Νέα στοιχεία από Ολάντ και wikileaks για τα έργα και τις ημέρες της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από τον Αλέξη Τσίπρα: «Δραχμές Ρωσίας» και παρέμβαση Κλίντον για το «ναι» στο μνημόνιο
Ευρώ, ρούβλια, δολάρια, δραχμές, όλα ένα κουβάρι ήταν κατά την «δοκιμαστική» περίοδο άσκησης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποκαλύψεις δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του αισθανόταν το ίδιο άνετα να συζητούν το θέμα της εξόδου από το ευρώ στη Μόσχα και της παραμονής σε αυτό στην Ουάσιγκτον.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Ολάντ αποκάλυψε πως ο Πούτιν τον είχε ενημερώσει για το «αίτημα» της Αθήνας να τυπώσει... δραχμές στη Μόσχα και τα wikileaks έφεραν στη δημοσιότητα e-mail για την παρέμβαση του Μπιλ Κλίντον στον Αλέξη Τσίπρα μετά το δημοσίευμα ώστε η Ελλάδα να οδηγηθεί στο τρίτο μνημόνιο με τους πιστωτές της.
Και αν τα wikileaks κάνουν τη δουλειά τους, το ερώτημα είναι γιατί ο Φρανσουά Ολάντ, σύμμαχος του Αλέξη Τσίπρα, επέλεξε να πει όσα... δεν πρέπει να λέει ένας πρόεδρος. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι σιγά- σιγά ο πρόεδρος της Γαλλίας παίρνει αποστάσεις από τον Έλληνα πρωθυπουργό, βλέποντας ότι η στρατηγική της Αθήνας είναι αδιέξοδη και απλά προσθέτει έναν ακόμη πονοκέφαλο στο Παρίσι.
Το βιβλίο, με τίτλο «Ενας Πρόεδρος Δεν Πρέπει Να Τα Λέει Αυτά», περιλαμβάνει εκμυστηρεύσεις του Γάλλου προέδρου σε δύο δημοσιογράφους της γαλλικής εφημερίδας Le Monde.
Ο Πούτιν και η δραχμή
Ο διάλογος του προέδρου της Ρωσίας με τον ομόλογό του της Γαλλίας είναι πραγματικά αποκαλυπτικός:
Πούτιν: Πρέπει να σου δώσω μια πληροφορία (…) Η Ελλάδα μας ζήτησε να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία, γιατί δεν έχουν πια εκτυπωτή για να το κάνουν. Ηθελα να σου δώσω αυτή την πληροφορία, για να καταλάβεις ότι δεν κάτι που επιθυμούμε».
Και η ανάλυση του Ολάντ, όπως περιγράφεται στο βιβλίο: «Διερωτήθηκα γιατί μου είπε αυτό το πράγμα. Ισως για να μην θεωρηθεί υπεύθυνος ότι έσπρωξε την Ελλάδα στην έξοδο από την ΕΕ και, δεύτερον, για να μου πει -και δεν ήταν κακή ιδέα- ότι κατά την άποψή του το Grexit ήταν ένας κίνδυνος, που έπρεπε πάση θυσία να αποφευχθεί».
Ο «θορυβώδης αδερφός» και οι... αφρικανοί!
Οι συγγραφείς αφιερώνουν ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ελληνική κρίση του καλοκαιριού του 2015, όταν η Ελλάδα, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, βρέθηκε μια ανάσα από την έξοδο από την ΕΕ -το περιβόητο Grexit. Αλλά ο Ολάντ δεν ήθελε καν ν' ακούσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Έπαιξε λοιπόν τον ρόλο του συμβούλου» προς τον Τσίπρα, τον οποίο έλεγε χαρακτηριστικά ότι θεωρούσε «έναν θορυβώδη αδελφό».
«Η Λαγκάρντ ήταν υπέρ του Grexit. Μου το είχε πει. Με επιχειρήματα που είχαν κάποια βάση: πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να διασωθεί με το χρέος που έχει και ότι το καλύτερο είναι να την βγάλουν από την ευρωζώνη. Η Λαγκάρντ είναι ευγενική, αλλά δέχεται πίεση από τους Αμερικανούς και πίεση από τη διοίκηση του ΔΝΤ» δήλωσε στους συγγραφείς του βιβλίου ο Φρανσουά Ολάντ.
«Είστε σκληροί με τους Αφρικανούς, γιατί όχι με την Ελλάδα;» της έλεγαν!
Η απάντηση της Αθήνας
Πηγές του Μεγάρου Μαξίμου, απαντώντας στα όσα αναφέρει ο Φρανσουά Ολάντ στο βιβλίο του, σημειώνουν: «Υπήρξαν επικοινωνίες του πρωθυπουργού με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ωστόσο ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν τέθηκε τέτοιο ζήτημα από τον Ελληνα πρωθυπουργό».
