Eκκληση για να αποφευχθεί μια νέα κούρσα εξοπλισμών και συγκεκριμένα μια κούρσα για την ανάπτυξη αυτόνομων οπλικών συστημάτων (δηλαδή έξυπνων όπλων) έκαναν χθες 1.000 επιχειρηματίες, επιστήμονες και τεχνικοί που απασχολούνται στον χώρο της βιομηχανίας της τεχνολογίας.

Μεταξύ αυτών, είναι ο Στίβεν Χόκινγκ, ο Ελον Μασκ, ο Νόαμ Τσόμσκι και ο Στιβ Βόζνιακ, συνιδρυτής της Apple.

Η ανοικτή επιστολή των προσωπικοτήτων που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία Future of Life Institute είχε αποδέκτες τις κυβερνήσεις, τους διεθνείς οργανισμούς και όποιον άλλο αρμόδιο, και παρουσιάστηκε σε διεθνή συνδιάσκεψη για την τεχνητή νοημοσύνη που έγινε στο Μπουένος Αϊρες.

Σύμφωνα με τους υπογράφοντες την επιστολή: «Η κατάληξη της σημερινής τεχνολογικής πορείας είναι προφανής. Τα αυτόνομα όπλα θα γίνουν τα καλάσνικοφ του αύριο.

Το βασικό ερώτημα για την ανθρωπότητα σήμερα είναι εάν θα ξεκινήσει μια παγκόσμια κούρσα εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης ή αν θα εμποδίσει κάτι τέτοιο να πραγματοποιηθεί». Σύμφωνα με τους ίδιους, η τεχνολογία έχει φτάσει σε ένα επίπεδο το οποίο επιτρέπει την ανάπτυξη τέτοιων όπλων μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια κι όχι τις επόμενες δεκαετίες.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν: «Η ανάπτυξη αυτόνομων οπλικών συστημάτων έχει περιγραφεί ως η τρίτη επανάσταση στους εξοπλισμούς, μετά την πυρίτιδα και τα πυρηνικά όπλα. Αυτά που διακυβεύονται είναι σημαντικά».

Οπως δε υπογραμμίζουν, εάν μια χώρα αναπτύξει πρώτη επιθετικά όπλα που θα λειτουργούν με αυτονομία και δική τους πρωτοβουλία, τα οποία θα μπορούν να πλήττουν στόχους χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, οι άλλες χώρες αναμένεται να απαντήσουν με την ανάπτυξη παρόμοιων συστημάτων και έτσι θα ξεκινήσει μια νέα κούρσα εξοπλισμών και τα όπλα αυτά θα διασπαρούν σε ολόκληρη τη Γη.
Εύκολη πρόσβαση

Το γεγονός ότι η πρόσβαση σε αυτά τα όπλα δεν θα είναι το ίδιο δύσκολη όπως με τα πυρηνικά, σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να ελεγχθούν και με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με συνθήκες μεταξύ κρατών για τον έλεγχο των εξοπλισμών.

Ετσι οι υπογράφοντες ζητούν να υπάρξει μια απαγόρευση με τη σφραγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την ανάπτυξη τέτοιου είδους όπλων.

Μια πυρκαγιά στη δασική περιοχή στο Τσέρνομπιλ, μόλις λίγες ημέρες μετά την 29η θλιβερή επέτειο από το δυστύχημα στον αντιδραστήρα 4 (στις 26 Απριλίου 1986), ήταν αρκετή για να υπενθυμίσει ότι ο εγκαταλελειμμένος πυρηνικός σταθμός εξακολουθεί να αποτελεί όχι μόνο ανοιχτή πληγή, αλλά και εν δυνάμει νέα, καταστροφική «βόμβα».

Λίγες ημέρες μετά την 29η θλιβερή επέτειο από το δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ (στις 26 Απριλίου 1986), μία πυρκαγιά ήρθε να μας υπενθυμίσει ότι ο εγκαταλελειμμένος πυρηνικός σταθμός εξακολουθεί να αποτελεί ανοιχτή πληγή. Την ίδια ώρα όμως μία κρυμμένη πυρηνική «βόμβα» είναι και το νεκρό δάσος της περιοχής
Μια πυρηνική «βόμβα» κρυμμένη σε ένα νεκρό δάσος, το οποίο δεν αποσυντίθεται.

