Από το 2015 μέχρι τώρα τα ελληνικά δικαστήρια έκριναν παράνομες και καταχρηστικές τις δανειακές συμβάσεις σε αλλοδαπό νόμισμα και ειδικα σε ελβετικό φράγκο σε πρώτο βαθμό.

Αυτό συνέβαινε αφ’ενός διότι αρχικά οποιαδήποτε αγωγή κατατίθετο έπαιρνε μακρινή δικάσιμο εκδίκασης από 8 μήνες ως και χρόνο ενώ επιπλέον υπήρχε το δικαίωμα αναβολής οπότε η δικάσιμος πήγαινε ακόμα πιο μακριά.

Το 2016 η διαδικασία άλλαξε προς το καλύτερο όσον αφορά τις αγωγές αυτές και η συζήτηση της αγωγής έγινε συντομότερη χωρίς να προβλέπεται αναβολή.

Έτσι άρχισαν να εκδίδονται αρκετές αποφάσεις που έκαναν δεκτές τις αγωγές κατά των τραπεζών και δέχονταν ότι έπρεπε να υπολογίζονται τα δάνεια αυτά με την αρχική ισοτιμία, δηλαδή με την ισοτιμία που ίσχυε κατά την ημερομηνία υπογραφής της κάθε σύμβασης.

Με τον τρόπο αυτό ο δανειολήπτης ωφελείται τα μέγιστα από την δανειακή σύμβαση σε σχέση με την τρέχουσα οφειλή του. Το βασικότερο είναι ότι αν έχουμε σταθερή ισοτιμία στην εξόφληση του δανείου μας, αυτομάτως γίνεται σταθερό και το κεφάλαιο που καλούμαστε να εξοφλήσουμε σε ευρώ.

Επίσης μας δίνετε η δυνατότητα τα επιπλέον ευρώ που έχουμε καταβάλει όλα τα προηγούμενα χρόνια για την εξόφληση των δόσεων με την τρέχουσα κάθε φορά ισοτιμία, να μπορούν να συμψηφισθούν στις επόμενες δόσεις μας και έτσι αυτομάτως το άληκτο κεφάλαιο του δανείου μας μειώνεται κατά πολύ.

Τέλος μειώνονται και οι δόσεις που καλούμαστε να καταβάλουμε σε ευρώ καθώς η αρχική ισοτιμία ήταν ευνοϊκή για το ευρώ, σε σχέση με την τωρινή.

Αποτέλεσμα όλων των ανωτέρω, είναι να μπάινει επιτέλους το συγκεκριμένο δάνειο σε μια σειρά, δηλαδή να είναι πλέον ελέγξιμο και να μπορεί να αποπληρωθεί.

Και τούτο διότι με την ισοτιμία μεταξύ ευρώ και ελβετικού να μεταβάλλεται συνεχώς και με τις συνεχείς ρυθμίσεις μείωσης των δόσεων, οι καταβολές αφορούσαν κυρίως την εξόφληση των τόκων, δηλαδή το κέρδος της τράπεζας και όχι το κεφάλαιο, το οποίο παρέμενε άθικτο, αμείωτο και αυξανόταν κάθε φορά που ισοτιμία μεταβαλλόταν υπέρ του ελβετικού φράγκου.

Οι αποφάσεις που εκδόθηκαν υπέρ των δανειοληπτών δέχθηκαν διαφορετικούς νομικούς λόγους. Αρχικά οι δικαστές υποστήριζαν ότι οι όροι των δανειακών συμβάσεων ήταν ασαφείς και καταχρηστικοί και ως τέτοιοι έπρεπε να κριθούν άκυροι και παράνομοι.

Επίσης δέχονταν ότι οι δανειολήπτες δεν ενημερώθηκαν επαρκώς και με σαφήνεια για τα δάνεια αυτά και τον τρόπο αποπληρωμής τους και ως εκ τούτου οι όροι παρέμεναν ασαφείς και αόριστοι για αυτούς.

Εν συνεχεία ο λόγος αυτός ήρθε να εμπλουτιστεί και να βασιστεί στις υποχρεώσεις που έχει η κάθε τράπεζα απέναντι στους δανειολήπτες όταν τους ενημερώνει για σύμβαση σε συνάλλαγμα. Στην περίπτωση αυτή ορίζουν τα δικαστήρια, οφείλουν οι τράπεζες να ενημερώνουν με σαφήνεια για τον συναλλαγματικό κίνδυνο, να δίνουν αριθμητικά παραδείγματα, να αποτρέπουν τον δανειολήπτη από την χορήγηση τέτοιου δανείου αν δεν ταιριάζει στο συγκεκριμένο προφίλ επενδυτή και τέλος να του παρέχουν όλα τα μέτρα προστασίας από τον συναλλαγματικό κίνδυνο.

Μέχρι τώρα επομένως το δικαστήριο πατούσε σε αυτά τα δύο επιχειρήματα/νομικούς λόγους για να κάνει δεκτές τις αγωγές.

Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη νίκη σε αυτές τις υποθέσεις ήρθε με την αποφαση επί της συλλογικής αγωγής που ασκήθηκε κατά της Eurobank. To δικαστήριο δέχθηκε και τους δύο λόγους και έκρινε ότι τα δάνεια αυτά είναι επενδυτικά και όχι στεγαστικά, άρα οι διατάξεις που τα ρυθμίζουν είναι διαφορετικές, εξειδικευμένες και η τράπεζα υποχρεούται να τις τηρεί.

Και επειδή όλοι γνωρίζουμε πώς χορηγούνταν τα δάνεια αυτά, και αν τηρήθηκαν οι οφειλόμενες από την τράπεζα υποχρεώσεις σωστής και πλήρους ενημέρωσης ή όχι, το δικαστήριο δέχθηκε ότι τα δάνεια αυτά πρέπει να υπολογίζονται με βάση την αρχική ισοτιμία.

Αυτά λοιπόν όλα συνέβησαν κατά την εκδίκαση των υποθέσεων σε πρώτο βαθμό, δηλαδή από τα Πολυμελή Πρωτοδικεία της χώρας.

Επί των αποφάσεων αυτών οι τράπεζες ασκούσαν εφέσεις όπως είχαν το δικαίωμα και ήδη κάποιες εφετειακές αποφάσεις έχουν αρχίσει να εμφανίζονται εντός του 2017.

Πρέπει να τονιστεί ότι κάθε αγωγή εξετάζεται από διαφορετικό δικαστή και η έκβαση της δεν δεσμεύεται από τις προηγούμενες αποφάσεις που έχουν εκδοθεί είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο βαθμό. Απλά, αν έχουν εκδοθεί πολλές αποφάσεις και ειδικά από ανώτερο δικαστήριο που κάνουν δεκτή την αγωγή, τότε για μας τους δικηγόρους αλλά και τους επόμενες δικαστές είναι ένα πάτημα που μπορούν ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ να χρησιμοποιήσουν. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟ και δεν αποτελεί δεδικασμένο για τους υπόλοιπους.

Τα Εφετεία με την σειρά τους απορρίπτουν τις εφέσεις των τραπεζών και επικυρώνουν τις αποφάσεις των πρωτόδικων δικαστηρίων άρα και τις αγωγές.

Μάλιστα το Εφετείο Αιγαίου ήρθε με την απόφαση του να προσθέσει και ένα ακόμα λόγο ακυρότητας της σύμβασης σε ελβετικό φράγκο αυτή την φορά κατά της ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Δέχθηκε λοιπόν το Εφετείο ότι η τράπεζα, έδινε δάνεια σε ένα νόμισμα χωρίς να το διαθέτει και ότι η συναλλαγή ήταν μόνο εικονική και λογιστική και όχι πραγματική. Δηλαδή αποδείχθηκε ότι οι τράπεζες δεν κατείχαν ελβετικά φράγκα και δεν έδιναν δάνεια σε ελβετικά φράγκα. Έδιναν δάνεια σε ευρώ και τα βάπτιζαν δάνεια σε ελβετικό.

Αποτέλεσμα; ¨Όλη αυτή η διαφορά της ισοτιμίας να είναι καθαρό αλλά παράνομο κέρδος της τράπεζας.
Αν δεχθούμε επιπλέον ότι οι τράπεζες γνώριζαν από πριν ότι το ελβετικό φράγκο θα μεταβληθεί και να δυναμώσει έναντι του ευρώ, αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει τεράστια απάτη έναντι των δανειοληπτών, που αδαείς έσπευσαν να δανειστούν σε ελβετικό λόγω του ευνοϊκού επιτοκίου.

Ευχή όλων μας είναι να συνεχιστούν οι θετικές αποφάσεις των δικαστηρίων για το θέμα αυτό. Έργο δικό μας να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάνουμε πιο εύκολο το έργο των δικαστών. Έργο δικό σας να ενημερώνεστε για τα δικαιώματά σας έναντι των τραπεζών και αν έχετε την δυνατότητα να μάχεστε ώστε να μην χάνετε τις πιθανότητες και τις δυνατότητες που έχετε για να δικαιωθείτε.

 Η ΡΟΔΙΑΚΗ

Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την -υπ' αριθμ. 86/2017 Εφετείου Αιγαίου- δείτε την εδώ : http://www.daneia-chf.gr/files/daneia-chf/articles/GNOMODOTISEIS%20SYLLOGIKON%20AGOGON/86-2017%20EFETEIO%20AIGAIOY.pdf , η οποία αναγνωρίζει την αναδρομική ισχύ των αρχικών συμβάσεων σε ευρώ.
Εκτιμάται, μάλιστα, πως η εν λόγω τελεσίδικη δικαστική απόφαση θα αποτελέσει ένα ισχυρό νομικό όπλο για τους χιλιάδες δανειολήπτες, που έχουν επιλέξει την δικαστική οδό για την δικαίωσή τους.
Μια από τις ισχυρές θεμελιώδεις σκέψεις της (86/2017) Εφετειακής απόφασης είναι ότι τα χρηματικά ποσά που χορηγήθηκαν ως δάνεια δεν εκταμιεύθηκαν σε ελβετικά φράγκα, αλλά μετατράπηκαν στη συνέχεια λογιστικά στο νόμισμα αυτό, χωρίς να αποδεικνύεται ότι πράγματι η τράπεζα δανείστηκε αντίστοιχα ελβετικά φράγκα από την διατραπεζική αγορά.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κος ΠΡΑΤΑΣ Αντώνης.

- Συγγενής του έκανε δηλώσεις καταγγέλλοντας πως το πτώμα του νεαρού δεν έχει βρεθεί ακόμα γιατί "έχουμε μπλέξει με λαμόγια"
- Τράβηξε όπλο και πυροβόλησε στον αέρα! 
- Αμέσως συνελήφθη
- VIDEO ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΩΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΜΩΝ
ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε το πρωί της Παρασκευής (12.05.2017) έξω από το Εφετειο της Αθήνας μετά την αναβολή της δίκης για την υπόθεση του Μάριου Παπαγεωργίου.

Συγγενής της οικογένειας του θύματος την ώρα που έκανε δηλώσεις μπροστά στην κάμερα λέγοντας ότι δεν μπορούν να βρουν το πτώμα του παιδιού "γιατι έχουμε μπλέξει με λαμόγια" έβγαλε όπλο και πυροβόλησε στον αέρα.

Ο άνδρας κατέβηκε τα σκαλοπάτια του Εφετείου ωστόσο άνδρες της αστυνομίας με πολιτικά τον ακολουθηςαν, τον έριξαν στο έδαφος και του πέρασαν χειροπέδες.

Δείτε τη στιγμή των πυροβολισμών

Το χρονικό της υπόθεσης
Ήταν 9 Αυγούστου του 2012 όταν χάθηκαν τα ίχνη του νεαρού Μάριου Παπαγεωργίου. Εκείνη την ημέρα, ο νεαρός άνδρας είχε φύγει με το αυτοκίνητό του από το Διακοφτό Αχαΐας, όπου έκανε διακοπές με τη μητέρα του. Την επομένη, η μητέρα του δέχτηκε τηλεφώνημα από τους απαγωγείς του, οι οποίοι της ζήτησαν λύτρα 620.00 ευρώ για να τον αφήσουν ελεύθερο.

Η γυναίκα δεν επικοινώνησε με την αστυνομία αλλά στράφηκε στο κοντινό της περιβάλλον και άκουσε τη συμβουλή 73χρονου οικογενειακού φίλου να μην ειδοποιήσει τις αρχές. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο άνθρωπος στον οποίο στράφηκε για βοήθεια θα κατηγορούνταν αργότερα ως ο "εγκέφαλος" της απαγωγής και της δολοφονίας του παιδιού της.

