Τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα για το φάρμακο baricitinib προέκυψαν από μεγάλη κλινική δοκιμή (φάσης 3), τυχαιοποιημένης, διπλά «τυφλής» και με χρήση εικονικού φαρμάκο (πλασέμπο), η οποία πραγματοποιήθηκε σε 178 ιατρικά κέντρα σε 24 χώρες και διήρκεσε 24 εβδομάδες.

Οι 527 ασθενείς που δοκίμασαν το νέο φάρμακο, σε μορφή χαπιού, έπασχαν από ρευματοειδή αρθρίτιδα επί 14 χρόνια κατά μέσο όρο.

Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή ανοσολογίας και ρευματολογίας Μαρκ Τζενοβέζε του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "The New England Journal of Medicine".

«Είναι το πρώτο φάρμακο που δείχνει ορατό κλινικό όφελος για ασθενείς στους οποίους έχει αποτύχει κάθε άλλο εμπορικό φάρμακο για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα», δήλωσε ο Τζενοβέζε.

Πρόκειται για μια φλεγμονώδης αυτοάνοση πάθηση, από την οποία πάσχει περίπου το 1,5% του πληθυσμού στις ανεπτυγμένες χώρες. Εκδηλώνεται συνήθως στην ηλικία των 30 έως 60 ετών, προκαλώντας πόνο, ακαμψία, πρήξιμο και τελικά καταστροφή των αρθρώσεων, κυρίως στα άκρα. Περίπου τρεις στους τέσσερις ασθενείς είναι γυναίκες, για άγνωστους λόγους.

Αν και παλαιότερα η διάγνωση της νόσου ισοδυναμούσε με δυσοίωνη πρόγνωση, μετά τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 έχουν υπάρξει αρκετές πρόοδοι στη θεραπεία, με την ανάπτυξη νέων φαρμάκων. Όμως, έχει παρατηρηθεί ότι σε ολοένα περισσότερους ασθενείς τα φάρμακα έχουν μικρότερη αποτελεσματικότητα ή προκαλούν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Υπολογίζεται ότι το 15% έως 20% των ασθενών δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία - και το ποσοστό τείνει να αυξηθεί διαχρονικά.

Το νέο φάρμακο εστιάζει ακριβώς σε αυτούς τους ασθενείς, με μέτρια έως σοβαρή ρευματοειδή αρθρίτιδα, η οποία έχει πλήξει τουλάχιστον έξι αρθρώσεις. Οι ασθενείς στην κλινική δοκιμή χωρίσθηκαν σε τρεις ομάδες: η μία έπαιρνε 4 μιλιγκράμ baricitinib μια φορά τη μέρα, η δεύτερη τη μισή δόση και η τρίτη ένα ψευδοφάρμακο.
Το 55% των ασθενών της πρώτης ομάδας υψηλής δοσολογίας εμφάνισαν μείωση τουλάχιστον 20% στον αριθμό των προσβεβλημένων αρθρώσεων, ποσοστό που ήταν 49% στην δεύτερη ομάδα της χαμηλότερης δοσολογίας και 26% στην περίπτωση του πλασέμπο. Επίσης, ανεξάρτητα από τη δόση, οι ασθενείς που είχαν πάρει το φάρμακο, εμφάνισαν μείωση των δεικτών φλεγμονής και βελτιωμένη λειτουργικότητα των αρθρώσεών τους.

Οι παρενέργειες αφορούσαν κυρίως συχνότερες ήπιες λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Σοβαρές θεωρήθηκαν οι παρενέργειες στο 4% (χαμηλή δόση) έως 10% (μεγάλη δόση) των ασθενών. Το 1% έως 4% αντίστοιχα εμφάνισαν έρπη ζωστήρα, ενώ καταγράφηκε και αύξηση της «καλής» και «κακής» χοληστερόλης.
Το φάρμακο παράγεται από τη φαρμακευτική Eli Lilly, η οποία έχει ήδη καταθέσει αίτηση έγκρισης για κυκλοφορία του στην αρμόδια εποπτική αρχή των ΗΠΑ, την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA).

ethnos.gr

Δεν υπήρξε ποτέ πλήρης συμφωνία για το τι είναι αυτό που προκαλεί πραγματικά τον μοναδικό ήχο “σαν κόκαλα που σπάνε” κάθε φορά που κάποιος κάνει “κρακ” στα δάχτυλά του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σίγουρα δεν πρόκειται για κόκαλα που σπάνε!

Οι καλύτερες εκτιμήσεις ήταν ότι ο ήχος αυτός προκαλείται από την βίαιη επανατοποθέτηση ή μετατόπιση κάποιου τένοντα. Η καλύτερη εικασία ήταν ότι ο ήχος είχε να κάνει με φυσαλίδες διοξειδίου του άνθρακα, που, είτε σχηματίζονται εκείνη τη στιγμή, είτε υπάρχουν ήδη στο αρθρικό υγρό που λιπαίνει τις αρθρώσεις και σπάνε όταν κάποιος κάνει “κρακ” στα δάχτυλα. Αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμα και αυτή η θεωρία ήταν ακριβώς αυτό: θεωρία. Τώρα, μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας Βορείου Αμερικής επιβεβαίωσε επί της ουσίας αυτή την μέχρι πρότινος θεωρία για τις φυσαλίδες.

Για τις ανάγκες της έρευνας ο επικεφαλής της μελέτης, δρ Robert Boudin και οι συνεργάτες του σχημάτισαν δύο γκρουπ από 30 άτομα. Στο πρώτο γκρουπ μπήκαν άτομα, που, καθ' ομολογίαν τους, έκαναν πολύ συχνά “κρακ” στα δάχτυλα και μάλιστα σε συχνότητα απίστευτη, από 33 έως και 800 (!) φορές την ημέρα. Στο δεύτερο γκρουπ μπήκαν άτομα που δεν έκαναν σχεδόν ποτέ στην ζωή τους “κρακ” στα δάχτυλα.

Ζητήθηκε από όλους να κάνουν “κρακ” στην βάση κάθε δαχτύλου των χεριών τους ξεχωριστά, στο σημείο δηλαδή κάθε δαχτύλου που ονομάζεται μετακαρποφαλαγγική άρθρωση. Την στιγμή που το έκαναν αυτό οι συμμετέχοντες, οι επιστήμονες κατέγραφαν και ανέλυαν την πράξη με υπέρηχο. Από τις συνολικά 400 δοκιμές, μόλις στις 62 καταγράφηκε ο χαρακτηριστικός ήχος από το “σπάσιμο” του δαχτύλου.

Το σημαντικό ήταν ότι και στις 62 αυτές φορές, τα μηχανήματα κατέγραψαν μια στιγμιαία απότομη λάμψη που διαρκούσε περίπου 1,15 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, οι συνολικά 400 καταγραφές αναλύθηκαν από ξεχωριστή ομάδα ραδιολόγων που επιβεβαίωσαν την αντιστοιχία του ήχου από το “κρακ” των δαχτύλων με την ύπαρξη αυτής της στιγμιαίας λάμψης στον υπέρηχο, σε ποσοστό 94%. Το πόσα χρόνια ο κάθε συμμετέχοντας είχε τη συνήθεια να κάνει “κρακ” στα δάχτυλα ή όχι, δεν επηρέασε καθόλου την επιστημονική παρατήρηση.

“Είμαστε βέβαιοι ότι ο ήχος από το 'κρακ' και η φωτεινή λάμψη στο υπερηχογράφημα σχετίζονται με τις δυναμικές αλλαγές στην πίεση που συνδέεται με μια φυσαλίδα αερίου στην άρθρωση”, ανέφεραν οι επιστήμονες. Και πρόσθεσαν ότι ο ήχος από το κρακ προηγείται πάντα της λάμψης που παρατηρήθηκε στον υπερηχογράφημα, κάτι που σημαίνει ότι αυτές οι φυσαλίδες σχηματίζονται και δεν σπάνε εκείνη τη στιγμή που κάποιος κάνει “κρακ” στα δάχτυλά του.

Τέλος, οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι το “σπάσιμο” των δαχτύλων προκαλεί οποιουδήποτε είδους επίκτητο πρόβλημα στις αρθρώσεις των ανθρώπων και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί παράγοντα κινδύνου εμφάνισης ή επιδείνωσης της αρθρίτιδας.

http://time.com

Σύμφωνα με τους γιατρούς, ο ανανάς είναι φρούτο πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και επιδεικνύει αντικαρκινικές ιδιότητες. Είναι ιδιαίτερα ευεργετικός για τις γυναίκες, δεδομένου ότι περιέχει ουσίες που επαναφέρουν την ελαστικότητα των ιστών και των ινών του δέρματος.

Αυτό είναι κυρίως ορατό στο γυναικείο στήθος, επειδή χάνει το σχήμα του με την πάροδο των ετών.

Το κάπνισμα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και ο καφές μπορεί να επιδεινώσουν το πρόβλημα, αλλά ο ανανάς μπορεί να κάνει “θαύματα” για αυτό και τα αποτελέσματα θα είναι αισθητά αμέσως.

