Επιπλέον 1.500 θέσεις εργασίας απαιτούνται, πέραν των 3.000 που θα ανοίξουν το 2015 και για τις οποίες δεσμεύτηκε ο κ. Κατρούγκαλος, προκειμένου να λυθεί οριστικά το πρόβλημα των αδιόριστων του ΑΣΕΠ.

Με επιστολή του στον κ. Κριτσωτάκη, πρόεδρο της διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, ο Σύλλογος Αδιόριστων Επιτυχόντων του ΑΣΕΠ αναφέρει τα εξής:

“Αξιότιμε, κύριε Πρόεδρε:

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αδιόριστων Επιτυχόντων του ΑΣΕΠ, δημιουργήθηκε με αποκλειστικό σκοπό την ηθική και επαγγελματική αποκατάσταση όλων αυτών των Πολιτών που πιστεύουν ακλόνητα στις αρχές της Δημοκρατίας, της Αξιοκρατίας και της Συνταγματικής έννομης τάξης, οι οποίες διασαλεύτηκαν βίαια όλα αυτά τα χρόνια του Μνημονίου.

Δυστυχώς, αυτές οι βασικές αρχές που θα πρέπει να διέπουν μια ευνομούμενη Πολιτεία καταπατήθηκαν βάναυσα και οδήγησαν αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και τις οικογένειες τους στο περιθώριο, την ανεργία και την απόγνωση.

Σήμερα, μετά από πέντε και πλέον χρόνια δυσάρεστης για εμάς αναμονής ήρθε επιτέλους η ώρα η Ελληνική Πολιτεία να πράξει τα δέοντα για την άρση αυτής της κατάφορης αδικίας και την πλήρη αποκατάσταση των πολιτών αυτών.

Συγκεκριμένα, για το επίμαχο άρθρο 20 του παρόντος νομοσχεδίου, που αφορά τους Αδιόριστους του ΑΣΕΠ και την αποκατάσταση της αδικίας που έχουν υποστεί, έχουμε να κάνουμε τις εξής ουσιαστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις προς την επιτροπή σας.

Μετά την συνάντηση μας με το γραφείο του αρμόδιου Αν. Υπουργού κ. Κατρούγκαλου και υπηρεσιακών παραγόντων αυτού θεωρούμε ότι αποσαφηνίστηκε ο αριθμός των προσλήψεων, οι οποίες θα δοθούν για το έτος 2015 προκειμένου να αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό το ζήτημα των Αδιόριστων του ΑΣΕΠ, και ανέρχονται σε 3.000 θέσεις. Θα απαιτηθούν περίπου 1.500 επιπλέον θέσεις για το επόμενο οικονομικό έτος 2016 ώστε να υπάρξει οριστική επίλυση του ζητήματος.

Κριτήριο για την επιλογή των συναδέλφων, που θα ενταχτούν στο πρώτο κύμα προσλήψεων για το τρέχον έτος θεωρούμε ότι πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο η απασχόληση ή μη με προσωρινά αποτελέσματα σύμφωνα με τον Ν.3833/2010.

Έτσι, κρίνεται σκόπιμο αλλά και ηθικό να δοθεί άμεσα κατανομή από τον αρμόδιο Υπουργό 3.000 θέσεων σε όλους τους συναδέλφους ανεξαρτήτως φορέα, ειδικότητας και εκπαιδευτικής βαθμίδας, που όπως προείπαμε δεν εργάζονται με προσωρινά ώστε να τοποθετηθούν σύμφωνα με τις επιταγές του ισχύοντα Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα εντός τετραμήνου στις αρχικές θέσεις επιτυχίας τους, όπως προκύπτουν από τα ΦΕΚ των οριστικών τους αποτελεσμάτων. Στη συνέχεια όπως και οι λοιποί πλέον συνάδελφοι τους Δημόσιοι Υπάλληλοι να ενταχτούν στο μέτρο της νέας ευρύτερης κινητικότητας που θα έρθει σε μεταγενέστερο χρόνο για το σύνολο του Δημοσίου.

