ΣΕΠΕΚΩ: ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΟ ΟΧΙ στο ανταποδοτικό τέλος τουριστικής ανάπτυξης
Οκτώβριος 25, 2015Το ΣΕΠΕΚΩ (σωματείο επιχειρήσεων εστίασης Κω) εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση στην πρόταση του δήμου για καταβολή νέου τέλους στις επιχειρήσεις (ανταποδοτικό τέλος τουριστικής ανάπτυξης το ονομάζει).
Η πρόθεση για επιβολή επιπρόσθετης φορολόγησης στα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής δυσπραγίας και μέσα στη δίνη του προσφυγικού προβλήματος και των capitalcontrols, είναι τουλάχιστον άκαιρη.
Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες από τον τρόπο που οι εκάστοτε δημοτικές αρχές χρησιμοποίησαν το ΔΗΦΟΔΩ, ένα αντίστοιχο τέλος που ευτυχώς πρόσφατα καταργήθηκε μετά από ενέργειες του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου. Να σας θυμίσω ότι ο ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ., αποκλειστικό μέχρι πρότινος «προνόμιο» των νησιών μας, χρέωνε κάποιον που αδυνατούσε να πληρώσει με επιτόκιο 79,5% το χρόνο! Καθαρή τοκογλυφία δηλαδή! Ενώ υποτίθεται ότι ήταν ανταποδοτικό τέλος, κανείς δημοτικός άρχοντας δεν έδινε ποτέ λογαριασμό για την διαχείριση αυτών των τεράστιων ποσών. Θεωρούμε ότι ο τρόπος που η δημοτική αρχή προσπαθεί να περάσει το νέο τέλος θα οδηγήσει σταδιακά σε κάτι αντίστοιχο του ΔΗΦΟΔΩ.
Θα έπρεπε τέτοιου είδους σημαντικές αποφάσεις που αφορούν άμεσα τις επιχειρήσεις μας να προκύπτουν μετά από σοβαρή διαβούλευση με τους επαγγελματικούς φορείς του νησιού μας.
Το ΔΣ του ΣΕΠΕΚΩ
14 λυόμενα για φιλοξενία μεταναστών στην Κάλυμνο με έξοδα του ΟΗΕ
Οκτώβριος 20, 2015Με απόφαση του, το ΔΣ του ΔΛΤ Καλύμνου, εκφράζει τη σύμφωνη του γνώμη για τη διάθεση χώρου 900 τ.μ. στον κεντρικό λιμένα της Καλύμνου, στον χώρο που βρίσκεται πίσω από το κτίριο του παλαιού Δημοτικού Φόρου, για την τοποθέτηση 14 λυόμενων οικίσκων, οι οποίοι θα φιλοξενούν περίπου 70 περίπου μετανάστες.
Εισηγούμενος το θέμα ο Πρόεδρος του ΔΛΤ έθεσε υπόψη του Σώματος το τοπογραφικό διάγραμμα της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για την τοποθέτηση 14 οικίσκων, στον κεντρικό λιμένα της Καλύμνου και στον χώρο που βρίσκεται πίσω από το κτήριο του παλαιού Δημοτικού Φόρου.
Οι οικίσκοι θα τοποθετηθούν με δαπάνες του Ο.Η.Ε. και σε έκταση περίπου 900 τ.μ. και θα έχουν δυναμικότητα να φιλοξενήσουν περίπου 70 μετανάστες.
Η θέση αυτή προτάθηκε από τον Οργανισμό προκειμένου να βρίσκονται πλησίον των αρχών, για την διεκπεραίωση των απαραίτητων δικαιολογητικών τους ταχύτερα.
