Δεκτή έκανε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αγωγή που κατέθεσε μία γυναίκα 71 ετών, η οποία έμεινε ανάπηρη ύστερα από χειρουργική επέμβαση, στην οποία υποβλήθηκε για καρκίνο που λανθασμένα διαγνώστηκε.

Το δικαστήριο, με την υπ’ αριθμόν 16591/2015 απόφαση, επιδίκασε στην ηλικιωμένη ως αποζημίωση το ποσό των 572.000 ευρώ και επέβαλε στους εναγόμενους μέρος των δικαστικών εξόδων (ορίζοντας το ποσό των 28.000 ευρώ). Η απόφαση είναι άμεσα εκτελεστή για το ποσό των 250.000 ευρώ.

Όπως περιγράφεται, οι εναγόμενοι είναι πέντε· ειδικότερα πρόκειται για έναν γιατρό-χειρουργό, δύο συναδέλφισσές του παθολογοανατόμους και δύο ανώνυμες εταιρείες παροχής ιατρικών υπηρεσιών -μία κλινική κι ένα κέντρο εργαστηριακών εξετάσεων.

Σύμφωνα με το ιστορικό, όλα ξεκίνησαν ύστερα από προληπτικές εξετάσεις -κολονοσκόπηση και δωδεκαδακτυλοσκόπηση- στις οποίες υποβλήθηκε η ενάγουσα τον Ιούνιο του 2013. Στο πλαίσιο των εξετάσεων ελήφθησαν βιοψίες και ο γιατρός που την ανέλαβε συνέστησε περιοδικό έλεγχο και παρακολούθηση. Οι βιοψίες απεστάλησαν στο εναγόμενο ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, όπου εξετάστηκαν από δύο παθολογοανατόμους, ενώ η ηλικιωμένη πληροφορήθηκε λίγες μέρες αργότερα τα αποτελέσματα, οπότε απευθύνθηκε στον εναγόμενο γιατρό-χειρουργό προκειμένου να διερευνηθεί η κατάσταση της υγείας της.

Η ενάγουσα ανέφερε στον χειρουργό ότι δεν έχει συμπτώματα κι εκείνος, αφού συμβουλεύτηκε τη διενεργηθείσα -από τις εναγόμενες γιατρίνες- παθολογοανατομική εξέταση προχώρησε σε δακτυλική εξέταση της ασθενούς, διαπιστώνοντας -όπως την πληροφόρησε- ότι έπασχε από αδένωμα σε μέγεθος καρυδιού και ότι η κατάστασή της ήταν επείγουσα.

Σύμφωνα με την απόφαση, αρκούμενος στην ανακοίνωση ότι έπρεπε να είχε χειρουργηθεί ήδη «χθες», ο εναγόμενος γιατρός έκανε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και εισήγαγε την ηλικιωμένη στην εναγόμενη κλινική, όπου ο ίδιος διατηρεί γραφείο, προκειμένου να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση, με διάγνωση «κακόηθες νεόπλασμα του ορθού».

Την επομένη της εισαγωγής, η γυναίκα εισήλθε στο χειρουργείο, όπου υπεβλήθη σε κοιλιοπεριναϊκή ορθοσιγμοειδεκτομή, ενώ μετά την επέμβαση παρέμεινε δύο εβδομάδες νοσηλευόμενη στην κλινική.
Όταν λίγες μέρες αργότερα, η ενάγουσα ενημερώθηκε για τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης άρχισε να αμφιβάλει ότι έπασχε από καρκίνο και έτσι ζήτησε και έλαβε το υλικό, το οποίο και παρέδωσε προς επανεξέταση σε άλλο διαγνωστικό κέντρο.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, με βάση την εξέταση του ίδιου υλικού που ακολούθησε αποδείχθηκε χωρίς αμφιβολία ότι η ενάγουσα δεν έπασχε από κακοήθες νεόπλασμα του ορθού. Κατά την ίδια απόφαση, «αποδείχθηκε ότι εξαιτίας της ανωτέρω εγχείρισης που υπέστη η ενάγουσα, εκτός του ότι λόγω του ακρωτηριασμού του εντέρου και του πρωκτού, έχει υποστεί μόνιμη κολοστομία μη αναστρέψιμη, έχει δημιουργηθεί στην περιοχή, ως επιπλοκή της επέμβασης, κήλη, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί χειρουργικά, όμως αποτελεί πολύπλοκη διαδικασία και υπάρχει κίνδυνος ανοίγματος νέας στομίας σε άλλο σημείο».

