Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου και για να το ονοματίσουμε αυτό λέγεται συνάντηση Σόιμπλε – Ντάισελμπλουμ ή τελευταία μπλόφα του Τόμσεν, αύριο στο Eurogroup της Μάλτας, μπορεί να βγει “λευκός” πολιτικός καπνός.
Η συμφωνία βρίσκεται στα σκαριά, αλλά ακόμα δεν έχει σφραγιστεί. Είναι χαρακτηριστικό όταν ρωτήθηκε από το newsit.gr υψηλόβαθμο στέλεχος του Μαξίμου η απάντηση ήταν λακωνική “προς τα εκεί πάμε”. Απόδειξη δηλαδή ότι η συμφωνία δεν έχει κλείσει και δεν μπήκε τελεία και παύλα και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου απομένουν οι τελευταίες και καταληκτικές επαφές οι οποίες μπορεί να γίνουν σήμερα μέσω τηλεδιάσκεψης μετά τη συνάντηση Σόιμπλε-Ντάισελμπλουμ ή αύριο δια ζώσης στη Βαλέτα λίγο πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup.

Η συμφωνία που “κτίζεται” προβλέπει:

1. Εφαρμογή της περικοπής της προσωπικής διαφοράς το 2019 τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ολοκληρωτικά.

2. Μείωση του αφορολόγητου στις 5.600 λένε οι τελευταίες πληροφορίες για τους άγαμους και μάλλον πάνω από τις 6.000 για τις οικογένειες με παιδιά.

3. Ενεργοποίηση των θετικών μέτρων ή αλλιώς αποκαλούμενων αντίμετρων εφόσον το 2018 και το 2019 επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ.

4. Στην περίπτωση που το 2018 ο λογαριασμός δείχνει πρωτογενές πλεόνασμα κάτω από 2,5% του ΑΕΠ όχι μόνο δεν θα εφαρμοστούν τα θετικά μέτρα, αλλά θα ληφθούν και πρόσθετα μέτρα για να εξασφαλιστεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% το 2019.

5.Δημιουργία ειδικού μηχανισμού, ο οποίος από το Φθινόπωρο του χρόνου που τρέχει, θα εκτιμά αν επιτυγχάνονται ή όχι οι στόχοι και θα αποφασίζει ποια μέτρα θα εφαρμοστούν τον επόμενο χρόνο. Στο σημείο αυτί υπάρχει μία τεράστια διαμάχη ανάμεσα στο ΔΝΤ και στην Κομισιόν και ιδιαίτερα την Eurostat, αν θα λαμβάνονται υπόψη για την πορεία της οικονομίας οι εκτιμήσεις του Ταμείου ή της Eurostat. Πρόκειται για ζήτημα κύρος και αξιοπιστίας και είναι πολύ σημαντικό, λένε στις Βρυξέλλες.

6. Τα μέτρα για το χρέος θα συζητηθούν και αποφασιστούν οριστικά κατά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ, όταν θα αποφασιστεί και η συμμετοχή ή όχι του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα. Να επισημάνουμε ότι στο ΔΝΤ υπάρχει πλέον τεράστια διάσταση απόψεων μεταξύ Λαγκάρντ και Τόμσεν και γι΄ αυτό υπάρχει φόβος ο αμετροεπής Δανός να προκαλέσει νέο ατύχημα στις διαπραγματεύσεις, αν και αυτό πλέον έχει πάει σε υψηλότερα πολιτικά κλιμάκια στην Ευρώπη.

7. Τα μέτρα θα ψηφιστούν πριν από την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ.

8. Εξαίρεση αποτελεί η περικοπή της προσωπικής διαφοράς η οποία θα ψηφιστεί μαζί με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

9. Τα μέτρα, λένε από την ελληνική κυβέρνηση, δεν θα εφαρμοστούν αν τυχόν δεν εφαρμοστούν και εκείνα που λαμβάνονται για τη μείωση του χρέους.

