«Είναι μια καφετέρια στα Εξάρχεια που κάνει τον καλύτερο καφέ», μου λέει η Άννα. «Λέγεται Single Estate Specialty: Coffee & Wine Bar». Κάθε μέρα σχεδόν καταλήγαμε με τα βιβλία μας εκεί. Ο Στέφανος που μας έφτιαχνε καφέ έβλεπε τον αγώνα που δίναμε και μας έδινε κουράγιο. “Θα πέσει ξενύχτι”, του λέγαμε, “φέρε ένα εσπρεσάκι ακόμα”».

Παρασκευή βράδυ και πίνω μια μπύρα, με τα γνωστά πλέον στους περισσότερους, παιδιά της Νομικής, που κέρδισαν πριν λίγες μέρες την ομάδα του Harvard, στον Παγκόσμιο Γύρο του Διεθνούς Πανεπιστημιακού Διαγωνισμού Εικονικής Δίκης - ELSA Moot Court Competition. Η ομάδα αυτή, που αποτελείται από τους: Παναγιώτη Κυριάκου, Παναγιώτη Θεοδωρόπουλο, Άννα Βεντουράτου και την Περσεφόνη Βερνάδου, συγκροτήθηκε γύρω στο Νοέμβριο και με την βοήθεια της Κατερίνας Χαραρά, της Μαρίας Κώτση, της Κατερίνας Νικολάου και του επιβλέποντα λέκτορα, Αναστάσιου Γουργουρίνη, κατάφερε να κάνει πραγματικότητα κάτι που φάνταζε ακατόρθωτο.

«Σίγουρα απέναντι στο Harvard δύσκολα θα πίστευε κανείς ότι οποιοσδήποτε θα κέρδιζε», μου λένε τα παιδιά. «Όμως, εμείς είχαμε μπει στη διαδικασία να προβλέψουμε οτιδήποτε θα μπορούσε να ειπωθεί σε αυτό τον διαγωνισμό. Επί 8 μήνες σκεφτόμασταν, εξετάζαμε και κάναμε brainstorming για τα πιο ακραία πράγματα, αλλά και τα πιο αναμενόμενα. Αυτό γινόταν στις πρόβες που κάναμε μεταξύ μας, στις οποίες προσπαθούσαμε να τεστάρουμε ο ένας τον άλλον όσο πήγαινε», μου εξηγεί η Περσεφόνη. «Κάθε τι που λεγόταν μέσα στον αγώνα ήταν προϊόν της δουλειάς και των 8 μας και είχε περάσει από την κρίση όλων μας», συμπληρώνει ο Παναγιώτης Θ..

Για να φτάσουν στη Γενεύη, όπου και πραγματοποιήθηκε ο παγκόσμιος γύρος, τα παιδιά αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες, κοιμόντουσαν λίγο, έβγαιναν λιγότερο, έπιναν πολύ εσπρέσο από τον Στέφανο και όπως μου είπαν χαρακτηριστικά, «από book worms» κατέληξαν «tequila worms». «Μη νομίζεις, έγιναν και πολλά λάθη στο διαγωνισμό που είναι φυσικό», μου λέει η Κατερίνα Χ., «το θέμα όμως είναι πόσο καταλήγουν να φαίνονται ή να μην φαίνονται αυτά τα λάθη, όπως μας έλεγε και ο καθηγητής μας. Η ομαδικότητα είναι το κλειδί σε όλη αυτή την προσπάθεια, γιατί και το ατομικό λαθος που μπορεί να κάνεις εσύ, απαλύνεται όταν το μοιράζεσαι με τους 8. Ή νικάς ή χάνεις σαν ομάδα και αυτό σου βγάζει μεγάλο κομμάτι από την πίεση και το άγχος που νιώθεις εκείνη την στιγμή που μιλάς». Ο επιβλέπων καθηγητής, συνεχίζουν, έπαιξε τεράστιο ρόλο σε όλο αυτό, αφού τους καθοδήγησε και φρόντισε να μην έχουν κανένα ντεζαβαντάζ σε σχέση με τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια. «Το Πανεπιστήμιο από άποψη βιβλιοθήκης και εφοδίων δεν είναι τόσο πλήρες πλέον, διότι από πέρσυ κόπηκαν πολλές συνδρομές σε διεθνείς, ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες. Σίγουρα υπήρχαν ελλείψεις, όμως ο καθηγητής μας φρόντισε να μην σταθεί εμπόδιο αυτό».

