Χρόνιος βήχας είναι ένα βήχας που επιμένει και δεν περνάει παρά την πάροδο του χρόνου. Ο χρόνιος βήχας δεν είναι μια ασθένεια από μόνος του, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για ένα σύμπτωμα μιας υποκείμενης νόσου.

Τι προκαλεί τον χρόνιο βήχα

Ορισμένες κοινές αιτίες του χρόνιου βήχα περιλαμβάνουν το άσθμα, την αλλεργική ρινίτιδα, τα ρινικά προβλήματα (για παράδειγμα μόλυνση των αεραγωγών της μύτης) και η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο χρόνιος βήχας μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της εισπνοής “ξένων” αντικειμένων/ουσιών μέσα στους πνεύμονες (συνήθως σε παιδιά).

Τα ακόλουθα είναι οι πιο κοινές αιτίες του χρόνιου βήχα:

-Το κάπνισμα είναι η πιο κοινή αιτία του χρόνιου βήχα.

-Το άσθμα είναι μια νόσος των αεραγωγών, που δυσκολεύει την φυσική διαδικασία της αναπνοής. Μερικοί άνθρωποι που πάσχουν από άσθμα έχουν τον χρόνιο βήχα ως το μόνο σύμπτωμά τους. Τα συμπτώματα του άσθματος μπορεί να επιδεινωθούν από τον κρύο αέρα, την έκθεση σε ατμοσφαιρικούς ρύπους, τη γύρη, τον καπνό, ή τα αρώματα.

-Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση: Είναι η αντίστροφη ροή των οξέων του στομάχου και άλλου περιεχόμενου από το στομάχι προς τον οισοφάγο. Το οξύ του στομάχου που “ανεβαίνει” στον οισοφάγο προκαλεί αντανακλαστικό σπασμό των αεραγωγών που οδηγεί σε δυσκολία στην αναπνοή και βήχα.

-Λοιμώξεις όπως βρογχίτιδα ή πνευμονία μπορεί να προκαλέσουν οξύ ή χρόνιο βήχα. Αυτές οι λοιμώξεις μπορεί να προκαλούνται από ιούς, βακτήρια, ή μύκητες. Οι ιογενείς λοιμώξεις δεν ανταποκρίνονται στα αντιβιοτικά. Σε ασθενείς με άσθμα, οι ιογενείς λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συχνά να οδηγούν σε παρατεταμένο βήχα, ακόμη και μετά την εξάλειψη της λοίμωξης.

-Ένα συγκεκριμένο στέλεχος της βακτηριακής πνευμονίας, που ονομάζεται μυκόπλασμα (mycoplasma), μπορεί να προκαλέσει χρόνιο βήχα μαζί με κόπωση, αδυναμία, δύσπνοια, και παραγωγή πτυέλων. Αυτή η μόλυνση συνήθως επηρεάζει νέους και υγιείς ανθρώπους.

-Ο κοκκύτης (pertussis) είναι μία οξεία, ιδιαίτερα μεταδοτική αναπνευστική λοίμωξη που προκαλείται από το βακτήριο Bordetella pertussis. Ο κοκκύτης συνήθως επηρεάζει βρέφη και μικρά παιδιά, αλλά μπορεί να προληφθεί με την ανοσοποίηση με το εμβόλιο του κοκκύτη. Στους ενήλικες, ο κοκκύτης μπορεί να είναι μια αιτία του χρόνιου βήχα.

-Ορισμένα φάρμακα, ιδίως εκείνα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης, μπορεί να προκαλέσουν χρόνιο βήχα.

-Λιγότερο κοινές αιτίες του χρόνιου βήχα περιλαμβάνουν αλλεργίες, όγκους στον πνεύμονα, σαρκοείδωση, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, ή άλλες ασθένειες των πνευμόνων, όπως η χρόνια αποφρακτική νόσος ή το εμφύσημα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν ο χρόνιος βήχας επιμένει, είναι σημαντικό να αξιολογηθεί από έναν γιατρό.

http://www.medicinenet.com

Το συκώτι (ήπαρ) είναι υπεύθυνο για πολλές λειτουργίες του σώματος. Αν δεν λειτουργεί εκείνο σωστά, τότε αλυσιδωτά μπορεί να προκληθούν περαιτέρω επιπλοκές υγείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παθήσεις στο ήπαρ είναι θανατηφόρες.

Πολλές ασθένειες του ήπατος αλλά και ασθένειες σε άλλα όργανα στο σώμα μπορεί να προκαλέσουν πόνο στο συκώτι. 

Ο συγκεκριμένος πόνος συχνά συγχέεται με τον πόνο στα νεφρά, τον κοιλιακό πόνο, ή τον πόνο στην πλάτη, λόγω της θέσης του ήπατος στο σώμα. Ο ηπατικός πόνος γίνεται αισθητός κατά κανόνα στο επάνω δεξιά τεταρτημόριο, ακριβώς κάτω από τα πλευρά σας. Πολλές φορές συνοδεύεται από πόνο στην πλάτη ή τον ώμο.

Το να γνωρίζετε όλες τις πιθανές αιτίες που μπορεί να συμβαίνει αυτό θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίσει καλύτερα τον πόνο στο συκώτι.

Τοξικότητα από ακεταμινοφαίνη

Όταν το σώμα υπάρχει περίσσεια ακεταμινοφαίνης, μπορεί να προκληθεί βλάβη του ήπατος. Η ακεταμινοφαίνη είναι μια ουσία που περιέχεται σε ένα ευρύ φάσμα φαρμάκων, όπως χάπια για τον πονοκέφαλο, την αλλεργία καθώς και χάπια για την ρινική συμφόρηση.

Εκτός από τον πόνο στο συκώτι, τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σκούρα ούρα, φαγούρα στο δέρμα, λεύκανση στα μάτια, κίτρινο δέρμα, συμπτώματα γρίπης και κοιλιακή ευαισθησία στην άνω δεξιά πλευρά.

Ηπατική νόσο λόγω αλκοόλ

Αυτό είναι γνωστό και ως κίρρωση του ήπατος και οφείλεται στην χρόνια και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σύγχυση, κοιλιακή ευαισθησία και πόνο, κόπωση, υπερβολική δίψα, ίκτερο, πυρετό, ναυτία, απώλεια της όρεξης και αύξηση του σωματικού βάρους.

Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν ανησυχία, σκούρα ή αιματηρά κόπρανα, ανάπτυξη μαστών στους άνδρες, ωχρότητα, δυσκολία συγκέντρωσης και ψευδαισθήσεις.

Πρωτογενής καρκίνος του ήπατος

Αυτή η κατάσταση προκαλείται όταν τα κύτταρα του ήπατος αυξάνονται υπερβολικά. Δυστυχώς, αυτό το πρόβλημα του ήπατος είναι ανιχνεύσιμο μόνο αφότου φθάσει σε προηγμένα στάδια. Κάποιος μπορεί να αποφύγει την ανάπτυξη αυτού του καρκίνου προλαμβάνοντας την κίρρωση του ήπατος, καθώς και την ηπατίτιδα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη διεύρυνση του ήπατος (η οποία προκαλεί πόνο του ήπατος), απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, αδυναμία και κόπωση, ναυτία και έμετο, πόνο στο άνω δεξιά κοιλιακό μέρος, αποχρωματισμό στο δέρμα και πιο λευκά μάτια.

Κίρρωση του ήπατος

Αυτή είναι η αλκοολική ηπατοπάθεια. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, κοιλιακό πόνο, εξάντληση, εύκολο μελάνιασμα, πέτρες στη χολή, καφέ-κόλα χρώμα ούρων, αιμορραγία στα έντερα και τον οισοφάγο, φαγούρα σε πόδια και χέρια, διαβήτης τύπου 2 και αντίσταση στην ινσουλίνη, ναυτία, καρκίνος του ήπατος, ευαισθησία σε φαρμακευτική αγωγή και ηπατική ανεπάρκεια.

Κύστη ήπατος

Αυτή είναι μια φούσκα με λεπτό τοίχωμα που είναι γεμάτη με υγρό. Αυτή η κατάσταση δεν δημιουργεί κινδύνους για την υγεία. Αν η κύστη μεγαλώσει χωρίς ανίχνευση, προκαλεί δυσφορία και πόνο στο δεξί άνω μέρος της κοιλιάς, λοίμωξη του χοληδόχου πόρου και διόγκωση του ήπατος.

Λιπώδης νόσος του ήπατος

Το να έχετε κάποιο ποσοστό λίπους στο ήπαρ θεωρείται φυσιολογικό. Ωστόσο, αν αυτό υπερβαίνει το 10%, μπορεί να αναπτύξετε λιπώδη νόσο του ήπατος. Η νόσος αυτή είναι συνήθως κληρονομική. Επίσης, είναι συχνή σε ανθρώπους που είναι υπέρβαροι. Οι ασθενείς συνήθως έχουν διαβήτη, προ-διαβήτη, υψηλή χοληστερόλη και τριγλυκερίδια. Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν:

-Φάρμακα
-Κληρονομική ή αυτοάνοση νόσο του ήπατος
-Υποσιτισμό
-Ταχεία απώλεια βάρους
-Ιογενής ηπατίτιδα

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, ηπατική ανεπάρκεια, απώλεια της όρεξης, ναυτία, απώλεια βάρους, αδυναμία, ίκτερο, καφέ-κόλα χρώμα στα ούρα και υγρό στην κοιλιακή κοιλότητα.

Ίνωση ήπατος

Αυτό είναι το τελευταίο στάδιο της ηπατικής νόσου από αλκοόλ. Χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό ινομυωμάτων και ινωδών ιστών, καθώς και πληγές στο συκώτι. Κατά συνέπεια, η κυκλοφορία του αίματος εμποδίζεται και αυτό οδηγεί σε προοδευτική ηπατική νόσο.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν εξάντληση, κοιλιακό άλγος, απώλεια όρεξης, φαγούρα στα χέρια και τα πόδια, απώλεια βάρους, αδυναμία, ίκτερος, οίδημα σε πόδια και σκουρόχρωμα ούρα.

Ηπατίτιδα

Αυτό είναι απλά η φλεγμονή του ήπατος που προκαλεί βλάβη στα κύτταρά του. Αποτελείται από ηπατίτιδα Α έως Ε. Η χρόνια μόλυνση από ηπατίτιδα Β αυξάνει τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του ήπατος κατά 100%. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σκούρα ούρα, πυρετό, διάρροια, ίκτερο, γενικευμένο άλγος (πόνος), διόγκωση του ήπατος, δυσφορία, συχνούς εμετούς καθώς και ήπιο πυρετό.

Πρωτογενής σκληρυντική χολαγγειίτιδα

Αυτή είναι η φλεγμονή των αγωγών του ήπατος και της χολής. Είναι μια πάθηση που οδηγεί στον σχηματισμό των ουλών στους ιστούς και σε ινώδεις ιστούς. Τα συμπτώματα δεν είναι άμεσα και μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να φανούν. Αυτά περιλαμβάνουν λοίμωξη του χοληδόχου πόρου, έντονη φαγούρα, κόπωση, συμπτώματα κίρρωσης, ίκτερο, δυσαπορρόφηση και στεατόρροια.

Άλλες αιτίες

Προβλήματα σε κοντινά με το ήπαρ όργανα μπορούν επίσης να προκαλέσουν πόνο στο συκώτι, συμπεριλαμβανομένων των εντερικών διαταραχών, των χολόλιθων και της εντερικής απόφραξης.

