Η Κινγκ εκθειάζει το έργο των αρχαιολόγων που εργάζονται στον Τύμβο Καστά και εκτιμά ότι πρόκειται «για τους καλύτερους αρχαιολόγους του κόσμου».

Η ίδια εκφράζει την εκτίμηση πως υπάρχουν πολλά ακόμα να βρεθούν στην Αμφίπολη.

 

Αναφορικά με τις φωτογραφίες, η γνωστή αρχαιολόγος εικάζει οι τραχείς πλίνθοι που βρέθηκαν μπορεί να είναι τα θεμέλιά του.

 

Υποθέτει, δε, πως ο συγκεκριμένο τάφος οδηγεί σε έναν μεγαλύτερο, επαναφέροντας στη συζήτηση τον τάφο ου Ηφαιστίωνα: «Η ιδέα ενός μικρότερου μνημείου που συμπληρώνει ένα μεγάλο δεν έχει αντίστοιχο παράδειγμα που να μπορώ να σκεφτώ.

 

Όμως, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Αλέξανδρος λατρεύτηκε μαζί με τον φίλο του Ηφαιστίωνα σε πολλές αιρέσεις στην Αίγυπτο, μπορούμε να υποθέσουμε ότι πριν πεθάνει διέταξε να χτιστεί ένας τάφος για τον Ηφαιστίωνα, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί ως η "πύλη" που οδηγεί σε ένα μεγαλύτερο ηρώο».

nooz.gr

Σε φλέγοντα ερωτήματα που γεννά η ανασκαφή στο μεγάλο Τύμβο της Αμφίπολης προσπαθεί να απαντήσει σε δημοσίευμά του το xronometro.com, εκτιμώντας ωστόσο ότι «η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θέλει την ανασκαφή να τελειώνει κάπου εδώ, εκτίμηση που σκορπάει την απογοήτευση σε πολλούς».

 

«Πόσο πιθανό και πόσο σπάνιο είναι να υπάρχει συνέχεια στον ταφικό μνημείο με υπόγειο; Κατά πόσο ο Δεινοκράτης επέλεξε να «καταβυθιστεί» στην γη, κυριολεκτικά για να τοποθετήσει το νεκρό σώμα στα έγκατα της γης και στο βασίλειο του Άδη;»

 

Κάνοντας αναφορά στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΠΟΑ σχολιάζει, την ίδια στιγμή,  ότι στην παρουσίαση των αρχαίων μνημείων της χώρας αναφέρεται και η ύπαρξη μακεδονικού τάφου των αρχών του 3ου αιώνα, δηλαδή πολύ κοντά στον χρόνο κατασκευής του μεγάλου μακεδονικού τάφου της Αμφίπολης, στον οποίο υπάρχει υπόγεια κρύπτη όπου γίνονταν οι ταφές.

 

Το δημοσίευμα στη συνέχεια συμπεραίνει ότι «αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι στην γη του Παγγαίου μέχρι και σήμερα φτάνουν λατρευτικές πράξεις που τελούνται μέσα σε σπήλαια, ως χριστιανική συνήθεια, αλλά συνέχεια της λατρείας του θεού Διονύσου και του ημίθεου Ρήσου, η ματιά αλλάζει και κάποια πράγματα γίνονται πιο πιθανά...»

 

Διαβάστε πιο κάτω τι αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΠΟΑ

 

«Νέα Καλίνδοια, Καλαμωτό, Δήμος Λαγκαδά (Νομός Θεσσαλονίκης)

Πρόκειται για ένα διθάλαμο τάφο με προθάλαμο και δύο επάλληλους θαλάμους Μία μικρή αλλά επιμελημένη μαρμάρινη είσοδος με κανονική δίφυλλη και μαρμάρινη πόρτα, οδηγούσε από τον προθάλαμο στον επάνω θάλαμο. Το δάπεδο του επάνω θαλάμου αποτελείται από πέντε στη σειρά, καλά αρμοσμένες μαρμάρινες πλάκες, οι οποίες δημιουργούσαν την οροφή του κάτω κρυφού θαλάμου, στον οποίο δεν υπήρχε δυνατότητα πρόσβασης. Η κατασκευή του θαλάμου αυτού είναι ιδιαίτερα πολυτελής αφού και οι τέσσερις κάθετες πλευρές του έχουν επικαλυφθεί με χοντρές και καλά λειασμένες μαρμαρόπλακες. Στον τάφο, βρέθηκαν πέντε τουλάχιστον ταφές που χρονολογούνται από τις αρχές του 3ου μέχρι και τα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα. Τα κτερίσματα του τάφου ήταν άωτα σκυφίδια, λύχνοι, πινάκια, μυροδοχεία, θραύσματα χάλκινων επιχρυσωμένων στεφανιών κ.ά.»