Τα συνεργεία της ουκρανικής πυροσβεστικής κατάφεραν να ανακόψουν την επέκταση της πυρκαγιάς, όπως ανακοίνωσε χθες και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αρσένι Γιάτσενιουκ, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει μεταβολή στα επίπεδα ραδιενέργειας. Ωστόσο, η Greenpeace προειδοποιούσε ότι η μεγαλύτερη πυρκαγιά στη χώρα από το 1992 θα μπορούσε να απελευθερώσει μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα από τα φυτά που καίγονται στη νεκρή ζώνη γύρω από τον πυρηνικό σταθμό.

Κίνδυνος

Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν αυτή τη φορά το μοιραίο απεφεύχθη, ο κίνδυνος παραμένει και μάλιστα από έναν παράγοντα που μέχρι τώρα δεν έδειχνε να απασχολεί ιδιαίτερα: το φυτικό βασίλειο. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος -εκτός από τις δραματικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία φυσικά- βρίσκονταν οι συνέπειες στα ζώα και τα έντομα, που ήταν ίσως πιο εμφανείς. Και φυσικά υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για την κατάσταση του ίδιου του αντιδραστήρα 4, ο οποίος θα αποκτήσει καινούργια «σαρκοφάγο» το 2016 για να αποφευχθεί νέα διαρροή ραδιενεργού υλικού.

Η φωτιά έριξε τους προβολείς, λοιπόν, σε έναν «σιωπηλό» κίνδυνο. Μόλις προ ημερών επιστήμονες είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τα ραδιενεργά ισότοπα που παραμένουν στα δάση του Τσέρνομπιλ. «Τυχόν πυρκαγιές θα μπορούσαν να ανακατανείμουν τη ραδιενέργεια», σημείωναν σε έκθεση που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Ecological Monographs.

Ακόμη μία μελέτη, του Πανεπιστημίου του Παρισιού που δημοσιοποιήθηκε μόλις την περασμένη εβδομάδα, είναι ίσως ακόμη πιο ενδεικτική: αυτό που διαπίστωσαν οι επιστήμονες ήταν ότι οι κορμοί των νεκρών δέντρων και τα φύλλα δεν αποσυντίθενται με τον ρυθμό που θα έπρεπε. «Οι κορμοί των νεκρών δέντρων ήταν στην πλειοψηφία τους άθικτοι όταν τους είδαμε και αυτό είναι άκρως εντυπωσιακό, καθότι συνήθως, μέσα σε μια δεκαετία, μετατρέπονται σε πριονίδι», εξηγεί ο ερευνητής του πανεπιστημίου Τίμοθι Μουσό.

Στοιχεία
Η ερευνητική ομάδα γέμισε 572 μικρές σακούλες με ξερά φύλλα από τέσσερα είδη δένδρων, τα οποία είχαν συλλέξει από μη μολυσμένες περιοχές και τα άφησε σε 20 διαφορετικά σημεία γύρω από το Τσέρνομπιλ τον Σεπτέμβριο του 2007. Τα επίπεδα ραδιενέργειας ήταν διαφορετικά σε κάθε σημείο. Εναν χρόνο αργότερα επέστρεψαν και διαπίστωσαν ότι ο ρυθμός αποσύνθεσης ήταν κατά 40% μικρότερος, ανάλογα με τα επίπεδα μόλυνσης.

Συνέχισαν τις έρευνες τα επόμενα χρόνια και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έχει διαταραχθεί η λειτουργία του κύκλου της ζωής και η απελευθέρωση σημαντικών συστατικών στο έδαφος και στον αέρα. Ακόμη μικρότερη είναι η ταχύτητα αποσύνθεση των μολυσμένων φύλλων. Μια πυρκαγιά, λοιπόν, σε αυτό το... νεκροταφείο δένδρων και φυτών, που έχουν μολυνθεί από το δυστύχημα, θα μπορούσε να είναι ολέθρια.

Eίκοσι εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την έκρηξη στον αντιδραστήρα 4 του Εργοστασίου Πυρηνικής Ενέργειας Τσέρνομπιλ, το δυστύχημα που σταμάτησε το χρόνο, άλλαξε τον κόσμο όπως τον ξέραμε και έγινε σημείο αναφοράς για την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.

Στις 26 Απριλίου του 1986, μια αλυσίδα λαθών και παραλείψεων στον τέταρτο αντιδραστήρα του πρότυπου σοβιετικoύ εργοστασίου «Λένιν» προκάλεσε δύο διαδοχικές εκρήξεις που τίναξαν στον αέρα το προστατευτικό ατσάλινο κάλυμμα.

Το ραδιενεργό σύννεφο που απελευθερώθηκε στην ατμόσφαιρα «ταξίδευε» επί δέκα ολόκληρες ημέρες, σε ακτίνα 200 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, καλύπτοντας με τη θανατηφόρα σκόνη του την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία… αλλά και περιοχές μέχρι την Ιρλανδία, τη Σκοτία και τον Βόρειο Πόλο.

Ο μεγαλύτερος πυρηνικός εφιάλτης της ψυχροπολεμικής εποχής προκάλεσε το θάνατο 31 ανθρώπων που έσβησαν αμέσως μετά την έκρηξη. Και στις δεκαετίες που ακολούθησαν, έκανε χιλιάδες ανθρώπους να χάσουν τη ζωή τους, να ξεριζωθούν από τα σπίτια τους και να υποστούν σοβαρές ψυχολογικές ασθένειες. Από το «μαύρο Απρίλη» του 1986 υπολογίζεται ότι ξεψύχησαν περισσότεροι από 140 χιλιάδες «εκκαθαριστές», όπως ονόμασε η σοβιετική τότε Ουκρανία τους ήρωες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την κρίση στο Τσέρνομπιλ. Ακόμη παραμένει ασαφές εάν και κατά πόσο είχαν ενημερωθεί για τους κινδύνους. Οι περισσότεροι νόσησαν από λευχαιμία και άλλους καρκίνους του αίµατος, παρουσίασαν ναυτία, εμετούς και καταρράκτες και εμφάνισαν ουλές στο δέρμα, αλλά και χαμηλό αριθµό λευκών αιμοσφαιρίων. Το μετατραυματικό στρες και οι εικόνες από την καταστροφή τούς συνοδεύουν ακόμη.

Δεν είναι όμως μόνο οι άνθρωποι που εξακολουθούν να μετρούν πληγές. Το οικοσύστημα της περιοχής έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές, όπως διαπιστώνει μελέτη που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Δύο και πλέον δεκαετίες μετά το ατύχημα δεκάδες είδη ζώων -κάστορες, ελάφια, άγρια άλογα, γεράκια και αετοί- έχουν επιστρέψει στη ζώνη απαγόρευσης του Τσέρνομπιλ. Η εικόνα, ωστόσο, αυτή είναι παραπλανητική, εξηγεί ο Τιμ Μουσό, καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνα και ένας από τους ελάχιστους επιστήμονες που έχει ερευνήσει σε βάθος την περιοχή του ατυχήματος.

Πρόσφατη μελέτη του στις πιο επικίνδυνες ζώνες διαπιστώνει δραματική μείωση της βιοποικιλότητας, αλλά και σοβαρές ανωμαλίες σε είδη ζώων, όπως συρρίκνωση του όγκου των εγκεφάλων τους. Οι πυρηνικές καταστροφές μεγάλης κλίμακας δεν υπακούουν σε ανθρώπινους χρόνους και δεν περιορίζονται σε γεωγραφικά σύνορα εξηγούν οι επιστήμονες, ενώ ο αντίκτυπός τους στο περιβάλλον, στην υγεία των ανθρώπων, αλλά και την οικονομία είναι δύσκολο να αποτιμηθεί....

e-typos.com