Πάρτε για παράδειγμα τις πέτρες στην χολή (χολόλιθοι). Συνήθως συνοδεύονται με κίρρωση του ήπατος, η οποία θα προκαλέσει έντονο πόνο στο συκώτι. Ο πόνος μπορεί επίσης να “αντανακλάται” στην πλάτη και τον ώμο.

http://www.newhealthguide.org

Η σχιζοφρένεια είναι μια χρόνια, σοβαρή, εξουθενωτική ψυχική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από διαταραγμένη σκέψη, μη φυσιολογική συμπεριφορά, και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Είναι μια ψυχωτική διαταραχή, που σημαίνει ότι το άτομο με σχιζοφρένεια δεν ταυτίζεται με την πραγματικότητα μερικές φορές.

Υπάρχουν πέντε τύποι της σχιζοφρένειας. Αυτοί κατηγοριοποιούνται με βάση τα συμπτώματα που επιδεικνύει το άτομο, όταν αξιολογείται η περίπτωσή του από έναν εξειδικευμένο ψυχίατρο:

Παρανοϊκή σχιζοφρένεια
Αποδιοργανωτική σχιζοφρένεια
Κατατονική σχιζοφρένεια
Αδιαφοροποίητη σχιζοφρένεια
Υπολειμματική σχιζοφρένεια

Τα βασικά συμπτώματα στην κάθε περίπτωση είναι:

Παρανοϊκή σχιζοφρένεια

Η παρανοϊκού τύπου σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται από παρανοϊκή συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένου του παραληρήματος και των ακουστικών ψευδαισθήσεων. Το άτομο παρουσιάζει συνήθως συμπτώματα αισθήματος καταδίωξης, ότι τον/την παρακολουθούν, ή μερικές φορές η συμπεριφορά αυτή σχετίζεται με ένα διάσημο πρόσωπο ή μια πολύ μεγάλη εταιρεία. Οι άνθρωποι με παρανοϊκή σχιζοφρένεια μπορεί να εμφανίσουν θυμό, άγχος και επιθετικότητα. Πάραυτα, το άτομο έχει συνήθως φυσιολογική πνευματική λειτουργία και έκφραση των συναισθημάτων του.

Αποδιοργανωτική σχιζοφρένεια

Ένα άτομο με αυτού του τύπου την σχιζοφρένεια επιδεικνύει συμπεριφορές που δεν έχουν καμία οργάνωση/δομή ή μιλάει με τρόπο παράξενο, δύσκολο να κατανοηθεί. Μπορεί να εκδηλώσουν ακατάλληλα συναισθήματα ή αντιδράσεις που δεν έχουν σχέση με τα όσοα συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή μπροστά τους. Είναι επίσης πολύ πιθανό ένα άτομο με αποδιοργανωτική σχιζοφρένεια να αμελεί τελείως καθημερινές δραστηριότητες όπως η προσωπική του υγιεινή, η διατροφή και η εργασία του.

Κατατονική σχιζοφρένεια

Οι διαταραχές στον τρόπο κίνησης είναι τα πιο εμφανή σημάδια στην κατατονική σχιζοφρένεια. Οι άνθρωποι με αυτόν τον τύπο της σχιζοφρένειας μπορεί να παραμείνουν ακίνητοι ή μπορούν να κινούνται συνεχώς. Μπορεί επίσης να μην πουν τίποτα για ώρες, ή μπορεί να επαναλαμβάνουν διαρκώς ό,τι λένε ή κάνουν. Αυτές οι συμπεριφορές θέτουν αυτούς τους ανθρώπους με κατατονική σχιζοφρένεια σε υψηλό κίνδυνο, επειδή δεν είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους ή να εκτελέσουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες.

Αδιαφοροποίητη σχιζοφρένεια

Είναι μια ταξινόμηση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα άτομο που παρουσιάζει συμπεριφορές που ταιριάζουν σε δύο ή περισσότερους από τους άλλους τύπους σχιζοφρένειας, συμπεριλαμβανομένων συμπτωμάτων, όπως παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένη ομιλία ή συμπεριφορά και ακόμα και κατατονική συμπεριφορά.

Υπολειμματική σχιζοφρένεια

Όταν ένα άτομο έχει περάσει στο παρελθόν τουλάχιστον μία περίοδο σχιζοφρένειας, αλλά πλέον δεν έχει συμπτώματα (ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, αποδιοργανωμένο λόγο ή συμπεριφορά) τότε θεωρείται ότι έχει υπολειμματικού τύπου σχιζοφρένεια. Η ασθένεια δηλαδή μπορεί να είναι σε πλήρη ύφεση, ή μπορεί σε κάποια φάση να προκαλέσει και πάλι συμπτώματα.

http://www.emedicinehealth.com

Η ξηροστομία αναφέρεται σε οποιαδήποτε κατάσταση στην οποία το στόμα σας είναι ασυνήθιστα στεγνό.

Τις περισσότερες φορές, το ξηρό στόμα είναι το αποτέλεσμα της μείωσης στο σάλιο που παράγεται από τους αδένες στο στόμα σας (σιελογόνους αδένες) και είναι συχνά μια παρενέργεια κάποιου φαρμάκου. Λιγότερο συχνά, η ξηροστομία μπορεί να προκληθεί από κάποια πάθηση που επηρεάζει άμεσα τις σιελογόνους αδένες.
Η ξηροστομία είναι ένα κοινό πρόβλημα. Μπορεί να κυμαίνεται από το να είναι απλώς μια ενόχληση μέχρι κάτι που έχει σημαντικές επιπτώσεις στη γενική υγεία σας και την υγεία των δοντιών σας, καθώς και την όρεξή σας και την απόλαυση του φαγητού.

Το σάλιο βοηθά στην πρόληψη της τερηδόνας εξουδετερώνοντας τα οξέα που παράγονται από τα βακτήρια, περιορίζοντας την ανάπτυξη μικροβίων και απομακρύνοντας σωματίδια τροφίμων. Το σάλιο ενισχύει επίσης την ικανότητά σας να γεύεστε και σας βοηθάει να καταπίνετε τις τροφές. Επιπλέον, τα ένζυμα που περιέχει ενισχύουν την πέψη.

Αίτια ξηροστομίας

-Φάρμακα: Εκατοντάδες φάρμακα παράγουν ξηροστομία ως παρενέργεια. Μεταξύ των πιο πιθανών να προκαλέσουν τέτοιου τύπου προβλήματα είναι μερικά από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κατάθλιψης, του πόνου των νεύρων (νευροπάθεια) και του άγχους, καθώς επίσης και μερικά αντιισταμινικά, αποσυμφορητικά, μυοχαλαρωτικά και αναλγητικά φάρμακα.

-Γήρανση: Η διαδικασία της γήρανσης δεν προκαλεί αναγκαστικά ξηροστομία. Ωστόσο, οι ηλικιωμένοι είναι πιο πιθανό να λαμβάνουν φάρμακα που μπορεί να προκαλέσουν ξηροστομία, και είναι πιο πιθανό να έχουν άλλα προβλήματα υγείας που μπορεί να προκαλέσουν ξηροστομία.

-Θεραπεία για τον καρκίνο: Τα φάρμακα χημειοθεραπείας μπορεί να αλλάξουν την υφή και σύσταση του σάλιου, αλλά και την ποσότητα που παράγεται από τους σιελογόνους αδένες. Αυτό μπορεί να είναι κάτι προσωρινό, με την κανονική ροή του σάλιου να αποκαθίσταται μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Θεραπείες ακτινοβολίας στο κεφάλι και το λαιμό σας μπορούν να βλάψουν επίσης τους σιελογόνους αδένες, προκαλώντας σημαντική μείωση στην παραγωγή σιέλου. Αυτό μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη κατάσταση, ανάλογα με τη δόση της ακτινοβολίας και την περιοχή που έχει το πρόβλημα.

-Νευρική βλάβη: Ένας τραυματισμός ή κάποια χειρουργική επέμβαση που προκαλεί βλάβη των νεύρων στο κεφάλι και τον λαιμό μπορεί να οδηγήσει σε ξηροστομία.

-Άλλες ασθένειες: Η ξηροστομία μπορεί να είναι επίσης συνέπεια της αυτοάνοσης νόσου Sjogren ή του ιού HIV/AIDS.

-Εγκεφαλικό επεισόδιο και νόσος του Alzheimer: Μπορεί επίσης να προκαλέσουν μια αίσθηση ξηροστομίας, μολονότι οι σιελογόνοι αδένες λειτουργούν κανονικά. Το ροχαλητό και το να αναπνέετε με το στόμα ανοιχτό, επίσης, μπορεί να συμβάλουν στην ξηροστομία.

-Κάπνισμα: Το κάπνισμα μπορεί να αυξήσει τα συμπτώματα της ξηροστομίας.

http://www.mayoclinic.org

Η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι νόσος που μεταδίδεται πολύ εύκολα και παρότι διαρκεί λίγο, σχεδόν 2-3 ημέρες, προκαλεί μεγάλη ταλαιπωρία και εξάντληση. Είναι δε γνωστή και ως γρίπη στο στομάχι.

Οι ιοί που προκαλούν γαστρεντερίτιδα είναι σύμφωνα με το onmed, πολλοί, αλλά οι πιο συνηθισμένοι είναι ο ροταϊός και ο αδενοϊός. Οι ιοί αυτοί εισβάλλουν στον οργανισμό μέσω του λεπτού εντέρου, επειδή ο πάσχων τους κατάπιε κατά λάθος φέρνοντας τα άπλυτα, μολυσμένα χέρια του στο στόμα ή πίνοντας από το ποτήρι ή τρώγοντας από το πιρούνι ενός μολυσμένου ανθρώπου. Οι ενήλικοι μολύνονται επίσης εύκολα από τα άρρωστα παιδιά.

Συμπτώματα

-Ναυτία και έμετος

-Παροδική διάρροια

-Κράμπες στο στομάχι

-Ανορεξία

-Χαμηλός πυρετός

Ο ασθενής μπορεί επίσης να παραπονιέται για κόπωση, η οποία είναι ιδιαίτερα ενοχλητική.

Οι ιοί της γαστρεντερίτιδας είναι πολύ μεταδοτικοί και η περίοδος επώασης παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις αναλόγως του είδους του ιού.

Μπορεί να χρειασθούν από μία έως δέκα ημέρες από τη στιγμή της μόλυνσης έως ότου αρρωστήσει κανείς.

Οι περισσότερες γαστρεντερίτιδες υποχωρούν μόνες τους και δεν χρειάζονται θεραπεία. Εάν ο πάσχων πονάει πολύ στη μέση ή το κεφάλι, μπορεί να πάρει κάποιο παυσίπονο.

Αντιμετώπιση

Στην αντιμετώπιση της γαστρεντερίτιδας παίζει σημαντικό ρόλο το φαγητό. Το στομάχι και τα έντερα χρειάζονται ανάπαυση, γι' αυτό ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει τις στερεές τροφές και να πίνει μόνο υγρά, ιδανικά μόνο νερό, πολύ συχνά και σε μικρές ποσότητες.

Εάν ο έμετος και η διάρροια είναι έντονα, απαιτείται αντικατάσταση του νατρίου, του καλίου και των άλλων ιχνοστοιχείων που χάνονται, με τη βοήθεια ειδικού διαλύματος για ενυδάτωση που διατίθεται στα φαρμακεία.

Όταν σταματήσει ο έμετος, ο ασθενής μπορεί να πιει αραιωμένους χυμούς φρούτων, κατά προτίμηση παγωμένους, ώστε να περιορισθεί ο κίνδυνος εμέτου.

Εάν η απώλεια υγρών μέσω διάρροιας και εμετών διαρκέσει πάνω από δύο ημέρες, ο ασθενής πρέπει να απευθυνθεί σε έναν γιατρό. Είναι πιθανό να χρειαστεί και νοσηλεία στο νοσοκομείο προκειμένου να αποφευχθεί η αφυδάτωση μέσω ενδοφλέβιας χορήγησης υγρών.

www.madata.gr