Μπορεί να έχετε συνηθίσει τα σνίτσελ τηγανισμένα, σας διαβεβαιώνουμε όμως πως ψήνοντάς τα στον φούρνο όχι μόνο κάνετε τον ίδιο χρόνο με το τηγάνι, αλλά κυρίως έχετε ένα άκρως πιο υγιεινό αποτέλεσμα. Τα σνίτσελ που σας προτείνουμε είναι ελαφριά και πεντανόστιμα και σας παίρνουν μόνο μισή ώρα να τα ετοιμάσετε. Ό,τι ακριβώς χρειάζεται, δηλαδή, για ένα γρήγορο και θρεπτικό γεύμα.

Υλικά:
4 χοιρινά σνίτσελ μετρίου μεγέθους
2 αυγά
½ φλυτζάνι γάλα
μουστάρδα
φρυγανιά
τυρί τριμμένο
ελαιόλαδο

Εκτέλεση:
1. Χτυπάτε τα αυγά με το γάλα. Προσθέτετε λίγη μουστάρδα, αλάτι, πιπέρι και τριμμένο τυρί.
2. Βάζετε σε ένα μπολ τα σνίτσελ και τα περιχύνετε το μείγμα.
3. Βουτάτε τα σνίτσελ στην φρυγανιά.
4. Απλώνετε αλουμινόχαρτο στη σχάρα του φούρνου και τοποθετείτε πάνω του τα σνίτσελ, ρίχνοντας ελάχιστο ελαιόλαδο ώστε να μην κολλήσουν.
5. Βάζετε την σχάρα στη μέση του φούρνου και ψήνετε στους 200 C για μισή ώρα. Μόλις δείτε πως έχουν πάρει το σωστό χρώμα, είναι έτοιμα.

Tip: αφού τελειώσετε με το ψήσιμο, ετοιμάστε ένα μείγμα από τυρί, μουστάρδα και μαγιονέζα, ή με ότι απέμεινε από το αρχικό σας μείγμα, και βάλτε το πάνω στα σνίτσελ στο γκριλ για 5 λεπτά. Θα προσθέσουν έξτρα γεύση στο κουρκούτι.

Πηγή: queen.gr

Γιατί να πετάμε τη φλούδα του λεμονιού όταν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε και αυτή, με το καλύτερο γευστικό αποτέλεσμα, στα φαγητά και γλυκά μας;

Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο το λεμόνι χωρίς να πετάξουμε τίποτε; Απλά. Τοποθετήστε το λεμόνι στην κατάψυξη. Όταν το λεμόνι παγώσει, πάρτε τον τρίφτη σας, και τρίψτε ολόκληρο το λεμόνι (δεν χρειάζεται να το ξεφλουδίσετε! Όπως τρίβουμε το λεμόνι στα γλυκά) και ρίξτε το πάνω σε όλα ΟΛΑ σας τα φαγητά.

Οι φλούδες λεμονιού περιέχουν 5 έως 10 φορές περισσότερες βιταμίνες από ότι ο χυμός του λεμονιού. Οι φλούδες του λεμονιού έχουν την δυνατότητα να ανανεώνουν τα κύτταρα του σώματος μας.

Πηγή: neadiatrofis.gr

Τα γιγαντιαία wontons, η αντίληψη ότι μόνο οι ξένοι τρώνε γλυκόξινο χοιρινό, το εθιμοτυπικό του κινεζικού τραπεζιού και άλλες παρόμοιες πλάνες, καταρρίπτονται…
 Η γαστρονομική κουλτούρα της Κίνας περιβάλλεται με μια σειρά μύθους και παρεξηγήσεις για τους αρχάριους, αλλά ακόμα και για κάποιους βετεράνους της gourmet κουζίνας. Πέντε από τις βασικότερες –σύμφωνα με το CnnGo- είναι οι παρακάτω.

