Mία διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε αύξηση της εσωτερικής ζήτησης μέσω ‘’τεχνητής’’ ενίσχυσης των εισοδημάτων, δηλ. μέσω εισοδηματικών αυξήσεων χωρίς αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας.
 
Του Κώστα Χριστίδη - EBR.
 
Σε ένα σημαντικό άρθρο του ο υπουργός Οικονομικών, καθηγητής Γκίκας Χαρδούβελης  περιέγραψε με επαρκή σαφήνεια ένα νέο, ελληνικό σχέδιο ανάπτυξης (Καθημερινή, 03.08.14). Κεντρικοί άξονες του σχεδίου είναι η ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας και η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων.
 
Οι δύο αυτοί βασικοί στόχοι θα επιτευχθούν μέσω πολιτικών που θα αποβλέπουν στην βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, την εξάλειψη των εμποδίων εισόδου σε διάφορους κλάδους, της απλοποίησης της φορολογικής νομοθεσίας και της σταδιακής μείωσης των φορολογικών συντελεστών, της αύξησης της ευελιξίας με ασφάλεια στην αγορά, της επιτάχυνσης στην απονομή της δικαιοσύνης, της μείωσης του κόστους που επιφέρει η γραφειοκρατία και η διαφθορά στην επιχειρηματικότητα και της ενθάρρυνσης της καινοτομίας και της συσσώρευσης γνώσης.
 
Είναι προφανές (σε όλους, πλην των αμετανόητων κρατιστών) ότι μία διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να στηριχθεί σε αύξηση της εσωτερικής ζήτησης μέσω ‘’τεχνητής’’ ενίσχυσης των εισοδημάτων, δηλ. μέσω εισοδηματικών αυξήσεων χωρίς αντίστοιχη αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτό ήταν το μοντέλο που εφαρμόσθηκε επί τρεις περίπου δεκαετίες σοσιαλ-κρατισμού στην Ελλάδα και οδήγησε σε πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό και σε πελώριο έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών.
 
Εν πάση περιπτώσει, σε μία χώρα με αδυναμία εξεύρεσης επαρκών δανειακών πόρων και με περιορισμένη εσωτερική αγορά, το προηγούμενο μοντέλο είναι πλέον και πρακτικά ανεφάρμοστο. Ορθός, επομένως, είναι ο στόχος ενίσχυσης της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας δια της παραγωγής και προσφοράς διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, που θα μπορούν να διατίθενται σε παγκοσμιοποιημένες αγορές, σε ανταγωνιστικά επίπεδα ποιότητας και τιμής. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μόνο μέσω της προσέλκυσης επενδύσεων, δηλ. κεφαλαίων ξένων (που είναι απεριόριστα) και ελληνικών (σχετικά περιορισμένων) μπορεί να επιτευχθεί.
 
Μέσω ποίων επιμέρους πολιτικών; Μέσω αυτών που αναφέρει στο άρθρο του ο υπουργός Οικονομικών. Ας μας επιτραπεί μία περιληπτική επανάληψή τους με παράθεση συγκεκριμένων τρόπων δια των οποίων μπορούν να υλοποιηθούν ταχύτερα και ασφαλέστερα.
 
Βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος: πρέπει ήδη από τα θρανία του σχολείου να διδάσκονται οι μαθητές για την σημασία της επιχειρηματικότητας και τον πρωταρχικό ρόλο της στην δημιουργία πλούτου. Η εκπαίδευση αυτή να συνεχίζεται στις ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες, όπου θα μπορούν να διδάσκουν ως επισκέπτες καθηγητές αξιόλογα επιχειρηματικά στελέχη. Παράλληλα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να παύσουν να καλλιεργούν την εχθρότητα και την δυσπιστία προς τον επώνυμο επιχειρηματία (εννοείται, τον μη κρατικοδίαιτο) δείχνοντας εμπιστοσύνη προς τον ανώνυμο κρατικό γραφειοκράτη. Είναι ανάγκη να προβάλλεται συστηματικά κάθε επιτυχημένη επιχειρηματική προσπάθεια, μικρής, μεσαίας και μεγάλης κλίμακας.
 
Εξάλειψη των εμποδίων εισόδου σε διάφορους κλάδους: να καταργηθούν οι περισσότερες άδειες και ο κλειστός αριθμός σε διάφορα επαγγέλματα, να ενθαρρυνθεί ο ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ φορέων ιδιωτικών και δημόσιων, μέσω εισαγωγών, χρηματοδοτικής διευκόλυνσης εισόδου νέων επιχειρηματιών κλπ., του κράτους περιοριζόμενου, κατά κανόνα, στον – σημαντικότατο – εποπτικό και ρυθμιστικό ρόλο του.
 
Απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών: αυτονόητο αλλά ουδέποτε, μέχρι στιγμής, πραγματοποιούμενο (αντιθέτως …). Καλύτερος τρόπος υλοποίησης, τόσον της απλοποίησης όσον και της μείωσης του φορολογικού βάρους,  είναι η υποστηριζόμενη με συνέπεια από τον υπογράφοντα καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή (flat-tax rate), όχι άνω του 20%, τόσο για τα φυσικά όσο και για τα νομικά πρόσωπα. Επείγει εν τω μεταξύ, η μείωση άλλων φορολογικών επιβαρύνσεων, όπως αυτών επί της ακίνητης περιουσίας.
 
Αύξηση της ευελιξίας με ασφάλεια στην αγορά: διευκόλυνση των προσλήψεων και των απολύσεων ώστε να ενθαρρυνθούν νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες από υφιστάμενους και νέους εν δυνάμει εργοδότες, παροχή επιδομάτων ανεργίας μειουμένων σταδιακά σε βάθος χρόνου και, πρωτίστως, επανακατάρτιση ανέργων και απολυομένων με ευρύτατα και ουσιαστικά εκπαιδευτικά προγράμματα από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς (πλήρως επιδοτούμενα για τους ανέργους).
 
Επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης: ενθάρρυνση της εξω-δικαστικής επίλυσης διαφορών, αύξηση της δικαστικής δαπάνης για τον ηττώμενο διάδικο, κατάργηση της υποχρέωσης του δημοσίου να ασκεί ένδικα μέσα σε περίπτωση που ηττάται στον πρώτο βαθμό, διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων σε ημερήσια και ετήσια βάση, και, βεβαίως, κωδικοποίηση και απλοποίηση της νομοθεσίας.
 
Μείωση του κόστους που επιφέρει η γραφειοκρατία και η συναφής διαφθορά στην επιχειρηματικότητα: πέραν των προαναφερθέντων στην προηγούμενη παράγραφο, επανακαθορισμός και κατάργηση πολλών κρατικών δραστηριοτήτων, κατάργηση, συγχώνευση και ιδιωτικοποίηση κρατικών φορέων, απλοποίηση διαδικασιών, ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας, θέσπιση ρητής διάρκειας κάθε νέου νόμου που θα μπορεί να παρατείνεται στην λήξη του για συγκεκριμένο διάστημα.
 
Ενθάρρυνση της καινοτομίας και της συσσώρευσης γνώσης:  αναμόρφωση της παιδείας, τόνωση της άμιλλας μεταξύ εκπαιδευτικών φορέων (δημόσιων και ιδιωτικών),  ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της εξωστρεφούς αναπτυξιακής προσπάθειας.
 
Ο Πρωθυπουργός αναπτύσσει πολύπλευρη δραστηριότητα, ιδίως για την προσέλκυση επενδύσεων, επιδεικνύοντας αποφασιστικότητα, ευελιξία αλλά και προσήλωση στον στόχο. Είναι ευχής έργο στην προσπάθεια υλοποίησης του νέου σχεδίου ανάπτυξης να τον ενισχύσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. 

Απόφαση «βόμβα» του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, που θεωρήθηκε μόλις χθες, ακυρώνει την επιβολή ΔΗΦΟΔΩ σε εργολαβική εταιρεία, που είχε αναλάβει το έργο της κατασκευής του λιμένα της Ακαντιάς ως αντισυνταγματικό, παρότι το θέμα εξακολουθεί να εκκρεμεί ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας!
 

Η συνταγματικότητα του ΔΗΦΟΔΩ θα εξεταστεί σε προγραμματισμένη, μετά από αναβολή, συνεδρίαση της Ολομέλειας του ΣτΕ την 14η Οκτωβρίου 2014.
 
Όπως αποκάλυψε η “δημοκρατική”, το ανώτατο ακυρωτικό διοικητικό δικαστήριο με τις υπ΄αριθμ. 3930 και 3931/2013 αποφάσεις του Β’ Τμήματος του σε επταμελή σύνθεση έκρινε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικό τον φόρο.
 
Οι αποφάσεις του δικαστηρίου δεν είναι αμετάκλητες, δεν παράγουν δεδικασμένο και φυσικά δεν έχουν έννομα αποτελέσματα.
Πλην όμως οι θέσεις της επταμελούς σύνθεσης βρήκαν σύμφωνο δικαστή του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου, που με την υπ’ αρίθμ.160/2014 απόφασή του έκρινε άκυρη την επιβολή του φόρου σε επιχείρηση του νησιού!