Τέλος, για τη ΔΕΗ ο “κύβος ερρίφθη” και από το Φθινόπωρο θα ξεκινήσει η διαδικασία για την πώληση θερμικών μονάδων παραγωγής ρεύματος.

newsit.gr

Μια ακόμη βόμβα κατά της Ελλάδας, εξαπέλυσε κατά την διάρκεια ομιλίας του στην παρουσίαση ενός βιβλίου στην Ουάσιγκτον, ο Πολ Τόμσεν. Ο διευθυντής του ΔΝΤ προέβλεψε ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί 21 χρόνια για να μειώσει τα ποσοστά της ανεργίας σε επίπεδα προ κρίσης. Εκτίμησε ότι για την επίτευξη του ίδιου στόχου η Ιταλία θα χρειαστεί 12 χρόνια, η Πορτογαλία μια δεκαετία και η Ισπανία επίσης... αρκετά.

Αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση της ευρωζώνης, ο κ. Τόμσεν δήλωσε ότι έχει πάρει μέρος σε όλες τις συνεδριάσεις του Eurogroup, τόνισε ότι η ευρωζώνη έχει κάνει πρόοδο και στην αρχιτεκτονική της και στις μεταρρυθμίσεις, επισημαίνοντας ωστόσο ότι απαιτείται επεκτατική νομισματική πολιτική, ένα σχέδιο τύπου Γιούνκερ για την οικονομία, ενίσχυση της τραπεζικής ένωσης και κυρίως διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Πρόσθεσε μάλιστα ότι το κυρίαρχο πρόβληαμ της Ευρώπης είναι ότι έχει νομισματική ένωση χωρίς να έχει πετύχει την πολιτική ένωση.

Σύμφωνα με το TheTocm η δήλωση Τόμσεν έρχεται λίγες μέρες πριν εισαχθούν στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ προς συζήτηση οι δύο ξεχωριστές εκθέσεις για την Ελλάδα.

Η πρώτη έκθεση θα είναι μια επισκόπηση της ελληνικής οικονομίας από την επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα Ντέλια Βελκουλέσκου.
Σύμφωνα με το προσχέδιο της έκθεσης που είχε δημοσιευθεί προ τριμήνου το ΔΝΤ θεωρεί επιβεβλημένη τη μείωση των σημερινών συντάξεων, αλλά και τη μείωση του αφορολόγητου. Τις ίδιες θέσεις εξέφρασε επανειλημμένα το τελευταίο διάστημα και ο Πόουλ Τόμσεν, ο οποίος μάλιστα αποσύνδεσε αυτές τις παρεμβάσεις με τα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπει το ελληνικό πρόγραμμα.

imerisia.gr

Σε Ευκλείδη Τσακαλώτο και Αλέξη Τσίπρα που μίλησαν για τον ρόλο του ΔΝΤ στην διαπραγμάτευση στην συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, φαίνεται να απαντούν ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου και ο διευθυντής Ευρώπης, Πολ Τόμσεν με κοινό τους κείμενο.

Σε αυτό τα δύο στελέχη του Ταμείου, μιλούν για “παραπληροφόρηση σχετικά με το ρόλο και τις απόψεις του ΔΝΤ”. Χαρακτηριστικά μάλιστα τονίζουν πως “το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα”. Ομπστφελντ και Τόμσεν αναφέρουν ακόμα πως τα πλεονάσματα στα οποία συμφώνησε η ελληνική κυβέρνηση “θα φέρουν λιτότητα που θα εμποδίσει την εκκολαπτόμενη ανάκαμψη”.

Ολόκληρο το κείμενο των στελεχών του ΔΝΤ:

Η Ελλάδα βρίσκεται για μια ακόμη φορά στα πρωτοσέλιδα καθώς εντείνονται οι συζητήσεις για την δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ).

