Τα πάθη του Χριστού έχουν δώσει έμπνευση σε σημαντικούς σκηνοθέτες να δημιουργήσουν ταινίες γύρω από τη ζωή του Ιησού.
Σε πολλές, μάλιστα, από αυτές είδαμε να πρωταγωνιστούν και σπουδαίοι ηθοποιοί. Συγκεντρώσαμε και σου παρουσιάζουμε τα πιο δημοφιλή φιλμ, που αξίζει να δεις τη Μεγάλη εβδομάδα.
Ο Βασιλεύς των Βασιλέων
Η πρώτη πραγματικά διάσημη ταινία για τον Ιησού ήταν «Ο Βασιλεύς των βασιλέων» του Σεσίλ Ντε Μιλ. Στον ρόλο ο Η. Β. Γουόρνερ, ο οποίος το 1927 είδε, χάρη στην ταινία, την καριέρα του να απογειώνεται. Λίγα χρόνια μετά, το 1937, προτάθηκε ακόμα και για Όσκαρ.
Ο Χιτών
Ο σκηνοθέτης Henry Koster μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το διάσημο μυθιστόρημα του Lloyd C. Douglas με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, και αφηγείται την ιστορία του Μάρκελου, ενός Ρωμαίου στρατιωτικού που ηγήθηκε της ομάδας που σταύρωσε το Χριστό, ο οποίος βασανίζεται από ενοχές όταν παίρνει στα χέρια του τον χιτώνα που φορούσε ο Χριστός στο σταυρό και επιστρέφει στα μέρη που δίδαξε για να «γνωρίσει» καλύτερα τον άνθρωπο που εκτέλεσε.
Ο Βασιλεύς των Βασιλέων (επανέκδοση)
Tο 1961 ο Νίκολας Ρέι που, λίγα χρόνια πριν, είχε γυρίσει τον «Επαναστάτη χωρίς αιτία» με τον Τζέιμς Ντιν, γυρίζει τον «Βασιλιά των βασιλέων» με τον γαλανομάτη Τζέφρι Χάντερ στο ρόλο του Χριστού. Χειρότερη ήταν η εξέλιξη του Τζέφρι Χάντερ, που ενώ ως τότε είχε μια πολύ καλή πορεία, μετά τον Χριστό έγινε ένας από τους πρώην λαμπερούς νέους ηθοποιούς των ΗΠΑ που μετακόμισαν στις ευρωπαϊκές ταινίες. Ήταν μόλις 33 ετών. Εννιά χρόνια μετά σκοτώθηκε πέφτοντας μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Η Μεγαλύτερη ιστορία του κόσμου
Θα ακολουθήσει ένας άλλος σκηνοθέτης του Χόλιγουντ, ο Τζορτζ Στίβενς με τη «Μεγαλύτερη ιστορία του κόσμου» και τον Μαξ φον Σίντοφ να υποδύεται έναν «διαφορετικό» Ιησού.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Ο Παζολίνι θα γυρίσει μια ταινία που αποτελεί τομή στο έργο του, το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», κινηματογραφώντας την «Εβδομάδα των Παθών» με τυπικό σεβασμό στο κείμενο αλλά ταυτόχρονα με αναζωογονητική «ματιά», με μια γειωμένη αίσθηση του ιερού και του τραγικού, χρησιμοποιώντας ως φόντο χωριά του εξαθλιωμένου ιταλικού Νότου.
Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο
Η πρώτη ροκ-όπερα που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, προκαλώντας ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις, και αυτό διότι προσεγγίζει τις τελευταίες μέρες του Χριστού κάπως ανορθόδοξα. Κατά μία άποψη πρόκειται για θρησκευτική ταινία η οποία κρατάει ανέπαφο το ιστορικό πλαίσιο και απλώς ντύνει το μύθο με σύγχρονη μουσική, σκηνογραφία και κοστούμια.
O Ιησούς από τη Ναζαρέτ
Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι μία τηλεοπτική μίνι σειρά βρετανικής και ιταλικής παραγωγής συνολικής διάρκειας 371 λεπτών. Θεωρείται ως η μεγαλύτερη θρησκευτική παραγωγή στην ιστορία της μικρής και της μεγάλης οθόνης, που αναφέρεται στη Γέννηση, τη Ζωή, τα Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Ο Ιταλός σκηνοθέτης Φράνκο Τζεφιρέλι απέδωσε με ευλάβεια τα Πάθη του Ιησού, αναπαριστώντας τα γεγονότα με πίστη στις Γραφές και απόλυτο σεβασμό στην ιερότητα του θέματος. Τα γυρίσματα κράτησαν τέσσερα χρόνια, έγιναν σε αυθεντικούς χώρους και ο Τζεφιρέλι εξασφάλισε ένα επιτελείο διάσημων ηθοποιών και κομπάρσων. Mία εξάωρη εκδοχή της προβλήθηκε και στις κινηματογραφικές αίθουσες σε δύο τρίωρα μέρη. Γι’ αυτό το λόγο των συμπεριλαμβάνουμε σε αυτό το θέμα!
Ο Τελευταίος Πειρασμός
Ο Μάρτιν Σκορτσέζε μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το αριστούργημα του Νίκου Καζαντζάκη, το οποίο εξόργισε την Ορθόδοξη Εκκλησία αφού «τόλμησε» να δείξει την ανθρώπινη πλευρά του Θεανθρώπου με αποτέλεσμα να αφοριστεί. Ο Willem Dafoe είναι εκπληκτικός στο ρόλο του Χριστού, ενώ οι Harvey Keitel και Barbara Hershey διαπρέπουν στους ρόλους του Ιούδα και της Μαρίας Μαγδαληνής.
Πάθη του Χριστού
Ο σάλος που προκάλεσε η εν λόγω ταινία ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που φαντάζεστε! Στην Αθήνα 300.000 θεατές πρόλαβαν να δουν τότε την ταινία προτού απαγορευτεί, έπειτα από τις μαχητικές διαδηλώσεις χιλιάδων φανατικών θρησκόληπτων που απειλούσαν να κάψουν τις κινηματογραφικές αίθουσες. Δεν μπορούσαν να αντέξουν την εικόνα ενός Ιησού Χριστού που υποκύπτει στους σεξουαλικούς πειρασμούς της Μαρίας Μαγδαληνής…
Όλες τις ταινίες μπορείτε να τις βρείτε στα καταστήματα "Βιντεόραμα" στην πόλη της Κω αλλά και στο Ζηπάρι!!
«αὐτὸ τὸ ὄνειρο εἶναι ἡ ζωή»
Φρήντριχ Χαίλντερλιν
Παλιοί και νέοι λυράρηδες, στιγμές της καθημερινότητας, η γιορτή, ο κύκλος του χρόνου, όπως τον σιγοντάρει η αχλαδόσχημη λύρα, που παίζεται από την Κρήτη ως τη Δράμα κι απ' τη Θεσσαλονίκη ως τα Δωδεκάνησα. Ο ρυθμός ζωής στο Αιγαίο και η μοίρα του καλλιτέχνη, του λαϊκού βάρδου, τραγουδισμένα στη λύρα, εικόνες συνταιριασμένες με στίχους από τις «Πατρίδες» του Κωστή Παλαμά και από το ποίημα «Άρτος και οίνος» του Φρήντριχ Χαίλντερλιν, δίνουν άλλη διάσταση στη λαϊκή μουσική παράδοση.
Οι «Ρυθμοί Αιγαίου» είναι το κύκνειο άσμα του Γιάννη Λάμπρου, ένα ντοκιμαντέρ-ταξίδι, που ολοκληρώθηκε από τους συνεργάτες του. Ακριβέστερα, είναι μια διήγηση του ταξιδιού, ένα φλας-μπακ στη μνήμη που συνεπαίρνει το θεατή, χωρίς περιττές εγκυκλοπαιδικές ή άλλες πληροφορίες.
Μέρος του υλικού της ταινίας προέρχεται από τη σειρά της ΕΤ3 «Λυράρηδες του Αιγαίου», που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Λάμπρου, σχεδιάζοντας παράλληλα την ολοκλήρωση αυτής της ταινίας.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
«Το ερώτημα για το φιλμάρισμα της παράδοσης. Να βρεθεί ένας τρόπος να αφουγκράζεται κανείς την παράδοση, που δεν παραδίδεται στο παρελθόν αλλά σκέφτεται το μέλλον […]
Εκσυγχρονισμός είναι να δημιουργώ και όχι να νοσταλγώ το παρελθόν μου. Ο διάλογος με τα πίσω είναι μεγάλος, περιπαθής και πολύπαθος.»
Γιάννης Λάμπρου
Καρπός ενός μεγάλου ταξιδιού στο Αιγαίο, στη μουσική και τον πολιτισμό του, είναι το ντοκιμαντέρ «Ρυθμοί Αιγαίου», που ετοίμαζε ο πρόωρα χαμένος σκηνοθέτης μας Γιάννης Λάμπρου. Με οδηγό τη λύρα, ο Λάμπρου έχει ετοιμάσει ένα κινηματογραφικό ταξίδι στην τέχνη αλλά και στην ίδια τη ζωή, με τον τρόπο που μόνον ο ίδιος ήξερε να χειρίζεται ποιητικά τις εικόνες της καθημερινότητας.
Η δουλειά αυτή, που άφησε ο Γιάννης Λάμπρου, σε ένα προχωρημένο μοντάζ που ο ίδιος επιμελήθηκε, είναι, εκτός των άλλων, και μια καταγραφή δεξιοτεχνών της λύρας, ένα σπάνιο ντοκουμέντο για τη μουσική του Αιγαίου. Η εταιρεία Αιγίς Φιλμ, έχοντας αυτή τη δουλειά ως παρακαταθήκη, επιχειρεί να ολοκληρώσει το έργο, με τους συνεργάτες-συντελεστές που ο ίδιος ο Λάμπρου είχε επιλέξει. Εμείς θεωρούμε υποχρέωσή μας να ολοκληρώσουμε αυτό το έργο, όχι μόνο προς τον πρόωρα χαμένο φίλο και συνεργάτη μας, αλλά και προς τους σπουδαίους καλλιτέχνες που συμμετέχουν σ’ αυτό.
Η ταινία ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ρυθμοί Αιγαίου» είναι ένα έργο, που ο δημιουργός του, ο Γιάννης Λάμπρου, ονειρεύτηκε, βίωσε και πραγματοποίησε. Εμείς, όλοι όσοι συμμετείχαμε στην παραγωγή αυτή, είχαμε την τύχη να συνταξιδέψουμε, ως σύντροφοί του, στον κόσμο του σινεμά-αλήθεια. Η περιπλάνησή μας διήρκεσε επτά χρόνια αλλά θα μας ακολουθεί για πάντα.
Το έργο «Ρυθμοί Αιγαίου» είναι από μόνο του μια μνήμη, καθώς έχει καταγράψει και διατηρεί γεγονότα, που συμβαίνουν και που συμβάλλουν στη σταθερότητα του πολιτισμού, μέσα από τον ιδιαίτερο τρόπο, τους. Κάθε αποτύπωση έχει τη δική της αξία. Σημαντικοί παράγοντες, στην προσπάθεια της κινηματογραφικής καταγραφής, αποτέλεσαν η φύση και ο χρόνος, όπως εκφράζεται μέσα από τις εποχές και τα κοινωνικά τυπικά, καθώς και το πεδίο της έρευνας σαφώς οριοθετημένο εντός του Αιγαιακού χώρου. Βασικός κανόνας για την καταγραφή των γεγονότων ήταν ο εντοπισμός της αυθεντικότητας και της αναλλοίωτης πολιτισμικής φυσιογνωμίας. Μια πρόκληση, που είχαμε κάθε φορά να αντιμετωπίσουμε, ήταν ότι, ενώ ο κινηματογραφικός καμβάς είχε κάθε φορά το θέμα επάνω του, αυτό διαρκώς μεταβαλλόταν εξ’ αιτίας του απρόοπτου, δίνοντας όμως μοναδικότητα στην κάθε σκηνή, που έχει καταγραφεί στο έργο.
Η τεκμηρίωση του θέματος του έργου ήταν απαιτητική, δεδομένης της λιτότητας και του μέτρου του Αιγαιακού πολιτισμού. Ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσουμε και να αποδώσουμε αυτό που εκτυλισσόταν την κάθε στιγμή, προαπαιτούσε να μην είμαστε παθητικοί καταγραφείς, αλλά μέρος αυτού που συνέβαινε. Οι ήρωες της ταινίας, για να μπορέσουν να απελευθερωθούν μπροστά στον αμείλικτο κινηματογραφικό φακό, έπρεπε πρώτα να νοιώσουν εμπιστοσύνη και στη συνέχεια να είναι ο εαυτός τους, κάτι που επιτεύχθηκε μέσα από την καθησυχαστική και ιδιαίτερη προσέγγιση του σκηνοθέτη.
Ο στόχος του ντοκιμαντέρ «Ρυθμοί Αιγαίου» δεν είναι η εξαντλητική τεκμηρίωση σε επιστημονική βάση του κυρίως θέματος, που είναι η αχλαδόσχημη λύρα, αλλά η σφαιρική παρουσίαση ενός πολιτισμού, του οποίου το συγκεκριμένο μουσικό όργανο είναι ο καταλύτης σε διάφορες εκφράσεις, της σχεδόν τελετουργικής καθημερινότητας των ανθρώπων του. Το παρόν έργο αποστρέφεται την «έθνικ» αισθητική και προάγει την αντιστροφή της αντίληψης αυτής, μέσα από τη σύνθεση των καταγεγραμμένων εκφράσεων του αιγαιακού πολιτισμού, στην καθημερινότητα της τοπικής κοινωνικής ζωής.
Η τεκμηριωτική αξία του έργου οφείλεται στην αδιάψευστη καταγραφική ικανότητα του κινηματογραφικού φακού και την αντικειμενικότητα του σινεμά-αλήθεια, που αγαπούσε και υπηρετούσε ο αείμνηστος σκηνοθέτης Γιάννης Λάμπρου. Το μεγίστης σημασίας τμήμα του ελληνικού πολιτισμού, που είναι η μουσική, δεν έχει τύχει την ανάλογη ως τώρα καταγραφή και προβολή με την ευρύτερη έννοια του όρου.
Η ταινία ντοκιμαντέρ «Ρυθμοί Αιγαίου», θέτει ως στόχο να αποτελέσει κιβωτό ενός μέρους της μουσικής κληρονομιάς του Αιγαίου. Μέσα από τις εικόνες, τα γεγονότα και τις δράσεις, που αυθόρμητα και αβίαστα είχαμε την ευκαιρία να βιώσουμε, να καταγράψουμε, να συνθέσουμε και να παρουσιάσουμε στο εν λόγω έργο, ευελπιστούμε ο θεατής να προβληματιστεί αλλά και να πυροδοτηθεί εντός του η επιθυμία να μελετήσει περαιτέρω, αυτό που του προσφέρεται ατόφιο, αφτιασίδωτο και αυθεντικό, μέσα από την έκφανση ενός αρχαίου πολιτισμού, που συνεχίζει την πορεία του.
Αιγίς φιλμ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην ταινία εμφανίζονται και παίζουν οι λυράρηδες:
Ηλίας Αναστασιάδης, από τη Χάλκη
Γιάννης Βάρδας, από το Λασίθι
Αβραάμ Δεμίσης, από τη Δράμα
Μιχάλης Ζωγραφίδης, από την Έλυμπο Καρπάθου
Γιώργης Καλομοίρης (Γιωργαντός), από το Ηράκλειο Κρήτης
Γιάννης Κλαδάκης, από την Τήλο
Μανώλης Κωστέτσος, από την Έλυμπο Καρπάθου
Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης), από τα Ανώγεια
Σάββας Περσελής, από την Κάσο
Στέλιος Πετράκης, από το Λασίθι
Δημήτρης Σγουρός, από το Λασίθι
Βασίλης Σκουλάς, από τα Ανώγεια
Γιάννης Στρίκος, από την Αγία Ελένη Σερρών
Αφήγηση: Δήμος Αβδελιώδης
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Γιάννης Λάμπρου, Κωνσταντίνος Μπλάθρας
Φωτογραφία: Γιώργος Παπανικολάου
Μοντάζ: Αμαλία Πορλίγκη
Ήχος: Παναγιώτης Βούζας
Παραγωγή: Αιγίς Φιλμ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ
Ο Γιάννης Λάμπρου γεννήθηκε στις Κονίστρες της Εύβοιας το 1954. Μετά την ολοκλήρωση της βασικής του εκπαίδευσης, αποφοίτησε από την κινηματογραφική σχολή «Ευγενία Χατζίκου» και συνέχισε τις σπουδές του στην École des Hautes Études στο Παρίσι. Έκανε κυρίως ταινίες ντοκιμαντέρ και αναδείχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους ντοκιμαντερίστες της νέας γενιάς. Οι ταινίες του έχουν βραβευθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Γιάννης Λάμπρου διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Αντιπρόεδρος της Ε.Ε.Σ (Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών) από το 2000 έως το 2005. Δίδαξε θεωρία του ντοκιμαντέρ στο New York College. Από τον Μάρτιο του 2008 ήταν Γενικός Γραμματέας του Ελληνικού Δικτύου Ντοκιμαντέρ. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Απριλίου 2011. Από το 2012, το Βραβείο Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας AIDFF φέρει τιμητικά το όνομά του.
Για να βγαίνουν επτά συνέχειες μιας ταινίας δύο πράγματα συμβαίνουν ταυτόχρονα, τα οποία δε θέλει να έχεις και πανεπιστημιακές γνώσεις για να τα καταλάβεις:
η συγκεκριμένη ταινία έχει ένα σκληροπυρηνικό και ευρύ μερίδιο οπαδών που δεν χάνει καμία από αυτές και κρατάνε πάνω-κάτω μια σταθερά στην ποιότητα (ή αν δεν την κρατάνε, τότε το κοινό της δεν ενδιαφέρεται ή δεν μπορεί να εκτιμήσει την έννοια της ποιότητας και απλά ακολουθεί αυτό που του δίνεται).
Δεν ήμουν ποτέ φαν των Fast And Furious και θεωρούσα κάθε σκηνή τους αφόρητα κουραστική, κάθε χαρακτήρα αντιπαθητικότατο και σε γενικές γραμμές δεν έβρισκα κανένα λόγο ύπαρξης των συνεχειών της.Ωστόσο, αν και δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος για να μιλήσει γι’ αυτή τη σειρά, μπορώ να διακρίνω κάποια πράγματα που μπορούν να μιλήσουν στον μέσο οπαδό της σειράς. Τα αμάξια (οι κύριοι πρωταγωνιστές δηλαδή) για μια ακόμα φορά φαίνονται όσο «καγκούρικα» χρειάζεται εμφανισιακά και προκειμένου να τιμήσουν τον τίτλο της ταινίας οι βόλτες/κόντρες με αυτά περιπετειώδεις. Τα πλάνα εξακολουθούν να έχουν αυτόν τον επιληπτικά ιλιγγιώδη χαρακτήρα που, όσο κατάφωρα και να απεχθάνεσαι τα όσα η ταινία και οι χαρακτήρες της πρεσβεύουν, κάπου θα παρασυρθεί και θα διασκεδάσει.
Θα απολαύσει μηδενικά γραμμένους χαρακτήρες με άνευ λόγου τσαμπουκά, διατεθειμένων να λύσουν τα προβλήματά τους με πυροβολισμούς και κόντρες να ενσαρκώνονται από τους κατάλληλους ηθοποιούς που μπορούν να αποδώσουν τις ζητούμενες ερμηνείες. Και φυσικά –κάτι το οποίο αποτελεί και το αποκλειστικό δέλεαρ και για το υπόλοιπο κοινό- θα δουν την τελευταία ερμηνεία του Paul Walker στο ρόλο που τον καθιέρωσε, το ύστατο αντίο που του πρέπει.
Αυτά για τους οπαδούς, για όλους τους υπόλοιπους δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό που να αλλάζει το ρου και να το κάνει άξιο παρακολούθησης, εξίσου κακογραμμένο και στοχευμένο με τους ίδιους ανύπαρκτους χαρακτήρες (σαπουνόπερα για άντρες θα έλεγα), την αισθητική βιντεοπαιχνιδιού και την ταχύτητα σε πρώτο πλάνο να τίθενται προς τέρψιν όσων μπορούν να τα εκτιμήσουν και να συνεχίζουν να προκαλούν αδιαφορία στους «αντιφρονούντες».
Το θέμα, οπότε, είναι πόσο μπορεί να σε διασκεδάσει μια τέτοια ταινία. Μπορεί; Όρμα. Δεν μπορεί; Ήδη έχεις αδιαφορήσει. Και ο κόσμος εξακολουθεί να γυρνάει όπως πριν.
Κέρδισε σε ερασιτεχνικό διαγωνισμό πορνό και θα παίξει στη νέα ταινία του Σειρηνάκη
Μια 19χρονη φοιτήτρια από την Πάτρα αποφάσισε να λάβει μέρος σε ερασιτεχνικό διαγωνισμό πορνό και τελικά κέρδισε το χρηματικό έπαθλο και πρωταγωνιστικό ρόλο στην καινούρια ακατάλληλη ταινία του Δημήτρη Σειρηνάκη.
Η φοιτήτρια, η οποία απεικονίζεται στις φωτογραφίες που βλέπετε, σύμφωνα με τον παραγωγό ταινιών για ενηλίκους, Δημήτρη Σειρηνάκη, ο οποίος μίλησε στο protothema.gr, δεν το έκανε για τα χρήματα, αλλά γιατί ήθελε να μοιραστεί με το κοινό προσωπικές της στιγμές.
Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Δημήτρης Σειρηνάκης, «δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν ένας ηθοποιός γλύφει ένα στήθος σε μια ταινία είναι ταμπού, ενώ ένας που κόβει ένα χέρι παίρνει Όσκαρ».
Μάλιστα, μας αποκάλυψε πως στο διαγωνισμό που διοργάνωσε, αρκετά ήταν τα ζευγάρια που έστειλαν τα ερασιτεχνικά τους βίντεο, «η συμμετοχή ήταν μεγάλη και αυτό που αποκόμισα είναι ότι δεν το έκαναν μόνο για τα χρήματα, αλλά και γιατί το γούσταραν».
Πάντως, στην περίπτωση της φοιτήτριας δεν αποκαλύπτεται αν ο παρτενέρ ήταν το αγόρι της, ή κάποιος φίλος που δέχθηκε να πρωταγωνιστήσει.
Κυκλοφόρησε το πρώτο τρέιλερ της νέας ταινίας του James Bond το οποίο εδώ και λίγες ώρες κάνει το γύρο του διαδικτύου.
Τη σκηνοθεσία της 24ης ταινίας με πρωταγωνιστή τον διάσημο κατάσκοπο υπογράφει για δεύτερη φορά ο Σαμ Μέντες.
Πρωταγωνιστής και πάλι, για τέταρτη φορά, ο Ντάνιελ Γκρεγκ ο οποίος έχει δίπλα του τη Μόνικα Μπελούτσι, τον Ρέιφ Φάινς και τη Ναόμι Χάρις.
Η υπόθεση έχει να κάνει με ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα από το παρελθόν του James Bond που τον οδηγεί να αποκαλύψει μία εγκληματική οργάνωση.
Υπομονή μέχρι τον Νοέμβριο οπότε θα προβληθεί η ταινία στην Ελλάδα.