Έλα να φάμε..στο νησί. Νησιώτικες σπεσιαλιτέ που θα μαγέψουν τον ουρανίσκο σου και δεν πρέπει με τίποτα να τις χάσεις!

Τα νησιά μας, αχ τα νησιά μας. Που δεν έχουν μόνο παραλίες και διασκέδαση. Που εκτός από τις ομορφιές τους, έχουν και τόσες νοστιμιές που απλόχερα μας χαρίζουν.
Και έλα τώρα, ποιον κοροϊδεύεις, διακοπές χωρίς φαγητό και ποτό γίνονται; Μην διανοηθείς να φύγεις από το νησί χωρίς να πάρεις μια γεύση από τα τοπικά καλούδια του. Και για να στο θέσω και αλλιώς μιας και είσαι (και είμαι) κοριτσάκι, αν είναι να δοκιμάσεις τις παρακάτω ντόπιες λιχουδιές, τότε αξίζει να πάρεις και μερικές θερμίδες παραπάνω.

Φρουτάλια Άνδρου

Η Άνδρος είναι αυτό που λέμε ιδιαίτερο νησί. Έχω πάει και έχω ξαναπάει. Έχει και το Μπατσί που το λες κοσμοπολίτικο και τη Χώρα που την λες παραδοσιακή και όλο το πράσινο του κόσμου και πηγές και αυτή την άγρια ομορφιά που θέλει πού και πού το μάτι σου για να ξεκουράζεται από το αθηναϊκό urbanity. Έχει όμως και την φρουτάλια ή φουρτάλια. Την εκπληκτική ομελέτα που είναι κομματάκι βαριά αλλά υπάρχουν και τρόποι να μαγειρευτεί πιο ελαφρά. Που είναι χορταστική και πλούσια και που παίζει να έχει μέσα ό,τι μπορείς να φανταστείς, από κρεμμύδια, κολοκύθια, κουκιά, όμως το κύριο συστατικό της είναι το ντόπιο χωριάτικο λουκάνικο. Φυσικά έχει και αυγά, πώς αλλιώς θα ήταν ομελέτα; Και πατάτες και τυρί (το ανδριώτικο το βολάκι ή ξερή μυζήθρα μαζί με κεφαλοτύρι).

Σκοπελίτικη τυρόπιτα

Το #foodporn στο instagram έχει γεμίσει σκοπελίτικες τυρόπιτες. Ίσως γιατί φέτος όλοι πήγαν Σκόπελο. Στο νησί των Σποράδων με το πολύ μπλε της κρυστάλλινης θάλασσας και το πολύ πράσινο του πεύκου. Με τις εκπληκτικές παραλίες. Και τις εκπληκτικές τυρόπιτες (και όχι μόνο), μην ξεχνιόμαστε. Ναι είναι αυτές οι στριφτές, που (αν πετύχουν) μοιάζουν σαν ένα πελώριο φιδάκι για τα κουνούπια, σαν σπείρα τέλος πάντων. Με σπιτικό φύλλο και ψημένες στο τηγάνι (συνήθως). Θα τις φας αν πεινάς πολύ, γιατί είναι φτιαγμένες για να σου γεμίζουν το στομάχι. Και να σου πω κι ένα μυστικό που μου είπε φίλη που πήγε φέτος, δεν έχει μόνο με τυρί, οι σκοπελίτικες είναι γενικώς πίτες και μπορείς να βρεις με ό,τι θέλεις μέσα, πώς είναι οι μπουγάτσες στη Θεσσαλονίκη, α γεια σου.

Ικαριώτικο σουφικό

Αγάπη, υγεία και Ικαρία. Θέλετε να μου πείτε ποιος δεν έκανε φέτος ένα πέρασμα από εκεί; Εγώ. Και για αυτό θα πάω του χρόνου. Για το υπέροχο γαλάζιο στις Σεϋχέλλες της, που βέβαια πρέπει να κατέβεις έμαθα δρόμο πολύ (και καλά το κατέβασμα πώς ανεβαίνεις μετά) για να βουτήξεις, για τον Ικαριώτικο (που ποτέ δεν έμαθα) στα πανηγύρια της, για την χαλαρότητά της, αλλά και για το σουφικό της. Που είναι γεμάτο βιταμίνες. Κολοκυθάκια, μελιτζάνες , πιπεριές, φασολάκια (που γενικά πολύ fan τους δεν είμαι αλλά κάνουν καλό και έτσι που είναι μαγειρεμένα, νόστιμα τα κόβω). Υπάρχει και μια ιστορία που λέει πως μια Ικαριώτισσα εμπνεύστηκε το πιάτο τούτο, όταν έκοψε γρήγορα όλα τα λαχανικά που βρήκε στον κήπο της και τα έριξε στο τηγάνι, για να προλάβει να μαγειρέψει κάτι για τον άντρα της. Δοκιμάζοντας, επειδή της άρεσε, μονολόγησε, σου ‘φήκω, δε σου ‘φήκω, δηλαδή να σου αφήσω ή να μην σου αφήσω. Και έτσι λένε βαφτίστηκε και σουφικό. Δεν μάθαμε αν του άφησε.

