Ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν, όπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του.
Στην Α’ Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας.
Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά.
Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Άγιος Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Μύσται οὐράνιοι ἀποδεικνύμενοι, θεῖοι ἐκφάντορες τῷ κόσμῳ ὤφθητε, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ποιμάναντες θεαρέστως, ἱερὲ Ἀλέξανδρε, τῆς Τριάδος ὁ πρόμαχος, Ἰωάννη ἔνδοξε, ὁ τῆς χάριτος τρόφιμος, καὶ Παῦλε Ἱερέων ἀκρότης, ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.
Για πρώτη φορά μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον μαρτυρικό θάνατο του τελευταίου μητροπολίτη της Σμύρνης -του εθνοϊερομάρτυρα Σμύρνης Χρυσoστόμου, ο οποίος κατακρεουργήθηκε από τον όχλο κατά την ανακατάληψη της πόλης από τον τουρκικό στρατό- το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης εξέλεξε ως μητροπολίτη Σμύρνης τον μέχρι τώρα αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου, αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίο Σαμαρά.
Η ιστορική εκλογή έγινε ομόφωνα από τα μέλη της Ιεράς Συνόδου έπειτα από εισήγηση και πρόταση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Να σημειωθεί ότι η εκλογή έγινε δύο ημέρες μετά την επέτειο του μαρτυρικού θανάτου του μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου (27 Αυγούστου 1922 με το παλαιό ημερολόγιο) και 94 χρόνια από τότε.
Μετά την εκλογή ακολούθησε στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι η τελετή του Μεγάλου Μηνύματος του Εψηφισμένου Μητροπολίτη, όπως αποκαλείται, κατά την οποία, παρουσία όλων των συνοδικών αρχιερέων, ο κ. Βαρθολομαίος υπέγραψε την πράξη της εκλογής.
Η πορεία του
Ο κ. Βαρθολομαίος Σαμαράς (κατά κόσμον Μιχαήλ) γεννήθηκε στα Ανω Λεχώνια Βόλου το 1972. Αποφοίτησε από το Πρότυπο Κλασικό Λύκειο Βόλου το 1990. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής και του τμήματος Φιλολογίας (με ειδικότητα στην Κλασική Φιλολογία) του ΑΠΘ. Από το 2002 βρέθηκε στο Φανάρι ασκώντας καθήκοντα στην αρχιγραμματεία της Ιεράς Συνόδου, αλλά και ως γραμματέας διαφόρων συνοδικών επιτροπών.
Εκτός από την εκλογή του μητροπολίτη Σμύρνης η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προχώρησε επίσης και στην εκλογή επισκόπου Ερυθρών, για πρώτη φορά στην περιοχή της Ιωνίας. Στη θέση αυτή εξελέγη ο μέχρι τώρα ιερατικός προϊστάμενος της Ορθόδοξης Κοινότητας Σμύρνης, αρχιμανδρίτης Κύριλλος Συκής. Η συγκεκριμένη Επισκοπή περιλαμβάνει τις ιστορικές περιοχές του Τσεσμέ, των Αλατσάτων, της Αγριλιάς, των Αρχαίων Ερυθρών, του Καραμπουρνού και του Λιθίου.
Να σημειωθεί ότι η ανασύσταση της μητρόπολης Σμύρνης ήταν ένας διακαής πόθος των Μικρασιατών και η αρχή έγινε με την τοποθέτηση πριν από μερικά χρόνια του αρχιμανδρίτη Κυρίλλου στην Αγία Φωτεινή Σμύρνης ως πνευματικού προϊσταμένου της ορθόδοξης κοινότητας. Μέχρι τώρα τον τίτλο του υπερτίμου και εξάρχου Πάσης Ιωνίας έφερε ο εκάστοτε μητροπολίτης Χίου.
Οπως ανακοίνωσε το Πατριαρχείο, η ημερομηνία της τελετής ενθρόνισης του νέου μητροπολίτη Σμύρνης θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες.
Ιερομάρτυρας
Ο τελευταίος μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος (κατά κόσμον Χρυσόστομος Καλαφάτης) γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1867 στην Τρίγλια της Μικράς Ασίας, ήταν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και είχε εκλεγεί στη μητρόπολη Σμύρνης το 1910. Προηγουμένως είχε διατελέσει μητροπολίτης Δράμας από το 1902 έως το 1910, συμμετέχοντας ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα.