Αφού καλύψαμε τα του διαγωνισμού και ο Παναγιώτης Κ. μου περιέγραψε πώς στο τέλος, όταν η ομάδα του Harvard παρουσίασε τα επιχειρήματά της, «ήξερα τι έπρεπε να χτυπήσω και συνειδητοποίησα ότι τους είχαμε και τότε έλεγα από μέσα μου “bring it on”», πέρασα δυο πολύ ενδιαφέρουσες ώρες συνομιλώντας μαζί τους όχι μόνο για την κατάσταση του ελληνικού Πανεπιστημίου, αλλά και για τη Νομική, τα στραβά της ελληνική δικαιοσύνης, την κοινωνία και την πολιτική.

VICE: Γίνεται δουλειά τελικά στο Πανεπιστήμιο;

Παναγιώτης Κ.: Μιλάμε για το δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο, το οποίο έχει τα γνωστά προβλήματα του ελληνικού δημοσίου. Η ακαδημαϊκή ποιότητα όμως είναι πάρα πολύ καλή. Υπάρχουν αξιόλογοι καθηγητές και σίγουρα άξιοι φοιτητές.

Πιστεύετε ότι πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα;

Άννα: Εγώ δεν το πιστεύω, αλλά από την άλλη, σίγουρα η κατάσταση που έχουμε τώρα δεν είναι βιώσιμη. Όταν όμως σπουδάζεις επί πληρωμή, παύει να είναι αξιοκρατικό, διότι από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει ισότητα ευκαιριών. Η άλλη άποψη είναι ότι θα αυξήσεις τον ανταγωνισμό και ότι έτσι, ξαφνικά, τα δημόσια Πανεπιστήμια θα γίνουν ανταγωνιστικά, λες και τώρα που τρέχουν μόνα τους, δεν θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να γίνουν ανταγωνιστικά...

Παναγιώτης Θ.: Το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι κάτι πολύ θετικό. Το να μπορείς να έχεις την παιδεία που παρέχει, που είναι πολύ υψηλού επιπέδου, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Ένα θέμα που σίγουρα προκύπτει όμως, είναι ότι δεν είναι αρκετά διεθνές το ελληνικό Πανεπιστήμιο. Δυστυχώς ό,τι γράφεται και ό,τι διδάσκεται είναι στα ελληνικά και έτσι καταφεύγεις σε διαγωνισμούς για να μπορέσεις να αναδείξεις την δουλειά σου, που είναι σε άλλη γλώσσα από τα ελληνικά, γιατί αλλιώς δεν θα σε καταλάβαινε κανείς. 

Θα σκεφτόσασταν αυτή τη στιγμή να ασκήσετε αυτό το επάγγελμα στην Ελλάδα;

Παναγιώτης Κ.: Εγώ δεν θα το σκεφτόμουν, αλλά αυτό έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν με ενδιαφέρει τόσο το εσωτερικό δίκαιο. Από την άλλη, υπάρχει και το οικονομικό ζήτημα στην μέση. Όταν ένας δικηγόρος ασκούμενος, βγαίνει στην αγορά εργασίας και παίρνει 350 ευρώ, έχοντας σπουδάσει μια επιστήμη που έχει ένα κύρος ή που αυτό πίστευε όταν έμπαινε στο Πανεπιστήμιο, σίγουρα σε προβληματίζει.

Έχει απομυθοποιηθεί δηλαδή για σας η Νομική;

Παναγιώτης Κ.: Μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι ο δικηγόρος, ο γιατρός, ο καθηγητής, που υποτίθεται πως είναι λειτουργήματα, έχουν και ένα κύρος. Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι θα πάνε να υπερασπιστούν το δίκαιο. Αυτή η αντίληψη όμως είναι λανθασμένη, γιατί στην πράξη δεν μπορείς να το κάνεις πάντα αυτό.

Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα, ο δικηγόρος μπορεί να υπερασπιστεί τα πάντα.

Παναγιώτης Θ.: Υπάρχει γκρι. Πολύ γκρι. Θα σου πω ένα πράγμα: όταν γίνει ένα έγκλημα, υπάρχει αυτός που το έκανε και αυτός ο οποίος κατηγορεί τον άλλον. Άρα πρέπει να υπάρχουν δύο δικηγόροι. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι μισοί δικηγόροι θα υπερασπιστούν ανθρώπους οι οποίοι έχουν άδικο.

Εσάς σας προβληματίζει να πρέπει κάποια στιγμή να υπερασπίσετε κάποιον που ξέρετε ότι έχει κάνει κάποιο έγκλημα;

Παναγιώτης Κ.: Μια βασική αρχή των νομικών, υποστηρίζει ότι όλοι, ανεξαρτήτως, δικαιούνται να έχουν εκπροσώπιση και υπεράσπιση, γιατί δεν μπορείς να πεις εκ των πρωτέρων ότι κάποιος είναι ένοχος, εάν δεν αποδειχθεί στο δικαστήριο. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τους δικούς του ιδεολογικούς και ηθικούς φραγμούς.

Innocent until proven guilty δηλαδή;

Περσεφόνη: Ακριβώς. Ο δικηγόρος δεν είναι δικαστής -άμα θες να βρεις το ηθικό δίκαιο γίνεσαι δικαστής. Ο δικηγόρος απλά υπερασπίζεται τη μία πλευρά ενός από τα μέρη. Και όταν ξεφεύγεις από τον νόμο υπάρχει ο κίνδυνος να περάσεις σε δικτατορία. Δηλαδή είναι δύσκολο να κρίνουμε με κοινωνικά κριτήρια πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί νομικά μια υπόθεση.

Παναγιώτης Κ.: Αν δεις το νόμο, συνήθως είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένος και θεωρητικά προστατεύει τα αγαθά που θέλει να προστατεύσει. Από εκεί και πέρα όμως εναπόκειται και στις αρχές. Αν δηλαδή αυτός που εφαρμόζει τον νομο, που είναι πρώτα ο δικαστής, υπερασπίζεται το νόμο, που είναι ο δικηγόρος, κάνει enforce το νόμο, που είναι ο αστυνομικός -αν όλοι αυτοί έχουν μάθει να συνεργάζονται κατά ένα τρόπο που να μην ευνοείται η σωστή εφαρμογή του νόμου, τότε αυτό δημιουργεί προβλήματα.

Θα μου δώσετε ένα παράδειγμα;

Άννα: Ένα θέμα στο οποίο είμαστε αρκετά πίσω, είναι τα εγκλήματα μίσους, που αφορούν κατά βάση ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Δεν υπάρχει κενό στον νόμο. Ο ποινικός κώδικας, ορίζει όλα αυτά που εμείς ονομάζουμε εγκλήματα μίσους, ως εγκλήματα. Όταν όμως καταγγέλεις ένα τέτοιου είδους έγκλημα και ο αστυνομικός βλέπει ότι εσύ είσαι ομοφυλόφυλος ή είσαι μετανάστης, τότε οι αρχές γίνονται τυφλές και δεν έχεις σε ποιον να απευθυνθείς. Αυτό όμως είναι καθαρά ζήτημα εφαρμογής του νόμου και των προκαταλήψεων και των στερεοτύπων που είναι πολύ βαθιά ριζωμένες στην ελληνική κοινωνία.

Κατερίνα Χ.: Επιπλέον, πολλά από τα νομοθετήματα της Ελλάδος, δεν φτιάχτηκαν τα τελευταία 20 χρόνια που υπάρχει μία προοδευτική κοινωνική ευαισθησία. Έγιναν πριν πάρα πολλά χρόνια και ακόμα και κάποιες επεξεργασίες δεν έχουν γίνει ακόμα, ενώ θα έπρεπε. Ο τωρινός ποινικός κώδικας έχει επιλέξει μια ουδέτερη στάση και περιορίζεται στο να χαρακτηρίζει μία πράξη από το περιεχόμενό της και όχι από το τι βρίσκεται στην συνείδηση του δράστη. Αυτό είναι ένα τεράστιο νομικό ζήτημα, το αν δηλαδή θα πρέπει να συνυπολογίζουμε τα αίτια κάποιας πράξης και το αντικείμενο, αλλά και την φύση του αντικειμένου, δηλαδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αν στρέφεται π.χ. απέναντι σε κάποιον μετανάστη ή σε κάποιον ομοφυλόφυλο. Νομίζω ότι όσο εξελίσσεται γενικά η ελληνική κοινωνία και ευαισθητοποιείται, τόσο θα εξελιχθεί και η νομοθεσία. Πάντα η νομοθεσία αντικατοπτρίζει τις αντιλήψεις της κοινωνίας την οποία και ρυθμίζει.

Καθωσπρεπισμός και Νομική πάνε χέρι-χέρι. Σας ενοχλεί αυτό;

Παναγιώτης Θ.: Η νομική γενικά θέλει ένα τύπο. Στην Αγγλία π.χ. διακρίνεις ένα υπερβολικό καθωσπρεπισμό με τους περούκες, με τις τήββενους κτλ. Κάποια στιγμή στο διαγωνισμό μας μίλησε ένας τύπος, ο οποίος αφού τελείωσε την Ιατρική, συνειδητοποίησε ότι δεν του άρεσε και ότι ήθελε να ασχοληθεί με τη Νομική. Κατέληξε να μας λέει ότι όλα έρχονται σε ένα πακέτο. Απλά πρέπει να βρεις το πακέτο μέσα στο οποίο έχεις το καλύτερο στάθμισμα για σένα, τα πιο πολλά καλά με τα λιγότερα κακά. Το να χρειάζεται να ντύνομαι κάπως ή να μην έχω τατουάζ στο λαιμό μου, δεν με πειράζει τόσο, αφού το εύρος που μου δίνει η νομική σκέψη είναι τεράστιο. Έχω ένα μηχανισμό στα χέρια μου, τον οποίο μπορώ να χειριστώ όπως κρίνω εγώ και αυτό είναι μια πολύ μεγάλη δύναμη. Είναι ένα τόσο μεγάλο συν που ο καθωσπρεπισμός σαν πλην είναι ένα τίποτα μπροστά του.

Όλοι θέλουμε να γεννηθεί κάτι καινούργιο. Εσείς βλέπετε μέσα στη σχολή να υπάρχει γόνιμο έδαφος για κάτι τέτοιο;

Παναγιώτης Κ.: Βλέπουμε μια πτώση της δύναμης των παραδοσιακών πολιτικών παρατάξεων στις σχολές, διότι συνειδητοποιούμε πλέον ότι τα κόμματα που εκπροσωπούν αυτές τις παρατάξεις, μας έφεραν ως εδώ. Υπάρχει μια μεταστροφή, αλλά είναι πάρα πολύ αργή, γιατί οι γενιές οι οποίες έχουν δημιουργήσει όλο αυτό το κομματικό σύστημα είναι ακόμα εδώ. Είναι πολύ δύσκολο μέσα σε 4, 5 χρόνια, μια γενιά να αλλάξει άρδην τα πράγματα.

Τι πρέπει να αλλάξει; Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική δικαιοσύνη;

Παναγιώτης Θ.: Ότι είμαστε δικομανείς. Έχουμε πολλές δίκες και για το παραμικρό προκύπτουν πάρα πολλές υποθέσεις, με αποτέλεσμα οι υποδομές να μην μπορούν να αντέξουν ένα τόσο μεγάλο φόρτο.

Περσεφόνη: Ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα είναι η γραφειοκρατία.

