Νίκος Στ. Μανούσης Αφιέρωμα στον εκδημήσαντα εκλεκτό Ιατρό Ιπποκρατιστή. Χαράλαμπο Κιάρη Απο την εφ. «Η ΡΟΔΙΑΚΗ». Μελέτη για το Ιατρείο του Ιπποκράτη στο ΔΙΙΚΩ
Παρασκευή 18 Ιανουαριου 2013

Για άλλη μια φορά ο γνωστός συμπατριώτης μας, ιατρός κ. Χαράλαμπος Κιάρης, δείχνει την ιδιαίτερη ευαισθησία του στην Ιπποκρατική Ιδέα και ιδιαίτερα στο Ιπποκράτειο Ιδρυμα.
Δεκαετίες τώρα στηρίζει ποικιλοτρόπως κάθε δραστηριότητα, όπως η ίδρυση και λειτουργία του Ιπποκράτειου Μουσείου και η αναμόρφωση της απαγγελίας του Ιπποκρατικού Ορκου.
Εχοντας μελετήσει πολλά χρόνια δεκάδες περί τον Ιπποκράτη πηγές, προχώρησε σε μια εξαιρετική μελέτη, που σύντομα θα πάρει τον δρόμο για το τυπογραφείο με πολλά και ενδιαφέροντα νέα στοιχεία από τη ζωή και το έργο του μεγάλου μας προγόνου.
Παράλληλα, ο κ. Κιάρης έχει ασχοληθεί επισταμένως με τον τρόπο που ο Ιπποκράτης άσκησε την Ιατρική του, σε κάθε μία από τις περιπτώσεις με τις οποίες ασχολήθηκε.

Ετσι, κατέληξε σε μια σειρά συμπερασμάτων, που έχουν σχέση με τα εργαλεία, τα σύνεργα, τα βοηθήματα, τα «έπιπλα» και τις πρακτικές που εφάρμοζε στο ιατρείο του, οπότε και συνέγραψε ειδική μελέτη για το ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ, το οποίο στη συνέχεια και θα ήθελε να δει να …«ζωντανεύει» σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο ΔΙΙΚ.

Ηδη ο κ. Κιάρης έχει συζητήσει το θέμα με τον κ. Α. Καρδούλια, για να κατασκευάσει αντίγραφα των εργαλείων και με φίλους ξυλουργούς για τα διάφορα άλλα αντικείμενα – έπιπλα, όπως ήταν στην αρχαιότητα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη δημιουργία αυτού του «Ιατρείου» ο κ. Κιάρης έχει συζητήσει – συμβουλευτεί ειδικούς επιστήμονες, κυρίως αρχαιολόγους, για την όσο γίνεται αυθεντικότερη συγκρότησή του στα εργαλεία, τα σύνεργα και τα άλλα αντικείμενα.

Πρόκειται για ιδέα που θα εξετάσει το ΔΣ του Ιπποκρατείου Ιδρύματος στην προσεχή του συνεδρίαση, προκειμένου η υλοποίησή της να γίνει άλλη μια σπουδαία ατραξιόν για το ΔΙΙΚ, δεδομένου ότι θα είναι κάτι το …μοναδικό στον κόσμο, δηλ. χώρας που ο επισκέπτης θα μπορεί να βλέπει (ίσως αργότερα και με σύγχρονα οπτικοακουστικά) την πλήρη εικόνα ενός αρχαίου Ιπποκρατικού Ιατρείου!
(Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΩ)

Νίκος Στ. Μανούσης
Νευρολόγος – Ψυχίατρος

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΝΟΥΣΗΣ «Ο τελευταίος Ευπατρίδης της Κω»

Μια επιστολή του Καθηγητού αείμνηστου Κώστα Θαλασσινού π. προέδρου του ΔΣ του Νοσοκομείου Κω προς τον υιό του Νίκο, η οποία δημοσιεύεται στο υπό έκδοση βιβλίο
εις μνήμην του , που αναφέρεται στην δράση κ το έργο του.
Αγαπητέ μου Νίκο,

Από τότε που μου γνωστοποίησες την έκδοση βιβλίου με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του αειμνήστου πατέρα σου, με έχει κατακυριεύσει μια επιθυμία, αλλά και μεγάλο άγχος συγχρόνως.