Από το 1919 έως το 1922, όταν η περιοχή της Σμύρνης βρισκόταν υπό ελληνική διοίκηση, ο Χρυσόστομος αναδείχθηκε ως εθνάρχης του μικρασιατικού ελληνισμού και είχε ταχθεί υπέρ της λεγόμενης «μικρασιατικής άμυνας» για τη δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του ελληνικού στρατού. Είχε ταχθεί επίσης με διαδοχικά αιτήματα στην τότε ελληνική κυβέρνηση, μπροστά στην επερχόμενη ήττα και καταστροφή, υπέρ της απομάκρυνσης του ελληνικού στοιχείου από τη Μικρά Ασία.
Αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη Σμύρνη όταν εισήλθε ο τουρκικός στρατός, με αποτέλεσμα να συλληφθεί. Ενας Τούρκος αξιωματικός μαζί με δύο στρατιώτες πήγαν στα γραφεία της μητρόπολης και τον συνέλαβαν για να τον οδηγήσουν μπροστά στον Τούρκο αρχιστράτηγο Νουρεδίν Πασά. Ο τελευταίος τον παρέδωσε στον όχλο, με αποτέλεσμα να κατακρεουργηθεί και να βρει μαρτυρικό θάνατο στις 27 Αυγούστου 1922 (10 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο).
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ
ethnos.gr
Ο τελευταίος και μεγαλύτερος από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.
Ονομάζεται «Πρόδρομος», γιατί με το κήρυγμα και με το έργο του εσήμανε τον ερχομό του Ιησού Χριστού και «Βαπτιστής», διότι βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό και εβάπτισε και τον Ιησού Χριστό. Το βάπτισμα του Προδρόμου ήταν μία συμβολική πράξη καθαρμού εκείνων, που πήγαιναν σ’ αυτόν να εξομολογηθούν, ήταν όμως και ο τύπος του βαπτίσματος του Ιησού Χριστού, γι’ αυτό και ο Ιωάννης έλεγε: «Εγώ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός βαπτίσει υμάς εν Πνεύματι Αγίω» (Μάρκου α΄ 8).
Ο Ιωάννης (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιοχανάν, που σημαίνει «παρά Θεώ εύρον χάριν») γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο από τον ιερέα Ζαχαρία και τη γηραιά Ελισάβετ. Ήταν συγγενής του Ιησού Χριστού από την πλευρά της μητέρας του και έξι μόλις μήνες μεγαλύτερός του. Έζησε ασκητικό βίο στην έρημο και δεν δίστασε να ελέγξει απερίφραστα και κατά πρόσωπο την αδικία και την ηθική υπόσταση των ανθρώπων της εποχής του. Αυτό έγινε αιτία να συλληφθεί και να φυλακισθεί από τον τοπάρχη της Ιουδαίας Ηρώδη Αντύπα, που συζούσε παράνομα με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου. Η Ηρωδιάδα έπεισε την κόρη της Σαλώμη να ζητήσει την «κεφαλήν του Ιωάννου επί πίνακι» (Μάρκου στ΄25) ως δώρο γενεθλίων και ο Ηρώδης Αντύπας για να την ευχαριστήσει διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους στην Ελλάδα. Θεωρείται προστάτης και φύλακας της κουμπαριάς και των νοσούντων από ελονοσία. Το όνομά του αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα βαφτιστικά ονόματα και είναι παράγωγο πολλών επωνύμων. Μεγάλος αριθμός εκκλησιών και ξωκλησιών φέρουν το όνομά του, καθώς και εκατοντάδες οικισμοί. Η μνήμη του τιμάται από τον Χριστιανισμό έξι φορές τον χρόνο:
7 Ιανουαρίου, Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.
24 Φεβρουαρίου, Α' και Β' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
25 Μαΐου, Γ' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
24 Ιουνίου, Γενέθλιον του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Την παραμονή της εορτής κυριαρχούν πυρολατρικά έθιμα (Φωτιές τ’ Αϊγιαννιού).
29 Αυγούστου, Αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η ημέρα θεωρείται πένθιμη και συνδέεται με αυστηρή νηστεία.
23 Σεπτεμβρίου, Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου.
Απολυτίκιο
Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε· ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.
Έθιμα
Στον Άγιο Πρόδρομο της Χαλκιδικής λαμβάνει χώρα το δρώμενο των Φούταρων. Την παραμονή των Φώτων νεαροί άντρες λένε τα κάλαντα μαζεύοντας κρέας, λουκάνικα και χρήματα και την ημέρα τ’ Αι - Γιαννιού χορεύουν στην πλατεία του χωριού. Όταν κάνουν διάλειμμα τρέχουν να πάρουν από ένα ρόπαλο και όταν ξαναμπαίνουν στο χορό πετούν τα ρόπαλα ψηλά, σφυρίζοντας με όλη τους τη δύναμη για να σηματοδοτήσουν το τέλος του εορταστικού Δωδεκαημέρου.
Στη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής, το διήμερο των Φώτων και τ’ Άι - Γιαννιού αναβιώνουν τα έθιμα της καμήλας και του γάμου της Μανιώς. Και τα δυο έχουν ιστορικές ρίζες από την εποχή της Τουρκοκρατίας και αφορούν την απαγωγή μιας χριστιανής κοπέλας από τον γιο του τούρκου αγά και το τέχνασμα για να την αρπάξει ο αγαπητικός της και να την παντρευτεί, που δεν ήταν άλλο από το ομοίωμα μιας καμήλας στο οποίο κρύβει την αγαπημένη του μαζί με τους φίλους του που τον βοηθούν στο εγχείρημά του. Την ημέρα των Φώτων γίνεται η αναπαράσταση του γεγονότος. Έξι άνδρες μπαίνουν κάτω από ένα ομοίωμα καμήλας και κουνώντας κουδούνια και τραγουδώντας βαδίζουν ρυθμικά. Την επομένη ημέρα, τ’ Άι Γιαννιού, στήνεται ο Γάμος της Μανιώς, δηλαδή της κοπέλας που απελευθερώθηκε, και αναπαριστάται ο γάμος της, με παραδοσιακή μουσική, όπου κυριαρχούν οι ζουρνάδες και τα νταούλια.
Sansimera.gr
Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Εορτάζουν πολλά εξωκλήσια, μονές και ναοί σε όλη την χώρα. Μοναδικό εκκλησάκι η Παναγία του Χάρου. Μια απεικόνιση μοναδική, ένα θαύμα επαναλαμβανόμενο και ένα όνομα που δεν συναντά κανείς εύκολα.
Η συγκεκριμένη εικόνα της Παναγίας του Χάρου, βρίσκεται στην Ελλάδα, σε ένα ταπεινό βυζαντινό εκκλησάκι που έχτισαν στους Λειψούς το 1600 μοναχοί από την Πάτμο. Το ονόμασαν «Παναγία του Χάρου» εξαιτίας του κειμηλίου που φιλοξενούσε. Μια εικόνα της Παναγίας που δεν κρατά τον Χριστό στην αγκαλιά της όπως συνηθίζεται, αλλά τον Σταυρό με τον Ιησού επάνω του. Είναι μια μοναδική απεικόνιση που δείχνει τον θρήνο της μητέρας και το μαρτύριο που πέρασε παραλαμβάνοντας το παιδί της νεκρό ύστερα από ένα απίστευτα σκληρό και ατιμωτικό μαρτύριο.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, τον Απρίλιο του 1943 μια νεαρή κοπέλα, τοποθέτησε στην εικόνα της Παναγίας λευκούς κρίνους ως προσφορά στην Παναγία. Κανείς δεν γνωρίζει τι ήθελε να ζητήσει εκείνη την ταραγμένη περίοδο από την Παναγία. Με το πέρασμα των ημερών, όπως ήταν φυσικό οι κρίνοι μαράθηκαν. Τρεις μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1943 κάποιοι επισκέπτες διαπίστωσαν πως οι μαραμένοι κρίνοι είχαν αρχίσει να πρασινίζουν και ουσιαστικά να ξαναζωντανεύουν. Στις 23 Αυγούστου, οπότε και γιορτάζει ο συγκεκριμένος Ναός οι κρίνοι είχαν νέα μπουμπούκια. Άνθρωποι που επισκέπτονται το μικρό εκκλησάκι της Παναγίας για να προσκυνήσουν και να θαυμάσουν την ξεχωριστή αυτή εικόνα της Παναγίας, λένε πως το θαύμα αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο την ίδια περίοδο.
dogma.gr