Wontons: Όσο μεγαλύτερα τόσο καλύτερα

Η ίδια αρχή που ισχύει για τα διαμερίσματα και τα πορτοφόλια, θα έπρεπε να ισχύει συνήθως και σε ό,τι αφορά στο φαγητό – όσο πιο μεγάλο είναι κάτι, τόσο το καλύτερο.

Στην περίπτωση των wontons, οι σεφ της Κίνας ισχυρίζονται ότι ισχύει το ανάποδο. «Ένα wonton που να γίνεται μια μπουκιά είναι ό,τι καλύτερο» λένε οι καθ’ ύλην αρμόδιοι και μάλλον, κάτι παραπάνω θα ξέρουν από εμάς.

Το καντονέζικο wonton γαρίδας λέγεται ότι αποτελεί μετεξέλιξη (στη μορφή) των ιδιότυπων ζυμαρικών με χοιρινό από τη Βόρεια Κίνα. Με το πέρασμα των δεκαετιών, το μέγεθος των wonton ανέβαινε σταδιακά για να εντυπωσιάζονται οι πελάτες και να νιώθουν ότι τα λεφτά τους δεν πάνε στο βρόντο.
Το κάθε μαγαζί που σερβίρει wonton έχει τη δική του συνταγή παρασκευής, με πιο συνήθη τη λεγόμενη παραδοσιακή. Και σε αυτήν τα wonton δεν είναι… σαν μπαλάκια του τένις.

Τα τελευταία 40 χρόνια, το κλασικό μέγεθος ενός wonton είναι μέγεθος μπουκιάς.

Ένας διάσημος σεφ, ο Wan Tak Kong συμφωνεί και «πασχίζει» για πολύ μικρά και συμμετρικά wontons, πράγμα που αποτελεί πρόκληση σύνθεσης μιας εξαιρετικής και ιδιαίτερης γεύσης σε μινιόν «συσκευασία».

Το γλυκόξινο χοιρινό είναι μονάχα για τους «ξένους»

Το γλυκόξινο χοιρινό ζει σε μια ιδιότυπη «παρανομία». Ανήκει άραγε στις αμερικανο-κινεζικές εφευρέσεις;
Με καταγωγή από την επαρχία Jiangsu, η εκδοχή της Καντόνας (χοιρινό με ζάχαρη και σως με ξύδι) βρίσκεται στο τραπέζι από το 18ο αιώνα. Το γλυκόξινο χοιρινό είναι οριζοντίως και καθέτως κινέζικο φαγητό.

Πρόκειται για φαγητό–λατρεία για το πλατύ κοινό και είναι λογικό οι ξένοι να το βρίσκουν έναν εύκολο τρόπο να «εισαχθούν» στην κινεζική κουζίνα. Όσοι λοιπόν, Κινέζοι το σνομπάρουν, κακό του κεφαλιού τους…

Η σάλτσα σόγιας μεταμορφώνει ένα απλό πιάτο σε… κινέζικο.

Ένας Ιταλός είχε πει κάποτε ότι «η σως σόγιας παίζει το ρόλο του ελαιόλαδου για την κινεζική κουζίνα». Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι σε ο,τιδήποτε κι αν προσθέσεις σάλτσα σόγιας, το έκανες κινέζικο».

Basta, όπως θα έλεγαν και οι Ιταλοί! Η σως σόγιας μπορεί να είναι κατ’ επιλογή ρυθμιστής γεύσης, αλλά ο χρυσός κανόνας της μαγειρικής στην Κίνα, είναι ο εξής: Όσο πιο φρέσκα είναι τα συστατικά, τόσο λιγότερη σως χρειάζεται.

Το πιο ξεχωριστό στοιχείο της κινεζικής κουζίνας είναι η φρεσκάδα της. Οι μάγειρες και οι μαγείρισσες της Κίνας (και ειδικά της Καντόνας) λατρεύουν να ζεματίζουν στον ατμό πιο-φρέσκα-δε-γίνεται υλικά προσθέτοντας κομματάκια ginger σε ελαφρά ψημένο στον ατμό ψάρι, ή μικρή μάζα αλατιού και κομματιών φρέσκου κρεμμυδιού σε κοτόπουλο ποσέ.
Εξάλλου, η σάλτσα σόγιας δεν δίνει κάποιο ιδιαίτερο «βάθος» στη γεύση του φαγητού. Χρησιμεύει περισσότερο σαν υπόστρωμα για άλλα καρυκεύματα και σαν υποκατάστατο του αλατιού.