Επίσης, προτείνουμε την άμεση κατάργηση του άρθρου 6 του Ν.4024/11,ή τροποποίηση του, ώστε οι επιτυχόντες Αδιόριστοι του ΑΣΕΠ, όταν διορισθούν να αναγνωρισθεί στο σύνολο η πραγματική δημόσια υπηρεσία τους, δεδομένου ότι αν διορίζονταν όταν βγήκαν τα οριστικά αποτελέσματα των φορέων δε θα ενέπιπταν στο Ν. 4024/2011 και θα εισάγονταν στο βαθμό που θα προέκυπτε. Για την δε περίπτωση των συναδέλφων Αδιόριστων του ΑΣΕΠ που κατέχουν ήδη οργανική θέση σε φορέα του Δημοσίου να συνεχίζουν κανονικά τον υπηρεσιακό τους βίο στο βαθμό και το κλιμάκιο στο οποίο βρίσκονται κατά το διορισμό τους νέα θέση, έστω και με προϋποθέσεις (πχ αν διορίζονται σε αντίστοιχο φορέα, στην ίδια ειδικότητα ,κλπ), εφόσον είναι μισθοδοτούμενοι και δεν επιβαρύνουν στο ελάχιστο τον κρατικό προϋπολογισμό.

Όσον αφορά την παράγραφο 3 του άρθρου 20 του παρόντος σχεδίου νόμου, εάν τελικώς το Υπουργείο εμμένει στην θέση του για διεξαγωγή διαγωνισμού μέσω ΑΣΕΠ για την τοποθέτηση των συναδέλφων σε νέες θέσεις, οι οποίες δίνονται τώρα ως άμεσες προτεραιότητες των φορέων της Δημόσιας Διοίκησης και είναι σε διαφορετικές αυτών στις οποίες αρχικώς επέτυχαν, είμαστε αντίθετοι. Θεωρούμε αντισυνταγματικές αυτές τις διαδικασίες βάσει του άρθρου 51 του Ν. 4250/14 αλλά και όπως αποδείχτηκε στην πράξη από την διαδικασία της προκήρυξης 1Δ/2014 που έγινε βάση αυτών το διατάξεων αναποτελεσματικές, καθώς μετά από ένα περίπου χρόνο ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί.

Πρακτικά, λοιπόν, οδηγηθήκαμε σε μεγάλο βαθμό σε μια άνευ προηγουμένου αποτυχία καθώς μόνο μία από τις τρεις θέσεις που προκηρύχθηκαν επιλέχθηκαν από συναδέλφους και οι υπόλοιπες παρέμειναν κενές με αποτέλεσμα να χαθούν ως προσλήψεις για το 2014 στερώντας ένα σημαντικό αριθμό θέσεων που ανέρχεται περίπου στις 500 και οι οποίες σε αντίθετη περίπτωση θα έδιναν την δυνατότητα σε αρκετούς από τους συναδέλφους να τερματιστεί η πολύχρονη αναμονή τους αν αυτές δινόταν μέσω κατανομών και όχι μέσω του εν λόγω διαγωνισμού.

Εν πάση περιπτώσει εάν όπως είπαμε η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου εμμένει στην διενέργεια διαγωνισμού μέσω ΑΣΕΠ, εμείς προτείνουμε να ακολουθηθούν οι διαδικασίες που ισχύουν για τις προκηρύξεις τύπου «Σ», όπου οι διαγωνιζόμενοι συμμετέχουν κάνοντας χρήση των προσόντων που κατείχαν κατά την συμμετοχή τους στον αρχικό διαγωνισμό από όπου θεμελίωσαν το δικαίωμα διορισμού τους και όχι τυχών επιπλέον προσόντων που απέκτησαν μεταγενέστερα αναμένοντας την ολοκλήρωση της πράξης διορισμού τους, όπως προβλέπεται από τις προκηρύξεις τύπου «Δ».

Επιπλέον στην περίπτωση διεξαγωγής διαγωνισμού για την τοποθέτηση των συναδέλφων σε νέες θέσεις σε σχέση με αυτές που αρχικώς επέτυχαν είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να υπάρξει μέσω σχετικής διάταξης πρόβλεψη ώστε σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθεί η διαδικασία, που θα προβλέπεται από τον διαγωνισμό και θα οδηγεί στην οριστική τοποθέτηση των επιτυχόντων εντός του τρέχοντος οικονομικού έτους, να γίνεται η μεταφορά των σχετικών πιστώσεων στην χρήση του επομένου οικονομικού έτους. Επίσης θα μπορούσε να δίνεται η δυνατότητα οι πιστώσεις αυτές να μπορούν να διατεθούν για την κατανομή αντιστοίχου αριθμού θέσεων σε περίπτωση περιορισμένου ενδιαφέροντος για συμμετοχή στον εν λόγω διαγωνισμό.

