Ο Χάρης πάλευε με μια εξαιρετικά επιθετική μορφή καρκίνου, το κυψελιδικό ραβδομυοσάρκωμα.

Το πρόβλημά του δημοσιοποιήθηκε προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τη θεραπεία του και τότε ανταποκρίθηκε τόσο η κερκυραϊκή κοινωνία, όσο και άνθρωποι από όλη τη χώρα.

Στην Κέρκυρα σχεδόν το σύνολο των κοινωνικών και αθλητικών φορέων ευαισθητοποιήθηκε και αφιέρωσε δεκάδες εκδηλώσεις στην προσπάθεια να στηθεί η γέφυρα ζωής από Κέρκυρα προς Λονδίνο για τη θεραπεία του.

Τελικά την περασμένη Άνοιξη ο Χάρης μετέβη στο Νοσοκομείο του Λονδίνου «Τhe Harley Street Clinic» για να ακολουθήσει άλλου είδους θεραπείες, αφού οι συμβατικές θεραπείες δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δυστυχώς ο μικρός κερκυραίος μαχητής της ζωής λύγισε το Σάββατο.

Ο "Φάρος Ζωής", ο σύλλογος που πάλεψε για τον μικρό Χάρη και δίνει μάχη ευαισθητοποίησης για όλα τα παιδιά με καρκίνο, τον αποχαιρέτησε με λίγα λόγια: «Καλό ταξίδι Χάρη, ξεκουράστηκες μικρέ μου , άδικη μάχη σου έτυχε να δώσεις σε τόσο τρυφερή ηλικία .... τέτοιες στιγμές τα λόγια είναι περιττά και δεν προσφέρουν τίποτα δυστυχώς ..»

Εκ μέρους των προσκόπων ο Σπύρος Κουτάγιας, που είχε συντονίσει σειρά δράσεων για τον Χάρη όλο το προηγούμενο διάστημα, αποχαιρετούν το μικρό Λυκόπουλο τρυφερά και συγκινητικά:

«Σας γράφω μέσα από μεγάλη θλίψη και απογοήτευση...

Από σήμερα το μεσημέρι ο μικρός Χάρης δεν είναι πια ένα επίγειο Λυκόπουλο...
Μαθαίνω, όμως, ότι γράφτηκε σε μια «Αγέλη» Αγγέλων για να συνεχίσει το προσκοπικό του παιγνίδι πιο ξεκούραστος και πιο χαμογελαστός...

Σχεδόν κάθε βράδυ πριν τον ύπνο, όπως και χτες το βράδυ, η μάνα του, η Γεωργία, συντηρούσε ακέραιες τις ελπίδες της και πίστευε ότι ο Χάρης θα γυρνούσε νικητής.

Στα πλαίσια μιας μεγάλης προσπάθειας που είχε πολλές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες από ιατρικής και γραφειοκρατικής πλευράς έγινε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για την περίπτωσή του. Μέχρι και μια πρωτοποριακή θεραπευτική προσέγγιση που θεωρείται ότι θα επιφέρει τομή στην αντιμετώπιση του καρκίνου ξεκίνησε μόλις προχθές αλλά δεν υπήρξαν ποτέ τα χρονικά περιθώρια για την πλήρη εφαρμογή της.

Ο Χάρης έδωσε ένα υπέρ πάντων αγώνα για τη ζωή του και σε όλους μια σπάνια ευκαιρία να συμπαρασταθούμε, να έλθουμε κοντύτερα ο ένας στον άλλον, να γίνουμε πιο δυνατοί...

Εκ μέρους όλων των Προσκόπων της Κέρκυρας θα ήθελα να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που βρεθήκατε δίπλα σε αυτό το παιδί, ένα παιδί από τα σπλάγχνα μας, το δικό μας παιδί...

Είναι το ίδιο ευχαριστώ που είχε το κουράγιο να μου πει η μάνα του μια ώρα αφού έχασε το παιδί της. Αυτό το ευχαριστώ είναι για όλους εσάς...

Σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα για καθένα που είναι ή αισθάνεται πρόσκοπος...».
 
πηγή: corfupress, kerkyrasimera

Εάν η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιμείνει στην άποψή της και δεν συμμετάσχει στο τρίτο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, με πλέον των 86 δισ. ευρώ, τότε ο Σόιμπλε θα έχει πολιτικό πρόβλημα, διότι ψηφίστηκε από την Μπούτεστανγκ με αυτήν την προϋπόθεση και θα πρέπει να γίνει ξανά ψηφοφορία, όπως του υπενθύμισαν βουλευτές του κόμματός του πρόσφατα, γράφει η Handelsblatt.

To ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς κούρεμα, υποστηρίζει η Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το απορρίπτει. Η μεν πρώτη τάσσεται κατά της συμμετοχής του ΔΝΤ, χωρίς κούρεμα του χρέους, με το επιχείρημα ότι διαφορετικά θα παραβιάσει το καταστατικό του, ο δε δεύτερος της υπενθυμίζει ότι πρέπει να παραμείνει, διότι έτσι συμφωνήθηκε τον περασμένο Μάιο.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών τεκμηριώνει την αντίθεσή του με το κούρεμα, λέγοντας ότι, ήδη, έχουν μειωθεί τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας, τα οποία είναι χαμηλότερα και από αυτά, με τα οποία δανείζεται η Γερμανία, και ό,τι έχει παραταθεί χρονικά η αποπληρωμή των δανείων της. Η Γαλλίδα επικεφαλής του ΔΝΤ αντιτείνει με τη σειρά της ότι με ένα χρέος πάνω από 176% του ΑΕΠ και το οποίο θα φτάσει το 310%, δεν μπορεί κανείς να μιλά για βιωσιμότητά του χωρίς κούρεμα, γράφει η γερμανική οικονομική εφημερίδα.

Ο Γερμανός χριστιανοδημοκράτης πολιτικός, φυσικά, δεν το θέλει και ελπίζει ότι τελικά το ΔΝΤ θα συμμετάσχει, έστω και με ένα μικρότερο ποσό, έχοντας ήσυχη τη συνείδησή του και χωρίς να παραβιάζει τους κανόνες του καταστατικού του. Το έδαφος γι΄αυτό υπάρχει, αν πιστέψει κανείς τους καλά μυημένους του ΔΝΤ, διότι πρώτον η οικονομία της Ελλάδας πάει καλύτερα από ότι είχε υπολογίσει το Ταμείο στις αρχές του έτους- κάτι το ιδιαίτερο για την ιστορία της κρίσης της χώρας.

Ετσι, μπορεί κανείς να υπολογίζει με επιστροφή της οικονομικής ανάπτυξης το επόμενο έτος, την οποία καλοί γνώστες των πραγμάτων λένε πως η ελληνική κυβέρνηση την εκτιμά στο 2,7%. Επιπλέον, κι αυτό κατά την εκτίμηση των ειδικών είναι ένα ακόμη επιχείρημα, η Ελλάδα -σε αντίθεση με άλλες χώρες διεθνώς που περνούσαν κρίση στο παρελθόν- εξαρτάται λιγότερο από το δανεισμό της από τις διεθνείς αγορές. Και τούτο διότι έχει στο πλευρό της τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM), τον μεγαλύτερο δανειστή της εν τω μεταξύ, ο οποίος θα συνεχίσει για δεκαετίες να είναι δίπλα της και μόνο διότι η διάρκεια των δανείων της είναι 30 χρόνια. Αυτό καθιστά τη συμμετοχή του ΔΝΤ λιγότερο επικίνδυνη στην περίπτωση της Ελλάδας.

Eκείνο, όμως, το οποίο δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη η προσέγγιση αυτή, είναι η άκαμπτη στάση του ΔΝΤ ως προς την βιωσιμότητα του χρέους. Οι Γερμανοί είναι εκείνοι, οι οποίοι ιδίως θέλουν να παραμείνει το ΔΝΤ και αυτό, όχι τόσο για τα χρήματα, όσο για την πολιτική διάσταση του θέματος. Πίσω από τη επιμονή τους κρύβεται η βαθιά δυσπιστία τους προς την Κομισιόν. Η Γερμανία θεωρεί ότι η Κομισιόν θα είναι μακρόθυμη, υπομονετική και γενναιόδωρη, εάν αποφάσιζε μόνη για τα χρήματα της βοήθειας και την τήρηση των όρων του μεταρρυθμιστικού προγράμματος. Γι' αυτό και επιμένει ότι πρέπει να παραμείνει το ΔΝΤ, το οποίο θεωρείται ότι διαθέτει μεγάλη εμπειρία, την αναγκαία σκληρότητα και την πολιτική αδιαλλαξία, ώστε να αποτελεί το αντίβαρο στην Κομισιόν.

Πού θα καταλήξει η διαμάχη μεταξύ Γερμανών και ΔΝΤ θα φανεί στους επόμενους δυόμισυ μήνες. "Δεν θα έλεγα ότι όλα έχουν τελειώσει", είπε χαρακτηριστικά εκπρόσωπος του ΔΝΤ, τον οποίο επικαλείται η γερμανική εφημερίδα.

ΑΠΕ

Τη βοήθεια των χωρών της ΕΕ που δεν στέλνουν εμπειρογνώμονες στην Ελλάδα για να βοηθήσουν τις ελληνικές αρχές σε θεματα ασύλου ζητά με σχετική επιστολή του ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ, όπως γράφει στην κυριακάτικη έκδοσή της η εφημερίδα Die Welt.

Ο Τόμας ντε Μεζιέρ σημειώνει ότι έχει ζητήσει και από τις άλλες χώρες της ΕΕ να σταλούν περισσότεροι ειδικοί σε θέματα ασύλου για να βοηθήσουν τις αρχές στα ελληνικά hotspots.

"Οι πρόσφατες ταραχές στην Μόρια της Λέσβου έχουν δείξει ότι ο υπερπληθυσμός του στρατοπέδου και η διάρκεια της διαδικασίας επιβαρύνει σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης εκείνων που ζητούν προστασία και την ενθαρρύνουν τη βία», γράφει ο Ντε Μεζιέρ σε επιστολή του προς τον Έλληνα Υπουργό Μετανάστευσης Γιάννη Moυζάλα, όπως σημειώνει η "Welt am Sonntag".

Είναι "επείγουσα ανάγκη να επιταχυνθεί η διαδικασία. Για αυτό απαιτείται η αύξηση της στελέχωσης των ελληνικών αρχών ασύλου και από άλλους εμπειρογνώμονες από άλλα κράτη μέλη...Πολλά κράτη μέλη στέλνουν σήμερα κανέναν ή μόνο πολύ λίγους ειδικούς. Εδώ υπάρχει ανάγκη για αλλαγή », δήλωσε ο ντε Μεζιέρ.

Η Ναυμαχία που έκρινε τη τύχη του Ελληνικού κράτους μετά από την επανάσταση του 1821 , έγινε σαν σήμερα το 1827. Η ναυμαχία του Ναυαρίνο έκρινε τα πάντα μέσα σε λίγες ώρες και ανέστησε ένα έθνος που είχε επαναστήσει μεν αλλά την ίδια ώρα “αλληλοσπαράσονταν” από μίση,έριδες και πάθη.

Στις 24 Μαίου 1827 η πτώση της Ακρόπολης ,επιβεβαιώνει ότι η Επανάσταση του 1821 κρεμόταν από μια κλωστή. “Σφυγμός” υπήρχε μόνο στην Πελοπόννησο ,αλλά κι εκεί υπήρχε η απειλή του Ιμπραήμ που ετοιμαζόταν για εκστρατεία σε Ναύπλιο και Ύδρα.
Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας ,μόλις έχει αναλάβει ο Γεώργιος Κάνινγκ. Η παρουσία του επηρεάζει συνολικά την ευρωπαϊκή διπλωματία.

Στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Η συνθήκη προέβλεπε τη δημιουργία ελληνικού κράτους υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο.

Προέβλεπε όμως και κάτι ακόμη:

Την επέμβαση των τριών μεγάλων δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.

Αυτή η πρόβλεψη έφερε τον αγγλικό στόλο υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, το γαλλικό υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και το ρωσικό υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, στην Πελοπόννησο.

Οι Έλληνες δέχτηκαν τη πρόταση όχι όμως και ο Σουλτάνος.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, αναπτύχθηκε στη λιμνοθάλασσα του Ναυαρίνου.
Οι τρεις ναύαρχοι είχαν ως αντικειμενικό σκοπό να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1827 ο Κόδριγκτον, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή την οποία αν αρνείτο θα την επέβαλε.

Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, αγνόησε τη προειδοποίηση και δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου απέπλευσαν από το Ναυαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και επέστραψαν πάλι στο Ναυαρίνο.

12 βρετανικά πλοία με επικεφαλής τη ναυαρχίδα Ασία, 7 γαλλικά με ναυαρχίδα τη φρεγάτα Σειρήνα και 8 ρωσικά με ναυαρχίδα το πλοίο Αζόφ, “έκλεισαν” το στόλο του Ιμπραήμ.

Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου τα πλοία του συμμαχικού στόλου άρχισαν να εισπλέουν στον κόλπο του Ναυαρίνου, με επικεφαλής την αγγλική ναυαρχίδα Ασία. Ο Κόδριγκτον προσδοκούσε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο Ιμπραήμ θα δεχόταν την προτεινόμενη ανακωχή. Γι΄ αυτό κι έστειλε μια βάρκα για την τελική συνεννόηση. Η βάρκα δέχτηκε πυρά και σκοτώθηκε ο Έλληνας ναύτης Πέτρος Μικέλης. Αμέσως μετά άρχισαν κανονιοβολισμοί εναντίον των πλοίων των τριών μεγάλων δυνάμεων.

Η απάντηση ήταν άμεση και λίγες ώρες μετά η λιμνοθάλασσα είχε γεμίσει από τα κατεστραμμένα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. 12 φρεγάτες, 22 κορβέτες και 25 μικρότερα πλοία είχαν βυθισθεί, ενώ 6.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 172 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε περίπου 500. Δύο πλοία καταστράφηκαν ολοσχερώς και αρκετά υπέστησαν εκτεταμένες ζημίες.

Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού.

makeleio.gr