Financial Times - Citigroup: Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα εγείρει εκ νέου το φόβο του Grexit
Δεκέμβριος 10, 2014«Η ευρωζώνη μπορεί να κληθεί να διαλέξει ανάμεσα σε διαγραφή χρέους ή στην πρώτη έξοδο από το ευρώ» γράφει η έγκυρη οικονομική εφημερίδα - Αναλυτές της Citi: Αβέβαιο το πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ επί σκηνής
Το πολιτικό και οικονομικό τοπίο στην Ελλάδα, έτσι όπως διαμορφώνεται μετά την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να επισπεύσει τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, επιχειρούν να αναλύσουν οι Financial Times.
Σε άρθρο της, η έγκριτη βρετανική οικονομική εφημερίδα σχολιάζει την αντίδραση των διεθνών αγορών και την εκτίναξη των speads (στο 8%), αλλά και την ιστορική (από το 1987) κατάρρευση του Χρηματιστηρίου Αθηνών, την οποία, όπως λέει, «πυροδότησε» η ανακοίνωση του Έλληνα πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, για επιτάχυνση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όπως παρατηρούν οι αρθρογράφοι Elaine Moore, Robin Wigglesworth, Kerin Hope και Peter Spiegel, εάν ο υποψήφιος που προτάθηκε από την κυβέρνηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Σταύρος Δήμας, αποτύχει να συγκεντρώσει τις απαραίτητες 180 ψήφους για την εκλογή του, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.
Και τότε, όπως επισημαίνουν οι συγγραφείς, είναι πολύ πιθανό να επιβεβαιωθούν οι φόβοι των επενδυτών: ήτοι, να εκλεγεί το «ριζοσπαστικό» κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, θέτοντας εκ νέου εν αμφιβόλω τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Και αυτό, γιατί, όπως εξηγεί η εφημερίδα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία και η πρόθεσή του να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος, τον φέρνουν σε πλήρη αντίθεση με τη βούληση των δανειστών.
«Μέσα στις επόμενες έξι εβδομάδες, η Ελλάδα μπορεί να αποδειχθεί για τις διεθνείς αγορές πολύ πιο σημαντική, απ' ότι ήταν η Ρωσία και η Ουκρανία το 2014» εκτιμά ο Τσάρλς Ρόμπερτσον, επικεφαλής αναλυτής στη Renaissance Capital. Και προσθέτει: «Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναγκάσει την ευρωζώνη να διαλέξει ανάμεσα σε μια οικονομική ένωση (με διαγραφή του ελληνικού χρέους) ή στην πρώτη έξοδο μιας χώρας από το ευρώ».
Οι Financial Times επικαλούνται μάλιστα και την αποκάλυψη του protothema.gr για την εσωτερική αλληλογραφία μεταξύ των επενδυτών στο Σίτι του Λονδίνου, που χαρακτήριζε το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «χειρότερο από τον κομμουνισμό», για να εξηγήσουν τον «τρόμο» που προκαλεί στο εξωτερικό μια ενδεχόμενη εκλογική επικράτηση του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα στις εθνικές εκλογές.
Παράλληλα, ερμηνεύουν την αιφνιδιαστική κίνηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως μια απόπειρα να τερματιστεί η πολιτική αβεβαιότητα, που δεν επιτρέπει στην Αθήνα να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές και καταστρέφει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα της Ελλάδας να επιτύχει την οικονομική ανάκαμψη.
Citi: Αβέβαιο το πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ επί σκηνής
Ανάλογους προβληματισμούς εγείρουν και οι αναλυτές της Citigroup. Oι οποίοι αρχικώς εκτιμούν πως με την κίνησή του να επισπεύσει τις προεδρικές εκλογές, ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμεί να μειώσει την περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας, ενώ παράλληλα προσπαθεί να αυξήσει τις πιθανότητες να κερδίσει, τόσο στην εκλογή προέδρου, όσο και σε πιθανές πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Όπως σημειώνει η Citi, ο Σαμαράς, διαχωρίζοντας την ψηφοφορία για τις προεδρικές εκλογές από τις διαπραγματεύσεις για την τρέχουσα επανεξέταση και την παρακολούθηση τήρησης του μνημονίου, αυξάνει τις πιθανότητες να συγκεντρώσει τις ψήφους που απαιτούνται για να αποφευχθούν γενικευμένες εκλογές, αφού μία συμφωνία με τους δανειστές πιθανόν να περιλαμβάνει πρόσθετες αντιλαϊκές περικοπές του προϋπολογισμού και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Σε περίπτωση πρόωρων βουλευτικών εκλογών, πιθανά να αναγκαστεί το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να λάβει μία σαφή θέση σχετικά με το ενδεχόμενο συνέχισης του προγράμματος διάσωσης, πράγμα που μέχρι στιγμής απορρίπτει, υπογραμμίζει η Citi.
Οι βουλευτικές εκλογές θα αύξαναν την πολιτική αβεβαιότητα, συμπληρώνουν οι αναλυτές της Citi, αφού όπως τονίζεται, με βάση τις πέντε τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κέρδιζε τις εκλογές με ποσοστό μεταξύ του 30%-39% των ψήφων. Μαζί με το μπόνους των 50 εδρών, ο ΣΥΡΙΖΑ , συγκεντρώνει 140 με 152 έδρες από το πιθανό νέο Κοινοβούλιο, αναφέρεται.
Η Citi πιστεύει ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, θα καταφέρει να κάνει πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την πιστοληπτική γραμμή στήριξης, ενόψει και των εκλογών, ώστε να παρουσιαστεί η πρόοδος στο εκλογικό σώμα. Σε αντίθετη περίπτωση "η αποτυχία της Ελλάδας να προχωρήσει σε οποιαδήποτε συμφωνία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια μεγάλη αναταραχή στην οικονομία της σε αντίθεση με αυτά που πέτυχαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία κατά την έξοδό τους από τα δικά τους προγράμματα".
Και καταλήγει η Citi: "Είναι επίσης θολό σε αυτό το στάδιο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζοντας ακόμα και ενδεχόμενες εκλογές θα μπορούσε να δημιουργήσει μια συμμαχία με ένα άλλο κόμμα ή θα μπορούσε να κυβερνήσει με κυβέρνηση μειοψηφίας. Φαίνεται όμως ότι η πολιτική αβεβαιότητα για την Ελλάδα θα παραμείνει ακόμα και μετά από βουλευτικές εκλογές εάν αυτές λάβουν τελικά χώρα".
Όπως παρατηρούν οι αρθρογράφοι Elaine Moore, Robin Wigglesworth, Kerin Hope και Peter Spiegel, εάν ο υποψήφιος που προτάθηκε από την κυβέρνηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Σταύρος Δήμας, αποτύχει να συγκεντρώσει τις απαραίτητες 180 ψήφους για την εκλογή του, τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.
Και τότε, όπως επισημαίνουν οι συγγραφείς, είναι πολύ πιθανό να επιβεβαιωθούν οι φόβοι των επενδυτών: ήτοι, να εκλεγεί το «ριζοσπαστικό» κίνημα του ΣΥΡΙΖΑ και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, θέτοντας εκ νέου εν αμφιβόλω τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Και αυτό, γιατί, όπως εξηγεί η εφημερίδα, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία και η πρόθεσή του να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος, τον φέρνουν σε πλήρη αντίθεση με τη βούληση των δανειστών.
«Μέσα στις επόμενες έξι εβδομάδες, η Ελλάδα μπορεί να αποδειχθεί για τις διεθνείς αγορές πολύ πιο σημαντική, απ' ότι ήταν η Ρωσία και η Ουκρανία το 2014» εκτιμά ο Τσάρλς Ρόμπερτσον, επικεφαλής αναλυτής στη Renaissance Capital. Και προσθέτει: «Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναγκάσει την ευρωζώνη να διαλέξει ανάμεσα σε μια οικονομική ένωση (με διαγραφή του ελληνικού χρέους) ή στην πρώτη έξοδο μιας χώρας από το ευρώ».
Οι Financial Times επικαλούνται μάλιστα και την αποκάλυψη του protothema.gr για την εσωτερική αλληλογραφία μεταξύ των επενδυτών στο Σίτι του Λονδίνου, που χαρακτήριζε το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ «χειρότερο από τον κομμουνισμό», για να εξηγήσουν τον «τρόμο» που προκαλεί στο εξωτερικό μια ενδεχόμενη εκλογική επικράτηση του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα στις εθνικές εκλογές.
Παράλληλα, ερμηνεύουν την αιφνιδιαστική κίνηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως μια απόπειρα να τερματιστεί η πολιτική αβεβαιότητα, που δεν επιτρέπει στην Αθήνα να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές και καταστρέφει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα της Ελλάδας να επιτύχει την οικονομική ανάκαμψη.
Citi: Αβέβαιο το πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ επί σκηνής
Ανάλογους προβληματισμούς εγείρουν και οι αναλυτές της Citigroup. Oι οποίοι αρχικώς εκτιμούν πως με την κίνησή του να επισπεύσει τις προεδρικές εκλογές, ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμεί να μειώσει την περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας, ενώ παράλληλα προσπαθεί να αυξήσει τις πιθανότητες να κερδίσει, τόσο στην εκλογή προέδρου, όσο και σε πιθανές πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Όπως σημειώνει η Citi, ο Σαμαράς, διαχωρίζοντας την ψηφοφορία για τις προεδρικές εκλογές από τις διαπραγματεύσεις για την τρέχουσα επανεξέταση και την παρακολούθηση τήρησης του μνημονίου, αυξάνει τις πιθανότητες να συγκεντρώσει τις ψήφους που απαιτούνται για να αποφευχθούν γενικευμένες εκλογές, αφού μία συμφωνία με τους δανειστές πιθανόν να περιλαμβάνει πρόσθετες αντιλαϊκές περικοπές του προϋπολογισμού και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Σε περίπτωση πρόωρων βουλευτικών εκλογών, πιθανά να αναγκαστεί το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να λάβει μία σαφή θέση σχετικά με το ενδεχόμενο συνέχισης του προγράμματος διάσωσης, πράγμα που μέχρι στιγμής απορρίπτει, υπογραμμίζει η Citi.
Οι βουλευτικές εκλογές θα αύξαναν την πολιτική αβεβαιότητα, συμπληρώνουν οι αναλυτές της Citi, αφού όπως τονίζεται, με βάση τις πέντε τελευταίες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κέρδιζε τις εκλογές με ποσοστό μεταξύ του 30%-39% των ψήφων. Μαζί με το μπόνους των 50 εδρών, ο ΣΥΡΙΖΑ , συγκεντρώνει 140 με 152 έδρες από το πιθανό νέο Κοινοβούλιο, αναφέρεται.
Η Citi πιστεύει ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, θα καταφέρει να κάνει πρόοδο στις διαπραγματεύσεις για την πιστοληπτική γραμμή στήριξης, ενόψει και των εκλογών, ώστε να παρουσιαστεί η πρόοδος στο εκλογικό σώμα. Σε αντίθετη περίπτωση "η αποτυχία της Ελλάδας να προχωρήσει σε οποιαδήποτε συμφωνία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια μεγάλη αναταραχή στην οικονομία της σε αντίθεση με αυτά που πέτυχαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία κατά την έξοδό τους από τα δικά τους προγράμματα".
Και καταλήγει η Citi: "Είναι επίσης θολό σε αυτό το στάδιο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζοντας ακόμα και ενδεχόμενες εκλογές θα μπορούσε να δημιουργήσει μια συμμαχία με ένα άλλο κόμμα ή θα μπορούσε να κυβερνήσει με κυβέρνηση μειοψηφίας. Φαίνεται όμως ότι η πολιτική αβεβαιότητα για την Ελλάδα θα παραμείνει ακόμα και μετά από βουλευτικές εκλογές εάν αυτές λάβουν τελικά χώρα".
protothema.gr
Οι ισχυροί του κόσμου
Δεκέμβριος 06, 2014«Ζούμε στην εποχή των ισχυρών ανδρών της πολιτικής», οι οποίοι ωστόσο δεν είναι κατ’ ανάγκη αυταρχικοί αναφέρει η οικονομική εφημερίδα Financial Times σε άρθρο της, στο οποίο παρουσιάζει τη λίστα με τους πιο ισχυρούς πολιτικούς άνδρες για το 2014.
Ανάμεσα στους ηγέτες με... σιδηρά πυγμή περιλαμβάνονται ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Κινέζος ομόλογός του, Σι Τζινπίνγκ, ο Ρώσος Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και ο Αιγύπτιος Φατάχ αλ Σίσι. Από τη λίστα απουσιάζει το όνομα του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Όμπαμα.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.
Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.
«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.
Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.
Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.
Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.
Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.
Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.
Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος των FT Φίλιπ Στίβενς από τον κατάλογο δεν μπορούν να λείψουν και οι πιο φιλελεύθερες και δημοκρατικές φιγούρες όπως ο Ναρέντρα Μόντι στην Ινδία και ο Σίνζο Άμπε στην Ιαπωνία, οι οποίοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να υπονομεύσουν τη φιλελεύθερη συνταγματική τάξη στις χώρες τους.
Ο συνδετικός κρίκος των πιο ισχυρών πολιτικών ηγετών του 2014 που επέλεξαν οι Financial Times είναι η πολιτική τους στις διακρατικές σχέσεις και την εθνική κυριαρχία που παραπέμπει περισσότερο σε προσεγγίσεις του 19ου αιώνα παρά του 20ούΟ συντάκτης σημειώνει ότι αυτό που συνδέει τους πολιτικούς αυτούς είναι μια προσέγγιση των διακρατικών σχέσεων και της εθνικής κυριαρχίας που παραπέμπει περισσότερο στον 19ο αιώνα παρά στο δεύτερο μισό του 20ού.
«Μερικοί θα προσέθεταν σε αυτόν τον κατάλογο και τον Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρά τις διαφορές τους, ο τελευταίος νιώθει πιο άνετα με τον Πούτιν παρά με τους φιλελεύθερους της Ευρώπης», γράφει ο Στίβενς.
Την ίδια ώρα, επισημαίνει πως η κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε μια φιλελεύθερη διεθνιστική τάξη. «Η Ρωσία θα ευημερούσε ως εταίρος της Δύσης και η Κίνα θα αναγορευόταν σε μια υπεύθυνη υπερδύναμη. Νέες δυνάμεις θα συνειδητοποιούσαν ότι οι κανόνες ωφελούν τους πάντες. Οι πιο αισιόδοξοι διεθνιστές έβλεπαν την Ευρώπη ως τον χώρο ενός μεταμοντέρνου πολυπολισμού και μιας μοιρασμένης εθνικής κυριαρχίας».
Ωστόσο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ισχυροί άνδρες προτιμούν τον ανταγωνισμό από τη συνεργασία ως τη φυσική τάξη των πραγμάτων. «Είναι μάλλον εθνικιστές παρά διεθνιστές. Και στην περίπτωση της Κίνας και της Ρωσίας, είναι ανερυθρίαστα αναθεωρητές», τονίζουν οι Financial Times.
Εξηγούν δε, ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ο εθνικισμός (σε αντίθεση με τον πατριωτισμό) παραπέμπει σε μια πολιτική κατάχρηση. Για τον Σι και τον Πούτιν, αντίθετα, είναι ένας τρόπος να αποσπούν υποστήριξη στο εσωτερικό και ένα εργαλείο για την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων έναντι των οικουμενικών αξιών. Η οικονομία αποτελεί γι' αυτούς ένα εργαλείο για την άσκηση εξουσίας.
Παράλληλα, το μεγάλο επίτευγμα της Ευρώπης, σύμφωνα με τον Στίβενς, είναι ότι άφησε την ιστορία πίσω της. «Οι ισχυροί άνδρες δεν βλέπουν τον λόγο να απολογηθούν για το παρελθόν. Είναι πολύ απασχολημένοι με το να ξαναγράφουν τα σχολικά εγχειρίδια. Αν ο Άμπε έχει απλώς βαρεθεί να απολογείται, ο Σι θέλει να λύσει λογαριασμούς γυρίζοντας στους πολέμους του οπίου και ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί για την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης», γράφει χαρακτηριστικά.
Όλα αυτά είναι οικεία σε όσους έχουν μελετήσει τις μεγάλες μάχες εξουσίας του 19ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι αξιωματούχοι στο Πεκίνο επικαλούνται το δόγμα Μονρόε του 1823 και την οικοδόμηση της αμερικανικής ναυτικής δύναμης στις αρχές του 20ού αιώνα ως προηγούμενα για την προσπάθεια του Πεκίνου να εδραιώσει την κυριαρχία του στον δυτικό Ειρηνικό. Οι μεγάλες δυνάμεις ελέγχουν τη γειτονιά τους, λένε. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Ο Πούτιν και ο Σι δεν κάνουν κάτι διαφορετικό.
Θα ήταν λάθος, όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, να θεωρήσει κανείς ότι η άνοδος των ισχυρών ανδρών αποτελεί μια μη αντιμετωπίσιμη πρόκληση προς τη Δύση. «Ο Ερντογάν μπορεί να ήταν όλο χαμόγελα όταν δέχθηκε τον Πούτιν στην Άγκυρα, αλλά η Τουρκία αποτελεί ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ.
Η φιλοδοξία του Άμπε να ανοικοδομήσει τη στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας αποσκοπεί στην αντίκρουση της Κίνας. Οι μεθοριακές διαμάχες με το Πεκίνο στα Ιμαλάια οδηγούν τον Μόντι να αναζητεί πιο θερμές σχέσεις με τις ΗΠΑ», επισημαίνει ο Στίβενς.
Εξηγεί, μάλιστα, πως αυτό που δείχνουν οι ηγέτες αυτοί είναι ότι το πολυμερές μοντέλο του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα θα αποτελέσει μάλλον ένα ιστορικό διάλειμμα παρά μια νέα φάση στις διακρατικές σχέσεις.
Ολοκληρώνοντας, αναφέρει ότι η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται ήδη σε υποχώρηση, με τον Καντ να παραμερίζει για να περάσει ο Χομπς και τη Δύση να μαθαίνει πώς είναι να ζεις σε έναν σκληρό κόσμο.
zougla.gr
Financial Times: Ο ΣΥΡΙΖΑ γαβγίζει, αλλά δεν δαγκώνει
Οκτώβριος 27, 2014Καλά κρατούν η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις στην Ελλάδα, παρά την οικονομική κρίση, υποστηρίζει ο αρθρογράφος Tony Barber σε στήλη των Financial Times.
Ο Barber τονίζει ότι αν και η οικονομική κρίση έχει αντιμετωπίσει εν μέρει τις ελληνικές παθογένειες, όπως οι μίζες στον δημόσιο τομέα και το πελατειακό σύστημα, δεν έχει, ωστόσο, καταφέρει να τις εξαλείψει. Την ίδια στιγμή, στον ιδιωτικό τομέα, οι πλούσιοι επιχειρηματίες δεν έχουν κάνει καμία προσπάθεια για να βοηθήσουν το έθνος τους να ορθοποδήσει αφήνοντας τη μεσαία τάξη και τους φτωχούς να υπομείνουν όλα τα βάρη.
Υπό το πρίσμα αυτό δεν έχει τελικά μεγάλη σημασία το ποιος θα αναδειχθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το κατά πόσο έχει αλλάξει μέσα από αυτούς τους δύσκολους καιρούς η νοοτροπία των πολιτικών και η αντιμετώπιση των πολιτών προς το κράτος, προσθέτει ο Tony Barber και υπογραμμίζει ότι ο «αγώνας δρόμου» που κάνει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Σαμαρά για να βγει από το μνημόνιο είναι θέμα «εθνικής αξιοπρέπειας» και κυρίως πολιτικού υπολογισμού που ελάχιστα έχει να κάνει με το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.
«Εάν η κυβέρνηση δεν τα καταφέρει, τότε θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές. Δεν είναι αυτό που θέλει ο κ. Σαμαράς, αλλά εκτιμά πως το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να έχει καλή απόδοση εάν οι ψηφοφόροι γνωρίζουν ότι πέτυχε την πρόωρη έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο», αναφέρει ο αρθρογράφος.
«Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι σε περίπτωση πρόωρων εκλογών νικητής θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το αντιπολιτευτικό κόμμα της άκρας αριστεράς που βλέπει εχθρικά τα μέτρα λιτότητα και της οικονομικές μεταρρυθμίσεις που θέσπισε η κυβέρνηση Σαμαρά», σημειώνει και προσθέτει: «Δεν ακόμη βέβαιο εάν το δάγκωμα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι τόσο δυνατό όσο τα γαβγίσματά του, από την στιγμή που θα αναλάβει την εξουσία. Είναι απίθανο οι πρόωρες εκλογές να του δώσουν απόλυτη αυτοδυναμία...»
newmoney.gr
Τσίπρας στους FT: «Θέλω να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ»
Σεπτέμβριος 20, 2014Σε στοχευμένες φορολογικές μειώσεις θα προχωρήσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα Financial Times ο Αλέξης Τσίπρας, επισημαίνοντας ότι θέλει η Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ.
«Θα επουλώσουμε τις πληγές και τις αδικίες των χρόνων του Μνημονίου. Και ο κάθε ένας που παράνομα απολύθηκε θα κερδίσει ξανά την εργασία του» λέει χαρακτηριστικά.
«Το σχέδιό μας είναι να αυξήσουμε τους κατώτατους μισθούς και τις χαμηλότερες συντάξεις και να δημιουργήσουμε μια καλύτερη ψυχολογία στην πραγματική οικονομία. Δεύτερον, θα κάνουμε ορισμένες αλλαγές στο φορολογικό σύστημα και θα έχουμε κάποιες στοχευμένες φορολογικές μειώσεις», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Στόχος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - όπως σημειώνει στη συνέντευξή του - είναι να μεταρρυθμίσει την Ευρωπαϊκή Ενωση και όχι να τη διαλύσει.
«Πρέπει να προχωρήσουμε σε μία νέα ευρωπαϊκή συμφωνία, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Η κρίση δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, την Ιρλανδία ή την Πορτογαλία. Πρόκειται για δομική κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης» αναφέρει ο κ. Τσίπρας.
«Είναι αναγκαίο να σπάσουμε αυτό το πλαίσιο του Μερκελισμού και της γερμανικής ηγεμονίας» λέει ο κ. Τσίπρας, προσθέτοντας:
«Θέλουμε να δώσουμε τέλος στη λιτότητα και να διαπραγματευτούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο με μια συμμαχία περιφερειακών κρατών».
«Πρωθυπουργό εν αναμονή» χαρακτηρίζουν οι Financial Times τον Αλέξη Τσίπρα
Όπως μεταξύ των άλλων αναφέρουν, «σε αντίθεση με λαϊκιστικές πολιτικούς ανά την Ευρώπη μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, ο κ. Τσίπρας δηλώνει φιλοευρωπαϊστής και ότι θέλει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ», ενώ ότι στόχος του είναι να μεταρρυθμίσει την Ε.Ε. και όχι να την διαλύσει, όπως έχει διαμηνύσει στο εξωτερικό.
Μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει στην ουσία τα όσα έχει αναφέρει πολλάκις στο εσωτερικό περί της ανάγκης ενός ευρωπαϊκού new deal και περί του δομικού χαρακτήρα της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στο σχόλιό της η εφημερίδα σημειώνει ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και το προβάδισμά της στις δημοσκοπήσεις έναντι του κυβερνητικού συνασπισμού ΝΔ και ΠαΣοΚ, που τον χαρακτηρίζει «ασταθή» έχει οδηγήσει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψει το προηγούμενο «αντιδραστικό» προφίλ και να εμφανίζεται ως εν αναμονή πρωθυπουργός.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην παρουσία του στην συνάντηση του Ιδρύματος Αμπροσέτι στο Κόμο.
Κατά την εφημερίδα, ο κ. Τσίπρας, ο οποίος «μπορεί να αναδειχθεί πρωθυπουργός της Ελλάδας ακόμα και την επόμενη χρονιά αν το κοινοβούλιο δεν καταφέρει να εκλέξει νέο πρόεδρο και διενεργηθούν αναγκαστικά νέες εκλογές», αναζητεί μια νέα συναίνεση μεταξύ των Ευρωπαίων η οποία θα βοηθήσει να ξεπεράσει το οικονομικό της αδιέξοδο.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι για το οικονομικό επιτελείο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ότι «περιλαμβάνει αρκετούς ακαδημαϊκούς εκπαιδευμένους στις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία», ενώ υπογραμμίζεται ότι η συγκεκριμένη ομάδα έχει καταστρώσει μια πρόταση, την οποία η εφημερίδα χαρακτηρίζει «δαιμόνια»: την ανακούφιση χρέους από τις χώρες της ΟΝΕ, σε ένδειξη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς την Ελλάδα
Σε μία αναδιατύπωση της ρήτρας ανάπτυξης, για την οποία μιλά ο κ. Τσίπρας, η πρόταση αυτή περιγράφεται ως εξής: Μεγάλο μέρος του χρέους θα αναδιαρθρωθεί σε ομόλογα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ, και έτσι θα δοθεί στις άλλες κυβερνήσεις ένα οικονομικό κίνητρο, προκειμένου να τονώσουν την ανάπτυξη της χώρας.
Επισημαίνουν πάντως οι FT ότι αν κρίνει κάποιος από την απάντηση που έλαβε στο φόρουμ του ιδρύματος Αμπροσέτι η Ελλάδα δεν θα πείσει εύκολα τους εταίρους της στην ευρωζώνη.
Καταληκτικά, το άρθρο της εφημερίδας αναφέρει πως μια εβδομάδα μετά τη συνάντηση στο Κόμο, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε, «θυμίζοντας τον παλαιό του εαυτό» στην ΔΕΘ, με υποσχέσεις για αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα προ κρίσης επίπεδα, επιδότηση ενοικίου και προσφοράς σίτισης για τις οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα.
Τρία στα τέσσερα στελέχη δείχνουν εμπιστοσύνη στο ευρώ
Μάιος 22, 2014Ιδιαίτερα θετικά διακείμενα ως προς το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα εμφανίζονται υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εντούτοις, στα ισχυρότερα κράτη-μέλη ο ενθουσιασμός για την επιδίωξη βαθύτερης ενοποίησης δείχνει να εξανεμίζεται. Η Grant Thornton διεξήγαγε τη σχετική έρευνα με τη συμμετοχή 3.100 διευθυνόντων συμβούλων, διευθυντών και προέδρων σε εισηγμένες και μη εισηγμένες εταιρείες. Οι τρεις στους τέσσερις που ερωτήθηκαν απάντησαν ότι το να ανήκουν στην Ευρωζώνη ωφέλησε την εταιρεία τους. Ειδικά, όμως, στη Γαλλία και τη Γερμανία τα διοικητικά στελέχη δεν έδειξαν τόση θέρμη όσο το 2013 στην προοπτική περαιτέρω ενοποίησης των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Στη Γερμανία μόνο το 55% των εταιρειών απάντησε θετικά έναντι του 75% το 2013, και στη Γαλλία το ποσοστό υποχώρησε από το 69% στο 57% φέτος.
Στη δε Βρετανία, η οποία βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης, το 57% των συμμετεχόντων διοικητικών στελεχών απάντησε πως δεν επιθυμεί περαιτέρω σύγκλιση σε επίπεδο ευρωπαϊκής οικονομίας. Προς επίρρωσιν της εικόνας αυτής έρχονται τα πορίσματα από έρευνα του Ινστιτούτου Διευθυντών στη Βρετανία, σύμφωνα με την οποία το 60% των μελών του θεωρούν πως η στήριξή τους για συνεχιζόμενη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. θα εξαρτηθεί από επιτυχείς μεταρρυθμίσεις σε νευραλγικούς τομείς, όπως αναφέρουν οι Financial Times. Ως τέτοιους αναφέρουν τις γονικές άδειες, τις ώρες εργασίας και το καθεστώς των εποχικών υπαλλήλων. Χαρακτηριστικό της τάσης ευρωσκεπτικισμού στη Γηραιά Αλβιώνα είναι το γεγονός ότι μόνον το 11% επί του συνόλου των 1.400 μελών του Ινστιτούτου Διευθυντών, που συμμετείχαν στην έρευνα, συμφωνούν στο ότι η Ε.Ε. αποτελεί ένα βιώσιμο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο.
Αντιθέτως, σε άλλες χώρες το αίτημα για περαιτέρω οικονομική ενοποίηση στην Ε.Ε. διατυπώνεται εντονότερα φέτος σε σύγκριση με το 2013. Στην Ιρλανδία το 77% των στελεχών απαντά θετικά έναντι του 50% πέρυσι, στην Πολωνία το 67% από το 54% και στην Ιταλία το 61% από το 56%.
Πηγή: kathimerini.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS