Η χονδροπάθεια επιγονατίδας είναι μια ασθένεια που επηρεάζει τον ιστό του χόνδρου που περιβάλλει το οστό. Ο χόνδρος στο γόνατο, το οποίο έχει ως αποστολή να “απορροφάει” τις δυνάμεις που ασκούνται στην άρθρωση, όταν αυτή δεν είναι πλέον σε θέση να επιτελέσει επαρκώς τη λειτουργία της.

Γι 'αυτό, στην χονδροπάθεια, εμφανίζονται ορισμένα χαρακτηριστικά συμπτώματα, όπως ο πόνος γύρω από την επιγονατίδα, μια αίσθηση “τριξίματος” και πρήξιμο. Για να λύσετε αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να ακολουθήσετε μια ειδική θεραπεία με στοχευμένες ασκήσεις και επίβλεψη από έναν ειδικό φυσικοθεραπευτή. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να θέλετε, να κριθεί απαραίτητο από τον γιατρό σας, να υποβληθείτε σε χειρουργική επέμβαση.

Όσον αφορά τα συμπτώματα της χονδροπάθειας στην επιγονατίδα, πρέπει να διευκρινιστεί ότι μερικές φορές η νόσος μπορεί να είναι ασυμπτωματική. Είναι μια ασθένεια που τείνει να επηρεάζει κυρίως εκείνους που ασχολούνται με σπορ και ιδιαίτερα εκείνων των σπορ που προϋποθέτουν τρέξιμο.

Συνήθως η αίσθηση πόνου στη επιγονατίδα εμφανίζεται όταν ανεβαίνετε σκάλες ή όταν γονατίζετε ή κάθεστε για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, κρατώντας τα γόνατα λυγισμένα. Σε αυτές τις στιγμές μπορεί να ακούσετε και ένα “τρίξιμο” ή “κρακ” καθώς τεντώνετε και πάλι τα γόνατά σας, ενώ μπορεί να παρατηρήσετε και ελαφρύ πρήξιμο. Αυτά είναι συμπτώματα που ισχύουν και στο επιγονατιδομηριαίο σύνδρομο, γνωστό και ως “γόνατο του δρομέα”. Είναι μια πάθηση που, εκτός της συνεχούς καταπόνησης, μπορεί να προκληθεί από τραύμα, υπερφόρτωση ή ανωμαλίες των οστών.

Η θεραπεία για την χονδροπάθεια αφορά ειδικές ασκήσεις φυσικοθεραπείας. Στην οξεία φάση της νόσου μπορείτε να φορέσετε/δέσετε στο σημείο ένα στήριγμα (επιγονατίδα), το οποίο έχει ως στόχο να κρατάει το γόνατο στην θέση του. Μπορεί επίσης να συνδυαστεί με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης με μαγνήτες για να τεντώσουν και να ενισχυθούν οι μυς στο γόνατο. Επίσης, με την εφαρμογή κρυοθεραπείας θα μειωθεί ο πόνος και η φλεγμονή.

Υπάρχουν και συγκεκριμένα σπορ που θα σας βοηθήσουν να ενδυναμώσετε το γόνατο χωρίς να το επιβαρύνετε, όπως είναι το κολύμπι. Σε συνεννόηση με τον γιατρό σας μπορεί να κριθεί απαραίτητη και η επιτόπια χρήση υαλουρονικού οξέος στο γόνατο. Υπάρχουν και συγκεκριμένες ασκήσεις για την χονδροπάθεια, τις οποίες μπορείτε να κάνετε μόνοι σας, όπως η σύσπαση του τετρακεφάλου με ένα μαξιλάρι κάτω από τα γόνατα ή το να στέκεστε για λίγο στις σκάλες, λυγίζοντας λίγο το πόδι. Σε κάθε περίπτωση πρέπει πρώτα να συμβουλευτείτε έναν φυσικοθεραπευτή. Λάβετε υπόψη σας ότι, όσον αφορά το χρόνο αποκατάστασης, αυτός διαρκεί περίπου δύο μήνες για να μειωθεί ο πόνος. Μόλις σε δύο εβδομάδες από την ημέρα που θα ξεκινήσετε φυσικοθεραπεία, θα δείτε πολύ μεγάλη βελτίωση και θα μπορείτε να επιστρέψετε στις συνήθεις καθημερινές σας δραστηριότητες.

