Η προσφυγική κρίση δεν είναι ελληνικό πρόβλημα αλλά ευρωπαϊκό και δεν το προκάλεσε η Ελλάδα, η οποία δεν πρόκειται να ανεχθεί να μετατραπεί σε ελληνικό πρόβλημα, διαμηνύει ο Έλληνας αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, σε σημερινή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Βίνερ Τσάιτουνγκ», σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν μπορούμε πολιτικά να το αποδεχθούμε.

Είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, μία κρίση της Ευρώπης, στο σύνολό της».

O αναπληρωτής υπουργός επισημαίνει πως η κατάσταση με τους πρόσφυγες στα σύνορα με την ΠΓΔΜ είναι άσχημη, αλλά η Ελλάδα καταβάλει προσπάθειες να την ελέγξει, ενώ εκείνο που εξέπληξε ήταν η παράβαση των προηγούμενων αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης- σύμφωνα με τις οποίες τα σύνορα θα παρέμεναν ανοικτά, τουλάχιστον προσωρινά- που αγνόησαν η Αυστρία και οι χώρες της Ομάδας Βίζεγκραντ, ενεργώντας μεμονωμένα.

Ο κ. Μουζάλας προσθέτει πως έτσι η Ελλάδα δεν μπόρεσε να προετοιμαστεί έγκαιρα για να περιορίσει μία ανθρωπιστική κρίση, η οποία είναι στις αρχές της, είναι μία «μίνι» κρίση, που, όμως, μπορεί να ενταθεί και η αιτία βρίσκεται στο γεγονός ότι συνεχίζονται οι προσφυγικές ροές από την Τουρκία και ταυτόχρονα οι άνθρωποι δεν μπορούν να φύγουν από την Ελλάδα μέσω της Διαδρομής των Βαλκανίων, όπως συνέβαινε έως τώρα.

Όπως τονίζει, η Ελλάδα βρίσκεται απέναντι σε αυτήν την πρόκληση, στην οποία ανταποκρίνεται, θεωρώντας πως είναι καθήκον της, με τους πρόσφυγες να χρειάζονται τρόφιμα, δυνατότητες διαμονής, φροντίδα υγείας και κοινωνικούς λειτουργούς, για τα οποία η χώρα έχει ανάγκη από βοήθεια.

Η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί όσο δεν μειώνονται οι αριθμοί των προσφύγων που φθάνουν από την Τουρκία, διότι εάν συνεχίσουν να έρχονται καθημερινά στην Ελλάδα 2.000 πρόσφυγες και μετανάστες δεν θα είναι, πλέον, δυνατόν να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, όπως υποστηρίζει Έλληνας αναπληρωτής υπουργός. Η Ελλάδα πρέπει να καταγράφει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, και αυτό κάνει, αναφέρει και υπογραμμίζει πως η Ευρώπη πρέπει να φροντίσει ώστε οι άνθρωποι να κατανεμηθούνσε αυτήν και οι μετανάστες να επαναπροωθούνται. Δηλαδή, απαιτούνται τρία πράγματα, καταγραφή, κατανομή και επαναπροώθηση, στα δύο από τα οποία, κατανομή και επαναπορώθηση, δεν συμβαίνει τίποτε απολύτως.

Σε ερώτηση πότε θα φτάσει απειλητικό μέγεθος ο αριθμός των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα, ο κ. Μουζάλας απαντά ότι σήμερα βρίσκονται στη χώρα 33.000 πρόσφυγες και μετανάστες και εάν γίνουν 50.000 θα δημιουργηθούν ανάλογες δυνατότητες καταλυμάτων, όπως και εάν φθάσουν τις 70.000, ωστόσο αυτό δεν πρόκειται να συνεχιστεί, καθώς υπάρχει ένα όριο επιβάρυνσης, όπως συμβαίνει με κάθε χώρα.

Τέλος, κληθείς να σχολιάσει το «φρούριο Ευρώπη» και τα συναισθήματα που τον διακατέχουν βλέποντας στην Ευρώπη του 2016 να υπάρχουν κλειστά σύνορα, ο Έλληνας αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής σημειώνει πως ενόψει αυτών των εξελίξεων στην Ευρώπη και του εξευτελισμού και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής δεν μπορεί να αισθανθεί τίποτε άλλο παρά οργή και ταυτόχρονα βαθιά θλίψη.

Οι ερευνητές -μεταξύ των οποίων o επίσης ελληνικής καταγωγής καθηγητής Ιάννης Αϋφαντής του Ιατρικού Κέντρου Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης- που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεντικής "Nature Genetics", ανέλυσαν δείγματα 293 όγκων του δέρματος από 236 ασθενείς διαφόρων ηλικιών.

Η έρευνα αποκάλυψε τα γονίδια MYCN, PTPN14 και LATS1, που αυξάνουν τον κίνδυνο για εκδήλωση βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Η ανακάλυψη αναμένεται να ανοίξει το δρόμο για μια πιο εξατοκιμευμένη θεραπεία της νόσου, ανάλογα με το γενετικό «προφίλ» κάθε ασθενούς.

Εννέα στους δέκα ανθρώπους (ποσοστό 90%) κινδυνεύουν να εμφανίσουν βασικοκυτταρικό καρκίνωμα κάποια στιγμή στη ζωή τους, κυρίως λόγω ηλικίας και έκθεσης στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία. Ο εν λόγω καρκίνος σπάνια είναι θανατηφόρος, ενώ δεν είχε έως τώρα μελετηθεί ιδιαίτερα από τους επιστήμονες.
«Αυτό που δεν γνωρίζαμε, είναι ότι το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο καρκίνος με τον υψηλότερο βαθμό μεταλλάξεων. Πολυάριθμα γονίδια μπορούν να συμβάλουν για την εμφάνιση αυτού του καρκίνου του δέρματος, πράγμα που περιπλέκει τη θεραπεία του», δήλωσε ο Αντωναράκης, επικεφαλής του εργαστηρίου, όπου έγινε η γενετική ανάλυση των όγκων.

Κάθε όγκος, ακόμη και στον ίδιο ασθενή, έχει τη δική του μοναδική ταυτότητα εξαιτίας των διαφορετικών γενετικών μεταλλάξεων στα εμπλεκόμενα γονίδια.
«Τα (καρκινικά) κύτταρα ανταποκρίνονται διαφορετικά στους διαφορετικούς τρόπους θεραπείας λόγω των μεταλλάξεων στα γονίδιά τους. Μερικά αναπτύσσουν αντίσταση σε ορισμένες φαρμακευτικές ουσίες, πράγμα που εξασθενεί τη δράση του φαρμάκου. Οι πρόσθετες μεταλλάξεις που εντοπίσαμε, μπορούν να βοηθήσουν στο να έχουμε τα καλύτερα δυνατά θεραπευτικά αποτελέσματα», πρόσθεσε ο έλληνας διακεκριμένος γενετιστής.

Ο Σ.Αντωναράκης γεννήθηκε το 1951 και αποφοίτησε το 1975 από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου πήρε το διδακτορικό του το 1983. Διεξήγαγε έρευνα στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ και σήμερα είναι επικεφαλής του Τμήματος Ιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Είναι επίσης επiκεφαλής του Ινστιτούτου Γενετικής και Γενωμικής (iGE3) της Ελβετίας και -από το 2013- πρόεδρος του Οργανισμού Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (HUGO).