ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ Ή ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ.
Μετά την έκδοση της τελικής απόφασης των, κατά το νόμο, αρμόδιων οργάνων της Διοίκησης, που αφορούν στην περίπτωση της δίωξής μου από την Δημοτική Αρχή της Κω και ύστερα από βασανιστική σκέψη (πέρασαν και οι εκλογές!), αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, ως – ετεροχρονισμένη άμυνα (!) – στον, κατ' εξακολούθηση, δημόσιο διασυρμό μου στο διάστημα των τελευταίων 31 μηνών.
Θεώρησα ως ελάχιστη υποχρέωσή προς τον εαυτό μου, την οικογένειά μου και τους φίλους που μου συμπαραστάθηκαν όλη αυτή την περίοδο, την δημόσια τοποθέτηση για το ζήτημα που με αφορά, το οποίο με έβλαψε ηθικά και οικονομικά, μείωσε την προσωπικότητά μου και την υπηρεσιακή διαδρομή μου άδικα, χωρίς να έχω υποπέσει σε κανένα παράπτωμα, όπως προκύπτει από τις ομόφωνες αθωωτικές αποφάσεις των πειθαρχικών οργάνων Α' και Β' Βαθμού (η με αριθ. 2/5-4-2013 απόφαση του Β' Πειθαρχικού Συμβουλίου Περιφέρειας Αττικής, Βορείου & Νοτίου Αιγαίου και η με αριθ. 19/29-5-2014 απόφαση του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης).
ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Οι προσπάθειες του τέως Δημάρχου Κω, κου Κ. Καϊσερλη, να με απομακρύνει από την θέση της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Κω ξεκίνησαν από τις αρχές Δεκεμβρίου 2011, όταν, με απόφασή του (αρ.1282/2-12-2011-ΑΔΑ:456ΜΩΛΕ-Π6Ε), με όριζε ως υπεύθυνη συντήρησης και αξιοποίησης του Αρχείου της περιόδου της Ιταλοκρατίας που διαθέτει ο Δήμος Κω, εν΄όψει εορτασμού του έτους 2013 ως «έτους Ιταλικού Πολιτισμού». Η μετακίνησή μου δεν πραγματοποιήθηκε – ως προκλητικά παράνομη - μετά την άσκηση των - κατά το νόμο - προσφυγών και των σχετικών διαμαρτυριών που υπήρξαν, τόσο μέσω των τοπικών Μ.Μ.Ε., όσο και από το Τ.Ε.Ε. Δωδεκανήσου - Παράρτημα Κω (Α.Π. Δήμου 47333/23-12-2011).
Στη συνέχεια, το καλοκαίρι και τον Οκτώβριο του 2012, ο τέως Δήμαρχος Κω, μου ζήτησε εγγράφως να ανακαλέσω νόμιμες βεβαιώσεις, τις οποίες η υπηρεσία είχε χορηγήσει σε ιδιωτική τουριστική επιχείρηση για δρομολόγηση τουριστικού οχήματος στην πόλη της Κω, παρά το γεγονός ότι τον ενημέρωσα αναλυτικά, για τον κίνδυνο που διατρέχει η υπηρεσία - λόγω ενδεχόμενης προσφυγής του θιγόμενου ιδιώτη - από την ανάκληση νόμιμων διοικητικών πράξεων. Φυσικά, δεν ανακάλεσα και γνωστοποίησα εγγράφως (σύμφωνα με το αρθ. 32, Ν. 3584/2007 / Κώδικας Υπαλλήλων) στον τέως Δήμαρχο την αντίθετη γνώμη μου για την ανάκληση νόμιμης βεβαίωσης. Αποτέλεσμα της άρνησης αυτής, ήταν η άμεση έκδοση απόφασής του, για μετακίνησή μου στη Διεύθυνση Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης στο Λινοπότι, προκειμένου, κατά την απόφαση, να «καλυφθεί το κενό που παρουσιάστηκε από την μακρόχρονη απουσία του προϊσταμένου της για λόγους υγείας και παράλληλα, να αντιμετωπιστεί το σοβαρό πρόβλημα που προέκυψε στο νησί με τον καταρροϊκό πυρετό των προβάτων» (Απόφ. Δημάρχου Κω 1157/24-10-2012 ΑΔΑ:Β43ΦΩΛΕ-ΔΣΑ).