Η εξέλιξη δημιουργεί νέα δεδομένα, αφού μέχρι σήμερα με πάγια νομολογία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου και του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, έχουν απορριφθεί όλα τα ένδικα βοηθήματα και μέσα κατά βεβαιωτικών πράξεων του ΔΗΦΟΔΩ, ο οποίος εθεωρείτο απόλυτα συμβατός με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το Σύνταγμα.
Εν πάση περιπτώσει η δικαστής κ. Ελένη Ηλιου, Πρωτοδίκης Δ. Δ., εξέτασε την προσφυγή της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΜΕΤΡΟ Α.Ε.», που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής, η οποία παραστάθηκε διά του δικηγόρου, κ. Νικολάου Σκορδίλη κατά του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών και του Δήμου Ρόδου, που παραστάθηκε διά του δικηγόρου κ. Θεόδωρου Φραράκη.
 
Στο διατακτικό της απόφασης αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Επειδή, κατά το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Από τη διάταξη αυτή, με την οποία θεσπίζεται η αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου, δεν αποκλείεται η διαφορετική φορολογική μεταχείριση κατηγοριών φορολογουμένων, εφ’ όσον όμως η μεταχείριση αυτή δεν είναι αυθαίρετη αλλά στηρίζεται σε γενικά και αντικειμενικά κριτήρια που δικαιολογούνται από τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε κατηγορίας, ενόψει και των εκάστοτε κοινωνικοοικονομικών συνθηκών. Στο πλαίσιο αυτό παρέχεται στον κοινό νομοθέτη ευρεία ευχέρεια να διαμορφώνει το κατάλληλο, κατά την εκτίμηση του, φορολογικό σύστημα.
Επειδή, μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, στις 31-3-1947, με τις διατάξεις των άρθρων 2 του α.ν. 798/1948 (Α’ 248) διατηρήθηκαν «προσωρινώς» σε ισχύ οι διατάξεις των 187/1938 και 132/1939 Τοπικών Κυβερνητικών Διαταγμάτων της Ιταλικής Διοικήσεως περί επιβολής τοπικού φόρου κατανάλωσης υπέρ των δήμων και κοινοτήτων της Δωδεκανήσου επί των εισαγομένων σ’ αυτήν εμπορευμάτων, καθώς και των εξαγομένων από αυτήν (πρβλ. ΣΕ 2956/1981), αναστελλομένης της ισχύος των αντιστοίχων διατάξεων του Κωδικός Δήμων και Κοινοτήτων.
Στη συνέχεια, όταν, με τις διατάξεις του α.ν. 1910/1951 (Α’ 221) ρυθμίσθηκαν τα των εσόδων όλων των δήμων και κοινοτήτων της χώρας, περιλαμβανομένης, συνεπώς, και της Δωδεκανήσου, με το άρθρο 79 ορίσθηκε ειδικότερα ότι διατηρούνταν σε ισχύ οι υπέρ των Δήμων και Κοινοτήτων της Γεν. Διοικήσεως Δωδεκανήσου εισπραττόμενοι φόροι, τέλη και δικαιώματα, περί των οποίων δεν προέβλεπε ο νόμος αυτός, και οι οποίοι επιτρεπόταν να καταργηθούν με βασιλικό διάταγμα, το οποίο, πάντως, ποτέ δεν εκδόθηκε.
Συνεπώς, υπό το καθεστώς αυτό, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης της Δωδεκανήσου, επιπλέον των προβλεπόμενων από τις πάγιες ρυθμίσεις περί δήμων και κοινοτήτων εσόδων, συνέχιζαν να απολαμβάνουν και του προαναφερθέντος ειδικού τοπικού φόρου κατανάλωσης, κρίθηκε δε ότι η διατήρηση αυτή σε ισχύ των εν λόγω διατάξεων, όπως, άλλωστε, και άλλες φορολογικές αποκλίσεις σχετικά με τη Δωδεκάνησο, δεν παραβίαζαν τις συνταγματικές διατάξεις περί ισότητας και συνεισφοράς των Ελλήνων αδιακρίτως στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών τους, ενόψει, μεταξύ άλλων, των «διαφόρων συνθηκών» υπό τις οποίες τελούσαν οι φορολογούμενοι στη Δωδεκάνησο σε σχέση με τους φορολογούμενους στη λοιπή Ελλάδα (ΣΕ 2956/1981).
Αργότερα, όμως, ύστερα από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, όταν εγέρθηκαν αμφισβητήσεις σχετικά με τη συμφωνία των πιο πάνω διατάξεων προς το κοινοτικό δίκαιο (βλ. συζητήσεις στη Βουλή, συνεδρίαση ΡΔ/21-4-1994) και απέληξαν σε αποφατική κρίση του ΔΕΚ (βλ. απόφαση της 14/9/1995, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-485/93 και 486/93, Σιμιτζή κατά Δήμου Κω), αυτές καταργήθηκαν από 1-7-1994 με την παράγραφο 2 του άρθρου 65 του ν. 2214/1994 «Αντικειμενικό σύστημα φορολογίας εισοδήματος και άλλες διατάξεις» (Α’ 75)».
Επισημαίνεται παρακάτω ότι από τις σχετικές συζητήσεις στη Βουλή, προκύπτει ότι ο επίδικος φόρος, που επιβλήθηκε δίχως μελέτη και επίκληση ειδικών συνθηκών διαφοροποίησης της Δωδεκανήσου έναντι των λοιπών περιφερειών του Κράτους, προορίσθηκε να αποτελέσει, και μάλιστα μόνιμα και όχι προσωρινά, «υποκατάστατο» του καταργηθέντος με την προαναφερθείσα διάταξη του άρθρου 65 παρ. 2 του ίδιου νομοθετήματος φόρου, προς ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας…
Τονίζονται έτσι στην απόφαση και τα εξής:
«Επειδή, οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του επιδίκου φόρου, 50 περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι, προφανώς, διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μιαν ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση.
Τούτο προκύπτει άλλωστε και από τη διαφαινόμενη σε σειρά νεότερων φορολογικών ρυθμίσεων μεταβολή της ουσιαστικής εκτίμησης του νομοθέτη, σύμφωνα με την οποία η Δωδεκάνησος δεν αντιμετωπίζεται μεμονωμένα, αλλά μαζί με άλλες περιοχές με τα αυτά χαρακτηριστικά, ενιαία. Ειδικότερα, α) προβλέφθηκε υπό προϋποθέσεις (άρθρο 17 παρ. 4 ν. 1642/1986, Α’ 125, όπως αντικαταστάθηκε με άρθρο 1 παρ. 26 ν. 2093/1992, Α’ 181, άρθρο 21 παρ. 4 ν. 2859/2000, Α’ 248) κατά ενιαίο τρόπο για τα νησιά των νομών Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Κυκλάδων και τα νησιά του Αιγαίου Θάσο, Σαμοθράκη, Βόρειες Σποράδες και Σκύρο, μείωση κατά 30% των συντελεστών φ.π.α., αφού, με το άρθρο 8 του ν. 1881/1990 (Α’ 42) όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 10 του ν. 1884/1990 (Α’ 81), είχε εγκαταλειφθεί η πρόβλεψη σχετικής μείωσης μόνο για τη Δωδεκάνησο (άρθρο 17 εδ. β’ ν. 1642/1986, άρθρο 2 ν. 1676/1986, Α’ 204), β) ο νομοθέτης, ο οποίος είχε αρχικώς ορίσει ειδικά για τη Δωδεκάνησο ότι η κατ’ άρθρο 9 παρ. 1 ν.δ. 3323/1955 (Α’ 214) κλίμακα φορολογικών συντελεστών και ο κατά την παρ. 2 του ίδιου άρθρου συμπληρωματικός φόρος εφαρμόζονται μειωμένοι στο ήμισυ, από το ποσό δε του φόρου αυτού ποσοστό 20% αποτελεί έσοδο υπέρ των Δήμων και Κοινοτήτων της Δωδεκανήσου, προέβη ακολούθως σε ειδικές ευνοϊκές ρυθμίσεις ως προς τη φορολογία εισοδήματος που αναφέρονταν μεν στη Δωδεκάνησο, μαζί, όμως, με άλλες περιοχές (νομούς Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου, Λέσβου, Χίου, Σάμου και Δωδεκανήσου, καθώς και περιοχές των νομών Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Καστοριάς, Φλώρινας, Πέλλης, Κιλκίς, Σερρών και Δράμας, περιλαμβανόμενες σε ζώνη βάθους 20 χιλιομέτρων από τη μεθοριακή γραμμή), ενώ, εξάλλου, με το άρθρο 118 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 2238/1994, Α’ 151, που προστέθηκε με το άρθρο 8 του ν. 2459/1997, Α’ 17) προέβη σε φορολογικές απαλλαγές και μειώσεις στη φορολογία εισοδήματος, καθώς και σε λοιπές φορολογίες (ειδικό φόρο τραπεζικών εργασιών, φόρο μεταβίβασης ακινήτων), για λόγους αναπτυξιακούς και εθνικούς (συγκράτηση και αύξηση πληθυσμού) σε περιοχές, τις οποίες, όμως, καθόρισε με γενικό και αντικειμενικό τρόπο (νησιά με πληθυσμό κάτω από 3.100 κατοίκους).
Κατά τα λοιπά, λόγοι που δικαιολογούν, και μάλιστα με πάγιο τρόπο, την επιβολή του ένδικου φόρου υπέρ μόνων των ΟΤΑ Δωδεκανήσου και, συνεπώς, σε βάρος εκείνων μόνον που ασκούν εκεί οικονομική δραστηριότητα, κατ’ εξαίρεση όλων όσοι την ασκούν στην λοιπή ελληνική επικράτεια, ούτε από τη φύση του φόρου αυτού συνάγεται ούτε, όπως προαναφέρθηκε, από τις προπαρασκευαστικές εργασίες ψήφισης της σχετικής διάταξης, αναδεικνύεται (πρβλ. ΣΕ 3037/2008 Ολ., 650/1995 7μ.).
Ειδικότερα, επίκληση, με συγκεκριμένο τρόπο, συνθηκών που θα δικαιολογούσαν μια τέτοια διαφοροποίηση, δεν γίνεται ούτε στις απευθυνόμενες στο Συμβούλιο της Επικρατείας από 1-10-1995 και 21-8-2012 γνωμοδοτήσεις του Καθηγητή Σπ. Φλογαΐτη και της Επίκουρης Καθηγήτριας Ελ. Θεοχαροπούλου, αντιστοίχως, ούτε στο 3153/2012 έγγραφο της Διεύθυνσης Οικονομικών ΟΤΑ του Υπουργείου Εσωτερικών, όπου γίνεται χρήση εκφράσεων και επίκληση συνθηκών που προσιδιάζουν, όμως, και σε άλλες περιοχές της Χώρας, όπως, γενικώς, ιδιαίτερων τοπικών συνθηκών και γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων παραμεθόριου νησιωτικού συμπλέγματος με απομονωμένα νησιά, αύξησης εσόδων ΟΤΑ προς εκπλήρωση της αποστολής τους ενόψει και του άρθρου 102 του Συντάγματος και, συνεπώς, σκοπού δημοσίου συμφέροντος, τουριστικού προορισμού κλπ.
Πρόκειται για συνθήκες που θα δικαιολογούσαν μεν ενδεχομένως τη διαφοροποίηση των εν λόγω κατηγοριών με βάση γενικά και αντικειμενικά κριτήρια, όχι όμως μόνης της Δωδεκανήσου.
Για τον λόγο αυτό, δεν αρκεί να στηρίξει θεμιτά την προσβαλλόμενη ρύθμιση, μόνη η, χωρίς συγκεκριμένη εξειδίκευση των λόγων που το επιβάλλουν, επίκληση των διατάξεων των άρθρων 102 παρ. 6 (παρ. 5, μετά την αναθεώρηση με το από 6-4-2001 ψήφισμα της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής, Α’ 84/17-4-2011) και της προστεθείσας, άλλωστε, με το ίδιο πιο πάνω ψήφισμα ερμηνευτικής δήλωσης στο άρθρο 101 του Συντάγματος περί των ιδιαίτερων συνθηκών των νησιωτικών περιοχών, ούτε εκείνων του άρθρου 106 παρ. 1 του Συντάγματος για την ανάπτυξη των παραμεθόριων νησιωτικών περιοχών, ή εκείνων του άρθρου 9 του ν. 1850/1989 «Κύρωση του Ευρωπαϊκού Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας» (Α’ 114) που ορίζουν ότι οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν δικαίωμα, στα πλαίσια της εθνικής οικονομικής πολιτικής, σε επαρκείς ίδιους πόρους τους οποίους μπορούν να διαθέτουν ελεύθερα κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους (παρ. 1) τουλάχιστον δε ένα μέρος αυτών πρέπει να προέρχεται από τοπικούς φόρους και τέλη των οποίων το ύψος έχουν το δικαίωμα να ορίζουν μέσα στα όρια του νόμου (παρ. 4), τα προβλεπόμενα από τις οποίες μέτρα οφείλουν να κινούνται εντός των ορίων που τάσσουν οι λοιπές συνταγματικές διατάξεις και αρχές. Κατόπιν των ανωτέρω, η επιβολή του ένδικου φόρου, και μάλιστα πάγια, σε μόνους όσους ασκούν οικονομική δραστηριότητα στη Δωδεκάνησο υπέρ των ΟΤΑ αυτής αντίκειται στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και καθιστά εκ του λόγου τούτου ανίσχυρη τη σχετική ρύθμιση (ΣτΕ 3931/2013 παραπ. ΟλΣτΕ)».
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η προσφεύγουσα τεχνική εταιρεία είχε αναλάβει την εκτέλεση του δημοσίου έργου του Λιμένα Ακαντιάς Ρόδου, υπέβαλε με επιφύλαξη στο Δήμο Ρόδου την από 30.6.2005 δήλωση απόδοσης Δημοτικού Φόρου Δωδεκανήσου του άρθρου 60 του Ν. 2214/1994, για το Α’τρίμηνο του έτους 2003.
Με αυτήν δήλωσε ως ακαθάριστα έσοδα από την παροχή υπηρεσιών κατά την εκτέλεση του πιο πάνω έργου ποσό 306.506,89 ευρώ, ο δε αναλογών ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. βάσει του συντελεστή καθαρού κέρδους της επιχείρησης (10%) υπολογίστηκε στο ποσό των 1.226,03 ευρώ, στον οποίο προστέθηκε ποσό 613,02 ευρώ που αντιστοιχεί σε πρόστιμο λόγω εκπρόθεσμης δήλωσης, προέκυψε δε, σε βάρος της συνολική οφειλή ύψους 1.839,05 ευρώ.
Το πιο πάνω ποσό καταβλήθηκε στο ταμείο του Δήμου από την προσφεύγουσα στις 30.6.2005 οπότε και εξοφλήθηκε η οφειλή της.
Ακολούθως, με την αριθ. πρωτ. 9444/30.6.2005 αίτηση της προς το Δήμο Ρόδου ζήτησε την επιστροφή μεταξύ άλλων, του πιο πάνω ποσού ως αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου, ισχυριζόμενη ότι ο εν λόγω δημοτικός φόρος αντίκειται στις διατάξεις του Κοινοτικού Δικαίου (άρθρα 90, 95 και 25 της Ε.Ε.Σ.) οι οποίες επιτάσσουν αφενός μεν την ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών έστω και εάν προέρχονται από άλλη περιοχή της ίδιας χώρας, αφετέρου με αυτές απαγορεύεται η επιβολή δασμών ή άλλων φορολογικών επιβαρύνσεων ισοδυνάμου αποτελέσματος.
Ο Δήμος με το από 9.6.2011 υπόμνημα του ζητεί την απόρριψη της προσφυγής ως αβάσιμης, ισχυριζόμενος, μεταξύ άλλων, ότι ο επίμαχος Δημοτικός Φόρος Δωδεκανήσου δεν παραβιάζει την αρχή της ισότητας και της καθολικότητας του φόρου που προβλέπεται από το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος διότι η επιβολή του επίδικου φόρου γίνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και βάσει της φοροδοτικής ικανότητας των επιτηδευματιών.
Τέλος, ισχυρίζεται ότι δεν απαγορεύεται η δυνατότητα θέσπισης ή ισχύος τοπικών φόρων που εισπράττονται από τους Ο.Τ.Α. και εξυπηρετούν τοπικές ανάγκες.
Το δικαστήριο κατέληξε ότι η επιβολή του επίδικου φόρου (ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ.) και μάλιστα πάγια, σε μόνους όσους ασκούν οικονομική δραστηριότητα στη Δωδεκάνησο υπέρ των Ο.Τ.Α. αυτής, αντίκειται στην καθιερωμένη από το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και έκρινε ότι μη νομίμως καταβλήθηκε από την προσφεύγουσα ο εν λόγω φόρος για το Α’ τρίμηνο του έτους 2003, κατ’ εφαρμογή της αντισυνταγματικής, διάταξης του άρθρου 60 του ν. 2214/1994, κατ’ αποδοχή ως βάσιμου του σχετικού λόγου της προσφυγής.
 
