Πρωτοβουλίες από τους ίδιους τους πολίτες για την πρόοδο της Γερμανίας ζητεί η Άνγκελα Μέρκελ σε διάγγελμά της για το 2014 που θα μεταδοθεί εντός της ημέρας.

«Το κράτος πρέπει να επενδύσει. Μπορεί να δημιουργήσει καλές συνθήκες. Ωστόσο, η πολιτική δεν μπορεί να επιτύχει πολλά χωρίς όλους εσάς στη χώρα μας. Ό,τι καταφέρνει ο καθένας μας σε μικρή κλίμακα επηρεάζει ευρέως τη χώρα μας», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Επίσης, κάνει σαφές ότι όποιες κι αν είναι οι πολιτικές που ακολουθούνται στο Βερολίνο, η Γερμανία θα πρέπει να γνωρίζει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η Ευρώπη στην επιτυχημένη πορεία της και αντίστροφα.

«Η πρόοδος στη χώρα εξαρτάται από την πρόοδο στην Ευρώπη», σημειώνει η γερμανίδα καγκελάριος, τονίζοντας ότι πρέπει να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση που συνεχίζει να αποδυναμώνει μεγάλα τμήματα της ηπείρου.

Θέτει ως προτεραιότητα για τη χώρα την τήρηση της οικονομικής σταθερότητας, την παροχή υποστήριξης στις οικογένειες και την ανάπτυξη και σωστή εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Πηγή: skai.gr

Και μόνο στην… ηχώ του ονόματος της “Stratfor” κοντοστέκεται κάποιος, αν σκεφτούμε ότι το Ινστιτούτο Αναλύσεων με τη “σκοτεινή” αφετηρία ανάλυσης των διεθνών εξελίξεων, έχει καταφέρει να καρφιτσωθεί στη διαδρομή της ανθρωπότητας με την απόπειρα πρόγνωσης ενός μέλλοντος που προφανέστατα χτίζεται και δρομολογείται από το τρέχον παρόν.

Σήμερα, η “Stratfor” ασχολήθηκε με τα του οίκου μας. Και με μια μακροσκελή ανάλυση, επιχειρεί να προσεγγίσει την επικείμενη Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και τις παράπλευρες εξελίξεις που ενδεχομένως βιώσουμε ως ζώσα καθημερινότητα τους μήνες που έρχονται. Χωρίς να εξαιρείται της ανάλυσης η παράμετρος των εκλογών.

Αναφέρει χαρακτηριστικά το στρατηγικό σημείωμα της “Stratfor”: «Η Ελλάδα αναλαμβάνει για πέμπτη φορά από το 1981, όταν και έγινε μέλος της κοινής ευρωπαϊκής οικογένειας, την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και σκοπεύει να εστιάσει την ατζέντα της σε μια σειρά από πολιτικά και οικονομικά ζητήματα, με έμφαση στα σχέδια της Ε.Ε. για τη δρομολόγηση της τραπεζικής ένωσης, και στη μεταναστευτική κρίση, η οποία απασχολεί κυρίως τις χώρες της Μεσογείου.

Εξαιτίας της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα, σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, το διάστημα της Ελληνικής Προεδρίας δεν αναμένεται να έχει σημαντική επιρροή στην Ένωση. Οι σημαντικότερες αποφάσεις θα εξακολουθήσουν να λαμβάνονται στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες.

Η Αθήνα σχεδιάζει να προωθήσει μια σειρά από πρωτοβουλίες, δράσεις και στοχεύσεις, μια εκ των οποίων είναι η ”εμβάθυνση της Ένωσης”, σε μια εποχή αλλαγών και ιδιαιτεροτήτων.

Εκτός από το προβλήματα που απασχολούν συνολικά την ευρωζώνη, η Ελλάδα έχει και τα αμιγώς δικά της. Η χώρα βρίσκεται σε ύφεση για έξι χρόνια, με την ανεργία να αγγίζει ταβάνι, και να έχει φτάσει από το 9,5% του 2009, στο σχεδόν 27% το 2013.

Διαμορφώνοντας τον προϋπολογισμό της χώρας για το 2014, η κυβέρνηση Σαμαρά ανακοίνωσε ότι η οικονομία θα επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης αυτόν τον χρόνο, ακόμη όμως κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τα προβλήματα της Αθήνας δεν τελειώνουν.

