Ποινή κάθειρξης 90 ετών και 7 μηνών (εκτιτέα τα 25) και χρηματική ποινή 451.000 ευρώ επέβαλε χθες το Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου στον Τούρκο διακινητή Α. R. K. του I. 31 ετών, που συνελήφθη την 8η Απριλίου 2015 από λιμενικούς του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ρόδου.
Την 8η Απριλίου 2015 και περί ώρα 16.40 το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ρόδου ενημερώθηκε τηλεφωνικά από το ΕΚΣΕΔ/ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ για την ύπαρξη ακυβέρνητου σκάφους πλησίον της Ρόδου, το οποίο μετέφερε ικανό αριθμό παράνομων μεταναστών. Άμεσα έγινε ανάκληση πληρωμάτων δύο σκαφών, ενώ περιπολικό όχημα αναχώρησε για έλεγχο από ξηράς.
Περί ώρα 17:15 τα σκάφη του Λιμενικού απέπλευσαν προς διερεύνηση στην θαλάσσια περιοχή ανοικτά του Αρχαγγέλου και περί ώρα 18:45 εντόπισαν το «δουλεμπορικό».
Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών δεν κατέστη δυνατή η πλεύριση του ακυβέρνητου σκάφους και κατόπιν τούτου ζητήθηκε η παροχή συνδρομής ρυμουλκού.
Περί ώραν 21:45 ξεκίνησε την ρυμούλκηση του ακυβέρνητου σκάφους που έφτασε στον λιμένα της Ρόδου τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας.
Συνελήφθησαν 16 Αφγανοί, 23 Σύροι και 4 υπήκοοι Ερυθραίας (5 ανήλικα παιδιά, 11 γυναίκες).
Ως συνήγορος υπεράσπισής του παρέστη η δικηγόρος κ. Ελλη Πισσά.
-Ποινή κάθειρξης 77 ετών και ενός μηνός (εκτιτέα τα 10) και χρηματική ποινή 158.000 ευρώ επέβαλε το ίδιο δικαστήριο στους Ουκρανούς διακινητές B. O. του V., 36 ετών και V. D. του A., 35 ετών, που συνελήφθησαν από άνδρες του Λιμενικού στην περιοχή Λουμπούδι της Τήλου.
Ειδικότερα, την 14η Απριλίου 2015 και περί ώραν 11:00 το Λιμενικό ενημερώθηκε τηλεφωνικά από τον πλοίαρχο του επιβατηγού-καταμαράν «ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ ΕΞΠΡΕΣ», το οποίο κατευθυνόταν από την Τήλο προς την Νίσυρο, για την ύπαρξη ύποπτου θαλαμηγού σκάφους λευκού χρώματος, περίπου 20 μέτρων που απομακρυνόταν από τις ακτές της Τήλου, ενώ ταυτόχρονα πληροφόρησε ότι εντόπισε στην παρακείμενη παραλία πενήντα με εξήντα άτομα.
Άμεσα ενημερώθηκαν όμορες λιμενικές αρχές για παροχή συνδρομής και εν συνεχεία απέπλευσε περιπολικό σκάφος του Λιμεναρχείου Σύμης στο σημείο. Περί ώρα 12:40, το ύποπτο θαλαμηγό σκάφος εντοπίστηκε από σκάφος του Λιμενικού και ύστερα από καταδίωξη μικρής χρονικής διάρκειας ακινητοποιήθηκε.
Ακολούθως στελέχη του Λιμενικού επιβιβάστηκαν στο ύποπτο σκάφος, διαπίστωσαν ότι επέβαιναν οι ανωτέρω δύο συλληφθέντες και το οδήγησαν στο λιμένα Λιβαδίων Τήλου.
Ταυτόχρονα εντοπίστηκαν από λιμενικούς στην περιοχή Λουμπούδι 75 παράνομοι μετανάστες, οι οποίοι οδηγήθηκαν σε χώρο κράτησης του Αστυνομικού Σταθμού Τήλου.