Τέλος είναι πολύ σημαντικό να τονισθεί ότι το τρέχον οικονομικό έτος είναι καταλυτικό για την οριστική και δίκαιη επίλυση του ζητήματος των Αδιόριστων του ΑΣΕΠ, καθώς για φέτος λόγω της παράλληλης εφαρμογής των κανόνων των προσλήψεων 1:1 και 1:5 δίνεται η ευκαιρία στην Πολιτεία αλλά και τα δημοσιονομικά περιθώρια ώστε να ολοκληρωθεί ένας μεγάλος αριθμός προσλήψεων εντός του 2015 και να αποκατασταθεί τόσο εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών του κράτους όσο και να υπάρξει η άρση των σχετικών αδικιών που έχει υποστεί πρωτίστως ο πολίτης και ακολούθως η Δημόσια Διοίκηση λόγω της εφαρμογής του Μνημονίου.

Κύριε Πρόεδρε, κλείνοντας την παρέμβαση μας στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ζητούμε από την Πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά και ευρύτερα από την Πολιτεία να πράξετε το αυτονόητο για την αποκατάσταση όχι μόνο του συνόλου των συναδέλφων μας των οποίων ξεκάθαρα έχουν πληγεί τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα τους, αλλά και την επικράτηση της αξιοκρατίας και του κράτους δικαίου, ώστε να αποκατασταθεί κύρια η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην Πολιτεία και τους θεσμούς της.

Με εκτίμηση

Για τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αδιόριστων ΑΣΕΠ

Χαρίτου Γ. Δημήτριος”

Αίσθηση προκαλεί το άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Δημόσιας Τάξης Γιάννη Πανούση που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα «Τα Νέα».

«Αριστερή Διακυβέρνηση σημαίνει ανοχύρωτη χώρα» γράφει ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης στο άρθρο του με τίτλο «Κραυγή αγωνίας από τον υπουργό».

Μετά τις συνεχείς καταλήψεις, αλλά και την εισβολή των αντιεξουσιαστών στο προαύλιο της Βουλής και τα όσα επακολούθησαν στο κυβερνητικό στρατόπεδο με αποκορύφωμα τη «μεταγραφή» του υπουργείου Δημοπσίας Τάξης από το Εσωτερικών στο Δικαιοσύνης, ο κ.Πανούσης αναφέρει πως «την Αριστερά του Τίποτα δεν την έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος».

Μέσα από το κείμενο του ο κ. Πανούσης θέτει σειρά ερωτημάτων για το πώς εννοεί η κυβέρνηση τη δημόσια ασφάλεια.Τίτλος του άρθρου: «Κραυγή αγωνίας από τον υπουργό».

Ο κ.Πανούσης γράφει:

«Πρέπει να συνεννοηθούμε και ν΄ αφήσουμε στην μπαντα τα πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης,τα οποία συνήθως εκδίδουν άνθρωποι “χωρίς πρόσωπο”.

Αριστερά και μάλιστα Κυβερνώσα Αριστερά ,σημαίνει ισοελευθερία ,δικαιώματα κοινωνική πολιτική,δημόσιο έλεγχο,δικαιοσύνη. Όποιος θεωρεί ότι στο σύγχρονο διεθνές και ευρωπαϊκό πεδίο Αριστερή Διακυβέρνηση σημαίνει ανοχύρωτη χώρα και πόλη (δίχως προσωπική ,κοινωνική,εθνική ασφάλεια,δίχως στρατό και δίχως αστυνόμευση,ίσως και χωρίς δικαστές ή φυλακές), όποιος πιστεύει ότι τα διδάγματα της Ιστορίας μας είναι περιττά (αφού όλοι οι λαοί είναι “αδελφωμένοι” - sic) και ότι η Παιδεία μας επιτρέπει κάθε ανομική δράση (sic), τότε όχι μόνο δεν έχει σχέση με την Αριστερά αλλά ούτε και με την Δημοκρατία. Αυτήν την Αριστερά του Τίποτα δεν τη χρειάζονται ο τόπος και ο λαός. Η ώρα της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι ώρα των ανέξοδων ιδεολογημάτων και των ανούσιων τσιτάτων αλλά η ώρα της εμπέδωσης θεσμών ,πολιτικής νομιμοποίησης και κοινωνικής συναίνεσης.