Παναγιώτης Κ.: Όταν η χώρα έχει αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αυτό αντικατροπτίζεται και στην δικαιοσύνη και παντού. Επίσης, υπάρχει τρομερή πολυνομία στην Ελλάδα, νόμοι επί νόμων. Αφήνουμε πάρα πολλά πράγματα στα χέρια των συντακτικών νομοθετών. Ένα άλλο θέμα έχει να κάνει με την ταχύτητα των δικών. Το σύστημα έτσι όπως είναι δομημένο ευνοεί τις αναβολές.

Σκέφτεστε να φύγετε όταν πάρετε πτυχίο;

Άννα: Όταν βλέπεις ότι η νέα γενιά, που θα μπορούσε να βοηθήσει στην αλλαγή νοοτροπίας και όχι μόνο με τις γνώσεις και τις δεξιότητές της, αναγκάζεται να μετοικήσει, να ξενιτευτεί, αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Από την άλλη, σε πιάνει και μια μανία, μια θέληση να πεις ότι δεν γίνεται, κάπως αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Σίγουρα μπορείς να βοηθήσεις περισσότερο όμως, όταν έχεις ζήσει έξω και έχεις παραδειγματιστεί από πράγματα που βλέπεις ότι έξω δουλεύουν.

Κατερίνα Χ.: Νομίζω ότι αν έχουμε στο μυαλό μας αυτή τη σκέψη, ότι κάποια στιγμή θα γυρίσουμε να βοηθήσουμε την πατρίδα μας, μένουμε λίγο πίσω στη γενικότερη εικόνα. Υποτίθεται ότι τα σύνορα πέφτουν σιγά, σιγά. Δεν πρέπει να είναι σκοπός σου να βοηθήσεις την πατρίδα σου. Η πατρίδα σου δεν είναι καν εκεί που έχεις γεννηθεί, είναι ένας συναισθηματικός δεσμός. Μπορείς να προσανατολιστείς στο να βοηθήσεις τη διεθνή κοινότητα.

Νιώθετε Ευρωπαίοι πολίτες;

Παναγιώτης Κ.: Ευρωπαίος πολίτης δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι ένα, ότι είμαστε αδέλφια όλοι με όλους. Σημαίνει ότι έχουμε κάποιες συγκεκριμένες αξίες που είναι κοινές και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές μεταξύ των λαών που να αποτελούν σημαντική βάση διαφοροποίησης. Εγώ δεν έχω διαφορά από ένα Γερμανό σε καμμία πτυχή της υπόστασής μου, όλα αυτά είναι νοητά.

Άννα: Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε περάσει σε ένα ποσοτικό αίτημα, για περισσότερη Ευρώπη, χωρίς να έχουμε προχωρήσει σε μια ουσιαστική ποιοτική ένωση. Δηλαδή, δεν έχουμε αναπτύξει στο βαθμό που θα έπρεπε τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και δεν υπάρχει ανεκτικότητα, που θα μας επέτρεπαν να φτάσουμε όλοι μαζί στο επίπεδο όπου θα αντιλαμβανόμαστε ο ένας τον άλλον σαν Ευρωπαίοι πολίτες.

Πηγή: vice.gr

Ένα τεστ το οποίο μέσα από λίγες ερωτήσεις σου δείχνει σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκεις και κατ' επέκταση οι απόψεις ποιου κόμματος της ελληνικής κοινωνίας σου ταιριάζουν έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και έχει μεγάλη απήχηση.

Για να κάνετε το τεστ, πατήστε ΕΔΩ.

Αυτές τις μέρες και μέχρι το Σαββάτο παίζεται στον ΟΡΦΕΑ μια σημαντική ταινία του 2013. Είναι η ταινία: "Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ ΟΥΩΛ ΣΤΡΙΤ-THE WOLF OF WALL Street" του Μάρτιν Σκορτσέζε. Στην WALL STREET της Νέας Υόρκης κτυπά η καρδιά του παγκοσμίου καπιταλισμού.