Παρέμβαση Κλίντον για το «ναι» στο μνημόνιο
Αποκαλυπτικά και για την Ελλάδα είναι τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και προέρχονται από τις «διαρροές» του Wilkileaks για τον επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον, Τζον Ποντέστα.
Και αυτό, καθώς, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βγαίνουν σήμερα στη δημοσιότητα, ήταν ο κ. Ποντέστα που είχε μεσολαβήσει στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, προκειμένου εκείνος να παρέμβει και να ασκήσει πίεση στον Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου εκείνος να υπογράψει το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας -ήτοι, το τρίτο Μνημόνιο!
Το απόσπασμα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, που δημοσιοποιεί το Wikileaks, αναφέρει:
«Είμαι στο τρένο και είναι δύσκολο να μιλήσω στο τηλέφωνο. Ο Λευκός Οίκος ρωτά να μάθει εάν ο Μπιλ Κλίντον έχει αρκετή άνεση με τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ώστε να του τηλεφωνήσει και να του ζητήσει να πάει σε συμφωνία. Μπορείτε να τον ρωτήσετε εάν υπάρχει αυτή η πιθανότητα; Εάν ναι, μπορώ να του μιλήσω αφού αποβιβαστώ από το τρένο και να του εξηγήσω το σκεπτικό και τον στόχο. Ευχαριστώ» έγραφε στο ηλεκτρονικό μήνυμά του προς τον Μπιλ Κλίντον ο Ποντέστα.
Από το γραφείο του Αμερικανού πρώην προέδρου η απάντηση ήταν η εξής: «Λέει ναι, αλλά χρειάζεται επιπλέον πληροφορίες από αυτές που έχει τώρα. Η πρώτη του ερώτηση είναι "θα πιέσουμε και την Μέρκελ επίσης;" Τι ώρα θα είσαι διαθέσιμος να μιλήσεις;».
Επιβεβαιώνουν, εμμέσως, κυβερνητικές πηγές
Εμμέσως, κυβερνητικές πηγές επιβεβαιώνουν την αποκάλυψη του Wikileaks, τονίζοντας ότι, όντως, Μπιλ Κλίντον και Αλέξης Τσίπρας συνομίλησαν, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτουν λεπτομέρειες για το περιεχόμενο.
Σημειώνουν, δε, με νόημα, ότι «όλες οι πλευρές επιθυμούσαν την απεμπλοκή του ζητήματος». Οι ίδιοι κύκλοι διαψεύδουν πάντως ότι οι κ.κ. Τσίπρας και Κλίντον είχαν επικοινωνία μετά το δημοψήφισμα.
Όπως υπογραμμίζουν, είχε υπάρξει επικοινωνία με τον Μπιλ Κλίντον αρκετά πριν το δημοψήφισμα -προτού καν αποφασιστεί η διεξαγωγή του. «Μετά το δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας είχε μιλήσει μόνο με τον πρόεδρο Ομπάμα» λένε οι ίδιες κυβερνητικές πηγές.
protothema.gr
Το 24ωρο που πέρασε σηματοδοτήθηκε από μια «νευρική» τοποθέτηση από ρωσικής πλευράς, η οποία παρά τους λεονταρισμούς και τις απειλές εναντίον των ΗΠΑ να μην αποτολμήσουν αεροπορικά πλήγματα σε αεροπορικές βάσεις και άλλες θέσεις των δυνάμεων του καθεστώτος Άσαντ,
αφού σε αυτές φιλοξενούνται χιλιάδες προσωπικού των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, καθώς επίσης και από τη συνειδητοποίηση ότι το μέτωπο της Ουκρανίας είναι έτοιμο να πάρει πάλι φωτιά, σε έναν συνήθη «αντιπερισπασμό», καθώς τα δυο αυτά μέτωπα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Την ίδια στιγμή, δεδομένων των εξελίξεων, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη με την ευκαιρία της 23ης Συνόδου του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ενέργειας (WEC), όπου συναντήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του Ερντογάν, σε μια συνάντηση που λαμβάνει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, αφού ο Τούρκος ηγέτης έχει εκδηλώσει την πρόθεση να αναλάβει μεσολαβητική προσπάθεια αποκατάστασης της εκεχειρίας στη Συρία και επαναφοράς της κατάστασης σε ό,τι ίσχυε προ της κατάρρευσης των συνομιλιών των ΗΠΑ με τη Ρωσία για τον ρωσικό εμφύλιο.
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, δια του εκπροσώπου του, Ίγκορ Κονασένκοφ, προχώρησε σε σκληρότατη προειδοποίηση προς την αμερικανική πλευρά να μην αποτολμήσει να πλήξει θέσεις των συριακών δυνάμεων, επικαλούμενος ως αφορμή της δήλωσης, «διαρροές» σε δυτικά ΜΜΕ, τις οποίες προφανώς η Μόσχα εξέλαβε ως προειδοποίηση στο Κρεμλίνο από «τους εκπροσώπους της CIA και του Πενταγώνου», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Ο Κονασένκοφ στη δήλωσή του απαριθμεί τα συστήματα αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας τα οποία έχουν αναπτυχθεί από ρωσικής πλευράς στη Συρία και απείλησε ευθέως με κατάρριψη του πιλότους των αμερικανικών μαχητικών που θα συμμετάσχουν σε αυτές τις επιθέσεις. Σε μια αναφορά που «προδίδει» τη βαθειά ανησυχία των Ρώσων για την ασφάλεια του προσωπικού που έχουν στείλει στη Συρία, οι οποίοι υπολογίζονται σε περισσότεροι από 4.000, ο Κονασένκοφ αποθέωσε τη συνδρομή τους, που «έχει συμβάλλει στην ειρήνευση σε 732 πληθυσμιακά κέντρα και την επιστροφή στην ειρηνική ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Σύρων».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος κατηγόρησε τις ΗΠΑ για «επιθετική ρωσοφοβία», κάνοντας λόγο για «επιθετικά μέτρα» που απειλούν τη ρωσική εθνική ασφάλεια, ενώ εκτίμησε ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας έχουν υποστεί «δραματική αλλαγή».
Η ρωσική διπλωματία όμως, δε συνηθίζει τέτοιο μπαράζ δηλώσεων που εμπεριέχει και απειλές, προτιμώντας παραδοσιακά πιο χαμηλούς τόνους, φροντίζοντας συνήθως στην πράξη να προβαίνει σε αιφνιδιαστικές κινήσεις στο στρατιωτικό πεδίο που διαβιβάζουν αυτές τα κατάλληλα μηνύματα, όπως για παράδειγμα συνέβη με την άφιξη των συστημάτων S-400 Triumph και των πολυδιαφημισμένων μαχητικών τύπου Sukhoi Su-35 στη Συρία, που «έπαιξαν» πρώτο θέμα παγκοσμίως προβάλλοντας μια εικόνα ρωσικής ισχύος. Τούτων λεχθέντων, θα αποτολμήσουμε να εικάσουμε, ότι οι προχθεσινές δηλώσεις 1) στηρίζονται σε πληροφόρηση που έχουν δώσει οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες αναφορικά με τις αμερικανικές προθέσεις και 2) ότι η Ρωσία ανησυχεί πραγματικά για το τι μέλλει γενέσθαι, προβάλλοντας δια του «εκνευρισμού» που οι δηλώσεις αυτές εξέπεμψαν ανησυχία, ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Πρακτικά και με βάση τα δύο ανωτέρω σημεία, είναι λογικό να συνάγει κανείς, ότι η Ρωσία, όλο αυτό τον καιρό, διά της προβολής ισχύος που εκμεταλλευόταν την εμφανή απροθυμία εμπλοκής των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης γενικότερα στον συριακό εμφύλιο, επεδίωκε επί της ουσίας να ενδυναμώσει ακριβώς αυτή την πεποίθηση του αδιεξόδου στη Δύση, για να αποτρέψει την ενεργό δυτική στρατιωτική εμπλοκή, η οποία δεν την εξυπηρετεί, αφού δεν διαθέτει τακτικό πλεονέκτημα λόγω απόστασης, ενώ το ακριβώς αντίστροφο ισχύει για το μέτωπο της Ουκρανίας.
Το μέτωπο της Ουκρανίας δείχνει σημάδια ανάφλεξης το τελευταίο διάστημα, κάτι που δεν μπορεί εύκολα να αποσυνδεθεί από την αρνητική εξέλιξη των συνομιλιών Μόσχας και Ουάσιγκτον για τη διευθέτηση του συριακού εμφυλίου. Οι πληροφορίες από το μέτωπο της Ουκρανίας αναφέρουν, ότι οι παραβιάσεις της εκεχειρίας είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, κάτι το οποίο απηχούσαν και οι δηλώσεις του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, μετά τα διαβουλεύσεις της βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόριας Νούλαντ, στη Μόσχα, μόλις πριν λίγες μέρες, στις 5 Οκτωβρίου.