 

Πηγή: xronometro.com

 

Η κ. Παλιαδέλη μιλώντας στο The Toc αναρωτιέται γιατί να μπουν στον κόπο να μεταφέρουν ένα κεφάλι 80 κιλών σε απόσταση 14 μέτρων μακριά. «Αυτό είναι ένα ερώτημα που έχει δύσκολη απάντηση» λέει η κ. Παλιαδέλη. «Αλλά υπάρχουν περισσότερες από μία αναγνώσεις. Τον λόγο για τον οποίον κατ' αρχάς αφαιρέθηκαν τα κεφάλια των Σφιγγών δεν μπορώ να τον αγγίξω – αδυνατώ να προβάλω τη λογική μου στη λογική τους (σ.σ. των τυμβωρύχων).

 

Καταστράφηκε το γλυπτό, ναι, αλλά το γεγονός ότι βρέθηκε θαμμένο, γιατί στην ουσία κάτω από την επιφάνεια του κατωφλιού ήταν, είναι ένα ζήτημα.

Μήπως αυτοί που "νοικοκύρεψαν" τον τάφο μετά την καταστροφή του, θέλησαν να συγκεντρώσουν τα κομμάτια του ταφικού μνημείου που είχαν καταστραφεί από τους τυμβωρύχους σε έναν χώρο σαν “αποθέτη”; Βεβαίως, πρόκειται για μία υπόθεση εργασίας».

Νέα θεωρία: Μετά τη σύληση του τάφου μήπως υπήρξε πράξη εξαγνισμού με τη Σφίγγα της Αμφίπολης;

 

Για ποιόν λόγο γίνεται η «απόθεση»;

 

«Παράδειγμα: Στην ανασκαφή της Αγοράς στη Βεργίνα βρήκαμε εντυπωσιακά μαρμάρινα γλυπτά και επιγραφές του 4ου π.Χ. αι., θαμμένα σε λάκκο πολύ αργότερα. Εννοώ, γλυπτά που συγκεντρώθηκαν εκεί μετά από κάποια καταστροφή. Από τα συνευρήματα στον αποθέτη αυτόν, μπορέσαμε και χρονολογήσαμε την περίοδο της απόθεσης.

Πιθανώς το έκαναν για να αποκαταστήσουν την ιερόσυλη πράξη (των τυμβωρύχων). 'Η των «καταστροφέων» του τάφου. Μόνο έχοντας ωστόσο, πλήρη εικόνα του τι υπάρχει μέσα στον ενδεχόμενο αποθέτη, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος. Παραμένει απλά ένα ενδεχόμενο».

 

Κάτω από το δάπεδο

Νέα θεωρία: Μετά τη σύληση του τάφου μήπως υπήρξε πράξη εξαγνισμού με τη Σφίγγα της Αμφίπολης;

«Τα ευρήματα στην τάφο της Αμφίπολης αποκαλύφθηκαν κάτω από το μαρμάρινο κατώφλι (σ.σ. έγινε από τους αρχαιολόγους δοκιμαστική τομή στο κατώφλι, στην είσοδο του τέταρτου χώρου 2 Χ 2 μ και σε βάθος 0,45), άρα στην ουσία βρέθηκαν κάτω από την επιφάνεια χρήσης του χώρου, κάτω από το δάπεδο. Αυτό πιθανότατα έχει και όρια το- σκάμμα στο φυσικό έδαφος.

 

Η εικόνα που έχω είναι αυτή, μπορεί να είναι εντελώς λανθασμένη, γιατί δεν έχω την ανασκαφική εικόνα. Η ανασκαφέας θα δει εάν πρόκειται για έναν λάκκο που σκάφτηκε στο δάπεδο και χαμηλότερα και εάν αυτός ο λάκκος έχει όρια, διακριτά από το φυσικό έδαφος, τότε θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε «αποθέτη».

Νέα θεωρία: Μετά τη σύληση του τάφου μήπως υπήρξε πράξη εξαγνισμού με τη Σφίγγα της Αμφίπολης;

 

Τέτοιου είδος αποθέτες, γνωστοί και σε ιερά, μπορούν να οριοθετηθούν. Αυτό θα το δει η ανασκαφέας».

 

Βεργίνα, Μεγάλη Τούμπα

«Η αποκατάσταση μιας ιερόσυλης πράξης διαπιστώθηκε ανασκαφικά και στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας: Στα πάνω στρώματα του τύμβου, αλλά σε ορισμένα σημεία και χαμηλότερα, βρήκαμε έναν μεγάλο αριθμό σπασμένων βίαια από ανθρώπινα χέρια επιτύμβιων στηλών, που οι κατασκευαστές του τύμβου θεώρησαν σωστό να μεταφέρουν όχι μόνο προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τα κομμάτια τους ως οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του τύμβου (ο συνολικός όγκος τους ήταν πολύ μικρός σε σχέση με το μέγεθος του τύμβου), αλλά τοποθετώντας τα κομμάτια με φροντίδα ανάμεσα στις πέτρες μιας μεγάλης λιθοκατασκευής, σαν να ήθελαν να αποκαταστήσουν την ιερόσυλη καταστροφή του νεκροταφείου».

 

Αμφίπολη

«Στην περίπτωση της Αμφίπολης, αν έχουμε “απόθεση” πρέπει να σκεφτόμαστε μία πράξη που ακολούθησε την τυμβωρυχία ή την καταστροφή.

Εάν ήταν μία πράξη τυμβωρύχων με τη λογική του «κρύβω για να το πάρω αργότερα», δεν θα το πήγαιναν 14 μέτρα πίσω… Άλλωστε οι τυμβωρύχοι δεν ενδιαφέρονταν για λίθινα. Τα μετάλλινα αντικείμενα τους ενδιέφεραν.

 

Το κρύψιμο των κομματιών -κεφάλι, φτερά, κομμάτια από τη σπασμένη θύρα- μου θυμίζει περισσότερο αποθέτες, δηλαδή συμμάζεμα και αποκατάσταση μίας ιερόσυλης πράξης, παρά (προσωρινή) απόκρυψη τυμβωρύχου.

 

Επαναλαμβάνω ότι, για τη στήριξη της υπόθεσης αυτής χρειάζονται στοιχεία που δεν έχω στη διάθεση μου…»

 

Στη Βεργίνα συνέβη βανδαλισμός και τυμβωρυχία στο εκτεταμένο νεκροταφείο των Αιγών, στις αρχές του 3ου αι. π.χ. από τουςΓαλάτες μισθοφόρους του Πύρρου… τα περιγράφει αρχαία πηγή. Μπήκαν οι Γαλάτες στις Αιγές, κατέστρεψαν τους βασιλικούς τάφους, πέταξαν τα οστά έξω, για να έλθουν στη συνέχεια οι κατασκευαστές της Μεγάλης Τούμπας και να συμμαζέψουν ό, τι απέμεινε».

 

Ελπίζω πως η μελέτη που θα ακολουθήσει την ολοκλήρωση της ανασκαφής στην Αμφίπολη θα δώσει απαντήσεις στα σύνθετα ερωτήματα που θέτει το συγκλονιστικό αυτό μνημείο».

 

Αρβελέρ

Η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, από την πλευρά της μιλά για σύληση και επισημαίνει ότι η μεγαλοπρέπεια του μνημείου, αλλά και οι ενδείξεις σε συνδυασμό με τις ιστορικές πηγές συνάδουν στο ότι ο «ένοικος» του τάφου είναι ο Κάσσανδρος.

Ο Κάσσανδρος ήταν ένας από τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και βασιλιάς της Μακεδονίας, ενώ ήταν εκείνος που δολοφόνησε τη σύζυγο του μεγάλου στρατηλάτη, Ρωξάνη, και τον γιο τους Αλέξανδρο Δ'.