https://storify.com

Το σύνδρομο Ehlers-Danlos είναι ουσιαστικά μια ομάδα διαταραχών που έχουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως το εύκολο μελάνιασμα, η αυξημένη ευκινησία των αρθρώσεων (χαλαρές αρθρώσεις), η τάση του δέρματος να εκτείνεται εύκολα (υπερ-λεαστικότητα ή χαλαρότητα), καθώς και η γενική αδυναμία των ιστών.

Το σύνδρομο Ehlers-Danlos κληρονομείται από τα γονίδια των γονέων προς τα παιδιά. Κατηγοριοποιείται -ανάλογα με τη μορφή της γενετικής μεταφοράς- σε διαφορετικούς τύπους με πολλά χαρακτηριστικά που διαφέρουν μεταξύ των ασθενών σε κάθε δεδομένο τύπο. Το “εύθραυστο” δέρμα και οι χαλαρές αρθρώσεις είναι συχνά αποτέλεσμα της ανώμαλων γονιδίων που παράγουν μη φυσιολογικές πρωτεΐνες. Αυτές με την σειρά τους οδηγούν σε μια κληρονομική αδυναμία του κολλαγόνου, το οποίο είναι η φυσική πρωτεΐνη που “κολλάει” και συγκρατεί τους ιστούς μας.

Το 2001, ερευνητές ανακάλυψαν μια νέα μορφή του συνδρόμου Ehlers-Danlos, που προκαλείται από μια κληρονομική ανωμαλία σε μια πρωτεΐνη, εκτός του κολλαγόνου, που επίσης συνήθως παίζει σημαντικό ρόλο στη σύνδεση των κυττάρων με τους ιστούς (συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των τενόντων, των μυών και των αιμοφόρων αγγείων). Ανωμαλίες σε αυτήν την πρωτεΐνη, που ονομάζεται τενασκίνη (tenascin), επίσης οδηγούν σε μια μορφή του συνδρόμου Ehlers-Danlos. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η τενασκίνη διαδραματίζει κάποιον ρόλο στη ρύθμιση της κανονικής κατανομής κολλαγόνου στους συνδετικούς ιστούς του σώματος.

Συμπτώματα του συνδρόμου Ehlers-Danlos

Τα συμπτώματα του συνδρόμου Ehlers-Danlos περιλαμβάνουν:

-Χαλαρό, πολύ ελαστικό δέρμα που εκτείνεται εύκολα και υπερβολικά μακριά από το σώμα.

-Το δέρμα μοιάζει να “σακουλιάζει” εύκολα και να είναι τόσο μαλακό, ώστε μπορεί να σκιστεί εύκολα και να είναι “εύθραυστο”.

-Εύκολο μελάνιασμα χωρίς σημαντικό τραύμα

-Αρθρώσεις που μπορούν να κινηθούν πέρα από το φυσιολογικό/σύνηθες εύρος της κίνησης στους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε συχνές εξαρθρώσεις.

http://www.medicinenet.com

Ο λύκος είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί βλάβες στο δέρμα, τις αρθρώσεις, σε εσωτερικά όργανα και γενικώς σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Ορίζεται ως χρόνιος επειδή τα συμπτώματα συνήθως επιμένουν για διάστημα μεγαλύτερο των έξι εβδομάδων.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει πρωτεΐνες που ονομάζονται αντισώματα ώστε να προστατεύει το σώμα από παθογόνους εισβολείς.

Στην περίπτωση αυτοάνοσου νοσήματος, το ανοσοποιητικό δεν μπορεί να εντοπίσει τη διαφορά ανάμεσα σε έναν παθογόνο εισβολέα και σε έναν υγιή ιστό κι έτσι στρέφεται ενάντια στο ίδιο το σώμα, παράγοντας αντισώματα που επιτίθενται στους υγιείς ιστούς και τους καταστρέφουν. Τα αντισώματα αυτά προκαλούν φλεγμονές, πόνο και βλάβες σε διάφορα όργανα και συστήματα.