Εκεί σχεδιάζονται τα κόλπα της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ που επηρεάζουν την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Ο Μάρτιν Σκορτσέζε έκανε την ταινία βασιζόμενος στο βιβλίο του Τζόρνταν Μπέλφορντ που αναφέρεται στην ίδια του την ζωή (πρόσφατα γεγονότα που μιλούν για τη επιρροή του χρηματοπιστωτικού τομέα στην οικονομία και την πολιτική).
Είναι η ιστορία της οικονομικής διαφθοράς της WALL STREET στην οποία εμπλέκονται τράπεζες, κερδοσκόποι και η μαφία.
Το βιβλίο στοίχισε στον συγγραφέα 20 μήνες φυλακή.
Ο σκηνοθέτης χτίζει τον κόσμο της ταινίας ως διασκέδαση αλλά και ως μάθημα οικονομίας, πληροφόρησης γνώσης.
Όσοι πιστοί προσέλθετε! Ιδίως όσοι τους ενδιαφέρει η πολιτική και ιδιαίτερα η σχέση της με την οικονομία!

Ν. Μυλωνάς

Συνέντευξη κ. Νίκου Μυλωνά
(Επικεφαλής της Παράταξης "Συμπαράταξη Ελπίδας")
στην www.kostoday.com.

Συμπαράταξη Ελπίδας: Η αυτόνομη κάθοδος στις αυτοδιοικητικές εκλογές στέλνει μήνυμα;
Βλέπουμε τις εκλογές με ευρύτερη οπτική γωνία. Τις αντιλαμβανόμαστε ως βαθύτερη κοινωνική δημοκρατική διεργασία. Ένα τμήμα αυτής της διεργασίας είμαστε κι εμείς ως δημοτική παράταξη. Σαν αποτέλεσμα της συνεχούς και πολύχρονης παρουσίας μας στα τοπικά πράγματα έχουμε συγκεκριμένους και καλά διαμορφωμένους στόχους που πιστεύουμε ότι είναι μια θετική διέξοδος για τα προβλήματα του Δήμου και την διαχείριση της δημοτικής εξουσίας στο νησί μας.
Αφού εξαντληθούν οι προσπάθειες τοπικής συνεννόησης και σύγκλισης με υπαρκτές δημοτικές κινήσεις χωρίς αποτέλεσμα τότε είμαστε υποχρεωμένοι και θα προχωρήσουμε στην αυτόνομη εκλογική παρουσία μας. Αυτό έγινε και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Η κατάσταση στο νησί μας είναι πολύ δύσκολη.
Αυτό απαιτεί νηφαλιότητα, ψυχραιμία, σεβασμό των πολιτικών διεργασιών και διαμόρφωση ουσιαστικών προτάσεων στο τοπικό εκλογικό σώμα. Τώρα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά χρειαζόμαστε ικανή διαχειριστική αρχή που να έχει καθαρή σχέση με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα οργανωμένα συμφέροντα του νησιού για την κρίσιμη και δύσκολη πενταετία που θα διανύσουμε.

Σκέφτεστε το ενδεχόμενο συνεργασιών; σας έχουν γίνει κάποιες προτάσεις;
Θα επιδιώξουμε συνεργασίες γιατί αυτό επιβάλλει η λογική και η κρισιμότητα της περιόδου της χρεοκοπημένης χώρας και των πολύ στενών προοπτικών της δημοτικής διαχείρισης. Όλες οι παρατάξεις που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής στις δημοτικές εκλογές θέλουν να συνομιλήσουμε μαζί τους.

Με την παρουσία της παράταξης σας στο Δ.Σ. Κω είστε ικανοποιημένος;
Εμείς στο δημοτικό συμβούλιο κάναμε συλλογική παρουσία, δουλέψαμε τοπικά προβλήματα, παρακολουθήσαμε προσεκτικά και κρίναμε την δημοτική αρχή στις λάθος επιλογές της και προτείναμε λύσεις. Μέγιστο παράδειγμα η αποκάλυψη της υπόθεσης συνδιαλλαγής με μεγάλο χρεωφειλέτη του Δήμου μας.
Εκτιμούμε ότι έχουμε δημιουργήσει στην κοινή γνώμη θετικές εντυπώσεις και νιώθουμε ικανοποίηση με την όλη προσπάθεια μας, δεδομένης και της μονοπρόσωπης εκπροσώπησης μας στο δημοτικό συμβούλιο.
Βεβαίως εχθρός του καλού το καλύτερο και πάντα υπάρχουν τα περιθώρια για βελτίωση.