ΥΓ1: Έχει επιστημονικό ενδιαφέρον ότι “κάποιοι καθαρόμαιοι αριστεροί (ποιος τους έχρισε άραγε;) θεωρούν φασισιτικό ότι δεν τους αρέσει και το υβρίζουν ως χυδαίο. Ιδού το ήθος των “γνησιων”…

ΥΓ2: Θα ήθελα να μάθω πως νοούν οι “καθαρόμαιοι” την “αριστερή Αστυνομία”. Να καίγονται αστυνόμοι από κουκουλοφόρους; Και να ναι,ποιοι εκπροσωπούν την Δημοκρατία και την Κοινωνία και από ποιον ελέγχονται;»

Παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης για το άρθρο Πανούση
"Δεν αισθάνομαι ότι ανακατεύεται στην δική μου περιοχή", απαντά ο Νίκος Παρασκευόπουλος

«Πέρα από το ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί η μεταφορά του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη στο υπουργείο Δικαιοσύνης, και να πραγματοποιηθεί, δεν νομίζω ότι αυτό θα σημαίνει ότι θα συνενωθούν τα δύο χαρτοφυλάκια» σημείωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, αναφερόμενος στο άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση, στην εφημερίδα «Τα Νέα».

«Επομένως ο κ. Πανούσης, σύμφωνα με αυτά που μου είπατε – γιατί δεν έχω διαβάσει ακόμα το άρθρο- αναφέρεται σε ζητήματα του δικού του πεδίου κυρίως, και δεν αισθάνομαι καθόλου ότι ανακατεύει τη δική μου περιοχή» συμπλήρωσε ο κ. Παρασκευόπουλος.

«Στο μέτρο που μιλάει συνολικά για την κυβέρνηση κάνει μια πολιτική εκτίμηση γενική, την οποία μπορεί να κάνει ο καθένας. Τα υπόλοιπα, όπως οι καταλήψεις κλπ, είναι θέματα της δικής του αρμοδιότητας» επεσήμανε ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Σε ό,τι αφορά τη δίκη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, ο κ. Παρασκευόπουλος ανέφερε ότι: «Η δίκη των μελών της Χ.Α. θα ξεκινήσει στον Κορυδαλλό, αλλά στη συνέχεια δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί εκεί, γιατί αν υποβληθεί αίτημα αλλαγής του χώρου –διότι έτσι κι αλλιώς, χώρο πλήρως κατάλληλο για μια τόσο μεγάλη δίκη που είναι πρωτοφανής δεν έχουμε- δεν μπορώ να σας πω από τώρα που θα συνεχιστεί».

Πολιτικό σεισμό προκαλούν οι καταγγελίες ότι βουλευτής από την Κρήτη κάλυπτε τους φοιτητές οι οποίοι παρενοχλούσαν τον εξαφανισθέντα Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Η δημοσιογράφος Ελενα Ακρίτα είχε αναφερθεί προσωπικά στον αναπλ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση υπενθυμίζοντάς του πως είναι υπεύθυνος για τις έρευνες και του έλεγε ότι συγκεκριμένος βουλευτής κάλυψε το bullying σε βάρος του νεαρού που αγνοείται εδώ και εβδομάδες και που οι γονείς του κάνουν εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα για να βρουν ίχνη από το παιδί τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία ο Γιακουμάκης δεχόταν παρενοχλήσεις απόάλλους φοιτητές από την Κρήτη, είχε αναγκαστεί να αλλάξει και δωμάτιο στην εστία ενώ υπήρξαν καταγγελίες ότι του έκαναν βασανιστήρια που το παιδί δεν άντεξε.

Η Ελενα Ακρίτα ζητούσε από τον Γ. Πανούση να ερευνήσει αν υπάρχει βουλευτής ο οποίος κάλυψε τις δραστηριότητες των φοιτητών με τον υπουργό να απαντά και να επιβεβαιώνει ότι πράγματι υπάρχει πολιτικός από την Κρήτη ο οποίος πρέπει να διωχθεί από το κόμμα του.

Γράφει συγκεκριμένα η κ. Ακρίτα:
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Η Έλενα Ακρίτα αναφέρεται στις επιθέσεις που δεχόταν ο 20χρονος από ομάδα συμφοιτητών του και τονίζει πως τους τελευταίους κάλυπτε πασίγνωστος βουλευτής. «Οι βασανιστές του παλικαριού μιλάνε για πλάκες, καψόνια κι άλλα χαλαρά. Μετατρέψανε ένα ευαίσθητο, τρομαγμένο, ευάλωτο παιδί σε ανθρώπινο τζουκ μποξ (του πετάγανε κέρματα για να τραγουδάει και να το ξεκλειδώσουν από τη ντουλάπα που το φυλακίζανε).
Το βασανίσανε, το διαπομπεύσανε, το ξεφτιλίσανε, το οδηγήσανε στους δρόμους να εκλιπαρεί για μια μπουκιά ψωμί, για ένα εισιτήριο να φύγει όσο πιο μακριά μπορεί, για ένα χέρι βοήθειας που δεν απλώθηκε ποτέ. Στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται γνωστός πολιτικός άνδρας. Ένας “πρωτοκλασάτος' Κρητικός βουλευτής ο οποίος συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν τα παιδιά από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία.
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Τι θα γίνει με αυτόν τον τύπο; Γιατί κανείς δεν τον κατονομάζει; Ποιος τον καλύπτει και γιατί; Προσωπικά - μετά από δημοσιογραφική έρευνα - είμαι 90% βέβαιη για την ταυτότητα του: Το υπόλοιπο 10% δυστυχώς με εμποδίζει να το δημοσιοποιήσω. Θα βγει στη σέντρα ο κύριος αυτός; Και το πιο σημαντικό: Αν -ο μη γένοιτο- έχει συμβεί κάτι στο παλικαράκι – έχει ποινικές ευθύνες ως ηθικός αυτουργός ή όπως αλλιώς το λέτε εσείς οι νομικοί, τέλος πάντων;».

Ο Γ. Πανούσης απαντά:
Αγαπητή κυρία Ακρίτα,
Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ που ανοίξατε αυτό το θέμα που σίγουρα δεν είναι μόνον αστυνομικό. Θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις μαζί σας.
Η πρόληψη της παραβατικότητας στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο συνδέεται άρρηκτα με την εκπαιδευτική πολιτική (αρκεί να μη λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα ως αποκλειστικός θεσμός κοινωνικού ελέγχου) αλλά και με μια κοινοτική εκπαιδευτική οικολογία (που εντάσσει τη σχολική μονάδα στον κοινωνικό ιστό).

Οι εν-τάσεις και οι συγ-κρούσεις μέσα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν παραπέμπουν υποχρεωτικά στην «εγκληματική βία» αφού τα υφέρποντα ή και εμφανή κίνητρα συνδέονται περισσότερο με το γόητρο, το παληκαριλίκι, την ισχύ, την εξουσία ή ακόμα με την ανισότητα και την υποβάθμιση. Πέρα δηλαδή από τα όποια ατομικά χαρακτηριστικά δράστη/ δραστών και θύματος/ θυμάτων, το κοινωνικό, πολιτισμικό και εκπαιδευτικό οικοσύστημα καθορίζει τους όρους και τους τρόπους εμφάνισης του φαινομένου.

Οι αποϊδανικοποιήσεις (γονιών, δασκάλων, φορέων) και η αναζήτηση προσωπικών (και όχι «δανεισμένων») εμπειριών οδηγούν σε συχνά επώδυνες αυτονομήσεις. Τα όρια και τα περιθώρια της μάθησης από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, από το σπίτι στο σχολείο, από τη γονεϊκή υπερπροστατευτικότητα στη σχολική συμμόρφωση συχνά καταλήγουν σε ανομικές εκ-ρήξεις. Σε κάθε περίπτωση η επίλυση των συγκρούσεων στον εκπαιδευτικό χώρο πρέπει να προκύπτει από τη συνευθύνη που διαμορφώνεται μέσα στο τετράγωνο: δάσκαλοι- γονείς- μαθητές/συμμαθητές- Υπουργείο Παιδείας.

H κουλτούρα του σπιτιού
Αν το παιδαγωγικό μέρος βαρύνει αποκλειστικά τους καθηγητές, η κουλτούρα του σπιτιού, του δρόμου, της κοινότητας είναι αυτή που θα ορθώσει την εμπιστοσύνη σαν τείχος στις όποιες αντιλήψεις ή συμπεριφορές βίαιης αντί-δρασης.

Πολλοί ψυχολογικοποιούν το φαινόμενο συσχετίζοντάς το με την εφηβεία και τη συναφή επιθετικότητα, με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, τις ιδιαιτερότητες του μαθητή. Άλλοι ρίχνουν το βάρος στη συλλογική έκφραση τέτοιων συμπεριφορών, με βάση την παρέα των συνομιλήκων, συγκρίνοντας εκπαιδευτικούς τύπους με παραβατική υποκουλτούρα. Συχνά συνεκτιμώνται και δημογραφικά/ κοινωνικά δεδομένα που αφορούν στο φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της οικογένειας, τα επαγγέλματα των γονέων κλπ.