Παράλληλα, ο ίδιος - για εκφοβισμό, ή τιμωρία - έδωσε εντολή διενέργειας Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης για τις βεβαιώσεις που χορήγησε η υπηρεσία ευθύνης μου. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα της πειθαρχικής υπόθεσης, ο Δήμαρχος είχε ήδη αναθέσει τη διενέργεια Ε.Δ.Ε. δύο ημέρες νωρίτερα από την παραλαβή του δικού μου εμπιστευτικού εγγράφου άρνησης εκτέλεσης της παράνομης εντολής του, γεγονός που, κατά την κρίση μου, τεκμηριώνει το «προειλημμένο» της απόφασης για πειθαρχική δίωξη στο πρόσωπό μου.
Τον Ιανουάριο του 2013 εκδόθηκε πειθαρχική απόφαση του Δημάρχου, σύμφωνα με την οποία μου επιβλήθηκε η ποινή της έγγραφης επίπληξης, για τα πειθαρχικά παραπτώματα της απείθειας και ατελούς ή πλημμελούς εκτέλεσης του υπηρεσιακού καθήκοντος, υιοθετώντας πλήρως το πόρισμα της Ε.Δ.Ε. που συνέταξε η αντικαταστάτριά μου στην Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών.
Όπως ήταν φυσικό, στις αρχές Μαρτίου του 2013, υπέβαλα ένσταση κατά της πιο πάνω πειθαρχικής απόφασης, στο αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο στην Αθήνα. Στις 29 Απριλίου 2013 εκδόθηκε ομόφωνη απόφαση του Β΄ Πειθαρχικού Συμβούλιου Περιφέρειας Αττικής, Βορείου και Νοτίου Αιγαίου, η οποία με δικαίωνε, αφού έκανε αποδεκτή την ένστασή μου και ακύρωνε την πειθαρχική απόφαση του Δημάρχου Κω.
Τον Ιούνιο του 2013, ο τέως Δήμαρχος Κω, κος Κ. Καϊσερλης, άσκησε ένσταση κατά της ομόφωνης απόφασης του πιο πάνω Πειθαρχικού Συμβούλιου, προσφεύγοντας στο Δευτεροβάθμιο αντίστοιχο όργανο, η οποία – εκ νέου - απορρίφθηκε ομόφωνα, ως «απαραδέκτως ασκηθείσα» (αριθ. Απόφ.: 19/29-5-2014 – Α.Π.:1418/14991/10-6-2014), στα τέλη Μαΐου 2014.
Η στρατηγική καθολικής δίωξής μου από την Δημοτική Αρχή επαληθεύτηκε και το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα: τον μήνα Νοέμβριο του 2013 έλαβα γνώση της βαθμολόγησής μου από τον κο Θ. Νικηταρά, ως Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών για το έτος 2012 (με Mέσο Όρο: 7,4 στην κλίμακα 0 - 10). Μην έχοντας άλλα μέσα άμυνας από αυτά που μου δίνει ο νόμος (Π.Δ. 318/1992, αρθ. 22 - ΦΕΚ 161 Α/25-9-1992), υπέβαλα ένσταση στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο Υπαλλήλων ΟΤΑ Δωδεκανήσου, κατά της μεροληπτικής βαθμολόγησής μου από τον αρμόδιο, τότε Αντιδήμαρχο, κο Νικηταρά, την σχετική απόφαση του οποίου, ως σήμερα, αναμένω.
Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Η νυν Δημοτική Αρχή της Κω κατέβαλε προσπάθειες απομάκρυνσής μου από την Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών - στην οποία προσφέρω τις υπηρεσίες μου 28 σχεδόν, χρόνια - διότι δεν «εξυπηρετούσα» το «επιθυμητό σύστημα διαχείρισης» της κρίσιμης αυτής υπηρεσίας του Δήμου (όπως μπορώ να αποδείξω), αλλά ενεργούσα σύμφωνα με τους νόμους του κράτους προς όφελος των πολιτών. Δεν υπήρξα η «άβουλη / φοβική ή βολική» προϊσταμένη, «εύκαμπτο» στέλεχος στις επιδιώξεις της πολιτικής διοίκησης, αλλά προσπάθησα να ανταποκριθώ με σύνεση και ψυχραιμία στην ευθύνη του προϊσταμένου της υπηρεσίας, στην κατεύθυνση τήρησης της νομιμότητας, ενεργώντας - με συναίσθηση της ευθύνης που έφερα - σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της υπηρεσίας, προστατεύοντας τους συναδέλφους μου και φυσικά, τον εαυτό μου, κατ΄ επέκταση και την ίδια τη Δημοτική Αρχή.
Η άρνηση εκτέλεσης παράνομης εντολής του Δημάρχου Κω (στην περίπτωση του τουριστικού λεωφορείου του γραφείου ELMA – KOS TRAIN), δεν ήταν η αιτία, αλλά η αφορμή της αποπομπής μου, η οποία «στήθηκε» με συνοπτικές διαδικασίες κατ΄ εντολήν του τέως Δημάρχου Κω, με τη συνέργεια «πρόθυμων συναδέλφων». Θεωρώ άσκοπο να επεκταθώ στο ειδικό αυτό θέμα, άλλωστε, όσοι εμπλέκονται, γνωρίζουν την πραγματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, παραμένω στη διάθεση όποιου θα είχε ειδικότερο ενδιαφέρον, για κάθε πληροφορία.
Η χαμηλή βαθμολόγησή μου στη συνέχεια, την οποία κρίνω ως απροκάλυπτα μεροληπτική και μη αντικειμενική, εσκεμμένα άδικη και εκδικητική, καθοδηγούμενη από αισθήματα προσωπικής εμπάθειας και πολιτικής σκοπιμότητας, στοχεύοντας στην ηθική αλλά κυρίως, στην επαγγελματική μείωσή μου, αποτελεί μέρος της στρατηγικής προώθησης των «ημετέρων» ενόψει της επικείμενης διαδικασίας επιλογής προϊσταμένων των Διευθύνσεων του Δήμου της Κω (μείωση μορίων). Υποχρεώνομαι να αναφέρω ότι στη διάρκεια της εικοσιοκτάχρονης (28) σχεδόν, θητείας μου στο Δήμο της Κω (από τον Δεκέμβριο του 1986), άσκησα διοίκηση τμήματος για τέσσερα (4) χρόνια και επί δεκαπέντε (15) χρόνια ασκώ τα καθήκοντα προϊσταμένου Διευθύνσεων (δεκατρία στη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών και δύο σχεδόν, στη Διεύθυνση Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης). Συνεργάστηκα άριστα με τρεις, διαδοχικά, Δημάρχους, όπως προκύπτει από τις εκθέσεις αξιολόγησης των προηγούμενων ετών που υπάρχουν στον ατομικό υπηρεσιακό μου φάκελο και δεν έχουν περιέλθει στην αντίληψή μου παράπονα για την εργασία μου. Είμαι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος με θέμα την «αστική ανάπτυξη της πόλης της Κω» και έχω δημοσιεύσει αρκετές επιστημονικές εργασίες, ανακοινώσεις και άρθρα σχετικά με το αντικείμενό μου.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Όλο το διάστημα των 31 μηνών που μεσολάβησε ως σήμερα, δεν δημοσιοποίησα τίποτε σχετικό με την καταδίωξή μου από την νυν Δημοτική Αρχή, υπομένοντας με διακριτικότητα τις αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων της πολιτείας. Το γεγονός αυτό υποθέτω ότι, έχει εκληφθεί ως αδυναμία, φόβος, ατολμία και υποχωρητικότητα, λόγος για τον οποίο, η Δημοτική Αρχή της Κω εφάρμοσε την τακτική: «επίθεση, η καλύτερη άμυνα»!
Αλλά η υπομονή έχει και τα όριά της!!! Σ΄ αυτή τη δύσκολη συγκυρία της χώρας, ειδικότερα, μετά από όσα έχουν συμβεί σε όλο το φάσμα της ζωής μας και βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη, αισθάνομαι ότι έχω αυξημένη υποχρέωση ως ελληνίδα πολίτης, να υψώσω το ηθικό ανάστημά μου σε πρακτικές που θυμίζουν άλλες εποχές (προώθηση των «ευχάριστων» και όχι των «άριστων»), σε πρακτικές που συνέβαλαν στην καταστροφή της χώρας. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που με ώθησε να εκθέσω δημόσια την περίπτωσή μου, ως μια «κακή πρακτική», ως παράδειγμα «προς αποφυγήν».
Ολοκληρώνοντας, ας μου επιτραπεί να εκφράσω τη γνώμη, ότι «μεθοδεύσεις» του πολιτικού προσωπικού της χώρας ανάλογες της δικής μου περίπτωσης, όχι μόνο δεν θα εκσυγχρονίσουν την Δημόσια Διοίκηση, αντίθετα θα την οδηγήσουν, με μαθηματική ακρίβεια, στην οριστική διάλυσή της. Και σ΄ αυτή την περίπτωση υπάρχει και ατομικό μερίδιο ευθύνης.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Έφη Αναγνωστίδου
Αρχιτέκτονας
kosvoice