Οι πωλητές street food χρησιμοποιούν παλιό και επαναχρησιμοποιημένο λάδι

Οι μαμάδες στο Χονγκ Κόνγκ λένε στα παιδιά τους να μένουν μακριά από τους πάγκους του street food, ειδικά εκείνους που πουλάνε προϊόντα βουτηγμένα στο τηγανητό λάδι. Γιατί; Γιατί κάνουν κακό.

Οι μητέρες λένε επίσης, ότι το λάδι δεν αλλάζει ποτέ. Οι υπαίθριες καντίνες χρησιμοποιούν το ίδιο άπειρες φορές. Το αποκαλούν μάλιστα «χιλιόχρονο λάδι» και λέγεται πως είναι τα κορεσμένα λιπαρά που κάνουν το μείγμα του τόσο βλαπτικό και «θανατηφόρο».

Πράγματι, το κατά πόσο ένας πλανόδιος πωλητής θα τηρεί τους κανόνες υγιεινής επαφίεται στον κάθε ένα ξεχωριστά. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι οι υπαίθριοι πωλητές δεν έχουν βγει «παγανιά» για να μας δηλητηριάσουν με λάδι.
«Αντιμετωπίζω τις μάζες του καπνού και του λίπους από το καθημερινό μαγείρεμα. Φοβάμαι πολύ περισσότερο ότι μπορεί να αρρωστήσω εγώ απ’ ό,τι οι πελάτες μου…» σχολιάζει η κυρία Ho, ιδιοκτήτρια των ιδιαίτερα δημοφιλών στην Κίνα Chuen Cheong Foods. «Το φαγητό που σερβίρουμε φτιάχνεται καθημερινά σε ολοκαίνουργια ποσότητα σογιέλαιου», συμπληρώνει η κυρία Ho.

Κοινώς, πρόκειται για μια ακόμη υπερβολή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχει κανείς το νου του…

Το εθιμοτυπικό του κινέζικου τραπεζιού είναι πάντα πολύ αυστηρό

Ο μύθος για το κινέζικο τραπέζι λέει ότι μοιάζει με μυστικό club με άγραφους κανόνες, τους οποίους αν δε γνωρίζεις, ρισκάρεις να βρεθείς εξοβελισμένος.

Χαλαρώστε. Οι περισσότεροι Κινέζοι ούτε που θυμούνται τους σχετικούς κανόνες. Το βασικό είναι να τηρείτε τον εξής ένα και μοναδικό κανόνα: Να είστε ταπεινοί και διακριτικοί και να προσέχετε τους συνδαιτημόνες σας.

Γιατί δεν πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που θα τσιμπολογήσουμε από ένα κοινό πιάτο που έχει μόλις σερβιριστεί; Απλούστατα γιατί έτσι δείχνουμε ότι βάζουμε την πείνα μας πάνω από την πείνα των άλλων.
Γιατί πρέπει να παίρνουμε λίγο φαγητό από το πιάτο κάθε φορά κι όχι μεγάλες ποσότητες; Και πάλι, σαν ένδειξη σεβασμού σε αυτούς με τους οποίους μοιραζόμαστε το τραπέζι.

Το τραπέζι του δείπνου πολλές φορές γίνεται πεδίο άσκησης καλών τρόπων. Αν δεν ξέρετε τι να κάνετε, απλά ρωτήστε. Δεν είναι όλοι οι Κινέζοι «παγόβουνα» έτοιμα να σας κατασπαράξουν και για την πιο μικρή παρέκκλιση…

Πηγή: clickatlife.gr

Αντί να πετάς το φαγητό, μάθε να το ανακυκλώνεις. Αξιοποίησε το φαγητό που περισσεύει και "μεταμόρφωσέ" το! Με μικρές παραλλαγές ή δημιουργικούς συνδιασμούς μπορεί να μεταμορφωθεί σε απίστευτες σπεσιαλιτέ!