 

Σύμφωνα με την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ ο Κάσσανδρος, δεδομένου και του χαρακτήρα του, θα μπορούσε να είχε οραματιστεί και παραγγείλει ένα ταφικό μνημείο ανάλογης μεγαλοπρέπειας με αυτό που αποκαλύπτεται στην Αμφίπολη.

 

«Πιστεύω ότι η μεγαλοπρέπεια του μνημείου συνάδει με το χαρακτήρα του Κασσάνδρου, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, διακρινόταν για την ευρυμάθειά του, αλλά και για την εχθρότητά του απέναντι στον Μεγάλο Αλέξανδρο, με τον οποίο είχε έρθει σε σύγκρουση στη Βαβυλώνα. Να ονομάσω, λοιπόν, Κασσάνδρειον το μνημείο της Αμφίπολης;» σημειώνει η κυρία Ελένη Αρβελέρ.

Ενισχύοντας την άποψή της η κα Αρβελέρ αναφέρεται σε έναν πιθανό σενάριο που προκύπτει από τα όσα συνέβαιναν στην Αθήνα εκείνη την περίοδο. «Η πολιτική του Δημήτριου Φαληρέα, ενάντια στην επίδειξη πλούτου και στην πολυτέλεια, θα στέρησε πολλούς Αθηναίους καλλιτέχνες από τους οικονομικά εύπορους πελάτες τους. Πράγμα που εξανάγκασε ίσως πολλούς καλλιτέχνες να εκπατριστούν και προς την ακμάζουσα τότε Μακεδονία. Μήπως ο Κάσσανδρος, που είχε τοποθετήσει τον Φαληρέα κυβερνήτη της Αθήνας, δέχτηκε στην αυλή του καλλιτέχνες Αθηναίους, όπως είχε συμβεί παλαιότερα, ας πούμε με τον Ευρυπίδη;» αναφέρεται στο κείμενο.

 

Σημαντικό, επίσης, στοιχείο στο σύγγραμμα της Ελένης Αρβελέρ είναι η αναφορά της στο ενδεχόμενο του πολυάνδριου τάφου: «Μνημείο, πιθανώς, επιφανών νεκρών, δηλαδή ένα νεκροταφικό πολυάνδρειο, που ίσως σχετίζεται ιδιαίτερα με τους ναυάρχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεδομένου ότι από εκεί ξεκίνησε ο στόλος του στρατηλάτη, ή μάλλον ταφικό βασιλικό συγκρότημα; Το μνημείο της Αμφίπολης αποτελεί, αναμφισβήτητα, πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο για τη μελέτη της Μακεδονίας, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα εποχή».

imerisia.gr

 

Αν επιβεβαιωθεί η χρονολόγηση για τον τύμβο Καστά στην αρχαία Αμφίπολη (τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα), η μνημειακή κατασκευή σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με τον Αντίπατρο (397 - 319 π.Χ.) και τον γιο του Κάσσανδρο (353 - 298/7 π.Χ.).

 

Στο αιματοκύλισμα που προκάλεσαν οι πόλεμοι των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου δεν υπάρχουν «καλοί» ή «κακοί». Ολοι ήταν ικανοί για όλα, ακόμη και για μια μνημειώδη κατασκευή, όπως στον λόφο Καστά...

 

Ειδικά για τον Κάσσανδρο, γνωστό μεν σήμερα από την ίδρυση της Θεσσαλονίκης και της Κασσάνδρειας, αλλά τότε πρωταγωνιστή στους χωρίς αρχές και φραγμούς πολέμους των διαδόχων.

 

Όπως έχει γράψει η εφημερίδα Έθνος από το τέλος Αυγούστου, πατέρας και γιος, μαζί με τον στρατηγό Πολυπέρχοντα, σφράγισαν την ιστορία της περιοχής αυτή την περίοδο. Ακόμη κι αν το μνημείο ανήκει σε κάποιο στρατηγό ή ναύαρχο του Μ. Αλεξάνδρου ή αποδειχθεί πολλαπλός τάφος είτε πολυάνδριο, πάλι θα παραπέμπει σ΄ αυτούς.

Αμέσως μετά τον θάνατο του Αντίπατρου, αντιβασιλιά της Μακεδονίας στα χρόνια της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου και κατοπινά «στρατηγού αυτοκράτορα της Ευρώπης», ο Κάσσανδρος καταφέρνει να επιβληθεί στην αναπτυγμένη και στρατηγική περιοχή.