Μέχρι τις 17 Αυγούστου, όταν δηλώθηκε η εξαφάνιση του 26χρονου στην αστυνομία, η μητέρα του Μάριου Παπαγεωργίου ήταν σε συνεχή επαφή με τους απαγωγείς του παιδιού της και τη διαβεβαίωναν πως ήταν ζωντανός, αλλά θα τον άφηναν ελεύθερο μόνο όταν θα τους έδινε τα λύτρα.

Ο 73χρονος, βασικός κατηγορούμενος για την απαγωγή, επιχειρούσε να την καθησυχάσει, λέγοντάς της πως έκανε έρευνες για να βρει τον Μάριο. "Διαφήμιζε" μάλιστα πως είχε διασυνδέσεις με μυστικές, εγχώριες και ξένες, υπηρεσίες.

Τελικά, τον Οκτώβριο του 2012 η αστυνομία κατάφερε να φτάσει στην άκρη του νήματος και αφού η μητέρα του Μάριου είχε απευθυνθεί και στην εκπομπή "Φως στο Τούνελ". Τότε, είχε εντοπιστεί μια μεγάλη κηλίδα αίματος στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του Μάριου Παπαγεωργίου και από τις εργαστηριακές εξετάσεις αποδείχθηκε πως ανήκε στον 26χρονο.

Στον 73χρονο, που η αστυνομία πιστεύει πως είναι ο "εγκέφαλος" της απαγωγής, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο επέβαλλε ισόβια κάθειρξη συν 23χρόνια για ανθρωποκτονία, αρπαγή, σύσταση συμμορίας και απόπειρα εκβίασης. Σε 18 χρόνια φυλάκισης καταδικάστηκε η σύζυγός του για αρπαγή, απλή συνεργεία σε απόπειρα εκβίασης και συμμορία.

Σε κάθειρξη έξι ετών καταδικάστηκε ο άνθρωπος που έκανε τα τηλεφωνήματα στη μητέρα του Μάριου. Ποινές φυλάκισης έως 6 χρόνια με αναστολή επιβλήθηκαν και σε άλλους τέσσερις κατηγορούμενους.

newsit.gr

Με μια απόφαση Διοικητικού Εφετείου μπαίνει ουσιαστικά «ταφόπλακα» στους ελέγχους που μπορούν να κάνουν οι φορολογικοί μηχανισμοί στις λίστες με πρόσωπα που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό.

Επί της ουσίας μπορούν να ακυρωθούν οι έλεγχοι και να δικαιωθούν οι φορολογούμενοι οι οποίοι έχουν υποχρεωθεί να πληρώσουν πρόστιμα χιλιάδων ευρώ.

Η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου αναφέρει οι χρήσεις έως και το 2006 έχουν παραγραφεί. Για να γίνει έλεγχος πέραν της 5ετίας που ισχύει η προθεσμία παραγραφής θα πρέπει να έχει ήδη πραγματοποιηθεί έλεγχος εντός της 5ετίας και ότι μπορεί στη συνέχεια να επανέλθει η φορολογική διοίκηση για συμπληρωματικό φορολογικό έλεγχο μόνον εφόσον υπάρχουν νέα στοιχεία διαθέσιμα.

Με το σκεπτικό αυτό ουσιαστικά ακυρώνονται όλοι οι φορολογικοί έλεγχοι που έχουν γίνει αφού και για το 2007 μπορεί να γίνει συμπληρωματικός φορολογικός έλεγχος μόνο εφόσον αποδεδειγμένα η φορολογική διοίκηση αποδείξει ότι δεν είχε τη δυνατότητα να εντοπίσει και να ζητήσει τα νέα στοιχεία για τη διενέργεια του ελέγχου, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση τα στοιχεία καταθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό του ελεγχόμενου που ελέγχθηκαν και βάση αυτών προέκυψαν διαφορές σε σχέση με το δηλωμένο εισόδημα του φορολογούμενου. Ουσιαστικά το δικαστήριο λέει ότι τα στοιχεία των καταθέσεων ήταν εκεί και έπρεπε να έχουν ζητηθεί εντός της 5ετίας από τον ελεγκτικό μηχανισμό.

