Νέα γενιά ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία ύψους 13,48 δισ. ευρώ δημιουργήθηκε το 2015. Οι φόροι που έμειναν απλήρωτοι πέρυσι αντιστοιχούν σε πέντε φορές τα ετήσια έσοδα του ΕΝΦΙΑ που ανέρχονται σε 2,65 δισ. ευρώ.

Μόνο τον Δεκέμβριο δεν πληρώθηκαν βεβαιωμένες οφειλές 1,647 δισ. ευρώ αφού εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις φορολογικές υποχρεώσεις τους.

Μάλιστα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων ο Δεκέμβριος ήταν ο δεύτερος χειρότερος μήνας του 2015 όσον αφορά στην αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Στην πρώτη θέση βρίσκεται ο Αύγουστος με 1,67 δισ. ευρώ νέα απλήρωτα χρέη.

Το 2015, μέσα σε ένα χρόνο δημιουργήθηκαν νέα χρέη 13,480 δισ. ευρώ, έναντι 13,768 δις ευρώ το 2014, κάτι που σημαίνει ότι παρά τις ρυθμίσεις οφειλών, τα χρέη προς την εφορία συνεχίζουν να αυξάνονται.

Σχεδόν κάθε μήνα, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις λόγω οικονομικής αδυναμίας και έλλειψης ρευστότητας αφήνουν απλήρωτους φόρους πάνω από 1 δισ. ευρώ με τις συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές (παλαιές και νέες) προς το Δημόσιο να έχουν εκτιναχθεί πλέον στα 85,013 δισ. ευρώ.

Μη εισπράξιμο 
Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος από το ποσό αυτό, το οποίο υπολογίζεται ότι υπερβαίνει τα 70 δισ. ευρώ θεωρείται μη εισπράξιμο, καθώς αφορά οφειλές δημοτικών επιχειρήσεων, δημοσίων οργανισμών, πτωχευμένων επιχειρήσεων, ποσά που βεβαιώθηκαν σε πλασματικούς ΑΦΜ καθώς επίσης και υπέρογκα πρόστιμα του παλαιού Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και άλλων νομοθετικών ρυθμίσεων που είναι αδύνατο να εξοφληθούν. Πάντως, παρά την έκρηξη των χρεών, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων πέτυχε τους εισπρακτικούς στόχους που είχαν τεθεί από τις αρχές του έτους. Συγκεκριμένα, οι εισπράξεις έναντι του παλαιού ληξιπρόθεσμου χρέους (δηλαδή αυτού που είχε συσσωρευτεί μέχρι και τις αρχές του 2015 ήτοι των 71,533 δισ. ευρώ) ανήλθαν στο 12μηνο Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου 2015 στα 1,64 δισ. ευρώ, ενώ ο ετήσιος στόχος είναι να εισπραχθούν 1,7 δισ. ευρώ. Η διαφορά των 39 εκατ. ευρώ θεωρείται πολύ μικρή.

Επιπλέον, από το λεγόμενο εισπράξιμο ή «αποτελεσματικό» νέο χρέος το οποίο δημιουργήθηκε μέσα στο 2015 και το οποίο η εφορία υπολογίζει στα 8,646 δισ. ευρώ εισπράχθηκε ποσοστό 26,1% όταν ο αντίστοιχος στόχος είχε οριστεί στο 25%.

Ποινικές διώξεις για χρέη 20,1 δισ. ευρώ << Την ίδια ώρα αντιμέτωποι με ποινικές διώξεις και ποινές φυλάκισης για μη εμπρόθεσμη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο, αλλά και με κατηγορίες για ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος κινδυνεύουν να βρεθούν 14.218 φορολογούμενοι, που οφείλουν συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη 20,148 δισ. ευρώ στο Δημόσιο.

Πρόκειται για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις που έχουν καθυστερήσει να πληρώσουν ποσά φόρων άνω των 50.000 ευρώ για πάνω από 4 μήνες από την ημερομηνία λήξης των προβλεπόμενων προθεσμιών με αποτέλεσμα να έχουν υποβληθεί εναντίον τους μηνυτήριες αναφορές από τις αρμόδιες Δ.Ο.Υ. για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο.