Δυστυχώς, οι συζητήσεις έχουν δημιουργήσει επίσης κάποια παραπληροφόρηση σχετικά με το ρόλο και τις απόψεις του ΔΝΤ. Το ΔΝΤ επικρίνεται κυρίως ότι απαιτεί περισσότερη δημοσιονομική λιτότητα, και συγκεκριμένα ότι το θέτει σαν προϋπόθεση για την ελάφρυνση του χρέους που χρειάζεται επειγόντως. Αυτό δεν είναι αλήθεια και πρέπει να γίνουν διευκρινήσεις.

Το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα. Αντίθετα, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ συμφώνησε με τους Ευρωπαίους εταίρους της να σπρώξει την Ελληνική οικονομία προς ένα πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα 3,5 τοις εκατό μέχρι το 2018, προειδοποιήσαμε ότι αυτό θα δημιουργούσε έναν βαθμό λιτότητας που θα εμπόδιζε την εδραίωση της εκκολαπτόμενης ανάκαμψης. Προβλέψαμε ότι τα μέτρα του προγράμματος του ΕΜΣ θα απέδιδαν ένα πλεόνασμα μόλις 1,5 τοις εκατό του ΑΕΠ και αναφέραμε ότι αυτό θα μας αρκούσε για να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα. Δεν ζητήσαμε πρόσθετα μέτρα για την επίτευξη μεγαλύτερου πλεονάσματος.

Όμως, αντίθετα προς τις συμβουλές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση συμφώνησε με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς να συμπιέσει περαιτέρω τις δαπάνες προσωρινά, αν χρειάζονταν για να διασφαλιστεί ότι το πλεόνασμα θα έφτανε στο 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

Δεν έχουμε αλλάξει την άποψή μας ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα αυτή τη στιγμή. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι το ΔΝΤ είναι αυτό που ζητάει κάτι τέτοιο αντιστρέφει την αλήθεια. Κάνοντας τον Ελληνικό προϋπολογισμό πιο φιλικό προς στην ανάπτυξη και πιο δίκαιο Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει περισσότερα πράγματα από δημοσιονομικής πλευράς. Η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη να μεταρρυθμίσει τη δομή των φόρων και των δαπανών της –τον τρόπο δηλαδή που η κυβέρνηση εισπράττει τα έσοδά της και σε τι τα ξοδεύει- γιατί αμφότεροι οι τομείς είναι κατά πολύ μη-φιλικοί προς την ανάπτυξη και τη δικαιότητα.

Όμως ο σκοπός των μέτρων που ζητάμε δεν είναι για τη δημιουργία περισσότερης λιτότητας ή μεγαλύτερου πρωτογενούς πλεονάσματος. Αντιθέτως, οι ωφέλειες από αυτές τις μεταρρυθμίσεις πρέπει να χρησιμοποιηθούν πλήρως για την αύξηση των δαπανών ή για την περικοπή φόρων ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη. Κατά τη γνώμη μας, μεταρρυθμίσεις σαν αυτές που προτείνουμε είναι απαραίτητες: δεν πιστεύουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να φτάσει κοντά στη διατήρηση ακόμη και ενός ήπιου πρωτογενούς πλεονάσματος και στην επίτευξη του φιλόδοξου μακροπρόθεσμου αναπτυξιακού στόχου της χωρίς τη ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα. Αυτό δεν πρέπει –και δεν μπορεί- να γίνει αυθημερόν, όμως είναι πολύ σημαντικό να υιοθετηθεί τώρα ένα σχέδιο για να δημιουργηθεί μια δομή στα οικονομικά του δημοσίου, η οποία μεσοπρόθεσμα είναι πιο φιλική προς την ανάπτυξη και πιο δίκαιη.

Γιατί δεν είναι φιλικός προς την ανάπτυξη ο τρέχων προϋπολογισμός που έχει συμφωνηθεί; Αν και η Ελλάδα έχει αναλάβει μια τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή, το έχει κάνει ολοένα και περισσότερο χωρίς να αντιμετωπίζει δύο σημαντικά προβλήματα –ένα καθεστώς φορολογίας εισοδήματος που εξαιρεί πάνω από τα μισά νοικοκυριά από οποιαδήποτε υποχρέωση (ο μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι 8 τοις εκατό), και ένα εξαιρετικά γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα που κοστίζει στον προϋπολογισμό σχεδόν 11 τοις εκατό του ΑΕΠ ετησίως (σε αντίθεση με τον μέσο όρο στην υπόλοιπη Ευρωζώνη που είναι 2¼ του ΑΕΠ).

Αντί να αντιμετωπίσει αυτά τα δύσκολα προβλήματα, η Ελλάδα προχώρησε σε βαθιές περικοπές στις επενδύσεις και στις αποκαλούμενες διακριτικές δαπάνες. Το έχει κάνει δε σε τέτοια έκταση που η φθίνουσα υποδομή εμποδίζει την ανάπτυξη, και η παροχή δημόσιων υπηρεσιών, όπως μεταφορές και ιατρική περίθαλψη, αντιμετωπίζει προβλήματα. Νομίζουμε ότι αυτές οι περικοπές έχουν ήδη πάει πολύ μακριά, όμως το πρόγραμμα του ΕΜΣ αναλαμβάνει ακόμη περισσότερες με την αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5 του ΑΕΠ, που επιτυγχάνεται με περισσότερες περικοπές σε επενδύσεις και σε διακριτικές δαπάνες.

Ίσως, με Ηράκλεια προσπάθεια, η Ελλάδα θα μπορούσε βραχυπρόθεσμα να καταφέρει τις περικοπές δαπανών που χρειάζονται για να πετύχει ένα έλλειμμα 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Όμως, η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτό δεν μπορεί να διατηρηθεί και δεν συμβαδίζει με τον φιλόδοξο μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό στόχο της Ελλάδας.
Η οικονομία της Ελλάδας χρειάζεται έναν εκτεταμένο εκσυγχρονισμό σε όλο της το φάσμα.

Πιο σημαντικά, η Ελλάδα δεν διαθέτει το είδος της αποζημίωσης της ανεργίας και άλλες καλά- στοχευμένες κοινωνικές παροχές που είναι συνηθισμένες σε άλλες χώρες της Ευρώπης, και που είναι πολύ σημαντικές για την ευρεία κοινωνική υποστήριξη σε μια σύγχρονη οικονομία προσανατολισμένη προς τις αγορές. Ένα σχετικό παράδειγμα είναι η διστακτικότητα της κυβέρνησης να άρει τους περιορισμούς στις συλλογικές απολύσεις που είναι μια αναχρονιστική απαίτηση που απαιτεί προέγκριση και που δεν υπάρχει στις περισσότερες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Η διστακτικότητα της δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι περιορισμοί στις απολύσεις είναι καλή ιδέα αυτή καθαυτή, αλλά επειδή η Ελλάδα δεν διαθέτει επαρκή αποζημίωση της ανεργίας. Αντί να παρέχει υποστήριξη σε απολυμένους εργαζόμενους, αντ’ αυτού η κυβέρνηση περιορίζει τη δυνατότητα των εταιρειών να τους απολύσει.

Με απλά λόγια, η Ελλάδα δεν μπορεί να εκσυγχρονίσει την οικονομία της ενισχύοντας την χρηματοδότηση για υποδομές και για καλά- στοχευμένα κοινωνικά προγράμματα ενώ παράλληλα απαλλάσσει πάνω από τα μισά νοικοκυριά από τη φορολογία εισοδήματος, και καταβάλλοντας δημόσιες συντάξεις στα επίπεδα των πλέον πλούσιων Ευρωπαϊκών χωρών. Ένας δρόμος προς τα εμπρός όπου οι αριθμοί βγαίνουν Ποιες είναι οι παράμετροι για μια ελάφρυνση του χρέους; Το χρέος της Ελλάδας είναι κατά πολύ μη βιώσιμο, και όσες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, το χρέος δεν θα ξαναγίνει βιώσιμο χωρίς σημαντική ελάφρυνση του χρέους.

Παρόμοια, καμία ποσότητα ελάφρυνσης του χρέους δεν θα επιτρέψει την Ελλάδα να επιστρέψει σε δυνατή ανάκαμψη χωρίς μεταρρυθμίσεις. Όμως, εφόσον όσο πιο ψηλό το πρωτογενές πλεόνασμα που διατηρεί η Ελλάδα, τόσο πιο χαμηλό το ποσό της ελάφρυνσης του χρέους για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του, το ερώτημα είναι πώς να κατανεμηθεί το βάρος μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της. Εμείς αναφέραμε ότι ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος, που χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση της ελάφρυνσης του χρέους, να τεθεί στο 1,5 τοις εκατό του ΑΕΠ.

Όμως, αναγνωρίζουμε ότι η διστακτικότητα των κρατών-μελών να το αποδεχτούν στηρίζεται στο γεγονός ότι ορισμένα από αυτά τα κράτη θα πρέπει τα ίδια να έχουν πρωτογενή πλεονάσματα υψηλότερα από αυτά που προτείνονται για την Ελλάδα, ενώ άλλα χορηγούν παροχές και φορολογικές απαλλαγές που είναι λιγότερο γενναιόδωρες από αυτές της Ελλάδας.

Η Ευρωζώνη δεν είμαι μια πλήρης πολιτική ένωση, και αντιλαμβανόμαστε ότι μια λύση θα πρέπει να είναι πολιτικά αποδεκτή από τα 19 κυρίαρχα κράτη-μέλη. Για το λόγο αυτό, ένας συμβιβασμός μεταξύ των Ελλήνων και των Ευρωπαίων εταίρων τους μπορεί να εμπεριέχει ένα υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα για κάποιο διάστημα, αν και αυτό δεν θα ήταν η πρώτη μας επιλογή. Όμως, ενώ βραχυπρόθεσμα μπορούμε να είμαστε ευέλικτοι για τον τρόπο κατανομής του βάρους μεταξύ των Ελλήνων και των Ευρωπαίων εταίρων τους, οι αριθμοί στη λύση πρέπει να βγαίνουν με τρόπο αξιόπιστο.

Έχοντας αναφέρει πιο πάνω ότι ακόμη και ένα πλεόνασμα της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ δεν συμβαδίζει με ισχυρή ανάπτυξη χωρίς να γίνουν μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό και στο συνταξιοδοτικό, ώστε να γίνει ο προϋπολογισμός πιο φιλικός προς την ανάπτυξη και πιο δίκαιος, θα πρέπει να είναι εμφανές ότι το σπρώξιμο του προϋπολογισμού προς ένα πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ θα έχει ακόμη μεγαλύτερη αρνητική επίπτωση στην ανάπτυξη.
Βραχυπρόθεσμα, θα μειώσει τη ζήτηση –για το λόγο αυτό δεν θα προτείναμε σε καμία περίπτωση να αυξηθεί το πλεόνασμα πάνω από το 1,5% του ΑΕΠ μέχρι να εδραιωθεί καλύτερα η ανάπτυξη. Μεσοπρόθεσμα, θα επιβαρύνει την ανάπτυξη καθυστερώντας την έναρξη της απαραίτητης υλοποίησης ενός προϋπολογισμού που είναι πιο φιλικός προς την ανάπτυξη. Για το λόγο αυτό, μια ανοιχτή μακροπρόθεσμη δέσμευση για πολύ ψηλά πλεονάσματα απλά δεν είναι αξιόπιστη.

Επιπλέον, για λόγους αξιοπιστίας, είναι επίσης απαραίτητο να νομοθετηθούν εκ των προτέρων τα μέτρα που απαιτούνται για να σπρώξουν το πλεόνασμα πάνω από το 1,5% του ΑΕΠ για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία για την πολιτική αποφασιστικότητα της Ελλάδας να ξεπεράσει την αντίσταση των κατεστημένων συμφερόντων που έχουν εμποδίσει την εφαρμογή του προγράμματος στο παρελθόν.

Εν κατακλείδι, το ΔΝΤ δεν είναι αυτό που απαιτεί περισσότερη λιτότητα, είτε τώρα, είτε σαν μέσο για να μειωθεί η ανάγκη για την ελάφρυνση του χρέους σε μεσοπρόθεσμη βάση. Για να είμαστε πιο ευθείς, αν η Ελλάδα συμφωνεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της για φιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους, μην κατακρίνετε το ΔΝΤ ότι αυτό επιμένει για λιτότητα όταν ζητάμε να δούμε τα μέτρα που απαιτούνται για να κάνουν τέτοιους στόχους αξιόπιστους.

newsit.gr

Για άλλη μια φορά έθεσε θέμα μείωσης συντάξεων και αλλαγών στους φόρους, παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου ότι το θέμα έχει κλείσει οριστικά από την πρώτη αξιολόγηση.

Μιλώντας στην Ουάσιγκτον, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Ταμείου Πόουλ Τόμσεν τόνισε ότι η ετήσια ασφαλιστική δαπάνη στην Ελλάδα ισοδυναμεί με 10 έως 11% του ΑΕΠ – ποσοστό σχεδόν πενταπλάσιο σε σχέση με το μέσο όρο της ευρωζώνης – τη στιγμή που η μεταρρύθμιση Κατρούγκαλου εξοικονομεί μόλις το 1%.
Ο κ. Τόμσεν επέκρινε επίσης τη φορολογική μεταρρύθμιση που πέρασε η Αθήνα την άνοιξη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το σύστημα προβλέπει τόσο υψηλό αφορολόγητο όριο, που σημαίνει ότι περίπου το 60% των νοικοκυριών δεν καταβάλει καθόλου φόρο.
Ο κ. Τόμσεν χαρακτήρισε το ασφαλιστικό και το φορολογικό ως παράγοντες ρίσκου για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος, τη στιγμή που το ΔΝΤ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να προσφέρει νέα δάνεια στη χώρα μας εφόσον η Αθήνα δεν υλοποιήσει βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα εκσυγχρονίσουν το Δημόσιο μηχανισμό.
Στρέφοντας το βλέμμα στους ευρωπαίους εταίρους, ο κ. Τόμσεν επαναβεβαίωσε ότι το Ταμείο μπορεί να υποστηρίξει όπου ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα θα «κοπεί» στο 1,5%, αντί για 3,5% που ισχύει σήμερα για το 2018 κι έπειτα.

Σύμφωνα με τον Σκάι, αποσαφήνισε ότι εάν οι Ευρωπαίοι θέλουν μεγαλύτερους δημοσιονομικούς στόχους από το 1,5% τότε θα πρέπει να υποδείξουν και τις μεταρρυθμίσεις που θα δικαιολογούν και θα υποστηρίζουν αυτούς τους αριθμούς.

Αναφερόμενος στο θέμα του δημόσιου χρέους, ο κ. Τόμσεν επανέλαβε την πάγια πλέον θέση του Ταμείου ότι το δεν είναι βιώσιμο και ότι χρειάζεται ελάφρυνση, αν και αυτό δε σημαίνει απαραίτητα «κουρέματα» των δανείων που έχει λάβει η Αθήνα.

Οι συζητήσεις για το χρέος, όπως είναι γνωστό, θα γίνουν στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης που θα αρχίσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Ο κ. Τόμσεν ρωτήθηκε επίσης εάν υπάρχει βάση στα ελληνικά δημοσιεύματα που τον θέλουν να έχει εισηγηθεί στην Κριστίν Λαγκάρντ μέσω επιστολής την αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, ο ευρωπαίος τμηματάρχης απάντησε ειρωνικά ότι στο εσωτερικό του ΔΝΤ δεν επικοινωνούν με αλληλογραφία.

Υπενθυμίζεται ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ στο Μνημόνιο είναι πολιτικά απαραίτητη για πολλές κυβερνήσεις στην ευρωζώνη, ειδικά στη Γερμανία.

imerisia.gr