Μια άγνωστη και σφραγισμένη πύλη στον διασημότερο αιγυπτιακό τάφο, του διασημότερου Φαραώ, του Τουταγχαμών, ίσως οδηγεί στον τάφο της θρυλικής βασίλισσας Νεφερτίτης.

Ενενήντα τρία χρόνια από την ανακάλυψη του πολύχρυσου τάφου στον οποίο είχε εναποτεθεί η μούμια του έφηβου Φαραώ Τουταγχαμών, οι αρχαιολόγοι ψάχνουν ακόμη τον τάφο και τη μούμια της Νεφερτίτης. Αλλοι λένε ότι ο Τουταγχαμών, που θα μείνει στην αιωνιότητα λόγω των πάμπλουτων κτερισμάτων του, ήταν γιος της. Ομως, οι έρευνες DNA θέλουν τον νεαρό βασιλιά να αποτελεί γόνο του Φαραώ Ακενατόν και κάποιας από τις αδελφές του - οι αιμομικτικοί γάμοι ήταν συνηθισμένοι στις βασιλικές οικογένειες της Αιγύπτου. Λέγεται λοιπόν ότι η Νεφερτίτη χάριζε στον Ακενατόν μόνο κόρες, ενώ ο Τουταγχαμών ήταν γιος της Σαταμόν. Γενετικές ανωμαλίες υποδεικνύουν ότι ήταν απόγονος αδελφών, κάτι που ισχύει μόνο ως προς τη Σαταμόν.Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκε ο καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, Νίκολας Ριβς. Οπως υποστηρίζει, ερευνώντας τον τάφο του Τουταγχαμών στην Κοιλάδα των Βασιλέων, στην Αίγυπτο, εντόπισε δύο άγνωστες και σφραγισμένες πύλες, εκ των οποίων η μία οδηγεί στον τάφο της βασίλισσας Νεφερτίτης.

Σάρωση
Ο Ριβς δήλωσε στην «Daily Mail» ότι προχώρησε σε απεικονιστικές μεθόδους υψηλής ανάλυσης στο εσωτερικό του τάφου του Τουταγχαμών. Η σάρωση αποκάλυψε δύο σφραγισμένες πύλες, μία που οδηγεί σε αποθηκευτικό χώρο και μια άλλη που οδηγεί σε χώρο με αδιατάρακτη ταφή.

Η θέση του μυστικού τάφου στη δεξιά πλευρά της εισόδου του μνημείου αποτελεί για τον Ριβς άλλη μία απόδειξη ότι ανήκει σε γυναίκα. Ο Ριβς εξηγεί έτσι και το γιατί ο ταφικός θάλαμος με τη σαρκοφάγο του Τουταγχαμών είναι τόσο μικρός και κάθε άλλο παρά σε τάφο βασιλιά παραπέμπει. Συμπεραίνει πως ο ταφικός θάλαμος του Τουταγχαμών χτίστηκε αργότερα, ως προσθήκη, στο υπάρχον ταφικό μνημείο της Νεφερτίτης.

Η Νεφερτίτη βασίλεψε με τον σύζυγό της από το 1353-1336 π.Χ. Το όνομά της σημαίνει «έφτασε η όμορφη» και οι επιστήμονες πιστεύουν πως καταγόταν από τη Μεσοποταμία. Η «κυρά της ευτυχίας», σύμφωνα με τον σύζυγό της, Φαραώ Ακενατόν, η γυναίκα που στο άκουσμά της «ο βασιλιάς αγάλλεται», εισήγαγε μαζί του τον μονοθεϊσμό στην αιγυπτιακή θρησκεία. Πίστευαν μόνο στον θεό Ατόν και είχαν μεταφέρει την πρωτεύουσά τους σε μια τεχνητή πόλη, την Αμάρνα, η οποία κατέρρευσε σύντομα μετά τον θάνατό τους.

Μερικοί υποστηρίζουν πως η Νεφερτίτη κυβέρνησε για μια σύντομη περίοδο μεταξύ του θανάτου του συζύγου της ίσως ως συμβασιλέας Σμενκχαρέ.

Η μούμια της δεν βρέθηκε ποτέ. Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι μάλλον έχει καταστραφεί εδώ και αιώνες, καθώς η πανέμορφη βασίλισσα δεν είχε καθόλου υψηλές μετοχές στον λαό, ως αιρετική. Πιθανότατα όλα της τα ίχνη εξαφανίστηκαν μετά τον θάνατό της. Η προτομή της παραμένει πάντως μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες παγκοσμίως εικόνες της αρχαίας Αιγύπτου.

Η πανέμορφη πήλινη κεφαλή αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα έργο του επιφανούς καλλιτέχνη Τούθμωση και ανακαλύφθηκε το 1912 από τον Γερμανό Αρχαιολόγο Λούντβιχ Μπόχαρτ. Ο ανασκαφέας έκανε ό,τι μπορούσε για να την πάρει από την Αίγυπτο. Σύμφωνα με τις διακρατικές συμφωνίες που υπήρχαν τότε, η κάθε χώρα μπορούσε να πάρει τα μισά από τα αντικείμενα ανασκαφών.

Προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, ο Μπόρχαρντ άφησε το εύρημα καλυμμένο με λάσπη, ώστε να μη φαίνεται η εξαιρετική ομορφιά του και έδωσε σε αντάλλαγμα στους Αιγύπτιους δύο αγάλματα του Ακενατόν και της Νεφερτίτης από ασβεστόλιθο. Σήμερα αποτελεί σημείο τριβής ανάμεσα στη Γερμανία και την Αίγυπτο.

ethnos.gr