 
Πηγή:www.dimokratiki.gr

Νέα πρόταση για τα χρέη σε Εφορία και Ταμεία θα διαπραγματευτεί η κυβέρνηση με τρόικα. Προβλέπει ρύθμιση σε έως 100 δόσεις, κεφαλαιοποίηση οφειλών και μείωση προσαυξήσεων. Μεγαλύτερες διευκολύνσεις για όσους συσσώρευσαν οφειλές μετά το 2010.
 

Ένα νέο σχέδιο για τη ρύθμιση των χρεών στην Εφορία και τα Ταμεία έχει καταστρώσει η κυβέρνηση με στόχο να το διαπραγματευτεί με την τρόικα, η οποία έως τώρα αντιδρά στις προσπάθειες για αλλαγές στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών, παρότι έχουν εκτοξευτεί σε δυσθεώρητα ύψη.
 
Το οικονομικό επιτελείο θέλει να δώσει τη δυνατότητα σε 3.380.358 φορολογούμενους που χρωστούν στην εφορία αλλά και σε 1.243.000 ασφαλισμένους οφειλές στα Ταμεία δόσεις που θα ξεκινούν από 24 και θα ξεπερνούν τις 100, με το χρονικό ορίζοντα εξόφλησης που μπορεί να φτάσει –υπό περιπτώσεις- και στο 2023.
 
Παράλληλα στο τραπέζι μπαίνει και η παροχή ισχυρού κινήτρου για όσους έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν εφάπαξ τις οφειλές τους αλλά δεν έχουν κανένα ουσιαστικό λόγο να το κάνουν. Με την έκπτωση φόρου 1,5% που προβλέπεται, εάν κάποιος οφείλει φόρο 1.000 ευρώ, με την εφάπαξ εξόφληση θα κερδίσει 15 ευρώ. Τι θα συνέβαινε αν κέρδιζε 50 ευρώ και η έκπτωση ανέβαινε στο 5%;
 
Μια πρώτη συζήτηση έγινε τον Ιούλιο, όταν η τρόικα ήρθε για λίγες μέρες στην Αθήνα. Οι αποφάσεις, όμως, δεν πρόκειται να οριστικοποιηθούν πριν το Σεπτέμβρη και η διαπραγμάτευση προδιαγράφεται δύσκολη.
 
Η τρόικα θεωρεί, ότι κάθε φορά που έρχεται στο προσκήνιο ένα τέτοιο ζήτημα, καλλιεργείται στους φορολογούμενους η προσδοκία ότι σε λίγους μήνες θα έρθει κάτι καλύτερο και με αυτή την προσδοκία οι φόροι μετατρέπονται πιο εύκολα σε ληξιπρόθεσμες οφειλές. Και αυτά παρά το ότι με 1,3 εκατ. άνεργους και μετά από τη μεγάλη ύφεση που προηγήθηκε υπάρχει πραγματική αδυναμία ανταπόκρισης στις φορολογικές υποχρεώσεις.
 
Δόσεις για όλα τα βαλάντια
 
Η βασική καινοτομία του κεντρικού σχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση, σύμφωνα με τα «Νέα», είναι η ειδική μεταχείριση όσων φορολογουμένων μέχρι το 2010 ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και έγιναν κακοπληρωτές όχι από επιλογή αλλά κατ' ανάγκη, εξαιτίας της κρίσης.
 
«Τα 24 τρίμηνα της ύφεσης έχουν διαλύσει εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους, θέλουν αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους» αναγνωρίζει στέλεχος κοντά στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Δηλώνει συγκρατημένη αισιοδοξία για το τελικό αποτέλεσμα διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η τρόικα παρακολουθεί αριθμούς.
 
Συνολικά 1,518 δισ. ευρώ εισπράχθηκαν από ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία πέρυσι, με το φοροκυνηγητό του Θεοχάρη να έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, ήδη φέτος μέχρι τον Ιούνιο έχουν μπει στο ταμείο 1,733 δισ. ευρώ από ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές. Τα χρήματα όμως μπαίνουν στο κρατικό ταμείο όχι από τις ρυθμίσεις των 12 ή 24 δόσεων αλλά κυρίως οι κατασχέσεις και η άτυπη δυνατότητα που είχε δώσει η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων στους φορολογούμενους να πληρώνουν έναντι ότι έχουν κάθε μήνα, χωρίς ρύθμιση.
 
Το σχέδιο που προκρίνεται με σύμπνοια, σύμφωνα με πληροφορίες, μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων αλλά και των συναρμόδιων υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας προβλέπει:
 
1. Κλιμάκωση δόσεων ανάλογα με το ύψος της οφειλής και τα οικονομικά του υπόχρεου. Θα ξεκινούν από 24 και θα ξεπερνούν τις 100.
 
2. Ειδική μέριμνα για όσους δημιούργησαν ληξιπρόθεσμα χρέη από το 2010 και μετά. Στα χρόνια της κρίσης δηλαδή, όπου ισορροπίες ζωής ανατράπηκαν για εκατομμύρια πολίτες. Θα είναι αυτοί που θα έχουν τις μεγαλύτερες διευκολύνσεις,με δυνατότητα εξόφλησης των υποχρεώσεών τους έως και το 2023.
 
3. Ελάχιστη δόση, η οποία ανάλογα με το ύψος της συνολικής οφειλής μπορεί να περιορίζεται ακόμα και στα 50 ευρώ.
 
4. Κεφαλαιοποίηση οφειλών έως το φετινό καλοκαίρι. Όλα τα συσσωρευμένα χρέη κεφαλαιοποιούνται και αντιμετωπίζονται ενιαία.
 
5. Διαγραφή προσαυξήσεων έως και 90%. Ανάλογα με τον αριθμό των δόσεων, η Φορολογική Διοίκηση θα διαγράφει μέρος των προσαυξήσεων. Υπενθυμίζεται ότι από τις αρχές του έτους, τα νέα ληξιπρόθεσμα χρέη επιβαρύνονται με μηνιαίο τόκο 0,7% αλλά και πρόστιμα που ξεκινούν από 10% για καθυστέρηση δύο μηνών και φτάνουν το 30% για καθυστέρηση δύο ετών.
 
