Οι αρμόδιες ελληνικές αρχές Πολιτικής Αεροπορίας με ΝΟΤΑΜ που εξέδωσαν νωρίς το απόγευμα χαρακτηρίζουν άκυρες και ανίσχυρες τις τρεις τουρκικές ΝΟΤΑΜ που προκλητικά δεσμεύουν μεγάλες περιοχές στο Αιγαίο και για διάστημα μάλιστα 12 μηνών.

Συμφώνα με τις ελληνικές ΝΟΤΑΜ Α2642/15 ,Α2641/15 και Α2640/15 οι τουρκικές αναγγελίες είναι παράνομες και χωρίς ισχύ(Null and Void) καθώς για το FIR Αθηνών μόνες αρμόδιες είναι οι ελληνικές αρχές για την έκδοση ΝΟΤΑΜ , ενώ οι συντεταγμένες που έχει δώσει η Αγκυρα επικαλύπτουν και «περιοχές εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας» ,ενώ επίσης επισημαίνεται ότι επηρεάζονται οι διεθνείς αεροδιάδρομοι R19 και L995 καθώς και η εσωτερική εναέρια κυκλοφορία.

Σε ότι αφορά μάλιστα την περιοχή που έχει δεσμεύσει η Τουρκία στο Βόρειο Αιγαίο οι ελληνικές αρχές επισημαίνουν ότι επηρεάζονται ο διεθνής αεροδιάδρομος G33, και ο ΤΜΑ(Terminal Control Area) του αεροδρομίου της Λήμνου.

Αυτές βεβαίως είναι οι συνήθεις αντιδράσεις των αρμόδιων υπηρεσιών Πολιτικής Αεροπορίας, αλλά βεβαίως δεν ανατρέπουν την κατάσταση που μονομερώς επιβάλλουν ντε φάκτο στο Αιγαίο οι τούρκοι ,ούτε φυσικά δίνουν απάντηση στο μείζον θέμα που έχει εγερθεί και είναι καθαρά πολιτικό, και αφορά στο πως η κυβέρνηση προχώρα ολοταχώς για συνομιλίες με την Άγκυρα ,όταν η άλλη πλευρά επιχειρεί να επιβάλλει με τετελεσμένα την δική της ατζέντα διεκδικήσεων .

mignatiou.com/

ΟΡΓΗ προκαλεί δημοσίευμα της Καθημερινής, το οποίο κάνει αναφορά στο ζήτημα της δημιουργίας Hot spot στο νησί της Κω και τις αντιδράσεις των κατοίκων. 

Στο δημοσίευμα χαρακτηρίζει τους κατοίκους ρατσιστές και μουρλοκακομοίρες... Αλλά μάλλον η μνήμη τους είναι κοντή και αναδεικνύουν μόνο ότι "πουλάει"...Ξεχνούν ότι η Κως παρά το γεγονός ότι έχει πληγεί από το μεταναστευτικό, είναι δίπλα στους πρόσφυγες.. Προσφέρει φαγητό και βοήθεια όπως μπορεί.. Ξεχνούν τον φούρναρη της Κω, και τον κάθε πολίτη που δίνει τροφή, ένδυση και είδη πρώτης ανάγκης.... ΟΧΙ δεν είναι ρατσισμός να θες να προστατεύσεις το αύριο του νησιού.. Δεν είναι οι κάτοικοι της Κω απάνθρωποι και ξενοφοβικοί.. Καθένας έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του..Είτε είναι αντίθετος είτε όχι με την δημιουργία hotspot δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ρατσιστής ούτε "προδότης".. 

Επίσης, ο εν λόγω δημοσιογράφος επιλέγει την χρήση ειρωνείας και αποδίδει μία δική του αλήθεια για τα πράγματα, και φαίνεται να αγνοεί την αρμονική συνύπαρξη που έχουν εδώ και χρόνια άνθρωποι διαφορετικού θρησκεύματος, κουλτούρας και παραδόσεων στο νησί μας και ζουν μέχρι σήμερα...Πως μπορεί ένας δημοσιογράφος που έρχεται μία φορά στο νησί να έχει εικόνα ενός λαού που δέχεται τα πυρά από το σύνολο των ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης, δυσφημίζοντας το ακόμη μία φορά με ψευδή αναφορές. .. ΝΤΡΟΠΗ!!!

Ιδού του δημοσίευμα:

Ναπαναλλουισμός
Η κυρία Βούλα εμφανίζεται στο βίντεο έξω φρενών. “Έχουμε νέα παιδιά, γιους”, λέει, “οι οποίοι είναι οξύθυμοι. Είναι κυνηγοί. Όλοι έχουν όπλα. Αν κάποιο παιδί πιάσει όπλο, θα πάει φυλακή, το δικό μου το παιδί θα πάει μέσα και οι Σύριοι θα είναι έξω και θα γυρνάνε;” Έτσι έλεγε, πάρα πολύ θυμωμένη, τις προάλλες στην κάμερα.

Αυτό συνέβη στην Κω στην περιοχή Λινοπότης, όπου γονείς παιδιών οξύθυμων και άλλοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν για ακόμα μια φορά κοντά σε ένα παλιό ιταλικό στρατόπεδο για να διαμαρτυρηθούν κατά της δημιουργίας hotspot στη συγκεκριμένη τοποθεσία.

“Δεν είναι κατάλληλο το μέρος, επειδή εδώ υπάρχει εκκλησία, χτυπάνε οι καμπάνες”, είπε μια άλλη κυρία στην κάμερα. Πράγματι, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμαρτυρίας, χτυπούσαν καμπάνες. Ποιος ξέρει ποιος καθόταν και τις βάραγε. Μπορεί κανένας. Μπορεί να ήταν από αυτές με κουμπί.

“Θα γίνουν τζαμιά οι εκκλησίες”, είπε μια άλλη. “Αυτοί βλέπετε τι λεηλασίες κάνουν στις εκκλησίες”.

“Αυτοί”, βεβαίως, που σύμφωνα με την κυρία θα κάνουν την εκκλησία τζαμί ή θα το λεηλατήσουν (ή και τα δύο, ποιος ξέρει), είναι οι πρόσφυγες που καταφτάνουν στο νησί μετά από ένα μαραθώνιο ταξίδι από τις κατεστραμμένες τους χώρες. Το Hotspot που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί το Λινοπότη θα είναι ένα από τα πέντε που έχει συμφωνήσει να εγκαταστήσει η ελληνική κυβέρνηση σε πέντε από τα νησιά που υποδέχονται τους περισσότερους πρόσφυγες. Στην Κω το 2015 έφτασαν πάνω από 80.000 πρόσφυγες από τη Συρία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, πράγμα που δημιούργησε σημαντικό πρόβλημα το καλοκαίρι, όταν οι ροές ήταν πολύ πυκνές, οι σαπιόβαρκες των Τούρκων λαθρέμπορων έφταναν κατά δεκάδες, και η ταυτοποίηση των ανθρώπων και η προώθησή τους στον Πειραιά καθυστερούσε. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι σκηνές με τους ανθρώπους να έχουν γεμίσει τα πάρκα και την παραλία της πόλης και να δημιουργηθούν εντάσεις. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση.

Από τότε, κι αφού έχει γίνει σαφές ότι το πρόβλημα δεν τελειώνει, και οι άνθρωποι δεν σταματάνε να έρχονται, έχει αρχίσει η συζήτηση για τη δημιουργία μιας τοποθεσίας εκτός της πόλης, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ταυτοποιούνται πιο αποτελεσματικά, με καλύτερες διαδικασίες (καθώς τώρα τη δουλειά πασχίζει να κάνει η αστυνομία του νησιού με ελάχιστα μέσα) ώστε στη συνέχεια να παίρνουν τα χαρτιά τους και να φεύγουν.

Οι ντόπιοι, φυσικά, όπως γίνεται συνήθως με τους απανταχού ντόπιους, δεν θέλουν. “Να μπαίνουν σε ένα πλοίο και να φεύγουν, καθόλου να μη μένουν στο νησί μας”, είπε μια άλλη κυρία στο Λινοπότη. “Να φύγουμε εμείς από τα δικά μας σπίτια και να βάλουν αυτούς δηλαδή”, είπε μια ακόμα πιο θυμωμένη, ειρωνικά.

Ένα συννεφιασμένο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, ο ντόπιος δημοσιογράφος Γιώργος Κατσάβαρος μας ξενάγησε στο επίμαχο στρατόπεδο, το οποίο βρίσκεται περίπου στη μέση του μακρόστενου νησιού. Είναι μια έκταση εν πολλοίς εγκαταλειμένη, με ερείπια κτιρίων που είχαν κατασκευάσει οι Ιταλοί (οι οποίοι στα 20 χρόνια που είχαν την Κω πρόλαβαν και έφτιαξαν τα ομορφότερα κτίρια που έχει σήμερα το νησί), εμφανώς καταπατημένη από βοσκούς και άλλους περίοικους σε διάφορα σημεία. Σπίτια φαίνονται ελάχιστα μέσα στα γύρω κτήματα, η θάλασσα είναι μακριά, ξενοδοχεία κοντά δεν υπάρχουν. Ο κεντρικός δρόμος είναι δίπλα, οπότε το σημείο έχει καλή πρόσβαση. Το μόνο σύγχρονο κτίριο που υπάρχει στα πέριξ (δηλαδή, χτισμένο μέσα στο στρατόπεδο) είναι, φυσικά, μια εκκλησία. Ή μάλλον, λάθος, όχι κτίριο, “κτιριακό συγκρότημα” ήθελα να πω, περιφραγμένο από έναν πελώριο τοίχο, το οποίο περιέχει μία εκκλησία, ένα παρεκκλήσι, φροντισμένους κήπους και ένα κομψό, πολυτελές κτίσμα που μοιάζει σαν εξοχική κατοικία. Εγώ βεβαίως δεν καταλαβαίνω γιατί το να υπάρχει μια εκκλησία/συγκρότημα αναψυχής δίπλα σε ένα χώρο ταυτοποίησης και φιλοξενίας προσφύγων είναι πιο προβληματικό από το να υπάρχει μια εκκλησία δίπλα σε ταβέρνες, σχολεία ή σπίτια, αλλά τέλος πάντων, τι ξέρω εγώ, εγώ δεν έχω οπλισμένο και οξύθυμο γιο.

Βεβαίως, οι περίοικοι δεν είναι οι μόνοι που αντιτίθενται στην κατασκευή Hotspot στο συγκεκριμένο σημείο.

Ο Γιώργος Κυρίτσης, δήμαρχος του νησιού, που μας δέχτηκε στο γραφείο του στο άδειο δημαρχιακό μέγαρο (ήταν Κυριακή), είναι αντίθετος στη δημιουργία hotspot οπουδήποτε στο νησί, όχι μόνο στο Λινοπότη. “Με τη δημιουργία Hotspot η Κώς ακυρώνεται ως τουριστικός προορισμός και επειδή hotspot στην Ελλάδα δεν λειτουργεί σοβαρά”, μας είπε.

Η οικονομία του νησιού στηρίζεται κατά 90% στον τουρισμό, πράγματι, και οι ντόπιοι βλέπουν ότι η κρίση απειλεί σοβαρά το προϊόν τους. Βεβαίως εδώ χωράει κουβέντα ως προς το αν για την πτώση του τουρισμού φταίει περισσότερο η ύπαρξη των προσφύγων ή οι ντροπιαστικές σκηνές από τα επεισόδια του περυσινού καλοκαιριού, αλλά όπως και να έχει, η στάση του δημάρχου, όπως κι αν τη χαρακτηρίσει κανείς (και μπορεί με πολλά επίθετα να τη χαρακτηρίσει), είναι πολιτικά κατανοητή. Δεδομένου ότι πρόκειται για πολιτική απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης και μάλιστα για διεθνούς εμβέλειας θέμα, στην πράξη δεν πέφτει λόγος ούτε στο δήμο, ούτε στην περιφέρεια, οπότε οι ντόπιοι πολιτικοί δεν έχουν καμία όρεξη να αναλάβουν οποιοδήποτε πολιτικό κόστος πηγαίνοντας κόντρα σε ψηφοφόρους με οξύθυμους γιους, και έτσι είναι εναντίον οποιασδήποτε πρότασης, συνέχεια, κι ας κάθονται οι άνθρωποι να κοιμούνται στις σκηνές στο λιμάνι, δίπλα στα τείχη, εκεί που τις πιάνει πιο πολύ ο αέρας.

Η στάση των ντόπιων και της τοπικής εκκλησίας, που διαμαρτύρονται και βαράνε τις καμπάνες και ενίονται υποδέχονται και νεοναζί πολιτικούς στις κινητοποιήσεις τους, όμως, αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο της υπόθεσης κατά τη γνώμη μου. Μπορεί κανείς αυτούς τους ανθρώπους να τους υποτιμήσει ως μια χούφτα ρατσιστές και μουρλοκακομοίρες σε μια γωνιά ενός νησιού που, σε άλλες γωνιές, διαθέτει ανθρώπους που έστησαν δράσεις υποστήριξης των προσφύγων, και που ακόμα και σήμερα φροντίζουν ώστε να μην τους λείψει ούτε φαγητό, ούτε καθαρά ρούχα, ούτε και στέγη για τις λίγες ημέρες που μένουν στην Κω. Δεν μπορεί όμως να παραβλέψει τον αριθμό τους (στις εκλογές του Σεπτεμβρίου η Χρυσή Αυγή διπλασίασε το ποσόστό της στο νησί στο ιλλιγγιώδες 10,2%) και το ότι ο λόγος και η σκέψη τους στάζουν γυμνό μίσος. Αυτή η παθολογική ξενοφοβία δεν εμφανίζεται μόνο στην Κω, ή μόνο στην Ελλάδα. Ευδοκιμεί και στα μυαλά των θαυμαστών του Ντόναλντ Τραμπ, των ψηφοφόρων της Μαρί Λεπέν. Αλλά σε κοινωνίες διαλυμένες σαν τη δικιά μας, όπου δομές αλληλεγγύης και σεβασμός του δημόσιου χώρου δεν υπάρχουν, ενώ έχουμε ήδη πτωχεύσει, και όπου οι πρόσφυγες συνεχίζουν να φτάνουν, μπορεί να γίνει περισσότερο επικίνδυνη, πιο άμεσα.

Το έθεσε εύγλωττα η κυρία Βούλα:

“Μου λεει εμένα ο γιός μου, μαμά εγώ θα πιάσω το όπλο αμα τον δω μες στην αυλή”.

http://www.kathimerini.gr

ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