Οι δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης – Οι θέσεις για σταδιακή αύξηση κατώτατων αμοιβών – Οι τομείς που θα ενισχυθούν και τα χρηματοδοτικά εργαλεία
Με ρητές δεσμεύσεις ότι η Ελλάδα θα σεβαστεί το δημοσιονομικό στόχο για επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο μέχρι το 2022 και θα επιδιώξει να επιτύχει ρυθμό ανάπτυξης 2% ετησίως την ίδια περίοδο θεσμοθετώντας όλες τις αλλαγές που έχουν συμφωνηθεί με τους εταίρους στη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη, τη φορολογική διοίκηση και μόνο αν προέλθουν πόροι από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής θα διατεθούν στο κοινωνικό κράτος, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έδωσε στο Eurogroup της Σόφιας την πρώτη γεύση από την «Αναπτυξιακή Στρατηγική για το Μέλλον».
Πρόκειται για το περίφημο Σχέδιο Ανάπτυξης το οποίο θα αποτελέσει τον οδηγό οικονομικής πολιτικής μετά την εκπνοή του μνημονίου τον Αύγουστο, το οποίο δεν έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα καθώς τελεί υπό την έγκριση των ευρωπαίων (θεσμών και υπουργών) οι οποίοι το υποδέχθηκαν με ανάμεικτα συναισθήματα.
Ο κ. Τσακαλώτος εισηγείται στο κεφάλαιο περί δίκαιης ανάπτυξης την επαναφορά συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τη σταδιακή αύξηση των κατώτατων μισθών σε συνδυασμό με την καθιέρωση ενεργητικών πολιτικών αύξησης της απασχόλησης κάτι που έγινε και στην Πορτογαλία.
Όπως λένε οι πληροφορίες οι ευρωπαίοι υπουργοί αν και θεώρησαν ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση, πιστεύουν ότι το σχέδιο είναι γενικόλογο στο βαθμό που δεν προσδιορίζει συγκεκριμένους στόχους, δεν εμπεριέχει χρονοδιάγραμμα δράσεων και δεν περιγράφει μέτρα -κίνητρα ενίσχυσης των επτά τομέων της οικονομίας που η κυβέρνηση επιλέγει να αποτελέσουν τα οχήματα της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Οι επτά αυτοί τομείς είναι:
-Οι μεταφορές, η ενέργεια, η ναυτιλία, ο αγροτικός τομέας ( τρόφιμα, χυμοί, κρασί , βότανα κλπ) η βιομηχανία, το φάρμακο κι ο τουρισμός.
1.Στη δημοσιονομική σταθερότητα
2.Στις παρεμβάσεις για να είναι η διατηρήσιμη η ανάπτυξη
3.Στις διαρθρωτικές αλλαγές για την οικονομία
4.Στα μέτρα για τη δίκαιη ανάπτυξη
5.Στα διαθέσιμα χρηματοδοτικά μεργαλεία
Στο τελευταίο αυτό κεφάλαιο γίνεται αναφορά στους πόρους των ευρωπαικών ταμείων, του πακέτου Γιούνκερ, εθνικούς πόρους από το ΠΔΕ και δάνεια από την αναπτυξιακή τράπεζα που θέλει να συστήσει η κυβέρνηση ιδέα που δεν βρίσκει σύμφωνους τους ευρωπαίους.
Αντιθέτως απόλυτη συμφωνία υπάρχει στην αξιοποίηση των πόρων και προσέλκυση κεφαλαίων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Τέλος το μοναδικό απτό μέτρο που συμβάλει στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού αλλά αποσκοπεί κυρίως στον περιορισμό της φοροδιαφυγής είναι η επέκταση των ηλεκτρονικών πληρωμών στο σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων έως το 2020.