Σε μάστιγα της εποχής μας έχει εξελιχθεί η παιδοφιλία, με τα περιστατικά σε βάρος μικρών παιδιών, από διεστραμμένους δράστες, που προκαλούν φρίκη και αντιμετωπίζουν σχεδόν καθημερινά οι αρμόδιοι αξιωματικοί και ψυχολόγοι της Ελληνικής Αστυνομίας, να αυξάνουν συνεχώς.

Ο χειρισμός των υποθέσεων με παιδιά θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, αποτελεί μια ξεχωριστή διαδικασία. «Αυτό συμβαίνει, κυρίως, λόγω της ηλικίας των βασικών μαρτύρων που είναι τα παιδιά. Απαιτεί ομαδική δουλειά για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της συλλογής των στοιχείων», υποστηρίζει ένα από τα πιο έμπειρα στελέχη της Υποδιεύθυνσης Ανηλίκων, η τμηματάρχης, αστυνόμος Α΄, Γεωργία Πατρωνούδη, και προσθέτει: «Για εμάς που εργαζόμαστε με τα παιδιά και γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητές τους, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, είναι πολύ σημαντικό, κατά την έρευνα μας, να αποτυπωθούν τα πραγματικά περιστατικά της κάθε υπόθεσης, με σεβασμό προς το παιδί – θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και καταγραφή της άποψης του προσώπου που κατηγορείται».

Σημαντική δυσκολία εμφανίζουν υποθέσεις κατά τις οποίες ο δράστης ανήκει στο πολύ στενό περιβάλλον του παιδιού. «Τότε το παιδί, εκτός από τα βαθιά συναισθήματα προδοσίας και ενοχής που βιώνει αισθάνεται ότι φέρει επάνω του όλη την ευθύνη για τη διασάλευση και τυχόν διάσπαση του οικογενειακού του πλαισίου», υπογραμμίζει, από την πλευρά της, η ψυχολόγος – αστυνόμος Β', Κωνσταντίνα Κωστάκου.

Και συνεχίζει: «Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα όπου τα παιδιά αντιμετωπίζονται με δυσπιστία από τους οικείους τους ή τους ασκείται πίεση να μην καταθέσουν ή να αποσύρουν την κατάθεσή τους. Είναι ενδεικτική η υπόθεση με διετή κακοποίηση έφηβης από τον πατέρα της, όπου η μητέρα αρνήθηκε πλήρως τη στήριξή της απέναντι στην ανήλικη. Συνέχισε δε να δυσπιστεί και να την ενοχοποιεί ακόμη και μετά από την ομολογία του πατέρα, καθώς και την εγκληματολογική και ιατροδικαστική επιβεβαίωση της κακοποίησης».

Ως προς την αντιμετώπιση των παιδιών – θυμάτων, από τους ψυχολόγους, η κ.Κωστάκου διευκρινίζει: «Τα παιδιά τα ρωτάμε πάντοτε τι έγινε, πώς έγινε, πότε έγινε αλλά ΠΟΤΕ 'γιατί' έγινε… Πρόκειται για μία ερώτηση η οποία ενδέχεται να ενοχοποιεί το παιδί… Μοιάζει σαν να το ρωτάμε 'γιατί επέτρεψες να συμβεί'».

Το προφίλ του παιδόφιλου

Ο παιδόφιλος είναι συνήθως άντρας, άνω των 30 ετών, ελεύθερος, με λίγους φίλους της ηλικίας του.
Αν είναι παντρεμένος, πιθανότατα έχει περιορισμένη ή και καθόλου ερωτική ζωή με τη σύντροφό του.
Συχνά είναι αξιοσέβαστο και γνωστό μέλος της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας.
Πολλές φορές συμβαίνει να έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά και ο ίδιος ως παιδί και τα θύματά του είναι της ίδιας περίπου ηλικίας που είχε αυτός όταν κακοποιήθηκε.
Ο παιδόφιλος ανήκει συνήθως στο περιβάλλον του παιδιού ή και της οικογένειας. Μπορεί να είναι ο δάσκαλος, ο προπονητής, ο γείτονας, ο θείος, ο πατριός ή κάποιο άλλο άτομο «υπεράνω πάσης υποψίας», μερικές φορές και άγνωστο στο θύμα.

Παιδοφιλία: Με ποια μεθοδολογία προσεγγίζει τα παιδιά ένα διαταραγμένο άτομο

Ο παιδόφιλος συχνάζει σε χώρους με παιδιά, όπως παιδικές χαρές, εμπορικά κέντρα, internet café και προτιμά παιδικές ενασχολήσεις και παιχνίδια. Χρησιμοποιεί τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, myspace, κλπ.), προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε παιδιά και παίζει παιχνίδια με παιδιά στο διαδίκτυο.

Εργάζεται με παιδιά ή σε χώρους που συχνάζουν αυτά, όπως σχολεία, αθλητικά κέντρα, παιδότοποι, κλπ. Αν είναι άνεργος μπορεί να προσφέρει εθελοντικά σε τέτοια μέρη.

Στοχεύει, κατά περίπτωση, σε συγκεκριμένες ηλικίες και φύλο. Συνήθως είναι παιδιά προεφηβικής ηλικίας, όταν δηλαδή δεν έχουν ακόμα σεξουαλικές εμπειρίες, αλλά βρίσκονται στη φάση της εξερεύνησης και ανακάλυψης της σεξουαλικότητάς τους. Επιλέγει συνήθως παιδιά του αντίθετου φύλου και είναι λιγότερο συχνές οι περιπτώσεις ομοφυλόφιλων.

Επιλέγει παιδιά ντροπαλά, συνεσταλμένα και ευάλωτα, που προέρχονται από οικογένειες προβληματικές ή με μειωμένους πόρους ή και οικογένειες που οι γονείς λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι στην εργασία τους. Κερδίζει την εμπιστοσύνη των παιδιών, αλλά και της οικογένειας πολλές φορές.

Προσπαθεί να γίνει φίλος με το παιδί και ενισχύει την αυτοεκτίμησή του. Λέει στα παιδιά ότι είναι σπουδαία ή πολύ ώριμα, στοχεύει στην ανάγκη τους να ακουστούν και να βρεθεί κάποιος που τα καταλαβαίνει. Δρα μεθοδικά και με υπομονή. Αρχικά μπορεί να χρησιμοποιεί τσιμπήματα, γαργαλητά, χάδια, να ζητάει από το παιδί να τον φιλάει και προχωρά ανάλογα με τις αντιδράσεις του παιδιού. Αν βρει πρόσφορο έδαφος προσπαθεί να εμπλέξει τα παιδιά σε σεξουαλικού περιεχομένου δραστηριότητες.

Παιδοφιλία: Τι οδηγίες πρέπει να περάσετε στα παιδιά, ώστε να τις έχουν πάντα υπόψη τους

Ένας ενήλικος δεν πρέπει ποτέ να ζητάει από ένα παιδί να αγγίξει τα γεννητικά του όργανα.
Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να αγγίζει τα γεννητικά σου όργανα εκτός αν είναι γιατρός στο ιατρείο του.
Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να σου ζητήσει να κάνεις οτιδήποτε μαζί του ενώ είσαι γυμνός.
Κανένας ενήλικος δεν πρέπει να σου ζητάει να κρατήσεις κάτι κρυφό ή μυστικό από τους γονείς σου, κυρίως κάτι που αφορά εσένα.
Παιδοφιλία: Μάθετε στο παιδί να λέει «όχι» όταν...

Ένας ενήλικος σου ζητά να κάνεις κάτι που ξέρεις ότι είναι λάθος.
Ένας ενήλικος θέλει να σε αγγίξει κάπου που δε θέλεις εσύ.
Ένας μεγάλος κάνει κάτι στο σώμα σου, που σε κάνει να νιώθεις περίεργα ή και να πονάς μέσα σου.
Ένας ενήλικος σου ζητά να κάνεις κάτι και να μην το πεις στους γονείς σου.
Παιδοφιλία: Άλλο το «δώρο» και άλλο η «δωροδοκία»...