Εκτός από θέματα... αισθητικής, όμως, ο ανανάς προσφέρει πολύ σημαντικά πράγματα στην γενικότερη υγεία του οργανισμού:

Αρθρίτιδα

Όταν πρόκειται για οφέλη για την υγεία, ο ανανάς είναι γνωστός για την ικανότητά του να μειώνει τη φλεγμονή των αρθρώσεων και των μυών, κυρίως εκείνων που συνδέονται με την αρθρίτιδα, μια εξουθενωτική ασθένεια που επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Περιέχει ένα αρκετά σπάνιο πρωτεολυτικό ένζυμο, που ονομάζεται βρομελίνη, το οποίο είναι γνωστό ότι διασπά τις πολύπλοκες πρωτεΐνες και έχει σημαντικές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Αυτό το ένζυμο έχει αποδειχτεί ότι μειώνει τα σημάδια και τα συμπτώματα της αρθρίτιδας σε πολλές έρευνες.

Καρκίνος

Ο ανανάς έχει συνδεθεί άμεσα με την πρόληψη των καρκίνων του στόματος, του φάρυγγα και του στήθους. Εκτός από πολύ βιταμίνη C, ο ανανάς περιέχει επίσης διάφορα άλλα αντιοξειδωτικά, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης Α, του β-καροτένιου, της βρομελίνης, διάφορα φλαβονοειδή και έχει υψηλά επίπεδα μαγγανίου. Το τελευταίο είναι ένα σημαντικό συστατικό της υπεροξειδικής δισμουτάσης, ενός εξαιρετικά ισχυρού “εργαλείου”, που καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες, οι οποίες συνδέονται με πολλά είδη καρκίνου.

Οστά

Παρά το γεγονός ότι ο ανανάς δεν είναι πλούσιος σε ασβέστιο, το οποίο συνδέεται με τα υγιή οστά, περιέχει άφθονο μαγγάνιο, το οποίο είναι ένα άλλο ιχνοστοιχείο απαραίτητο για την υγεία των οστών, την ανάπτυξη και την επισκευή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι με μία μόνο μερίδα ανανά θα πάρετε πάνω από το 70% των ημερήσιων αναγκών σας σε μαγγάνιο.

Μάτια

Ανανάς είναι επίσης επωφελής για την όρασή σας. Μάλιστα, έρευνες έχουν δείξει άμεση συσχέτιση της κατανάλωσης ανανά με την βελτίωση της υγείας των ματιών και την πρόληψη των κοινών παθήσεων σε αυτά, που σχετίζονται με την ηλικία. Το β-καροτένιο, ειδικά, έχει αποδειχτεί ότι συμβάλλει στην πρόληψη και καταπολέμηση της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Πέρα από όλα τα οφέλη για την υγεία σας, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να προσέχετε όσον αφορά τον ανανά. Η βρομελίνη στον ανανά είναι γνωστό ένζυμο για την μαλάκυνση του κρέατος, το οποίο συνεπάγεται ότι διευκολύνει την πέψη των σκληρών τροφών. Όμως, αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κάποια τρυφερότητα ή και ευαισθησία των χειλιών, των ούλων και της γλώσσας σας, αν τρώτε πάρα πολύ ανανά. Η βρομελίνη είναι ένα ισχυρό χημικό συστατικό και σε υπερβολική δόση μπορεί να επιφέρει εμετό, διάρροια, πονοκεφάλους και ναυτία. Επιπλέον, η βρομελίνη έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει την έμμηνο ρύση.

http://www.healthyfoodteam.com/

Στο πλαίσιο των αυτοάνοσων νοσημάτων, δηλαδή των ασθενειών κατά τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται λανθασμένα σε υγιή κύτταρα ιστών, εκλαμβάνοντας αυτά σαν ξένους οργανισμούς, η χρόνια φλεγμονή των αρθρώσεων και των στοιχείων που περιβάλλουν αυτές ονομάζεται ρευματοειδής αρθρίτιδα.

O ρευματοειδής παράγων είναι συνήθως θετικός στις αιματολογικές εξετάσεις (δηλαδή Ra test θετικό).

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί στα παιδία και στους ενήλικες. Η κατανομή της στα φύλα παρουσιάζει μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. Στη λευκή φυλή η νόσος είναι συχνότερη.

Πού οφείλεται η νόσος και παράγοντες που την πυροδοτούν

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια από τις κολλαγονώσεις και τα αίτια τους είναι άγνωστα. Κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι ιοί. Η νόσος έχει κληρονομικό χαρακτήρα.

Πως εκδηλώνεται η νόσος - Συμπτώματα

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα αρχικά εκδηλώνεται με δυσκινησία στις μικρές αρθρώσεις (δάκτυλα) και ακολούθως στις μεγάλες (ισχία). Οι πόνοι και η δυσκινησία στις αρθρώσεις έχουν κυρίως πρωινό χαρακτήρα. Πρήξιμο, αύξηση θερμοκρασίας και παραμόρφωση των αρθρώσεων αποτελούν επίσης χαρακτηριστικά συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Όλα τα ανωτέρω έχουν σαν αποτέλεσμα την οστεοαρθρίτιδα (καταστροφή αρθρώσεως).

Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης

Η συντηρητική αγωγή με χρήση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών, αναλγητικών, ειδικών αντιρρευματικών φαρμάκων ακόμη και σκευασμάτων κορτιζόνης, φυσικοθεραπεία και κινησιοθεραπεία, αποτελούν κατά βάση το στάδιο της θεραπείας πριν την ολική καταστροφή της άρθρωσης.

Πρόσφατα έχουν χρησιμοποιηθεί βιολογικοί παράγοντες (τροποποιητές των λευκών αιμοσφαιρίων) και αναστολείς των αυξητικών παραγόντων των καρκινικών κυττάρων για τη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Σε προχωρημένες καταστάσεις η χειρουργική αντικατάσταση των αρθρώσεων (ολικές αρθροπλαστικες) είναι η τελική λύση για την αντιμετώπιση των κινητικών δυσχερειών.

Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο

Με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι σημαντικής αξίας η διατήρηση της κίνησης των αρθρώσεων με φυσιοθεραπευτική προσέγγιση. Έχει παρατηρηθεί ότι οι καπνιστές επηρεάζονται περισσότερο όσον αφορά την εμφάνιση επιπλοκών. Η νόσος είναι εξελικτική.

iatropedia.gr

Τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος μπορεί να μην διαγνωστούν εύκολα, επειδή κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος εμφανίζουν συμπτώματα που οφείλονται σε αυτό.

Για παράδειγμα, η υπερουριχαιμία μπορεί να οδηγήσει σε ουρική αρθρίτιδα (φλεγμονή των αρθρώσεων) και παθήσεις των νεφρών, όπως πέτρες στα νεφρά και νεφρική ανεπάρκεια.

Η ουρική αρθρίτιδα οφείλεται σε μια ανοσολογική αντίδραση στην συσσώρευση των κρυστάλλων ουρικού οξέος στις αρθρώσεις. Η ουρική αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από οξύ πόνο στην άρθρωση που επιδεινώνεται ακόμα και στην ελάχιστη πίεση, από φλεγμονή της άρθρωσης, από πυρετό και από ξεφλούδισμα του δέρματος γύρω από την άρθρωση. Όταν τα επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα υπερβαίνουν 10 mg/dL, τότε αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος ανάπτυξης ουρικής αρθρίτιδας.

Πέτρες στα νεφρά μπορεί να αναπτυχθούν σε άτομα που πάσχουν με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος και αυτές οι πέτρες μπορεί να περάσουν απαρατήρητες μέχρις ότου να κολλήσουν στον ουρητήρα. Τότε προκαλούν οξύ πόνο, επώδυνη και συχνότερη ούρηση, αίμα στα ούρα, ή ναυτία και έμετο. Περίπου το 10% των λίθων των νεφρών αποτελούνται από ουρικό οξύ. Αν και οι πέτρες στα νεφρά βρίσκονται συνήθως σε ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα, εντοπίζονται επίσης σε περίπου το 20% των ασθενών που έχουν υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος, αλλά όχι ουρική αρθρίτιδα. Τα κλασικά συμπτώματα των λίθων των νεφρών είναι ο ξαφνικός και έντονος πόνος στην κοιλιά, τα πλευρά, και τη βουβωνική χώρα, η οποία τείνει να “έρχεται και να φεύγει”. Πρόσθετα συμπτώματα περιλαμβάνουν αίμα στα ούρα και επώδυνη ούρηση και, εάν υπάρχει μια δευτερεύουσα μόλυνση, μπορεί να εκδηλωθεί και πυρετός.

Νεφρική ανεπάρκεια. Το πιο σοβαρό σύμπτωμα που συνδέεται με τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος είναι η νεφρική ανεπάρκεια, η οποία εκδηλώνεται ως μειωμένη ούρηση, δύσπνοια, οίδημα στα άκρα, σύγχυση και υπνηλία, κόπωση, ή πόνο στο στήθος. Η νεφρική ανεπάρκεια μπορεί να αναπτυχθεί σε ασθενείς με λευχαιμία, λέμφωμα Hodgkin και λέμφωμα μη-Hodgkin, λόγω των αυξημένων επιπέδων ουρικού οξέος. Αυτό είναι συνήθως ένα επακόλουθο της χημειοθεραπείας, η οποία σκοτώνει τα κακοήθη κύτταρα και απελευθερώνει ουρικό οξύ.

http://www.md-health.com/

Σελίδα 1 από 3

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot