Την αντίθεσή του στις βασικές προβλέψεις του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό και την παραλία δηλώνει το Τεχνικό Επιμελητήριο Δωδεκανήσου εκτιμώντας πως αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων και αντιμετωπίζει ζητήματα του περιβάλλοντος μόνο με οικονομικά κριτήρια.
Ο Πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Κω του Τεχνικού Επιμελητηρίου Στέφανος Καρπούζης τονίζει ότι η θέση του τεχνικού κόσμου είναι υπέρ ελεύθερης πρόσβασης ντόπιων και επισκεπτών στον αιγιαλό θεωρώντας ότι αποτελεί πλεονέκτημα για τον ελληνικό τουρισμό ενώ σημειώνει ότι ειδικά για τα νησιά της Δωδεκανήσου το νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψην τον Κτηματολογικό Κανονισμό που προστατεύει τον αιγιαλό και την παραλία των νησιών εδώ και δεκαετίες.

πηγή: ΔΗΡΑΣ

Θα τελειώσει ακριβώς όπως άρχισε η πετυχημένη σειρά μυθοπλασίας του ΑΝΤ1… Ακόμα ένας γάμος με τη νύφη να είναι η ίδια, αλλά γαμπρός και σημείο όπου θα διεξαχθεί η τελετή να είναι διαφορετικός …

Κι ενώ όλοι περιμένουμε εναγωνιωδώς το φινάλε του Μπρούσκο, σε κάποιες από τις διαδικτυακές σελίδες της σειράς, κάποιος ανέβασε το χώρο, και συγκεκριμένα την παραλία όπου θα γίνει ο γάμος της Μελίνας και του Αχιλλέα.


Τουλάχιστον από μέρους σκηνικού λύθηκε η απορία μας... απομένουν οι εξελίξεις...

Πηγή: newsit.com.cy

Πόσο χρήσιμο θα σας φαινόταν σήμερα να ξοδεύατε όσα χρήματα είχατε πάνω σας για να αγοράσετε… χαρτοπετσέτες;
Πόσο λογικό θα ακουγόταν το να αγοράσετε… είκοσι γκοφρέτες μόνο και μόνο για το περιτύλιγμα; Κι όμως, υπήρχε μια εποχή για τον καθένα μας, που ήμασταν διατεθειμένοι να δώσουμε όλο μας το χαρτζιλίκι για τόσο «άχρηστα» πράγματα όσο μερικοί γυάλινοι βόλοι, αυτοκόλλητα με φιγούρες, μπαλάκια που χοροπηδούν μανιασμένα και χαρτιά αλληλογραφίας στα οποία δεν ακούμπησε ποτέ μολύβι. Ήταν για εμάς τα πιο πολύτιμα αντικείμενα της παιδικής μας ηλικίας, οι ανεκτίμητες συλλογές «άχρηστων αντικειμένων» που γέμιζαν τις ελεύθερες ώρες μας, τότε που είχαμε πολλές τέτοιες. Θυμηθείτε μαζί μας τις δέκα πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις μαθητικών συλλογών.

Αυτοκόλλητα

Πόσοι τόνοι της θρυλικής «Κουκουρούκου» έχουν άραγε καταναλωθεί για να συμπληρωθούν τα άλμπουμ των παιδικών μας χρόνων; Πόσα ασημένια περιτυλίγματα γκοφρέτας σκίσαμε και πόσα φακελάκια αγοράσαμε από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς για να βρούμε τον σπάνιο Power Ranger, τα καλύτερα αυτοκόλλητα Panini, τον αγαπημένο μας ποδοσφαιριστή σε κάρτα; Φυσικά, η μεγαλύτερη απόλαυση ήταν όταν συγκεντρώναμε τα «διπλά» μας σε μεγάλη στοίβα και διαπραγματευόμασταν συμφέρουσες ανταλλαγές με τους συμμαθητές μας.

Τάπες

Μετά τις γκοφρέτες, ώρα για γαριδάκια. Γιατί εκεί κρύβονταν οι τάπες που συγκεντρώναμε φανατισμένοι, ώστε να παίξουμε μία ιδιότυπη παρτίδα «Τζένγκα» στα σκαλιά του σχολείου και να κερδίσουμε τις τάπες των φίλων μας με μια καλή «ριξιά».

Χαρτιά αλληλογραφίας και χαρτοπετσέτες

Αν οι τάπες ήταν «αδυναμία» των αγοριών, τα κορίτσια είχαν βρει μια ακόμη πιο παράξενη ασχολία: Έκαναν συλλογές χαρτιών και χαρτοπετσετών. Όσο πιο μυρωδάτο ήταν το χαρτί αλληλογραφίας και όση πιο πολύχρωμη, βελούδινη και ρομαντική η κάθε χαρτοπετσέτα, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο ενθουσιασμός, καθώς έσπευδαν να ανοίξουν τα κουτιά με την συλλογή για να υπερηφανευτούν στις φίλες τους. Φυσικά, κάθε παιδικό πάρτι ήταν άλλη μια ευκαιρία να συγκεντρώσουν υλικό, μην επιτρέποντας σε κανέναν να σκουπίσουν τα χέρια τους από την σπιτική πίτσα που μόλις είχαν φάει.

Ξύσματα από μολύβια και γομολάστιχες

Αλήθεια, τι σκεφτόμασταν; Όπως και να ‘χει, κασετίνες, κουτάκια και αυτοσχέδια αποθηκευτικά δοχεία παρατάσσονταν στα σχολικά θρανία και οι ξύστρες και οι γόμες έπαιρναν φωτιά, για να συγκεντρωθεί το «πολύτιμο» υλικό, το οποίο φυσικά δεν χρησίμευε σε τίποτα απολύτως. Απλώς, τότε δεν υπήρχαν κινητά και internet.

Καπάκια

Σακούλες ολόκληρες με καπάκια μπύρας και αναψυκτικών συγκέντρωνε κάθε παρέα πιτσιρικάδων που σεβόταν τον εαυτό της, ιδιαίτερα τα καλοκαίρια που κανείς δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει όσο οι γονείς τους απαγόρευαν να βουτήξουν μετά το φαγητό ή όσο παραθέριζαν στο βαρετό χωριό τους. Και το κάνανε σε μια εποχή που δεν είχε ακόμη «εφευρεθεί» το σύστημα της συγκομιδής τους για την εξασφάλιση αναπηρικών καροτσιών.

Κοχύλια

Καλοκαίρι, και η «ρουτίνα» της παραλίας είχε τρία πράγματα: Βουτιές, σκάψιμο στην άμμο και συλλογή κοχυλιών. Για την ακρίβεια όχι μόνο κοχυλιών: Γυαλάκια από τον βυθό, βότσαλα, ακόμη και απλές, άχρηστες πέτρες, που σχεδόν άχνιζαν κάτω από τον καυτό ήλιο, αλλά για κάποιο λόγο μας φαίνονταν ότι έχουν «τέλειο σχήμα» ή ότι «μοιάζουν με καρδούλα» έβρισκαν θέση στην οικογενειακή τσάντα παραλίας. Τουλάχιστον μέχρι η μαμά ή ο μπαμπάς να συνειδητοποιήσουν πως η τσάντα στον γυρισμό χρειάζεται κλαρκ για να σηκωθεί, και οι πέτρες ξαναβρίσκουν μια θέση στον ήλιο.

Βόλοι

Οι γυάλινοι βόλοι είχαν την δική τους αυτοκρατορική θέση στα παιδικά δωμάτια – στο δικό μας, συγκεντρώνονταν επιμελώς σε μεγάλα κουτιά από πουράκια Caprice – με ιδιαίτερη αδυναμία στις μεγάλες «μπίλιες», που έκριναν τις αναμετρήσεις και συχνά-πυκνά… τραυμάτιζαν τα ακροδάχτυλά μας.

Φυτολόγια

Λίγο οι προτροπές του δάσκαλου στο «Εμείς κι ο κόσμος», λίγο η πίεση της μαμάς να «μάθουμε για τη φύση», η πλειοψηφία των παιδιών υπήρξαν κάποτε περήφανοι συλλέκτες… φύλλων. Φυσικά, οι μαμάδες μετάνιωναν πικρά τις πιέσεις τους, όταν έβρισκαν μαδημένες τις γλάστρες της αυλής και τα λουλούδια του μπαλκονιού, αλλά τότε πια ήταν αργά: Οι μισές ζαρντινιέρες βρίσκονταν ήδη ημι-αποξηραμένες κάτω από λεπτά φύλλα ανατριχιαστικού ριζόχαρτου.

Μπουγελόφατσες, ευχούληδες, τρελόμπαλες

Ήταν τα βολικότερα παιχνίδια για να κάνει κανείς συλλογή, μιας και ήταν ιδιαίτερα φθηνά και μικρού μεγέθους, ενώ μπορούσες να τα έχεις μαζί σου συνέχεια. Οι μπουγελόφατσες έβγαιναν στη φορά σε κάθε σχολικό διάλειμμα για ένα μίνι μπουγέλωμα, οι ευχούληδες κοσμούσαν την κορυφή κάθε μολυβιού και οι τρελόμπαλες «πετούσαν» παντού τριγύρω. Φυσικά, στο σπίτι περίμεναν οι άλλες συλλογές, οι πιο «επίσημες»: Η Μπάρμπι (ή οι «σωσίες» της) σε κάθε εκδοχή και επάγγελμα για τα κορίτσια, στρατιωτάκια και αυτοκινητάκια για τα αγόρια, lego, playmobil και λούτρινα αρκουδάκια… unisex.

Κόμικς

Η συλλογή με την μεγαλύτερη αξία – συναισθηματική και, ύστερα από τόσα χρόνια, και χρηματική – ήταν αυτή των κόμικς, του «Μίκυ Μάους», του «Μίκυ Μυστήριο», του «Ντόναλντ», του «Αλμανάκο», του «Κόμιξ», των «Κλασικών», του Αστερίξ, του Λούκυ Λουκ, του Ποπάι – η λίστα δεν έχει τελειωμά. Μόνο που τότε ήταν για εμάς απλώς «Μίκυ Μάου». Και μπορεί να μην γνωρίζαμε ότι αυτά που διαβάζουμε αποτελούν σημαντικά δείγματα της ένατης τέχνης, ότι αποτελούν έργα του Μπαρκς, του Σκάρπα ή του Ρόσα, αλλά τα αγαπούσαμε και τα φυλάξαμε καλά στα ντουλάπια μας γιατί μας δίδαξαν τα μεγαλύτερα και πιο διασκεδαστικά μαθήματα της ζωής μας.

Πηγή: www.in2life.gr

Στην  εκδήλωση του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ρόδου στην παραλία της Ψαροπούλας,  που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Εκπαιδευτικού Προγράμματος Περιβαλλοντικής Αγωγής, παρευρέθηκε ο νεοεκλεγείς Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος.
Τα παιδιά του 12ου Δημοτικού Σχολείου παρέδωσαν σήμερα σε χρήση το τμήμα της παραλίας που υιοθέτησαν και στο οποίο επί τέσσερεις μήνες δούλεψαν σκληρά  προκειμένου να το αναβαθμίσουν  τόσο περιβαλλοντικά όσο και λειτουργικά.  
“Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος καθιερώθηκε για να θυμίζει σε όλους μας την υποχρέωση που έχουμε απέναντι στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Τα παιδιά του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ρόδου μας έδωσαν σήμερα το καλύτερο παράδειγμα Περιβαλλοντικής συνείδησης και χάρηκα ιδιαίτερα που μπόρεσα να παρευρεθώ στην ολοκλήρωση αυτής της μεγάλης τους προσπάθειας. Η ποιότητα του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε εξαρτάται βεβαίως από κεντρικές πολιτικές αλλά και από την ατομική συμπεριφορά του καθενός από εμάς. Βάζοντας στην καθημερινότητα μας την ευθύνη μας απέναντι στο περιβάλλον, εκπληρώνουμε την υποχρέωση μας απέναντι στις γενιές που θα ακολουθήσουν”, δήλωσε σχετικά ο κ. Γιώργος Χατζημάρκος μετά το πέρας της εκδήλωσης.

Η ανάπτυξη της Κω και η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
(υπόμνημα για την νέα περιφερειακή και την νέα δημοτική αρχή).

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος εκτός από τα διαχειριστικά προβλήματα (νερό, σκουπίδια, παραλίες, κλπ) θέτει το ζήτημα της ανάπτυξης στο νησί μας, ερώτημα που συνδυάζεται με τις ελπίδες που έχουν δημιουργηθεί από την πρόσφατη εκλογική Λαϊκή απαίτηση για αλλαγή στην περιφερειακή και δημοτική διαχείριση μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
---Η επικρατούσα άποψη είναι ότι πρέπει να επιδιώξουμε ένα νέο κύκλο ανάπτυξης βασισμένοι στην παραπέρα επέκταση της τουριστικής δραστηριότητας μέσω σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων, νέων τουριστικών υποδομών, αύξησης της διαφήμισης, νέες αγορές, πώληση σε ιδιώτες δημόσιας και δημοτικής περιουσίας, ιδιωτικοποίησης λιμανιών, αεροδρόμιου, ΔΕΗ, της μείωσης της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων (κατάργηση τέλους παρεπιδημούνταν και Δηφοδω) και στην μείωση του εργατικού κόστους κλπ. Σε αυτό το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο λίγο-πολύ κινούνται κατά πλειοψηφία οι απόψεις μέσα στην νέα Περιφερειακή και στην νέα Δημοτική αρχή, με βάση τις δημόσιες αναφορές τους.
---Οι μεγαλύτεροι έχοντας βιώσει την συνεχή διεύρυνση της τουριστικής δραστηριότητας από το 1980 μέχρι σήμερα, δικαιολογημένα την αμφισβητούν και πολλοί πιστεύουν ότι  έφτασε στο τέλος της, περιμένοντας και ελπίζοντας να δουν κάτι διαφορετικό σε τοπικό (περιφερειακό+δημοτικό) επίπεδο την προσεχή 5-ετία. Η ιστορία της συνεχούς αύξησης του αριθμού των τουριστών στο νησί μας δεν οδηγεί πια σε αντίστοιχη βελτίωση των εισοδημάτων και της ποιότητα της ζωής μας.
---Ποια είναι η εναλλακτική πρόταση για την ανάπτυξη;
Ο Αντρέ Γκόρζ, πρωτοπόρος στοχαστής της πολιτικής οικολογίας, έλεγε ότι η διάσταση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και η εξάντληση των φυσικών πόρων, επιβάλλουν έναν γρήγορο και ριζικό μετασχηματισμό των τρόπων παραγωγής και κατανάλωσης αλλά και της κοινωνικής μας οργάνωσης. Επιβάλλουν μια δραστική μείωση της υλικής παραγωγής και κατανάλωσης, διαφορετική από την παρούσα, μιαν οικονομία στην οποία ο πρωταρχικός σκοπός δεν θα είναι το επιχειρηματικό κέρδος και στην οποία ο πλούτος δεν θα εκφράζεται ούτε θα μετριέται με χρηματικούς όρους.  Ο ριζικός αυτός μετασχηματισμός του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης θα επηρεάσει σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό όλους τους παράγοντες της κοινωνίας. Δεν πρόκειται για απλή περιβαλλοντική προστασία, αλλά για τη σύγκλιση περιβαλλοντικών και αναπτυξιακών διαδικασιών, που πρέπει να συντελεσθούν με την αλλαγή του συστήματος αξιών. Διανύοντας τον αιώνα της οικολογίας η βασική αντίθεση της μαρξιστικής θεωρίας ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο συμπληρώνεται με την αντίθεση βιωσιμότητα και μη βιωσιμότητα, οικολογία ή καταστροφή!
---Εδώ και πολλά χρόνια η πολιτική οικολογία τονίζει ότι το οικονομικό μοντέλο της υπέρμετρης κατανάλωσης και της «ανάπτυξης» των αριθμών (κυρίως για να δουλεύουν οι βιομηχανίες των «αναπτυγμένων» χωρών) δεν έχει προοπτική. Λέει ότι καταναλώνουμε φυσικούς πόρους που αντιστοιχούν σε τρεις πλανήτες. Ότι δανειζόμαστε από τις γενιές του μέλλοντος, από τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, για να ζούμε εμείς καλά. Ότι δανειζόμαστε από τη «φούσκα» του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, που θα γίνει ο «λάκκος» των οικονομιών σε μια κακώς νοούμενη ευημερία. Σήμερα ο «παραγωγικός ιστός» της χώρας μας, των νησιών και της Κω είναι στα χειρότερά τους γιατί στηρίχτηκε στην αρχή της κατανάλωσης, στα δάνεια και τις επιδοτήσεις, με κυρίαρχες «αξίες» την υπερεκμετάλλευση της φύσης και της ανθρώπινης εργασίας, οδηγώντας στην ρεμούλα, τη διαπλοκή, τον ωχαδερφισμό και την περιβαλλοντική υποβάθμιση.  Στο νησί μας η διαχείριση των νερών, των σκουπιδιών, τα αστικά λύματα και τα λύματα των ξενοδοχείων, οι προστατευόμενες περιοχές με την έλλειψη σχεδίων διαχείρισης και χωροταξικού σχεδιασμού, η επιδοτούμενη τουριστική ανάπτυξη, η σπατάλη του κάμπου, ο βιασμός του τοπίου, η έλλειψη σχεδίου για την βιωσιμότητα της τοπικής παραγωγής με όρους αυτάρκειας, είναι κατά τη γνώμη μας “πληγές που αιμορραγούν”.
---Η απάντηση στο τι πρέπει να κάνουμε για το μέλλον είναι η ριζική στροφή στην παραγωγή με όρους αποκέντρωσης και τοπικοποίησης, με προσπάθειες εξισορρόπησης της παραγωγής και της κατανάλωσης σε τοπικό (περιφερειακό+δημοτικό) επίπεδο. Πολιτικό μέτωπο για το μπλοκάρισμα κι άλλων μεγάλων ξενοδοχείων και μεγα-καταστημάτων και της ιδιωτικοποίησης βασικών κοινωνικών υπηρεσιών. Παραγωγική ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας, με άξονα την σύνδεση των τοπικών προϊόντων με τον τουρισμό, την σύνδεση παραγωγών – καταναλωτών,  τις μικρές μονάδες μεταποίησης, τις στοχευμένες αγορές και προϊόντα. Ανασυγκρότηση με άξονα τον πρωτογενή τομέα και τον ήπιο και θεματικό τουρισμό, τα προϊόντα ποιότητας και την βιολογική γεωργία, το τοπικό σύμφωνο ποιότητας, τις ομάδες παραγωγών, τους ειδικούς και κλαδικούς συνεταιρισμούς της κοινωνίας μας.
---Περιθώρια υπάρχουν και η κοινωνία των νησιών μας είναι έτοιμη να συμμετάσχει σε μια νέα πορεία για την ανάπτυξη και την τροποποίηση του τοπικού μοντέλου παραγωγής-διανομής που θα είναι προϊόν σύγκλισης διαφορετικών απόψεων και όχι μονομερών φιλελεύθερων πρακτικών όπως γίνονταν μέχρι χθες. Αυτός εξ άλλου ήταν και ο χαρακτήρας και το πολιτικό περιεχόμενο των συνδυασμών της νέας περιφερειακής και της νέας δημοτικής αρχής, τα ψηφοδέλτια των οποίων ήταν συσπειρώσεις μεικτών ιδεολογικοπολιτικών και κομματικών στοιχείων. Αν θέλουν ο νέος Περιφερειάρχης και ο νέος Δήμαρχος (γιατί το σύστημα διαχείρισης είναι δυστυχώς προσωποκεντρικό) να σεβαστούν τον πολιτικό εαυτό τους και την λαϊκή εντολή οφείλουν να κινηθούν συνθετικά και συμβιβαστικά προωθώντας προσεκτικά αλλαγές και εκσυγχρονισμούς στο μοντέλο ανάπτυξης την προσεχή 5-ετία.

Νίκος Μυλωνάς