Να σημειώσουμε ότι το μέλος του ΔΣ Γιανικουρής Νικήτας δήλωσε παρών σε όλα τα θέματα του Πινακίου, ενώ το μέλος Λελέκης Μιχάλης το καταψήφισε διότι θεωρεί ότι ο συγκεκριμένος χώρος στον κεντρικό λιμένα, δεν είναι ο κατάλληλος.
kalymnos-news.gr
«Ο ΔΗΦΩΔΩ να αντικατασταθεί από ένα νέο γενικό Δημοτικό Φόρο»
Ιανουάριος 17, 2015Που θα επιβάλλεται παγίως με το ποσόν των 12 ευρώ ετησίως σε όλους τους μετρητές νερού της ΔΕΥΑΡ
Ο Δήμος Ρόδου οφείλει να σεβαστεί την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που καταργεί τον άδικο και ειδικό φόρο που επεβάλλετο κυρίως και αποκλειστικώς σε όλες τις παραγωγικές τάξεις, δηλαδή σε όλα τα επαγγέλματα και νομίζω ότι δυστυχώς ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ, γιατί ποτέ και καμμία Δημοτική Αρχή, δεν εξήγησε επαρκώς στην τοπική κοινωνία που πάνε τα χρήματα, που πήγαν και αν αξιοποιήθηκαν ΟΡΘΩΣ για τον σκοπόν για τον οποίον εισπράττετο, δηλαδή για έργα τουριστικής ανάπτυξης τουρισμού-πολιτισμού, έργων υποδομής.
- Κανένας δεν απάντησε στα εύλογα ερωτήματα των αρμοδίων φορέων αλλά και της κοινωνίας πού, πώς, σε τι έχουν επενδυθεί τα ποσά των 250.000.000 ευρώ που διάβασα στα τοπικά δημοσιογραφικά έντυπα ή άκουσα σε διαλόγους, γιατί η κοινή γνώμη πιστεύει ότι “πιθανόν” να πήγαν και σε μισθοδοσίες προσωπικού ή άλλες δράσεις που δεν προβλέπονται από τους όρους και κανόνες που διέπουν τους λόγους είσπραξης του ΔΗΦΟΔΩ.
- Όλοι μας αναγνωρίζομεν τις μεγάλες οικονομικές ανάγκες που έχει ο τεράστιος Δήμος Ρόδου, προκειμένου να ανταποκριθεί επιτυχώς στο έργο που ανέλαβε, οφείλει ή υπεσχέθη να υλοποιήσει σε όλο το νησί της Ρόδου τώρα δηλαδή και στην Περιφέρεια, στις Κοινότητες και τα Δημοτικά Διαμερίσματα, αφού πριν είναι γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσό και δικαίως είχε πάντα η πόλις της Ρόδου, σήμερα όμως αυτόν τον πόρο, και τα έργα του κυρίως υποδομής διεκδικεί όλο το νησί, αναπτύσσεται.
- Είναι λοιπόν πράγματι ανάγκη ο συγκεκριμένος ΔΗΦΟΔΩ να καταργηθεί και αντί αυτού να επιβληθεί σε όλους τους κατοίκους του νησιού ένας ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ, που θα επιβάλλεται ΠΑΓΙΩΣ και χωρίς κλίμακες με το πόσον των 12 ευρώ ετησίως (ένα ευρώ για κάθε μήνα), όλοι μπορούμε και θα εισπράττεται μέσω των λογαριασμών ύδρευσης της ΔΕΥΑΡ από κάθε μετρητή ξεχωριστά, θα αποδίδεται στον ΔΗΜΟ ΡΟΔΙΩΝ και θα αξιοποιείται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τους σκοπούς τους ίδιους που για χρόνια εισπράττετο ο ΔΗΦΟΔΩ, αλλά με διαφάνεια και ενημέρωση.
- Ο ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ οφείλει ετησίως, να προϋπολογίζει, να προγραμματίζει την αξιοποίηση του συγκεκριμένου για έργα ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και υποδομών, και ορθότερον θα ήτο να αξιοποιηθεί για συγκεκριμένα έργα τα οποία θα προτείνει στο Δημοτικό Συμβούλιο και θα εγκρίνει με την σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας μέσω των συλλογικών των οργάνων ή με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ή μετά από σύμφωνη γνώμη όλων των παραγωγικών τάξεων επιμελητηρίων, ξενοδόχων, εμπόρων, όλων των επαγγελμάτων και επιστημονικών Συλλόγων, ούτως ή χρήσις η αξιοποίησις και η ορθή διαχείρισης να έχει μαζί της όλη την κοινή γνώμη.