Επίθεση και άμυνα, εκφοβισμός και φόβος, δράστης και θύμα εναλλάσσονται και παίρνουν διάφορες μορφές (π.χ. βρισιές, απειλές, χειροδικίες κλπ.) πίσω από τις οποίες όμως ελοχεύει η διάβρωση των δια-προσωπικών σχέσεων (relational aggression) καθώς και η υποτίμηση του «άλλου». Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της θυματοποίησης (απόρριψη, στιγματισμός, περιθωριοποίηση, απομόνωση, ανασφάλεια) κινούνται κι αυτές στο ίδιο πλαίσιο: στην αποτυχία και την προδοσία των σχέσεων εμπιστοσύνης, οι οποίες αποτελούν τη βάση για μια ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων. Η σύγκρουση λέξεων και κινήσεων συχνά υποκρύπτει μια πιο κρίσιμη «δια-μάχη» αλληλεγγύης και ατομικισμού, ανεκτικότητας και ατομικισμού την οποία καλούνται οι νέοι να δια-χειριστούν.

Νεανική βία
Η σύνδεση της νεανικής βίας με τη σχολική αποτυχία ή την κοινωνική περιθωριοποίηση, η επιθετική συμπεριφορά ως αποτέλεσμα μάθησης (για επιβίωση;) αντιμετωπίζονται σαν απειλές για περισσότερους από ένα στόχο. Τα σημεία ψυχολογικής αναγνώρισης παιδιού - θύτη και παιδιού - θύματος, το προφίλ του νταή και του φοβισμένου, οι έννοιες της Επιβολής (θύτες) ή της Αυτοάμυνας (θύματα-θύτες) που επανέρχονται σε όλες τις αιτιολογήσεις όλων για την ενδοσχολική βία έχουν τελευταία υπερφαλαγγιστεί από το φόβο ένοπλων επιθέσεων. Ο school shooter, όπως συχνά και ο σχολικός τραμπούκος, χαρακτηρίζονται από ψυχική αδυναμία να χειριστούν δύσκολες καταστάσεις και επιλέγουν ως διέξοδο την βίαιη εκδίκηση (ιδεοληπτική ή όχι) κατά τρίτων και βέβαια την αυτοκτονία.

Μολονότι οι ένοπλες επιθέσεις στα σχολεία (school shooting) στη χώρα μας δεν σχετίζονται με τον εκφοβισμό (ως ατομικό bullying ή ως ομαδικό mobbing), μολονότι το «νταηλίκι» του μαθητή δεν σημαίνει αναγκαστικά και προ-παραβατικό ανήλικο, ούτε η συστηματική κατάχρηση δύναμης μετατρέπεται αυτομάτως σε συγκρότηση συμμορίας, ο εκφοβισμός (είτε στοχεύει ένα μεμονωμένο άτομο ή ομάδα ατόμων, είτε αφορά μικρότερους, είτε κορίτσια), συχνά συνδέεται με ενδοσχολικούς ανταγωνισμούς, με διαφορετικότητες μαθητών (απόκτηση δύναμης ή προκλητικά θύματα) και έτσι δημιουργεί πρότυπα αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Το συχνά αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει μηχανισμούς και δασκάλους προετοιμασμένους να χειριστούν δύσκολες (μέχρι και βίαιες) καταστάσεις ενώ η γειτονιά και η τοπική κοινωνία απλώς κάθε φορά εκπλήττονται (κρύβοντας κάτω από το χαλί την «οικολογία του φόβου και της αποτυχίας»). Κι όμως η ζεστή σχολική ατμόσφαιρα (της κατανόησης και της συνεννόησης) μπορεί να δημιουργεί θετικά συναισθήματα και αίσθημα ασφαλούς περιβάλλοντος και να χρησιμοποιήσει την επικοινωνία ως μέσο κοινωνικής ένταξης και ψυχολογικής υποστήριξης.

Πλαίσιο βίας
Πώς να διαμορφώσεις «όρους ειρηνικού σχολείου» μέσα σ' ένα κοινωνικό πλαίσιο βίας; Οι ρίζες της βίας είναι βαθιά χωμένες στον πολιτισμό και στην κοινωνία. Στις ανισότητες και στις αδικίες. Από την άλλη οι ορισμοί και οι εννοιολογήσεις της (σχολικής) βίας δημιουργούν συχνά συγχύσεις. Οι αιτίες μπλέκονται με τ' αποτελέσματα και όλα αυτά με διάφορα ιδεολογήματα. Όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί (αλλά και τ' αντίθετά τους).

Όλα είναι κρίσιμα (αλλά δεν αποτρέπουν την κρίση). Από τη μία οι μορφές της ενδοσχολικής βίας, οι παραβατικές ομάδες και συμμορίες, το bullying ως εκφοβισμός, ο τραμπουκισμός, ο ψευτοπαλληκαρισμός, το νταηλίκι, τα χαρακτηριστικά δράστη - θύματος και η ανισορροπία δύναμης θύτη-θύματος, οι τιμωρίες. από την άλλη η σχέση παιδιού-γονιού, η σχέση παιδιού-δασκάλου (που επηρεάζεται και από το πολιτισμικό κεφάλαιο του μαθητή), ο αυτοτελής ρόλος των γονιών, ο αυτοτελής συνθετικός ρόλος του σχολείου, ο αυτοτελής ρόλος του δασκάλου ή και ο ρόλος των ΜΜΕ. από τη μία οι αναπαραστάσεις της βίας ή και η «γοητεία» της κι από την άλλη το άγχος, οι κακές σχολικές επιδόσεις, η ψυχική καταπίεση, η ανασφάλεια των σχέσεων και της επιβίωσης των ίδιων των μαθητών. Κανονιστική λοιπόν αντιμετώπιση ή ειρηνοποιός διαχείριση;
Το θέμα της ασφάλειας υπερβαίνει τη σχολική βία και πρέπει να προβληματίσει το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Η ασφάλεια στους εκπαιδευτικούς χώρους συνδέεται με τη βία στους δρόμους και τη μεταφερόμενη κοινωνική βία.

Σεβασμός
Η ασφάλεια του σχολείου συμβαδίζει αυτονόητα με το σεβασμό στην προσωπικότητα, την ελευθερία του λόγου, τα δικαιώματα των νέων. Από την άλλη μια κοινωνία κοντά στο σχολείο και ένα σχολείο ενταγμένο αρμονικά στην κοινότητα κινδυνεύει να «μολυνθεί» από τις ανισότητες του πολιτισμικού περιβάλλοντος και ιδίως από τη γενικευμένη ανομία. Από τα παιδιά του δρόμου (αρκετά από τα οποία δεν αρνούνται να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία) κι από τα κακοποιημένα παιδιά ή τα παιδιά φτωχών οικογενειών που εγκαταλείπουν το σχολείο γεννιέται αρχικά η νεανική βία.
Η κοινωνική ομπρέλα προστασίας (community schools) σχετίζεται με τη συνευθύνη των κοινωνικών φορέων και όχι με την αστυνόμευση. Χρειάζεται μια συνέργεια πολλών θεσμών και φορέων για να πεισθούν οι νέοι να ξανα-γυρίσουν στην κοινωνική συμβίωση χωρίς βία.

Η βία στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο δεν εγγράφεται στο κληρονομικό φορτίο του θεσμού. Χρειάζεται συνεπώς το εκπαιδευτικό σύστημα να ξαναβρεί την εσωτερική του δημοκρατία (ισότητα, διάλογος, ηπιότητα, ελευθερία έκφρασης) και ν' αναπτύξει δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών. Πρέπει να «επανεφεύρουμε» την εκπαίδευση, που σημαίνει νέα δομή, νέα μορφή, νέες σχέσεις, νέα αισθητική, νέα λειτουργία, νέοι ρόλοι, πρέπει να αυτονομήσουμε (έστω σχετικά) το σχολείο από τη διαδικασία νομιμοποίησης της κρατούσας κοινωνικής τάξης για να μην είναι καταδικασμένο (κι αυτό κι εμείς) ν' αναπαράγουμε ή και να διευρύνουμε τις προϋπάρχουσες ανισότητες.
Το σχολείο που πληγώνει αντί να εκ-παιδεύσει, οι υπόγειες διαδρομές της βίας στο σπίτι, στην πλατεία και της σχολικής βίας, ο ανταγωνισμός ως εργαλείο επιτυχίας και το παιχνίδι ως μέσον ενηλικίωσης, οι περικυκλωμένοι από «όχι» και «μη» έφηβοι διαμορφώνουν τους όρους μιας «αντι-δραστικής» επιθετικότητας, έντασης, θυμού, διάψευσης, δυσφορίας.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα συναντιώνται πολλές κρίσεις: εφηβείας, αμφισβήτησης από τους νέους, διάψευσης, κόπωσης από τους δασκάλους, απαξίωσης, υποβάθμισης ρόλου από τους γονείς, αμφίσημης αντιμετώπισης από την Πολιτεία.

Συμβατικά ή εναλλακτικά σχολεία δεν μπόρεσαν να συμβιβάσουν τις κρίσεις και να τις μετατρέψουν σε νέες ευκαιρίες. Η «μάχη για επιβίωση» προτιμάει βίαια σχολεία σε βίαιο κόσμο. Γι' αυτό χρειάζεται από τη μία η χάραξη ορίων σε όλη την κοινωνική δράση κι από την άλλη η αλλαγή πλαισίου ζωής των νέων. Το πέρασμα από τα παιδιά σε κίνδυνο στα επικίνδυνα παιδιά είναι τόσο εύκολο ή τόσο δύσκολο όσο εμείς -οι ενήλικες κλειδοκράτορες- το (δια)χειριζόμαστε.

Να απομακρυνθεί
Υ. Γ1: Στο επίπεδο της αστυνομικής έρευνας έχει διαταχθεί να σταλεί στα Γιάννενα ειδική μονάδα εξιχνίασης. Έχω ο ίδιος προσωπικά μιλήσει με τον ιδιωτικό ερευνητή Γ. Τσούκαλη και έθεσα στη διάθεση της οικογένειας όποιο μέσο χρειαστεί.
Υ. Γ2: Οι ποινικές ευθύνες θα καταλογιστούν όταν εντοπιστούν οι ένοχοι της «βαρβαρότητας» και οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει με πράξεις ή παραλείψεις των αρμοδίων δημοσίων οργάνων.
Υ. Γ3: Η εμπλοκή οποιουδήποτε πολιτικού και για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψης είναι τόσο αποδοκιμαστέα ώστε θα έπρεπε για λόγους ηθικής τάξης και παραδειγματισμού ο αρχηγός του κόμματός του να τον αποβάλει από τη Βουλή. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικάζονται δημόσια πριν γίνουν καρκινογόνα. Ευχαριστώ και πάλι για την ευκαιρία να δείξουμε ότι πρωτίστως είμαστε άνθρωποι και γονείς και νοιαζόμαστε για τον πλαϊνό μας.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός
Καθηγητής Γιάννης Πανούσης

Περισσότερα από 45 εκατομμύρια ευρώ αναμένεται να κοστίσουν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, χωρίς σε αυτό το ποσό να υπολογίζονται οι αμοιβές των ένστολων, οι οποίες αφορούν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και στην αντίστοιχη διαδικασία του 2012 το σχετικό κονδύλι ήταν περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ.

«Περιορίστε τα έξοδα», διεμήνυσε το υπουργείο Οικονομίας στο υπουργείο Εσωτερικών, μετά από το αίτημα για 50 εκατομμύρια ευρώ για τη διενέργεια των εκλογών και έπειτα από διαπραγματεύσεις εγκρίθηκε κονδύλι 45 εκατ., σύμφωνα με την «Καθημερινή». Αν και δεν έχει καταρτισθεί ακριβής προϋπολογισμός εκλογών, στελέχη του υπουργείου Εσωτερικλών εκτιμούν ότι τα έξοδα θα προσεγγίσουν εκείνα των εκλογών του Μαΐου του 2012 (42,7 εκατ. ευρώ), μειωμένα κατά 10%, καθώς θα είναι λιγότερα τα εκλογικά τμήματα και κατά συνέπεια οι εκλογικοί αντιπρόσωποι, ενώ δεν θα χρειαστεί να προμηθευτεί το υπουργείο κάλπες (είχαν κοστίσει 3,2 εκατ.) και παραβάν (1,5 εκατ). Παράλληλα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο να μην γίνει καμπάνια γνωστοποίησης των εκλογών, η οποία είχε κοστίσει 1,3 εκατομμύρια.

Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που θα δαπανηθεί αφορά τις εκλογικές αποζημιώσεις των υπαλλήλων που θα εργαστούν για την προετοιμασία και διενέργεια των εκλογών (το 2012 ήταν 24 εκατ.) και των δικαστικών αντιπροσώπων (38 εκατ.), σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Ακόμη, έχει προβλεφθεί η πρόσληψη 50 ατόμων περιορισμένου χρόνου που θα βοηθήσουν την εκλογική διαδικασία (αμοιβή 18.000 ευρώ) και έχουν υπογραφεί συμβάσεις για την προμήθεια χαρτιού για ψηφοδέλτια (1.452.356,33 ευρώ), 13 εκατ. φακέλων (254.118 ευρώ), 35.000 σάκων (16.254,45 ευρώ) και μίσθωση ιδιωτικών φορτηγών για τη μεταφορά υλικού (54.120 ευρώ).