Επιθυμία, γιατί θέλω οπωσδήποτε να πάρω μέρος σ’ αυτήν την έκδοση, περιγράφοντας ένα μέρος αυτής της μεγάλης προσωπικότητας που λέγεται Σταμάτης Μανούσης, αλλά άγχος γιατί, ζώντας κοντά του τα περισσότερα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής, κατάλαβα ότι ο αείμνηστος πατέρας σου ήταν χωρίς υπερβολή, μια προσωπικότητα που κάθε μέρα σχεδόν σε εξέπληττε με τα όσα σου έλεγε και με τα όσα έβλεπες να πράττει.

Γι’ αυτό και θεωρώ για τον εαυτό μου ιδιαίτερη τιμή που γνώρισα από πολύ κοντά τον Σταμάτη Μανούση. Και θα σου εξομολογηθώ και κάτι ακόμη:

Επειδή ήμουν φοιτητής που πηγαινοερχόμουν από την Κω, ήθελε πάντα, όταν ανέβαινα στην Αθήνα, να τον ενημερώνω για όλα τα θέματα της Κω που είχαν σχέση με την κοινωνία της και τους ανθρώπους της. Πάντα στο νου μου, ακόμα και τώρα, ύστερα από πενήντα χρόνια, έρχονται οι ατέλειωτες συζητήσεις που κάναμε στη βεράντα του πατρικού σου σπιτιού για την Κω πριν από το σεισμό του 1933, για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής για τα παιδικά χρόνια του με τον Αρχιμανδρίτη Φιλήμονα που τον έπαιρνε μαζί του στους αγιασμούς και τα ξωκλήσια της Κω. Με πόση αγάπη και νοσταλγική διάθεση δεν αναφερόταν σ’ όλα αυτά! Πόσο τα «ζούσε» όντας μακριά στην πολύβουη Αθήνα!

Εμαθα πολλά και διδάχτηκα πολλά απ’ τον πατέρα σου, γιατί ήταν ο άνθρωπος που δεν συζητούσε απλά τα θέματα που είχαν σχέση με την Κω, αλλά τα βίωνε στη λεπτομέρειά τους.

Με πολλή αγάπη και συγκίνηση μου διηγούνταν ώρες πολλές, γνωστές και άγνωστες προσωπικότητες της Κω, γνωστούς και άγνωστους «τύπους» με τρόπο συγκινητικό και ενθουσιώδη που νόμιζες πως ζούσες κι εσύ μαζί του τις καταστάσεις και τους ανθρώπους που σου περιέγραφε. Με λίγα λόγια ήταν ο Κώος που ζούσε στην Αθήνα, αλλά που η καρδιά και η σκέψη του είχε μείνει για πάντα στην πατρίδα του την Κω.

Γι’ αυτό και θεωρούσε καθήκον και υποχρέωσή του να βοηθά όλους τους Κώους που έρχονταν στην Αθήνα, όχι μόνον για λόγους υγείας αλλά και για κάθε άλλο πρόβλημα. Ηταν, θα μπορούσε κανείς να πει, ο φυσικός του κηδεμόνας, πολύ πριν αποφασίσει να υποβάλει υποψηφιότητα βουλευτή της Δωδεκανήσου για το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Και η βοήθεια σε κάθε Κώο συμπατριώτη ήταν όχι μόνον ανθρωπιστική, αλλά και οικονομική, με αποτέλεσμα η κλινική «ΜΑΝΟΥΣΗ», γνωστή σε όλους τους Κώους κλινική της οδού Νεοφύτου Βάμβα 9, στο Κολωνάκι, να είναι το Κέντρο Διερχομένων όλων των Κώων. Και ο Σταμάτης Μανούσης χαιρόταν που μπορούσε να βοηθήσει ανυστερόβουλα όλους. Χαιρόταν να βλέπει Κώους να μπαινοβγαίνουν από την κλινική.

Χαιρόταν να τους ρωτά για τους δικούς τους ανθρώπους, όλους με τα μικρά τους ονόματα. Γιατί να ξέρεις πως ο Σταμάτης Μανούσης ήταν ένα «κινητό Ληξιαρχείο» της Κω. Ηξερε την καταγωγή του καθένα, το σόι του, τον παππού του, τον πατέρα και τη μάνα του, τα παρατσούκλια των παλιών Κώων. Πόσα και πόσα δεν έχω ακούσει από τον ίδιο για κάποιαν άγνωστη σε μένα Κατέ, για κάποιαν Κοντοσταλινιώ, για κάποια Μαριώ, για κάποια Κυρασιώ κ.ά.!

Ολους και όλα τα ανέφερε με νοσταλγία, με ευγένεια, με αγάπη, με συγκίνηση! Κι εγώ καθόμουνα πάντα με προσοχή να τον ακούω, να τον θαυμάζω και να προσπαθώ να εισχωρήσω στα άδυτα της ψυχής του, που φαίνεται πως ήταν απύθμενη! Ο άνθρωπος αυτός δε μιλούσε ή δεν συνομιλούσε: δίδασκε. Δίδασκε με τα όσα έλεγε, δίδασκε με τα όσα έπραττε, δίδασκε με τα όσα σκεφτόταν και με τον τρόπο που σκεφτόταν.

Θυμάμαι, και αυτό το λέω πρώτη φορά, ότι όσες φορές στις συζητήσεις μας για την Κω και τους Κώους ήταν παρόν και ο αείμνηστος παππούς σου Δημήτρης Δασκαλόπουλος, απορούσε μ’ αυτά που έλεγε ο πατέρας σου και με τον τρόπο που τα έλεγε. Μάλιστα ο παππούς σου τον χαρακτήριζε αθεράπευτα ρομαντικό άνθρωπο! Ισως να είχε δίκιο. Όμως ο Μανούσης Σταμάτης ήταν πάντα αληθινός.

Αυτός, λοιπόν, ο ευπατρίδης Κώος, ύστερα από πολλές πιέσεις και σε βάρος των οικονομικών του συμφερόντων, αποφάσισε να εκπροσωπήσει εμάς τους Κώους, αλλά και όλους τους Δωδεκανήσιους στη Βουλή των Ελλήνων. Το αξίωμα του Βουλευτή δεν το ήθελε για την προσωπική του προβολή, αυτή ήταν δεδομένη.

Το ήθελε για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του από ένα άλλο «πόστο». Και το κατόρθωσε. Όμως στην προσπάθειά του να βοηθήσει περισσότερο την πατρίδα του από τη θέση του Υπουργού Υγείας, προσχώρησε στους αποστάτες και κατηγορήθηκε γι’ αυτό πολύ. Αλλά εμείς που γνωρίσαμε το Σταμάτη Μανούση σαν άνθρωπο και σαν πολιτικό, ότι τη στάση του αυτή την υπαγόρευσε η αγάπη του προς την Κω και η μεγάλη επιθυμία του για προσφορά μεγαλύτερη.

Οσοι τον κατέκριναν πρέπει επιτέλους να μάθουν μια απλή λεπτομέρεια. Η Κλινική Μανούση υπό το βάρος των οικονομικών της υποχρεώσεων έκλεισε και ο Μανούσης υποχρεώθηκε σε δυσβάστακτες αποζημιώσεις του προσωπικού της, κάτι που αναγκαστικά οδήγησε την οικογένειά του σε ρευστοποίηση των ελάχιστων περιουσιακών της στοιχείων.

Θα μπορούσε κανείς, αναφερόμενος στον Σταμάτη Μανούση, να γράψει πάρα πολλά που έχουν σχέση με τον ήπιο χαρακτήρα του, το μειλίχιο ύφος του, την ευγενική συμπεριφορά του και την απέραντη αγάπη του σε κάθε πάσχοντα συμπατριώτη του. Ηταν κοντολογίς ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣο ΙΠΠΟΚΡΑΤΙΣΤΗΣ

Αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ και αυτόν τον ΠΑΤΡΙΩΤΗ θα θυμάμαι πάντα στη ζωή μου, γιατί εκτός απ’ όσα προηγούμενα με συντομία ανέφερα γι’ αυτόν, ήταν για μένα προσωπικά, αλλά και γι’ άλλους πολλούς Κώους μεγάλος ευεργέτης στα δύσκολα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής.

Ας είναι η μνήμη του αιώνια!

Με εξαιρετική αγάπη

Κώστας

Γ Ι Α Τ Η Ν Π Λ Α Κ Α Μ Α Ν Ο Υ Σ Η Σ Τ Ο Ν Ο Σ Ο Κ Ο Μ Ε Ι Ο Κ Ω

Στην πρώτη δημόσια επιστολή μου προς τον κ.Ν.Μανούση ήμουνα και αληθής και ευγενής. Δέχτηκα πάρα πολλά συγχαρητήρια τηλεφωνήματα, που όχι μόνο μου το διαβεβαίωναν, αλλά επί πλέον έδειχναν ανακούφιση «που επιτέλους τόλμησε κάποιος να πή την αλήθεια». «Επιτέλους ίσως συμμορφωθή και μαζευτή , που δεν θέλει μόνο όνομα δρόμου αλλά και ανδριάντα ο ανιστόρητος» και άλλα πολλά.Τους εκάλυψα απόλυτα, όπως μου ομολογούσαν. Η φωνή μου ήταν η φωνή των πολλών, που ναι μεν αγανακτούσαν με την χρόνια συμπεριφορά του, αλλά δεν τολμούσαν να το ομολογήσουν δημοσία για λόγους αυτονόητους.Είχα υποσχεθή στον εαυτό μου να μην ασχοληθώ ξανά με το γνωστό …σήριαλ «Μανούσης». Δυστυχώς υποχρεούμαι να το κάνω. Μου ζήτησαν πολλοί να επανέλθω. Επανέρχομαι λοιπόν στο ίδιο θέμα και δη δριμύτερα για τρείς λόγους: Πώτος λόγος: Με εξέπληξε το θράσος του εν λόγω κυρίου. Μετά τα όσα γράφτηκαν, θα έπρεπε να αφήσει επι τέλους ήσυχο τον πατέρα του να αναπαυθή, να μιμηθή τους Μπαρότσηδες της Νάξου και να κρατήσει μία αξιοπρεπή και αιδήμονα σιωπήν, περιοριζόμενος στο «λάθε βιώσας». ΄Ισως έτσι κέρδιζε λίγο την συμπάθεια των Κώων. Αντ’ αυτού προχώρησε σε ανεπίτρεπτες ενέργειες βασιζόμενος προφανώς στην εκ μητρός μεγάλη υλική δύναμη, γιατί ανάλογη ψυχική δεν ‘εχει ώστε να αποδεχθή την πικρή αλήθεια και φυσικά ούτε λαϊκό έρεισμα διαθέτει. Εκίνησε λοιπόν όλα τα παρασκηνιακά και υπόγεια νήματα, προκειμένου να ικανοποιήσει την ψυχαναγκαστική εμμονή του (η υγεία δυστυχώς δεν μεταδίδεται…) τουτέστιν την τιμή του πατέρα του = την εντοιχισμένη πλάκα με όλες τις ιδιότητές του εκτός φυσικά από αυτήν του αποστάτη. Σαν ένα ανώριμο και κακομαθημένο παιδί που πρέπει να πετύχει τον στόχο του «με το έτσι θέλω». Και το κατάφερε! Το κατάφερε όμως; ΄Όταν δυσανασχετεί σχεδόν ολόκληρη η Κως, οι δε περισσότεροι κάτοικοι, κυρίως των χωριών, όχι απλώς δεν τον γνωρίζουν, αλλά αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή του; Δεν μπορεί δυστυχώς να καταλάβει ή δεν θέλει να καταλάβει ότι οι τιμητικές διακρίσεις δεν αιτούνται, δεν επαιτούνται, δεν μεθοδεύονται, αλλά απονέμονται και μάλιστα σε ευεργέτες και ουχί σε προδότες.Υπενθυμίζω τις εκατοντάδες Κωακές επιγραφές οι οποίες τιμούν γιατρούς για τον Α ή Β λόγο και μάλιστα με τη στερεότυπη έκφραση ΕΔΟΞΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗΙ ΚΑΙ ΤΩΙ ΔΗΜΩΙ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έδοξε μεν τη ενδο-νοσοκομειακή Βουλή δεν έδοξε όμως τω Δήμω. Ο διακαής πόθος του μακαρίτη Μανούση ήταν να γίνει βουλευτής.Τον έκαναν οι Κώοι με την ψήφο τους. Κι’ αυτός τους πρόδωσε. Και μπράβο στους σύγχρονους συμπατριώτες του που δεν δέχτηκαν τίποτα απ’ αυτόν μετά την «τοιαύτην υπουργοποίησιν» (ηθικός αυτουργός της οποίας, ειρήσθω, υπήρξεν ενδεχομένως η στενή φιλική σχέση της συζύγου του με την συμμαθήτριά της Μαρίκα Μητσοτάκη). Γιατί οι άνθρωποι τότε είχαν ακόμα ηθικούς «όρχεις», πολιτική αξιοπρέπεια και Ρωμαίϊκο φιλότιμο! Κι’ έρχονται τώρα οι απόγονοί του, μετά από τόσα χρόνια και ζητούν και τα ρέστα, δηλαδή τιμητικές διακρίσεις φυσικά προς ίδιον μελλοντικό όφελος. Τέτοια πατρο-καπηλεία δεν έχω ξανασυναντήσει.Έλεος! Αυτό πια ξεπερνά ακόμα και το θέατρο του παράλογου που ζούμε εν γενικαίς γραμμαίς σήμερα.

Δεύτερος λόγος: Για να απευθύνω μερικές ερωτήσεις στο Δ.Σ. του Νοσοκομείου της Κω. Κατ’ αρχήν ποιός είχε την φαεινή ιδέα για την, νομιμοφανή προφανώς, τοποθέτηση αυτής της πλακός. Ελήφθη απόφαση με δημοκρατικές διαδικασίες ή κεκλεισμένων των θυρών. Και πώς τεκμηριώνεται η απόφαση αυτή. Για ποιούς λόγους υποχρεώνεται ο Κωακός Λαός να τιμήσει σε κάποιον χώρο του άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με αυτόν τον χώρο. Ούτε τον ευεργέτησε ποτέ, μα ούτε και εργάσθηκε ποτέ σ΄αυτό το Νοσοκομείο. Ποιανού λοιπόν παράκληση ικανοποιήσατε, ή ποιανού εντολή εκτελέσατε; Εκτός κι’ αν εφαρμόζεται ξανά το «αποφασίζομεν και διατάζομεν». Και το κυριότερον: Καθημερινά θίγεται στον τοπικό μας τύπο η εξαθλιωμένη κατάσταση του Νοσοκομείου μας. Όσοι ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα καταλήγουν στην γενική διατύπωση πως πιο κάτω δεν γίνεται να φθάσει. Σε τέτοια λοιπόν απελπιστική κατάσταση έχει περιέλθει ο χώρος της δημόσιας υγείας κατά κοινήν ομολογίαν. Πιστεύει επομένως η Διοικητική Επιτροπή πως τα συσσωρευμένα προβλήματα θα λυθούν με την ανωτέρω πλάκα; Αυτό ήταν το πρώτιστο και μέγιστο έλλειμμα του χώρου; Και ερωτώ: Γιατί προσπαθείτε να επιβάλετε το θέλημα του ενός στους πολλούς προκαλώντας έτσι το κοινόν αίσθημα; Γιατί αναστατώνετε συνειδήσεις και βιάζετε τις ψυχές τόσων ανθρώπων που διαφωνούν με την πρωτοβουλία σας αυτή; Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν ενώνω την φωνή μου με την δική τους και σας παρακαλούμε θερμά (πριν φθάσομε στο απαιτούμε) να εξαφανίσετε το συντομότερο δυνατόν αυτή την ανίερη, την ανιστόρητη και κυρίως αναληθή πλάκα από τον δημόσιο χώρο, ο οποίος δεν είναι ούτε φέουδο, ούτε τσιφλίκι, ούτε ιδιωτική κλινική των διακυβερνώντων και διοικούντων το Νοσοκομείο Κω. Για ένα μόνο θα μπορούσα να σας συγχαρώ: Για την προνοητικότητα που είχατε να βάλετε την πλάκα έσωθεν. Γιατί αν ήταν έξωθεν, θα είχε ήδη μουτζουρωθή ή καθαιρεθή. Πόσο αλήθεια επιβεβαιώνεται ο Θουκυδίδης: «Προς γαρ το τελευταίον συμβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Ο τρίτος λόγος που επανέρχομαι στο γνωστό θέμα είναι για να συμπαρασταθώ διά της πέννας στην αναγεννημένη νεανική αγωνιστικότητα του κ.Καϊσερλη, που αυτήν την στιγμή μάχεται για την δικαιοσύνη και την ιστορική αλήθεια.

Σας ευχαριστώ

. Κατερίνα Παπαθωμά-Μαστοροπούλου

Αντιμάχεια, 1η Αυγούστου 2021

Eτήσιο βραβείο «ΣΤΑΜΑΤΗΣ Κ. ΜΑΝΟΥΣΗΣ» για τους αριστεύσαντες απόφοιτους του πρώτου Γενικού Λυκείου Κω «Ιπποκράτειο»
Ο φετινός εορτασμός ,ο εορτασμός της 28 Οκτωβρίου ,η 80 εικοστη επέτειος του ΟΧΙ πραγματοποιήθηκε με διαφορετικό τρόπο ,όπως επιβάλλουν τα πρωτόκολλα για τον κορονοϊό “COVID 19″.

Κάθε χρόνο η γιορτή της σημαίας στο πρώτο Γενικό Λύκειο πραγματοποιείτο στο κινηματοθέατρο «ΟΡΦΕΥΣ » παρουσία γονέων, εκπροσώπων της εκκλησίας και της πολιτείας και όλων των μαθητών μετά από πρόσκληση του Διευθυντή κ του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων.

Προσεκτικές παραστάσεις που υπενθύμιζαν τον εορτασμό ή προβολή επετειακού ντοκιμαντέρ είχε καθιερωθεί να προβάλλεται , στην εορτή της σημαίας!

Ακολουθούσε η απονομή των επαίνων ,των βραβείων ,των αριστείων στους πρωτεύσαντες και αριστούχους απόφοιτους και μαθητές όλων των τάξεων του Λυκείου.

Σήμερα 27/10/20 με απλότητα στον προαύλιο χώρο του Ιπποκρατείου Λυκείου ο Διευθυντής παρουσία των καθηγητών επέδωσε τις διακρίσεις στους μαθητές.

Μεταξύ άλλων το βραβείο «Σταμάτης Κ. Μανούσης» επεδόθη φέτος για τους τέσσερις πρωτεύσαντες ισοβαθμίσαντες απόφοιτους συμβολικά ,σε μαθητή του Λυκείου,που εκπροσώπησε τους βραβευθέντες , από τον Λυκειάρχη κύριο Χαρτοφίλη Γεώργιο για Πέμπτη συνεχόμενη χρονιά!

Ακολουθεί Χαιρετισμός που εστάλη απο τον Νίκο Σταμ. Μανούση και διαβάστηκε από τον Διευθυντή του Λυκείου, κ. Γεώργιο Χαρτοφίλη!
Κως, 27 Οκτωβρίου 2020

Βραβείο «Σταμάτης Κ. Μανούσης»

Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,

Αγαπητοί καθηγητές,

Σήμερα, μετά από έγκριση του συμβουλίου των Καθηγητών του 1ου Γενικού Λυκείου Κω, του Ιστορικού Ιπποκρατείου για 5η κατά σειρα χρονιά, η οικογένεια του Νικολάου Στ. Μανούση απονέμει το ετήσιο βραβείο «Σταμάτης Κ. Μανούσης» σε 4 αριστούχους, οι οποίοι αποφοίτησαν με γενικό βαθμό 19,8 τους, Γκαντολούδη Αργύρη του Ιωάννη, Ζούλα Χριστιάνα του Άλβι, Καμπανή Μαριάννα-Παρασκευή του Κωνσταντίνου και Μυτιληνιό Ιωάννη του Θεμιστοκλέους.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω το Λυκειάρχη κ. Γιώργο Χαρτοφίλη για την εξαιρετική μας συνεργασία.

Το βραβείο-θεσμός αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη και στην προσφορά του Σταμάτη Μανούση και απονέμεται στον/στην απόφοιτο, για την εξαίρετο επίδοση, συμπεριφορά και ήθος, κατά το σχολικό έτος 2019-2020 στην Γ’ Λυκείου. Το βραβείο αυτό δίδεται στο σχολικό εορτασμό της Σημαίας και της 28ης Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιείται και η βράβευση των αριστευσάντων του προηγούμενου σχολικού έτους.

Το βραβείο Σταμάτης Κ. Μανούσης έχει σκοπό να αποτελεί κίνητρο για την ευγενή άμιλλα άλλα και συντελεστή προώθησης της μόρφωσης για την κατάκτηση της γνώσης σαν κορυφαία αξία της πνευματικής ζωής αλλά και σαν ύψιστη τιμή στον ταπεινό Κώο Σταμάτη Μανούση, που μέσα από τις ιδιαίτερα δύσκολες προσωπικές συνθήκες διέθεσε τον εαυτό του στους πατριώτες και στην πατρίδα του, που τόσο μοναδικά λάτρεψε.

Ποιος ήταν ο Σταμάτης Μανούσης;

Ο Κώος, που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του, για το νησί του Ιπποκράτη, προσφέροντας βοήθεια και συμπάρασταση στους συμπατριώτες του συστηματικά.

Ο Δωδεκανήσιος, με σημαντικές δράσεις για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου.

Ο Ιατρός – Οφθαλμίατρος, που χειρούργησε και γιάτρεψε τα μάτια συμπατριωτών του και όχι μόνο, αφιλοκερδώς.

Ο Ιπποκρατιστής.

Ο Αρωγός των φοιτητών.

Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης.

Ο Πολιτευτής, που εκπλήρωσε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις: ενδεικτικά να αναφερθώ στην συμπλήρωση 54 χρόνων, από τη δημιουργία προβλήτας στο λιμάνι, για να πλευρίζουν τα επιβατικά κυριως πλοία ,από τη θεμελίωση του οικισμού «Λαϊκά» Σοφοκλή Βενιζέλου για τη στέγαση 62 οικογενειών, από την αναδιάρθρωση του νοσοκομείου που υπολειτουργούσε,απο την προέκταση του αεροδιαδρόμου κ α

Για εμάς, την οικογένεια Νικολάου Στ. Μανούση, ο Σταμάτης Μανούσης υπήρξε ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ο ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ, με την αμέριστη και άδολη αγάπη για την Κω, με τα τεράστια ψυχικά αποθέματα και με μοναδικό στόχο ζωής τη διαρκή προσφορά του και την παροχή βοήθειας με κάθε τρόπο στους συμπατριώτες και συνανθρώπους του.

Είναι γεγονός ότι η πανδημία προκάλεσε μεγάλες και πρωτοφανείς αναταραχές και στην εκπαίδευση. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη 290,5 εκατομμύρια μαθητές και μαθήτριες επηρεάστηκαν σε όλον τον κόσμο. Χαμένες διδακτικές ώρες για τους μαθητές και μαθήτριες που προετοιμάζονταν για τις πανελλήνιες εξετάσεις, γνωστικά κενά στους μικρότερους, αλλά και αναγκαστική απουσία των γονέων από την εργασία τους για τη φροντίδα των παιδιών είναι τα ελάχιστα δείγματα μιας πρωτοφανούς κρίσης οικονομικής αλλά και εκπαιδευτικής.

Παρόλες τις αντιξοότητες παραμένω βαθιά αισιόδοξος, ότι οφείλουμε να συνεχίσουμε να προσπαθούμε ως κοινωνία. Οφείλουμε να έχουμε πίστη στην ζωή και δίψα για μάθηση, εξέλιξη και πρόοδο. Με την βασική προϋπόθεση ότι παραμένουμε υγιείς και προσεκτικοί απέναντι στις δύσκολες συνθήκες ,τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν η Παιδεία και ο πολιτισμός μας όπως η ελευθερία της σκέψης, η ευγενής άμιλλα, το ήθος, η αλληλεγγύη, η δημοκρατία συνεχίζουν να είναι ζωντανά αν εμείς πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε γι΄ αυτά!

Συγχαρητήρια σε όλους τους αποφοιτήσαντες και καλή σταδιοδρομία!

Σας ευχαριστώ πολύ.

Νίκος Σταμ. Μανούσης