- Οι συσκέψεις, οι συνεδριάσεις και οι αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις φορέων με τον Δήμο Ρόδου, πρωταγωνιστή, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε καμμία περίπτωση σε αποφάσεις επιστροφής του φόρου, γιατί είναι καλόν να βλέπομεν μόνον μπροστά γιατί αν κοιτάξουμε πίσω θα διαπιστώσουμε όλοι μας έστω και καθυστερημένα και οφείλομεν τότε να ομολογήσωμεν με ειλικρίνεια ότι μάλλον δεν διαχειρίστηκαμε, δεν αξιοποιήσαμε ως οφείλαμε αυτό το τεράστιο δημοτικό ΕΣΟΔΟ, για μένα ΦΟΡΟ-ΔΩΡΟ στον τόπο μας.
- Αν θέλετε να μείνετε ΟΛΟΙ σας στην ιστορία τότε αποφασίστε και αξιοποιείστε τον συγκεκριμένο φόρο για τον πιο μεγάλο και αναγκαίο έργο υποδομής τουρισμού και πολιτισμού, για την κατασκευή του ΚΟΛΟΣΣΟΥ της ΡΟΔΟΥ.
Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου
π. πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Καστοριάς
Ο δημοτικός φόρος κρίθηκε συμβατός με το Κοινοτικό Δίκαιο!
Δεκέμβριος 19, 2014Η «δημοκρατική» φέρνει σήμερα στο φως της δημοσιότητας έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που εκδόθηκε την 31η Οκτωβρίου 2013 και ενημερώνει αρμοδίως την πληρεξούσια δικηγόρο της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων των Δωδεκανήσων, που προσέφυγε μέσω του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, ότι δεν θα κινηθεί η υπόθεση σε βάρος της Ελληνικής Κυβέρνησης για την ακύρωσή του.
Η προσφυγή ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έγινε τον Οκτώβριο του 2012, λίγες μέρες μετά την συζήτηση ενώπιον του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας σε 7μελή σύνθεση, των προσφυγών των εταιρειών “ΤΕΡΝΑ Α.Ε. – ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε-ΕΜΠΕΔΟΣ Α.Ε. – J & P ABAΞ Α.Ε. – ΙΜΕC GMBH”, ως μετονομάσθηκε η κοινοπραξία με την επωνυμία «ΓΕΚ Α.Ε.-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΔΟΜΙΚΗ Α.Ε.-ΑΤΕ ΓΝΩΜΩΝ Α.Ε.-ΑΒΑΞ Α.Ε.-ΙMEC GMBH”, κατά του Δήμου Ροδίων.
Το Eπιμελητήριο Δωδεκανήσου, εκπροσωπούμενο από τη δικηγορική εταιρεία “Ζέπος και Γιαννόπουλος”, που εκπροσωπεί και την ως άνω κοινοπραξία, υπέβαλε ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ολοκληρωμένο φάκελο συνοδευόμενο από διαμαρτυρία 40 σωματείων κατά του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ..
Είχε προηγηθεί εξάλλου και κινητοποίηση κατοίκων της Καλύμνου, που διαμαρτυρήθηκαν για τις ανισότητες του φόρου.
Η μάχη που δεν τελεσφόρησε ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κερδήθηκε αμετακλήτως στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Στην επιστολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρονται τα εξής:
«Αναφορικά με την διαμαρτυρία σας με αριθμό αναφοράς CHAP(2012)2829 την οποία υποβάλατε εκ μέρους του κ. Γιάννη Κακλιού της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων των Δωδεκανήσων.
Παρακαλώ επιτρέψτε μου πρώτα από όλα να απολογηθώ για την καθυστέρηση της απάντησης στην επιστολή σας.
Στην διαμαρτυρία σας θέτετε έναν αριθμό ζητημάτων που αφορούν τον Δημοτικό Φόρο της Νομαρχίας Δωδεκανήσου.
Σκοπός της παρούσας επιστολής είναι να σας παρέχει το αποτέλεσμα της εκτίμησης της Μονάδας μου αναφορικά μόνο με την πιθανή σύρραξη του προαναφερόμενου φόρου με το Άρθρο 110 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (καλούμενη στο εξής «ΣΛΕΕ»). Για το τμήμα που αφορά την πιθανή ασυμβατότητα θεμελιωδών ελευθεριών έχετε ήδη λάβει μια ανάλυση με ξεχωριστή επιστολή από μια άλλη ενότητα της Γενικής Διεύθυνσης.
Στην διαμαρτυρία σας ισχυρίζεστε ότι ο Δημοτικός Φόρος που επιβλήθηκε στην Νομαρχία Δωδεκανήσου, και θεσπίστηκε μέσω του Άρθρου 60 του Νόμου 2214/94 είναι ασύμφωνος με το Άρθρο 110 της ΣΛΕΕ.
Υποστηρίζετε ότι ο Δωδεκανησιακός Δημοτικός Φόρος (καλούμενος στο εξής «ΔΔΦ») είναι ένας φόρος που επιβάλλεται στα ακαθάριστα εισοδήματα επιχειρηματιών που εκτελούν οικονομικές δραστηριότητες στην νομαρχία Δωδεκανήσου και ότι κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με φορολογική επιβάρυνση αγαθών που πωλούνται στα Δωδεκάνησα. Σε αυτή την περίπτωση, η παραβίαση του Άρθρου 110 της ΣΛΕΕ προέρχεται από την υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση την οποία αποκτούν τα αγαθά από άλλα Κράτη Μέλη που πρόκειται να πωληθούν στην Νομαρχία Δωδεκανήσου, αναφορικά με τα αγαθά που πωλούνται σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπου δεν εφαρμόζεται αυτός ο φόρος, τα οποία υπόκεινται σε χαμηλότερη φορολογική επιβάρυνση.
Έπειτα από προσεκτική ανάλυση των επιχειρημάτων που θέσατε το προσωπικό μου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, σε αντίθεση με αυτά που υποβάλατε, ο ΔΔΦ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως φόρος επί των αγαθών κατά την έννοια του Άρθρου 110 ΣΛΕΕ και ότι επομένως εμπίπτει εκτός του αντικειμένου του τελευταίου.
Το Άρθρο 60 του Νόμου 2214/1994 ορίζει τον ΔΔΦ ως έναν φόρο επί των ακαθάριστων εισοδημάτων που προκύπτει από την απόδοση της οικονομικής δραστηριότητας στην περιφέρεια της Νομαρχίας Δωδεκανήσου από οποιοδήποτε άτομο που πληροί της προϋποθέσεις ενός επιχειρηματία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ελληνικού Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Προεδρικό Διάταγμα 186/192).
Ο φόρος υπολογίζεται επί των ακαθάριστων εισοδημάτων όπως ορίζονται για σκοπούς φορολογίας εισοδήματος εφαρμόζοντας ένα συγκεκριμένο φορολογικό ποσοστό στον συντελεστή καθαρών κερδών ο οποίος προκαθορίζεται για συγκεκριμένες οικονομικές δραστηριότητες.
Το Άρθρο 60 αναγράφει ότι εάν ένας επιχειρηματίας ασκεί μεικτή δραστηριότητα (αγαθά και υπηρεσίες), ο φόρος υπολογίζεται ξεχωριστά για κάθε μια από αυτές.
Ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων ορίζει ως επιχειρηματίες τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που ασκούν βιομηχανική, χειροτεχνική, γεωργική δραστηριότητα ή δραστηριότητα ελεύθερης φύσης.
Ως γενικός κανόνας εφαρμοστέος στους επιχειρηματίες ανεξαρτήτως της νομικής μορφής στην οποία λειτουργούν (ατομική επιχείρηση ή εταιρεία), το Άρθρο 4 του Ελληνικού Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Νόμος 2238/94) ορίζει ως φορολογητέο εισόδημα τα κέρδη αυτά που προκύπτουν από έναν καθορισμένο αριθμό διαφορετικών πηγών:
Η έννοια του ακαθάριστου εισοδήματος αποτελεί στην πραγματικότητα έναν αριθμό διαφορετικών παραγόντων εισοδήματος που περιλαμβάνουν εισόδημα από την πώληση αγαθών χωρίς όμως να περιορίζεται μόνο σε αυτό.
Ενισχύοντας αυτό το επιχείρημα, θα ήθελα να αναφερθώ στην Εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών Αρ. 34294/1994 την οποία προσαρτάτε στην διαμαρτυρία σας. Η συγκεκριμένη Εγκύκλιος παρέχει σαφείς οδηγίες οι οποίες θα πρέπει να καθοδηγούν στην σαφή εφαρμογή του ΔΔΦ και παρέχει επίσης σαφή παραδείγματα.
Το πρώτο παράδειγμα (σελίδα 27 της Εγκυκλίου) επεξηγεί με σαφήνεια ότι πέρα από την κατηγορία του εισοδήματος που προκύπτει από «πωλήσεις που πραγματοποιούνται από την εταιρική έδρα» (εισόδημα που καταχωρείται στην ενότητα α) στο παράδειγμα) υπάρχει επίσης η κατηγορία «άλλο διαφορετικό εισόδημα που δεν ορίζεται συγκεκριμένα» (εισόδημα που καταχωρείται στην ενότητα β) του παραδείγματος). Παρόλα αυτά, το εισόδημα και από τις δύο κατηγορίες αποτελεί την φορολογητέα βάση για τον υπολογισμό του ΔΔΦ. Είναι επομένως προφανές ότι η έννοια του ακαθάριστου εισοδήματος για τους σκοπούς του ΔΔΦ διαφέρει από την αξία των αγαθών και δεν περιορίζεται στην τελευταία.
Ερχόμενος στην νομολογία του Δικαστηρίου που αναφέρετε, μπορώ να παρατηρήσω ότι δεν επιδεικνύει την σχετικότητα που επικαλείσθε στην διαμαρτυρία σας. Στην απόφαση που πάρθηκε στον Δήμο του Frohleiten είναι αλήθεια ότι το Δικαστήριο στην παράγραφο 43, αναφερόμενο σε μια προηγούμενη νομολογία, αναγνώρισε την πιθανότητα ένας φόρος να μπορεί να εμπίπτει στο πλαίσιο του Άρθρου 110 ακόμα και εάν επιβάλλεται όχι σε προϊόντα αλλά στην συγκεκριμένη δραστηριότητα που σχετίζεται με τα προϊόντα. Το Δικαστήριο ωστόσο απαίτησε επίσης μια στενή σύνδεση του φόρου με την αξία των ίδιων των προϊόντων αναφέροντας ότι «υπολογίζεται μεταξύ άλλων, σύμφωνα με το βάρος του συγκεκριμένου προϊόντος».
Η τελευταία αυτή προϋπόθεση εκπληρώθηκε από τον Αυστριακό φόρο στον Δήμο του Frohleiten η οποία σύμφωνα με την παράγραφο 11 της απόφασης περιγράφεται ότι λαμβάνεται ως βάση της εκτίμησης «η μάζα του βάρους, που αντιστοιχεί στο ακαθάριστο βάρος … το οποίο είναι το βάρος των αποβλήτων, συμπεριλαμβάνοντας την συσκευασία». Επιπλέον, η παράγραφος 12 της ίδιας απόφασης περιγράφει τον Αυστριακό φόρο όπως εκφράζεται σε ευρώ «με τόνους στρογγυλοποιημένους ανοδικά».
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για την επιπλέον χρέωση στην τιμή για την μετάδοση του ηλεκτρικού ρεύματος η οποία ήταν υπό συζήτηση στο Δίκτυο Essent όπου το Δικαστήριο, αναγνωρίζοντας και πάλι ότι ένας φόρος μπορεί να εμπίπτει στο Άρθρο 110 ακόμα και αν δεν επιβάλλεται στα ίδια τα προϊόντα αλλά στην δραστηριότητα που σχετίζεται με αυτό το προϊόν, κατέληξε (παράγραφος 47 της απόφασης) ότι η επιπλέον επιβάρυνση ενέπιπτε στο Άρθρο 110 επειδή επιβαλλόταν σε ένα «αντικειμενικό κριτήριο το οποίο είναι ο αριθμός των kWh που μεταδίδονταν». Επίσης στο Δίκτυο Essent επομένως η επιβολή του φόρου συνδεόταν εμφανώς στενά με μια μονάδα μέτρησης των συγκεκριμένων αγαθών (ηλεκτρισμός).
Οι δύο αποφάσεις συμβαδίζουν με τον σκοπό του Άρθρου 110, ο οποίος είναι να προσφέρει μια συγκεκριμένη προστασία σε αγαθά από άλλα Κράτη Μέλη της ΕΕ, αλλά ο οποίος απαιτεί ότι η υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση σε αγαθά να είναι εμφανώς ευδιάκριτη, προκαθορισμένη και υπολογίσιμη.
Αυτό δεν συμβαίνει στην υπόθεση του ΔΔΦ, ο οποίος επιβάλλεται στο ακαθάριστο εισόδημα και ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, περιλαμβάνει μια μεγάλη κατηγορία διαφορετικών πηγών εισοδήματος. Για αυτό τον λόγο, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αναλογικά την νομολογία του Δήμου Frohleiten και του Δικτύου Essent στον ΔΔΦ.
Καταλήγοντας στα νομικά επιχειρήματα που αναγράφονται παραπάνω, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια ανοικτή επιστολή του κ. Χατζηευθυμίου, πρώην Δημάρχου Ρόδου, προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα και τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Στυλιανίδη. Ο Δήμαρχος υπερασπίζεται την διατήρηση του ΔΔΦ ως σημαντική πηγή εσόδων για την τοπική αυτοδιοίκηση στην περιοχή της Δωδεκανήσου. Η ανοικτή επιστολή χρονολογείται την 12η Ιουλίου 2012.
Αν και δεν πρόκειται για επίσημο νομικό έγγραφο, η συγκεκριμένη επιστολή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα καθώς παρέχει μια ιστορική αναδρομή για την εισαγωγή του ΔΔΦ. Ο φόρος αυτός χρονολογείται από την δεκαετία του 30’, την εποχή της Ιταλικής κατοχής, όπου επιβαλλόταν σε όλα τα εισαγόμενα και εξαγόμενα προϊόντα από και προς τα Δωδεκάνησα στο 4% και 2% της αξίας τους αντιστοίχως. Με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, και επακόλουθα με την ίδρυση μιας πραγματικής Εσωτερικής Αγοράς από το 1993 και την κατάργηση των συνόρων, μια εκ νέου αναθεώρηση του φόρου ήταν απαραίτητη καθώς ήταν προφανές ότι με την μορφή του θα βρισκόταν σε αντίθεση με το Άρθρο 95 της Συνθήκης της ΕΚ (τώρα 110 της ΣΛΕΕ). Ένας αριθμός πολιτικών συζητήσεων έλαβαν χώρα όπως αναφέρεται στην επιστολή για να εκσυγχρονιστεί η εκτίμηση και η είσπραξη του φόρου αλλά καθώς επίσης και για να αποσυνδεθεί ο αυστηρός σύνδεσμος με προϊόντα που εισέρχονταν στην περιοχή των Δωδεκανήσων. Ως αποτέλεσμα της συζήτησης υιοθετήθηκε το κείμενο του Άρθρου 60 του Νόμου 2214/1994 το οποίο θεωρήθηκε ότι πληρούσε τις προϋποθέσεις μεταξύ άλλων της Εσωτερικής Αγοράς εισάγοντας έναν φόρο επί των οικονομικών δραστηριοτήτων συγκρίσιμο με έναν φόρο επί του εισοδήματος, επομένως εκτός του πλαισίου του Άρθρου 95 της ΕΚ.
Με βάση την παραπάνω ανάλυση, λαμβάνοντας υπόψη ότι το θέμα που έχετε θέσει δεν αποδεικνύει μια παραβίαση του Άρθρου 110 της ΣΛΕΕ, δεν θα προχωρήσουμε σε καμία ενέργεια κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αναλόγως, η διαμαρτυρία σας θα θεωρηθεί ότι δεν υφίσταται πλέον εκτός και εάν λάβουμε το συντομότερο δυνατό, και σε οποιαδήποτε περίπτωση εντός τεσσάρων εβδομάδων από την παραλαβή της παρούσας επιστολής, νέες πληροφορίες ικανές να αιτιολογήσουν περαιτέρω εκτίμηση.
Micole Wieme
Προϊστάμενος Μονάδας».
dimokratiki.gr
Σημαντικές «παρενέργειες» από την κατάργηση του ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.
Δεκέμβριος 18, 2014Τη διάσταση αυτή δίνει με μια άκρως αποκαλυπτική γνωμοδότησή του ο έγκριτος δικηγόρος κ. Παντελής Αποστολάς, που εκφράζει επιπλέον την άποψη ότι δύνανται συγκεκριμένες κατηγορίες επιτηδευματιών να διεκδικήσουν την επιστροφή των καταβληθέντων φόρων σε βάθος 5 ετίας!
Στη γνωμοδότηση του κ. Αποστολά αναφέρονται συγκεκριμένα τα εξής:
«ΠΟΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΙΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ
Μετά την έκδοση των αποφάσεων 4504/2014 και 4505/2014 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (σε συνέχεια ομοίων αποφάσεων τμημάτων του με αριθμούς 3930/2013 και 3931/2013), με τις οποίες κρίθηκε αντισυνταγματικός ο ν. 2214/1994 (άρθρο 60), ο οποίος επέβαλε, υπέρ των Ο.Τ.Α., φόρο με την ονομασία “Δημοτικός Φόρος Δωδεκανήσου” (ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.), τίθενται επί τάπητος οι «παρενέργειές» τους και ήδη αρκετοί επιτηδευματίες υποβάλλουν εύλογα ερωτήματα και απαιτούν απαντήσεις.
Τι θα γίνει τελικά με όλα τα χρηματικά ποσά που έχουν καταβάλει; Μπορούν να αξιώσουν την επιστροφή τους;
Εκτός από την επιστροφή των χρημάτων που κατέβαλαν, διέπραξαν τα όργανα του Δήμου αδικοπραξίες ή αξιόποινες πράξεις;
Έχουν κατά του Δήμου αξιώσεις αποζημιώσεως για την κάθε είδους ζημία που υπέστησαν από τις επιβληθείσες αναγκαστικές κατασχέσεις, από την μη έκδοση πιστοποιητικών φορολογικής ενημερότητας κλπ;
Σε απάντηση αυτών των ερωτημάτων, επισημαίνω τα ακόλουθα:
Οι διατάξεις που αφορούν την παραγραφή απαιτήσεων κατά του Δημοσίου (και εφαρμόζονται και για τους Ο.Τ.Α.) είναι προνομιακές και επομένως περιορίζεται χρονικά (κατά τα κατωτέρω εκτιθέμενα) η διεκδίκηση των καταβληθέντων ποσών.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 140 του Ν. 4270/2014: Αρχές δημοσιονομικής διαχείρισης- εποπτείας (Οδηγ. 2011/85) ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ κλπ
1.Οποιαδήποτε απαίτηση κατά του Δημοσίου, πλην εκείνων για τις οποίες εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013, Α΄ 170), παραγράφεται μετά την παρέλευση πενταετίας, εφόσον από άλλη γενική ή ειδική διάταξη δεν ορίζεται βραχύτερος χρόνος παραγραφής αυτής.
2.Η κατά του Δημοσίου απαίτηση προς επιστροφή αχρεωστήτως ή παρά το νόμο καταβληθέντος σ’ αυτό χρηματικού ποσού παραγράφεται μετά τρία (3) έτη, από την καταβολή. Για τα τελωνειακά έσοδα ισχύουν οι ειδικές διατάξεις του άρθρου 32 του Τελωνειακού Κώδικα (ν.2960/2001).
Με τις διατάξεις των άρθρων 141 έως 144 καθορίζονται τα θέματα έναρξης, αναστολής και διακοπής της παραγραφής.
Με τη διάταξη του άρθρου 183 γ του άνω νόμου ορίζεται χρόνος ισχύος της άνω διάταξης του άρθρου 140 από 1-1-2015.
2. Η κατά του Δημοσίου απαίτηση προς επιστροφή αχρεωστήτως ή παρά το νόμο καταβληθέντος σ’ αυτά χρηματικού ποσού παραγράφεται μετά τρία έτη, από της καταβολής. Για τα τελωνειακά έσοδα ισχύουν οι ειδικές διατάξεις του άρθρου 30 τουν. 1165/1918 του Τελωνειακού Κώδικα, όπως ισχύει….
Ενόψει του γεγονότος ότι, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 29 παρ. 5 του Ν. 3202/2003 (που προστέθηκε στο άρθρο 304 του Π.Δ. 410/1995) «Για την παραγραφή των αξιώσεων κατά των Ο.Τ.Α. έχουν εφαρμογή οι διατάξεις που διέπουν την παραγραφή αξιώσεων κατά του Δημοσίου», αλλά και την επαναληφθείσα με το άρθρο 276 του Ν. 3463/2006, δεν γίνεται καμία διαφοροποίηση από τα ισχύοντα για τις απαιτήσεις κατά των Ο.Τ.Α… από αυτές κατά του Δημοσίου.
Είτε λοιπόν με βάση τις διατάξεις της αδικοπραξίας είτε του αδικαιολόγητου πλουτισμού, η αξίωση επιστροφής των καταβληθέντων ποσών καθορίζεται χρονικά (3ετία) κατά τα προεκτεθέντα.
2].- Επειδή δεν υπάρχει άγνοια νόμου και μπορεί να αναζητηθεί ευθύνη του Δήμου για αμέλεια κατά την είσπραξη του δημοτικού φόρου και πριν την έκδοση των αποφάσεων 3930/2013 και 3931/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας, οπωσδήποτε όμως μετά την έκδοσή τους, ο Δήμος είναι υπόλογος για κάθε συγκεκριμένη ζημία που υπέστη ο κάθε επιτηδευματίας από την τέλεση σε βάρος του αδικοπραξίας (ΑΚ 914).
Για την αξίωση αυτή η παραγραφή δεν είναι τριετής αλλά πενταετής.
3].- Πριν την έκδοση των αποφάσεων 3930/2013 και 3931/2013 του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί δόλος σε όργανα του Δήμου για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών κατά την είσπραξη του δημοτικού φόρου.
Μετά όμως την έκδοση των ανωτέρω αποφάσεων και κυρίως αυτών της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι αντικείμενο έρευνας, κατά πόσο, ενόψει της γνώσης του παράνομου πλέον χαρακτήρα του δημοτικού φόρου και επομένως της ύπαρξης δόλου, η απειλή αναγκαστικής κατάσχεσης, η επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης, η άρνηση χορήγησης πιστοποιητικού φορολογικής ενημερότητας και η συνέχιση είσπραξης δημοτικού φόρου από τους απειλούμενους επιτηδευματίες, με ζημία τους και προς όφελος του Δήμου, συνθέτουν την αντικειμενική υπόσταση, κατ’ εξακολούθηση (με συνολικό όφελος και ζημία τεράστια), συγκεκριμένων αξιόποινων πράξεων και μάλιστα στην κακουργηματική τους μορφή.
Παντελής Δ. Αποστολάς
Δικηγόρος».
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS