Το ξύλινο καΐκι βυθίστηκε αμέσως. Μέχρι στιγμής έχουν σωθεί 31 άτομα, ενώ από μαρτυρίες αγνοούνται 8.
Περισσότερα σε λίγο…

zougla.gr

Ομιλία του Περιφερειάρχη σε εκδήλωση της CPMR για το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα

«Με ενοχλεί και με προσβάλει η χρήση του όρου “αλληλεγγύη”, γιατί με κάνει να αισθάνομαι επαίτης, για ένα ζήτημα που δεν αποτελεί δομικό θέμα της δικής μου Περιφέρειας, σε ένα χώρο που δεν μου έχει αναγνωρίσει ακόμη ότι είμαι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας».
Η φράση αυτή του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, προκάλεσε αίσθηση στην διάρκεια εκδήλωσης «Migration: An Active Role for Regions and Cities» ( Μετανάστευση: Ένας Ενεργός Ρόλος για Περιφέρειες και Πόλεις), που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης στις Βρυξέλλες, στο κτήριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στην οποία ήταν μεταξύ των κεντρικών ομιλητών.

Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του θεσμού «OPEN DAYS - Ευρωπαϊκή εβδομάδα των περιφερειών και των πόλεων για την μετανάστευση» που διοργανώθηκε για 13η φορά φέτος, από την CPMR (Διάσκεψη των Παράκτιων Περιφερειών της Ευρώπης), με την συμμετοχή εκπροσώπων Περιφερειών που αντιμετωπίζουν κατά κύριο λόγο το μεταναστευτικό πρόβλημα, όπως η Σικελία, η Καλαβρία, η Καταλονία και άλλες.

Ο Περιφερειάρχης, παρουσίασε ποσοτικά και συγκριτικά στοιχεία που αφορούν τις μεταναστευτικές ροές στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και ζήτησε να υπάρξει ουσιαστική βοήθεια της Περιφέρειας από πλευράς της Ευρώπης για την διαχείριση του προβλήματος , όχι όμως υπό την μορφή «αλληλεγγύης», που παραπέμπει σε επαιτεία, αλλά ως κομμάτι της κοινής ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, για ένα μείζον ευρωπαϊκό πρόβλημα.
«Με ενοχλεί προσωπικά πάρα πολύ η χρήση του όρου solidarity (αλληλεγγύη) από πλευράς της Ευρώπης. Με ενοχλεί γιατί με κάνει να αισθάνομαι επαίτης σε ένα χώρο που δεν μου έχει αναγνωρίσει ακόμη ότι είμαι μέλος αυτής της ευρωπαϊκής οικογένειας. Οι Περιφέρειες της Ευρώπης οι οποίες δέχονται τις μεταναστευτικές ροές δεν ζητούν βοήθεια δίκην επαίτη. Το να σταθείς δίπλα σε μια περιοχή η οποία έχει ένα πρόβλημα, μπορείς να το κάνεις, μπορείς και να μην το κάνεις. Αυτό, ναι, είναι αλληλεγγύη. Το να αναγνωρίσεις όμως ότι είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, άρα δεν είναι πρόβλημα μόνο του άλλου, τότε δεν είναι θέμα αλληλεγγύης. Απαιτείται να χτίσεις μια πολιτική δική σου.

Όταν χτίζεις κάτι δικό σου, δεν χρειάζεται αλληλεγγύη για να το κάνεις» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Χατζημάρκος και πρόσθεσε:
«Δεν πρόκειται για ένα δομικό πρόβλημα αυτών των Περιφερειών Αυτοί οι οποίοι περνούν τη θάλασσα του Αιγαίου, περνούν τα ελληνικά σύνορα. Το όνειρό τους δεν είναι να ζήσουν στην Ελλάδα με τα τόσα δημοσιονομικά προβλήματα. Θέλουν να πάνε στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Ποιανού πρόβλημα είναι αυτό; Αυτού που τους υποδέχεται; Θα το δεχτώ μέχρι ενός σημείου. Αλλά δεν πρόκειται να δεχτώ ότι εγώ φταίω γιατί μετακινούνται πληθυσμοί για πρώτη φορά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε τέτοιο μέγεθος, με τέτοια ένταση και σε αυτή την έκταση. Δεν φταίω εγώ για το πρόβλημα, δεν είναι δομικό, εσωτερικό πρόβλημα της δικής μου Περιφέρειας και των δικών μου νησιών και – ξαναλέω – δεν είμαι επαίτης, ούτε στις Βρυξέλλες, ούτε στην πρωτεύουσα της δικής μου χώρας, στην Αθήνα, για να ζητάω ελεημοσύνη».

Αναφερόμενος δε στην οικονομική βοήθεια που πρέπει να δοθεί στις Περιφέρειες για το μεταναστευτικό, ο Περιφερειάρχης ξεκαθάρισε ότι η συζήτηση γίνεται για επιπλέον πόρους και όχι για κονδύλια από τα υφιστάμενα περιφερειακά προγράμματα.
«Θα είναι εξαιρετικά υποκριτικό να πει κάποια στιγμή η Ευρώπη, ή και κράτος μέλος ακόμη, ότι μια Περιφέρεια η οποία έχει να διαχειριστεί το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών, έχει στο περιφερειακό της πρόγραμμα κατανεμημένους πόρους και μπορεί παίρνοντας από αυτούς να διαχειριστεί και αυτό το πρόβλημα» ανέφερε και προειδοποίησε: « Να ξέρετε ότι αυτό δεν πρόκειται να το δεχτώ»

Καταλήγοντας, κάλεσε την Ευρώπη στα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και κοντά στις ιδρυτικές αρχές και αξίες της , όσον αφορά το προσφυγικό ζήτημα, παρά τις διαφορετικές φωνές που υπαγορεύονται από τις εθνικές ατζέντες ορισμένων χωρών, τονίζοντας πως «εμείς δεν μπορούμε να πάψουμε να είμαστε ο χώρος ο οποίος γέννησε το φως. Αναφέρομαι στην Ευρώπη. Και θα προστατεύσουμε αυτό ακριβώς: ότι εδώ γεννήθηκε το φως και αυτή η οικογένεια, η ευρωπαϊκή οικογένεια, ιδρύθηκε για να προστατεύσει αυτό το φως».

Σε 141.919, ανέρχεται ο αριθμός των παράτυπων μεταναστών που περισυνελέγησαν τον μήνα Σεπτέμβριο από το λιμενικό σώμα ελληνική ακτοφυλακή, σε 795 περιστατικά έρευνας και διάσωσης, τα περισσότερα εκ των οποίων εξελίχθησαν σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Επίσης, στη διάρκεια των περιστατικών αυτών κατασχέθηκαν 189 σκάφη και τρία οχήματα.

Στο μεταξύ, στο λιμάνι του Πειραιά με 1.875 πρόσφυγες συνολικά από τη Μυτιλήνη και τη Χίο κατέπλευσε το πρωί το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «blue star 1.»

Το μεσημέρι αναμένεται να καταπλεύσει από τη Μυτιλήνη στο λιμάνι του Πειραιά και το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος» μεταφέροντας 2.496 πρόσφυγες

Θα παρουσιάσουμε τα κύρια στοιχεία της έρευνας του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (των κ.κ. Αγγελικής Δημητριάδη και ΜαίρηςΜπόση),

που σκιαγραφεί το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο των προσφύγων. Τα στοιχεία τους είναι χρήσιμα στην συνειδητοποίηση του προσφυγικού προβλήματος και βοηθούνστηνχάραξηςτοπικής πολιτικής για το μεταναστευτικό.

1. «Το 90% των προσφύγων προέρχεται από τη Συρία! Ανήκουν στη μεσοαστική τάξη (με τα δεδομένα της Συρίας) και οι περισσότεροι ταξιδεύουν από τη χώρα τους με ένα ποσό της τάξης των 7.000–12.000 ευρώ ικανό να καλύψει τις ανάγκες τους έως την Ελλάδα και ίσως έως τη Γερμανία, την Αυστρία ή τη Σουηδία, οι οποίες αποτελούν συνήθως τις χώρες τελικού προορισμού τους. Πρόκειται κυρίως για μορφωμένα άτομα που δεν έχουν αμιγώς πολιτικό ή οικονομικό κίνητρο μετανάστευσης. Προσπαθούν να αποδράσουν από ένα σύνολο καταστάσεων που αντιμετωπίζουν και δεν μπορούν να επιβιώσουν κάτω από τις συνθήκες πολέμου. Η φυγή μεταβάλει το προφίλ της δικής τους χώρας σταδιακά, ενώ αναμένεται να μεταβάλλει και τη συνολική εικόνα της Ευρώπης.

2. «Οι Σύροι στην Ελλάδα έχουν δικαίωμα από τη στιγμή που θα εισέλθουν και καταγραφούν να κυκλοφορούν ελεύθερα.Δεν απελαύνονταιαναγνωριζόμενοι ως prima facie πρόσφυγεςκαι κινούνται ελεύθεροι υπό καθεστώς προστασίας. Οι περισσότεροι έρχονται με συριακό διαβατήριο και η ταυτοποίηση τους γίνεται άμεσα. Όσοι δεν διαθέτουν έγγραφα, τους χορηγείται ένα είδοςταυτοπροσωπίας, ανάλογο του παλαιότερου “laisser passer”» που δεν αποτελεί αυτό καθεαυτό ταξιδιωτικό έγγραφο.

3. «Τα ταξιδιωτικά έγγραφα δεν μπορούν να εκδίδονται μαζικά καθώς θα αποτελούσε μαζική παραβίαση της συνθήκης Σέγκεν. Γι αυτό δεν είναι σαφές αν τους δίνονται ταξιδιωτικά έγγραφα ή χαρτιά ταυτοποίησης! Με αυτά φεύγουν για τα σύνορα με τα Σκόπια. Εκεί, επειδή ισχύει μία πολιτική ανοχής και επειδή είναι χώρα εκτός Σέγκεν όποιος διαθέτει χαρτιά ταυτοποίησης ή διαβατήριο, παίρνει τριήμερη άδεια για να περάσει στη Σερβία. Οι πρόσφυγες δενπάνε προς την Ιταλίαγιατί με τα χαρτιά που τους δίνονται ΔΕΝ θα τους τοεπέτρεπαν οι Ιταλικές αρχές!

4. «Άτομα τα οποία διώκονται από το καθεστώς Άσαντ βρίσκουν καταφύγιο συνήθως σε αραβικές ή χώρες φίλα προσκείμενες στην αντι-ασαντική δράση όπως πχ Τουρκία και όχι τόσο στις ευρωπαϊκές».

5. «Ιρακινοί δηλώνουν Σύροι για να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες. Υπάρχουν αρκετά περιστατικά Ιρακινών, οι οποίοι δηλώνουν Σύροι σε μία προσπάθεια να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες και να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα ασύλου».

6. «Δεν αποκλείεταινα υπάρχουν άτομα με εντολές ή στόχο να δημιουργήσουν προβλήματα στην Ευρώπη,αν και δεν σημειώθηκαν τέτοιες περιπτώσεις».

7. «Στο σύνολο τους – θεωρητικά τουλάχιστον - τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν ποιος εισέρχεται εντός των συνόρων τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την Ελλάδα, η οποία συνεργάζεται με τους μηχανισμούς ελέγχου ως μέλος της Ευρ. Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Στην πράξη όμως, ένα κράτος δεν μπορεί να ελέγξει απόλυτα τη μεταναστευτική ροή, όταν ο αριθμός των εισερχόμενων είναι τόσο μεγάλος.

8. Οι λύσεις: «Οι ενδεδειγμένες λύσεις είναι δύο. Η πρώτη επιβάλλει να επιλυθεί το πρόβλημα της προέλευσης αυτών των ανθρώπων. Nα δοθεί λύση στο πρόβλημα της Συρίας με τη συμμετοχή κρατών και διεθνών οργανισμών, οι οποίοι θα πρέπει αντί να εντείνουν το πρόβλημα, να το επιλύσουν. Η δεύτερη λύση αφορά στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία γίνεται αποδέκτης όλων αυτών των προσφύγων, μεταξύ των οποίων Ελλάδα-Ιταλία. Είναι απαραίτητο να ανοίξουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες τα σύνορά τους για να διοχετευθούν– έστω και προσωρινά – στο σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών»

Ν Μυλωνάς.