Σύμφωνα με τις ληφθείσες ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις των παράνομων μεταναστών, αναγνωρίστηκαν οι δύο συλληφθέντες ως τα πρόσωπα που με το υπό την διακυβέρνησή τους θαλαμηγό σκάφος, τους μετέφεραν από τις απέναντι τουρκικές ακτές στην Τήλο.
Ως συνήγορος υπεράσπισής τους παρέστη ο δικηγόρος κ. Παν. Αβρίθης.
dimokratiki.gr
Η ώρα είναι 5.30 τα ξημερώματα στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Το σκοτάδι είναι βαθύ. Το ίδιο και η ομίχλη.
Το πλήρωμα του «Αγιου Ευστράτιου», του περιπολικού ανοιχτής θαλάσσης του Λιμενικού, σφίγγει τα δόντια. Το ραντεβού του με την Ιστορία βρίσκεται μεσοπέλαγα. Εκεί που τα πρώτα υπερφορτωμένα με μετανάστες φουσκωτά έχουν αρχίσει τα «δρομολόγια θανάτου».
Τα ραντάρ είναι ανοιχτά. Οι φωτεινές κουκκίδες δείχνουν τις βάρκες. Μοναδική τους αποστολή να σώσουν ανθρώπινες ψυχές. Ο καπετάνιος Αργύρης Φραγκούλης συντονίζει με ακρίβεια και μονολογεί: «Βλέπω τη βούλα στο ραντάρ και τρέμω. Τρέμω τι θα αντικρίσω. Ζούμε άγριες καταστάσεις. Η εικόνα ενός νεκρού παιδιού δεν σε εγκαταλείπει ποτέ. Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορείς να φας. Δεν μπορείς να κοιμηθείς. Μπορεί να πίνεις καφέ και να σου έρχονται εικόνες στο μυαλό. Ενας βαθύς αναστεναγμός ακολουθεί. Κουβαλάς την απώλεια. Νιώθεις τύψεις».
Το ταξίδι του «Ε.Τ.» της Κυριακής ξεκίνησε από το λιμάνι της Μυτιλήνης και κατέληξε στον Μόλυβο. Με το πρώτο φως του ήλιου άρχισαν να φαίνονται δεξιά και αριστερά τα φουσκωτά. Μετανάστες με φωσφορούχα σωσίβια σηκώνουν τα χέρια. Αλλοι απλά χαιρετούν. Αλλοι ζητάνε βοήθεια.
Σε μία βάρκα χωρητικότητας 20 ατόμων στοιβάζονται 50. Οι «καραβοφάναρες» -όπως λένε οι λιμενικοί τις ακυβέρνητες λέμβους- μένουν χωρίς μηχανή λόγω του υπερβολικού βάρους. Ο αρχικελευστής Γιώργος Λάφης βλέπει μία από αυτές και αμέσως δίνει συντεταγμένες. Ο καπετάνιος δίνει εντολή για αλλαγή πλεύσης.
Η βάρκα με τους 50 μετανάστες έχει πάρει νερά. Δύο μωρά βλέπουν τους λιμενικούς από μακριά και περιμένουν τη λύτρωση. «Τα μωρά πρώτα. Τα μωρά. Μετά τη γιαγιά που δεν μπορεί να κουνηθεί», φωνάζει με βραχνάδα ο καπετάνιος. Ενας ένας μετανάστης ανεβαίνει την ανεμόσκαλα και πατάει στον «Αγιο Ευστράτιο», την «προμετωπίδα» του Λιμενικού στη Λέσβο που σώζει καθημερινά κατά μέσο όρο 200 ψυχές.
Τα πόδια των θαλασσοπνιγμένων μεταναστών έχουν μουδιάσει. Στα πρώτα τους βήματα πάνω στο σκάφος παραπατούν. Αλλοι απλά αφήνονται στα χέρια των λιμενικών και άλλοι πέφτουν κάτω. Ενας από αυτούς έχει λιποθυμήσει μέσα στο φουσκωτό. Η υποθερμία τον κάνει να τρέμει. Δίπλα του δύο μωρά κουνάνε τα χέρια τους για να ζεσταθούν. Μια γιαγιά δεν μπορεί να κάνει βήμα και στήνεται επιχείρηση για την επιβίβασή της. Οι Σύροι που προλαβαίνουν να ανέβουν στο σκάφος φυλάνε το κατάστρωμα. Αγκαλιάζονται. Ευχαριστούν τον Θεό που είναι ζωντανοί.
e-typos.com
Ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας απέκλεισε κατηγορηματικά σήμερα, Σάββατο (07/11/2015) το ενδεχόμενο κοινών περιπολιών μεταξύ ελληνικής και τουρκικής ακτοφυλακής.
