Στις 11 Μαΐου Κλιμάκιο της Ελληνικής Αυγής αποτελούμενο από τον υποψήφιο περιφερειάρχη Σάββα Σπυρίδη τον υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη Δωδεκανήσου Αττιτή Νίκο, υποψήφιους και στελέχη, συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις της Μουσουλμανικής Κοινότητας Ρόδου για τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο Άγιος τον οποίο τιμούν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας , με κοινές Θρησκευτικές εκδηλώσεις.
Οι Μουσουλμάνοι συμπολίτες μας, υποδέχτηκαν θερμά τους εκπροσώπους της Ελληνικής Αυγής και εξέφρασαν την συμπαράσταση τους στον Δίκαιο Εθνικό Αγώνα που κάνουν. Διατύπωσαν αιτήματα και προτάσεις οι οποίες καταγράφτηκαν ώστε να ενταχτούν στο πρόγραμμα της Ελληνικής Αυγής .
Η Μουσουλμανικές κοινότητες της Περιφέρειας μας,  χαρακτηρίζονται από υψηλό Πατριωτικό συναίσθημα , και επιδιώκουν την Εθνική Ενότητα, παρά τις προσπάθειες κάποιων, που εκ του πονηρού και προβοκατόρικα επιθυμούν τον διαχωρισμό των Ελληνικών Θρησκευτικών Κοινοτήτων. Οι Μουσουλμάνοι, οι Ορθόδοξοι και οι Καθολικοί Έλληνες της περιφέρειας, τοποθετούν το Έθνος πάνω απ’ όλα και έχουν αποδείξει πάμπολλες φορές και έμπρακτα, τον Πατριωτισμό τους και την αγάπη τους για την Πατρίδα.
Αγκαλιάζουν το Γνήσιο Εθνικιστικό Κίνημα των Ελλήνων και συμφωνούν με τα προγράμματα και τις θέσεις του.
Η Ελληνική Αυγή για το Νότιο Αιγαίο, τους εύχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Μία ξεχωριστή μέρα για το νησί της Μακρονήσου χθες Σάββατο 10 Μαΐου, καθώς εγκαινιάστηκε ο ιερός ναός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, που υπάρχει στο νησί από τις αρχές του 20ου αιώνα στη θέση παλαιάς μονής.

Τα εγκαίνια τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β´ στην μητρόπολη του οποίου ανήκει η Μακρόνησος. Να σημειώσουμε, ότι πέρα από το ζεύγος των δωρητών Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου, οι οποίοι ανέλαβαν εξ᾿ ολοκλήρου τη σχετική δαπάνη του έργου, παρόντες ήταν ιερείς, τοπικοί παράγοντες, ο Αιδεσ. Πρωτοπρ. π. Θωμάς Συνοδινός και πλήθος κόσμου από την Κέα και το Λαύριο.

Η απόφαση να προχωρήσει κάποιος στην αναστήλωση ενός εκκλησιαστικού μνημείου, αναμφίβολα καθορίζεται από μία σειρά παραγόντων, όπως ο σεβασμός στην ιερότητά του, η εθνική του σπουδαιότητα, η ιστορική και καλλιτεχνική του αξία, ο τυχόν συναισθηματικός δεσμός του με αυτό, τον τόπο στον οποίο βρίσκεται και τους ανθρώπους που διαμένουν σε αυτόν.

Στην περίπτωση του ναού της Μακρονήσου η σπουδαιότητα του μνημείου πρέπει να θεωρείται δεδομένη, όπως και η πολύ μεγάλη αγάπη που δείχνουν γι᾿ αυτό οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, οι οποίοι επί σειρά ετών το επισκέπτονταν και προσπαθούσαν να αποτρέψουν την κατάρρευση στην οποία το οδηγούσε η φθορά του χρόνου και η απουσία μονίμων κατοίκων στο νησί.

Καίριο ρόλο στην απόφαση του κ. Αθανασίου Μαρτίνου, για την ανάληψη του βάρους της αποκαταστάσεως αυτού του μνημείου έπαιξε η επίσκεψή του στη Μακρόνησο τον περασμένο Ιούνιο. Κατά την επίσκεψη εκείνη διαισθάνθηκε την καλλιτεχνική αξία του μικρού, αλλά σημαντικού, ιερού ναού, καθώς και την σπουδαιότητά του για τους κατοίκους του Λαυρίου, της Κέας και των γύρω περιοχών.

Η πρωτοβουλία του κ. Αθανασίου Μαρτίνου να αναλάβει το οικονομικό βάρος της αποκατάστασης του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου συνδέεται με το σεβασμό και την αποδεδειγμένη αγάπη του στον ορθόδοξο εκκλησιαστικό πολιτισμό.

Η φθορά και η διάβρωση στον συγκεκριμένο ιερό ναό ήταν εμφανής, από την τοιχοποιΐα έως τα λειτουργικά βιβλία. Ό,τι περιείχε ο ιερός ναός είχε ανάγκη φροντίδας. Στα πλαίσια των εργασιών αναστηλώθηκε με σύγχρονα οικολογικά υλικά και φιλικές προς το περιβάλλον τεχνικές το κτίσμα του ιερού ναού και διαμορφώθηκε ο περιβάλλον χώρος, ενώ παράλληλα συντηρήθηκαν και επισκευάσθηκαν όλα τα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα σε αυτόν: το ξύλινο τέμπλο, τα παλαιά κανδήλια, οι ιερές εικόνες, τα λειτουργικά και εκκλησιαστικά υφάσματα, οι πολυέλαιοι και τα ξύλινα έπιπλα.

Η ανακαίνιση, κατά την προσφιλή συνήθεια του κ. Αθανασίου Μαρτίνου, έγινε με προσωπική του μέριμνα και φροντίδα. Έχοντας εντοπίσει ο ίδιος την καλλιτεχνική σημασία του ιερού ναού και των επιμέρους στοιχείων του έδωσε έναν αγώνα με το χρόνο αλλά και τις αντιξοότητες της καθημερινής μετακινήσεως των εργαζομένων, καθώς και της μεταφοράς του απαραίτητου εξοπλισμού και των αναγκαίων υλικών, με στόχο να αποδώσει τον ιερό ναό στην τοπική Εκκλησία λίγο μετά την εορτή του Αγίου.

Το έργο της αποκατάστασης του ναού είναι μία σημαντική προσφορά για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και αναμένεται να λειτουργήσει ως ένας πόλος λατρευτικής συνάθροισης στην εορτή του Αγίου, αποτελώντας τη συνέχεια μίας παράδοσης που είχε διακοπεί για πολλά χρόνια.

Αγαπώντας τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας και γνωρίζοντας, μέσα από μαρτυρίες, βιβλία και δημοσιεύματα τη σπουδαιότητα του συγκεκριμένου νησιού, νιώθουμε την ανάγκη με αυτό το σημείωμα να τονίσουμε, πόσο σημαντική επιλογή αποτελεί για την σύγχρονη Ελλάδα, η αποκατάσταση του ναού του Αγίου Γεωργίου Μακρονήσου, ως μία προσπάθεια αποκαταστάσεως, πέρα από τον ιερό ναό, και της μνήμης όσων πέρασαν από το νησί, γνωρίζοντας μέσα από τον ανακαινισμένο ναό και την ιστορία του τόπου.

Πηγή: amoustakis.wordpress.com

Από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος είναι από τα πλέον συνηθισμένα.

Κατά τους συναξαριστές και την Ιερή Παράδοση, ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Ο πατέρας του Γερόντιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας και ήταν στρατιωτικός και Συγκλητικός. Η μητέρα του Πολυχρονία καταγόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. Και οι δύο γονείς του Γεωργίου είχαν βαπτιστεί χριστιανοί.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια του Αγίου μετακόμισε στη Λύδδα, την πατρίδα της μητέρας του. Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό. Γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητες και την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.

Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός άρχισε λυσσαλέους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του και ομολόγησε την πίστη του. Ο αυτοκράτορας, που δεν περίμενε αυτή τη συμπεριφορά από ένα δικό του άνθρωπο, διέταξε να υποβάλουν τον Γεώργιο σε φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του.

Αφού τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας. Την ημερομηνία αυτή τιμάται η μνήμη του σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, με εξαίρεση τις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με το Πάσχα, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. Στην περίπτωση αυτή, ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.

Το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα, μεταφέρθηκε και τάφηκε στη Λύδδα. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση. Επί του τάφου του Γεωργίου ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό.

Η θαυμαστή καρτερία που επέδειξε ο Γεώργιος κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του και τα θαύματα που επιτέλεσε, συνετέλεσαν στη μεταστροφή πολλών παριστάμενων Ρωμαίων στον Χριστιανισμό, με επιφανέστερη περίπτωση της συζύγου του Διοκλητιανού, Αλεξάνδρας, η οποία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο. Η μνήμη τους τιμάται στις 21 Απριλίου.

Η φήμη του Γεωργίου διαδόθηκε σε όλη την Ανατολή. Ήδη, τον 4ο αιώνα υπήρχαν στη Συρία ναοί με το όνομά του, ενώ στην Αίγυπτο είχαν χτιστεί προς τιμήν του 40 ναοί και 3 μοναστήρια. Στην Κωνσταντινούπολη αναφέρεται ναός του Γεωργίου, ήδη, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Οι εκκλησιαστικοί ποιητές, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός, του αφιέρωσαν θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια, ανακηρύσσοντάς τον «Αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα», «Πρωταθλητάρχην και πρωτοστράτηγον και μέγαν ταξιάρχην της πίστεως» και της «πίστεως υπέρμαχον και μάρτυρα αήττητον και νικητήν θεόστεπτον», «περιφρουρούντα το εν θαλάσση πλέοντα, τον εν οδώ βαδίζοντα και τον εν νυκτί κοιμώμενον», μεγαλομάρτυρα τροπαιοφόρον, του οποίου, «το θαυμάσιον αυτού όνομα εν πάση τη γη άδεται».

Το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου
    Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
    και των πτωχών υπερασπιστής,
    ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,
    τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
    πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
    σωθήναι τα ψυχάς ημών.

Τα αποδοθέντα εις τον Άγιο θαύματα είναι πάμπολλα, μερικά από τα οποία παράδοξα και παράλογα. Από τον 9ο αιώνα κιόλας, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος Α' αναγκάστηκε να τα αποδοκιμάσει δημοσίως ως «τερατώδεις λήρους» και «φλυαρίας ανάμεστα». Το πλέον υμνηθέν θαύμά του είναι η Δρακοκτονία, που όμως ως μύθος προϋπήρχε. Σύμφωνα με την παράδοση, στα περίχωρα της Κυρήνης, περιοχή της σημερινής Λιβύης, υπήρχε ένα δράκος που παραφύλαγε σε μια πηγή και εμπόδιζε την ύδρευση του χωριού, ενώ κατέτρωγε τους περαστικούς.

Για να εξευμενίσουν τον δράκο, οι χωρικοί του έστελναν κάθε μέρα ως τροφή από ένα παιδί, το οποίο επέλεγαν δια κλήρου. Ο Θεός τους λυπήθηκε κι έστειλε τον Άγιο Γεώργιο για να εξολοθρεύσει τον δράκο, σε μία ημέρα που ήταν έτοιμος να καταβροχθίσει την όμορφη μοναχοκόρη του τοπικού άρχοντα. Ο Άγιος, μετά από φοβερή μονομαχία με τον δράκο, τον σκότωσε κι έσωσε την ωραία κόρη. Τότε, ο πατέρας της, αλλά και όλο το χωριό που ήταν ειδωλολάτρες, βαπτίστηκαν Χριστιανοί.

Το θαύμα αυτό αποδίδεται στην επιβίωση ενός πανάρχαιου εθίμου, της προσφοράς ανθρωποθυσιών στους δαίμονας, που καραδοκούσαν στις πηγές των υδάτων. Ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης το θεωρεί ως αναβίωση του αρχαίου μύθου του Περσέα, που έσωσε την Ανδρομέδα από τέρας. Ο μύθος ήταν ακόμη ζωντανός στην περιοχή της Καππαδοκίας, όπου έδρασε και μαρτύρησε ο Γεώργιος. Η Δρακοκτονία του Αγίου Γεωργίου δεν αναφέρεται στους αρχικούς Βίους του Αγίου, γι' αυτό και μέχρι τον 12ο αιώνα η εκκλησιαστική εικονογραφία τον παρουσιάζει πεζό και όχι επί λευκού ίππου να διατρυπά με το δόρυ του τον δράκο, όπως επικράτησε να εικονίζεται αργότερα.

Ο Άγιος Γεώργιος κατέχει μια σημαντική θέση στο λαϊκό εορτολόγιο. Οι εορτές του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου) και του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου) ελαμβάνοντο παλαιότερα ως χρονικά ορόσημα για τις αγροτικές και ποιμενικές συμφωνίες (προσλήψεις βοσκών, καλλιέργεια κτημάτων κλπ), καθώς διαιρούν τον χρόνο σε δύο εξαμηνίες. Η γιορτή μέσα στην πασχαλινή περίοδο δίνει την ευκαιρία για ένα ανοιξιάτικο πανηγυρισμό στα πολλά εξωκλήσια και τις στάνες των κτηνοτρόφων, με προσφορά γαλακτερών στους επισκέπτες και ζωοθυσίες (κουρμπάνια) προς τιμή του Αγίου.

Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι ο προστάτης-Άγιος: της Αγγλίας, των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού Στρατού, της Καταλανίας, του Ελληνικού Πεζικού, των Μασόνων, των Προσκόπων, των Σταυροφόρων και της στάνης.

Έθιμα Αγίου Γεωργίου
Στο Όλβιο Ξάνθης αναβιώνει το έθιμο των πεχλιβάνηδων. Νεαροί παλαιστές (πεχλιβάνηδες), φορώντας δερμάτινο παντελόνι και αλειμμένοι με λάδι, επιδίδονται σ ’ένα είδος ελληνορρωμαϊκής πάλης, ιδιαίτερα δημοφιλούς στην Τουρκία. Νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα βάλει πλάτη τον αντίπαλό του ή θα του κατεβάσει το παντελόνι. Το έθιμο λέγεται ότι αναπαριστά τη μάχη του Αγίου Γεωργίου με τον δράκο και ήρθε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης.

Το έθιμο των πεχλιβάνηδων αναβιώνει και στην Ανθή Σερρών. Οι ρίζες του, εδώ, βρίσκονται στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν τα θαρραλέα παλληκάρια του χωριού, παίρνοντας την ευλογία από τον Αη-Γιώργη, πάλευαν με τα πρωτοπαλίκαρα των Τούρκων και κατάφερναν επιδεικνύοντας δύναμη και θάρρος να τα νικήσουν.

Στο Νέο Σούλι Σερρών γίνεται η αναπαράσταση της νίκης του Αγίου Γεωργίου επί του δράκου από νέους του χωριού. Το δρώμενο της «Δρακοκτονίας» συγκεντρώνει πολύ κόσμο κάθε χρόνο. Ακολουθεί γλέντι με χορό, κρασί και παραδοσιακό φαγητό.

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας γίνονται αυτοσχέδιες ιπποδρομίες προς τιμή του Αγίου (Καλλιόπη Λήμνου, Πλατύ Μεσσηνίας, Άγιος Γεώργιος Μεσολογγίου).

Η Αράχωβα Βοιωτίας τιμά τον προστάτη Άγιό της με τριήμερες εκδηλώσεις, το «Πανηγυράκι», όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι. Περιλαμβάνει δρώμενα, παραδοσιακά αγωνίσματα, τοπικούς χορούς και παραδοσιακή μουσική. Την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, κατά τη διάρκεια της περιφοράς της, συνοδεύουν νέοι και νέες της περιοχής με τοπικές ενδυμασίες.

Στην Ασή Γωνιά Χανίων οι κτηνοτρόφοι της περιοχής συρρέουν με τα κοπάδια τους στην εκκλησία του Αη-Γιώργη του Γαλατά για να πάρουν την ευλογία του. Τα ζώα, στολισμένα με τα πιο μελωδικά λέρια (κουδούνια), μαντρώνονται στην «κούρτα» έξω από την εκκλησία κι αρμέγονται ένα-ένα.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr

Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός τελέστηκε το απόγευμα της Τρίτης στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Πυλί, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναθαναήλ και του Ιερού μας Κλήρου. Ο Ιερός ναός ήταν ασφυκτικά γεμάτος από κόσμο και βέβαια στην πρώτη γραμμή οι αρχές του τόπου μας μαζί και ο εορτάζων και υποψήφιος δήμαρχος Γ.Κυρίτσης.
Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία και την περιφορά της εικόνας θα πραγματοποιηθεί και το καθιερωμένο έθιμο με τους αγώνες των αλόγων.

Πηγή: kosvoice.gr