Σε ρυθμούς Eurovision από σήμερα η Ευρώπη.

Σύμφωνα με την κλήρωση που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Στοκχόλμη, η Ελλάδα διαγωνίζεται στο πρώτο μέρος του Πρώτου Ημιτελικού, Τρίτη, 10 Μαΐου. Στον δεύτερο μερος του πρώτου ημιτελικού κληρώθηκε η Κυπρος. 

Μια δύσκολη κλήρωση για τη χώρα μας θεωρητικά, αφού οι παραδοσιακές της σύμμαχοι στο διαγωνισμό κληρώθηκαν κυρίως στον 2ο Ημιτελικό. 

Ο 61ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision, θα διεξαχθεί στη Στοκχόλμη. 
Η κλήρωση έγινε στη Χρυσή Αίθουσα του Δημαρχείου της Στοκχόλμης, όπου παρουσιάστηκε το σύνθημα αλλά και το λογότυπο της φετινής διοργάνωσης.

To σύνθημα είναι μια έκκληση ενότητας που κωδικοποιείται στην πρόσκληση «COME TOGETHER», ενώ οι Σουηδοί διοργανωτές επέλεξαν ως λογότυπο το λουλούδι πικραλίδα ή ταραξάκο.

Συνολικά 18 χώρες θα λάβουν μέρος στον Ημιτελικό της Τρίτης και 19 στον Ημιτελικό της Πέμπτης. 
Στον Πρώτο, θα ψηφίσουν, εκτός από τις διαγωνιζόμενες και οι Ισπανία, Γαλλία, Σουηδία. 
Στον Δεύτερο θα ψηφίσουν και οι Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία.

Αναλυτικά η κλήρωση:
Α΄ Ημιτελικός (Τρίτη, 10 Μαΐου)
Πρώτο μέρος
· Αρμενία
· Φινλανδία
· Ελλάδα
· Κροατία
· Μολδαβία
· Ολλανδία
· Ρωσία
· Άγιος Μαρίνος
· Ουγγαρία
Δεύτερο Μέρος
· Αζερμπαϊτζάν
· Βοσνία Ερζεγοβίνη
· Κύπρος
· Εσθονία
· Ισλανδία
· Μάλτα
· Μαυροβούνιο
· Τσεχία
· Αυστρία

Β΄ Ημιτελικός (Πέμπτη, 12 Μαΐου)
Πρώτο Μέρος
· Αυστραλία
· Ιρλανδία
· Ισραήλ
· Λετονία
· Λιθουανία
· ΠΓΔΜ
· Πολωνία
· Ελβετία
· Σερβία
· Λευκορωσία
Δεύτερο Μέρος
· Αλβανία
· Βέλγιο
· Βουλγαρία
· Δανία
· Γεωργία
· Νορβηγία
· Ρουμανία
· Σλοβενία
· Ουκρανία

Του Gideon Rachman των Financial Times

«Προσφυγικό και δημόσιο χρέος της Ελλάδας μπορούν να συνδυαστούν. Η Γερμανία να συμφωνήσει σε μεγάλη διαγραφή χρέους με αντάλλαγμα τη συμβολή της Αθήνας στην ανακοπή των προσφύγων. Τα πρώτα βήματα, το παράδειγμα του Β’ Παγκόσμιου και οι δυσκολίες.

Η Ε.Ε. έχει αντιμετωπίσει δύο μεγάλες κρίσεις το τελευταίο εξάμηνο. Η μία αφορά το ευρώ και η άλλη το προσφυγικό. Από σύμπτωση, οι ίδιες δύο χώρες βρίσκονται στο επίκεντρο και των δύο προβλημάτων, η Ελλάδα και η Γερμανία.

Το περασμένο καλοκαίρι, η Γερμανία έφτασε πολύ κοντά στο να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ, αντί να συμφωνήσει σε νέο δάνειο δισεκατομμυρίων ευρώ προς την ελληνική κυβέρνηση. Τώρα, η Γερμανία παραπαίει από το βάρος της έλευσης πάνω από 1 εκατ. προσφύγων, οι περισσότεροι εκ των οποίων πέρασαν στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας.

