Ο Κρις Γουίλσον και η Κριστίν Μόρις υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν κομμάτια του μυθικού Δούρειου Ίππου, δηλώνοντας μάλιστα ότι τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης τους δίνουν «υψηλά ποσοστά πιθανοτήτων» να είναι πράγματι μέρη του ομηρικού ξύλινου αλόγου που έφτιαξαν οι Έλληνες για να μπορέσουν να εισβάλουν στην Τροία.

 

Ο Δούρειος ίππος - ως συμβάν - ανήκει στον Τρωικό πόλεμο, όπως τον αφηγείται ο Βιργίλιος στο έπος της Αινειάδας. Τα γεγονότα που αφηγείται στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνουν χώρα μετά την Ιλιάδα του Ομήρου και πριν την Οδύσσεια και την κύρια αφήγηση της Αινειάδας. Στα έπη Ιλιάς Μικρά και Ιλίου Πέρσις προβάλλεται ως κατασκευαστής του αλόγου ο Επειός, ο γιος του Πανοπέα από τη Φωκίδα, κατόπιν συμβουλής της ίδιας της Αθηνάς. Ο Επειός, ασήμαντη πολεμικά προσωπικότητα, δεν αναφέρεται στις μάχες της Ιλιάδας, καθώς κατ' ομολογία του ίδιου δεν ήταν ιδιαίτερα ικανός με το αντικείμενο του πολέμου.

 

Δούρειος ίππος, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.

Το ξύλινο άλογο - κρύπτη, κατασκευή εμπνευσμένη από τον Οδυσσέα, έχει ως σκοπό να παραπλανηθούν οι Τρώες και να το εκλάβουν ως δώρο και ως δείγμα καλής θελήσεως και ειρήνης από τους Αχαιούς. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια κατασκευή που έκρυβε εντός της τους σημαντικότερους αρχαίους Έλληνες ήρωες. Εκείνοι, μετά την είσοδο του ίππου στην Τροία, βγήκαν από αυτόν και άνοιξαν τις πύλες στους υπόλοιπους, προκειμένου να ξεκινήσει η λεηλασία της πόλης.

Ξύλινα κομμάτια από τη μεγάλη κατασκευή μήκους σχεδόν 15 μέτρων.

Στις πρώιμες αναπαραστάσεις του 8ου και 7ου π.Χ. αιώνα παρουσιάζεται ως πελώρια κατασκευή με σειρά ανοιγμάτων, ενώ ο αριθμός των πολεμιστών που περιελάμβανε ποικίλλει, ανάλογα με την αφήγηση και τον ποιητή.

 

Οι ανασκαφές από την αρχαιολογική ομάδα του Πανεπιστημίου της Βοστόνης οι οποίες εκτελούνται στον λόφο του Χισαρλίκ, στον ιστορικό χώρο της Τροίας, έφεραν πρόσφατα στο φως μια μεγάλη κατασκευή μήκους σχεδόν 15 μέτρων, από ξύλα τα οποία αρχικά ανήκαν σε πλοία, αλλά στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν στη δημιουργία μιας πρωτότυπης κατασκευής που όμοιά της δεν είχαν συναντήσει ξανά οι αρχαιολόγοι. Κοντά στην ξύλινη κατασκευή βρέθηκε και μια φθαρμένη επιγραφή από μπρούτζο στην οποία αναγράφεται «Οι Έλληνες το αφιερώνουν στην Αθηνά για την επιστροφή τους στην πατρίδα».

 

Τα ευρήματα, τα  οποία οι εργαστηριακές αναλύσεις τοποθετούν χρονολογικά περί τον 12ο και 11ο αιώνα π.Χ., έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κωνσταντινούπολης.

naftemporiki.gr