Απεβίωσε σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σε ανακοίνωσή της, η οικογένειά του αναφέρει: «Σήμερα στη 01:00 ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν».

Ο Κ. Μητσοτάκης σημάδεψε ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου καθώς στο σχεδόν έναν αιώνα που έζησε, συμμετείχε σε σπουδαία γεγονότα που άλλαξαν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο τη χώρα.

Από τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, στην εκλογή του για πρώτη φορά βουλευτής, μόλις 28 ετών, στην ανάληψη κυβερνητικού αξιώματος το 1951 και στη μαύρη δεκαετίας για τη χώρα με την Αποστασία και τη Χούντα των Συνταγματαρχών.

Μια ιστορική φωτογραφία. Παιδί ακόμη με τον θείο του Ελευθέριο Βενιζέλο

Και βεβαίως στα τελευταία χρόνιας της δεκαετίας του 1980 όπου κατάφερε να εκλεγεί για πρώτη και τελευταία φορά πρωθυπουργός το 1990 αλλά παρέμεινε στο Μαξίμου μόλις 3 χρόνια.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γιος του πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1884-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη και μικρανηψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18/10/1918 στα Χανιά. Ο παππούς του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν επίσης πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος των ''Ξυπόλητων'' (Φιλελευθέρων).

]Στην εκλογή του ως πρόεδρος της ΝΔΣπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.
Το 1941, πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου. Το διάστημα 1942-1944, άσκησε τη δικηγορία στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων. Λόγω της δράσης του συνελήφθη δύο φορές από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε σε θάνατο. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε με τα μετάλλια Εθνικής Αντιστάσεως από την Ελλάδα και τη Βρετανία.
Το 1945, επανέκδοσε την ημερήσια εφημερίδα ''Κήρυξ Χανίων'', η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Το 1946, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με τους ''Βενιζελικούς Φιλελεύθερους'' των οποίων ηγείτο ο Σοφοκλής Βενιζέλος.
Το 1951, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.
Το 1961, εξελέγη βουλευτής με το νεοσύστατο κόμμα της "Ένωσης Κέντρου" που είχε ιδρύσει ο Γεώργιος Παπανδρέου και συμμετείχε στον ''ανένδοτο αγώνα'' κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Με τον Γεώργιο ΠαπανδρέουΤο 1964, πρωταγωνίστησε στις ενδοκομματικές διενέξεις που συγκλόνισαν την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου έτους ήρθε σε ρήξη με τον συνάδελφό του αναπληρωτή υπουργό Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία οξύνθηκε με την αμφιλεγόμενη αποκάλυψη μυστικής οργάνωσης στο στρατό (υπόθεση ''Ασπίδα'') και είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή απομάκρυνση από την κυβέρνηση, του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τα Ιουλιανά

Το 1965, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα "Ιουλιανά" που οδήγησαν στην απομάκρυνση της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και στο σχηματισμό αλλεπάλληλων κυβερνήσεων από πρώην στελέχη της Ένωσης Κέντρου που αποχώρησαν από το κόμμα.Τα γεγονότα έχουν τον γενικό χαρακτηρισμό Ιουλιανά ή Αποστασία και αναφέρονται στις αιτίες παραίτησης της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965. Η κρίση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ του τότε Βασιλιά και του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε φαινομενική αφορμή την αποπομπή του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Πέτρου Γαρουφαλιά και ειδικότερα το πρόσωπο που θα τον αντικαθιστούσε στη συνέχεια στο υπουργείο. Μετά την παραίτηση Παπανδρέου και παρά την προσπάθεια που κατέβαλε προηγουμένως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για να την αποτρέψει, αναγκάστηκε στη συνέχεια να συνταχθεί με κάποια στελέχη της Ένωσης Κέντρου, όπου και σχημάτισαν την ομάδα των λεγομένων αποστατών η οποία και έδιδε ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Συμμετείχε στις κυβερνήσεις των Γ. Αθανασιάδη - Νόβα και Στ. Στεφανόπουλουως υπουργός Συντονισμού ενώ αρνήθηκε τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου. Την 1η Οκτωβρίου του 1965, από τα Χανιά, προανήγγειλε την ίδρυση νέου κεντρώου κόμματος, του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (ΦΙΔΗΚ). Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, χαρακτηρίστηκε από το συμπολιτευόμενο τύπο του Γ. Παπανδρέου ως αποστάτης και προδότης.

Σε συνέντευξή του το 2001 ο Κ. Μητσοτάκης σχολίασε για την κίνηση της «Αποστασίας» από την ΕΚ:

«Έχω μετανιώσει, γιατί θα μπορούσα εκείνη την ώρα να δείξω λιγότερη ευαισθησία απέναντι των εξελίξεων και αντί να πάω να ορκιστώ, να πάω στο Καστρί και να κοιτάξω να συμφιλιώσω και πάλι τον Βασιλέα με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ίσως μπροστά στο φάσμα του απειλουμένου εμφυλίου πολέμου να ήσαν σοβαρότεροι και οι δύο.

Διότι και η μια μεριά και η άλλη είχε άδικο. Κατά τη δική μου αντίληψη και το είχα πει τότε εις τον Γέρο, ότι επιτέλους ο Κωνσταντίνος, ο τότε Βασιλεύς ήτο νέος, άπειρος, υφίστατο και κακές επιρροές, σίγουρα υφίστατο κακές επιρροές γύρω του, δεν αναφέρομαι κατ' ανάγκη στη Βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία κι αυτή είχε ορισμένες φορές ακραίες θέσεις, είχε πολλά προσόντα, αλλά είχε και αδυναμίες που οφείλονται ίσως στην καταγωγή της και στην ψυχολογία την οικογενειακή, αλλά αναφέρομαι και σε πολλούς άλλους, είχε αδυναμίες, είχε ο Βασιλεύς άδικο.

Αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν ένας ώριμος πολιτικός, ο οποίος θα έπρεπε εκείνη την ώρα να δείξει περισσότερη λογική και να παραδεχθεί ότι χρειαζόταν μια μικρή υποχώρηση. Σας είπα, ότι αναγκάστηκε στη συνέχεια να κάνει πολύ μεγαλύτερη για να αποφύγει.»

Την 21η Απριλίου 1967, συνελήφθη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κρατήθηκε σε καθεστώς περιορισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου 1967 και ύστερα διέφυγε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε περίπου πεντέμισυ χρόνια συμμετέχοντας ενεργά στη δράση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Το 1973, επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου συνελήφθη και πάλι για να ελευθερωθεί τελικά τον Ιούλιο του 1974, όταν ανατράπηκε η δικτατορία.
Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, συμμετείχε ως ανεξάρτητος υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συνδυασμού Νομού Χανίων, αλλά αν και πήρε 11.322 ψήφους, δεν εξελέγη βουλευτής, παρότι κατετάγη δεύτερος σε αριθμό ψήφων στο νομό.
Το 1977, συμμετείχε στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου και εξελέγη στην περιφέρεια Χανίων ως αρχηγός του νεοσυσταθέντος από τον ίδιο κόμματος Νεοφιλελευθέρων.
Το 1978, προσχώρησε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1984, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με 70 ψήφους έναντι 42 του δεύτερου υποψήφιου Κωστή Στεφανόπουλου.
Στις εκλογές του Ιουνίου 1985, μετείχε ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,84% και 126 έδρες.
Το Σεπτέμβριο του 1987, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Έωσης Δημοκρατικών Κομμάτων (IDU), θέση στην οποία επαναεξελέγη το 1989 και το 1992.
Το 1989, μετείχε για δεύτερη φορά στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Ιουνίου, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε πρώτο κόμμα συγκεντρώνοντας τη σχετική πλειοψηφία με ποσοστό 44,25% και 145 έδρες.

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία λόγω του εκλογικού συστήματος, το οποίο είχε αλλάξει προς το αναλογικότερο με πρωτοβουλία της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Ο λόγος ήταν ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, τυχόν ποινικές ευθύνες Υπουργών της προηγούμενης Κυβέρνησης Παπανδρέου θα έπρεπε να διερευνηθούν και, αν διαπιστωθούν, να διωχθούν από την αμέσως επόμενη Βουλή, αλλιώς θα παραγράφονταν. Για να διευκολυνθεί ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης δέχεται να μην είναι ίδιος πρωθυπουργός και προτείνει στη θέση αυτή τον βουλευτή Αθηνών, Τζανή Τζαννετάκη. Η Κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η ευρύτερη Αριστερά. Κατά τη βουλευτική αυτή περίοδο αποφασίστηκε η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και το σκάνδαλο του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού.
Στις 20 Ιουνίου 1989 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του ανέθεσε την πρώτη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση, την οποία όμως παρέδωσε αφού οι προσπάθειες που κατέβαλε στο τριήμερο που ορίζει το Σύνταγμα απέβησαν άκαρπες.

Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται ξανά πρώτο κόμμα, με το αυξημένο ποσοστό 46,19%, αυτή τη φορά, χωρίς όμως και πάλι να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον καθηγητή και παλαιό Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα.

Στις 11 Απριλίου 1990, ενώ είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 στις οποίες το κόμμα του δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία, κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού στις τρίτες κατά σειράν εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, η ΝΔ συγκέντρωσε 150 έδρες (ποσοστό 46,88%) και έλαβε την υποστήριξη του Θ. Κατσίκη μοναδικού βουλευτή της ΔΗΑΝΑ.
Στις 12 Ιουλίου 1991, πρότεινε την σταδιακή απομάκρυνση των επιθετικών όπλων από τις περιοχές της ελληνικής Θράκης, της ευρωπαϊκής Τουρκίας και της νότιας Βουλγαρίας. Η πρόταση αυτή, η οποία ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν από το ταξίδι του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους στην Αθήνα, έγινε αμέσως αποδεκτή από τη Βουλγαρία, αλλά δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από την Τουρκία.
Το διήμερο 1-2 Μαϊου 1993, υπήρξε ο οικοδεσπότης πρωθυπουργός της Διάσκεψης των Αθηνών, η οποία εγκωμιάστηκε ως επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη γιουγκοσλαβική κρίση, αφού, κατά τη διάρκειά της, ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραντζιτς, επείσθη να υπογράψει υπό όρους το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Οουεν. Η υπογραφή του Σέρβου ηγέτη, έγινε δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη, ως το πρώτο σημαντικό βήμα για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία, αλλά λίγες μέρες αργότερα, το αυτοανακηρυχθέν κοινοβούλιο των Σέρβων της Βοσνίας, απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το ειρηνευτικό σχέδιο και παρέπεμψε την έγκρισή του σε δημοψήφισμα.

Στις 30 Ιουνίου 1993, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε πολιτικό σχήμα με την ονομασία «Πολιτική Άνοιξη» και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προέτρεψε τους προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές της ΝΔ να ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με την άρση της εμπιστοσύνης των βουλευτών Ηλείας, Στέφανου Β. Στεφανόπουλου και Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Σύμφωνα πάντως με τον ίδιον τον κ. Μητσοτάκη η κυβέρνηση της Ν. Δ. ανετράπη διότι αρνήθηκε να δώσει τις ψηφιακές παροχές στην κοινοπραξία Siemens – Intracom.
Στις 11 Οκτωβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, υπέβαλε την παραίτησή του
στον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στις 26 Οκτωβρίου 1993, παραιτήθηκε και από πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και στις 3 Νοεμβρίου, ύστερα από πρόταση του νέου προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Εβερτ και ομόφωνη απόφαση της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος.

Πολιτική δράση μετά το 1993

Στις 11 Ιανουαρίου 1994 η νέα κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ προτείνει την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την πώληση της ΑΓΕΤ, η οποία εξελίσσεται σε προανακριτική. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους παραπέμπονται στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος και Ι. Παλαιοκρασσάς. Στις 12 Ιανουαρίου 1994 συστήνεται, έπειτα από πρόταση του ΠΑΣΟΚ, προανακριτική για τις τηλεφωνικές υποκλοπές με κατηγορούμενους τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Ντόρα Μπακογιάννη, οι οποίοι τελικώς παραπέμφθηκαν στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Τον Ιανουάριο του 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε την αναστολή των διώξεων για τα πολιτικά πρόσωπα, γεγονός που επέφερε την έντονη αντίδραση του τότε αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ καθώς κύριος κατηγορούμενος ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τελικώς η βουλή, με μυστική ψηφοφορία, ψήφισε κατά της παραπομπής πολιτικών προσώπων. Κατά τον Μητσοτάκη η κίνηση αυτή έγινε γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου φοβήθηκε την έκβαση στο Ειδικό Δικαστήριο.
Στις 5 Μαϊου 1994, 42 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν στη Βουλή πρόταση κατηγορίας εναντίον του, για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, ενώ στις 19 Μαΐου η Βουλή αποφάσισε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την ίδια υπόθεση. Στις 16 Ιουνίου η Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για το θέμα των υποκλοπών και στις 15 Σεπτεμβρίου αποφάσισε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση της ΑΓΕΤ. Υπέρ της παραπομπής για την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε απιστία ψήφισαν μόνον οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ για τις τρεις άλλες κατηγορίες (παθητική δωροδοκία, παράβαση καθήκοντος και παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών) ψήφισαν υπέρ της παραπομπής και οι βουλευτές της Πολιτικής Ανοιξης (ΠΟΛΑΝ).
Στις 16 Ιανουαρίου 1995 η Βουλή, μετά από παρέμβαση του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε "ταπεινωτική υποχώρηση" ζητώντας να δικαστεί για να "λάμψει η αλήθεια", αποφάσισε την αναστολή της δίωξης για τις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των υποκλοπών.
Τον Ιούνιο του 1997, τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας ''Ιπεκτσί'' για τη δραστηριότητά του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία.
Τον Ιανουάριο του 2004, μετά από 58 χρόνια παρουσίας στη Βουλή, ανακοίνωσε την απόφασή του να τερματίσει την κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία και δήλωσε ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική.
Τον Οκτώβριο του 2005, ιδρύθηκε προς τιμήν του έδρα Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ του Σαν Φραντσίσκο των ΗΠΑ.
Συνέγραψε τον πρόλογο της συλλογικής έκδοσης του βιβλίου "Μπροστά από την εποχή της η κυβέρνηση
της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993", της οποίας υπήρξε πρωθυπουργός, εκδ. Εστία, 2013.
Παντρεύτηκε την Μαρίκα Γιαννούκου (1930-2012), με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιο, τον σημερινό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο.

 
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ
ΑΞΙΩΜΑ - ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΕΩΣ *
-----------------------------------------------------------------------------
Υφυπουργός Οικονομικών 01/02/1951 27/10/1951 Β
Υπουργός Συγκοινωνιών & Δημοσίων Εργων 04/09/1951 27/10/1951 Β
Υπουργός Οικονομικών 08/11/1963 31/12/1963 Β
Υπουργός Οικονομικών 19/02/1964 15/07/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 15/07/1965 20/08/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 17/09/1965 22/12/1966 Β
Υπουργός Συντονισμού 10/05/1978 10/05/1980 Β
Υπουργός Εξωτερικών 10/05/1980 17/09/1981 Β
Υπουργός Εξωτερικών 17/09/1981 21/10/1981 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 11/04/1990 08/08/1991 Β
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας 11/04/1990 01/10/1990 Β
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας 01/10/1990 08/08/1991 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 08/08/1991 12/10/1993 Β
Υπουργός Αιγαίου 08/08/1991 03/12/1992 Β
Υπουργός Εξωτερικών 14/04/1992 07/08/1992 Β
Υπουργός Αιγαίου 03/12/1992 12/10/1993 Β
 
ΕΚΛΟΓΕΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΚΛ.ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Ε Κ Μ Α
-----------------------------------------------------------------------------
31/03/1946 Εθνική Πολιτική Ενωσις Χανίων Ν
(Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων)
05/03/1950 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν
09/09/1951 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν
16/11/1952 ΕΠΕΚ/Φιλελεύθεροι Χανίων Ν μ
(Κόμμα Φιλελευθέρων)
19/02/1956 Δημοκρατική Ενωσις Χανίων Ν
(Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωσις)
11/05/1958 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν μ
29/10/1961 Ενωσις Κέντρου/Κόμμα Προοδευτικών Χανίων Ν
(Ενωσις Κέντρου)
03/11/1963 Ενωσις Κέντρου Χανίων Ν
16/02/1964 Ενωσις Κέντρου Χανίων Ν μ
17/11/1974 Δημοκρατικός Συνδυασμός Νομού Χανίων Χανίων Ο
(Ανεξάρτητος)
20/11/1977 Κόμμα Νεοφιλελευθέρων Χανίων Ν Α μ
*ΝΔ
18/10/1981 ΝΔ Χανίων Ν Α
02/06/1985 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
18/06/1989 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
05/11/1989 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
08/04/1990 ΝΔ Β' Αθήνας Ν Α
10/10/1993 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
22/09/1996 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
09/04/2000 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
 
Σημ.: στις 31 Mαρτίου 1955 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 26 Απριλίου
1955 προσχώρησε στη ''Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωση''.
Στις 3 Φεβρουαρίου 1960 προσχώρησε στην ''Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας'' και
στις 13 Φεβρουαρίου 1961 προσχώρησε στο ''Δημοκρατικόν Κέντρον-ΑΦΕ'' (Αγροτική
Φιλελευθέρα Ενωσις.''
Στις 13 Νοεμβρίου 1965 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 24 Ιανουαρίου
1966 προσχώρησε στο ''Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρον'' (ΦΙΔΗΚ).
Στις 16 Μαϊου 1978, δήλωσε στη Βουλή, μαζί με τον Παύλο Βαρδινογιάννη, ότι
των κόμμα των Νεοφιλελευθέρων συγχωνεύθηκε με τη ΝΔ.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Β = Βουλευτής , Ε = Εξωκοινοβουλευτικός.
Ε: Ν = Εξελέγη , Ο = Δεν εξελέγη. Κ : Κατανομή π.χ. Α, Β.
Μ: μ = Μεταβολή, * = Αντικατάσταση.

Πηγή: ΑΠΕ

Η χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup κατέληξε σε μια ακόμα εξευτελιστική ήττα για την κυβέρνηση.

• καμία συμφωνία για το χρέος
• καμία συμφωνία για την αξιολόγηση
• καμία συμφωνία για εκταμίευση της δόσης
• συμφωνία της χώρας μας για 3,5 % πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια
• συμφωνία για διαρκή λιτότητα
• συμφωνία για αέναη επιτροπεία
Ο Υπουργός Οικονομικών της Ελληνικής Κυβέρνησης γυρίζει στην πατρίδα μας με άδεια τα χέρια και το κεφάλι κάτω.
Τι έχουν να μας πουν τώρα οι βουλευτές των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. που ψήφισαν και με τα δύο χέρια το 4ο μνημόνιο προχθές στη Βουλή; Αν είχαν λίγη τσίπα, θα έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη από τον Ελληνικό λαό και να παραιτηθούν.

Γιάννης Κρητικός
Πολιτευτής Δωδεκανήσου Νέας Δημοκρατίας

«Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα» αναφέρουν χαρακτηριστικά η κίνηση των «53» ενόψει του Eurogroup της Δευτέρας.

Η εσωκομματική τάση του ΣΥΡΙΖΑ ζητά αλλαγές επίσης σε πολιτικές που ασκούνται αλλά και σε πρόσωπα. «Χρειάζεται, συνολική αριστερή στροφή. (...) Είναι απαραίτητο, ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος» το οποίο θα περιλαμβάνει «αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα».
Παράλληλα, η ομάδα «53+» - ηγετικό στέλεχος της οποίας είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – ψέγει βουλευτές και υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ για την στάση που κράτησαν στη Βουλή, πανηγυρίζοντας, συγκρίνοντας μνημόνια και περιγράφοντας success story. Στον αντίποδα, όπως παρατηρούν «σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε. Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος».
Ολόκληρο το κείμενο όπως δημοσιεύτηκε στο commonality.gr
Σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε. Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος.
Οι παρεμβάσεις αυτές, δημόσιες και όχι εν κρυπτώ, όχι μεταξύ μας, είναι οι μόνες που είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με τον ευρύ κόσμο της αριστεράς, με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που βιώνουν -ας μην το ξεχνάμε ποτέ- μια σκληρή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Η ειλικρίνεια, λοιπόν, η επιμονή από την πλευρά μας σε μια άλλη πολιτική και ασφαλώς ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο απεγκλωβισμού από τα μνημόνια και την επιτροπεία, είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε μπροστά μας από τη σκοπιά της αριστεράς.
Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση επιδιώχθηκε από την πλευρά των “δανειστών τοκογλύφων” ένα ακόμη πολιτικό πλήγμα στην κυβέρνηση και την Αριστερά, στην προσπάθειά τους να μας αποκόψουν από τις κοινωνικές μας συμμαχίες και αυτό είναι ένα σημείο του πολέμου που διεξάγεται και θα συνεχισθεί. Η απόσπαση των αντίμετρων υπήρξε μια επιτυχία της ελληνικής πλευράς, η οποία, ωστόσο, αν και σημαντική, δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα.
Το αντίπαλο στρατόπεδο συνεχίζει να εκτελεί το σχέδιό του, επιδιώκοντας την μετατροπή της τακτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 σε στρατηγική ήττα. Αυτή δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά την ίδια την κοινωνία μέσω της εξόντωσης των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.
Λάθος η επιχειρηματολογία υποστήριξης των αντίμετρων
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να οργανώσει την πολιτική και την κοινωνική άμυνα. Κατά συνέπεια, ακόμη και εκεί που η κυβέρνηση καταφέρνει να αντιστέκεται, συγκροτώντας –έστω και εν μέρει- κάποιες κόκκινες γραμμές, θα πρέπει να τις υποστηρίζει με όρους κοινωνικούς και ιδεολογικούς. Για παράδειγμα, τα αντίμετρα που παίρνει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να υποστηρίζονται στη λογική ότι εάν στην κυβέρνηση βρίσκονταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν θα έκαναν το ίδιο. Αντίθετα, αυτά όπως και πολλά άλλα (μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, την υγεία, την παιδεία, τις φυλακές, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.) θα πρέπει να προβάλλονται ως η «ταξική και κοινωνική μεροληψία» της αριστεράς δείχνοντας πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν αποτελούν ένα τυχαίο «μπάλωμα» ή ένα είδος φιλανθρωπίας αλλά πως πίσω από αυτά βρίσκεται η λογική, το εγχείρημα μιας επίμονης αντίστασης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει απέναντι στο «επεκτατικό σύστημα εξουσίας». Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιήσει στρατηγικά τα όποια θετικά μέτρα έχει καταφέρει, να ανοίξει νέα πεδία πολιτικής, να ανακτήσει σε ένα βαθμό το χαμένο έδαφος και χρόνο, αποκαθιστώντας έτσι, έστω και εν μέρει, το χαμένο φρόνημα του πολιτικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλαγές σε πολιτικές και σε πρόσωπα
Χρειάζεται, επομένως, συνολική αριστερή στροφή. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς κινήσεις και τομές με λαϊκό και κοινωνικό πρόσημο, που θα μας επανασυνδέουν με ριζοσπαστικά, αλληλέγγυα και κινηματικά τμήματα της κοινωνίας.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος με αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα. Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα.

Τα όρια της κυνικότητας ξεπερνάει η στάση των υποτακτικών της «καταστροφικής αλλαγής» Κυρίτση.

Δε φτάνει που ο ΧΥΤΑ κατέρρευσε...
Δε φτάνει που το έργο της επέκτασης του ΧΥΤΑ έχει βαλτώσει...
Δε φτάνει που αποκρύπτουν ότι το έργο απεντάχθηκε και ότι κανένα μέχρι σήμερα αποτέλεσμα για την ένταξη του στη νέα προγραμματική περίοδο δεν προκύπτει...
Κατοχυρώνουν πλήρως τον κατασκευαστή εργολάβο ως μη υπαίτιο της ζημιάς και άμοιρο ευθυνών για τη καταστροφή και την οικονομική επιβάρυνση που έχει προκύψει...
Του δίνουν εντολή -εισιτήριο το χαρακτήρισε η επικεφαλής μας - να προχωρήσει σε εργασίες 13 μήνες μετά την κατάρρευση αποκρύπτοντας τον προϋπολογισμό των εργασιών αποκατάστασης!!!
Χωρίς ακόμα να γνωρίζουν από που θα εκταμιευθούν τα ποσά και ποια είναι αυτά.
Η «καταστροφική αλλαγή» Κυρίτση συνεχίζει απρόσκοπτα το διαλυτικό της έργο.
Δείτε το βίντεο με τα ερωτήματα που έθεσε η επικεφαλής του Οράματος Ιωάννα Ρούφα αλλά και τα ζητήματα που ανέδειξε στην τοποθέτηση της.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΡΑΜΑ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΗΣΟΥ ΚΩ