 

Αρχικώς εξουδετερώνει τον Πολυπέρχοντα, στρατηγό του Αλεξάνδρου και σύμμαχο της μητέρας του στρατηλάτη Ολυμπιάδας. Η τελευταία είναι αφιερωμένη αυτή την περίοδο στην εξασφάλιση της διαδοχής για τον εγγονό της, Αλέξανδρο Δ'.

 

Ο Πολυπέρχων είχε οριστεί από τον Αντίπατρο ως «επίτροπος» της Μακεδονίας. Είναι δυσδιάκριτο ποιες ακριβώς αρμοδιότητες είχε, οπωσδήποτε, όμως, σήμαινε ότι αποκτούσε δικαίωμα στη διαδοχή. Ο Κάσσανδρος περιορίστηκε στο αξίωμα του χιλίαρχου του ιππικού.

 

Αυτή ήταν η έναρξη ενός κύκλου αίματος μέσα στις ευρύτερες, πολυετείς και πολύνεκρες συγκρούσεις των διαδόχων, των εταίρων και των επιγόνων. Επίδικο μεταξύ Κάσσανδρου και Πολυπέρχοντα η κυριαρχία τόσο στη Μακεδονία, όσο και τις ελληνικές πόλεις.

 

Σε όλη τη διαδρομή του ο Κάσσανδρος συμπεριφέρεται ως ένας αντι-Αλέξανδρος.

Η κυριαρχία στη Μακεδονία προϋπόθετε, κατά κάποιο τρόπο, τον διαμοιρασμό της αυτοκρατορίας. Τυχόν επανένωσή της έθετε τον Κάσσανδρο -και όχι μόνο- στο βασιλικό περιθώριο. Οι δύο αυτοί στόχοι αποτελούν και τον πυρήνα της δράσης του. Εξηγούν τις περίτεχνες και πολύπλοκες συμμαχίες του, τις πολλαπλές εχθρότητες που αναπτύσσει ή προκαλεί.

Ο Κάσσανδρος εξουδετέρωσε, τελικά, τον άμεσο αντίπαλό του. Τον ανάγκασε σε φυγή από τη Μακεδονία, να μεταβεί στην Ηπειρο και εν συνέχεια στην Πελοπόννησο μέχρι τον θάνατό του στις συγκρούσεις που συνεχίζονταν (303). Οπως εξουδετέρωσε ή εξόντωσε και κάθε άλλο πρόσωπο, το οποίο δυνητικά θα μπορούσε να εγείρει διεκδικήσεις διαδοχής από την οικογένεια του Αλεξάνδρου.

Για τον τρόπο της δράσης του ο Κάσσανδρος παρουσιάζεται συνήθως στις αρχαίες πηγές με μελανά χρώματα. Κρίνεται ως σκληρός, αδίστακτος, τυραννικός. Κυρίως για τις δολοφονίες μελών της βασιλικής οικογένειας. Εκτός των άλλων σκότωσε και την Κλεοπάτρα (ομόμητρη αδελφή του Αλεξάνδρου), ενώ αντιθέτως επέλεξε για σύζυγο την αδελφή του, Θεσσαλονίκη (από άλλη μητέρα). Η ίδια εικόνα διατηρήθηκε και σε πολλούς μεταγενέστερους συγγραφείς, όπως σε νεότερους και σύγχρονους.

 

Δεν είναι σαφές αν ο Κάσσανδρος πήρε ή όχι μέρος στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά το 324 - 323 π.Χ. βρίσκεται στη Βαβυλώνα.

 

Σύμφωνα, μάλιστα, με φήμες, οι οποίες παρατίθενται σε κάποιες πηγές και διανθίζονται με «καβγάδες» μεταξύ των δύο Μακεδόνων, μαζί με τον αδελφό του Ιόλαο, δηλητηρίασαν τον Αλέξανδρο.

 

Ανεξαρτήτως της φήμης, σε όλη τη διαδρομή του μοιάζει σαν ένας αντι-Αλέξανδρος. Εξοντώνει ό,τι σχετίζεται με τον στρατηλάτη και ειδικά με τη μητέρα του Ολυμπιάδα. Κατέστρεψε εκείνος τη Θήβα, την ξανάκτισε αυτός!

news.gr