6. Ισχυρό κίνητρο εφάπαξ εξόφλησης οφειλών πριν γίνουν ληξιπρόθεσμες. Η εφάπαξ εξόφληση φόρων εντός των αρχικών προθεσμιών έχει προταθεί να συνοδεύεται από αύξηση της προβλεπόμενης σήμερα έκπτωσης από το 1,5% στο 5%. Με αυτό τον τρόπο εκτιμάται ότι χιλιάδες φορολογούμενοι οι οποίοι έχουν ακόμα και σήμερα την οικονομική επιφάνεια να πληρώσουν εφάπαξ τις οφειλές τους, θα έχουν πλέον και ένα υπολογίσιμο κίνητρο να το κάνουν.
 
euro2day

Διαβάστε πότε θα αποσταλούν οι ειδοποιήσεις.
 
Mετά τις 26 Αυγούστου, οπότε θα ανοίξει το θερινό τμήμα της Βουλής θα εισαχθούν οι διορθώσεις για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ).
 
Οι ειδοποιήσεις θα αποσταλούν μέχρι τα μέσα Σεπτέμβρη ενώ οι δόσεις θα αρχίσουν να καταβάλλονται από τα τέλη του μήνα μέχρι και τα τέλη Ιανουαρίου.
 
Σύμφωνα με πληροφορίες δεν αποκλείεται ο αριθμός των δόσεων να αυξηθεί από τις πέντε στις έξι, με την τελευταία να πληρώνεται στα τέλη Φεβρουαρίου. Μόλις διορθωθούν τα λάθη για τους 4.000 οικισμούς της χώρας (θα παραμείνουν οι αξίες στο επίπεδο του 2009), θα ανοίξει και η εφαρμογή στο Taxisnet για διορθωτικές δηλώσεις στο Ε9.
 
Σημειώνεται ότι οι αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ δεν αλλάζουν το στόχο για βεβαιώσεις 3,2 δισ. ευρώ και εισπράξεις 2,65 δισ. ευρώ.
 
parapolitika.gr

Η υπερφορολόγηση "γονατίζει" την αγορά ακινήτων εκτιμά η Alpha Bank στο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο της τράπεζας.
 
«Η συνεχιζόμενη διπλή και υπέρμετρα υψηλή φορολογία των ακινήτων συμβάλλει ουσιαστικά στον εκμηδενισμό της δραστηριότητας στην αγορά ακινήτων που προαναφέρθηκε. Χωρίς δε την επανεκκίνηση της λειτουργίας της αγοράς ακινήτων, τα έσοδα που έχουν βεβαιωθεί από τον ΦΑΠ 2014 έχουν προφανώς υπερεκτιμηθεί.
 
Η μείωση του φόρου επί των συναλλαγών ακινήτων είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά η ευνοϊκή της επίπτωση στην αγορά ακινήτων εξακολουθεί να φαλκιδεύεται από την διπλή φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας που υπερβαίνει τα 300.000 ευρώ» εκτιμούν οι αναλυτές της Alpha Bank, στο εβδομαδιαίο Οικονομικό δελτίο της τράπεζας.
 
«Η διόγκωση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων προς το δημόσιο το 2013 και στο 1ο 6μηνο του 2014 αποτελεί το καθαρό αποτέλεσμα της βεβαίωσης ταυτόχρονα των έξι (6) φόρων περιουσίας το 2013.
 
Η υπέρμετρη φορολόγηση των ακινήτων, όπως και κάθε φορολόγηση που είναι άδικη και εξοντωτική ακόμη και για τον πιο καλοπροαίρετο φορολογούμενο, οδηγεί πολλές φορές σε διακοπή των πληρωμών και των υπολοίπων φόρων διότι καταστρέφει περαιτέρω αυτό που αποκαλείται «φορολογική συνείδηση», η οποία ήδη έχει επιβαρυνθεί σημαντικά τα τελευταία έτη.
 
Αν κάποιος φορολογούμενος δεν πληρώσει τον ΦΑΠ 2014, διότι δεν μπορεί να τον πληρώσει, είναι πολύ πιθανό να μην πληρώσει ούτε τον ΕΝΦΙΑ ούτε και τους άλλους φόρους. Είναι, επομένως, πολύ πιθανό ότι η συνέχιση της ανεξέλεγκτης φορολόγησης των ακινήτων και το 2014 θα συμβάλλει στη συνέχιση της διόγκωσης των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων τόσο το 2014, όσο και κατά το 2015» εκτιμούν οι αναλυτές της τράπεζας.
 
Σύμφωνα πάντα με την Alpha Bank, «η πιο αρνητική επίπτωση, ωστόσο, θα είναι η περαιτέρω φαλκίδευση της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, μέσω της περαιτέρω καθήλωσης της λειτουργίας της αγοράς ακινήτων στα εξωπραγματικά χαμηλά επίπεδα που ήδη βρίσκεται».