Γιατί να ανακυκλώσεις το φαγητό;

* Η ανακύκλωση του φαγητού δεν είναι μόνο οικονομία χρημάτων αλλά και χρόνου

Ανακυκλώνοντας τα φαγητά της προηγούμενης ημέρας, δε χρειάζεται να ξοδεύεις ατέλειωτες ώρες στην κουζίνα! Κάνε το σύστημα και φτιάχνε κάθε ημέρα διαφορετικά πιάτα με βάση το φαγητό της προηγούμενης ημέρας. Έτσι ούτε ο καλός σου θα γκρινιάζει ότι τρώει ξαναζεσταμένο φαγητό κι εσύ θα έχεις περισσότερο χρόνο στη διάθεσή σου!

* Εξοικονομείς χρήματα αφού το φαγητό της μιας ημέρας, φτάνει και για δεύτερη.

Οι περισσότεροι έχουμε επηρεαστεί από τα μέτρα λιτότητας και την ανεργία. Αντί να τα βάφουμε μαύρα ας βρούμε τρόπους εξοικονόμησης χρήματος, εύκολους κι ανώδυνους. Χρησιμοποιώντας το φαγητό της προηγούμενης ημέρας κάνεις οικονομία στην τσέπη σου μειώνοντας - έστω και ελάχιστα - τους λογαριασμούς του σουπερμάρκετ.

* Δεν πετάς το φαγητό & κάνεις περήφανη τη γιαγιά σου

Το έλεγε η γιαγιά αλλά εσύ δεν την άκουγες. Υπάρχει πείνα στον κόσμο και να εκτιμάς το φαγητό σου. Κάνε το λοιπόν πράξη και σταμάτα να πετάς τα περισσεύματα, κάτι που θα κάνει περήφανη τη γιαγιά σου που συνεχώς φωνάζει για την κακή συνήθεια των νεοελλήνων.

* Ετοιμάζεις καινούρια πιάτα

Ανακυκλώνοντας το φαγητό έχεις την αίσθηση ότι τρως κάτι καινούριο κι όχι ξαναζεσταμένο φαγητό. Και όπως και να το κάνουμε άλλη γλύκα έχει το "φρέσκο" από το χθεσινό!

* Υπάρχει ποικιλία

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία εύκολων και γρήγορων συνταγών που μπορείς να χρησιμοποιήσεις το φαγητό της προηγούμενης ημέρας. Γιατί να μη το δοκιμάσεις; Έχεις άλλωστε κάτι να χάσεις;

* Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη φαντασία!

Ζυμαρικά, λαχανικά, κιμάς αυγά, ψωμάκι και τυριά μπορούν να συνδιαστούν με υλικά και να δώσουν φοβερά γευστικά αποτελέσματα!

Tips: Οι σπεσιαλιτέ δε χρειάζεται να είναι πολύπλοκες. Μπορούν να βασιστούν σε απλά "φτωχά" υλικά!

Από τη Δήμητρα Γκούντρα στο womenonly.gr

Το πραγματικά καλό φαγητό απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό, τέλειο συγχρονισμό και σχολαστική εκτέλεση. Μερικές φορές όμως μπορεί να απαιτεί απλώς να κάνεις μια…. γκάφα. Μερικές από τις πιο λαχταριστές λιχουδιές και «ένοχες απολαύσεις» όπως για παράδειγμα τα πατατάκια είναι το αποτέλεσμα κάποιου ατυχήματος ή κάποιου λάθους από τη μεριά του σεφ για το οποίο βέβαια θα είμαστε αιωνίως ευγνώμονες.  

1. Γρανίτες

Ο Frank W. Epperson σε ηλικία 11 ετών εφηύρε κατά λάθος τη γρανίτα. Ήταν γύρω στο 1905 όταν ο μικρός Frank έβαλε ένα ξυλάκι παγωτού μέσα σε ένα φλιτζάνι γεμάτο με μαγειρική σόδα και νερό και το άφησε στην αυλή του σπιτιού του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Την επόμενη μέρα βρήκε το ξυλάκι με το μείγμα παγωμένο. Στη συνέχεια κατοχύρωσε την πατέντα βαφτίζοντάς το «παγωμένο γλύκισμα ή παγωμένο γλειφιτζούρι».

2. Chocolate chip cookies

Το 1930 η Ruth Wakefield έφτιαξε κατά λάθος τα πρώτα chocolate chip cookies και άλλαξε μια για πάντα τη ζωή των Αμερικανών και όσων λατρεύουν να πίνουν γάλα και να βουτάνε μέσα τα κουλουράκια τους. Η Ruth ήταν ιδιοκτήτρια ενός ξενώνα και μία μέρα φτιάχνοντας κουλουράκια για τους πελάτες της συνειδητοποίησε ότι είχε ξεμείνει από τη σοκολάτα που χρησιμοποιούσε συνήθως. Έτσι έριξε στο μείγμα σπασμένα κομμάτια από μία bitter σοκολάτα της Nestle που είχε στην κουζίνα της υποθέτοντας ότι θα λιώσει και θα ενσωματωθεί στο υπόλοιπο μείγμα. Τα κομματάκια σοκολάτας δεν έλιωσαν ποτέ και έτσι γεννήθηκαν τα chocolate chip cookies.

3. Κρέπες Suzette

Αν και υπάρχουν διάφορες εκδοχές για τη γέννηση των γνωστών crepes suzette η επικρατέστερη ιστορία θέλει ως «πατέρα» της συνταγής το δεκατετράχρονο σερβιτόρο Henri Charpentier στο περίφημο καφέ Monte Carlo. Το 1895 ο νεαρός βοηθός του σεφ ετοίμαζε το επιδόρπιο για τον πρίγκιπα της Ουαλίας και μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο τον έβδομο και τη συντροφιά του όταν κατά λάθος το πιάτο έπιασε φωτιά αναδίδοντας μία φανταστική μείξη αρωμάτων και γεύσεων. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε μία από τις πιο απολαυστικές και ίσως από τις πιο διάσημες συνταγές για κρέπα. Ο ίδιος ο Charpentier στην αυτοβιογραφία του αναφέρεται στο γεγονός ως εξής: «Πρόκειται καθαρά για ένα ατύχημα. Καθώς ετοίμαζα το γλυκό πάνω από μία στόφα το αλκοόλ έπιασε φωτιά. Σκέφτηκα ότι καταστράφηκα εκείνη τη στιγμή, ο πρίγκιπας και η παρέα του περίμεναν το επιδόρπιο. Δεν προλάβαινα να αρχίσω από την αρχή. Τότε ήταν που το δοκίμασα. Ήταν η πιο απολαυστική μελωδία γλυκών γεύσεων που είχα δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου.».

4. Milkshake γρανίτα (Slurpees)

Το 1958 ήταν κομβική χρονιά για τα παγωμένα ροφήματα: Ο Omar Knedlik ιδιοκτήτης ενός καταστήματος Dairy Queen στο Κάνσας δεν είχε αρκετό χώρο στο ψυγείο του καταστήματος για τα αναψυκτικά και έτσι πολύ συχνά όταν έρχονταν οι παραγγελίες των αναψυκτικών τα αποθήκευε στην κατάψυξη και καμιά φορά τα ξεχνούσε για κάποιες μέρες. Παρατήρησε όμως ότι όταν οι πελάτες που δοκίμαζαν τα μισο-παγωμένα αναψυκτικά τα έβρισκαν πολύ ωραία. Αυτό που ξεκίνησε λοιπόν ως ένα λάθος κατέληξε να γίνει ένα απίστευτα δημοφιλές ρόφημα τόσο δημοφιλές που ο Knedik αναγκάστηκε να αγοράσει κι άλλο καταψύκτη για να αντεπεξέλθει στην ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση.