Οι φορολογούμενοι αυτοί εντοπίστηκαν να μην έχουν καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά. Εκτός από τις ποινικές διώξεις για την μη πληρωμή των οφειλών τους στο Δημόσιο υπάρχει πιθανότητα να κατηγορηθούν και για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (ξέπλυμα μαύρου ή βρώμικου χρήματος).

Σύμφωνα με τα στοιχεία τη ΓΓΔΕ, στο 12μηνο Ιανουαρίου ? Δεκεμβρίου 2015 υποβλήθηκαν προς την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες:

14.218 αναφορές για υποθέσεις μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο άνω των 50.000 ευρώ. Τα ποσά των μη καταβληθέντων χρεών προς το Δημόσιο τα οποία σχετίζονται με τις αναφορές αυτές ανέρχονται σε 20,148 δισ. ευρώ.< 294 αναφορές για βεβαιωμένη φοροδιαφυγή άνω των 50.000 ευρώ. Τα ποσά που αναλογούν στα διαπραχθέντα αδικήματα φοροδιαφυγής φτάνουν συνολικά τα 896,91 εκατ. ευρώ.

• Σε έναν χρόνο 
Το 2015, μέσα σε ένα χρόνο δημιουργήθηκαν νέα χρέη 13,480 δισ. ευρώ, έναντι 13,768 δις ευρώ το 2014, κάτι που σημαίνει ότι παρά τις ρυθμίσεις οφειλών, τα χρέη προς την εφορία συνεχίζουν να αυξάνονται.

• Κάθε μήνα 
Σχεδόν κάθε μήνα, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις λόγω οικονομικής αδυναμίας και έλλειψης ρευστότητας αφήνουν απλήρωτους φόρους πάνω από 1 δισ. ευρώ.

Έλεγχοι χωρίς προσωπικό...

Στο μέτωπο των φορολογικών ελέγχων, τα στοιχεία από τις ελεγκτικές υπηρεσίες αποδεικνύουν ότι οι μεγάλες ελλείψεις προσωπικού και ο τεράστιος όγκος υποθέσεων, επέδρασαν αρνητικά στις επιδόσεις, τουλάχιστον ως προς τον αριθμό των υποθέσεων που ελέγχθησαν. Συγκεκριμένα, το ΚΕΦΟΜΕΠ, που ερευνά όλες τις λίστες της μεγάλης φοροδιαφυγής, ολοκλήρωσε 488 υποθέσεις (οι 102 μόνο το Δεκέμβριο), απέχοντας από το στόχο των 900 υποθέσεων. Ωστόσο, βεβαίωσε φόρους και πρόστιμα 417,17 εκατομμύρια ευρώ έναντι στόχου 325 εκατομμυρίων ευρώ, με αποτέλεσμα οι εισπράξεις των 63,63 εκατομμυρίων ευρώ που υπολείπονται του στόχου των 77 εκατ. ευρώ, να θεωρείται βέβαιο ότι θα φτάσουν τελικά σε πολύ υψηλότερα επίπεδα.

Ανάλογη είναι η εικόνα από το Κέντρο Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων, το οποίο κάλυψε το στόχο των υποθέσεων προς πλήρη έλεγχο (409 έναντι 400), αλλά οι βεβαιώσεις φόρων και προστίμων υστερούν σημαντικά, καθώς περιορίστηκαν στα 540,23 εκατομμύρια ευρώ, έναντι στόχου 2,6 δισ. ευρώ. Όσον αφορά, δε, στους μερικούς ελέγχους, ολοκλήρωσε μόλις 105 υποθέσεις έναντι στόχου 500, ενώ οι βεβαιώσεις έφτασαν 136,07 εκατομμύρια ευρώ έναντι στόχου 325 εκατ. ευρώ. Συνολικά οι εισπράξεις δεν απέχουν, πάντως, από το στόχο, καθώς διαμορφώθηκαν στα 344,61 εκατομμύρια ευρώ έναντι προσδοκίας 370 εκατ. ευρώ.

imerisia.gr

Του Gideon Rachman των Financial Times

«Προσφυγικό και δημόσιο χρέος της Ελλάδας μπορούν να συνδυαστούν. Η Γερμανία να συμφωνήσει σε μεγάλη διαγραφή χρέους με αντάλλαγμα τη συμβολή της Αθήνας στην ανακοπή των προσφύγων. Τα πρώτα βήματα, το παράδειγμα του Β’ Παγκόσμιου και οι δυσκολίες.

Η Ε.Ε. έχει αντιμετωπίσει δύο μεγάλες κρίσεις το τελευταίο εξάμηνο. Η μία αφορά το ευρώ και η άλλη το προσφυγικό. Από σύμπτωση, οι ίδιες δύο χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο και των δύο προβλημάτων, η Ελλάδα και η Γερμανία.

Το περασμένο καλοκαίρι, η Γερμανία έφτασε πολύ κοντά στο να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ, αντί να συμφωνήσει σε νέο δάνειο δισεκατομμυρίων ευρώ προς την ελληνική κυβέρνηση. Τώρα, η Γερμανία παραπαίει από το βάρος της έλευσης πάνω από 1 εκατ. προσφύγων, οι περισσότεροι εκ των οποίων πέρασαν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας.

Έφτασε η ώρα να σκεφτούμε δημιουργικά πως τα δύο προβλήματα μπορούν να συνδυαστούν σε ένα διπλωματικό πακέτο που θα βοηθάει και τις δύο χώρες. Το γενικό περίγραμμα της συμφωνίας θα είναι απλό.

Η Ελλάδα θα συμφωνήσει να σφραγίσει τα βόρεια σύνορα της με την βοήθεια της Ε.Ε., διακόπτοντας την ροή μεταναστών στην βόρεια Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία θα συμφωνήσει σε μια μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς και σε άμεση οικονομική βοήθεια για την διαχείριση της τρέχουσας κρίσης. Οι πρόσφυγες που θα καταφθάνουν στην Ελλάδα θα φιλοξενούνται στα ελληνικά νησιά, σε καταυλισμούς προσφύγων υπό την διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιστρέφουν στην Συρία (ή όπου αλλού πηγαίνουν) μόλις αποκατασταθεί η ειρήνη.

Το σχέδιο αυτό φαίνεται ακραίο. Αλλά πτυχές του μπορεί να έχουν ήδη αρχίσει διστακτικά να προωθούνται. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αξιωματούχοι της Ε.Ε. εξετάζουν την «περίφραξη» της Ελλάδας με το κλείσιμο των συνόρων ανάμεσα στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ, που είναι το βασικό μονοπάτι προς τα βόρεια.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, το σχέδιο αυτό «φέρεται να έχει την στήριξη του Βερολίνου». Η λήψη μέτρων μπορεί να γίνει σχετικά γρήγορα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε, ανέφερε ότι η Ε.Ε. πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο του προσφυγικού προβλήματος «μέσα στις επόμενες έξι με οκτώ εβδομάδες», προσθέτοντας: «Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε πλέον σε αυτά τα νούμερα».

Με μια πρώτη εκτίμηση, οποιαδήποτε ιδέα της συγκέντρωσης των προσφύγων στην Ελλάδα ακούγεται ριψοκίνδυνη.

Χωρίς καλή διαχείριση, θα μπορούσε να αφήσει εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους πρόσφυγες σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων η οποία είναι αντιμέτωπη με ανεργία 25% και ένα εθνικό χρέος που πλησιάζει το 180% του ΑΕΠ.
Αλλά το τεράστιο χρέος της Ελλάδας μπορεί τελικά να είναι το κλειδί για την λύση του προβλήματος. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, έχει επιμείνει επανειλημμένα ότι τα χρέη της χώρας πνίγουν την οικονομία. Η Γερμανία, που είναι ο μεγαλύτερος δανειστής της Ελλάδας, έχει επιμείνει επανειλημμένα ότι τα γερμανικά δάνεια στην Αθήνα πρέπει τελικά να αποπληρωθούν. Αλλά η προσφυγική κρίση έχει δημιουργήσει ένα πιο άμεσο πρόβλημα για τους Γερμανούς φορολογουμένους από το σχετικά αφηρημένο ερώτημα για το πότε η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της.

Αν οι Έλληνες εμφανίζονταν να κάνουν μια μεγάλη χάρη στους Γερμανούς με τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, θα ήταν πολύ πιο εύκολο για την Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ να υποστηρίξει στους ψηφοφόρους της μια πρόταση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Και μόλις έκαναν την πρώτη κίνηση οι Γερμανοί, θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι πιστωτές της Ελλάδας. Η συμφωνία θα ήταν ελκυστική και για την Ελλάδα. Θα προσέφερε μια οριστική ανακούφιση από τα χρέη, με αντάλλαγμα έναν προσωρινό ρόλο ως το βασικό κέντρο υποδοχής της Ε.Ε. για τους πρόσφυγες. Η Ε.Ε. θα μπορούσε επίσης να αναλάβει το βάρος της χρηματοδότησης και της διαχείρισης των προσφυγικών κέντρων στο ελληνικό έδαφος, που θα μπορούσαν να προσφέρουν προστασία και εκπαίδευση για τα παιδιά και ευκαιρίες απασχόλησης για τους ενήλικες.

Ορισμένοι θα αντιτείνουν πως θα ήταν ανήθικο ή παράνομο για την Ευρώπη να αλλάξει το τρέχον σύστημα για το άσυλο. Αλλά το σύστημα αυτό βρίσκεται ούτως ή άλλως στα πρόθυρα της κατάρρευσης και θρέφει την άνοδο των ακραίων πολιτικών δυνάμεων εντός της Ε.Ε. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αισθάνονται συμπόνοια για τους πρόσφυγες που φοβούνται ότι θα χάσουν τις ζωές τους αλλά ανησυχούν για ένα ανεξέλεγκτο κύμα μετανάστευσης από την Μέση Ανατολή.

Οπότε είναι κρίσιμο να σπάσει η σύνδεση ανάμεσα στην προσωρινή προστασία από τον πόλεμο και την προσφορά μόνιμης μετανάστευσης στην Ε.Ε. Μόλις η σύνδεση αυτή σπάσει, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα καθησυχαστεί. Και ενώ οι άνθρωποι που κινδυνεύουν θα συνεχίσουν να δέχονται προστασία εντός της Ευρώπης, το κλείσιμο της πορείας προς την Γερμανία θα αποδυναμώσει τον βασικό παράγοντα έλξης για τους οικονομικούς μετανάστες.

Ένα μοντέλο που θα μπορούσαν να σκεφτούν οι Ευρωπαίοι είναι οι καταυλισμοί που δημιουργήθηκαν για εκατομμύρια εκπατρισμένους στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προσέφεραν καταφύγιο και βοήθησαν οικογένειες να ξαναενωθούν. Πολύ εκπατρισμένοι επανεγκαταστάθηκαν σε τρίτες χώρες, λόγω της αλλαγής των συνόρων. Αλλά η καλύτερη επιλογή ήταν πάντοτε η επιστροφή των προσφύγων στις χώρες τους.

Όσο ζοφερή και αν είναι η σημερινή κατάσταση στην Μέση Ανατολή, δεν είναι τόσο χαοτική όσο στην μεταπολεμική Ευρώπη, που κάνει πιο ρεαλιστική την ιδέα ότι θα επιστρέψουν κάποια στιγμή στο σπίτι τους οι Σύροι, Ιρακινοί και άλλοι πρόσφυγες. Το έργο της ανοικοδόμησης της Συρίας, μετά τον πόλεμο, θα είναι πολύ πιο εύκολο αν η μεσαία τάξη της χώρας δεν έχει στο μεταξύ εγκατασταθεί εντός της Ε.Ε. Ο επαναπατρισμός των Σύρων προσφύγων θα έχει καθοριστική σημασία στο να αποκτήσει και πάλι μέλλον η χώρα.

Φυσικά υπάρχει ο κίνδυνος ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί και ότι τα «προσωρινά» προσφυγικά κέντρα θα γίνουν μόνιμα, όπως συνέβη και στην Παλαιστίνη. Αλλά, αν σε λίγα χρόνια, υπάρχουν μικρές πιθανότητες να επιστρέψουν σπίτι τους οι Σύροι, τότε το καθεστώς όσων ζουν στους καταυλισμούς προσφύγων της Ε.Ε. μπορεί να επανεξεταστεί. Τουλάχιστον μια επανεξέταση θα μπορούσε να γίνει με ομαλό και οργανωμένο τρόπο και όχι στην σημερινή χαοτική ατμόσφαιρα.

Είμαι βέβαιος πως μια σοβαρή εξέταση μις συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία για επίλυση του προβλήματος του χρέος με αντάλλαγμα το προσφυγικό θα εμφάνιζε μια σειρά από πρακτικά, ηθικά και νομικά προβλήματα.

Αλλά δεν έχω ακούσει ακόμα κάποια καλύτερη ιδέα.»

euro2day.gr