Το… θεατρό σκιών με τις κυρώσεις που επιβάλλει η διεθνής κοινότητα στη Ρωσία εδώ και αρκετούς μήνες, φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος του, με μάλλον επώδυνο τρόπο για τη Δύση.
 
Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επιχειρεί μια μεγάλη ρελάνς, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες που μεταδίδουν τα ρωσικά ΜΜΕ, η κυβέρνηση Μεντβέντεφ θα εισηγηθεί στο Κοινοβούλιο της Δούμα νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χαρακτηριστούν “επιθετικό έθνος”.
 
Εφόσον δρομολογηθεί μια τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα έχει το νομικό έρεισμα να… απαγορεύσει σε εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων να πάρουν δουλειές και να αναπτύξουν επιχειρηματικές δραστηριότητες στη Ρωσία.
 
Με δεδομένο ότι πολλές μεγάλες αμερικανικές εταιρείες επιχειρούν τα τελευταία χρόνια στη Μόσχα και σε άλλες περιοχές της Ρωσίας, μια τέτοια απόφαση θα τις οδηγήσει σε οικονομική… αιμορραγία, και επομένως θα τις εξαναγκάσει να πιέσουν με τη σειρά τους τον Λευκό Οίκο, ώστε να χαλαρώσει τη στάση του απέναντι στο Κρεμλίνο.
 
Υστερογραφα

Αλίμονο στην ανθρωπότητα. Μπήκαμε στον Ψυχρό Πόλεμο Νο2..
 
Κυρίαρχο του παιχνιδιού στην παγκόσμια σκακιέρα εμφανίζει τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν το εγκυρότερο αμερικανικό περιοδικό, Τime.
 
Σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ περιγράφει με σαφήνεια τον εξευτελισμό που έχουν υποστεί ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα και η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ από τις στρατηγικές κινήσεις του Πούτιν, τόσο στα θερμά μέτωπα με την προσάρτηση της Κριμαίας και τον έλεγχο της κατάστασης στην Συρία, μέχρι τον οικονομικό εγκλωβισμό των ευρωπαϊκών κρατών με μια σειρά συμφωνίες που αφορούν την ενέργεια, και τις προμήθειες.
Το αμερικανικό περιοδικό προβλέπει την επικράτηση Πούτιν σε ολόκληρη την Ευρώπη και την μετεξέλιξη της Ρωσίας σε νέα αυτοκρατορία.
 
Στο ρεπορτάζ αναφέρεται, επίσης η αριστοτεχνική πολιτική του Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος μετά την προσάρτηση της Κριμαίας άνοιξε νέο μέτωπο στην Ανατολική Ουκρανία φέροντας διαρκώς τη Δύση προ τετελεσμένων γεγονότων.
 
Τι γράφει το ΤΙΜΕ
O αρθρογράφος, Σάιμον Σούστερ, ανταποκριτής του περιοδικού στην περιοχή, κάνει μια ανατριχιαστική περιγραφή των όσων έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες και διερωτάται μέχρι που μπορεί να φθάσει αυτή η δεύτερη εκδοχή του Ψυχρού Πολέμου.
«Το σκηνικό ήταν ήδη αρκετά αποκρουστικό» γράφει ο Σούστερ και συνεχίζει «ωστόσο, σε έναν κόσμο γεμάτο απειλές αυτό που συνέβη ήταν ακόμη πιο αποκαλυπτικό: Ενα σκάφος της Malaysia με 298 ψυχές ανατινάχθηκε στον αέρα, προφανώς από αυτονομιστές, ενώ οι νεκροί έπεφταν από τον ουρανό σε μια φρικτή καταιγίδα. Μια φωνή και μόνο θα μπορούσε να βάλει ένα τέλος σε αυτή την ιστορία. Αλλά ο Βλαντιμίρ Πούτιν απλά κούνησε το δάχτυλο προς την ουκρανική κυβέρνηση και κατ΄ επέκταση στους Δυτικούς συμμάχους της».
 
Η γενιά των Δυτικών που πίστεψε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει
Μια γενιά Δυτικών έχει μεγαλώσει με την ευχάριστη πεποίθηση ότι ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε πριν από λίγο καιρό και η ειρήνη είναι το προδιαγεγραμμένο μέλλον της Ευρώπης. Δεν δείχνουν γρήγοροι αρκετά ώστε να συνταχθούν εκ νέου και να περιορίσουν τις φιλοδοξίες της Ρωσίας.
 