Μελέτες αναφέρουν ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας μπορεί να φτάσει το 2020 στα επίπεδα του 157%, πολύ πάνω από τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για 124%. Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα η Αθήνα θα πιέσει για μια νέα απομείωση του χρέους της τους επόμενους μήνες, κάτι που αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις στη Γερμανία, καθώς και στις σκανδιναβικές χώρες.

Επιπλέον, η τρόικα θεωρεί ότι η Αθήνα έχει ένα δημοσιονομικό κενό που φτάνει στα επίπεδα του 1, 5 δισεκατομμυρίου ευρώ για το 2014, κάτι που σημαίνει ότι για το μεγαλύτερο διάστημα του επόμενου χρόνου, η Αθήνα και οι δανειστές της θα βρίσκονται σε αντιδικία για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Η τρόικα ενδιαφέρεται να διατητήσει ”αδιάβροχη” την ευρωζώνη, γι’ αυτό και πιθανότατα η Ελλάδα θα ενισχυθεί με πρόσθετη οικονομική βοήθεια τον επόμενο χρόνο, αν χρειαστεί, η κατάσταση ωστόσο περιπλέκεται από τη στιγμή που η κρίση διαχέεται στις χώρες του Βορρά, οι οποίες μέχρι σήμερα στήριζαν οικονομικά τον Νότο.

Η αναιμική οικονομική ανάπτυξη και η υψηλή ανεργία θα έχουν διαβρωτικές πολιτικές συνέπειες το 2014, με ευρωσκεπτικιστικά και αντισυστημικά κινήματα και πολιτικά κόμματα να προσδοκούν σημαντικά κέρδη στις εκλογές του Μαϊου του 2014 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Για την Αθήνα, ο προβληματισμός αφορά, εκτός από τις Ευρωεκλογές, και τις τοπικές εκλογές, που επίσης θα πραγματοποιηθούν τον Μάιο. Οι εκλογές αυτές εκτιμάται ότι μπορεί να εξασθενήσουν περαιτέρω τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας.

Τα δυο μεγαλύτερα, ιστορικά κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, η Κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία και το Κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ έχουν συγκροτήσει έναν κυβερνητικό Μεγάλο Συνασπισμό, που δέχεται διαρκείς πιέσεις λόγω της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα.

Ένα αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα κάποιου από τα δυο αυτά κόμματα, και μια δυνατή εμφάνιση των κομμάτων της Αριστεράς, ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ, ή της άκρας Δεξιάς, όπως της Χρυσής Αυγής, θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν κι άλλο την κυβέρνηση στην Αθήνα.

Σε ευρύτερο ευρωπαϊκό επίπεδο, ευρωσκεπτικιστικά και εθνικιστικά κόμματα είναι πιθανόν να έχουν δυνατή εκλογική παρουσία, και να αυξήσουν την παρέμβασή τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το οποίο θα προκύψει από τις εκλογές του Μαϊου. Μια εξέλιξη που θα δυσχεράνει την ευχέρεια των Ευρωπαίων να καταλήγουν σε συγκεκριμένες αποφάσεις, και στη συνέχεια να τις εφαρμόζουν.

Εξαιτίας του συνδυασμού εθνικής κρίσης στην Ελλάδα και πολιτικής κρίσης στην Ευρώπη, το εξάμηνο της Ελληνικής Προεδρίας δεν αναμένεται να διαδραματίσει κομβικό ρόλο στις εξελίξεις.

Οι περισσότερες σημαντικές αποφάσεις, για τους επόμενους έξι μήνες θα ληφθούν σε μέρη μακριά από την Αθήνα, όπως στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες», τονίζει στο σημείωμα στρατηγικής της η “Stratfor”.

Πηγή: ysterografa.gr

Δεν υπάρχει επίσημο αποτέλεσμα - Νέα συνάντηση στις 18 Δεκεμβρίου

Βρυξέλλες
Στο γενικό πλαίσιο για την εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών της Ευρωζώνης συμφώνησαν οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, ωστόσο, θα υπάρξει και νέα συνάντηση στις 18 Δεκεμβρίου, ενδεχομένως παρουσία του νέου (ή του νυν) υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας.

Η ΕΕ βρίσκεται υπό πίεση να καταλήξει σε συμφωνία, καθώς σε διαφορετική περίπτωση το νέο πλαίσιο θα «πάγωνε» για το μεγαλύτερο διάστημα του 2014 λόγω Ευρωεκλογών.