Σύμφωνα με νομικούς κύκλους που μίλησαν στο capital:
Η απόκτηση από τις φορολογικές αρχές υλικού (από οπτικό) δίσκο με όλα τα ονόματα των καταθετών δεν μπορεί να αποτελέσει νέο στοιχείο -που παρατείνει την παραγραφή- και απαιτείται να έχει εκδοθεί εντολή ελέγχου για κάθε συγκεκριμένο φορολογούμενο.

Οι ελεγχόμενες υποθέσεις δεν εμπίπτουν ούτε στην προβλεπόμενη από νόμο του 2013 20ετη παραγραφή καθώς, όπως κρίνει το δικαστήριο, αυτό ισχύει για τις υποθέσεις από την ισχύ του νόμου και μετά, δηλαδή για τις υποθέσεις από 2014 και μετά.

Με την απόφαση αυτή μπορεί να ακυρωθούν λόγω παραγραφής οι έλεγχοι και τα συμπεράσματα που εξήχθησαν από αυτήν σε λίστες, όπως Λαγκάρντ, Μπόργιανς κ.λπ.

Το ανώτατο αμερικανικό δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών (Άρειος Πάγος), πήρε το μέρος της εταιρείας Samsung χθες σε μια μεγάλη διαμάχη πατέντας "έξυπνων κινητών" (smartphones) με την Apple, απορρίπτοντας την απόφαση εφετείου που υποχρέωνε την νοτιοκορεάτικη εταιρεία να πληρώσει πρόστιμο 399 εκατομμυρίων δολαρίων (372 εκατ. ευρώ) στον αμερικανικό της ανταγωνιστή για την αντιγραφή του βασικού σχεδίου των iPhone.

Η απόφαση, η οποία βγήκε με πλήρη ομοφωνία και γράφηκε από την δικαστή Σόνια Σοτομαγιόρ, υποστηρίζει ότι αυτός που παραβιάζει μια πατέντα δεν χρειάζεται πάντα να παραδίδει όλα του τα κέρδη από τις πωλήσεις των προϊόντων που έχουν κατασκευαστεί με τα κλεμμένα σχέδια, εάν τα σχέδια αυτά αφορούν μόνο συγκεκριμένα εξαρτήματα (δηλαδή την εμφάνιση), και όχι όλη τη συσκευή.

Οι δικαστές έστειλαν την υπόθεση πίσω στο ανώτατο εφετείο για ομοσπονδιακές υποθέσεις στην Ουάσιγκτον για να αποφανθεί πόσα χρωστάει τελικά η Samsung. Δεν υπέδειξαν ωστόσο στα δικαστήρια πώς να χειριστούν παρόμοιες υποθέσεις στο μέλλον.

Ο εκπρόσωπος της Apple Τζος Ρόσενστοκ είπε σε δήλωσή του ότι η αμερικανική εταιρεία παραμένει "αισιόδοξη ότι τα κατώτερα δικαστήρια θα στείλουν ξανά ένα ισχυρό μήνυμα ότι το να κλέβεις δεν είναι σωστό".

Η Samsung είπε στο πρακτορείο Reuters σε γραπτή δήλωση ότι η απόφαση αποτελεί "νίκη για την Samsung και όλους όσους προωθούν την δημιουργικότητα, την καινοτομία και τον δίκαιο ανταγωνισμό στην αγορά".

Μετά από μια απόφαση του 2012 υπέρ της Apple, επιδικάστηκαν αρχικά στη Samsung πρόστιμα συνόλου 930 εκατομμυρίων δολαρίων (867 εκατ. ευρώ) - που αργότερα μειώθηκαν κατά 383 εκατομμύρια (357 εκατ. ευρώ) - για παραβίαση των πατεντών της Apple που αφορούσαν το iPhone, και διότι αντέγραψε την χαρακτηριστική εμφάνισή του όταν δημιούργησε το τηλέφωνο Galaxy και άλλες ανταγωνιστικές συσκευές.

Τον Δεκέμβριο 2015, η Samsung πλήρωσε την αντίζηλό της που εδρεύει στο Κουπερτίνο της Καλιφόρνιας 548 εκατομμύρια δολάρια (511 εκατ. ευρώ). Η Samsung ωστόσο παρέπεμψε την υπόθεση στον Άρειο Πάγο, δηλώνοντας ότι δεν θα έπρεπε να πληρώσει από το συνολικό αυτό ποσό τα 399 εκατομμύρια δολάρια επειδή αντέγραψε τα πατενταρισμένα σχέδια των στρογγυλοποιημένων γωνιών της πρόσοψης του iPhone, του πλαισίου του και την παράταξη των προγραμμάτων και εφαρμογών σε χρωματιστά εικονίδια (και τίποτα άλλο).

Με τα προϊόντα που χρησιμοποιούν την εμφάνιση του iPhone, η Samsung κατέλαβε την πρώτη θέση στις εταιρείες κατασκευών έξυπνων τηλεφώνων.

Η χθεσινή απόφαση ακολούθησε μια σκληρή νομική μάχη μεταξύ των δύο παγκόσμια κορυφαίων εταιρειών κατασκευής smartphone που ξεκίνησε το 2011 όταν η Apple μήνυσε την Samsung για παραβίαση πατεντών και κατατεθέντων σημάτων. Ήταν μια από τις πιό στενά παρακουλουθούμενες υποθέσεις πατέντας που έχουν βρεθεί ενώπιον του αμερικανικού Άρειου Πάγου τα τελευταία χρόνια.

Η νομική μάχη εστιάστηκε στο εάν ο όρος "αντικείμενο κατασκευής", στον οποίο βασίζεται μια νομική υπόθεση για να υπολογιστούν τα πρόστιμα παραβίασης πατέντας στο αμερικανικό δίκαιο, θα έπρεπε να ερμηνευτεί ως ολοκληρωμένο αντικείμενο στο σύνολό του, ή ως τμήμα ενός σύνθετου αντικειμένου.

Στα έγγραφα της υπόθεσης, η Samsung, η Apple και η αμερικανική κυβέρνηση συμφώνησαν ότι ο όρος μπορούσε να περιγράψει ένα τμήμα ή εξάρτημα.

Η Apple όμως κάλεσε τον Άρειο Πάγο να επιβεβαιώσει την απόφαση του εφετείου διότι η Samsung δεν προέβαλλε καμία απόδειξη ότι το αντικείμενο κατασκευής στην περίπτωση αυτή ήταν κάτι λιγότερο από το συνολικό smartphone που πωλείται στους καταναλωτές. Η Samsung, από την άλλη πλευρά, διατείνονταν ότι δεν χρειάζεται να παρουσιάσει τέτοια απόδειξη.

Η δικαστής του Αρείου Πάγου Σοτομαγιόρ, υπογράφοντας τη γνώμη για το ομόφωνο δικαστήριο, είπε ότι ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Ο όρος "αντικείμενο κατασκευής είναι αρκετά ευρύς ώστε να περιλαμβάνει και το αντικείμενο που πωλείται στον καταναλωτή καθώς και το τμήμα του αντικειμένου αυτού", έγραψε.

Οι δικαστές ωστόσο αρνήθηκαν να δημιουργήσουν παρουσιάσουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για τα κατώτα δικαστήρια ώστε να μπορούν να διακρίνουν ποιό τμήμα ενός προϊόντος αφορά τη συγκεκριμένη περίπτωση, κάτι το οποίο θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα στην περίπτωση των προϊόντων υψηλής τεχνολογίας

Στα έγγραφα του δικαστηρίου, η Apple δήλωσε ότι η επιτυχία του iPhone είχε άμεση σχέση με την καινοτόμα εμφάνιση, τα οποία υιοθέτησαν άλλοι κατασκευαστές στα δικά τους προϊόντα. Η Samsung συγκεκριμένα πήρε μια εσκεμμένη απόφαση να αντιγράψει την εμφάνιση του iPhone και πολλά χαρακτηριστικά του λογισμικού διασύνδεσης (interface), είπε η Apple.

Από την πλευρά της, η Samsung δήλωσε ότι δεν θα πρέπει να παραδώσει το σύνολο των κερδών της στην αντίζηλό της εταιρεία, καθώς τα στοιχεία της εμφάνισης συνεισέφεραν κατά πολύ λίγο στο σύνθετο προϊόν με τα χιλιάδες πατενταρισμένα χαρακτηριστικά.

Οι διαμάχες για πατέντες εμφάνισης φτάνουν στον αμερικανικό Άρειο Πάγο πολύ σπάνια - η τελευταία, μάλιστα, ήταν πριν από 120 χρόνια.

Thetoc.gr