Ο λύκος είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις, με τα συμπτώματα κατά καιρούς να εντείνονται και να υποχωρούν αντιστοίχως.
Εκτιμάται ότι περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από κάποια μορφή λύκου. Η νόσος πλήττει συχνότερα τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας (15-44 ετών).

Ο λύκος επηρεάζει τη λειτουργία πολλαπλών οργάνων, οπότε τα συμπτώματα της νόσου καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ίδρυμα για το Λύκο, τυπικά συμπτώματα του αυτοάνοσου νοσήματος είναι τα εξής:

- υπερβολική κόπωση
- πονοκέφαλοι
- πόνος ή οίδημα στις αρθρώσεις
- πυρετός
- αναιμία (χαμηλά επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων ή αιμοσφαιρίνης ή χαμηλός όγκος αίματος)
- οίδημα στα κάτω άκρα, τα άνω άκρα και/ή γύρω από τα μάτια
- πόνος στο στήθος κατά τη βαθιά εισπνοή (πλευρίτιδα)
- εξάνθημα σε σχήμα πεταλούδας που καλύπτει τη μύτη και τα μάγουλα
- φωτοευαισθησία
- τριχόπτωση
- μη φυσιολογική πήξη του αίματος
- μελανό και/ή λευκό χρώμα στα δάχτυλα κατά την έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες (φαινόμενο Ρεϊνό)
- έλκη στο στόμα ή τη μύτη

Τα περισσότερα από αυτά τα συμπτώματα εκδηλώνονται και σε άλλες παθήσεις. Ο λύκος αποκαλείται συχνά «ο μεγάλος μιμητής», καθώς τα συμπτώματά του μοιάζουν με τα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, των διαταραχών του αίματος, της ινομυαλγίας, του διαβήτη, των διαταραχών του θυρεοειδούς και πολλών άλλων παθήσεων της καρδιάς, των πνευμόνων, των μυών και των οστών.

onmed.gr

Η ουρική αρθρίτιδα, η οποία προκαλείται από το αυξημένο ουρικό οξύ στο σώμα, είναι μία από τις πιο οδυνηρές μορφές αρθρίτιδας.

Η συσσώρευση του ουρικού οξέος μπορεί να οδηγήσει σε:

-Ραγδαία συσσώρευση κρυστάλλων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις, συχνά στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού
-Συσσώρευση ουρικού οξέος που μοιάζει με εξογκώματα κάτω από το δέρμα
-Πέτρες στα νεφρά από κρυστάλλους ουρικού οξέος στα νεφρά

Για πολλούς ανθρώπους, η πρώτη έξαρση της ουρικής αρθρίτιδας επέρχεται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Συχνά, είναι μια κατάσταση που ξυπνά το άτομο από τον ύπνο. Το δάχτυλο του ποδιού θα είναι πολύ ευαίσθητο, κόκκινο, ζεστό, και πρησμένο.

Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει:

-Πόνο
-Πρήξιμο
-Ερυθρότητα
-Θερμότητα
-Δυσκαμψία στις αρθρώσεις

Εκτός από το μεγάλο δάκτυλο, η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσει:

-Τους αστραγάλους
-Τις φτέρνες
-Τα γόνατα
-Τους καρπούς
-Τα δάχτυλα
-Τους αγκώνες

Ένα επεισόδιο ουρικής αρθρίτιδας μπορεί να προκληθεί από στρεσογόνα γεγονότα, από αλκοόλ, από φάρμακα, ή από κάποια άλλη ασθένεια. Οι πρόωρες εξάρσεις συνήθως περνούν μέσα σε 3-10 ημέρες, ακόμα και χωρίς θεραπεία. Η επόμενη έξαρση μπορεί να συμβεί και μετά από μήνες ή ακόμη και χρόνια.

Τι προκαλεί την ουρική αρθρίτιδα

Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από την συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων ουρικού οξέος στο σώμα. Το ουρικό οξύ προέρχεται από την διάσπαση ουσιών που ονομάζονται πουρίνες. Οι πουρίνες υπάρχουν σε κάθε ιστό στο σώμα σας. Βρίσκονται επίσης σε πολλές τροφές, όπως το συκώτι, τα ξερά όσπρια και μπιζέλια, και οι αντζούγιες.

Κανονικά, το ουρικό οξύ διαλύεται στο αίμα. Διέρχεται μέσω των νεφρών και αποβάλλεται από το σώμα μέσω των ούρων. Αλλά το ουρικό οξύ μπορεί να συσσωρεύεται στο αίμα, όταν:

-Το σώμα αυξάνει την ποσότητα του ουρικού οξέος που παράγει
-Οι νεφροί δεν αποβάλουν αρκετό ουρικό οξύ
-Το άτομο καταναλώνει πάρα πολλά τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε πουρίνες

Όταν το επίπεδο του ουρικού οξέος στο αίμα είναι υψηλό, αυτό ονομάζεται υπερουριχαιμία. Οι περισσότεροι άνθρωποι με υπερουριχαιμία δεν αναπτύσσουν ουρική αρθρίτιδα.

Είναι πιο πιθανό να αναπτύξετε ουρική αρθρίτιδα αν:

-Υπάρχουν άλλα μέλη στην οικογένεια με τη νόσο
-Είστε άντρας
-Είστε υπέρβαροι
-Πίνετε πολύ αλκοόλ
-Καταναλώνετε πάρα πολλά τρόφιμα πλούσια σε πουρίνες
-Έχετε ένα ενζυμικό ελάττωμα που καθιστά δύσκολο για το σώμα να διασπάσει τις πουρίνες
-Εκτίθεστε σε μόλυβδο στο περιβάλλον σας
-Έχουν υποστεί μεταμόσχευση κάποιου οργάνου
-Χρησιμοποιείτε κάποια φάρμακα όπως διουρητικά, ασπιρίνη, κυκλοσπορίνη, ή λεβοντόπα
-Παίρνετε βιταμίνη νιασίνη.

Πώς γίνεται η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας

Ο γιατρός σας θα σας ρωτήσει για τα συμπτώματά σας, το ιατρικό ιστορικό και το οικογενειακό ιστορικό της ουρικής αρθρίτιδας. Τα σημάδια και τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας περιλαμβάνουν:

-Υπερουριχαιμία (υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος στο αίμα)
-Κρύσταλλοι ουρικού οξέος στο αρθρικό υγρό
-Περισσότερες από μία εξάρσεις οξείας αρθρίτιδας
-Αρθρίτιδα που αναπτύσσεται σε 1 ημέρα και δημιουργεί μία πρησμένη, κόκκινη, και ζεστή άρθρωση
-Έξαρση αρθρίτιδας σε μία μόνο άρθρωση, συνήθως στο δάχτυλο του ποδιού, τον αστράγαλο, ή το γόνατο.

Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση της ουρικής αρθρίτιδας, ο γιατρός σας μπορεί να πάρει ένα δείγμα υγρού από μια φλεγμονώδη άρθρωση και να ψάξει για κρυστάλλους που συνδέονται με την ουρική αρθρίτιδα.

Πώς θεραπεύεται η ουρική αρθρίτιδα

Οι γιατροί χρησιμοποιούν φάρμακα για τη θεραπεία ενός οξέος επεισοδίου ουρικής αρθρίτιδας, που περιλαμβάνουν:

-Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
-Κορτικοστεροειδή, όπως πρεδνιζόνη
-Κολχικίνη, η οποία λειτουργεί καλύτερα όταν λαμβάνεται κατά τις πρώτες 12 ώρες από την οξεία επίθεση.

Μερικές φορές οι γιατροί συνταγογραφούν ΜΣΑΦ ή κολχικίνη σε μικρές ημερήσιες δόσεις για την πρόληψη μελλοντικών επιθέσεων. Υπάρχουν επίσης φάρμακα που μειώνουν το επίπεδο του ουρικού οξέος στο αίμα.