Δώρο είναι κάτι που σου δίνει κάποιος γιατί σε αγαπάει.
Δωροδοκία είναι όταν κάποιος σου δίνει κάτι ή σε αφήνει να κάνεις κάτι και ζητάει αντάλλαγμα για αυτό.
Παιδοφιλία: Τι να πείτε στο παιδί για την προστασία του στο διαδίκτυο...

Ρύθμισε την ασφάλεια του λογαριασμού σου (στο facebook, myspace, friendster, κλπ.), ώστε να μπορούν μόνο οι «φίλοι» σου να δουν λεπτομέρειες του προφίλ σου.
Χρησιμοποίησε μια φωτογραφία προφίλ που να μη δείχνει το πρόσωπό σου ή να εμφανίζει άλλες πληροφορίες για εσένα.
Μη δίνεις πληροφορίες για το σχολείο σου, το πού μένεις ή το τηλέφωνό σου.
Μην κάνεις «φίλους» άτομα που δεν έχεις γνωρίσει προσωπικά.
Μη συναντάς άτομα που έχεις «γνωρίσει» στο διαδίκτυο, χωρίς την παρουσία ενός από τους γονείς σου.

Παραφιλία: Πότε η σεξουαλική φαντασίωση είναι ασθένεια – Όλα τα είδη

Η λέξη παραφιλία (paraphilia) έχει ελληνική προέλευση από το πρόθεμα παρά- και την λέξη φιλία. Παραφιλίες είναι συναισθηματικές διαταραχές που ορίζονται ως σεξουαλικά ερεθιστικές φαντασιώσεις, ορμές, ή συμπεριφορές, που είναι επαναλαμβανόμενες, έντονες και συμβαίνουν για μια περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών.

Ένα άτομο που έχει κάποια παραφιλία βιώνει σημαντική δυσφορία, δυσκολία να διεκπεραιώσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις και δυσλειτουργεί στο κοινωνικό σύνολο. Όλα αυτά ως αποτέλεσμα της υπέρμετρης επιθυμίας του για κάποια μορφή σεξουαλικής έκφρασης που δεν ικανοποιείται.

Η παραφιλία δεν εμπίπτει στις τυπικές σεξουαλικές συμπεριφορές, οι οποίες άλλωστε δεν αποτελούν και μέρος κάποιας ασθένειας.

Ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από κάποια παραφιλία πιστεύεται ότι είναι δύσκολο να μετρηθεί για διάφορους λόγους. Πολλοί άνθρωποι με κάποια από αυτές τις διαταραχές υποφέρουν “σιωπηρά” από ντροπή, ενώ άλλοι επιδίδονται σε παραβατική σεξουαλική συμπεριφορά, επειδή δεν μπορούν να διαχειριστούν την παραφιλία τους. Ως εκ τούτου, πολλές από τις εκτιμήσεις για τον επιπολασμό της παραφιλίας στο πληθυσμό, εξαρτώνται από το αν κάποιες παραβατικές συμπεριφορές φτάνουν να κριθούν από το σύστημα της ποινικής δικαιοσύνης, κυρίως σε περιπτώσεις παιδοφιλίας. Οι περισσότεροι παιδόφιλοι είναι άνδρες, με μόλις το 1-6% να είναι γυναίκες.

