Δεν έχω ξαναδεί στρατηγική κόμματος να καταρρέει, δύο εβδομάδες, μετά την ανακοίνωση της. Όχι, γιατί δεν θυμάμαι, αρχηγό αριστερού κόμματος να προτείνει για υποψήφιο, πρόσωπο που είχε «στολίσει» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με διάφορες αντισημιτικές ανοησίες και την οποία φυσικά αναγκάστηκε να αποσύρει. Αλλά γιατί, δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν ένα κόμμα να επιλέγει ως στρατηγική, ένα πλαίσιο που δεν του ταιριάζει ιδεολογικά και δεν του βγαίνει εκλογικά.

Να ξεπεράσω, την πάγια αντίθεση της αριστεράς, στην προσπάθεια του «παλιού δικομματισμού» να δώσει γενικότερο πολιτικό χαρακτήρα στις τοπικές εκλογές. Γιατί, η χώρα δεν έχει μόνο 13 περιφέρειες και 5-6 μεγάλους δήμους. Έχει και άλλους 300. Με τα δικά τους ζητήματα. Με προτεραιότητες που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Η αντιμνημονιακή σημαία δεν συγκινεί τα τοπικά πλήθη που ζητούν λύσεις για προβλήματα τους. Και στις περισσότερες περιοχές της χώρας οι μέχρι σήμερα…μονοψήφιοι υποψήφιοι του, δεν φαίνεται να αποκτούν ιδιαίτερη δυναμική.

Αλλά ας πάμε στην ουσία, στον λογαριασμό. Ποια υπολογίζουν ότι θα είναι τα αποτελέσματα αυτού του «δημοψηφίσματος» στις τοπικές εκλογές μετά και τις επιλογές που έγιναν στις περιφέρειες; Δεν βλέπω κύμα ενθουσιασμού. Και, πάντως, δεν βλέπω το χάρτη των περιφερειών της χώρας να χρωματίζεται με τα χρώματα των υποψηφίων της Κουμουνδούρου. Το πιθανότερο είναι να κυριαρχούν τα χρώματα των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Οπότε; Το χάσαμε το «δημοψήφισμα» πριν ακόμα γίνει;

Συμπέρασμα. Κατά τη γνώμη μου η γενικότερη εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σχεδόν αδύνατο να αποτυπωθεί στις τοπικές εκλογές. Θα έπρεπε να το ξέρουν στην Κουμουνδούρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε ένα στοίχημα πάνω από τις τοπικές του δυνατότητες. Αν η κάλπη των Ευρωεκλογών, δεν καταγράψει μια διαφορά ασφαλείας με τη ΝΔ, τότε, στις 26 Μαίου, η Κουμουνδούρου, είναι πολύ πιθανό, να βρεθεί αντιμέτωπη με τα πραγματικά πολιτικά και εκλογικά της όρια.

Ο Δημήτρης Χόνδρος είναι δημοσιογράφος – Διευθυντής Σύνταξης της aftodioikisi.gr

Πηγή: aftodioikisi.gr

Προς τον: κ. Δημήτρη Χόνδρο, στέλεχος του γραφείου τύπου του ΠΑΣΟΚ και δημοσιογράφος στο ΒΗΜΑ FM

Παλιά μου τέχνη κόσκινο... την ξέρεις καλά τη δουλειά της ειρωνείας και της συκοφαντίας. Πες όμως Δημητράκη ότι δεν γνωριζόμαστε καν. Πες ότι στην εκδήλωση της Ένωσης Κώων για
το έθιμο ¨βάρβαρα και λουκουμάδες" μου ζήτησες να στηρίξουμε την υποψηφιότητα σου για
δήμαρχος Κω. Πες ότι χωρίς καν να ξέρω ποιός είσαι σου είπα ότι τις επιλογές μας για τους
υποψήφιους μας τις κάνουν οι οργανώσεις μας και όχι οι βουλευτές. Πες επίσης ότι σου δήλωσα
πως αρχή μας είναι να μην εμπιστευόμαστε για την σωτηρία μας αυτούς που ανδρώθηκαν, πόσο
μάλλον αν υπηρετούν ακόμα μηχανισμούς που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή καταστροφή.
Δεν κατάλαβα, και συγνώμη γιαυτό ότι εκείνη την ώρα έτρωγες πόρτα. Έτσι εξηγείται η
ενόχλησή σου. Έμαθες όλοι να σε προσκυνάνε. Πόνεσε το κατεστημένο.
Δημητράκη οι κολυμβήθρα βρίσκεται στην εκκλησία όχι στην κοινωνία. Εκεί να την ψάξεις.

ΥΓ.: Το σχόλιο του κ. Χονδρού είναι πανομοιότυπο με την δήλωση του ΠΑΠΠΑ, αυτού της
Χρυσής Αυγής και τώρα του Κορυδαλλού, που έκανε όταν στην Κάσο αποχώρησα την ώρα που
πήγε να καταθέσει στεφάνι. Και εκείνος τον ...ευφυή όρο φαΓΑΚΙ χρησιμοποίησε. Τυχαίο; Το
ελπίζω.

Πατήστε εδώ! για να διαβάσετε το κείμενο που είχε αναρτήσει ο Δ.Χόνδρος στο facebook για τον κ.Γάκη.

Παρακάτω το κείμενο που αναρτήθηκε στο facebook από τον Δημήτρη Χόνδρο:

Κάποιοι τύποι που πριν από 2 χρόνια δεν ήξεραν κατά που πέφτει η Κως έχουν διάθεση να μας προσφέρουν, ξαναζεσταμένο, το φαΓΑΚΙ της παρέμβασης των, τάχα μου, "Δωδεκανησιαρχών" στα τοπικά θέματα. Τους προτείνω να συνεχίσουν να "σώζουν" τη χώρα σκίζοντας Μνημόνια. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιήσουν το τεράστιο πολιτικό τους βάρος ( να κάνουμε και λίγο χιούμορ) για να σώσουν τη Κρεμαστή και το Αφάντου. Είναι προτιμότερο από το να εκτίθενται ανεπανόρθωτα σε όσους πραγματικά γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, διαδίδοντας ότι ο ... Τσίπρας( !) ασχολείται προσωπικά με το δήμο της Κω! Τη Κω μπορούμε να τη σώσουμε και μόνοι μας. Το φαΓΑΚΙ σας, λοιπόν και σε άλλη παραλία. Σε κάθε περίπτωση έχουν γνώση οι φύλακες...

• «Δεν θα δώσω την πρώτη μου μάχη με τους όρους να είναι μόνο δυσμενείς»
• «Δεν μπήκα στην πολιτική ζωή της Κω για να φύγω. Θα μείνω. Με τις ιδέες μου, με τις προτάσεις μου, με τις δυνατότητες παρεμβάσεών μου και φυσικά, με ζυμώσεις»
• «Πιστεύω ότι, πρέπει να σπάσει το δίπολο Καΐσερλη – Κυρίτση, διότι οδηγούν το νησί σε μία αντιπαράθεση με προσωπικά χαρακτηριστικά»
• «Η νέα γενιά της Κω, μπορεί να προχωρήσει χωρίς καπελώματα»
• «Είμαι ένας από εσάς και όσες φορές το ξέχασα, παρεκτράπηκα και οδηγήθηκα σε υπερβολές»
• «Το νερό που βάζεις στο κρασί σου, δεν φεύγει. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Άλλο όμως είναι να ασκείται κριτική σε έναν δημοσιογράφο για μία λάθος επιλογή του και άλλο να ελεεινολογείται όλη η διαδρομή του»
  
  

Ένα από τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του είναι το ιδιότυπο χιούμορ του, μέχρι σημείου παρεξηγήσεως, με μπόλικη δόση αυτοσαρκασμού. Ο λόγος για το Δημήτρη Χόνδρο, ο οποίος το τελευταίο εξάμηνο προκάλεσε «αναταράξεις» στο τοπικό πολιτικό σκηνικό τόσο με τις προτάσεις του για μία σειρά ζητημάτων που έχουν να κάνουν άμεσα με το «στάτους» του νησιού, όσο και με τη σκέψη να θέσει εαυτό στην κρίση των πολιτών – συνδημοτών του στις εκλογές του προσεχούς Μαΐου.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Σ», απαντάει με την ευθύτητα που τον διακρίνει, η οποία οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, πολλές φορές του έχει δημιουργήσει «μπελάδες». Είναι γεγονός πως, δεν «φτιασιδώνει» το λόγο του προκειμένου να γίνει «αρεστός», υπερασπίζεται τις απόψεις του με πάθος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι «μπετόν αρμέ», εκτός εξαιρέσεων όπως λ.χ. ότι, και στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ διότι, «αυτός είναι ο χώρος του» και βέβαια ότι παραμένει αμετανόητος Ολυμπιακός.

Παραδέχεται ότι, αποδεχόμενος τη θέση του Δ/ντή του γραφείου τύπου του ΠΑΣΟΚ έχασε ως δημοσιογράφος διότι «ξεπέρασε το όριο και μπήκε στο χώρο της πολιτικής», αλλά κέρδισε πολλές εμπειρίες όπως το γεγονός πως, έζησε από πρώτο χέρι και από πολύ «μέσα», την κατάρρευση ενός κόμματος το οποίο κυριάρχησε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Ωστόσο, δεν διστάζει να δηλώσει ότι, «είμαι ένας από εσάς και όσες φορές το ξέχασα, παρεκτράπηκα και οδηγήθηκα σε υπερβολές». Κατάφερε όμως, κάτι πολύ δύσκολο για τον «χώρο», να επιστρέψει στην ενεργό δημοσιογραφία.

Στα τοπικά μας ζητήματα, θέση του είναι ότι, «πρέπει να σπάσει το δίπολο Καΐσερλη – Κυρίτση, διότι οδηγούν το νησί σε μία αντιπαράθεση με προσωπικά χαρακτηριστικά, πωλώντας το κλίμα και η Κως, ενώπιον μιας 5ετίας πολύ κρίσιμης, δεν μπορεί να συζητά επί προσωπικού».

Σχολιάζει τους ανώνυμους υβριστές, τους «10-15 αληταράδες που προσπαθούν να με παρουσιάσουν ως κάτι που δεν είμαι» όπως λέει χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα υπεραμύνεται και του δικού του «ύφους», τονίζοντας πως, «δεν έχω τη διάθεση καθωσπρεπισμού, δεν έχω μεγαλώσει στο Κολωνάκι… Από ένα σημείο και πέρα, πολύ συνειδητά, επέλεξα να απαντήσω με ανάλογο ύφος, με γλώσσα λιμανίσια…».

Τέλος, ξεκαθαρίζει ότι, δεν θα πάρει μέρος στον εκλογικό αγώνα, λόγω μη αλλαγής του εκλογικού νόμου, όμως θα είναι παρόν με τις παρεμβάσεις του όταν και όποτε κρίνει ότι, αυτό απαιτείται.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Δημήτρη, πες μου πρώτα απ’ όλα, τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να εμπλακείς στην τοπική πολιτική σκηνή;

Δ.Χ.: Η αγάπη μου για το νησί και η διάθεσή μου να προσφέρω. Η διαπίστωσή μου ότι, η Κως μπορεί να παίξει μπάλα σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Δυστυχώς , το πολιτικό προσωπικό του νησιού δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθός του νησιού μας και τις δυνατότητές του. Αποτέλεσμα να μην μπορεί να τις αξιοποιήσει. .

Ερ: Γιατί; Τι τους λείπει;

Δ.Χ.: Τους λείπει η δυνατότητα να δουν τη μεγάλη εικόνα, να δουν ότι, η πολιτική που πρέπει να ασκήσει η Κως, είναι μία πολιτική επιπέδου πρώτης κατηγορίας. Είμαστε ένα νησί το οποίο παίζει τσάμπιονς λινκ και όχι στην κατηγορία την ελληνική. Και οι ανταγωνιστές μας δεν είναι μόνο οι ελληνικοί προορισμοί, αλλά είναι και οι ξένοι.

Ερ: Δεν μπορούν να το δουν γιατί είναι «λίγοι», τους λείπει η εξυπνάδα ή αναλώνουν χρόνο και σκέψεις με τα της καθημερινότητας;

Δ.Χ.: Καμιά φορά, η καθημερινότητα και η διαχείρισή της «καταπίνει» τους πολιτικούς και την πολιτική. Νομίζω ότι, αυτό είναι λάθος. Το νησί πάσχει από ένα στρατηγικό σχέδιο, το λιγότερο 5ετίας, συμφωνημένο σε γενικές γραμμές από τις πολιτικές δυνάμεις του νησιού, το οποίο θα υλοποιείται απαρέγκλιτα.

Ερ: Αυτό προϋποθέτει ότι, οι πολιτικές δυνάμεις του νησιού, δηλαδή οι παρατάξεις, θα συναποφασίσουν ένα στρατηγικό σχέδιο, αφήνοντας στην άκρη τις μεγάλες τους πολιτικές διαφορές. Αυτό είναι ρεαλιστικό;

Δ.Χ.: Είναι, αν χαμηλώσουμε όλοι το δίκιο μας. Πρέπει να συνεννοηθούμε. Το καράβι οφείλει να έχει μία σταθερή γραμμή πλεύσης ανεξάρτητα εάν αλλάζει ο καπετάνιος ή όχι. Η αλλαγή καπετάνιου μπορεί να συνεπάγεται αλλαγή της εσωτερικής διακόσμησης, ακόμα και του πληρώματος, αλλά όχι της κατεύθυνσης.

Ερ: Πιστεύεις ότι, η διαφοροποίηση των παρατάξεων αφορά μόνο στη «διακόσμηση» και όχι στην κατεύθυνση;

Δ.Χ.: Υπάρχουν διαφορετικές οπτικές και για την κατεύθυνση. Αν όμως ήμασταν σε ένα τραπέζι και τα συζητούσαμε αυτά, θα μπορούσαμε να χαράξουμε μία γραμμή πλεύσης αποδεκτή. Το διάστημα που ήμουνα στο νησί, συνομίλησα με στελέχη όλων των παρατάξεων. Είδα ότι μοιραζόμαστε κοινές αγωνίες και ειδικά οι πιο νέες γενιές. Αυτές οι κοινές αγωνίες πρέπει πλέον να αποτελέσουν πεδίο συζήτησης για μια κοινή πολιτική. Δεν γίνεται να έχουμε κοινές αγωνίες και να μην έχουμε μία κοινή πολιτική.

Ερ: Ας έρθουμε σε πιο προσωπικά ζητήματα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που υπέθεταν πως, είχες μία πολύ στενή σχέση με τον Γιώργο Κυρίτση…

Δ.Χ.: Δεν το λες καλά. Ότι είμαι «λαγός» του Κυρίτση λέγανε…

Ερ: Εντάξει, έτσι λέγανε. Από την άλλη, οι σχέσεις του με τον Κώστα Καΐσερλη, δεν περνάνε και τις καλύτερες μέρες τους…

Δ.Χ.: Τις χειρότερες και αυτό εξ’ αιτίας του. Λοιπόν, «λαγός» δεν είμαι. Όπως έχω πει χαριτολογώντας, δεν μπορεί να είμαι λαγός γιατί δεν είμαι Παναθηναϊκός, είμαι Ολυμπιακάρα. Ολυμπιακός και λαγός, δεν γίνεται. Επί της ουσίας τώρα. Την 4ετία Κυρίτση, δεν τη μηδενίζω. Είναι μία 4ετία βεβαίως που άφησε πληγές εξαιτίας ενός τρόπου διοίκησης που δίχασε την κοινωνία και αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αλλά έγινε και έργο. Υπήρξε προσπάθεια εξωστρέφειας στην πολιτική μας, με την οποία συμφωνώ. Δεν υπήρχε το όραμα να γίνουμε Κούβα. Για τον Κώστα – και το λέω όχι υποτιμητικά, αλλά λόγω της μακροχρόνιας σχέσης που είχαμε κι επειδή η δική μου πολιτική παράδοση σε τοπικό επίπεδο είναι Καΐσερλική: δεν πιστεύω λοιπόν ότι, η πολιτική αντιπαράθεση πρέπει να γίνεται ενώπιον του δικαστηρίου όπως επέλεξε ο Κώστας, αλλά ενώπιον των πολιτών. Απίστευτα πράγματα για έναν δημοκράτη πολιτικό. Δεν μπορεί να βγαίνει ένας δήμαρχος – ηγέτης, που έχει κλείσει τον κύκλο του βέβαια και να λέει ότι, «εγώ θα ελεγχθώ μόνο από τον εισαγγελέα για το πού πήγαν τα χρήματα για την άμυνα»! Δεν μπορεί να απειλεί με μηνύσεις (σιγά που φοβήθηκα) και να βγάζει κάποιες ανακοινώσεις όπως και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, άλλη ιστορία αυτή, αμετροεπείς.

Ερ: Δημήτρη, πώς είχες σχεδιάσει την εμπλοκή σου στις εκλογές; Αυτόνομα με μία ομάδα ανθρώπων που θα ταυτίζονταν οι απόψεις σας ή συνεργαζόμενος;

Δ.Χ.: Πιστεύω ότι, πρέπει να σπάσει το δίπολο Καΐσερλη – Κυρίτση, διότι οδηγούν το νησί σε μία αντιπαράθεση με προσωπικά χαρακτηριστικά, πωλώντας το κλίμα και η Κως, ενώπιον μιας 5ετίας πολύ κρίσιμης, δεν μπορεί να συζητά επί προσωπικού. Θεώρησα λοιπόν, ότι, με την αλλαγή του νόμου μού δινόταν μια ευκαιρία να βγω μπροστά και να επιδιώξω τη συγκρότηση μιας τρίτης άποψης. Το επιχείρησα. Δεν σου κρύβω ότι, προσπάθησα να δω αν υπάρχουν δυνατότητες να ανταποκριθούμε ακόμα και στη μη αλλαγή του νόμου. Αυτό δεν κατέστη δυνατόν. Πρώτον, λόγω της απουσίας μου από το νησί, παρόλο που είχα υποσχεθεί σε φίλους και συνεργάτες ότι, θα ήμουνα στο νησί από τη νέα χρονιά. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι δυνατόν, λόγω των ασφυκτικών επαγγελματικών μου υποχρεώσεων. Άρα λοιπόν, αυτή η παρέα που έγινε ομάδα, έχει διάθεση και θέληση, αλλά απέχει πολύ από το να γίνει παράταξη. Το θέμα μου Άννα, δεν ήταν να μαζέψω 50-70 άτομα δημιουργώντας μια εκλογική παράταξη που θα διεκδικούσε το όποιο ποσοστό. Δεν μπορώ να μιλάω για αλλαγή παραδείγματος και να υπάρχει μία παράταξη – εκλογικός μηχανισμός, που ο μόνος συνδετικός του κρίκος να είναι ο επικεφαλής. Για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής, θέλω να πω το εξής: Ακόμα κι αν πηγαίναμε έστω και έτσι στην εκλογική μάχη υπήρχε ο κίνδυνος, με τη μη αλλαγή του νόμου, εκλογικής συντριβής. Δεν θα δώσω την πρώτη μου μάχη με τους όρους να είναι μόνο δυσμενείς. Έχω πει ότι, στην πολιτική δεν χωράνε εγωισμοί, ηρωισμοί και παλικαρισμοί.

Ερ: Με δεδομένο λοιπόν ότι, ο νόμος δεν αλλάζει, παραμένει ως έχει, πες μου ξεκάθαρα, τι θα κάνεις;

Δ.Χ.: Στερούμαι τη δυνατότητα και στερείται ο πολίτης τη δυνατότητα να πει, ψηφίζω κάποιον για δημοτικό σύμβουλο, αλλά ρίχνω τη ψήφο μου επιλέγοντας έναν άλλο δήμαρχο. Τώρα πια, θα μετρήσουν τα γνωστά... Ποιοι ψηφοσυλλέκτες θα είναι στα ψηφοδέλτια, σόγια και όλα αυτά. Αυτό είναι μία νίκη, δυστυχώς που το λέω, του δημαρχιακού κατεστημένου του ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα και μια μεγάλη ήττα της κυβέρνησης. Στα όσα χρόνια είμαι στη δημοσιογραφία, δεν έχω ξαναδεί εξαγγελία που εμφανίζεται ως μεταρρύθμιση δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού, να παίρνεται πίσω και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο.

Ερ: Ξεκαθάρισέ μου τι θα κάνεις.

Δ.Χ.: Δεν είμαι σε θέση να παρουσιάσω μία παράταξη συνεκτική, που να υπακούει σε αυτό που λέω, στην αλλαγή παραδείγματος. Δεν θα πάω σε μία από τα ίδια. Άρα, δεν έχω τη δυνατότητα να είμαι επικεφαλής μιας συγκροτημένης παράταξης στις δημοτικές εκλογές.

Ερ: Αφήνεις όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας…

Δ.Χ.: Δεν είμαι μόνος μου, ακούω κι άλλες απόψεις. Και οι υπόλοιποι της ομάδας μου λένε ότι, «δεν ήρθαμε εδώ για να φύγουμε». Δεν μπήκα στην πολιτική ζωή της Κω για να φύγω. Θα μείνω.

Ερ: Ωραία, αλλά πώς;

Δ.Χ.: Με τις ιδέες μου, με τις προτάσεις μου, με τις δυνατότητες παρεμβάσεών μου και φυσικά, με ζυμώσεις. Επαναλαμβάνω ότι, έχουμε κοινές αγωνίες. Πρέπει σιγά σιγά να ξεφύγουμε από την πολιτική αντιπαράθεση που αφορά στα προσωπικά και να πάμε σε μία πολιτική συζήτηση με στόχο τη σύγκλιση σε μία κοινή γραμμή πλεύσης για την επόμενη 5ετία.

Ερ: Ο ρόλος σου μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ποιος θα είναι;

Δ.Χ.: Ο ρόλος μου θα είναι καταλυτικός, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες που μου δίνει η δημοσιογραφική μου ιδιότητα και η παρουσία μου στα κεντρικά ΜΜΕ.

Ερ: Περιθώριο συνεργασίας με κάποια από τις υπάρχουσες παρατάξεις ή με τη «νέα» που ενδεχομένως δημιουργηθεί, υπάρχει;

Δ.Χ.: Το βλέπω δύσκολο. Έχω βάλει κάποια ζητήματα γραμμής πλεύσης , ύπαρξης συλλογικής ηγεσίας. Είναι πολύ δύσκολο να συνεργαστώ με μία παράταξη του κ. Καΐσερλη ή του κ. Κυρίτση ενώ έχω πει ότι, πρέπει να σπάσει αυτό το δίπολο. Από εκεί και πέρα, είμαι ιδιαίτερα ευτυχής - και βλέπω κάποια σημάδια – από τη δική μου παρέμβαση. Θα σου πω δύο σημεία: Το ένα είναι ότι, ξαφνικά ο δήμος της Κω ανακάλυψε τη διαβούλευση μέσω του διαδικτύου. Είναι κάτι που το ‘χα γράψει στο «ΣΤΑΘΜΟ» ως άρθρο. Το δεύτερο είναι ότι, μίλησα για την ανάγκη διαβουλεύσεων και βλέπω τη «Δύναμη Αλλαγής», με έναν όμως ερασιτεχνικό τρόπο, να επιχειρεί διαβουλεύσεις τις οποίες χαιρετίζω. Νομίζω λοιπόν ότι, η παρέμβασή μας το 6μηνο αυτό, δεν πέρασε απαρατήρητη και έβαλε ένα μικρό λιθαράκι ώστε να υπάρχει διάλογος και κατάθεση νέων προτάσεων.

Ερ: Πιστεύεις ότι, το «νέο» που προετοιμάζεται, τελικά θα βγει στην επιφάνεια;

Δ.Χ.: Ήταν το ενδεδειγμένο εκεί που έπρεπε. Δεν έχω τη διάθεση καθωσπρεπισμού, δεν έχω μεγαλώσει στο Κολωνάκι… Από ένα σημείο και πέρα, πολύ συνειδητά, επέλεξα να απαντήσω με ανάλογο ύφος, με γλώσσα λιμανίσια… Αυτός είμαι. Εάν κάποιοι πολιτικοί δεν χρησιμοποιούν αυτές τις εκφράσεις στην καθημερινότητά τους, δικαίωμά τους. Εγώ τις χρησιμοποιώ. Και θα σου πω και κάτι άλλο. Έχεις την εντύπωση ότι, εγώ εάν ήμουνα δήμαρχος της Κω και είχα απέναντί μου έναν τύπο να βρίζει το νησί θα τον είχα με το «σεις» και με το «σας»; Θα του ‘λεγα, άι……….

Ερ: Εδώ, αν θέλεις απαντάς. Πολιτικά, σε ποιο χώρο βρίσκεσαι;

Δ.Χ.: Έχω πει ότι και στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ. Δεν συμφωνώ με κάποιες του επιλογές, ακόμα και σημερινές, αλλά αυτός είναι ο χώρος μου.

Ερ: Γι’ αυτό ακριβώς κάποιοι σε κατηγόρησαν και είπαν ότι, υπηρετούσες το κατεστημένο μέσα από τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ;

Δ.Χ.: Πώς υπηρετούσα το κατεστημένο μέσα από τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ; Βάζω το ερώτημα για να πω το εξής: Υπήρξα διευθυντής του γραφείου τύπου του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν υπήρξα ποτέ μέλος του. Αποδέχτηκα μία πολύ καλή πρόταση συνεργασίας με όλους τους περιορισμούς που είχα. Αντιλαμβάνεσαι ότι, όταν δέχεσαι να είσαι διευθυντής του γραφείου τύπου ενός κόμματος – δεν ήμουν εκπρόσωπός του, ήταν η κυρία Γεννηματά – δεν μπορείς να ενημερώνεις τους δημοσιογράφους και ταυτόχρονα να διαφωνείς με τις θέσεις του. Δεν ήμουν εκεί για να δημιουργήσω προβλήματα, αλλά για να λύσω. Θα μπορούσα, εφόσον οι διαφορές μου θα ήταν αξεπέραστες, να πάρω το καπελάκι μου και να φύγω. Αλλά το να παραμένω και παράλληλα να σηκώσω δική μου παντιέρα, είναι κάτι εντελώς αντιεπαγγελματικό. Και εγώ, πάνω απ’ όλα, είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος.

Ερ: Τι «κέρδισες» και τι «έχασες» από αυτή τη δουλειά;

Δ.Χ.: Έχασα πολλά. Υπήρξε ένα στίγμα στην δημοσιογραφική μου ανεξαρτησία και ποιότητα. Η δημοσιογραφική πιάτσα ποτέ δεν έχει «συγχωρέσει» όσους πέρασαν στην άλλη πλευρά. Και εγώ έκανα αυτό. Από εκεί που ήμουν συντάκτης, ρεπόρτερ που κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ, βρέθηκα να είμαι διευθυντής του γραφείου τύπου του. Αυτό, μου στοίχισε την ενεργή παρουσία μου στη δημοσιογραφική πιάτσα δυο χρόνια. Θεωρούσα τον εαυτό μου δημοσιογράφο υπό αναστολή.

Κέρδισα εμπειρίες. Δεν είναι εύκολο να διοικείς ένα γραφείο 30 ανθρώπων με 3 διαφορετικά τμήματα. Τα αποτελέσματα της δουλειάς ήταν πάρα πολύ καλά. Είναι συγκρίσιμα και μετρήσιμα. Ένα θα σου πω: Πήραμε το site του ΠΑΣΟΚ από τα 10.000 χτυπήματα και μέσα σε τέσσερις μήνες το φτάσαμε στα 100.000. Παράλληλα, έζησα από πρώτο χέρι και από πολύ «μέσα», την κατάρρευση ενός κόμματος το οποίο κυριάρχησε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Κέρδισα και γιατί γνώρισα ανθρώπους πέρα από τον δημοσιογραφικό κόσμο της Ελλάδας.

Κέρδισα αρκετά πράγματα, έχασα κάποια άλλα… Υπάρχει όμως ένα ευτύχημα για μένα. Το γεγονός ότι, κατάφερα να επιστρέψω στην ενεργό δημοσιογραφία. Είναι δύσκολο. Όσοι πήγαν σε τέτοιες θέσεις, δεν ξαναγύρισαν. Με έσωσε το γεγονός ότι, δεν ήμουνα μέλος του ΠΑΣΟΚ και έκανα τη δουλειά μου με επαγγελματικό τρόπο, όπως αναγνωρίζουν οι συνάδελφοί μου. Και φυσικά, δεν στο κρύβω, ήταν καθοριστική και η βοήθεια της συζύγου μου, αλλά και φίλων μου δημοσιογράφων, ειδικά αυτών που είχαν διαφωνήσει με την επιλογή μου να αναλάβω διευθυντής του γραφείου τύπου του ΠΑΣΟΚ. Είχαν, εν τω μεταξύ γίνει και αυτοί διευθυντές.

Ερ: Αν όλα αυτά τα βάλουμε σε μία ζυγαριά, πού θα γύρει;

Δ.Χ.: Ως δημοσιογράφος, χαμένος είμαι από την εμπειρία αυτή. Πάτησα πόδι και στην πολιτική. Πέρασα το όριο. Ξέρεις, οι δημοσιογράφοι είναι απέναντι στην πολιτική. Αυτό εσύ το ξέρεις καλύτερα νομίζω. Από εκεί και πέρα κι επειδή είχα μέσα μου το μικρόβιο της πολιτικής, κέρδισα στο πώς διαχειρίζονται κάποια θέματα, κρίσεις, ρήξεις… Ικανοποίησα αν θέλεις, το μικρόβιό μου της πολιτικής. Άλλωστε, από ένα σημείο και πέρα, με ενδιέφερε πιο πολύ η πολιτική και η επικοινωνία από το πολιτικό ρεπορτάζ.

Ερ: Θα πάμε σε ένα άλλο θέμα και θα κλείσουμε με αυτό. Θέλω να μου πεις ποια είναι η άποψή σου για τα blogs και τους ανώνυμους σχολιαστές.

Δ.Χ.: Η χειρότερη. Έχω συζητήσει το θέμα αυτό με το φίλο μου τον Γιάννη Κιάρη, τον οποίο να σου ξεκαθαρίσω ότι, τον εκτιμώ ιδιαίτερα και σαν άνθρωπο και σαν δημοσιογράφο. Θα έλεγα μάλιστα ότι, με πρόβαλε σε βαθμό παρεξήγησης για τον ίδιο. Έχει την άποψή του, την σέβομαι. Έχει την τακτική του, την κατανοώ. Η δική μου φιλοσοφία, είναι διαφορετική. Η πλάκα με το Γιάννη είναι η εξής: Όλοι νομίζουν ότι είμαστε στο πίτσι-πίτσι και όμως ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που ενώ ήθελα δεν κατάφερα να πιω μαζί του ένα καφέ.

Ερ: Προτιμάς επώνυμους σχολιασμούς, κάτι που είναι πολύ δύσκολο και μάλιστα σε μία μικρή κοινωνία όπως η δική μας, από τους ανώνυμους;

Δ.Χ.: Δεν προτιμώ επώνυμους σχολιασμούς. Θεωρώ ότι, η ανωνυμία στο διαδίκτυο δίνει το δικαίωμα στον πολίτη να εκφραστεί. Είναι μία ασπίδα προστασίας του από την εξουσία, που συνήθως είναι εκδικητική και δεν αποδέχεται την κριτική. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι, αυτή η ανωνυμία μπορεί να γίνει ασπίδα πίσω από την οποία καλύπτονται υβριστές και συκοφάντες. Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Να σου φέρω ως παράδειγμα τα κείμενά μου. Υπήρξαν άνθρωποι, ανώνυμα, που μου άσκησαν μία σκληρή αλλά ευπρεπή κριτική, χωρίς εμπάθεια και διάθεση συκοφάντησης. Υπήρχαν κάποιοι άλλοι που καθύβριζαν και όχι μόνο εμένα… Αυτά δεν είναι πολιτική κριτική. Είναι ποινικά κολάσιμες εκφράσεις.

Ερ: Πιστεύεις ότι, το «ύφος» των δικών σου απαντήσεων ήταν ευπρεπές; Ή να το θέσω αλλιώς, διότι ο όρος «ευπρέπεια» επιδέχεται πολλών αναλύσεων, ήταν το ενδεδειγμένο;

Δ.Χ.: Ήταν το ενδεδειγμένο εκεί που έπρεπε. Δεν έχω τη διάθεση καθωσπρεπισμού, δεν έχω μεγαλώσει στο Κολωνάκι… Από ένα σημείο και πέρα, πολύ συνειδητά, επέλεξα να απαντήσω με ανάλογο ύφος, με γλώσσα λιμανίσια… Αυτός είμαι. Εάν κάποιοι πολιτικοί δεν χρησιμοποιούν αυτές τις εκφράσεις στην καθημερινότητά τους, δικαίωμά τους. Εγώ τις χρησιμοποιώ. Και θα σου πω και κάτι άλλο. Έχεις την εντύπωση ότι, εγώ εάν ήμουνα δήμαρχος της Κω και είχα απέναντί μου έναν τύπο να βρίζει το νησί θα τον είχα με το «σεις» και με το «σας»; Θα του ‘λεγα, άι……….

Ερ: Με λίγα λόγια Δημήτρη, έχεις αντοχή στην κριτική, αλλά όταν σε κρίνουν για τις πολιτικές σου επιλογές και όχι τις προσωπικές.

Δ.Χ.: Είμαι 25 χρόνια στη δημοσιογραφία και ήμουνα 2 χρόνια διευθυντής του γραφείου τύπου του ΠΑΣΟΚ. Τα 23 πού πήγανε; Θέλω να πω το εξής και βάζω ένα ερώτημα. Το ΠΑΣΟΚ με ανέδειξε στον Super Fm και στο Κανάλι 3; Το γεγονός ότι, η Κως άκουγε τις εκπομπές μου και είχαμε καλή ακροαματικότητα, ποιος μιλούσε; Το ΠΑΣΟΚ και ο Σκανδαλίδης; Είμαι ένας από εσάς και όσες φορές το ξέχασα, παρεκτράπηκα και οδηγήθηκα σε υπερβολές. Μαζί ξεκινήσαμε τα ΜΜΕ στην Κω, απλά εγώ μετά έφυγα.

Ερ: Κανείς δεν σε κατηγορεί γι’ αυτό. Ίσα ίσα που νοιώθαμε περήφανοι που ένας φίλος μας, ένας δικός μας άνθρωπος, κατάφερε να αναδειχτεί σε κεντρικά ΜΜΕ, αποκτώντας κι όλες αυτές τις εμπειρίες. Αυτό δεν είναι μεμπτό.

Δ.Χ.: Τι είναι το μεμπτό λοιπόν; Τα δύο χρόνια… Θέλω να πω το εξής στους αναγνώστες: Δεν μπορούν να βγαίνουν και να λένε στον κόσμο ότι, εγώ ξαφνικά «γεννήθηκα» στην Αθήνα, «μεγάλωσα» στο ΠΑΣΟΚ το οποίο με πήρε και με έκανε δημοσιογράφο. Αυτά είναι αστεία πράγματα. Και εκεί θα ήθελα από τους συναδέλφους μου –και είναι ένα παράπονο αυτό– να βγουν και να πουν «αυτός ο τύπος ήταν από τους 5-6 που στήσαμε τα Μέσα της Κω.» Γιατί εμείς στήσαμε τα ΜΜΕ της Κω Άννα μου.

Ερ: Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως, εάν κάνεις καλή εκκίνηση και στη μέση της διαδρομής κάνεις λάθη, δεν θα κριθείς γι’ αυτά.

Δ.Χ.: Το νερό που βάζεις στο κρασί σου, δεν φεύγει. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Και εγώ σε σχέση με τα χρόνια της «άγριας» νιότης, έβαλα νερό στο κρασί μου. Άλλο όμως είναι να ασκείται κριτική σε έναν δημοσιογράφο για μία λάθος επιλογή του και άλλο να ελεεινολογείται όλη η διαδρομή του.

