προσφυγών από χιλιάδες φορολογούμενους που αξιώνουν πλέον όχι μόνο να ακυρωθεί ο επίμαχος φόρος ως αντισυνταγματικός αλλά και να βάλει το κράτος «βαθιά το χέρι στην τσέπη» για να τους επιστρέψει τους υπερβολικούς φόρους που εισέπραξε την τελευταία 3ετία «αχρεωστήτως», αφού τα σχετικά ποσά ήταν αναιτιολόγητα διογκωμένα και δεν ανταποκρίνονταν, σε καμία περίπτωση, στα δεδομένα της αγοράς.

Τη στιγμή που η «λυπητερή» για τον ΕΝΦΙΑ είναι έτοιμη να πάρει τη θέση της στις ιστοσελίδες του υπουργείου Οικονομικών, ώστε να ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο η καταβολή των δόσεων, ένα νέο «μπαράζ» δικαστικών προσφυγών βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς τη συνταγματικότητα της λίαν επιβαρημένης φορολογίας της ακίνητης περιουσίας αμφισβητούν πολλοί, από καθημερινούς θιγόμενους πολίτες μέχρι εταιρείες, εκκλησίες, Μονές.

Στον νέο γύρο των αλλεπάλληλων προσφυγών που έχουν ομαδικό χαρακτήρα, χιλιάδες φορολογούμενοι, επικαλούμενοι τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα «περί αδικαιολόγητου πλουτισμού», καταλογίζουν στο Δημόσιο ότι επιβαρύνοντάς τους επί χρόνια με τις «φουσκωμένες» αντικειμενικές αξίες του 2007 (που θεωρούνται υπερδιπλάσιες των πραγματικών εμπορικών αξιών), «τέλεσε αδικοπραξία» σε βάρος τους και γι’ αυτό οφείλει να τους αποζημιώσει, επιστρέφοντάς τους τουλάχιστον τα ποσά της τελευταίας 3ετίας, αφού για το απώτερο παρελθόν έχει σίγουρα επέλθει παραγραφή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το φορολογικό τμήμα του ΣτΕ έχει ήδη δικάσει σε μείζονα σύνθεση και σε «πιλοτικές δίκες» τις πρώτες προσφυγές που έθεσαν θέμα αντισυνταγματικότητας του νέου τρόπου υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ (χωρίς δηλαδή να προηγηθεί μελετημένη περικοπή των αντικειμενικών αξιών, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής), και όλα δείχνουν ότι οι σχετικές υποθέσεις θα καταλήξουν σύντομα στην Ολομέλεια του ΣτΕ, καθώς «τρίζουν» -όπως φαίνεται- οι σχετικές φορολογικές επιβαρύνσεις.

Ταυτόχρονα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης «πονοκεφαλιάζει» με τις εξελίξεις, καθώς γνωρίζει ότι πρέπει οπωσδήποτε να εισπράξει, τουλάχιστον τα προϋπολογισθέντα 2,65 δισ. ευρώ από τον ΕΝΦΙΑ, ελπίζοντας ότι θα καθυστερήσει αρκετά η έκδοση των τελικών δικαστικών αποφάσεων που μπορεί να δημιουργήσουν ζητήματα, ώστε να έχει ολοκληρωθεί η πληρωμή των σχετικών δόσεων, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει στη γνωστή «συνταγή» των «ισοδύναμων μέτρων»...

Ανησυχητικό για τους αρμόδιους οικονομικούς παράγοντες είναι πάντως το γεγονός ότι διευρύνεται συνεχώς ο κύκλος των φορολογουμένων που επιλέγουν να αντιδράσουν και μέσω της δικαστικής οδού.

Κι αυτό γιατί γνωρίζουν πλέον οι πολίτες (όπως βέβαια και οι συνήγοροί τους) ότι αν θέλουν να επωφεληθούν στην πράξη από την τυχόν κήρυξη διατάξεων ως αντισυνταγματικών, θα πρέπει να είναι μεταξύ όσων μπήκαν στην περιπέτεια να προσφύγουν στα δικαστήρια, λόγω της νομολογίας που χάραξαν τα τελευταία χρόνια τα ανώτατα δικαστήρια (ΣτΕ και Ελεγκτικό Συνέδριο).

Κατά τη νομολογία αυτή, προκειμένου να αποτραπεί ένα δημοσιονομικό σοκ από τη διαπίστωση ότι είναι αντισυνταγματικές, διατάξεις ιδιαίτερα σημαντικές από οικονομική σκοπιά (όπως οι περικοπές μισθών και συντάξεων μεγάλων κατηγοριών πολιτών), τα ανώτατα δικαστήρια δέχονται πλέον ότι δεν μπορούν να επωφεληθούν αναδρομικά από την αντισυνταγματικότητα όσοι δεν προσέφυγαν στα δικαστήρια, αλλά μόνο εκείνοι που είχαν την πρόνοια (και πήραν το «ρίσκο») να ζητήσουν τη συνδρομή της δικαιοσύνης, και οι οποίοι μπορούν να αξιώσουν επιστροφή χρημάτων ή καταβολή αναδρομικών, εφόσον δικαιώθηκαν στον δικαστικό τους αγώνα.

Βέβαια η διαπίστωση αυτή οδηγεί νομοτελειακά σε πολλαπλασιασμό των σχετικών προσφυγών στη δικαιοσύνη (με την απειλή νέων οξέων «εμφραγμάτων»), αλλά και σε αύξηση των σχετικών «πιλοτικών δικών» για να δοθεί η «κατευθυντήρια γραμμή» και στα υπόλοιπα δικαστήρια.

Παράλληλα σημαίνει και αύξηση των «ενδικοφανών προσφυγών», που είναι υποχρεωμένοι να ασκούν προηγουμένως οι πολίτες στις αρμόδιες οικονομικές υπηρεσίες του κράτους, μια διαδικασία που έχει αποτύχει πλήρως, αφού στη συντριπτική πλειοψηφία των υποθέσεων αυτών οι σχετικές αιτήσεις-ενστάσεις απορρίπτονται σιωπηρά, απλά με την παρέλευση του προβλεπόμενου χρόνου, με αποτέλεσμα ο φορολογούμενος να έχει χάσει πολύτιμο χρόνο και επιπλέον χρήματα, αφού τη διαμάχη του με το Δημόσιο θα τη λύσει τελικά η δικαιοσύνη.

Στον νέο κύκλο προσφυγών τονίζεται ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι αντισυνταγματικός, γιατί στηρίζεται στις διογκωμένες αντικειμενικές αξίες, χωρίς να προηγηθεί καμία συμμόρφωση προς όσα επέδειξαν οι αποφάσεις-τελεσίγραφα της Ολομέλειας ΣτΕ, που χτύπησαν το «καμπανάκι» για τον τρόπο προσδιορισμού τους, αξιοποιώντας τις επίσημες εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδος που αποκάλυψαν τη μεγάλη πτώση των αγοραίων-εμπορικών αξιών των ακινήτων, σε ύψος υποπολλαπλάσιο των αντικειμενικών.

Επίσης η επίκληση της αντισυνταγματικότητας στηρίζεται στο γεγονός ότι ο ΕΝΦΙΑ ενσωμάτωσε το «χαράτσι της ΔΕΗ» (το ΕΕΤΗΔΕ, που μετονομάστηκε έπειτα από μία διετία σε ΕΕΤΑ) και το οποίο κρίθηκε από τις Ολομέλειες του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου συνταγματικό, επειδή είχε έκτακτο μόνο χαρακτήρα (διετή), ενώ αφέθηκε να εννοηθεί ότι τυχόν επέκτασή του (πόσω μάλλον η μονιμοποίησή του) θα δημιουργήσει συνταγματικά αδιέξοδα.

Στην ίδια λογική βάση, ο φόρος επικρίνεται ως αντίθετος στις συνταγματικές αρχές της ισότητας, της αναλογικότητας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κ.λπ., αφού δεν συνεκτιμά καθόλου το εάν ο φορολογούμενος διαθέτει φοροδοτική ικανότητα για να ανταποκριθεί στην πληρωμή, με συνέπεια να απειλείται και με δήμευση της περιουσίας του ή με εξαναγκασμό εκποίησής της σε περίοδο απολύτως απρόσφορη και ακατάλληλη.

Επισημαίνεται, παράλληλα, ότι η πρακτική που ακολούθησε το κράτος επί χρόνια, παραπλανώντας τους πολίτες με επιπλέον φόρους από τους πραγματικά οφειλόμενους, (λόγω των «φουσκωμένων» αντικειμενικών αξιών), παραβίασε τις συνταγματικές διατάξεις και διεθνείς συμβάσεις που προστατεύουν την περιουσία, αλλά και τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της προστατευόμενης εμπιστοσύνης που πρέπει να διέπουν ένα κράτος δικαίου.

ethnos.gr

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας επιβεβαίωσε σήμερα ότι έχει κατατεθεί σε αυτό προσφυγή κατά της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), όπως ανέφερε το Σαββατοκύριακο η εφημερίδα Welt am Sonntag.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η προσφυγή αφορά το κατά πόσο η ΕΚΤ υπερέβη την εντολή της με την εκτενή αγορά κυβερνητικών ομολόγων και με τα σχέδιά της να αρχίσει να αγοράζει εταιρικά ομόλογα.
«Η προσφυγή…. κατατέθηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας και θα ξεκινήσει η σχετική διαδικασία», ανέφερε εκπρόσωπος του δικαστηρίου χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες ενώ αρνήθηκε να κατονομάσει τους ενάγοντες για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Τις τελευταίες εβδομάδες επικρίνεται ευρέως στη Γερμανία η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, με κάποιους πολιτικούς να διαμαρτύρονται ότι τα χαμηλά επιτόκια πλήττουν τις συνταξιοδοτικές παροχές και τις αποταμιεύσεις των απλών Γερμανών. Η προσφυγή αποτελεί το πιο πρόσφατο επεισόδιο στη μακρόχρονη διαμάχη μεταξύ της ΕΚΤ και ομάδας πανεπιστημιακών και επιχειρηματιών στη Γερμανία που έχουν κινηθεί νομικά σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την εξουσία της τράπεζας.

skai.gr

Σε 45 μέρες κρίνεται από το Συμβούλιο της Επικρατείας εάν είναι αντισυνταγματική και μη νόμιμη η οριζόντια από 21 Μαΐου 2015 αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, η οποία έγινε με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη και επιβαρύνει αισθητά, πλέον των άλλων, τον ΕΝΦΙΑ του 2016, αφού ο υπολογισμός του θα γίνει επί πλασματικής αξίας των ακινήτων.

Όπως υποστηρίζουν δικαστές και δικηγόροι, επικαλούμενοι και παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (Ολομέλειας και Τμήματος), που αφορούσαν την μη αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών, η νέα υπουργική απόφαση θα κριθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη από τους συμβούλους Επικρατείας.

Με την από 18 Ιανουαρίου 2016 απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, αναπροσαρμόσθηκαν αναδρομικά από 21.5.2015 «οι τιμές του συστήματος αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των με οποιαδήποτε αιτία μεταβιβαζομένων ακινήτων που βρίσκονται σε περιοχές εντός σχεδίου όλης της χώρας».

Ειδικότερα, αναπροσαρμόστηκαν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων κατά οριζόντιο και γενικό τρόπο για όλες τις περιοχές της χώρας. Δηλαδή δεν αναπροσαρμόστηκαν εξατομικευμένα έτσι ώστε κάθε ζώνη-περιοχή να έχει τη δική της τιμή, αλλά συνολικά ή αναπροσαρμόστηκαν ή μειώθηκαν ή διατηρήθηκαν στα ίδια παλαιά επίπεδα.

Κατά τον ίδιο τρόπο προσαρμόστηκαν και οι συντελεστές εμπορικότητας, οι οποίοι καθορίζουν την αυξομείωση των αντικειμενικών αξιών κάθε ακινήτου πολλαπλασιαζόμενοι επί την προκαθορισμένη τιμή ζώνης.

Η κυβέρνηση δεν ακολούθησε την έως τώρα τακτική, σύμφωνα με την οποία οι τιμές κάθε ζώνης καθορίζονταν μετά από συνεκτίμηση των συναλλαγών που έγιναν στα ακίνητα κάθε ζώνης, αλλά επέλεξε να αναπροσαρμόσει τις τιμές ζώνης κατά οριζόντιο τρόπο, αγνοώντας τις κρατούσες τοπικές συνθήκες κάθε περιοχής.

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν συνολικά έως τώρα κατατεθεί 13 προσφυγές από 214 ιδιοκτήτες ακινήτων (διαμερισμάτων, μονοκατοικιών, καταστημάτων και οικοπέδων) από διάφορες περιοχές της χώρας, όπως είναι η Αθήνα, ο Πειραιάς, η Φιλοθέη, το Ψυχικό, το Νέο Ψυχικό, η Εκάλη, ο Νέος Βουτζάς, το Χαλάνδρι, ο Χολαργός, η Πεντέλη, η Νέα Σμύρνη, η Καισαριανή, η Κρωπία, η Πυλαία Θεσσαλονίκης, ο Παρνασσός, οι Δελφοί, η Ακράτα Αχαΐας και η Ύδρα. Μεταξύ αυτών που έχουν προσφύγει στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είναι και η Ένωση Ιδιοκτητών Ψυχικού, καθώς και μία ιδιοκτήτρια διαμερισμάτων στη Φιλοθέη και το Ψυχικό, η οποία διαμένει μόνιμα στη Γένοβα της Ιταλίας.

Οι ιδιοκτήτες των ακινήτων υπογραμμίζουν ότι η αναπροσαρμογή ανατρέχει στην 21η Μαΐου 2015 και η φορολογητέα αξία των ακινήτων βάσει της οποίας θα υπολογιστεί ο ΕΝΦΙΑ που θα καταβληθεί μέσα στο τρέχον έτος από την 1η Ιανουαρίου 2016.

Όμως η επίμαχη υπουργική απόφαση με την οποία αναπροσαρμόζονται οι αντικειμενικές αξίες «οδηγεί σε προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας σημαντικά μεγαλύτερης από την πραγματική, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται φορολογικά κατά τρόπο αναντίστοιχο με την αξία της περιουσίας τους»επισημαίνουν στις προσφυγές τους.

Ο υπουργός όφειλε, επισημαίνουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων, να καθορίσει έστω κατά προσέγγιση τις τιμές ζώνης βασισμένες στα ειδικότερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής, σεβόμενος και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που έχουν αποφανθεί ότι η αξία κάθε ακινήτου πρέπει να ανταποκρίνεται κατά προσέγγιση στην αγοραία αξία του, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η νόμιμη αξίωση των πολιτών «να καταβάλλουν φόρο ο οποίος να αντιστοιχεί σε πραγματική και όχι πλασματική τους περιουσία», όπως προβλέπει το Σύνταγμα (άρθρο 78).

Μάλιστα, υπενθυμίζουν ότι η Ολομέλεια του ΣτΕ έχει κρίνει ότι η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών προκειμένου να ανταποκρίνονται στις πραγματικές αξίες της αγοράς «αποτυπώνεται και στις υποχρεώσεις που περιλαμβάνονται στα Μνημόνια, από το 2012».

Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες, η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντίθετη στα άρθρα 4 (ισότητα των πολιτών ενώπιον του νόμου) και 78 του Συντάγματος (φορολογία περιουσίας, κ.λπ.) και στη νομοθεσία (νόμος 1249/1982). Και αυτό, γιατί ο εν λόγω νόμος επιτάσσει τον καθορισμό τιμών κατά ζώνες ανταποκρινόμενες στην πραγματική αγοραία αξία των ακινήτων. Για τον σκοπό αυτό πρέπει να συνεκτιμώνται «τοπικά στοιχεία από τα οποία να δικαιολογείται το ύψος των τιμών εκκίνηση για κάθε ζώνη».

Κατά συνέπεια, παραβιάζονται οι συνταγματικοί κανόνες των άρθρων 4 και 78, προσθέτουν οι ιδιοκτήτες, αφού είναι προφανές ότι από την κυβέρνηση«δεν έγινε καμία έρευνα που να καταλήγει στον ορισμό των τιμών εκκίνησης που οδηγούν σε αντικειμενικές αξίες, οι οποίες να προσδιορίζουν την πραγματική αξία των ακινήτων».

Έτσι, «ο προσδιορισμός του φόρου που θα γίνεται βάσει των αξιών, δεν θα ανταποκρίνεται στην πραγματική αξία των ακινήτων».

Επιπρόσθετα, οι τιμές που καθορίζονται με την επίμαχη υπουργική απόφαση είναι σε συσχέτιση με τις τιμές του 2007, άρα «η βάση καθορισμού των νέων τιμών εκκίνησης είναι προϋφιστάμενες και πάντως πλασματικές». Αυτό έχει ως προέκταση «η φορολογία επί της ακίνητης περιουσίας να εκτιμηθεί επί αξίας πλασματικής».

Παράλληλα, παραθέτουν στατιστικά στοιχεία (Τράπεζας Ελλάδος, κ.ά.) από τα οποία προκύπτει μείωση της αγοραίας αξίας των ακινήτων πολύ μεγαλύτερες από τις αναπροσαρμογές που γίνονται με την επίμαχη υπουργική απόφαση.

Με άλλα λόγια, οι μειώσεις των τιμών της αγοραίας αξίας των ακινήτων βρίσκονται σήμερα στο 45% σε σχέση με το 2008, και την ίδια στιγμή οι τιμές που προβλέπονται στην υπουργική απόφαση «δεν υπερβαίνουν το 20%, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μικρότερες και σε αρκετές μηδενικές».

Όλες οι προσφυγές θα συζητηθούν στην αυξημένη σύνθεση του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόεδρο την Αντιπρόεδρο Μαίρη Σαρπ και εισηγητή τον Σύμβουλο Επικρατείας Ιωάννη Δημητρακόπουλο.

Πηγή: protothema.gr

έγινε δεκτή η ειδική διοικητική προσφυγή του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, του Εμπορικού Συλλόγου Κω με την επωνυμία «Ερμής» και των κκ Στέργου Γιαλλίζη, Πασχάλη Βρακίδη και Δημητρίου Σαράντη κατά της υπ’αριθμ. 408/2015 απόφασης του δημοτικού συμβουλίου Κω, με την οποία καθορίζεται ανταποδοτικό τέλος τουριστικής ανάπτυξης Δήμου Κω, για το έτος 2016.

Σύμφωνα με την απόφαση του κ. Θεοδωρίδη, ο φόρος συνιστά παροχή του ιδιώτη στο Δημόσιο, που δεν συνδέεται με αντίστοιχη ειδική αντιπαροχή από πλευράς του τελευταίου. Η φορολογία δηλαδή αποσκοπεί στην κάλυψη των δημοσίων δαπανών στο σύνολό της. Την ειδοποιό διαφορά μεταξύ του φόρου και του ανταποδοτικού τέλους συνιστά η ύπαρξη ειδικής αντιπαροχής.

Το   τέλος   καταβάλλεται   δηλαδή   από   τον   πολίτη   σε   αντάλλαγμα   της   ιδιαίτερης χρησιμοποίησης δημοσίου ορισμένου έργου ή υπηρεσίας.
Σύμφωνα με αποφάσεις του ΣτΕ το ανταποδοτικό τέλος είναι οικονομικό βάρος που καταβάλλεται από τον πολίτη που επιδιώκει να απολαύσει συγκεκριμένη και ειδική αντιπαροχή εκ μέρους του Κράτους.

Το ανταποδοτικό τέλος διέπεται κατά βάση από τους κανόνες της αντιστοιχίας μεταξύ παροχής και αντιπαροχής και της ελεύθερης αποδοχής ή χρησιμοποίησης της παροχής από το χρήστη. Λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της ειδικής αντιπαροχής (π.χ. δημόσια υγεία, περίπτωση δημοσίου τέλους απορριμμάτων) η υποχρέωση καταβολής του ανταποδοτικού τέλους δεν προϋποθέτει κατ’ ανάγκη την πραγματική χρησιμοποίηση της δημόσιας υπηρεσίας στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά αρκεί απλώς η δυνατότητα (ετοιμότητα) παροχής της υπηρεσίας.

Ουσιώδες στοιχείο ανταποδοτικού τέλους είναι η ύπαρξη αναλογίας μεταξύ της παροχής του πολίτη και της ειδικής αντιπαροχής. Το ύψος δηλαδή του τέλους πρέπει να είναι ανάλογο της προσφερόμενης υπηρεσίας ενώ το ύψος του φόρου, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ.5 του Συντάγματος είναι ανάλογο της φοροδοτικής του ικανότητας. Η διαφοροποίηση αυτή είναι εύλογη καθόσον σε αντίθεση προς το φόρο που συνιστά «βάρος γενικού οφέλους», το ανταποδοτικό τέλος συνιστά «βάρος ειδικού οφέλους» στο οποίο είναι εφαρμοστέα η θεωρία του ανταλλάγματος.

Κρίθηκε ότι το επίδικο τέλος επιβλήθηκε με αυτήν κατ’ εφαρμογή της διατάξεως της παραγράφου 14 του άρθρου 25 του Ν. 1828/1989 (Α’ 2), κατά την οποία «Με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου μπορεί να επιβάλλονται τέλη ή εισφορές για υπηρεσίες ή τοπικά έργα της περιοχής τους, που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην ανάπτυξη της περιοχής και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Τα τέλη αυτά ή οι εισφορές αυτές έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Το ύψος των τελών ή εισφορών, οι υπόχρεοι στην καταβολή τους και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια ορίζονται με την ίδια απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου».
Σύμφωνα με την αριθμ. 408/2015 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Κω τα έργα, για τη χρηματοδότηση των οποίων επιβάλλεται το επίδικο τέλος, ανεξάρτητα από τις ανάγκες που υπαγόρευσαν την εκτέλεση τους, ωφελούν, πάντως, από τη φύση τους, αόριστο κύκλο προσώπων και όχι ειδικώς τις βαρυνόμενες με το τέλος κατηγορίες υπόχρεων στις οποίες ανήκουν οι προσφεύγοντες.

Με το δεδομένο αυτό, το επίδικο τέλος, αφού δεν αντικρίζει ειδική αντιπαροχή προς τους εν λόγω βαρυνόμενους με αυτό, δεν έχει ανταποδοτικό γι’ αυτούς χαρακτήρα και, συνεπώς,  η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν βρίσκει έρεισμα στην προμνημονευθείσα εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 25 παρ. 14 του Ν. 1828/1989, την αναφερόμενη στην επιβολή ανταποδοτικών βαρών.

Η υπ’ αριθμ. 408/2015 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Κω περιέχει απλώς ένα πίνακα 9 έργων, όπου αναφέρει ότι θα χρηματοδοτηθούν από την επιβολή του τέλους το έτος 2016, χωρίς να γίνεται σαφής αναφορά στον προϋπολογισμό του κάθε έργου, στις μελέτες και στο αν τα συγκεκριμένα έργα έχουν περιληφθεί στον προϋπολογισμό έτους 2016 και στο πρόγραμμα εκτελεστέων έργων έτους 2016.

Κρίθηκε επομένως ότι εκλείπει σαφής, ειδική και επαρκής αιτιολογία στην προσβαλλόμενη απόφαση και ούτε προκύπτει από το σώμα αυτής αλλά ούτε και από τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης.

dimokratiki.gr