Η άνοδος της ανεργίας και οι δημοσιονομικές περικοπές στον τομέα της υγείας συνεπεία της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 έχουν συμβάλει στην αύξηση της θνησιμότητας από τον καρκίνο κατά 500.000 ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται σήμερα στην βρετανική ιατρική επιθεώρηση The Lancet.

«Η πρόσφατη οικονομική κρίση συνδέεται με 260.000 περισσότερους θανάτους από καρκίνο στις χώρες του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής συνεργασίας και ανάπτυξης) κατά το διάστημα 2008-2010, εκ των οποίων οι 160.000 εντός των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφέρεται στα συμπεράσματα της έρευνας.

«Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι επιπλέον θάνατοι από καρκίνο κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής φθάνουν τις 500.000», δηλώνει στο AFP ο δόκτωρ Μαχίμπεν Μαρουτάπου, του Imperial College του Λονδίνου, επικεφαλής της έρευνας.

«Ο καρκίνος είναι η κύρια αιτία θανάτου στον κόσμο, άρα η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι αλλαγές στην οικονομική σφαίρα επηρεάζουν την επιβίωση στον καρκίνο είναι πολύ σημαντική», λέει.

Το 2012 ο καρκίνος προκάλεσε τον θάνατο 8,2 εκατομμυρίων ανθρώπων.

«Ανακαλύψαμε ότι η αύξηση τη ανεργίας συνδέεται με την αύξηση της θνησιμότητας από τον καρκίνο, αλλά η γενική υγειονομική κάλυψη προφύλασσε τον πληθυσμό από τις συνέπειές του. Ειδικότερα, στις περιπτώσεις των μορφών καρκίνου για τις οποίες υπάρχει θεραπεία, όπως είναι ο καρκίνος του μαστού, του προστάτη, του παχέος εντέρου».

Αντίθετα, οι περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη κοστίζουν σε ζωές.

Για τις έρευνές του οι Αμερικανοί και Βρετανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Ανεργία και αύξηση της θνησιμότητας

Οι ερευνητές διαπίστωσαν σύνδεση ανάμεσα στην ανεργία, τις δημοσιονομικές περικοπές στον τομέα της υγείας και τη θνησιμότητα από καρκίνο σε 70 χώρες σε δείγμα δύο δισεκατομμυρίων ανθρώπων. μελέτησαν τις τάσεις ανάμεσα στο 1990 και το 2010, καθώς μετά τη χρονολογία αυτή δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Οι μορφές καρκίνου κατατάχθηκαν σε δύο κατηγορίες: σε αυτές για τις οποίες υπάρχει θεραπεία και η πιθανότητα επιβίωσης ξεπερνά το 50% και σε αυτές που θεωρούνται μη ιάσιμες και η πιθανότητα επιβίωσης είναι χαμηλότερη από το 10%.

Η σύνδεση ανάμεσα στην θνησιμότητα και την ανεργία ήταν περισσότερο ορατή για τις ιάσιμες μορφές καρκίνου, «γεγονός που αποδεικνύει τη σημασία της πρόσβασης στην ιατρική φροντίδα».

Σύμφωνα με την έρευνα, μία αύξηση κατά 1% της ανεργίας συνδέεται με επιπλέον 0,37 θάνατο ανά 100.000 ανθρώπους. Μία αύξηση 1% του ΑΕΠ στις περικοπές των δαπανών υγείας αντιστοιχεί σε 0,0053 επιπλέον θάνατο.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρθηκαν 18.000 περισσότεροι θάνατοι, ενώ στη Γαλλία 1.500. Αντίθετα, οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν αύξηση της θνησιμότητας στη Βρετανία και την Ισπανία.

«Στις χώρες όπου δεν υπάρχει γενική ιατρική κάλυψη, η πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα εξαρτάται συχνά από τη σύμβαση εργασίας. Ελλείψει απασχόλησης, η διάγνωση γίνεται καθυστερημένα και έχουν καθυστερημένη ή ελλιπή ιατρική φροντίδα», σύμφωνα με τον καθηγητή Ριφάτ Ατούν, του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

Πολλές έρευνες έχουν δείξει τις συνέπειες της αύξησης της ανεργίας και των δημοσιονομικών περικοπών στην υγεία και τη φυσική και ψυχική κατάσταση.

Η ανεργία είναι αιτία για 45.000 αυτοκτονίες ετησίως σε 63 χώρες, ανάμεσά τους και δυτικές οικονομίες, σύμφωνα με έρευνα Ελβετών ερευνητών που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2015 στην επιθεώρηση The Lancet Psychiatry.

Άλλη έρευνα του Γαλλικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας, που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2015 έδειξε «πολύ σημαντική αύξηση της θνησιμότητας επί του πληθυσμού των ανέργων, σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερη από τη θνησιμότητα των απασχολούμενων.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το πόρισμα της έρευνας έδειξε πως τα παιδιά που έκλαιγαν μέχρι να αποκοιμηθούν, έκαναν πιο ήρεμο ύπνο από τα υπόλοιπα, ενώ δεν παρατηρήθηκε καμία μετέπειτα αύξηση του άγχους τους

Μια νέα έρευνα ήρθε να καθησυχάσει όλους τους νέους γονείς, που σπεύδουν να παρηγορήσουν το μωρό τους όταν κλαίει. Όπως δείχνει το πόρισμα της έρευνας, το να αφήνεις το μωρό σου να κλαίει μέχρι να κοιμηθεί, δεν του αφήνει συναισθηματικά τραύματα.

Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Flinders στην Αυστραλία διεξήγαγαν ένα πείραμα, στο οποίο συμμετείχαν 43 ζευγάρια γονέων με τα παιδιά τους, τα οποία ήταν μεταξύ έξι και δεκαέξι μηνών.

Τα 48 ζευγάρια χωρίστηκαν σε τρεις ομάδας. Στην πρώτη ομάδα δόθηκε η εντολή να βάζουν το μωρό τους για ύπνο και αν αυτό κλαίει να αργούν ολοένα και περισσότερο να το παρηγορήσουν. Η εντολή προς τη δεύτερη ομάδα ήταν οι γονείς να παραμείνουν στο δωμάτιο του μωρού, έως ότου αυτό να αποκοιμηθεί. Τέλος, στην τρίτη ομάδα δεν δόθηκε καμία εντολή.
Μετά από διάστημα τριών μηνών, οι πληροφορίες, που είχαν συλλεχθεί έδειξαν πως τα παιδιά της πρώτης ομάδας τα έπαιρνε ο ύπνος 15 λεπτά νωρίτερα από τα παιδιά της τρίτης ομάδας, ενώ αντίστοιχα τα παιδιά της δεύτερης ομάδας κοιμούνταν 12 λεπτά νωρίτερα.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές θέλησαν να μάθουν αν η πρώτη μέθοδος προκαλούσε στα μωρά μεγαλύτερο άγχος από τα υπόλοιπα. Εξέτασαν, λοιπόν το επίπεδο της κορτιζόλης, δηλαδή της ορμόνης του στρες, από δείγματα του σάλιου των μωρών και τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς τα ίδια και στις τρεις ομάδες. Επιπλέον, δεν παρατηρήθηκε καμία αλλαγή στη σχέση των παιδιών με τους γονείς τους.

Αντίθετα, το τελικό πόρισμα της έρευνας έδειξε πως τα παιδιά της πρώτης ομάδας κοιμούνταν πιο ήσυχα, καθώς ξυπνούσαν λιγότερο μέσα στη νύχτα, σε σχέση με τις άλλες δυο ομάδες.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Michael Gradisar σχολίασε πως το να αφήνει ένας γονιός το μωρό του να κλαίει μέχρι να αποκοιμηθεί είναι κάτι πολύ αγχωτικό για αυτόν και πως ο στόχος της έρευνας ήταν να αποδειχθεί αν το παιδί βλάπτεται από αυτή τη διαδικασία.

protothema.gr

Χαράς ευαγγέλια για όσους δεν πορεύονται στη ζωή ακριβώς «με το ‘σεις και με το σας» και προτιμούν την ευθεία, κάποτε και την ελαφρώς απότομη προσέγγιση στις σχέσεις τους, φιλικές, επαγγελματικές, προσωπικές.  

Κι αυτό, γιατί σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, το να φέρεται κανείς αλτρουιστικά ή με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει και όχι να λύσει προβλήματα, ειδικά στο επαγγελματικό πεδίο.  

Η μελέτη αυτή «συμφωνεί» με παλαιότερη έρευνα του Harvard και αποδεικνύει ότι είναι απείρως αποτελεσματικότερο – ειδικά όταν διοικείς μία ομάδα – να είσαι ζεστός ως άνθρωπος, αλλά όχι ιδιαιτέρως ανεκτικός και καλοσυνάτος, για τους εξής λόγους:  

Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων Όταν κάποιος είναι καλοσυνάτος, αυτό που λέμε «ψυχούλα», όλη την ώρα, σε όλες τις περιστάσεις και αρνείται να «πατήσει πόδι» και να δείξει ποιός πραγματικά είναι, μοιραία βιώνει μία άκρως ενοχλητική μοναξιά.

Με αυτή τη συμπεριφορά δύσκολα κάνεις πραγματικούς φίλους και συνεργάτες, όχι μόνο επειδή γίνεσαι βαρετός – σύμφωνα με τη μελέτη πάντα -, αλλά επειδή το ανθρώπινο είδος έχει την τάση να μην εμπιστεύεται όσους έχουν μόνο ένα πρόσωπο: το αγγελικό. Καλό είναι να ξέρεις όλες τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου – στα καλά και στα άσχημα του – πριν αποφασίσεις αν τον θες για συνοδοιπόρο στη ζωή και στη δουλειά.   Με το να είσαι μονίμως ευγενής και τίποτα άλλο, μοιραία «θυματοποιείσαι» Αν κάνετε τα πάντα, για να κρατάτε τους πάντες ευχαριστημένους, απλώς σταματήστε. Βάσει της έρευνας, αυτού του είδους η συμπεριφορά «ταΐζει» ένα τέρας που σας φέρνει μόνιμα στη θέση του θύματος και δεν σας αφήνει να ωριμάσετε συναισθηματικά. Κάποτε πρέπει να λέμε και «όχι».

Και φωναχτά, αν χρειαστεί. Κι ας γίνει και καβγάς, που λέει ο λόγος. Το να διαχειριστεί κανείς μία έντονη συνομιλία, σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το να ενδώσει σε απαιτήσεις που τον υποτιμούν, αλλά κάπως έτσι χτίζεται και η προσωπικότητα και οι σχέσεις: όταν οι άλλοι γνωρίζουν τα όρια μας και δεν μας θεωρούν σίγουρα θύματα.  

Η υπερβολική καλοσύνη, μάς αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό Με το να κάνουμε συνεχώς τα χατίρια των άλλων, στο τέλος ξεχνάμε ποιοί είμαστε εμείς, επιμένει η μελέτη.

Η υπερπροσπάθεια να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν, στο τέλος της ημέρας αφήνει μία πολύ πικρή γεύση σε ‘μας. Και – ναι – οι ψυχοθεραπευτές που συμμετείχαν στην εκπόνηση της μελέτης λένε ότι δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις να συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη και υποχωρητικότητα, αν μάλιστα αυτή είναι η φύση σου. Προτείνουν, όμως, ένα μικρό πείραμα σε ανθρώπους αυτής της ποιότητας. «Προσπαθήστε να μην είστε τόσο ευγενείς. Εκεί που κάποιος είναι σίγουρος για τη θετική σας απάντηση, αρνηθείτε ή αντιδράστε. Ή απλώς αδιαφορήστε. Έστω και αν πρέπει να πιέσετε τον εαυτό σας. Και μετά παρατηρήστε πώς αντιδρά αυτός που σας ζήτησε χάρη, αλλά δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα του. Τις περισσότερες φορές αυτό αρκεί για να νιώσετε, όχι απλώς δικαιωμένοι και χωρίς ενοχές, αλλά για να συνεχίσετε σε αυτό τον δρόμο», τονίζεται στο πλαίσιο της μελέτης.

Πηγή: www.lifo.gr