Έφτασε η ώρα να σκεφτούμε δημιουργικά πως τα δύο προβλήματα μπορούν να συνδυαστούν σε ένα διπλωματικό πακέτο που θα βοηθάει και τις δύο χώρες. Το γενικό περίγραμμα της συμφωνίας θα είναι απλό.

Η Ελλάδα θα συμφωνήσει να σφραγίσει τα βόρεια σύνορα της με την βοήθεια της Ε.Ε., διακόπτοντας την ροή μεταναστών στην βόρεια Ευρώπη. Σε αντάλλαγμα, η Γερμανία θα συμφωνήσει σε μια μεγάλη διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς και σε άμεση οικονομική βοήθεια για την διαχείριση της τρέχουσας κρίσης. Οι πρόσφυγες που θα καταφθάνουν στην Ελλάδα θα φιλοξενούνται στα ελληνικά νησιά, σε καταυλισμούς προσφύγων υπό την διαχείριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα επιστρέφουν στην Συρία (ή όπου αλλού πηγαίνουν) μόλις αποκατασταθεί η ειρήνη.

Το σχέδιο αυτό φαίνεται ακραίο. Αλλά πτυχές του μπορεί να έχουν ήδη αρχίσει διστακτικά να προωθούνται. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αξιωματούχοι της Ε.Ε. εξετάζουν την «περίφραξη» της Ελλάδας με το κλείσιμο των συνόρων ανάμεσα στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ, που είναι το βασικό μονοπάτι προς τα βόρεια.

Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times, το σχέδιο αυτό «φέρεται να έχει την στήριξη του Βερολίνου». Η λήψη μέτρων μπορεί να γίνει σχετικά γρήγορα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε, ανέφερε ότι η Ε.Ε. πρέπει να ανακτήσει τον έλεγχο του προσφυγικού προβλήματος «μέσα στις επόμενες έξι με οκτώ εβδομάδες», προσθέτοντας: «Δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε πλέον σε αυτά τα νούμερα».

Με μια πρώτη εκτίμηση, οποιαδήποτε ιδέα της συγκέντρωσης των προσφύγων στην Ελλάδα ακούγεται ριψοκίνδυνη.

Χωρίς καλή διαχείριση, θα μπορούσε να αφήσει εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους πρόσφυγες σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων η οποία είναι αντιμέτωπη με ανεργία 25% και ένα εθνικό χρέος που πλησιάζει το 180% του ΑΕΠ.
Αλλά το τεράστιο χρέος της Ελλάδας μπορεί τελικά να είναι το κλειδί για την λύση του προβλήματος. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, έχει επιμείνει επανειλημμένα ότι τα χρέη της χώρας πνίγουν την οικονομία. Η Γερμανία, που είναι ο μεγαλύτερος δανειστής της Ελλάδας, έχει επιμείνει επανειλημμένα ότι τα γερμανικά δάνεια στην Αθήνα πρέπει τελικά να αποπληρωθούν. Αλλά η προσφυγική κρίση έχει δημιουργήσει ένα πιο άμεσο πρόβλημα για τους Γερμανούς φορολογουμένους από το σχετικά αφηρημένο ερώτημα για το πότε η Ελλάδα θα αποπληρώσει τα χρέη της.

Αν οι Έλληνες εμφανίζονταν να κάνουν μια μεγάλη χάρη στους Γερμανούς με τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, θα ήταν πολύ πιο εύκολο για την Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ να υποστηρίξει στους ψηφοφόρους της μια πρόταση για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Και μόλις έκαναν την πρώτη κίνηση οι Γερμανοί, θα ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι πιστωτές της Ελλάδας. Η συμφωνία θα ήταν ελκυστική και για την Ελλάδα. Θα προσέφερε μια οριστική ανακούφιση από τα χρέη, με αντάλλαγμα έναν προσωρινό ρόλο ως το βασικό κέντρο υποδοχής της Ε.Ε. για τους πρόσφυγες. Η Ε.Ε. θα μπορούσε επίσης να αναλάβει το βάρος της χρηματοδότησης και της διαχείρισης των προσφυγικών κέντρων στο ελληνικό έδαφος, που θα μπορούσαν να προσφέρουν προστασία και εκπαίδευση για τα παιδιά και ευκαιρίες απασχόλησης για τους ενήλικες.

Ορισμένοι θα αντιτείνουν πως θα ήταν ανήθικο ή παράνομο για την Ευρώπη να αλλάξει το τρέχον σύστημα για το άσυλο. Αλλά το σύστημα αυτό βρίσκεται ούτως ή άλλως στα πρόθυρα της κατάρρευσης και θρέφει την άνοδο των ακραίων πολιτικών δυνάμεων εντός της Ε.Ε. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αισθάνονται συμπόνοια για τους πρόσφυγες που φοβούνται ότι θα χάσουν τις ζωές τους αλλά ανησυχούν για ένα ανεξέλεγκτο κύμα μετανάστευσης από την Μέση Ανατολή.

Οπότε είναι κρίσιμο να σπάσει η σύνδεση ανάμεσα στην προσωρινή προστασία από τον πόλεμο και την προσφορά μόνιμης μετανάστευσης στην Ε.Ε. Μόλις η σύνδεση αυτή σπάσει, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα καθησυχαστεί. Και ενώ οι άνθρωποι που κινδυνεύουν θα συνεχίσουν να δέχονται προστασία εντός της Ευρώπης, το κλείσιμο της πορείας προς την Γερμανία θα αποδυναμώσει τον βασικό παράγοντα έλξης για τους οικονομικούς μετανάστες.

Ένα μοντέλο που θα μπορούσαν να σκεφτούν οι Ευρωπαίοι είναι οι καταυλισμοί που δημιουργήθηκαν για εκατομμύρια εκπατρισμένους στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Προσέφεραν καταφύγιο και βοήθησαν οικογένειες να ξαναενωθούν. Πολύ εκπατρισμένοι επανεγκαταστάθηκαν σε τρίτες χώρες, λόγω της αλλαγής των συνόρων. Αλλά η καλύτερη επιλογή ήταν πάντοτε η επιστροφή των προσφύγων στις χώρες τους.

Όσο ζοφερή και αν είναι η σημερινή κατάσταση στην Μέση Ανατολή, δεν είναι τόσο χαοτική όσο στην μεταπολεμική Ευρώπη, που κάνει πιο ρεαλιστική την ιδέα ότι θα επιστρέψουν κάποια στιγμή στο σπίτι τους οι Σύροι, Ιρακινοί και άλλοι πρόσφυγες. Το έργο της ανοικοδόμησης της Συρίας, μετά τον πόλεμο, θα είναι πολύ πιο εύκολο αν η μεσαία τάξη της χώρας δεν έχει στο μεταξύ εγκατασταθεί εντός της Ε.Ε. Ο επαναπατρισμός των Σύρων προσφύγων θα έχει καθοριστική σημασία στο να αποκτήσει και πάλι μέλλον η χώρα.

Φυσικά υπάρχει ο κίνδυνος ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί και ότι τα «προσωρινά» προσφυγικά κέντρα θα γίνουν μόνιμα, όπως συνέβη και στην Παλαιστίνη. Αλλά, αν σε λίγα χρόνια, υπάρχουν μικρές πιθανότητες να επιστρέψουν σπίτι τους οι Σύροι, τότε το καθεστώς όσων ζουν στους καταυλισμούς προσφύγων της Ε.Ε. μπορεί να επανεξεταστεί. Τουλάχιστον μια επανεξέταση θα μπορούσε να γίνει με ομαλό και οργανωμένο τρόπο και όχι στην σημερινή χαοτική ατμόσφαιρα.

Είμαι βέβαιος πως μια σοβαρή εξέταση μις συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Γερμανία για επίλυση του προβλήματος του χρέος με αντάλλαγμα το προσφυγικό θα εμφάνιζε μια σειρά από πρακτικά, ηθικά και νομικά προβλήματα.

Αλλά δεν έχω ακούσει ακόμα κάποια καλύτερη ιδέα.»

euro2day.gr

Νομικά και γεωγραφικά εμπόδια δυσκολεύουν τον αποτελεσματικό έλεγχο των συνόρων της Ελλάδας, υπογραμμίζει η Frontex, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη Διαχείριση της Επιχειρησιακής Συνεργασίας στα Εξωτερικά Σύνορα των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ώρα που η Αθήνα δέχεται επικρίσεις από ορισμένους Ευρωπαίους εταίρους της που την κατηγορούν ότι επιτρέπει την είσοδο σε υπερβολικά πολλούς μετανάστες.

Όταν τα πλοία περισυλλέγουν μετανάστες στη θάλασσα, είναι απλώς νομικά αδύνατον για τη Frontex να τους επαναπατρίσει. «Έτσι ήταν ανέκαθεν, αυτή είναι η αρχή της μη επαναπροώθησης», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο η εκπρόσωπος του Οργανισμούς που εδρεύει στη Βαρσοβία, η οποία επέστρεψε μόλις στην Πολωνία από τη Λέσβο.

«Είναι πολύ εύκολο να φτάσει κανείς (στην Ελλάδα) δια θαλάσσης. Δεν έχουμε να κάνουμε με έναν αγρό, όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε έναν φράχτη», υπογράμμισε η Εύα Μονκιούρ. «Με βάση το διεθνές δίκαιο, κάθε άνθρωπος που περνά τα ευρωπαϊκά σύνορα έχει τη δυνατότητα να καταθέσει αίτημα για τη χορήγηση ασύλου», υπενθύμισε.

Η Ελλάδα δέχεται πιέσεις από ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Αυστρία, για να ελέγξει καλύτερα τα σύνορά της με την Τουρκία, την κυριότερη πύλη εισόδου των προσφύγων και μεταναστών στην ΕΕ. Όμως τα πλοία και οι συνεργαζόμενοι με τη Frontex όταν εντοπίζουν πρόσφυγες στη θάλασσα «δεν μπορούν παρά να τους μεταφέρουν στην Ελλάδα», συνέχισε η Μονκιούρ. «Στη μέση της θάλασσας είναι αδύνατον να τους ερευνήσουμε, πολύ περισσότερο που συχνά δεν διαθέτουν έγγραφα ταυτότητας», είπε η εκπρόσωπος.

«Μόνο εκείνοι που περισυλλέγονται από τους Τούρκους οδηγούνται στην Τουρκία», υπογράμμισε. «Και μόνο οι διακινητές κάνουν στροφή 180 μοιρών όταν αντικρίζουν τα πλοία της Frontex, γιατί κινδυνεύουν με φυλάκιση. Οι μετανάστες δεν κινδυνεύουν με τίποτα —παρά μόνο όταν διακινδυνεύουν τη ζωή τους στην ανοιχτή θάλασσα— γιατί οι περισσότεροι θέλουν να ζητήσουν άσυλο και οι άλλοι θέλουν μόνο να φτάσουν στην Ευρώπη».

Εξάλλου, συνέχισε η Μονκιούρ, είναι σχεδόν αδύνατον να ελεγχθούν τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα και επιπλέον η Ελλάδα έχει εκατοντάδες νησιά, ορισμένα από τα οποία είναι ακατοίκητα και βρίσκονται πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές.

Το ίδιο ισχύει και για τα θαλάσσια σύνορα της Λιβύης, που είναι μήκους χιλιάδων χιλιομέτρων και απ’ όπου οι μετανάστες επιχειρούν να φτάσουν στην Ιταλία. «Το να προσπαθείς να εντοπίσεις ένα πλοιάριο με πρόσφυγες είναι σαν να ψάχνεις ένα αυτοκίνητο σε μια χώρα σαν τη Ρουμανία», τόνισε. Επιπροσθέτως, αυτοί που φεύγουν από τη Λιβύη πλέουν στα διεθνή θαλάσσια ύδατα, όπου η νομοθεσία προστατεύει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και απαγορεύει στις λιμενικές αρχές να παρεμποδίσουν ένα πλοιάριο, παρά μόνο για να παράσχουν βοήθεια στους επιβάτες του.

Το πρόβλημα αυτή «δεν υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, αφού τα πλοία της Frontex βρίσκονται πάντα στα χωρικά ύδατα της μίας ή της άλλης χώρας», κατέληξε.

newsbeast.gr

Εχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας τη σκέψη να προχωρήσει σε ακόμη μία απόφαση υψηλού ρίσκου, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα; Με την απόφαση αυτή να είναι να στηθούν και πάλι κάλπες σε διάστημα μικρότερο από αυτό που θα επέβαλλε και θα επέτρεπε η πολιτική σταθερότητα;

Οι σχετικές πληροφορίες -και εκτιμήσεις- τόσο του Βερολίνου όσο και της Ουάσινγκτον είναι ότι στις σκέψεις του πρωθυπουργού -αναλόγως του πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα για την κυβέρνηση, σε συνάρτηση με την πορεία των συνεχών διαπραγματεύσεων με το κουαρτέτο των δανειστών- είναι να προχωρήσει, για ακόμη μία φορά, στην εφαρμογή ενός εκλογικού σεναρίου.

Το ενδεχόμενο πρόωρων καλπών έχει αρχίσει να συζητείται έντονα μεταξύ Νεοδημοκρατών βουλευτών, από τους οποίους οι «καραμανλικοί» το θεωρούν περίπου βέβαιο. Καθόλου, δε, τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται και η ανάλογη πεποίθηση για απρόοπτες πολιτικές εξελίξεις που εξέφρασε, μιλώντας στο ραδιόφωνο των «Π», ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, θεωρώντας πολύ πιθανή τη διενέργεια εκλογών εντός του 2016. Αλλωστε, ο ίδιος, σοβαρός πολιτικός, εκπροσωπεί ένα κόμμα που, παρά τον περιορισμό του σε χαμηλά πλέον ποσοστά, και καλή πληροφόρηση έχει και σε έγκυρες πολιτικές αναλύσεις και εκτιμήσεις προβαίνει.

ΕΥΧΕΡΕΙΑ

Οι λόγοι για τους οποίους οι ξένοι θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας σκοπεύει πάλι να αιφνιδιάσει είναι οι εξής:

Πρώτον, έχει δείξει στο παρελθόν, τόσο με το δημοψήφισμα όσο και με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ότι αρέσκεται να χρησιμοποιεί ως άλλοθι τον λαό για αποφάσεις που σκοπεύει να πάρει έναντι διαπραγματευτικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει με τους ξένους δανειστές. Ειδικώς, μάλιστα, με την ευχέρεια που έχει να ερμηνεύει κατά το δοκούν κάθε αποτέλεσμα, ο ίδιος τουλάχιστον έχει μείνει ακόμη και σήμερα με την πεποίθηση ότι η προσφυγή στον λαό είναι ένα από τα πολιτικά όπλα που εξακολουθεί να διαθέτει.
Δεύτερον, Βρυξέλλες και Βερολίνο μπορεί να μην επιτρέπουν μια νέα προσφυγή στις κάλπες, με «αντίποινα» μια οικονομική ασφυξία, αλλά δεν μπορούν να αποτρέψουν μια κυβέρνηση από το να προχωρήσει σε προσφυγή στον λαό, στο πλαίσιο των συνταγματικών προβλέψεων κάθε κράτους-μέλους. Αλλωστε, ούτε στην περίπτωση του δημοψηφίσματος ούτε σε αυτή των εκλογών του Σεπτεμβρίου διάκειντο ευνοϊκά, αλλά και ο Τσίπρας έκανε αυτό που ήθελε και την οικονομική ασφυξία αντιμετώπισε η χώρα, αλλά και νέο πλαίσιο αξιολόγησης διαμορφώθηκε. Και αυτό έχει στα υπ’ όψιν του ο πρωθυπουργός (ασχέτως αν τη φορά αυτή ο ελιγμός θα του βγει).
Τρίτον, ανεξαρτήτως του αν εγκρίνουν ή όχι οι έξω τα πολιτικά παιχνίδια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έχουν αποδεχθεί ότι τα όποια δυσμενή για την κοινωνία μέτρα μόνο αυτός μπορεί να τα περάσει. Στο πλαίσιο της συλλογιστικής αυτής βρίσκεται και η εξώθηση και καθιέρωση του υπό τον Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ στον κεντροαριστερό χώρο. Ετσι, τον ανάγκασαν σε έναν πολιτικό ρεαλισμό που, σε πρώτη φάση, «προέβλεπε» την απαλλαγή από τις ιδεοληπτικές ακρότητες κάποιων συνιστωσών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα, με την κήρυξη των εκλογών, να αποχωρήσουν ο Λαφαζάνης και όσοι τον ακολουθούσαν. Προφανώς, η εκκαθάριση δεν έχει πλήρως ολοκληρωθεί και ενδεχομένως οι νέες εκλογές, είτε με λίστα είτε με σταυρό, θα αποτελέσουν μια ανάλογη ευκαιρία, σε συνδυασμό μάλιστα με προσχωρήσεις στη θέση εκείνων που δεν θα είναι υποψήφιοι.
«Πονηριά» με στόχο τον Μητσοτάκη

Υπάρχει ένας τέταρτος λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ίσως αποφασίσει εκ νέου την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Διά των εκλογών, λοιπόν, έχει μπροστά του δύο ενδεχόμενα:

(α) Να κερδίσει και πάλι, έστω και με μια πύρρειο νίκη, οπότε στην περίπτωση αυτή «εξαφανίζει» πολιτικά τον νέο του αντίπαλο, προτού καν αυτός παγιωθεί ως εναλλακτική λύση στη σκέψη των εκλογέων. Συγχρόνως, τον πιάνει απροετοίμαστο. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα… ηχήσουν «τύμπανα πολέμου» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διότι δεν θα έχει κατορθώσει να νικήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ελπίδες που αναζωπυρώθηκαν με την εκλογή Μητσοτάκη. Το ίδιο ίσως να συμβεί και με απλώς οριακή νίκη της Ν.Δ., παρ’ όλα όσα καταμαρτυρούνται στην κυβέρνηση της «για πρώτη φορά Αριστεράς».

(β) Στην περίπτωση που ο Τσίπρας χάσει από τη Νέα Δημοκρατία -μια και οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν απώλεια δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία-, αναγκάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σηκώσει αυτός το βάρος των επώδυνων μέτρων, δεδομένου ότι ο ίδιος γνωρίζει ότι η παράταση της χρονικής διάρκειας της αξιολόγησης σημαίνει και πρόσθετα μέτρα. Ετσι, την οργή της κοινωνίας θα την εισπράξει ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. Καθ’ όλο, δε, το διάστημα εκείνης της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης -με κομματικούς συμμάχους, βεβαίως- ο ΣΥΡΙΖΑ θα προετοιμάζει την επόμενη μέρα, παραμυθιάζοντας τον κόσμο ότι η κυβέρνησή του, υπό τον Αλέξη Τσίπρα, δεν καθυστερούσε, όπως τον κατηγορούσαν, αλλά διαπραγματευόταν σκληρά, όμως στο τέλος εξαναγκαζόταν σε υποχωρήσεις, διότι αυτοί που πίεζαν είχαν το όπλο της χρηματοδότησης της χώρας για να μην καταρρεύσει. Ενώ τώρα εφαρμόζονται αμέσως αυτά που απαιτούν το Βερολίνο και το ΔΝΤ, χωρίς αντίσταση, όπως και την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά.

parapolitika.gr