Ετσι, ο Πούτιν προελαύνει. Στόχος του είναι να διασπάσει περισσότερο την Ευρώπη, να σκίσει την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και να αποκαταστήσει τη ρωσική επιρροή σε όλο τον κόσμο. Και σαν να θέλει να βάλει ένα θαυμαστικό σε αυτή τη διακήρυξη, οι φιλορώσοι αντάρτες στην Ουκρανία συνέχισαν τις αντιαεροπορικές επιθέσεις τους λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την καταστροφή της πτήσης 17. Στις 23 Ιουλίου, δύο στρατιωτικά αεροσκάφη που ανήκουν στη φιλοδυτική κυβέρνηση της Ουκρανίας καταρρίφθηκαν μόλις λίγα μίλια μακριά από το σημείο της συντριβής του αεροσκάφους του.
 
Και ο Πούτιν προφανώς θα συνεχίσει, από τη στιγμή που κάθε νέα κρίση τον κάνει ακόμη πιο δυνατό. Ο «τσάρος» του 21ου αιώνα έχει αναπτύξει τέλεια τη σκοτεινή τέχνη του να δημιουργεί προβλήματα που μόνο εκείνος μπορεί να λύσει, ούτως ώστε οι δυτικοί ηγέτες να εμφανίζονται συνεχώς να τον «προειδοποιούν» και ταυτόχρονα να τον παρακαλούν. Η κρίση στην Συρία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Προμήθευε όπλα και εκπαίδευση για τα στρατεύματα του Ασαντ, στηρίζοντάς τον τη στιγμή που οι Δυτικοί ζητούσαν την παραίτησή του. Οταν ο Ασαντ πέρασε την κόκκινη γραμμή του Ομπάμα και χρησιμοποίησε χημικά, ο Πούτιν παρενέβη, ο Ασαντ εγκατέλειψε τα χημικά και πλέον στη Δαμασκό εξακολουθεί να βασιλεύει ο Πούτιν με το σύμμαχό του Άσαντ.
Ενώ άλλοι ηγέτες προσπαθούν να αποφύγουν την οποιαδήποτε κρίση, ο Πούτιν φαίνεται να τρέφεται από αυτές. Οταν μια φιλοδυτική κυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία στην Ουκρανία ο Πούτιν όρμησε για να προσαρτήσει την Κριμαία, αρπάζοντας το στολίδι της Ουκρανίας, μια κίνηση που επανασχεδιάζει τα σύνορα της Ευρώπης. Μέσα σε ένα μήνα, δυτικοί διπλωμάτες θεώρησαν το γεγονός παρελθόν. Γιατί; Επειδή μέχρι τότε, η Ρωσία είχε προλάβει ήδη να δημιουργήσει άλλη μια κρίση την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι Δυτικοί και ένα νέο πρόβλημα που θα μπορούσε να λύσει μόνο ο πρόεδρος Πούτιν (σσ η εμφύλια σύρραξη που μαίνεται εδώ και μήνες στις Ανατολικές επαρχίες).
 
Μπορεί να τον ανακόψει η Δύση;
Μπορεί η Δύση να σταματήσει μια περσόνα που είναι αποφασισμένη να υποστηρίξει τις θλιβερές συνήθειες των τσάρων και των σοβιετικών ηγετών, προβάλλοντας, ταυτόχρονα τη ρωσική ιδιαιτερότητα και την ισχύ; Ο Πούτιν δεν έχει πολλά να ανησυχεί όταν παρατηρεί τις δυνάμεις που ευθυγραμμίζονται εναντίον του. Ο Ομπάμα, ως ηγέτης ενός έθνους κουρασμένου από τον πόλεμο, έχει αυτοαποκλειστεί από όλες τις στρατιωτικές επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της παροχής όπλων στην Ουκρανία. Η Ευρώπη είναι τόσο πολύ διχασμένη όσο και υπερβολικά εξαρτημένη από το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό για να προκαλέσει οποιαδήποτε διαρκή ρήξη στις σχέσεις με την Μόσχα. Η μόνη επιλογή φαίνεται να είναι η σταθερή «λύση» των κυρώσεων.
 