5. Νιφάδες δημητριακών (corn flakes)

Το 1898 τα αδέρφια W.K. Kellogg και ο γιατρός John Harvey Kellogg εργάζονταν σε ένα σανατόριο στο Μίσιγκαν. Προσπαθούσαν να βρουν υγιεινές τροφές για τους ασθενείς όταν άφησαν κατά λάθος βρασμένο στάρι το οποίο μπαγιάτεψε και σκέφτηκαν πως θα μπορούσαν παρ’ όλ’ αυτά να το χρησιμοποιήσουν. Όταν προσπάθησαν να ανοίξουν τη σκληρή ζύμη που είχε δημιουργηθεί έσπασε σε μικρά κομματάκια τα οποία τα δύο αδέρφια έψησαν στο φούρνο. Το αποτέλεσμα ήταν τα γνωστά σε όλους μας δημητριακά. Φυσικά μετά το σιτάρι πέρασαν στο και σε άλλα δημητριακά όπως το καλαμπόκι. Και κάπως έτσι τα corn flakes έγιναν αναπόσπαστο τμήμα του πρωινού μας.

6. Χωνάκια

Το 1904 στην παγκόσμια έκθεση Εμπορίου του Σαντ Λούις ένας παγωτατζής ονόματι Arnold Fornachou πουλούσε τόσο πολύ παγωτό που του τέλειωσαν τα κυπελάκια. Ευτυχώς έσπευσε να τον βοηθήσει ένας παρακείμενος υπαίθριος πωλητής που πουλούσε βάφλες ο οποίος είχε τα φαεινή ιδέα να τυλίξει τις βάφλες σε κωνικό σχήμα και να προσφέρουν εκεί το παγωτό. Το πρώτο παγωτό χωνάκι είχε κάνει την εμφάνισή του.

7. Πατατάκια

Ένας ανικανοποίητος πελάτης και ένας πεισμωμένος σεφ είναι οι πρωταγωνιστές του «ατυχούς» περιστατικού που «γέννησε» τα αγαπημένα μας πατατάκια. Μια μέρα στο εστιατόριο ενός ξενοδοχείου στη Ν. Υόρκη ένας πελάτης παραπονέθηκε ότι οι τηγανιτές του πατάτες ήταν πολύ χοντροκομμένες. Ο σεφ George Crum τηγάνισε μία μερίδα πατάτες πιο λεπτές αυτή τη φορά αλλά και πάλι δεν ικανοποίησε τον πελάτη ο οποίος και πάλι τις έβρισκε πολύ χοντρές. Τη τρίτη παρτίδα πατάτες ο σεφ τις έκοψε όσο πιο λεπτές μπορούσε. Το αποτέλεσμα ενθουσίασε τον απαιτητικό πελάτη και στη συνέχεια τον υπόλοιπο πληθυσμό του πλανήτη ο οποίος καλωσόρισε τα λαχταριστά, τραγανά πατατάκια.

8. Τυρί ροκφόρ

Ο μύθος λέει ότι το τυρί ροκφόρ δημιουργήθηκε χάρις στον…. ερωτύλο χαρακτήρα ενός βοσκού στη Γαλλία. Ο βοσκός είχε κάτσει μια μέρα να κολατσίσει ψωμί με τυρί από πρόβειο γάλα όταν ξαφνικά είδε να περνάει μια όμορφη κοπέλα. Παράτησε το κολατσιό του και έτρεξε πίσω από τη κοπέλα. Όταν επέστρεψε μερικές μέρες αργότερα-άπραγος όπως αναφέρει ο μύθος- κάθισε να συνεχίσει το φαγητό του. Η penicillium roqueforti είχε κάνει τη δουλειά της! Το κατσικίσιο τυρί είχε μετατραπεί στο γνωστό μας ροκφόρ.

Πηγή: athensvoice.gr