Ποιες είναι οι προτάσεις σας για την βελτίωση της εικόνας της πόλης μας αλλά και της εύρυθμης λειτουργίας της με απώτερο σκοπό την αναβάθμιση στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της;
Προβλήματα υπάρχουν στην πόλη και σε όλους τους οικισμούς του Δήμου μας.
Στην δύσκολη περίοδο που έρχεται η μόνη οδός είναι η ανακοστολόγηση των δημοτικών υπηρεσιών με κοινωνικά κριτήρια με σκοπό να αυξηθούν τα ιδία έσοδα από τέλη παρεπιδημούνταν, καθαρισμού και φωτισμού, ΔΗΦΟΔΩ, διεκδίκηση χρεών παρελθόντων ετών και αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας με σκοπό να υπηρετηθούν έργα υποδομής και εκσυγχρονισμού στο νησί μας, σε μια περίοδο που τα έσοδα από την κεντρική κυβέρνηση έχουν περιοριστεί στο 50% ενώ τα χρήματα του επόμενου ΕΣΠΑ θα είναι λιγότερα από αυτά του τρέχοντος.
Επί πλέον απαιτείται κοινωνική πολιτική στήριξης όλων των συνδημοτών μας που το επόμενο διάστημα θα έχουν προβλήματα ύπαρξης όπως πλειστηριασμοί των κατοικιών τους και αδυναμία πληρωμής ρεύματος, νερού και φαγητού λογά της κακής οικονομικής πορείας στον τόπο μας. Επιμέρους προτάσεις θα ακουστούν πολλές. Όμως "Δει δη χρημάτων" και γι αυτό επιμένουμε στην προσεκτική διαχείριση των ίδιων πόρων του Δήμου μας.

Όσον αφορά βασικούς τομείς όπως υγεία, πολιτισμός, περιβάλλον, τουρισμός κα. έχει αλλάξει κάτι; εσείς τι προτείνετε;
Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με το παρελθόν. Οι προθέσεις υπάρχουν από όλους μας. Λείπει όμως το σχέδιο. Υστερεί ο μηχανισμός υλοποίησης. Αδυνατεί η χρηματοδότησης.
Επιμένουμε: ανασυγκρότηση λειτουργική της δημοτικής μηχανής, διεκδίκηση ίδιων πόρων και χρηστή και ακριβής με καθιέρωση της εφαρμογής της αρχής "κόστους-οφέλους" και ανοικτού κοινωνικού ελέγχου της διαχείρισης του δημοτικού χρήματος.

Καίσερλης ή Κυρίτσης ποιον θα επιλέγατε;
Και οι 2 έχουν ευθύνες για το μοντέλο παραγωγής και διανομής του παραγόμενου πλούτου στο νησί μας. Δεν διαλέγουμε κανέναν και το εκλογικό σώμα θα πρέπει να απομακρυνθεί από την λογική του "ελάχιστου κακού", γιατί αυτό δοκιμάστηκε την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση. Η διαχείριση και η πολιτική δεν είναι θέμα πρόσωπων αλλά προγραμμάτων και στόχων.
Λόγω της κρισιμότητας της περιόδου αναμένουμε από όλους ειλικρινή αυτοκριτική και νέο πολιτικό λόγο ώστε να βοηθηθεί η κοινωνία στην επιλογή της. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να υπερβούμε τα διλλήματα του παρελθόντος.