Η αδυναμία εξεύρεσης στρατηγικού modus vivendi και στην Ουκρανία, κάτι εξ ορισμού δύσκολο, έως αδύνατο, εάν υποτεθεί ότι η προσάρτηση της Κριμαίας δεν μπορεί να γίνει σε καμιά περίπτωση αποδεκτή από τη Δύση, δίνει το πρόσχημα στη Ρωσία να χρησιμοποιήσει την απειλή εκ νέου ανάφλεξης στο μέτωπο αυτό ως απειλή προς τις ΗΠΑ, καθότι εκεί το στρατιωτικό τακτικό μειονέκτημα αφορά τη Δύση. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν επιλύεται για τη Μόσχα ένα βασικότατο πρόβλημα, αυτό των οικονομικών κυρώσεων της Δύσης, που παρά τη διασπορά προπαγάνδας σε ευήκοα δημοσιογραφικά ώτα σε ευρωπαϊκά κυρίως μέσα ενημέρωσης, προβληματίζει όλως ιδιαιτέρως το Κρεμλίνο.
Η ρωσική ηγεσία καλείται να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που επιδεινώνει διαρκώς το επίπεδο διαβίωσης του μέσου Ρώσου (ο Πούτιν μπορεί να κέρδισε τις εκλογές, αλλά η σημαντική μείωση του ποσοστού των συμμετεχόντων στη διαδικασία δεν πέρασε απαρατήρητη), ενώ διαταράσσει ευαίσθητες ισορροπίες στη ρωσική ελίτ, καθώς οι διάφορες ομάδες-φράξιες συμφερόντων, καλούνται να συμβιβαστούν και να επιβιώσουν με λιγότερο διαθέσιμο κρατικό χρήμα στους τομείς που ελέγχουν (π.χ. άμυνα, ενέργεια κ.λπ.), με αποτέλεσμα να ξεσπούν εσωτερικές συγκρούσεις που απειλούν τον διαιτητικό ρόλο του «τσάρου», Βλαντιμίρ Πούτιν.
Επιπρόσθετα, η πίεση αυτή αυξάνει συνεχώς το κόστος της προσάρτησης της χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία, αφού παρά την πατριωτική ρητορική που χρησιμοποιήθηκε -αποκατάσταση μιας «ιστορικής αδικίας»- για την εσωτερική νομιμοποίηση της ενέργειας, αν και απευθυνόταν σε έναν λαό, τον ρωσικό, ο οποίος ποτέ δεν ξεπέρασε απόλυτα την αρνητική προδιάθεση για τους Ουκρανούς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το κόστος της διαρκούς οικονομικής αιμορραγίας ως αποτέλεσμα της προσάρτησης παραμένει και γίνεται διαρκώς πιο αισθητό. Από τις 21 Σεπτεμβρίου που συμφωνήθηκε η απαγκίστρωση δυνάμεων και οπλικών συστημάτων ανάμεσα στους Ρωσόφωνους αποσχιστές και το Κίεβο και παρά μια αρχική περίοδο σχετικής ηρεμίας, τις τελευταίες ημέρες η σύγκρουση αναζωπυρώνεται, «όλως τυχαίως» παράλληλα με την κατάρρευση των συνομιλιών της Μόσχας με την Ουάσιγκτον για το συριακό πρόβλημα και πλέον καταγράφονται σε ημερήσια βάση 30-50 παραβιάσεις της εκεχειρίας.
Το πρόβλημα στην περιοχή Ντονμπάς δείχνει αξεπέραστο, με τη ρωσική πλευρά να διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να προβεί σε υποχωρήσεις στο στρατιωτικό πεδίο εάν δεν αποδοθεί καθεστώς ευρείας αυτονομίας, μια προοπτική την οποία όμως απορρίπτει κατά τα φαινόμενα η πλειοψηφία του ουκρανικού Κοινοβουλίου, ενώ για να περάσει θα χρειαζόταν τα δύο τρίτα των ψήφων… πλήρες αδιέξοδο εν ολίγοις. Κι όλα αυτά ενώ εκπνέει η προεδρία του Μπάρακ Ομπάμα στις ΗΠΑ, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση πιθανότατα θα επεκτείνει χρονικά τις κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας, για την οποία ο συνεχείς γκάφες του Ντόναλντ Τραμπ, εκλεκτού της υποψηφίου για τον Λευκό Οίκο, με τον οποίο θεωρεί η ρωσική πλευρά ότι υπάρχουν ελπίδες εξεύρεσης μιας συνολικής συμφωνίας αποκλιμάκωσης, καθιστούν την επικράτησή του στις εκλογές προβληματική, ενώ η περίπτωση της Χίλαρι Κλίντον κάθε άλλο παρά ενθουσιάζει το Κρεμλίνο, καθώς θεωρείται ως εκπρόσωπος ισχυρών συμφερόντων που έχουν εγγενή «αντιρωσικό προσανατολισμό».
Η κατάσταση δείχνει απελπιστική για τη Μόσχα, καθώς η συνήθης πρακτική της στρατιωτικής κλιμάκωσης για να υποχρεωθεί ο διστακτικός στη χρήση της στρατιωτικής ισχύος αντίπαλος να συμβιβαστεί, δείχνει όχι μόνο να μην φέρνει αποτελέσματα, αλλά και να έχει «ανιχνευθεί» ως τακτική (call the bluff…), με αποτέλεσμα πλέον να επικρατεί το λιγότερο πιθανό στη ρωσική ανάλυση σενάριο: η απειλή συνειδητής κλιμάκωσης από την πλευρά της Δύσης που έπαψε να πιστεύει τις ρωσικές διακηρύξεις, με τα ρωσικά στρατεύματα στη Συρία να τελούν υπό μια ιδιότυπη ομηρεία…
Το πρόβλημα είναι σοβαρότατο αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπάρχει στο μέτωπο της Ουκρανίας αντίστοιχη «ομηρεία» που θα εξισορροπούσε κατά κάποιον τρόπο την κατάσταση, ενώ η Μόσχα έχει δύο επιλογές, αμφότερες κακές: Η μία είναι η υποχώρηση και η δεύτερη η κλιμάκωση, με ξεκάθαρη απειλή στρατιωτικής σύγκρουσης μέχρις εσχάτων. Επειδή όμως στη δεύτερη επιλογή η Ρωσία για να εξισορροπήσει την αδυναμία της στο συριακό μέτωπο θα έπρεπε να κάνει στο «βολικό», αυτό της Ουκρανίας, κάτι πολύ θεαματικό (να υποθέσει κανείς… προέλαση προς το Κίεβο ή επίσημη απόσχιση της ανατολικής Ουκρανίας;) το οποίο βέβαια αντί να θεράπευε το οικονομικό αδιέξοδο θα το επιδείνωνε, εκτιμάται ότι θα επιχειρήσει να επιλέξει συγκεκαλυμμένα το πρώτο.
Αρκεί να της δοθεί η ευκαιρία εύσχημης υπαναχώρησης από τις πιο «σκληρές» στρατιωτικές θέσεις. Επίσης, η Μόσχα μιλώντας για μαχητικά αεροσκάφη, δείχνει ξεχνά ότι η αμερικανική υποχώρηση στη Συρία ξεκίνησε από τη συμφωνία που απέτρεπε μαζικούς βομβαρδισμούς κυρίως από πλοία και υποβρύχια, όπου στην άμυνα των συστημάτων που έχει στην περιοχή θα επερχόταν μάλλον εύκολα κορεσμός, πλήττοντας και την τόσο βολική εμπορικά μυθολογία που έχει δημιουργηθεί για την αποτελεσματικότητά τους (είναι εξαιρετικά συστήματα τα οποία όπως όλα έχουν όρια).
Σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται σε κομβικής σημασίας η συνάντηση του Πούτιν με τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, δεδομένου ότι ο πρώτος έχει ήδη διαμηνύσει πως σκοπεύει να μεσολαβήσει ανάμεσα στους ηγέτες των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Πρακτικά, η συνάντηση θα μπορούσε να αποτελεί «σανίδα σωτηρίας» για τη ρωσική πλευρά που παρά την επιθετική ρητορική δεν πείθει πως δεν προτιμά τον δρόμο της διπλωματίας. Και καλώς πράττει… εάν η Μόσχα είχε την πληροφόρηση ότι κάτι αλλάζει στη στάση του αντιπάλου στο ζήτημα της Συρίας, θεωρητικά θα έπρεπε να είχε σπεύσει να στείλει – επιτέλους – το μοναδικό της αεροπλανοφόρο στην ανατολική Μεσόγειο, όπως έχει προαναγγείλει.
Η μη αποστολή του είτε σημαίνει απουσία επιχειρησιακής διαθεσιμότητας, κάτι πιθανό με βάση τις πληροφορίες, είτε συνειδητοποίηση ότι η παρουσία του θα μπορούσε να προκαλέσει την ανάπτυξη στη Μεσόγειο μιας ή ακόμα και δύο ομάδων μάχης αεροπλανοφόρων του αμερικανικού Ναυτικού, όπου παρά την επικρατούσα μυθολογία στην Ελλάδα, η ισχύς πυρός και οι επιχειρησιακές δυνατότητες του «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ», ακόμα κι εάν εμφανιστεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, θα υπολείπονταν δραματικά, μετατρέποντάς το σε διπλωματικό μειονέκτημα αντί για πλεονέκτημα. Αυτό όμως αναδεικνύει τον ιδιόρρυθμο – στην καλύτερη περίπτωση… – Τούρκο ηγέτη σε περιστασιακό πρωταγωνιστή της γεωστρατηγικής «παρτίδας» που βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή.