Τι μπορούν οι άνθρωποι με αρθρίτιδα να κάνω για να παραμείνουν υγιείς

Μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να μείνετε υγιείς είναι τα εξής:

-Πάρτε τα φάρμακα που συνταγογραφεί ο γιατρός σας σύμφωνα με τις οδηγίες του
-Ενημερώστε το γιατρό σας για όλα τα φάρμακα και βιταμίνες που παίρνετε
-Ακολουθήστε μια υγιεινή, ισορροπημένη διατροφή. Αποφύγετε τροφές που είναι πλούσιες σε πουρίνες και πίνετε άφθονο νερό
-Να ασκείστε τακτικά και να διατηρείτε ένα υγιές σωματικό βάρος. Ρωτήστε το γιατρό σας για το πώς να χάσετε βάρος με ασφάλεια. Η γρήγορη ή ακραία απώλεια βάρους μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα του ουρικού οξέος στο αίμα.

http://www.niams.nih.gov

Ο παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτις του ώμου (Adhesive Capsulitis), είναι μια ξεχωριστή κλινική οντότητα, με κύρια χαρακτηριστικά αιφνίδιο ή σταδιακό χρόνιο πόνο στον ώμο και περιορισμό όλων των κινήσεων της άρθρωσης τόσο των ενεργητικών όσο και των παθητικών, προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς ιδιαίτερα παθολογικά ευρήματα στις ακτινογραφίες του ώμου.

Ο παγωμένος ώμος είναι πάθηση συνήθης στην ηλικία 50-80 ετών. Συνήθως αρχίζει με πόνο στο δελτοειδή μυ του ώμου και κατά κανόνα ακολουθεί μία κρίση αυχενικής ριζοπάθειας.

Σπάνια η δυσκαμψία εγκαθίσταται χωρίς πόνο. Συχνά επίσης εμφανίζεται μετά από ενδαρθρικό τραυματισμό του ώμου, ή και από κρίσεις περιαρθρίτιδας.

Συνήθως ο πόνος είναι πιο έντονος τη νύχτα. Μπορεί να συνυπάρχει παγωμένος ώμος ταυτόχρονα με ασβεστοποιό περιαρθρίτιδα και υπακρωμιακή προστριβή.

Συμπτώματα

Η πάθηση, οδηγεί σε σημαντική σοβαρή λειτουργική ανεπάρκεια τού ώμου, προκαλώντας μείωση του εύρους κινήσεων και μυϊκές ατροφίες, αλλά έχει ομαλή αποκατάσταση, ακόμα και αν δεν εφαρμοσθεί καμία θεραπεία. Η πάθηση εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία έχει τρία στάδια και διαρκεί 12-24 μήνες. Τα 3 στάδια συμπτωμάτων έχουν ως εξής:

Πρώτο στάδιο: Εισβολή πόνου και έναρξη μείωσης του εύρους κινήσεων απαγωγής και στροφών.

Δεύτερο στάδιο: Μείωση του πόνου με σταθεροποίηση και εγκατάσταση μεγάλης δυσκαμψίας. Ο ώμος δεν απάγεται και δεν κάνει στροφές. Ο πόνος μονιμοποιείται.

Τρίτο: Ο πόνος μειώνεται σταδιακά και οι κινήσεις επανέρχονται επίσης σταδιακά.

Εργαστηριακές εξετάσεις

- Αρθρογράφημα

- Μαγνητική Τομογραφία. Τα συχνότερα ευρήματα στη μαγνητική τομογραφία είναι η διόγκωση (τενοντίτιδα) του υπερακανθίου τένοντος, η μερική ή η ολική ρήξη και η διόγκωση του υπακρωμιακού θυλάκου. Κύριο διαγνωστικό σημείο στη μαγνητική τομογραφία ώμου για τη διάγνωση του παγωμένου ώμου είναι η ρίκνωση του αρθρικού θυλάκου.

- Θεραπεία

- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ναπροξένη, η ασπιρίνη, η ετορικοξίμπη.

- Έγχυση με υαλουρονικό νάτριο

- Φυσικοθεραπεία

- Κινήσεις υπό νάρκωση

- Αρθροσκόπηση