Στην απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης αναφέρεται πως «εξαιτίας της χειρουργικής επέμβασης, η ενάγουσα έχει καταστεί ανάπηρη, καθώς η φυσική οργανική εντερική λειτουργία καταργήθηκε και δημιουργήθηκε παρά φύσιν έδρα, η οποία είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη». Η μόνιμη αναπηρία έχει επηρεάσει κάθε έκφανση της ζωής της ενάγουσας και έχει μειώσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής της.

Η ενάγουσα -πάντα κατά την απόφαση- μετά την εγχείριση αποδείχθηκε ότι δεν συμμετέχει σε καμία κοινωνική εκδήλωση, αλλά βρίσκεται καθηλωμένη στο σπίτι της θυγατέρας της στην Αμερική, όπου αναγκάστηκε να μετακομίσει, προκειμένου η τελευταία να μπορεί να την περιποιείται.

Χαρακτηρίζεται ως λανθασμένη, ως προς τα συμπέρασμά της, η παθολογοανατομική εξέταση, χωρίς την οποία η ηλικιωμένη δεν θα είχε οδηγηθεί ποτέ στο χειρουργείο. Εξάλλου, σε ό,τι αφορά τον χειρουργό-γιατρό επισημαίνεται -μεταξύ άλλων- ότι αρκέστηκε στην κλινική εξέταση της ασθενούς σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της παθολογοανατομικής εξέτασης και παρέλειψε να ζητήσει τη διενέργεια κι άλλων διαγωνιστικών εξετάσεων, όπως η μαγνητική τομογραφία πυέλου και το ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα του ορθού και του εντέρου.

Ημερησία

Οριστική λύση στην αυχενική μυελοπάθεια, η οποία οδηγεί σε βέβαιη αναπηρία αλλά και στον θάνατο, δίνει η χειρουργική αντιμετώπιση με την μέθοδο της Πρόσθιας Αυχενικής Σωματεκτομής !

Αυτό τονίστηκε από κορυφαίους χειρουργούς σπονδυλικής στήλης στο 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο Σπονδυλικής Στήλης, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες στο Ναύπλιο.

« Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών σε όλο τον κόσμο η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη λύση στην αντιμετώπιση της αυχενικής μυελοπάθειας που ορθά έχει χαρακτηριστεί ως «σιωπηλός δολοφόνος» αναφέρει ο γνωστός νευροχειρουργός-χειρουργός σπονδυλικής στήλης, επισκέπτης καθηγητής κ Ιωάννης Πολυθοδωράκης,ο οποίος μίλησε στο συνέδριο και προσθέτει.
«Οι ασθενείς εμφανίζουν σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων τους μετά την επέμβαση κι αυτό αποδεικνύει ότι η μόνη λύση σε όσους διαγνωσθούν με μυελοπάθεια είναι η χειρουργική αντιμετώπιση, καθώς το ποσοστό επιτυχίας ξεπερνά το 90%».

Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονεςη αυχενικήμυελοπάθεια, προκαλείται από την στένωση του σπονδυλικού σωλήνα στον αυχένα, η οποία οδηγεί σε δυσλειτουργία του νωτιαίου μυελού με τελικό αποτέλεσμα την προοδευτική παράλυση των άνω και κάτω άκρων, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις στον θάνατο.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ
Τα συμπτώματα της αυχενικής μυελοπάθειας εμφανίζονται αργά και ύπουλα, πολλές φορές δεν υπάρχει καθόλου πόνος κι έτσι μπορεί ο ασθενής να καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει όταν έχει ήδη χάσει ένα μεγάλο μέρος της μυϊκής ισχύος και έχει πχ ατροφία στα χέρια.Αν επιτρέψουμε να προχωρήσει μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη παράλυση και ακόμη και σε θάνατο.