Αυτό είναι πιο δύσκολο από όσο ακούγεται. Ο Πούτιν έχει συμμάχους στην καρδιά της Ευρώπης-κυρίως στην Ιταλία, η οποία αυτή τη στιγμή έχει και την προεδρία της ΕΕ και έχει πιέσει κατά των οποιονδήποτε κυρώσεων που θα μπορούσαν να κάνουν σοβαρή ζημιά στη ρωσική οικονομία. «Κόβοντας το εμπόριο»,λένε οι Ιταλοί (και μιλούν για τους άλλους), ,θα δημιουργηθούν τεράστια προβλήματα στις ευρωπαϊκές εταιρείες που επωφελούνται από αυτό». «Οι Ευρωπαίοι είναι σε πανικό πάνω από τη γραμμή των ΗΠΑ για τις κυρώσεις», λέει ο Σεργκέι Μακρόφ , ένας πολιτικός σύμβουλος πολύ κοντά στο Κρεμλίνο, ο οποίος ταξίδεψε στην Ευρώπη στα μέσα Ιουλίου να συσπειρώσει την υποστήριξη στην Μόσχα ανάμεσα σε ειδικούς και πολιτικούς. «Η ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία που θα βρει για να απομακρυνθεί από τη γραμμή των ΗΠΑ για την Ουκρανία θα το κάνει».
 
Ακόμη και αν η Ευρώπη αρχίσει να εναρμονίζεται με σκληρή στάση της Ουάσιγκτον για κυρώσεις, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να δείχνουν ότι αυτές θα φέρουν αποτέλεσμα. Οι πρώτες κυρώσεις, για παράδειγμα, δεν εμπόδισαν την Ρωσία από το να εξοπλίσει τους αυτονομιστές με πυραύλους σαν και εκείνον που φαίνεται πως κατέρριψε το μοιραίο Boeing. Η επιβολή κυρώσεων μπορεί να κάνει τον Πούτιν απλά να επιτεθεί περισσότερο. «Είναι σαν να τσιμπάς μια αρκούδα στο πόδι με μια μιρκή βελόνα» σημειώνει ο Αντρέι Ιλαριόνοφ, ο οποίος έχει υπηρετήσει ως κορυφαίος οικονομικός σύμβουλος του Πούτιν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
 
Στην πραγματικότητα, οι τρεις πρώτοι γύροι κυρώσεων των ΗΠΑ, με στόχο Ρώσους αξιωματούχους, ολιγάρχες και κρατικές εταιρείες έκαναν ελάχιστα στο να αποτρέψουν την αιμορραγία της Ουκρανίας. Αν μη τι άλλο, τη στιγμή που ο κόσμος έστρεψε τους τελευταίους μήνες την προσοχή του μακριά από αυτή τη χώρα, οι συγκρούσεις επιδεινώθηκαν. Ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, στρατηγός Φίλιπ Μπρήντλοβ, αναφέρει ότι ρωσικά όπλα και μαχητές συνέχισαν να περνούν στις ανατολικές επαρχίες. Την ίδια στιγμή, ρωσικά στρατεύματα έχουν μαζευτεί στα σύνορα με την Ουκρανία συντηρώντας ζωντανή την περίπτωση μιας μεγάλης κλίμακας εισβολής. Οι Ρώσοι δεν υποχωρούν.
 
Ποιος είναι ο υπέρτατος στόχος του προέδρου της Ρωσίας
Σύμφωνα με την ανάλυση του περιοδικού Time, μέσα από αυτά τα παιχνίδια πολέμου ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει καταφέρει να αυξήσει στον μέγιστο βαθμό τη δημοτικότητά του εντός της Ρωσίας και ανάμεσα στην οικονομική ελίτ, παρά τις κυρώσεις και τις απειλές για διεθνή απομόνωση.
 
Το σύστημα των μέσων ενημέρωσης, το οποίο ελέγχει απόλυτα, παρουσιάζει τις ρωσικές διεκδικήσεις στην Ουκρανία ως δίκαιες τοποθετώντας την Ρωσία απέναντι στην «κατακτητική» Δύση. Τελευταίο παράδειγμα η τραγωδία της πτήσης MH17 την οποία τα ρωσικά μίντια καλύπτουν εκτεταμένα εκτοξεύοντας κατηγορίες προς την Ουκρανία και τις ΗΠΑ για την κατάρριψη του αεροπλάνου.
 
Ωστόσο, τα σχέδια του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πολύ μεγαλύτερα από την Ουκρανία. Εκείνο που ελπίζει είναι ότι αυτή η διαμάχη της Ρωσίας με την Δύση θα δημιουργήσει περισσότερες ρωγμές εντός της Ευρώπης και θα συρρικνώσει κι άλλο την αμερικανική επιρροή. Το «όραμά» του για μια μεγαλύτερη Ευρώπη εκτείνεται από την Πορτογαλία έως τις ρωσικές ακτές του Ειρηνικού με την Μόσχα στο επίκεντρο.
 
Αλλωστε, δημιουργώντας προβλήματα τα οποία μόνο ο ίδιος μπορεί να επιλύσει πετυχαίνει να έχει τον πιο κεντρικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Σε αυτό το «σενάριο» οι ΗΠΑ μετατρέπονται περισσότερο σε αντίπαλο παρά σύμμαχο της Ευρώπης.
 
«Οι ΗΠΑ είναι ένας τεράστιος παγκόσμιος παίκτης και σε κάποιο σημείο άρχισαν να σκέφτονται πως είναι η μόνη ηγετική δύναμη εγκαθιδρύοντας ένα μονοπολικό σύστημα. Τώρα μπορούμε να διακρίνουμε όττι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται» δήλωνε ο Βλαντιμίρ Πούτιν σε μια συνέντευξή του τον Απρίλιο κάνοντας ξεκάθαρους τους σκοπούς του προσθέτοντας «Εάν προσπαθήσουν να τιμωρήσουν κάποιον σαν να είναι άτακτο παιδί ή κάνουν κάτι για να τον πειράξουν, θα καταλάβουν ότι προσπαθούν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει».
 
Οι επόμενες ημέρες στον απόηχο της τραγωδίας της πτήσης MH17 θα κρίνει κατά πολύ την προσπάθεια του Πούτιν να αγνοήσει τη δύναμη των ΗΠΑ. Σύντομα θα φανεί αν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη μπορούν τελικά να σχηματίσουν έναν δυνατό συνασπισμό απέναντι στον πρόεδρο της Ρωσίας, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πολλά σημάδια ενότητας.
 
Προς το παρόν ο Πούτιν δεν απολογείται σε κανέναν και ο απόλυτος έλεγχος που ασκεί στα ρωσικά ΜΜΕ δεν θα επιτρέψουν πολλές διαφορετικές φωνές να τον αμφισβητήσουν στο εσωτερικό της χώρας. Το μόνο σίγουρο είναι πως εάν οι Δυτικοί συνεχίσουν να «ενοχλούν» την αρκούδα, η Μόσχα δεν θα κάνει πίσω και θα πιέσει ακόμη περισσότερο.’’
 
kontranews.gr

Ο δημοσιογράφος καλεί τους συμπολίτες του να επισκεφθούν την Αθήνα, τη Ρόδο, την Κω, τη Σύμη και την Ήπειρο..
 
Την Ελλάδα προτείνει στους συμπατριώτες του για «ψυχικό μασάζ» και «γιορτή χαράς» ο Αμερικανός δημοσιογράφος, τηλεοπτικός παραγωγός και συγγραφέας, Τζον Χάγκινς (Jon Haggins).
 
Ο δημοσιογράφος καλεί τους συμπολίτες του να επισκεφθούν την Αθήνα, τη Ρόδο, την Κω, τη Σύμη και την Ήπειρο, όπου είχε την ευκαιρία να ζήσει «αλησμόνητες στιγμές» σε αυτούς τους «μαγευτικούς χώρους», όπως τόνισε κατά την παρουσίαση του ταξιδιωτικού του βιβλίου «Chasing Wild Ass», στο ελληνικό Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας, στη Νέα Υόρκη.
 
Ο κ. Χάγκινς δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι επισκέφθηκε την Ελλάδα πριν δύο χρόνια περίπου για να ετοιμάσει ένα ντοκιμαντέρ και μαζί με τους συνεργάτες του είχε μια «μοναδική εμπειρία, σε εκπληκτικά μέρη». Παράλληλα, οι εντυπώσεις που αποκόμισε από την χώρα μας, καθώς φωτογραφίες και τοπικές συνταγές, περιλαμβάνονται στο προαναφερθέν βιβλίο του, μαζί με οδοιπορικά σε περισσότερες από εξήντα «επιλεγμένες χώρες».
 
«Η Ελλάδα είναι ένας καταπληκτικός προορισμός» επεσήμανε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «οι συναρπαστικές εναλλαγές των τοπίων, η ιστορία, ο πολιτισμός, οι ποικίλες γαστρονομικές γεύσεις και η φιλοξενία των ανθρώπων συνθέτουν κάτι μοναδικό για ένα επισκέπτη».
 
Ο κ. Χάγκινς, παρουσιαστής και παραγωγός της τηλεοπτικής εκπομπής «Globe Trotter», εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψει στην Ελλάδα και να επισκεφθεί άλλες περιοχές, ενώ ευχαρίστησε την υπουργό Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη.
 
Στο ντοκιμαντέρ, που θα προβληθεί από τηλεοπτικό κανάλι καλωδιακής εταιρείας στις ΗΠΑ, προβάλλεται δήλωση της κ. Κεφαλογιάννη, η οποία, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι «η χώρα μας εδραιώνεται ως τουριστικός προορισμός, παγκόσμιας εμβέλειας και αναγνωρισιμότητας».
 
Επίσης, προβάλλονται περιηγήσεις σε τουριστικές εγκαταστάσεις, σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, καθώς και δηλώσεις πολιτών, επιχειρηματιών και εκπροσώπων της τουριστικής βιομηχανίας.
Το κομμάτι που αφορά την Αθήνα περιλαμβάνει και εικόνες από τον Μαραθώνιο και τον τερματισμό των αθλητών στο Καλλιμάρμαρο, καθώς και ξενάγηση στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
 
Τον κ. Χάγκινς και τους συνεργάτες του παρουσίασε στο κοινό ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Υόρκης, Νίκος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ανέφερε ότι «μας έδειξαν την Ελλάδα μέσα από ένα όμορφο ταξίδι και μια άλλη οπτική ματιά», επισημαίνοντας τη συμβολή του πρώην διευθυντή του ΕΟΤ Νέας Υόρκης, Χρύσανθου Πετσίλα.
 
Πηγή: ΑΠΕ

Η συμφωνία του Bretton Woods μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η πρώτη κίνηση της Αμερικής να γίνει η παγκόσμια οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη στον κόσμο και να αντικαταστήσει τη μέχρι τότε παντοκρατορία της Βρετανίας, η οποία βγήκε από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταχρεωμένη, εξουθενωμένοι και χωρίς συμμάχους.
 
Με απλά λόγια, το Bretton Woods ήταν αυτό που κατέστησε το δολάριο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Έκτοτε, όλες οι ενέργειες είχαν να κάνουν με τη διασφάλιση της Αμερικής ως της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης. Και για το λόγο αυτό, δεν υπήρξε κανένας ενδοιασμός για τη διάλυση του Bretton Woods το 1971 από τον Nixon, όταν έγινε αντιληπτό ότι οι συνθήκες είχαν αλλάξει και οι άλλες χώρες δυσφορούσαν.
 
Επόμενη κίνηση ήταν η δημιουργία του πετροδολαρίου μετά από συμφωνία ΗΠΑ-Σαουδικής Αραβίας για αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια. Αντάλλαγμα, η στρατιωτική προστασία και οι πωλήσεις όπλων. Ακολούθησαν κι άλλες τέτοιες συμφωνίες. Μέχρι που νέες οικονομικές υπερδυνάμεις αναδύθηκαν ενώ η υπέρμετρη αλαζονεία των ΗΠΑ δημιούργησε πολλούς εχθρούς.
 
Από το Bretton Woods και μετά η αξία του δολαρίου, σύμφωνα με το ειδικό site αναλύσεων forexreport.gr, έχει καταρρεύσει και αυτό αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην αναζήτηση της επόμενης (αν υπάρχει) συμφωνίας για την ηγεμονία του δολαρίου. Βέβαια ένα νόμισμα που έχει χάσει το 97% της αξίας του τα τελευταία 70 χρόνια και μια οικονομία που είναι «πνιγμένη» στο χρέος και που χάνει παραδοσιακούς της συμμάχους, δε νομίζουμε ότι μπορεί να διασώσει το νόμισμά της από τη σταδιακή αποκαθήλωσή του.
 
moneypro.gr