«Δεν έχουμε επίσημο αποτέλεσμα στην τσέπη μας ή στο τραπέζι, αλλά κάναμε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός στον καθορισμό συγκεκριμένων κατευθύνσεων και συγκεκριμένων πλαισίων» δήλωσε ο Λιθουανός υπουργός Οικονομικών Ριμάντας Σάντσιους.

«Καλύψαμε το 95% του δρόμου. Ο ενιαίος μηχανισμός εκκαθάρισης θα δει το φως της ημέρας. Η πολιτική αρχιτεκτονική έχει διαμορφωθεί τώρα σαφώς» συμπλήρωσε ο Γάλλος υπουργός Πιερ Μοσκοβισί.

Ο συμβιβασμός προβλέπει ότι το νέο πλαίσιο θα καλύπτει άμεσα τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρωζώνης μαζί με όλα τα διασυνοριακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

«Εάν μία μικρότερη τράπεζα έχει προβλήματα, τότε θα υπάγεται και αυτή στο ίδιο πλαίσιο. Σταδιακά θα δημιουργηθεί ενιαίο ταμείο εκκαθάρισης για να συγκεντρώνει κεφάλαια για την εκκαθάριση των τραπεζών, αλλά αρχικά αυτό θα έχει καθαρά τη μορφή ξεχωριστών εθνικών ταμείων» δήλωσαν υπουργοί.

Ιδιαίτερα η Γερμανία ήταν καχύποπτη απέναντι στο ενδεχόμενο να χρειασθεί να πληρώσει για προβληματικές τράπεζες άλλων χωρών.

Το Βερολίνο αντέδρασε στις προσπάθειες να υπάρχει η δυνατότητα βοήθειας των τραπεζών που έχουν ανάγκη από το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης, έως ότου το ταμείο εκκαθάρισης που θα χρηματοδοτείται από τις εισφορές των τραπεζών συγκεντρώσει το τελικό ποσό των 50 δις. ευρώ.

Ο Μοσκοβισί αναφέρθηκε στο ταμείο διάσωσης ως τελευταίο καταφύγιο (για τη χρηματοδότηση των τραπεζών), αλλά παραδέχθηκε ότι είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να οριστικοποιηθούν, μαζί με τις λεπτομέρειες για το ποιος θα έχει αρμοδιότητα για την αναδιάρθρωση ή το κλείσιμο μίας προβληματικής τράπεζας.

Ο Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες Μισέλ Μπαρνιέ προειδοποίησε ότι το διαμορφούμενο πλαίσιο -όπου στη λήψη αποφάσεων εμπλέκονται τόσο η Επιτροπή όσο και τα κράτη- θα αποδειχθεί «ιδιαίτερα πολύπλοκο».

Το συνολικό πλαίσιο πρόκειται να διαμορφωθεί στη βάση υφιστάμενων συνθηκών της ΕΕ, αλλά και μίας διακυβερνητικής συμφωνίας, η οποία θα υπογραφεί τον Μάρτιο, όπως δήλωσε ο Μοσκοβισί.

Αναμένεται τώρα να γίνει η επεξεργασία των τεχνικών και νομικών λεπτομερειών, καθώς οι υπουργοί αναμένεται να συναντηθούν στις 18 Δεκεμβρίου, αν και η ημερομηνία αυτή δεν έχει επιβεβαιωθεί.

«Φθάσαμε στο σημείο, όπου μπορούμε να πούμε ότι θα συμφωνήσουμε την επόμενη εβδομάδα», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προσθέτοντας: «Πρέπει να στείλουμε ένα κοινό μήνυμα στις χρηματοπιστωτικές αγορές ότι ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας είναι σταθερός».

Πηγή: tovima.gr

Δεν υπάρχει επίσημο αποτέλεσμα - Νέα συνάντηση στις 18 Δεκεμβρίου

Βρυξέλλες 
Στο γενικό πλαίσιο για την εκκαθάριση των προβληματικών τραπεζών της Ευρωζώνης συμφώνησαν οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, ωστόσο, θα υπάρξει και νέα συνάντηση στις 18 Δεκεμβρίου, ενδεχομένως παρουσία του νέου (ή του νυν) υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας.

