Η σχέση με το σώμα είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό της διαδικασίας της εφηβείας: πρόκειται για μια περίοδο που η εξωτερική εμφάνιση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και η αυτοεκτίμηση είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την εικόνα του σώματος.

Δημοφιλής η πλαστική στήθους στις νέες ηλικίες
Σήμερα, όλο και περισσότερα νέα κορίτσια έχουν προβληματισμούς και ανησυχίες για το στήθος τους, που βέβαια διαφέρουν από αυτές των μεγαλύτερων ηλικιών. Τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια με το στήθος τους είναι η ανισομαστία, οι σωληνωτοί μαστοί ή και το ιδιαίτερα μικρό στήθος. Τέτοιου είδους προβλήματα μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην ανάπτυξη της κοινωνικότητας και τη διαμόρφωση της ταυτότητας των εφήβων ή και να αναστείλουν την εξέλιξή τους. Γι’αυτό η πλαστική στήθους αναδεικνύεται ιδιαίτερα δημοφιλής στις νέες ηλικίες.

Αν και συστήνεται η αυξητική στήθους να γίνεται με την ενηλικίωση, θεωρητικά - επειδή η εφηβεία ολοκληρώνεται στη γυναίκα λίγο πιο νωρίς- θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί και λίγο νωρίτερα, ιδιαίτερα όταν το πρόβλημα είναι έντονο, αλλά σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται η συγκατάθεση των γονιών.

Υποστηρικτικός ο ρόλος των γονιών
Οι γονείς χρειάζεται από την πρώτη στιγμή που θα γίνει αντιληπτό το πρόβλημα, να είναι κοντά στην έφηβη κόρη τους, για να μην επηρεάσει αρνητικά τη ζωή της μέχρι να αντιμετωπιστεί. Ο ρόλος των γονιών είναι σημαντικός: οφείλουν να συζητήσουν ανοιχτά με το παιδί τους, να σεβαστούν τις επιθυμίες του και να το βοηθήσουν να πάρει τη σωστή απόφαση -αφού αυτές οι ηλικίες είναι περισσότερο ευάλωτες σε επιρροές από τρίτους (είτε του στενότερου περιβάλλοντος, π.χ. φίλοι είτε του ευρύτερου κοινωνικού, π.χ. εικόνες που προβάλλονται από τα ΜΜΕ).

Καθοριστικός ο ρόλος του πλαστικού χειρουργού
Η έκθεση σε πρότυπα ομορφιάς και η ανάγκη για επιβεβαίωση και αποδοχή από τους συνομηλίκους και τους σημαντικούς άλλους μπορεί να βάλουν τη νέα κοπέλα στη διαδικασία συγκρίσεων. Εδώ αναδεικνύεται και ο σημαντικός ρόλος του πλαστικού χειρουργού τόσο στην προσέγγιση του προβλήματος της νεαρής ενδιαφερόμενης για αυξητική στήθους όσο και στη συνεργασία του με τους γονείς. Ο πλαστικός χειρουργός είναι εκείνος που είναι υπεύθυνος να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα, που έχουν σχέση με την επέμβαση κι αφορούν από τη μετεγχειρητική ανάρρωση και τις θεωρητικές επιπλοκές, μέχρι μακροπρόθεσμα θέματα όπως ο έλεγχος του μαστού και ο θηλασμός.

Στην προεγχειρητική συνεδρία, επίσης, ο πλαστικός χειρουργός είναι σημαντικό να εξηγήσει στη νεαρή υποψήφια ότι αν προσπαθήσει να κατασκευάσει την ταυτότητά της υιοθετώντας εικόνες τυποποιημένων σωμάτων ή αντιγράφοντας πρόσωπα του περιβάλλοντός της ή να υποβληθεί σε αυξητική στήθους για να ικανοποιήσει κάποιον άλλον η αισθητική χειρουργική θα την απογοητεύσει -αφού ακόμα και η τέλεια αποκατάσταση δεν σημαίνει ότι θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο θα τη βλέπουν οι άλλοι. Ενώ, αν η απόφασή της να υποβληθεί σε αυξητική στήθους είναι συνειδητοποιημένη, για να νιώσει η ίδια καλύτερα με το σώμα της, τότε η επιβεβαίωση και η αυτοπεποίθηση θα πηγάσουν από τη βελτιωμένη εικόνα του σώματός της και όχι από τα σχόλια των γύρω της.

Επιπρόσθετα, ο πλαστικός χειρουργός, εξετάζοντας με αντικειμενικότητα όλα τα δεδομένα, οφείλει να καθορίσει με σαφήνεια τα περιθώρια της αλλαγής, θέτοντας ρεαλιστικές προσδοκίες, έτσι ώστε η μετεγχειρητική ικανοποίηση τόσο της υποβληθείσης σε αυξητική στήθους όσο και του ιδίου να είναι στο μέγιστο βαθμό.

Άρης Νταμάγκας

Πλαστικός Χειρουργός

Αναπληρωτής Διευθυντής στην Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής του 251 ΓΝΑ

Μπορεί να νιώσατε εξαιρετικά άβολα την τελευταία φορά που ο σύντροφός σας ρώτησε για τον αριθμό των σεξουαλικών σας συντρόφων στο παρελθόν, καθώς για πολλούς αποτελεί θέμα ταμπού.

Και αυτό γιατί πολύ απλά οποιαδήποτε και εάν είναι η απάντηση, θα μπορούσατε να χαρακτηριστείτε ως άπειρος/η, επιπόλαιος/η ή ακόμη και εύκολος/η.

Ποιος είναι, όμως ο μέσος αριθμός των σεξουαλικών συντρόφων και τι ορίζεται ως φυσιολογικό;

Οι έρευνες που κατά καιρούς έχουν πραγματοποιηθεί καταλήγουν σε αντικρουόμενα αποτελέσματα.

Ενδεικτικά, από έρευνα του 2010 για την Υγεία στην Αγγλία προέκυψε ότι ο μέσος αριθμός των σεξουαλικών συντρόφων ήταν 9,3 για τους άνδρες και 4,7 για τις γυναίκες.

Ωστόσο, στην Εθνική Έρευνα του 2013 για τον Σεξουαλικό τρόπο σκέψης και ζωής (Natsal) ο μέσος όρος ήταν 11,7 για τους άνδρες και 7,7 για τις γυναίκες.

Από την άλλη, στην έκθεση του «The Way We Are Now» για το 2014, το 31% των ανδρών και 21% των γυναικών που συμμετείχαν, δήλωσαν ότι είχαν κάνει σεξ με περισσότερα από δέκα άτομα στη διάρκεια της ζωής τους.

Μάλιστα, ο αριθμός των συντρόφων σε άτομα ηλικίας από 35 έως 44 κορυφώθηκε, με πάνω από το ένα πέμπτο αυτής της ηλικιακής ομάδας, να κάνει λόγο για 20 ή περισσότερους ερωτικούς συντρόφους.

Αντιθέτως, μόνο το 9% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών δήλωσαν ότι είχαν 20 ή περισσότερους ερωτικούς συντρόφους κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ένα 8% δεν είχε ποτέ σεξουαλικό σύντροφο και ένα 17% δήλωσε ότι είχε μόνο έναν.
Και το ερώτημα επανέρχεται: Τι είναι τελικά φυσιολογικό;

Η έρευνα καταλήγει ότι δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Και αυτό γιατί το «φυσιολογικό» διαμορφώνεται από τις διαφορετικές εμπειρίες και αξίες του κάθε ατόμου αυστηρά.

onmed.gr