Εκτός από τον μαζοχισμό, ο οποίος είναι 20 φορές πιο συχνός στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, οι παραφιλίες διαγιγνώσκονται σχεδόν αποκλειστικά στους άνδρες. Πολλοί άντρες που πάσχουν από παραφιλία, έχουν περισσότερες από μία. Για παράδειγμα, περίπου το ένα τρίτο των παιδόφιλων έχουν επίσης και κάποια άλλη παραφιλία. Περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχουν σε τρία, ή τέσσερα τέτοια είδη ακραίων ή και παραβατικών συμπεριφορών και όχι μόνο σε ένα. Οι περισσότεροι άνθρωποι που αναπτύσσουν μια παραφιλία αρχίζουν να έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις γι' αυτό πριν από την ηλικία των 13 ετών.

Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι παραφιλιών, καθένας από τους οποίους έχει ένα διαφορετικό επίκεντρο σεξουαλικής διέγερσης του πάσχοντος:

Ηδονοβλεψία (Voyeurism): Το να βλέπει ένα ανυποψίαστο άτομο, ή κάποιο άτομο που δεν έχει δώσει την συγκατάθεσή του γι' αυτό, να είναι είτε γυμνό, είτε να γδύνεται, είτε να συμμετέχει σε κάποια σεξουαλική δραστηριότητα.
Επιδειξιομανία (Exhibitionism): Το να εκθέτει τα γεννητικά του όργανα σε ένα ανυποψίαστο άτομο.
Εφαψιμανία (Frotteurisim): Το να ακουμπάει ή να τρίβεται επάνω σε κάποιο άλλο άτομο που δεν έχει δώσει την συγκατάθεσή του για κάτι τέτοιο.
Σεξουαλικός μαζοχισμός (Sexual masochism): Το να επιδιώκει να ταπεινώνεται, να είναι θύμα ξυλοδαρμού, ακινητοποίησης, ή άλλων “δεινών” κατά την σεξουαλική πράξη.
Σεξουαλικός σαδισμός (Sexual sadism): Το να επιδιώκει τον σωματικό, ή συναισθηματικό πόνο του άλλου προσώπου, κατά την σεξουαλική πράξη.
Παιδοφιλία (Pedophilia): Το να επιδιώκει την σεξουαλική δραστηριότητα με ένα παιδί που είναι κάτω από την ηλικία της εφηβείας (συνήθως 13 ετών ή κάτω).
Φετιχισμός (Fetishism): Το να διεγείρεται και να ενθουσιάζεται σεξουαλικά με άψυχα αντικείμενα, ή με πολύ συγκεκριμένα μέρη του σώματος.
Παρενδυσία (Transvestism): Το να ντύνεται με ρούχα του αντίθετου φύλου και να νιώθει σεξουαλική διέγερση, αλλά παράλληλα αυτό να παρεμβαίνει με την κοινωνική του δράση.
Άλλοι τύποι παραφιλίας: Μερικές παραφιλίες δεν πληρούν τα πλήρη διαγνωστικά κριτήρια της παραφιλικής διαταραχής, αλλά μπορεί να χαρακτηρίζονται από ανεξέλεγκτες σεξουαλικές ορμές, που προκαλούν αρκετή δυσφορία για τον πάσχοντα. Παραδείγματα τέτοιων ειδικών παραφιλιών είναι η νεκροφιλία και η ζωοφιλία.
Η ορμή για συμμετοχή σε καταναγκαστικό, ή επιθετικό σεξ, όπως ο βιασμός, δεν θεωρείται ότι αποτελεί σύμπτωμα ψυχικής ασθένειας. Τέτοιου τύπου σεξουαλική συμπεριφορά δεν θεωρείται, επομένως, ότι είναι παραφιλία.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ και από το http://www.medicinenet.com

Επιστήμονες στην Ελβετία, με επικεφαλής έναν ελληνικής καταγωγής ερευνητή, ανακάλυψαν έναν βιολογικό μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για τη γρήγορη αφύπνιση του εγκεφάλου από τον ύπνο και την αναισθησία.

Η ανακάλυψη…

μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά σε νέες θεραπείες για τις διαταραχές του ύπνου, καθώς και για την επαναφορά της συνείδησης σε ασθενείς-φυτά.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντουάν (Αντώνη) Αδαμαντίδη του Τμήματος Κλινικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Βέρνης και του Τμήματος Νευρολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της ίδιας πόλης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Nature Neuroscience».

Η ποιότητα και η διάρκεια του ύπνου θεωρούνται πρόωρος δείκτης για πολλές νευρολογικές διαταραχές (Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, σχιζοφρένεια κ.α.), καθώς και για άλλες παθήσεις (καρδιολογικές, μεταβολικές, ορμονικές κ.α.). Το 10% έως 20% των ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες πάσχουν από χρόνια προβλήματα ύπνου, ενώ σχεδόν όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τέτοια προβλήματα, ιδίως αϋπνία, σε κάποια περίοδο στη ζωή τους.

Οι επιστήμονες διεξάγουν πειράματα και κλινικές δοκιμές για να καταλάβουν καλύτερα με ποιούς τρόπους τα εγκεφαλικά (νευρωνικά) «κυκλώματα» ελέγχουν τον κύκλο ύπνου-αφύπνισης, καθώς και τη συνείδηση.

Η ομάδα του Αδαμαντίδη εντόπισε ένα άγνωστο έως τώρα κύκλωμα στον εγκέφαλο των πειραματόζωων (ποντικιών), το οποίο προκαλεί ταχεία ενεργοποίηση της κατάστασης αφύπνισης, ενώ αντίστροφα, όταν αυτό το κύκλωμα μπλοκάρεται, τότε ο ύπνος γίνεται πιο βαθύς.

Ο ύπνος των ανθρώπων χωρίζεται σε δύο φάσεις: μία με ταχείες κινήσεις των κλειστών ματιών (Rapid Eye Movement-REM) που σηματοδοτεί τον βαθύ ύπνο και μία χωρίς τέτοιες κινήσεις (Non REM) που αντιστοιχεί στον ελαφρύ ύπνο. Από παλαιότερα, έχουν εντοπισθεί νευρωνικά κυκλώματα που ενεργοποιούνται αντίστοιχα στις δύο αυτές φάσεις. Όμως οι ακριβείς βιολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται, παραμένουν άγνωστοι.

Ο Αδαμαντίδης ανακάλυψε ένα νέο νευρωνικό κύκλωμα μεταξύ του θαλάμου και του υποθαλάμου του εγκεφάλου. Η ενεργοποίηση αυτού του κυκλώματος τερματίζει άμεσα τον ελαφρύ ύπνο. Αντίστροφα, η «σίγαση» του εν λόγω κυκλώματος σταθεροποιεί τον ελαφρύ ύπνο και αυξάνει την έντασή του.

Η χρόνια υπερδραστηριοποίηση του κυκλώματος αυτού μπορεί να προκαλέσει αϋπνία, ενώ η χρόνια υπολειτουργία του να επιφέρει υπνηλία.

Η δύναμη αφύπνισης του συγκεκριμένου κυκλώματος είναι τέτοια που, όπως έδειξαν τα πειράματα, μπορεί να «πυροδοτήσει» ακόμη και το ξύπνημα από την κατάσταση της αναισθησίας και να καταστήσει έτσι εφικτή την επαναφορά της συνείδησης.

Η δυνατότητα αυτή, κατά τον Αδαμαντίδη, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μελλοντικά σε ασθενείς με ελάχιστη έως μηδαμινή συνείδηση. Όπως είπε όμως, θα χρειασθεί ακόμη αρκετός χρόνος, έως ότου υπάρξουν νέες θεραπείες.

Ο Α.Αδαμαντίδης έκανε το διδακτορικό του στη νευροβιολογία στο βελγικό Πανεπιστήμιο της Λιέγης και μετά εργάσθηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια. Διετέλεσε επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ του Καναδά και από το 2013 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία και έχει κάνει μεγάλο αριθμό επιστημονικών δημοσιεύσεων, έχοντας ειδικευθεί στα νευρωνικά κυκλώματα των καταστάσεων ύπνου και αφύπνισης.

Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