Ο τελευταίος λόγος σε σας.
Η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί νέες πολιτικές, νέες πρακτικές και την ουσιαστική κοινωνική συμμετοχή. Η Συμπαράταξη Ελπίδας δούλεψε πολύ γι αυτά έστω και αν δεν είχαμε καλή εκλογική αποδοχή.
Είναι η κατάλληλη στιγμή για την αλλαγή!

Δανελλάκη Καλλιόπη - www.kostoday.com

Η σημερινή Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών έχει την πρόσθετη σημειολογία της επιστροφής του “μεγάλου αφεντικού” της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Άνγκελα Μέρκελ φυσικά δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας, ούτε από την ηγεσία της Ευρώπης, πλέον ωστόσο έχει και τη θεσμική επικύρωση της επανεκλογής της στην Καγκελαρία, ώστε να συνομιλεί με κάθε ενδιαφερόμενο για την “επόμενη μέρα”.

Σε αυτή τη συζήτηση, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η Ελλάδα που βγαίνει από την κρίση, η Ελλάδα που σε μερικές μέρες θα ξεκινήσει να ασκεί την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πρώτο εξάμηνο του 2014, το εξάμηνο της μεγάλης επιστροφής στην… κανονικότητα, όπως προσδοκά η Αθήνα ότι θα συμβεί στον επίλογό του. Τότε που θα λήγει το Μνημόνιο, και η Ελλάδα θα πρέπει να έχει διαμορφώσει τις προϋποθέσεις αρχικά για μια ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, που θα το καταστήσει πρακτικά βιώσιμο, και στη συνέχεια για την επιστροφή της στις αγορές, ώστε να δανείζεται απευθείας και μόνη της. Χωρίς… προαπαιτούμενα.

Κάπως έτσι, το τετ-α-τετ που θα έχει η Άνγκελα Μέρκελ με τον Αντώνη Σαμαρά στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής και της σύσκεψης των ηγετών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που θα προηγηθεί, αποκτά βαρύνουσα σημασία.

Ο Πρωθυπουργός και η Γερμανίδα Καγκελάριος έχουν καταφέρει να καθιερώσουν μια σχέση “εγκάρδιας συνεννόησης”, από τη στιγμή που η Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σκέψεις περί εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, και ως αποτέλεσμα της στρατηγικής εξόδου από την κρίση που υλοποιεί μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ο Αντώνης Σαμαράς, με τα πρώτα αποτελέσματα να είναι ήδη ορατά.

Ο Αντώνης Σαμαράς και η Άνγκελα Μέρκελ θα έχουν την ευκαιρία να επικαιροποιήσουν τις πρόσφατες συζητήσεις τους. Για το πώς εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα, για την Ελληνική Προεδρία, για την Ευρώπη που έρχεται, για την Ελλάδα μετά και πέρα από το Μνημόνιο.

Η κοινή λογική μάλιστα υπονοεί ότι η Γερμανίδα Καγκελάριος θα είναι εφεξής περισσότερο “Ευρωπαία”, έχοντας ως ανομολόγητη προσωπική ατζέντα τη μελλοντική μετάβασή της στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού πρώτα θα έχουν αλλάξει οι Συνθήκες, και η εκλογή θα προκύπτει απευθείας από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Εκείνες δηλαδή που έμαθαν να… αποστρέφονται την πολιτικό που γεννήθηκε στη λάθος πλευρά του Τείχους, δεν μπορούν ωστόσο να μην αναγνωρίσουν ότι είναι η τελευταία των ηγετών, σε μια Ευρώπη που θυμίζει “παιδική χαρά”.

Στα… αμιγώς της Συνόδου τώρα, προσερχόμενος ο Αντώνης Σαμαράς τόνισε τα εξής: “Η Ελληνική Προεδρία ξεκινάει με μια θετική καταγραφή. Με ένα πρωτογενές πλεόνασμα και με μια διαφαινόμενη ανάκαμψη.
Η Ελληνική Προεδρία θα είναι προεδρία ελπίδας. Ελπίδα για περισσότερη Ευρώπη. Ελπίδα για καλύτερη Ευρώπη. Καλά Χριστούγεννα”.

Πηγή: ysterografa.gr