«Πρέπει να επιμείνουμε, ώστε η Τουρκία όχι μόνο να σταματήσει την ανάμιξή της στις δημοκρατικές μας διαδικασίες, αλλά και να υιοθετήσει μια ξεκάθαρη στάση για την ενεργό υπεράσπιση της δημοκρατίας της Ουκρανίας», τόνισε κατά την παρέμβασή της στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την «Έκθεση σχετικά με τις εξωτερικές παρεμβάσεις σε όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση», η Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κα Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου.
Η κα Ασημακοπούλου επικεντρώθηκε στην περίπτωση της Τουρκίας, επισημαίνοντας την ανάμιξή της σε δράσεις που υπονομεύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στις απόπειρες της τουρκικής κυβέρνησης να επηρεάσει τους απανταχού ομογενείς της, προκειμένου να διαδοθούν οι θέσεις της Άγκυρας και να διχαστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, στη στόχευση δημοσιογράφων, όπως ο Erk Acarer στο Βερολίνο και στις ξένες παρεμβάσεις και εκστρατείες παραπληροφόρησης, κατά των υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρών στα Δυτικά Βαλκάνια.
Μιλώντας για τον πόλεμο στην Ουκρανία, η κα Ασημακοπούλου σημείωσε εμφατικά: «Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και εξακολουθεί να είναι υποψήφια προς ένταξη χώρα στην ΕΕ και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να ευθυγραμμίσει την εξωτερική της πολιτική με αυτήν της ΕΕ. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Τουρκία, αν και ψήφισε υπέρ της πρόσφατης απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, είναι απρόθυμη να ευθυγραμμιστεί με την ΕΕ, ως προς την επιβολή οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Διατηρεί τον εναέριο χώρο της ανοικτό στη Ρωσία και θα μπορούσε, δυνητικά, να αποτελέσει μια κερκόποτρα για να παρακαμφθούν οι εμπορικές κυρώσεις της ΕΕ».
Ακολουθεί το βίντεο της τοποθέτησης:

Ακολουθεί το κείμενο της τοποθέτησης:

«Έχουμε, όλοι μας, πλήρη επίγνωση των πιέσεων που αντιμετωπίζουν τα μοντέλα Δημοκρατίας από την άνοδο του λαϊκισμού και της παραπληροφόρησης.

Και στην παγκόσμια σκηνή δεν υπάρχει έλλειψη «παικτών», έτοιμων να εκμεταλλευτούν και να ενεργοποιήσουν αυτά τα σημεία πίεσης.

Σε αυτήν τη σημαντική έκθεση, βλέπουμε τα ίδια κράτη να αναφέρονται ξανά και ξανά, δηλαδή τη Ρωσία, την Κίνα και την Τουρκία. Στην περίπτωση της Τουρκίας επισημαίνονται τα εξής:

1. Απόπειρες της τουρκικής κυβέρνησης να επηρεάσει τους απανταχού ομογενείς της, προκειμένου να διαδοθούν οι θέσεις της Άγκυρας και να διχαστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες.
2. Στόχευση δημοσιογράφων, όπως ο Erk Acarer στο Βερολίνο.
3. Ξένες παρεμβάσεις και εκστρατείες παραπληροφόρησης, κατά των υπό ένταξη στην ΕΕ χωρών στα Δυτικά Βαλκάνια.

Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και εξακολουθεί να είναι υποψήφια προς ένταξη χώρα στην ΕΕ και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να ευθυγραμμίσει την εξωτερική της πολιτική με αυτήν της ΕΕ.

Ωστόσο, στην περίπτωση της Ουκρανίας, η Τουρκία, αν και ψήφισε υπέρ της πρόσφατης απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, είναι απρόθυμη να ευθυγραμμιστεί με την ΕΕ, ως προς την επιβολή οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Διατηρεί τον εναέριο χώρο της ανοικτό στη Ρωσία και θα μπορούσε, δυνητικά, να αποτελέσει μια κερκόποτρα για να παρακαμφθούν οι εμπορικές κυρώσεις της ΕΕ.

Πρέπει να επιμείνουμε, ώστε η Τουρκία όχι μόνο να σταματήσει την ανάμιξή της στις δημοκρατικές μας διαδικασίες, αλλά και να υιοθετήσει μια ξεκάθαρη στάση για την ενεργό υπεράσπιση της δημοκρατίας της Ουκρανίας».

Ο χάρτης, στον οποίο έχουν σημανθεί ακόμα και η Ρόδος, η Κάρπαθος μέχρι και η Θάσος, αποτυπώνει τις απαιτήσεις για όλα τα νησιά που βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου, διχοτομώντας το με μια νοητή γραμμή από τον βορρά προς τον νότο.

Τα «παρανόμως» εξοπλισμένα

Η παρουσιάστρια Μπασάκ Σενγκιούλ μιλά λοιπόν σε εκπομπή του CNNTURK, έχοντας ως φόντο τον χάρτη με τα «παρανόμως» εξοπλισμένα νησιά της Ελλάδας.

Και εκφράζει τον προβληματισμό της, λέγοντας, σύμφωνα με τα tourkikanea.gr (1:01):

«Η Ελλάδα εξόπλισε τα νησιά τα οποία έπρεπε να είναι αφοπλισμένα.

»Αλλωστε, σχετικά με αυτό η Τουρκία το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει από το υψηλότερο βήμα να θέτει τις αντιρρήσεις της και ανέφερε πως θα γίνουν τα απαραίτητα».

Η παρουσιάστρια συνεχίζει με το ερώτημα «αν μπορεί να υπάρξει πρόκληση από την πλευρά της Ελλάδας κατά της Τουρκίας, όπως έγινε και με τη Ρωσία»;

Και επιμένει: «Το επόμενο διάστημα σχετικά με την Τουρκία, υπάρχει μήπως σκέψη για μία ανάλογη κίνηση»;

«Να μην πέσουμε στην παγίδα»

Ακολούθως, με φόντο τον ίδιο χάρτη, ο κοινωνιολόγος και δημοσιογράφος Χουλκί Τζεβίζογλου λέει (10:19):

«Τώρα πρέπει και να μην πέσουμε στην παγίδα, αλλά και να πάρουμε με κάποιο τρόπο τα καταληφθέντα μας νησιά».

Και συμπληρώνει: «Μήπως λόγω αυτού του προβλήματος (Ουκρανία), να παραβλέψουμε ότι κάποια νησιά μας καταλήφθηκαν; Να αδρανοποιηθούμε; Στο μεταξύ, τα νησιά μας καταλήφθηκαν, η Αλεξανδρούπολη εξοπλίστηκε και η Ελλάδα συνεχώς παρενοχλεί την Τουρκία».

Με τουρκικές ονομασίες

Ανάλογος χάρτης που διχοτομούσε και τεμάχιζε το Αιγαίο, αποτυπώνοντας μάλιστα τα νησιά με τουρκικές ονομασίες, είχε εμφανιστεί προ ημερών και σε εκπομπή άλλου τουρκικού τηλεοπτικού σταθμού.

https://www.in.gr

Με την Τουρκία ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο και τον Ερντογάν να θέλει να παίξει το χαρτί του εθνικισμού για να πιέσει την αντιπολίτευση (εφόσον ειδικά οι Κεμαλικοί δεν επιθυμούν να φανούν λιγότερο «πατριώτες) δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς ανέβασμα του φραστικού τόνου σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά.

Ιδίως όταν η Τουρκία αυτή την περίοδο περισσότερο προσπαθεί να επανορθώσει σχέσεις με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τις χώρες του Κόλπου και να βρει σημείο ισορροπίας σε σχέση με την Ουκρανική κρίση, πράγμα σημαίνει ότι έχει ανάγκη η τουρκική κυβέρνηση να βρει πεδία στα οποία να επιβεβαιώσει ότι είναι μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη.
Όμως, αυτό δεν αναιρεί ότι ακόμη και έτσι ορισμένες δηλώσεις δεν μπορούν δεν πρέπει να θεωρηθούν ως απλές «φραστικές κινήσεις», αλλά πολύ περισσότερο να ερμηνευτούν ως σημαντικές μετατοπίσεις ως προς την τουρκική εξωτερική πολιτική.

Γιατί αποτελούν τομή οι δηλώσεις Τσαβούσογλου;
Η αντιπαράθεση για το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου δεν είναι τωρινή.

Είναι πάγια θέση της τουρκικής διπλωματίας να καταγγέλλει την Ελλάδα ότι παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο εφόσον δεν τηρεί τους όρους αποστρατιωτικοποίηση που περιλαμβάνουν τόσο η Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923 (ως προς τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη), τη Συνθήκη Ειρήνης του 1923 (για τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο και την Ικαρία) και τη Σύμβαση Ειρήνης του 1947 μεταξύ των Συμμάχων και της Ιταλίας (για τα Δωδεκάνησα).

Η θέση αυτή επανέρχεται διαρκώς τις τελευταίες δεκαετίες και με ποικίλες αφορμές. Η διαφορά των τωρινών δηλώσεων Τσαβούσογλου είναι ότι δεν κατηγορεί απλώς την Ελλάδα για παραβίαση των όρων των συνθηκών και για παρανομία με όρους Διεθνούς Δικαίου. Πλέον εγείρει θέμα κυριαρχίας στη βάση της υποτιθέμενης ελληνικής παρανομίας.

«Στον ΟΗΕ στείλαμε δύο επιστολές, επειδή η Ελλάδα παραβιάζει το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Τα νησιά αυτά παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τις Συνθήκες της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947 με τον όρο της αποστρατιωτικοποίησής τους. Όμως η Ελλάδα άρχισε να παραβιάζει αυτό το καθεστώς από τη δεκαετία του 1960», ανέφερε σε συνέντευξή του ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, για να συμπληρώσει:

«Στην επιστολή, που γράψαμε, αναφέραμε πως η Ελλάδα παραβιάζει του όρους των Συνθηκών. Αυτά τα νησιά δόθηκαν υπό όρους και σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν αλλάξει στάση τότε είναι συζητήσιμη η κυριαρχία των νησιών αυτών. Διότι παραβιάζεται τους όρους. Στείλαμε τις επιστολές μας. Θα παρακολουθούμε το ζήτημα αυτό. Αν χρειαστεί θα κάνουμε τις τελευταίες μας προειδοποιήσεις και μετά ξεκινάει αυτή η συζήτηση».

Δηλαδή, η Τουρκία εμμέσως πλην σαφώς θεωρεί ότι εάν η Ελλάδα δεν αποστρατιωτικοποίηση τα νησιά τότε τίθεται υπό αίρεση η ελληνική κυριαρχία και η Τουρκία θα ανοίξει διεθνή συζήτηση για το καθεστώς κυριαρχίας των νησιών αυτών και όχι απλώς για την ελληνική «παραβατικότητα».
Αυτή ακριβώς η ευθεία σύνδεση ανάμεσα στην αποστρατιωτικοποίηση και την κυριαρχία είναι που εξηγεί γιατί αποτελούν τομή οι δηλώσεις Τσαβούσογλου.

Τι ακριβώς ισχύει με το καθεστώς των νησιών;
Όντως για ορισμένα νησιά υπήρχαν προβλέψεις μερικής ή πλήρους αποστρατιωτικοποίηση, διατυπωμένες στο παρελθόν και σε άλλο πλαίσιο.

Ως προς τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, η σχετική πρόβλεψη αποστρατιωτικοποίηση έπαψε να υπάρχει όταν η Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923 καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, που παραμένει ακόμη σε ισχύ και ορίζει το καθεστώς των Στενών. Μάλιστα, ήδη από το 1936 και την κύρωση της Σύμβασης του Μοντρέ από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση, η τότε τουρκική κυβέρνησης είχε ρητά δηλώσει ότι δεν τίθεται πλέον ζήτημα αποστρατιωτικοποίηση.
Ως προς τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 όντως έθετε ζήτημα μερικής αποστρατιωτικοποίηση (π.χ. απαγόρευε την εγκατάσταση ναυτικής βάσης), ενώ αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων προβλέπει και η Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων του 1947.

Ειδικά οι προβλέψεις του 1947 ανήκαν σε ένα φάσμα ανάλογων προβλέψεων που υπήρχαν στις μεταπολεμικές συνθήκες και καταργήθηκαν στην πράξη από όλες τις πλευρές στη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, όταν οι χώρες εντάχθηκαν στους αντίπαλους συνασπισμούς και εξοπλίστηκαν.
Από εκεί και πέρα η Ελλάδα παγίως επικαλείται την τουρκική επιθετικότητα μετά το 1974, και υποστηρίζει ότι ως κυρίαρχο κράτος έχει το περιθώριο εντός των συνόρων της να πάρει όλα τα μέτρα για να προασπίσει την εδαφική ακεραιότητά της.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η λογική των αποστρατικοποιημένων περιοχών ανήκει σε μια λογική για το Διεθνές Δίκαιο που ουσιαστικά αναγνωρίζει περιοχές «μειωμένης κυριαρχίας». Εάν μια χώρα είναι κυρίαρχη, θα πρέπει να μπορεί και να ασκήσει τα δικαιώματα που προκύπτουν από την πλήρη και αδιαίρετη κυριαρχία που ασκεί εντός του εδάφους της και το δικαίωμα ένοπλης άμυνας είναι θεμελιώδης πλευρά της κυριαρχίας.
Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σε περιοχές όπου υπάρχουν αναγνωρισμένα σύνορα και δεν υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση ή διαρκής κρίση. Οι αποστρατικοποιημένες ζώνες που υπάρχουν (π.χ. ανάμεσα στη Βόρεια και τη Νότια Κορέα) αφορούν περιοχές όπου υπήρξαν προηγούμενες πολεμικές συγκρούσεις και όπου διατηρείται ένταση, ήπεριοχές όπως η Ανταρκτική (με βάση τη σχετική συνθήκη του 1959).

Είναι άλλης τάξης ζήτημα, εάν χώρες επιλέγουν να συνομολογήσουν, ως μέσο οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ειρηνικής συνύπαρξης, αμοιβαίο περιορισμό της συνοριακής στρατιωτικής παρουσίας και άλλο προφανώς μια εκ των προτέρων άρνηση του δικαιώματος να ασκηθεί πλήρης κυριαρχία σε συγκεκριμένες περιοχές.
Ιδίως όταν απέναντι είναι μια χώρα που παρανόμως εισέβαλε στην Κύπρο το 1974 και που ακόμη και σήμερα διατηρεί στρατιωτική παρουσία εκτός συνόρων (χωρίς τυπική εξουσιοδότηση από τη διεθνή κοινότητα) και στο Ιράκ και προφανώς στη «ζώνη ασφαλείας» εντός εδάφους Συρίας.

Γιατί εγείρει θέμα κυριαρχίας η Τουρκία;
Η τουρκική διπλωματία προφανώς και γνωρίζει ότι με αυτές τις δηλώσεις ξαναγράψει τις συνθήκες. Γιατί είναι ένα πράγμα να υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν τηρεί το γράμμα κάποιων συνθηκών και άλλο πράγμα να υποστηρίζει ότι η κυριαρχία των συγκεκριμένων νησιών αποδόθηκε στην Ελλάδα «υπό όρους». Το δεύτερο προφανώς και δεν προκύπτει από τις συνθήκες και επίσης προφανώς αντιβαίνει το γεγονός ότι όλες αυτές οι συνθήκες που απέδωσαν κυριαρχία και χάραξαν σύνορα έως και αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην πραγματικότητα είναι μη αντιστρέψιμες και άρα δεν τίθεται ζήτημα περιοχές να φύγουν από την επικράτεια ενός κράτους και να συμπεριληφθούν την επικράτεια άλλου.

Όμως, είναι σαφές ότι στα μάτια της τουρκικής κυβέρνησης η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος στην οποία μπορούν δυνητικά να ξαναγραφτεί ένα πλαίσιο κανόνων στις διεθνείς σχέσεις, όπως έχει δείξει και σε σχέση με τα ζητήματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση το να «γκριζάρει» όλο σχεδόν το φάσμα των διμερών ζητημάτων, ανοίγοντας διαρκώς νέα θέματα, φαντάζει να είναι μια διαπραγματευτική τακτική που αποσκοπεί στο πάει σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα όπου σχεδόν τίποτα δεν θα θεωρείται δεδομένο, εκτιμώντας ότι με αυτό τον τρόπο η Τουρκία στο τέλος θα αποσπάσει περισσότερες παραχωρήσεις.

Ανάλυση: www.in.gr

Δεν έχουν τέλος οι τουρκικές προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας, αμφισβητώντας, πλέον, ευθέως την κυριαρχία ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη, ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας, Φουάτ Οκτάι, έβαλε στο στόχαστρο το Καστελλόριζο και τις Οινούσσες, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η εγγύτητα στην Τουρκία είναι λόγος ώστε να μην έχουν τα νησιά υφαλοκρηπίδα.

«Είχαμε αναφερθεί στο Καστελλόριζο. Μιλάμε για ένα μικροσκοπικό νησί. Απέχει 580 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα της Ελλάδας. Ενώ από την Τουρκία απέχει, νομίζω, περίπου 4 μίλια. Δηλαδή φωνάζει ο κόκορας στο νησί και τον ακούτε. Δηλαδή αν είναι να αγοράσουν ψωμί και γάλα θα έρθουν στην Τουρκία. Είναι τόσο κοντά. Κι έρχονται και διεκδικούν υφαλοκρηπίδα από αυτό το νησί. Δεν είναι τίποτα άλλο αυτό από εγωιστική και κακομαθημένη στάση. Η Τουρκία δεν μπορεί να υποχωρεί», τόνισε.

Για τις Οινούσσες

Σε ό,τι αφορά στις Οινούσσες, το «δεξί χέρι» του Ερντογάν σημείωσε, σύμφωνα με πληροφορίες από το ΣΚΑΙ, ότι «αν φωνάξετε θα σας ακούσουν απέναντι, δε χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τηλέφωνο. Από τέτοια κοντινά νησιά έρχονται ακριβώς μπροστά μας και διώχνουν και τους ψαράδες. Δεν έχουν όριο».

Παράλληλα, ο Φουάτ Οκτάι επανάφερε το θέμα των «γκρίζων ζωνών» σημειώνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει τόσο τη στρατιωτικοποίηση όσο και την εγκατάσταση ανθρώπων στα νησιά.

https://www.tanea.gr

Τεστάρει τις αντοχές της Ελλάδας η Τουρκία με συνεχείς εμπρηστικές κινήσεις
Λίγες ώρες μετά την έκδοση Navtex από το Πολεμικό Ναυτικό για ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ο υδρογραφικός σταθμός της Αττάλειας εξέδωσε Navtex και ζητά αποστρατιωτικοποίηση νοτίως του συμπλέγματος της Μεγίστης, τμήμα της οποίας βρίσκεται μέσα στη θαλάσσια περιοχή που έχει δεσμεύσει η Ελλάδα.

Η Τουρκία δεσμεύει περιοχή νοτίως του Καστελορίζου για τις 2 Φεβρουαρίου για άσκηση όπλων.

Στο μεταξύ, ο τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, εξαπέλυσε νέα πυρά κατά της Ελλάδας κατηγορώντας την ότι είναι υπεύθυνη για την ένταση και την έλλειψη αλληλεγγύης εντός του ΝΑΤΟ.

Η Ελλάδα στη λίστα των «προκλήσεων» που θα αντιμετωπίσει το 2022
Σημειώνεται πως η Ελλάδα περιλαμβάνεται στη λίστα των «προκλήσεων» που έχει να αντιμετωπίσει η Τουρκία για το 2022, όπως προέκυψε από την ανακοίνωση που εξέδωσε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας.

Όπως αναφέρεται, το γεγονός ότι η Ελλάδα «διαστρεβλώνει το Διεθνές Δίκαιο και εξοπλίζει τα νησιά» αξιολογείται ως απειλή για την Τουρκία, η οποία -όπως στρεβλώς αναφέρεται- καλεί την Ελλάδα για διάλογο, με την τελευταία να… απορρίπτει τις όποιες εκκλήσεις.

Επίσης, στην ανακοίνωση επαναλαμβάνεται το γνωστό μοτίβο ότι η Τουρκία «προστατεύει τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντά της στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο».

Πηγή in.gr