Εάν υποτεθεί ότι «κατά βάθος» τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να συγκρουστούν διακινδυνεύοντας την κάθετη κλιμάκωση και σε άλλα μέτωπα, σε μια σύγκρουση που δεν μπορεί να ξεφύγει και πολύ χωρίς ο εβρισκόμενος σε θέση αδυναμίας να «υπενθυμίσει» το πυρηνικό του στάτους, τότε είτε «συμπαθούν» τον Ερντογάν είτε όχι, θα περιμένουν με ενδιαφέρον τις κινήσεις του, παρότι τόσο η Μόσχα όσο και η Ουάσιγκτον έχουν πολλά σημεία διαφωνίας με την πολιτική των νεοθωμανών ισλαμιστών κυβερνώντων στην Τουρκία…
Εάν αυτό ισχύει, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο, ότι πιστός στη συνήθη πρακτική του, ο Τούρκος ηγέτης θα έχει ως απόλυτη προτεραιότητα την επίτευξη των τουρκικών στόχων στην περιοχή της Συρίας, κι εάν πιστέψουμε ρεπορτάζ του γερμανικού Der Spiegel, μπορεί να μάχεται τυπικά το ISIS/Daesh, όμως απόλυτη προτεραιότητα παραμένουν οι Κούρδοι και η προοπτική εμφάνισης μιας ακόμα οιωνεί κουρδικής κρατικής οντότητας στα τουρκικά σύνορα. Καταληκτικά, το επιχείρημα όσων προειδοποιούν ότι το «άνοιγμα» ζητημάτων στο Αιγαίο θα μπορούσε να σηματοδοτεί την πρόθεση αναζήτησης ανταλλαγμάτων που θα στρέφονται σε βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, δεν μπορεί να απορριφθεί ελαφρά τη καρδία.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και καλό θα ήταν η Αθήνα να μην ξεχνά, ότι αυτό που είναι για την ελληνική ασφάλεια «στρατηγικό» επίπεδο, για κάποιους άλλους μπορεί να είναι «τακτικό»… ή κι ακόμα παρακάτω. Και όποιος ενδιαφέρεται να προστατεύσει τα συμφέροντά του, πρέπει να βρει τρόπο να επηρεάσει τη στρατηγική εξίσωση των κύριων δρώντων, όχι να αναλώνεται παρακολουθώντας αμιγώς τις τακτικές κινήσεις τους.
*Πηγή: mignatiou.com
ΟΡΓΗ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ! Για την άρνηση της συνθήκης της Λωζάνης από τον Ερντογάν
Έντονη η ρωσική αντίδραση από τις δηλώσεις άρνησης της συνθήκης της Λωζάνης από τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.
Η Ρωσία για πολλούς και ποικίλους λόγους δεν θέλει ούτε για αστείο να αναθεωρηθεί η συνθήκη της Λωζάνης και αυτό γιατί αν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου παρέλθουν σε τουρκικό έλεγχο, το ρωσικό ναυτικό θα έχανε τα τρία αγκυροβόλια που διαθέτει τώρα στο Αιγαίο.
Συγκεκριμένα το ένα εκ των αγκυροβολίων βρίσκεται στην περιοχή νοτίως της Λήμνου, είναι ο σταθμός των πλοίων που εισέρχονται και εξέρχονται από τα Στενά, ενώ το τρίτο είναι έξω από την Αστυπάλαια και το τρίτο στα βορειοδυτικά της Ικαρίας.
Η Μόσχα επίσης κάλεσε την Άγκυρα να σεβαστεί την συνθήκη της Λωζάνης. Έτσι μέσω δημοσιεύματος από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, τονίζει:
«Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία η ηγεσία της Τουρκίας αμφισβητεί ανοιχτά την Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών απαίτησε από τον Ερντογάν να σεβαστεί τη συμφωνία του 1923.
Η συνθήκη της Λωζάνης και το διεθνές δίκαιο είναι μια πραγματικότητα στον πολιτισμένο κόσμο, και κανείς, συμπεριλαμβανομένης και της Άγκυρας, δεν μπορεί να μην την αναγνωρίζει και όλοι πρέπει να την σέβονται ανεξάρτητα από το πόσο οδυνηρή μπορεί να φαίνεται.
Η συνθήκη αυτή υπογράφηκε τον Ιούλιο του 1923, μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας, της Ελλάδας, της Ρουμανία, της Γιουγκοσλαβίας, από τη μία πλευρά, και της Τουρκίας από την άλλη πλευρά, χαράσσοντας τα νυν σύνορα της Τουρκίας, μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οποία θέλει να ανασυστήσει ο σημερινός Τούρκος πρόεδρος.»
Το πρακτορείο, στη συνέχεια του δημοσιεύματος, τονίζει ότι οι δηλώσεις του Ερντογάν αποτέλεσαν το κύριο θέμα στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, υποβιβάζοντας όλα τα άλλα θέματα.
Και κατέληξε λέγοντας ότι:
«Όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, καταδίκασαν τις δηλώσεις του Ερντογάν, ως επικίνδυνες και προκλητικές, εκτιμώντας ότι αποτελούν μέρος συστηματικών προσπαθειών της τουρκικής ηγεσίας να τεθούν υπό αμφισβήτηση τα κυριαρχικά δικαιώματα των νησιών του Αιγαίου.»
Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΠΑΕΙ ΤΟΝ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ! ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΡΩΣΙΚΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΟ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, μετά τις απειλητικές δηλώσεις Ερντογάν ότι δεν αναγνωρίζει τη συνθήκη της Λωζάνης και κατ’ επέκταση τα σύνορα στο Αιγαίο και τη Θράκη!
Έντονη είναι η δυσφορία της Μόσχας από τις δηλώσεις άρνησης της συνθήκης της Λωζάνης από τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρ.Τ.Ερντογάν και αυτό θα φανεί σύντομα στην πράξη: Τέσσερα τουλάχιστον πολεμικά πλοία του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, εφ’ εξής θα περιπολούν μόνιμα στο Αιγαίο, ενώ το αεροπλανοφόρο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ, το οποίο αποπλέει σε μία εβδομάδα από την Βόρεια Θάλασσα, θα κινείται νότια της Κρήτης, στέλνοντας καθαρά μηνύματα στην Άγκυρα, όπως χαρακτηριστικά διαβάζουμε σε στρατιωτικό πόρταλ.
Η Ρωσία, για πολλούς και ποικίλους λόγους δεν θέλει ούτε για αστείο να αναθεωρηθεί η συνθήκη της Λωζάννης. Π.χ. αν θεωρητικά και στη σφαίρα της φαντασίας, πάντα, τα νησιά του Α. Αιγαίου περιήρχοντο υπό τουρκικό έλεγχο, θα δημιουργείτο ένας διάδρομος-φωτιά για τα ρωσικά πλοία tα οποία θα έχαναν τα τρία αγκυροβόλια που τώρα διαθέτουν στο Αιγαίο. Το ένα εκ των οποίων, στην περιοχή νότια της Λήμνου, είναι ο σταθμός των πλοίων που εισέρχονται και εξέρχονται από τα Στενά. Το άλλο είναι έξω από την Αστυπάλαια και το τρίτο στα βορειοδυτικά της Ικαρίας.
Η μετακίνηση των σκαφών του ρωσικού ναυτικού θα έχει ολοκληρωθεί στα τέλη Ιανουαρίου και θα ακολουθήσει άσκηση σε δύο φάσεις η μία στα νερά της Μεσογείου και η δεύτερη στην Μαύρη Θάλασσα.
Όπως ανακοίνωσε η Διεύθυνση της Υπηρεσίας Τύπου και Πληροφοριών του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, οι κινήσεις αυτές έχουν στόχο «την εξάσκηση σε θέματα που αφορούν τη διαλειτουργικότητα στρατιωτικών ομάδων που επιχειρούν εκτός της ρωσικής επικράτειας, στο σχεδιασμό της χρήσης των μέσων αυτών και στην πραγματοποίηση κοινών δράσεων ως μέρος μιας ενοποιημένης ναυτικής ομάδας και βάσει ενός κοινού σχεδίου δράσης». Στην περιοχή θα κινηθεί και το καταδρομικό Mοskva.
Το «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» θα συνοδεύεται από ένα ή δύο αντιτορπιλικά και από ένα υποβρύχιο κλάσης Kilo. Eκτός από το αεροπλανοφόρο υποψήφια για τον Στόλο του Αιγαίου είναι το καταδρομικό Admiral Chabanenko κλάσης Udaloy II, η φρεγάτα Yaroslav Mudry κλάσης Neustrashimy, η φρεγάτα Ladny κλάσης Krivak II, κλπ. Πλην αυτών των ενεργειών θα υπάρξει και διπλωματική παρέμβαση της Μόσχας προς την Άγκυρα για το ζήτημα της αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης.
Η πιστοποιημένη ανικανότητα του Ερντογάν…
Αυτό δείχνουν οι δηλώσεις του για τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Όσοι πίστευαν ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας είχε κάποια αξία είναι υποχρεωμένοι τώρα να αποδεχθούν ότι η ανικανότητά του είναι πιστοποιημένη. Τα λεγόμενά του περί της Συνθήκης της Λωζάνης δείχνουν ότι δεν έχει ούτε ιστορικές γνώσεις ούτε στρατηγικές. Άβυσσος το βάθος των στρατηγικών λαθών του.
Δεν ξέρει ότι η Συνθήκη της Λωζάνης δεν εμπεριέχει καν την έννοια των συνόρων για το Αιγαίο, ούτε βέβαια ότι τα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ιταλία κι όχι στην Ελλάδα, αφού έπρεπε να περιμένουμε την Συνθήκη Παρισίων του 1947 για την απελευθέρωσή τους.
Ξεχνά επίσης ότι αν η Τουρκία βρίσκεται τόσο κοντά στα νησιά μας, είναι αποκλειστικά λόγω της γενοκτονίας και των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας.
Κι όσον αφορά στα τζαμιά, δεν είναι ενδείξεις πολιτισμού, αλλά γεωπολιτικής καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αυτόχθονων λαών που δεν είχαν αυτή τη θρησκεία που τους επιβλήθηκε για να χαθούν τεχνητά οι ρίζες τους.
Επίσης, ξεχνά όλους τους ναούς και τις εκκλησίες που βρίσκονται στο έδαφος που θεωρεί ότι είναι δικό του, ενώ είναι απλώς κατεχόμενα. Η ανικανότητά του τον αναγκάζει να θέλει να έχει ένα μεγάλο κράτος, όπως άλλοι χρειάζονται ένα μεγάλο αυτοκίνητο.
Όμως το χοντρό καραβόσκοινο που του λείπει στον τομέα της στρατηγικής, είναι ακριβώς αυτό που θα πάρει για να φύγει οριστικά από την εξουσία της βαρβαρότητας που προσποιείται ότι πρόκειται για μια Δημοκρατία, ενώ είναι ένα εκφυλισμένο χαλιφάτο.
Του Νίκου Λυγερού
pontos-news
Οι σύμμαχοι του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν είχαν μια άνετη νίκη στις βουλευτικές εκλογές της Ρωσίας, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις νωρίς σήμερα, αλλά το μικρό ποσοστό ψηφοφόρων που προσήλθε στις κάλπες έδειξε και μια μείωση του ενθουσιασμού για την κυβερνητική ηγεσία, 18 μήνες πριν τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Η κυβερνώσα Ενωμένη Ρωσία πήρε 51% των ψήφων στις εκλογές της Κυριακής, σύμφωνα με τα αρχικά στοιχεία της κεντρικής εκλογικής επιτροπής, μετά την καταμέτρηση ενός τέταρτου των συνολικών ψήφων.
Αυτό θα επιτρέψει στο κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε από τον Πούτιν και επωφελείται από την δημοτικότητά του, ώστε να επεκτείνει την κυριαρχία του στην κατώτερη βουλή, ή Ντούμα. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση έξω από εκλογικό κέντρο (exit poll), η Ενωμένη Ρωσία νίκησε με συντριπτική πλειοψηφία.
Ο Πούτιν, μιλώντας στο προσωπικό της εκλογικής εκστρατείας της Ενωμένης Ρωσίας λίγα λεπτά αφότου έκλεισαν οι κάλπες χθες βράδυ, είπε ότι η νίκη δείχνει πως οι ψηφοφόροι συνεχίζουν να εμπιστεύονται την ηγεσία, παρά την οικονομική επιβράδυνση που έχει χειροτερέψει και από τις κυρώσεις της Δύσης για την Ουκρανία.
Οι σύμβουλοι του Πούτιν αναμένεται να χρησιμοποιήσουν τα αποτελέσματα ως βάση για τη δική του καμπάνια για επανεκλογή το 2018, παρότι ο ίδιος δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμα ότι θα αποζητήσει την επανεκλογή του.
"Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το κόμμα έχει αποκτήσει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα - έχει νικήσει", είπε ο Πούτιν στα κεντρικά γραφεία του κόμματος, όπου μετέβη μαζί με τον σύμμαχό του, πρωθυπουργό και ηγέτη του κόμματος Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Αναφερόμενος στην παραπαίουσα οικονομία, η οποία αναμένεται να συρρικνωθεί φέτος τουλάχιστον κατά 0,3%, ο Πούτιν είπε, "Ξέρουμε ότι η ζωή είναι δύσκολη για τους ανθρώπους, υπάρχουν πολλά προβλήματα, πολλά άλυτα προβλήματα. Ωστόσο, έχουμε το αποτέλεσμα αυτό".
Τα άλλα κόμματα έμειναν πολύ πίσω.
Σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία από την καταμέτρηση ψήφων, το λαϊκιστικό κόμμα LDPR (Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας) ήρθε δεύτερο με 15,1%, το Κομμουνιστικό Κόμμα ήρθε τρίτο με 14,9%, και το κεντροαριστερό Δίκαιη Ρωσία τέταρτο, με 6,4%.
Και τα τρία αυτά κόμματα τείνουν να συμφωνούν με τη Ενωμένη Ρωσία σε ψηφοφορίες σημαντικών θεμάτων στη Βουλή, και να αποφεύγουν την άσκηση άμεσης κριτικής στον Πούτιν.
Κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το 2011, η Ενωμένη Ρωσία πήρε 49% των ψήφων.
ΠΗΓΗ:ΑΠΕ-ΜΠΕ