Ψημένη ρακή Αμοργού

Έχεις πιει κι αν έχει πιει ρακές και ρακόμελα. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα από αυτά και μην το μπερδεύεις, εδώ μιλάμε για την ψημένη ρακή. Που την απολαμβάνεις μόνο στα ασβεστωμένα αμοργιανά σοκάκια, στην Αιγιάλη ή στα Κατάπολα, δίπλα στο απέραντο γαλάζιο της Αμοργού. Άντε και σε μερικά μαγαζιά που την έχουν φέρει και στην υπόλοιπη Ελλάδα (ας πούμε στην Αθήνα, στο Αμοργιανό Πέρασμα στην Καλλιθέα). Εκτός από ρακή περιέχει ζάχαρη, μέλι, γαρύφαλλο ή γλυκάνισο και κανέλα. Και πίνεται για ένα σωρό λόγους κορίτσια. Όταν πονάς για τον χωρισμό, όταν θέλεις να έρθεις στο κέφι, ακόμη και για τη γεύση της και μόνο, που έχει μια σιροπιαστή γλύκα. Θεϊκό ποτό, αφού το προσφέρουν σαν κέρασμα ακόμη και στο μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας.

Συριανά λουκούμια

Ποιος δεν έχει φέρει μαζί του λουκούμια από την Σύρο; Από το ωραίο αυτό νησί του Βαμβακάρη και της Φραγκοσυριανής του, που είναι μαζί και κυριλέ και απλό, που είναι ένα κυκλαδονήσι (όχι με την αυστηρή έννοια του όρου) και σχετικά κοντά στην Αθήνα και με τα όλα του, με την Ερμούπολη (πρωτεύουσα των Κυκλάδων) που μέχρι και καζίνο έχει, αλλά και με την Άνω τη Σύρο, που είναι τόσο γραφική. Αλλά ακόμη και εκεί να μην πήγες, δεν μπορείς να μην έχεις αγοράσει λουκούμια από τους τύπους με τα καλάθια που σκαρφαλώνουν στα πλοία όταν αυτά αράζουν στο λιμάνι. Με γεύσεις διάφορες, τριαντάφυλλο, περγαμόντο, αμύγδαλο, μαστίχα, ακόμη και σοκολάτα ή μέλι και καρύδι πια. Όσο για την μοναδικότητά τους λέγεται πως έχει να κάνει με το υφάλμυρο νερό από τις λιγοστές πηγές του νησιού, που χρησιμοποιείται κατά την παρασκευή τους.

Ροβανί Ιθάκης

Ροβανί κορίτσια. Και όχι ραβανί. Δεν είναι το ίδιο. Το ροβανί το φτιάχνουν παραδοσιακά στην Ιθάκη. Στο νησί με τις υπέροχες παραλίες, στο νησί που πάντα θα επιστρέφεις. Μπορεί και η Πηνελόπη ξέρω ‘γω να τον υποδέχτηκε με τέτοιο γλυκάκι τον Οδυσσέα της, όταν γύρισε σίγουρα πολύ πεινασμένος μετά από τέτοια ταλαιπώρια. Παλιά το έψηναν σε φωτιά από ξύλα και κάρβουνα και ανακάτευαν υπομονετικά τα υλικά του. Ρύζι, που τα χρόνια εκείνα (όχι της Πηνελόπης, τα κάπως μεταγενέστερα, εντάξει) το άλεθαν στον μύλο του καφέ, ζάχαρη, μέλι. Πετιμέζι σου λέει το κάνουν οι ντόπιοι. Ε άμα σου έχει πέσει λιγάκι το ζάχαρο, τώρα ξέρεις, έφυγες για Ιθάκη.

Δείτε περισσότερα στο ladylike.gr