«Το θέμα αυτό έχει κλείσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν κοινές περιπολίες. Μπορεί να υπάρξουν ό,τι συντονισμοί χρειάζονται στα θαλάσσια ή σε οποιαδήποτε σύνορα, αλλά ο καθένας στο δικό του έδαφος, στα δικά του χωρικά ύδατα θα κάνει τους ελέγχους γιατί είμαστε κυρίαρχο κράτος και δεν θα προσπαθήσουμε να λύσουμε ένα πρόβλημα και ν’ ανοίξουμε ένα μεγαλύτερο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ν. Τόσκας σε δηλώσεις του από το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης.
«Δεν μπορεί εμείς να ανοίγουμε τα πάντα και να υπάρχει κίνδυνος στην Ευρώπη να κλείσουν τα πάντα. Ο Έβρος δεν χαρακτηρίζεται από τον φράχτη των 12 χιλιομέτρων που βρίσκεται στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία. Το ίδιο το ποτάμι είναι των 140 χιλιομέτρων. Δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα αποσπασματικά. Πρέπει να τα δούμε μέσα σ’ ένα γενικότερο σύνολο και προβλημάτων αλλά και λύσεων. Θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες, στην προκειμένη περίπτωση με τη Βουλγαρία, την Τουρκία αλλά και με τις ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα στη συνέχεια, σε περίπτωση που εμείς προχωρήσουμε σε κάποια ανοίγματα», δήλωσε ο Ν. Τόσκας.
Και πρόσθεσε: «Είμαστε η χώρα που βοηθά πραγματικά με ανθρωπιά, με σεβασμό τους πρόσφυγες που έρχονται κατά χιλιάδες κάθε βράδυ, κάθε μέρα στα σύνορά μας, αλλά πρέπει να υπάρχουν κανόνες ελέγχου οι οποίοι να’ ναι σεβαστοί και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορεί υποκριτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση να νίπτει τας χείρας της ή να κλείνει τα μάτια μπροστά σε όλο αυτό το τεράστιο πρόβλημα και ούτε μπορεί η χώρα μας να γίνει αποθήκη ψυχών. Είναι καλοί οι συμβολισμοί αλλά είναι καλή και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και της χώρας και της Ευρώπης και του Πολιτισμού».
Τέλος, αναφορικά με την αναγκαιότητα ενίσχυσης των αστυνομικών δυνάμεων στον Έβρο, ο αναπληρωτής υπουργός δήλωσε πως είναι στις προτεραιότητες του υπουργείου, εξηγώντας πως «τόσα χρόνια η τάση που υπήρχε ήταν να ενισχυθούν οι αστυνομικές δυνάμεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, γιατί ο κύριος στόχος ήταν η καταστολή. Τώρα υπάρχουν τεράστια προβλήματα με τις και επομένως θα πρέπει να ενισχυθούν οι αστυνομικές δυνάμεις εκεί που υπάρχουν οι μεταναστευτικές ροές, για λόγους καταγραφής, ταυτοποίησης αυτών των ανθρώπων αλλά και ελέγχων και στα νησιά αλλά και στον Έβρο».
Καθημερινά τα στελέχη του Λιμενικού που υπηρετούν στα νησιά του βορείου Αιγαίου και στα Δωδεκάνησα δίνουν μάχη με το χρόνο προκειμένου να σώσουν πρόσφυγες που κινδυνεύουν. Σε αρκετές περιπτώσεις το καταφέρνουν. Σε κάποιες άλλες όχι.
Και όταν επιστρέφουν πίσω στις ελάχιστες ώρες ξεκούρασης θα πρέπει να δώσουν έναν άλλο «αγώνα». Συνήθως μέσα τους. Συνήθως μόνοι τους για να μην επιβαρύνουν τους οικείους τους και χωρίς καμία ψυχολογική υποστήριξη. Να καταπολεμήσουν τις άσχημες σκέψεις, τους «εφιάλτες» που τους προκάλεσε μια ακόμη επιχείρηση έρευνας – διάσωσης που δεν είχε αίσιο τέλος. Ειδικά όταν ανάμεσα στα θύματα είναι παιδιά και βρέφη.
Και αυτό θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν πριν αντικρύσουν ή μιλήσουν στο τηλέφωνο με τους δικούς τους ανθρώπους. Όπως λένε ο πιο συχνός τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων είναι να μην συζητούν για αυτά τα γεγονότα. Μια τακτική που συνήθως ακολουθούν εθελοντές διασώστες, δύτες ακόμα και ιδιώτες που εμπλέκονται σε διασώσεις προσφύγων.
Και σημειώνουν ότι το ψυχικό «φορτίο» που κουβαλούν είναι μεγάλο και ολοένα και πιο βαρύ μέρα με τη μέρα. Αλλά επειδή δεν υπάρχει χρόνος για ψυχολογική ξεκούραση επιστρέφουν κάθε φορά στην υπηρεσία τους για να δώσουν νέες μάχες. Νιώθουν άγχος για να φτάσουν και να σώσουν έγκαιρα πρόσφυγες που κινδυνεύουν και τα επόμενα δυνατά συναισθήματα εναλλάσσονται ανάλογα με το αποτέλεσμα της επιχείρησης. Χαρά και ανακούφιση εάν όλα έχουν πάει καλά. Πόνος και απογοήτευση εάν υπάρχουν θύματα.
Ψυχολόγοι αναφερόμενοι στο θέμα σημειώνουν ότι: «Οι αυξανόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές με τις συνακόλουθες απώλειες ανθρώπινων ζωών, πέραν της σωματικής κόπωσης του στελεχιακού δυναμικού, υποβάλλουν τα καταπονημένα στελέχη σε συχνό επιχειρησιακό στρες» και χαρακτηρίζουν ως μείζονος σημασίας «τη ψυχολογική στήριξη των λιμενικών που υπηρετούν στη «πρώτη γραμμή» έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά όχι μόνο τη στρεσσογόνο εμπειρία, αλλά και τις συνέπειές της στις καθημερινές, επαγγελματικές και επιχειρησιακές τους δραστηριότητες.»
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος (ΠΕΑΛΣ ) κ. Δημήτρης Σαιτάκης είχε θέσει και παλαιότερα το θέμα της ψυχολογικής υποστήριξης των συναδέλφων του και προτίθεται να το θέσει και στον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Θοδωρή Δρίτσα.
Μιλώντας στο «Βήμα» τόνισε ότι: «Τα στελέχη αυτά, σχεδόν καθημερινά κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, έρχονται αντιμέτωπα με εικόνες που τα συγκλονίζουν και που είναι συχνά αποτρόπαιες. Καλούνται να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν την απόγνωση και το σπαραγμό ενηλίκων και παιδιών που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι δε λίγες οι αποτρόπαιες σκηνές, οι οποίες ”τραυματίζουν” τον ψυχικό τους κόσμο, γεννούν αναπάντητα ερωτήματα και επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους και διάθεση μέσα στο εργασιακό, οικογενειακό και εν γένει κοινωνικό περιβάλλον που ζούνε».
Και πρόσθεσε: «Σε αυτά τα στελέχη η υπηρεσία έχει ευθύνη και χρέος να σταθεί δίπλα τους, να τα υποστηρίξει, να τα προσφέρει ανακούφιση, να συμπαρασταθεί στην αγωνία τους, στο φόβο και στα μπερδεμένα συναισθήματά τους. Η παροχή τακτικής ψυχολογικής υποστήριξης στα άτομα αυτά από κατάλληλο προσωπικό, είναι πολύ σημαντική και κρίνεται απαραίτητη.»
Το ΒΗΜΑ