Η ΕΕ βρίσκεται υπό πίεση να καταλήξει σε συμφωνία, καθώς σε διαφορετική περίπτωση το νέο πλαίσιο θα «πάγωνε» για το μεγαλύτερο διάστημα του 2014 λόγω Ευρωεκλογών.

«Δεν έχουμε επίσημο αποτέλεσμα στην τσέπη μας ή στο τραπέζι, αλλά κάναμε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός στον καθορισμό συγκεκριμένων κατευθύνσεων και συγκεκριμένων πλαισίων» δήλωσε ο Λιθουανός υπουργός Οικονομικών Ριμάντας Σάντσιους.

«Καλύψαμε το 95% του δρόμου. Ο ενιαίος μηχανισμός εκκαθάρισης θα δει το φως της ημέρας. Η πολιτική αρχιτεκτονική έχει διαμορφωθεί τώρα σαφώς» συμπλήρωσε ο Γάλλος υπουργός Πιερ Μοσκοβισί.

Ο συμβιβασμός προβλέπει ότι το νέο πλαίσιο θα καλύπτει άμεσα τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρωζώνης μαζί με όλα τα διασυνοριακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

«Εάν μία μικρότερη τράπεζα έχει προβλήματα, τότε θα υπάγεται και αυτή στο ίδιο πλαίσιο. Σταδιακά θα δημιουργηθεί ενιαίο ταμείο εκκαθάρισης για να συγκεντρώνει κεφάλαια για την εκκαθάριση των τραπεζών, αλλά αρχικά αυτό θα έχει καθαρά τη μορφή ξεχωριστών εθνικών ταμείων» δήλωσαν υπουργοί.

Ιδιαίτερα η Γερμανία ήταν καχύποπτη απέναντι στο ενδεχόμενο να χρειασθεί να πληρώσει για προβληματικές τράπεζες άλλων χωρών.

Το Βερολίνο αντέδρασε στις προσπάθειες να υπάρχει η δυνατότητα βοήθειας των τραπεζών που έχουν ανάγκη από το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης, έως ότου το ταμείο εκκαθάρισης που θα χρηματοδοτείται από τις εισφορές των τραπεζών συγκεντρώσει το τελικό ποσό των 50 δις. ευρώ.

Ο Μοσκοβισί αναφέρθηκε στο ταμείο διάσωσης ως τελευταίο καταφύγιο (για τη χρηματοδότηση των τραπεζών), αλλά παραδέχθηκε ότι είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να οριστικοποιηθούν, μαζί με τις λεπτομέρειες για το ποιος θα έχει αρμοδιότητα για την αναδιάρθρωση ή το κλείσιμο μίας προβληματικής τράπεζας.

Ο Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες Μισέλ Μπαρνιέ προειδοποίησε ότι το διαμορφούμενο πλαίσιο -όπου στη λήψη αποφάσεων εμπλέκονται τόσο η Επιτροπή όσο και τα κράτη- θα αποδειχθεί «ιδιαίτερα πολύπλοκο».

Το συνολικό πλαίσιο πρόκειται να διαμορφωθεί στη βάση υφιστάμενων συνθηκών της ΕΕ, αλλά και μίας διακυβερνητικής συμφωνίας, η οποία θα υπογραφεί τον Μάρτιο, όπως δήλωσε ο Μοσκοβισί.

Αναμένεται τώρα να γίνει η επεξεργασία των τεχνικών και νομικών λεπτομερειών, καθώς οι υπουργοί αναμένεται να συναντηθούν στις 18 Δεκεμβρίου, αν και η ημερομηνία αυτή δεν έχει επιβεβαιωθεί.

«Φθάσαμε στο σημείο, όπου μπορούμε να πούμε ότι θα συμφωνήσουμε την επόμενη εβδομάδα», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προσθέτοντας: «Πρέπει να στείλουμε ένα κοινό μήνυμα στις χρηματοπιστωτικές αγορές ότι ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας είναι σταθερός». 

Πηγή: tovima.gr

Σε ένα εκτενές άρθρό του στο protagon.gr,
ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Γιάνης Βαρουφάκης εξηγεί γιατί η Ιρλανδία δεν βγαίνει από την κρίση...
και δεν αποτελεί παράδειγμα επιτυχίας των μνημονιακών προγραμμάτων, όπως σκοπίμως διαμηνύεται από το Βερολίνο, τη Φραγκφούρτη και τις Βρυξέλλες.

"Εδώ κι έναν χρόνο διαφαίνονται οι προσπάθειές τους να αναδείξουν την Ιρλανδία ως τη ζωντανή «απόδειξη» πως η πολιτική τους πετυχαίνει όταν εφαρμόζεται ειλικρινά και με ενθουσιασμό. Τις τελευταίες εβδομάδες και μέρες, η προπαγανδιστική αυτή εκστρατεία ολοκληρώνεται με αποκορύφωμα την ανακοίνωση πως, από την ερχόμενη Άνοιξη, η Ιρλανδία θα έχει επανακάμψει στους κόλπους των μη πτωχευμένων μελών-κρατών της Ευρωζώνης" τονίζεται.

"Πριν προβούμε σε αναλύσεις και ερμηνείες ας ρίξουμε μια ματιά στην πραγματικότητα:

- Από τον Ιανουάριο του 2008, οι θέσεις εργασίας έχουν μειωθεί κατά 12,8%
- Κάθε χρόνο η καθαρή μετανάστευση (αριθμός ατόμων που εγκαταλείπουν τη χώρα μείον αριθμό ατόμων που μετακομίζουν σε αυτήν) ανέρχεται στους 33 χιλιάδες
- Έτσι, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Ιρλανδία έχει «χάσει», λόγω μετανάστευσης (κυρίως στη Βρετανία, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία, Καναδά και ΗΠΑ), το 16% των νέων ανθρώπων της, ηλικίας 18 με 45
- Παρά τη μαζική μετανάστευση, η Ιρλανδία σήμερα έχει 107 χιλιάδες περισσότερους ανέργους απ’ ό,τι είχε τον Ιανουάριο του 2008 – 296 χιλιάδες συνολικά (σε μια χώρα των 3 εκατομμυρίων ψυχών στην οποία όμως αναπτύσσονται τεράστιες πολυεθνικές επιχειρήσεις που, θα περίμενε κανείς, ενισχύουν την απασχόληση)
- Το δημόσιο χρέος, ως ποσοστό του ΑΕΠ, ανέρχεται σήμερα στο 121% ενώ το 2011 ήταν 105% και το 2010, όταν η χώρα κατέρρευσε, 91.1%
- Ο ρυθμός ανάπτυξης της εγχώριας οικονομίας κυμαίνεται, σήμερα, στο -1,2% (χωρίς δηλαδή να προσμετράται το εισόδημα πολυεθνικών, όπως η Google, το οποίο παράγεται εκτός Ιρλανδίας αλλά «περνά» από την Ιρλανδία, χωρίς να φορολογείται, ώστε να φοροδιαφεύγουν οι εν λόγω εταιρείες)
- Το δημοσιονομικό έλλειμμα του Ιρλανδικού κράτους είναι σήμερα ίσο με το 7,3% του ΑΕΠ
- Το ιδιωτικό χρέος των ιρλανδών πολιτών (χωρίς να υπολογίζεται ούτε το δημόσιο ούτε το εταιρικό χρέος) ισούται με το 200% του ΑΕΠ
- Τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών (που «φέρουν» αυτό το πιο προαναφερόμενο ιδιωτικό χρέος) έχασαν το 56% της αξίας τους από τότε που ξεκίνησε η Κρίση
- Το 17% των στεγαστικών δανείων δεν εξυπηρετούνται αλλά και δεν έχουν διαγραφεί από τα βιβλία των τραπεζών

"Είναι αξιοθαύμαστο πως αυτή η υπό κατάρρευση κοινωνική οικονομία παρουσιάζεται ανερυθρίαστα από τους αξιωματούχους του Βερολίνου, της Φραγκφούρτης και των Βρυξελλών ως «επιτυχία» του μνημονιακού προγράμματος που επιβλήθηκε στην Ιρλανδία. Όταν ερωτούνται πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι η Ιρλανδία «απέδρασε» από την κρίση χρέους-ύφεσης-τραπεζών, οι αξιωματούχοι δίνουν δύο απαντήσεις:

Πρώτον, αναφέρονται στην πραγματικά εντυπωσιακή εξαγωγική επίδοση της Ιρλανδίας.

Δεύτερον, μιλούν για την εξ ίσου εντυπωσιακή συρρίκνωση των spreads των επιτοκίων δανεισμού του ιρλανδικού κράτους η οποία, πράγματι, επιτρέπει στο Δουβλίνο να ελπίζει σε πλήρη επιστροφή στις χρηματαγορές.

Ας δούμε αυτά τα δύο στοιχεία λίγο πιο προσεκτικά.

Όσον αφορά τις εξαγωγές της χώρας, ένας αριθμός πρέπει να μας προβληματίσει: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι ιρλανδικές εξαγωγές ανέρχονται στο... 108% του ΑΕΠ της χώρας. Το νούμερο αυτό παραείναι καλό για να είναι αληθινό. Όπως όλοι γνωρίζουν, το ποσοστό αυτό είναι όλως διόλου πλασματικό και οφείλεται στο ότι η Ιρλανδία έχει αποφασίσει εδώ και 25 χρόνια να λειτουργεί ως παράδεισος για φοροδιαφεύγουσες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Πάρτε για παράδειγμα την Google. Από τα επίσημα στοιχεία που δηλώνει η επιχείρηση, σε κάθε υπάλληλο που η εταιρεία απασχολεί στην Ιρλανδία (συμπεριλαμβανομένου και του φύλακα, του κλητήρα, τω ανθρώπων της ρεσεψιόν κ.λπ.) αντιστοιχούν έσοδα της τάξης των €4,8 εκ. ετησίως. Προφανώς τέτοια καταπληκτική παραγωγικότητα δεν νοείται. Απλά, η Google εμφανίζει έσοδά της από παντού ως έσοδα της θυγατρικής της στην Ιρλανδία (η οποία υποτίθεται ότι «εξάγει» από την Ιρλανδία τις υπηρεσίες της Google στον υπόλοιπο κόσμο) με στόχο να εκμεταλλεύεται τη φορολογική συνθήκη του Δουβλίνου με φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής – συνθήκη που επιτρέπει σε εταιρείες με έδρα το Δουβλίνο να πληρώνουν εταιρικούς φόρους στην... Καραϊβική – δηλαδή να μην πληρώνουν πουθενά φόρους καθώς στους παραδείσους αυτούς της Καραϊβικής καταβάλουν φόρο μόνο τα φυσικά πρόσωπα και καθόλου φόρο... οι εταιρείες. Ουσιαστικά, μόνον ένα μικρό μέρος των εξαγωγών της Ιρλανδίας αφορούν πραγματικές εξαγωγές που συνεισφέρουν στην απασχόληση των ιρλανδών και στα ταμεία του Ιρλανδικού κράτους. Μάλιστα, οι πραγματικές εξαγωγές πολυεθνικών επιχειρήσεων βρίσκονται υπό πίεση και συρρικνώνονται. Π.χ. η παραγωγή, προς εξαγωγή, φαρμάκων κινδυνεύει να μειωθεί δραστικά καθώς οι πατέντες στις οποίες βασίζεται λήγουν η μία μετά την άλλη, και μάλιστα σύντομα.

Πάμε τώρα στα spreads των κρατικών ομολόγων. Είναι αλήθεια ότι έχουν μειωθεί πολύ. Όχι όμως αρκετά για να θεωρείται «βατή» η αναχρηματοδότηση του δημόσιου Ιρλανδικού χρέους το οποίο ξεπερνά το 120% του ΑΕΠ σε μια χώρα όπου η φορολογική βάση είναι ιδιαίτερα μικρή (λόγω χαμηλών συντελεστών φορολόγησης των εταιρειών) και ευάλωτη (λόγω της συνεχιζόμενης ύφεσης στην πραγματική, εγχώρια, οικονομία). Θα με ρωτήσετε όμως εύλογα: Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί οι αγορές έριξαν τα επιτόκια δανεισμού του Ιρλανδικού κράτους; Η απάντηση είναι απλή: Τα έριξαν επειδή έλαβαν το μήνυμα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Βερολίνο ότι η Ιρλανδία δεν θα αφεθεί ποτέ να κηρύξει στάση πληρωμών. Ότι, αν χρειαστεί, ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, ο κ. Draghi, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα εντάξει την Ιρλανδία στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων (ΟΜΤ) με το οποίο ο κ. Draghi απειλεί τις αγορές πως, αν τολμήσουν να στοιχηματίσουν σε άνοδο των spreads Ιταλίας, Ισπανίας και Ιρλανδίας, θα χάσουν περιουσίες ολόκληρες.

Με άλλα λόγια, αυτό που συνέβη είναι ότι η Ευρώπη αποφάσισε πως θέλει να προσποιηθεί ότι η Ιρλανδία, ο «υποδειγματικός της κρατούμενος», κατάφερε να απελευθερωθεί (δηλαδή να επιστρέψει στις αγορές) όταν στην πραγματικότητα η επιστροφή αυτή ούτε αυτοδύναμη είναι ούτε και συνεπάγεται ανεξαρτησία δημοσιονομικής πολιτικής. Ουσιαστικά, η Ιρλανδία είναι το ίδιο «κρατούμενη» όπως και τα δύο τελευταία χρόνια: απολύτως δεσμευμένη από την ΕΚΤ, όσον αφορά τον δανεισμό του Ιρλανδικού κράτους, και από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο όσον αφορά τη συνεχιζόμενη λιτότητα. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι αντί να δανείζεται υπό πλήρη δέσμευση και επιτήρηση από το EFSF-ESM, το Ιρλανδικό κράτος θα δανείζεται από τις αγορές κάτω από την επιτήρησή της (και πλήρη δέσμευση προς την) ΕΚΤ. Για τέτοια μη απόδραση μιλάμε.

Υ.Γ.: Έθεσα τις παραπάνω σκέψεις στον συνάδελφο Phil Pilkington, εξ Ιρλανδίας καταγόμενο. Αν ενδιαφέρεστε για την απάντησή του, πατήστε εδώ και προχωρήστε προς το τέλος του κειμένου όπου θα βρείτε την απάντηση του Phil."

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ακόμη και σε μια Ελλάδα με γονιδιακή θεώρηση της ιστορικής… μοναδικότητάς μας ως “ομφαλού της Γης”, είναι δύσκολο να μην στρέφει κανείς διαρκώς και περισσότερο επίμονα τη ματιά του στο εξωτερικό. Σε όσα δρομολογούνται σε έναν διεθνή περίγυρο από τον οποίο εξαρτάται το παρόν, επομένως και το μέλλον του τόπου. Αναζητώντας την εξωστρέφεια χωρίς την οποία το μέλλον θα παραμένει με σηκωμένο χειρόφρενο.

Αυτή η ματιά… παραέξω, εστιάζει αναπόφευκτα στο Βερολίνο. Τη Γερμανία. Εκεί όπου βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες για τη συγκρότηση της κυβέρνησης Μεγάλου Συνασπισμού, η οποίθα θα αναλάβει στη συνέχεια να διαχειριστεί τις τύχες της Ευρώπης.

Η Γερμανία δεν είναι φυσικά ακυβέρνητο καράβι. Όπως και κανείς δεν περιμένει πλέον ουσιαστικές αλλαγές στην πολιτική στόχευση της επόμενης κυβέρνησης, σε σχέση με τη σημερινή. Η σαρωτική επικράτηση της Άνγκελα Μέρκελ στις βουλευτικές εκλογές της 22ς Σεπτεμβρίου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το SPD  είναι σήμερα ένα… πρώην μεγάλο κόμμα, έχουν ως αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να μην διεξάγονται επί ίσοις όροις.

Το SPD παρέδωσε τα όπλα σχεδόν από το πρώτο λεπτό της διαπραγμάτευσης. Η ρητορική περί ανάπτυξης, κοινωνικής αλληλεγγύης και συνδρομής στους αδύναμους ξεχάστηκαν μπροστά στη θέα της εξουσίας. Το δέλεαρ των υπουργείων, από το οποίο φυσικά θα απουσιάζει το Οικονομικών, το οποίο θα κρατήσει το CDU/CSU με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και το SPD θα αναλάβει πιθανότατα το υπουργείο Εργασίας, εκεί όπου το πολιτικό κόστος είναι συνήθως απροδιόριστο.

Η συμφωνία του Σαββάτου για την τραπεζική ένωση της ευρωζώνης, είναι το πλέον πρόσφατο και εξαιρετικά ηχηρό παράδειγμα. Η “ατζέντα Μέρκελ” θα συνεχίσει να κυριαρχεί στη Γερμανία και την Ευρώπη, και να επηρεάζει καθοριστικά την καθημερινότητά μας.

Η κρίσιμη παράμετρος αφορά στο κατά πόσο η Μέρκελ της “επόμενης μέρας” θα είναι διαφορετική. Με φόντο τις προσωπικές φιλοδοξίες της να ηγηθεί και.. με τη βούλα της Ενωμένης Ευρώπης.

Πηγή: ysterografa.gr