Ερ: Μην το γενικεύεις. Άλλωστε, όπως έχουμε και κατ’ ιδίαν συζητήσει, ένα άρθρο σου ή μία άποψή σου στην aegeanews – μιας και σε αυτήν αναφέρεσαι - μπορεί να διαβαζόταν από 2000 ανθρώπους, αλλά σχολιαζόταν χυδαία από πολύ λίγους…

Δ.Χ.: Συμφωνώ απόλυτα. Εγώ μιλάω για τους 10-15 αληταράδες που προσπαθούν να με παρουσιάσουν ως κάτι που δεν είμαι.

Ερ: Δημήτρη, αντιλαμβάνεσαι ότι, η συνέντευξη είναι πολύ μεγάλη για μία τοπική εφημερίδα. Αξίζει όμως γιατί «είσαι ένας από εμάς» και δεν σου κρύβω ότι, εάν δεν υπήρχε το πρόβλημα χώρου, θα συζητάγαμε για πολύ ακόμα… Σταματάω εδώ και σου ζητώ να κάνεις τον επίλογο.

Δ.Χ.: Μια πορεία κρίνεται για τα αρνητικά της και τα θετικά της. Στη ζυγαριά πρέπει να μπαίνουν όλα. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τη δική μου πορεία. Αφορά και τα πολιτικά πρόσωπα στο νησί. Η διάθεση να βάζουμε στη ζυγαριά μόνο τα κακά και να καταλήγουμε σε αφορισμούς, δεν οδηγεί πουθενά.

Πηγή: Εφημερίδα Σταθμός

Σε σημείωμα μου, πριν την έναρξη της σχολικής περιόδου είχα καλέσει το δήμαρχο να ... ξυπνήσει και να φέρει στο δημοτικό συμβούλιο θέμα λειτουργίας «κοινωνικού φροντιστηρίου» στο νησί. Είχα, μάλιστα καλέσει, τις παρατάξεις της μειοψηφίας, να πάρουν αυτές την πρωτοβουλία για την συζήτηση του θέματος, αν δεν το έκανε ο δήμαρχος. Δεν το έκαναν. Αν το είχαν κάνει, δεν θα ξυπνούσαμε με μια ακόμη καισερλικής έμπνευσης συνεργατική στο κεφάλι.

Παντού, σε όλη τη χώρα, δήμοι αλλά και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, έχουν προχωρήσει στη σύσταση «κοινωνικών φροντιστηρίων», με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Στηρίζονται στην εθελοντική δράση . Δεν χρειάστηκαν συνεργατικές, που στήνονται με τρόπο ακατανόητο σε όσους επιμένουν σε στοιχειώδεις διαδικασίες διαφάνειας.
Έγραφα, τρεις μήνες πριν στο σημείωμα μου : « Το δημοτικό συμβούλιο να αποφασίσει τη λειτουργία του κοινωνικού φροντιστηρίου. Να καλέσει τις οικογένειες που θα πληρούν τις προϋποθέσεις (εισοδηματικά, κοινωνικά κριτήρια κλπ) να δηλώσουν συμμετοχή. Να καλέσει ταυτόχρονα τους νέους επιστήμονες που θέλουν να συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή να δηλώσουν συμμετοχή. Η επιλογή των μαθητών και των διδασκόντων να γίνει από επιτροπή κοινής αποδοχής.»

Τρεις μήνες μετά, πραγματικά έμεινα έκπληκτος από τα όσα άκουσα στο ρεπορτάζ. Τον κ. Μήτρου να δηλώνει ικανοποιημένος που ο πρωτοπόρος δήμος της Κω προχωρά σε ένα βήμα που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια. Τον κ. Χασαπλαδάκη να εξηγεί τα περί νομιμότητας της παραχώρησης του ΕΠΑΛ, αλλά να μην αρθρώνει λέξη για την διαδικασία συγκρότησης αυτής της ΚΟΙΝΣΕΠ και την διαφάνεια της.

Η σύσταση και η λειτουργία «κοινωνικού φροντιστηρίου» δεν είναι υπόθεση λίγων και του παρασκηνίου. Είναι απόφαση μιας κοινωνίας που θέλει να δώσει μήνυμα αλληλεγγύης. Ανθρώπων που θεωρούν ότι ο εθελοντισμός είναι μια κατεξοχήν κοινωνική δράση. Το ζητούμενο, είναι να προσφέρεις στην ανακούφιση αυτών που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Και ειδικά σε τομείς που αφορούν την Παιδεία και τους νέους ανθρώπους. Σε συνεργασία, με τους ανθρώπους της Παιδείας.

Εδώ ξεφύτρωσε μια συνεργατική που ενώ υποτίθεται θέλει να προσφέρει στην κοινωνία το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να την προκαλεί. Η επιλογή των έξι ανάμεσα σε πόσους που θέλησαν να συμμετέχουν έγινε; Ποιος την έκανε; Με τι κριτήρια; Πότε υπήρξε σχετική πρόκληση ενδιαφέροντος;
Αυτές οι διαδικασίες Ουγκάντας δεν γίνεται να συνεχιστούν. Επιτέλους, να σταματήσει το δούλεμα και της κοινωνίας και της νέας γενιάς.