Η νόσος πλήττει πιο συχνά τους άνδρες και εμφανίζεται σε μικρότερη ηλικία από ότι στις γυναίκες. Ακτινολογικά διαπιστώνεται στο 13% των ανδρών στην 3η δεκαετία της ζωής τους και στο 100% των ανδρών άνω των 70χρόνων. Στις γυναίκες η νόσος εμφανίζεται αργότερα με το 5% αυτών να εμφανίζει ακτινολογικές αλλοιώσεις την 4η δεκαετία της ζωής τους , ενώ ανεβαίνει στο 96% στις γυναίκες άνω των 70χρόνων.

Τα βασικά συμπτώματα είναι :
Μούδιασμα ή και αδυναμία στα χέρια (ειδικά δυσκολία στις λεπτές κινήσεις όπως το γράψιμο και το κούμπωμα στο πουκάμισο),
Δυσκολία στο περπάτημα, αστάθεια βάδισης, βαριά ή «μαγκωμένα» πόδια),
Δυσκαμψία, πόνος στον αυχένα και σε προχωρημένες περιπτώσεις, δυσκολία στην ούρηση, την αφόδευση και την σεξουαλική λειτουργία.

ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ
Οι αιτίες που ενοχοποιούνται για την πρόκληση της νόσου είναι:
Η εκφυλιστική στένωση που προκαλείται από την σπονδύλωση (εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα), που είναι η πιο συνήθης αιτία.
Οι φλεγμονώδεις παθήσεις όπως η Ρευματοειδής αρθρίτιδα,
Η συγγενής στένωση,
Η οστεοποίηση του οπίσθιου επιμήκους συνδέσμου,
Οι κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου
Η σπονδύλωση
Ο τραυματισμός του αυχένα
Όγκοι

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Σύμφωνα με τον κ Πολυθοδωράκη η μέθοδος που έχει τα καλύτερα αποτελέσματα είναι η Πρόσθια Αυχενική Σωματεκτομή και Σπονδυλοδεσία.
Η μέθοδος αυτή πραγματοποιείται σε ασθενείς με συμπτωματική, στένωση του αυχενικού σπονδυλικού σωλήνα και μυελοπάθεια που οφείλεται σε σπονδύλωση.
«Με την επέμβαση αυτή αφαιρούνται τα μεγάλα οστεόφυτα που πιέζουν τον νωτιαίο μυελό και τα νωτιαία νεύρα»εξηγεί ο κ Πολυθοδωράκης και προσθέτει
« Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να αφαιρεθεί σχεδόν ολόκληρο το σπονδυλικό σώμα και οι δίσκοι και στη συνέχεια να ανακατασκευασθεί η Σπονδυλική Στήλη. Η ανακατασκευή γίνεται είτε με οστικό μόσχευμα είτε με ειδικό εκπτυσσόμενο κύλινδρο (τιτανίου ή πολυμερούς πλαστικού) που θα ενσωματωθεί με τους άλλους σπονδύλους για να επιτευχθεί η σταθερότητα και να αποκατασταθεί η λόρδωση της Αυχενικής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης».

Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία, μετομή 3-5 εκατοστών είτε επιμήκης είτε εγκάρσια και με τη χρήση ειδικού χειρουργικού μικροσκοπίου, υπό συνεχή νευροπαρακολούθηση και ειδικό ακτινοσκοπικό μηχάνημα.

Ολοκληρώνεται με την τοποθέτηση μιας ειδικής πλάκας που σταθεροποιείται στην πρόσθια επιφάνεια των σωμάτων των σπονδύλων που βρίσκονται πάνω και κάτω από τους σπόνδυλους που έχουν αφαιρεθεί.

Ο χρόνος της χειρουργικής επέμβασης είναι συνήθως 2-4 ώρες ανάλογα με τον αριθμό σπονδύλων που θα χειρουργηθούν, ενώ η νοσηλεία 2-3 ημέρες. Ο ασθενής μπορεί να χρειασθεί να φορέσει αυχενικό κολάρο για 15-30 ημέρες.

www.brain-spine.grΤηλ :210 6826030