Η αξιοπιστία κύριε Μαραγκέ, πρόεδρε της Μαρίνας Κω είναι κάτι που κερδίζεται και προπάντων αποδεικνύεται με στοιχεία, χωρίς ύβρεις και γενικόλογες ανακοινώσεις.

Σας έχουμε δώσει πολλές ευκαιρίες να αποδείξετε την αξιοπιστία σας αλλά δυστυχώς δεν έχετε εκμεταλλευτεί ούτε μία… γιατί πολύ απλά δεν μπορείτε!!!
Εμείς όταν ασκούμε έλεγχο όπως επιβάλει η θεσμική μας ιδιότητα το κάνουμε κάθε φορά με αδιάσειστα στοιχεία τα οποία κοινοποιούμε δημόσια… εσείς επιλέγετε να προσλαμβάνετε παράνομα τα δικά σας παιδιά στη Μαρίνα, δική σας επιλογή είναι οι εκατοντάδες απευθείας αναθέσεις και οι στημένοι διαγωνισμοί με τη συμμετοχή συγγενών και φίλων (βλέπε το περίφημο άγαλμα…).
Αφού είστε λοιπόν τόσο «αξιόπιστος» κοινοποιείστε, στον Κωακό λαό, έστω και ένα ευρώ από τα εντάλματα που στείλατε στον επίτροπο για την παροχή υπηρεσιών φύλαξης για το 2015 και για το 2016. Ή μήπως πρέπει να ρωτήσουμε εμείς τον επίτροπο για να πάρουμε απάντηση;;;
Σας θυμίζουμε ότι το 2015 δαπανήσατε 308.000 ευρώ και το 2016 δαπανήσατε 350.000 ευρώ για τη «φύλαξη» της Μαρίνας.
Και επειδή για ακόμα μία φορά προσπαθείτε να ρίξετε την μπάλα στην εξέδρα σας ρωτάμε εκ νέου… 190.000 ευρώ για την είσπραξη των τελών ελλιμενισμού της Μαρίνας;;;
Λίγη σοβαρότητα κύριε Μαραγκέ δεν έβλαψε ποτέ κανένα… θα επανέλθουμε!!!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΡΑΜΑ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΗΣΟΥ ΚΩ

Εμφανώς συγκινημένη και με τρεμάμενη φωνή αποχαιρέτησε τον πατέρα της Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη.

Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας με δάκρυα στα μάτια είπε: "Είμαστε όλοι εδώ, όλη η οικογένεια. Μα πάνω απ' όλα οι φίλοι σου, που σταθήκανε δίπλα σου σε όλες τις μάχες της ζωής σου. Είμαστε εδώ για να σου πούμε το μεγάλο ευχαριστώ και το πικρό αντίο. Πού να βρω τη δύναμη να σε αποχαιρετήσω... Ψηλέ περήφανε πατέρα μου.. Σήκω πάνω γιατί χρειαζόμαστε λίγο ακόμα, ίσα να μας βγάλεις πάλι στο ξέφωτο. Σήκω πάνω γιατί άδειασε ο τόπος και θα μείνουν τα βουνά απερπάτητα. Σήκω πάνω γιατί έχουν έρθει φίλοι πολλοί και δεν πάει να τους πω πως απόθανες. Σήκω πάνω γιατί θα χαράξει και δεν θα'σαι."
Δείτε το βίντεο από την ΕΡΤ:

enikos.gr

Όταν η κ. Αχτσιόγλου δήλωνε στη Βουλή ότι το χρέος είναι ο στόχος για να ψηφίσουν οι βουλευτές τα νέα μέτρα, λίγοι φαντάζονταν ότι το άλλοθι αυτό θα αχρηστεύονταν.

Όταν η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου δήλωνε στην Βουλή ότι το χρέος είναι ο υπέρτατος στόχος για να ψηφίσουν οι βουλευτές τα νέα μέτρα, λίγοι φαντάζονταν ότι το βολικό αυτό άλλοθι θα αχρηστεύονταν και η κυβέρνηση θα έμπαινε σε νέες περιπέτειες.

Μια υπεραστική γραμμή που έστησε βήμα – βήμα το Μαξίμου για να ξεφύγει από τις δεσμεύσεις της (μη μείωση συντάξεων- αφορολόγητο) που τελικά δεν τήρησε, κατέρρευσε εκθέτοντας τους εμπνευστές της.

Το ορόσημο του Eurogroup της 22ης Μαίου ανήκει πλέον στην ιστορία μια ακόμα χαμένης υπόθεσης για την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τη χώρα, ενώ αιφνιδίως μοιάζει να «καίγεται» και η επόμενη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της 15ης Ιουνίου. Προωθείται, αντίθετα, η δοκιμασμένη στο παρελθόν πλην ατελέσφορη, λύση της πολιτικής διαπραγμάτευσης στην Σύνοδο Κορυφής στις 22 Ιουνίου.

Την ίδια ώρα ο Μάριο Ντράγκι προσγειώνει ανώμαλα την κυβέρνηση που προσδοκούσε ότι η ΕΚΤ θα άνοιγε την πόρτα του QE, Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να προδιαγράφεται για το εγγύς μέλλον με τον επικεφαλής της Ευρωτράπεζας να ξεκαθαρίζει τις δύο προϋποθέσεις υπό τις οποίες η Ελλάδα μπορεί να πάρει μέρος στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Μιλώντας στις Βρυξέλλες και συγκεκριμένα στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης είπε ότι η Ελλάδα μπορεί να εισέλθει στο QE μόνο εφόσον υπάρξει μια συνολική συμφωνία για το χρέος και εφόσον τα μέτρα που θα αποφασιστούν θα καθιστούν το χρέος βιώσιμο σε βάθος χρόνου.

Αυτό που χρειάζεται είναι θετική ολοκλήρωση της υφιστάμενης αξιολόγησης. Επί αυτού καλωσορίζουμε τη συμφωνία Staff Level Agreement που επετεύχθη. Λυπούμαστε που δεν έγινε καθαρότερος ορισμός των μέτρων για το χρέος στο τελευταίο Eurogroup, σημείωσε μεταξύ άλλων ο κ. Ντράγκι.

Μετά θα έχουμε την ανάλυση χρέους από τους άλλους θεσμούς αλλά και την ανάλυση χρέους που θα γίνει από την ΕΚΤ σε πλήρη ανεξαρτησία. Αυτή θα πρέπει να δείξει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και σε δυσμενές σενάριο. Θα πάρουμε την απόφαση λαμβάνοντας υπόψη και θέματα ρίσκου, όπως έχουμε πει επανειλημμένα. «Ας έχουμε πρώτη την πλήρη συμφωνία και ας βρούμε τα μέτρα που θα κάνουν το χρέος βιώσιμο».

Σενάρια για πολιτική διαπραγμάτευση

Το νέο αυτό σενάριο έριξε στο τραπέζι ο Νίκος Παππάς στην περίπτωση που προκύψει νέο αδιέξοδο στο Eurogroup της 15ης Ιονίου. Την ίδια στιγμή το μάθημα δεν φαίνεται να γίνεται πάθημα και διαρρέεται ότι σε τετ α τετ της Ανγκέλα Μέρκελ με τον Αλέξη Τσίπρα (σύνοδος ΝΑΤΟ Βρυξέλλες) η Καγκελάριος άφησε στον Έλληνα Πρωθυπουργό να καταλάβει ότι στο επόμενο Eurogroup δεν μπορεί να παρέμβει, αλλά στην Σύνοδο Κορυφής μπορεί.

«Εγγυήσεις» που μπορεί να μείνουν «κενό γράμμα» αν τελικά επικρατήσει η γραμμή της άλλης ισχυρής κυρίας, της Κριστίν Λαγκάρντ.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής» αξιωματούχος της κυβέρνησης αποκάλυψε ότι η επικεφαλής του ΔΝΤ ζήτησε να μιλήσει την περασμένη Κυριακή με τον αρχηγό της κυβέρνησης. Κατά την τηλεφωνική τους συνομιλία τον ενημέρωσε ότι λόγω των διαφωνιών των ευρωπαίων εταίρων θα ήταν καλύτερα να μείνει ανοικτό το θέμα του χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές (κάτι που επιθυμεί διακαώς και ο Σόιμπλε) οπότε και οι πολιτικές συνθήκες θα ήταν καλύτερες για υπάρξει λύση.

Στο Eurogroup της 15ης Μαίου αναφέρθηκε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ο οποίος υποστήριξε ότι με βάση και τις τελευταίες εξελίξεις ήταν σωστή η απόφαση της ελληνικής πλευράς να μην δεχθεί τη συμφωνία.

Γιατί ο Τσίπρας ανέβασε τον πήχη

Ερώτημα βέβαια εξακολουθεί να παραμένει από πού πήγαζε η αισιοδοξία του Αλέξη Τσίπρα ότι η υπόθεση του χρέους είναι στο τσεπάκι του.

Πολλοί λένε ότι Πρωθυπουργός ανέβασε υπέρμετρα το πήχη της πίστης του για αίσια έκβαση στο ζήτημα του χρέους στο Eurogroup της 22ης Μαίου έπειτα μια συνομιλία (πάλι) με την Ανγκέλα Μέρκελ. Ο ίδιος αποκάλυπτε στους δημοσιογράφους ότι η καγκελάριος του έδωσε να καταλάβει ότι θα υπάρχει συμφωνία, ενώ αμφισβητούσε το κακό σενάριο να παραμείνει ανοικτή η εκκρεμότητα μέχρι τις γερμανικές εκλογές.

Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο αρχηγός της κυβέρνησης είχε παρόμοια μηνύματα και από την ελληνική πλευρά διαπραγμάτευσης και για αυτό δεν υπήρξε αυτοπεριορισμός στις εκτιμήσεις του.

Η παντελής απουσία σχεδίου διαφυγής ήταν πάντως έκδηλη και κατά την συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών, αφού όπως φάνηκε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για να αντιμετωπίσει την αιφνίδια αυτή εξέλιξη.

Το παρασκήνιο του Eurogroup

Τα πρακτικά της συνεδρίασης του Eurogrroup που διοχετεύτηκαν στη δημοσιότητα δείχνουν ακριβώς ποιο ήταν το κλίμα, αλλά και φωτίζουν άγνωστες πτυχές.

Ο Τόμσεν που μετείχε στην συνεδρίαση ζήτησε να ποσοτικοποιηθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος «διαφορετικά το ΔΝΤ δεν θα συμφωνήσει με το Eurogroup».

Ο Σόιμπλε από την πλευρά του σαν έτοιμος από καιρό επανέφερε τη απόφαση του Μαίου του 2016 (ποσοτικοποίηση των μέτρων μετά το τέλος του προγράμματος το καλοκαίρι του 2018) προειδοποιώντας τους συνδαιτυμόνες του ότι δεν έχει εξουσιοδότηση (από την γερμανική Βουλή) . «Εάν αυτός είναι ο δρόμος τότε καλή τύχη. Δεν θα βρούμε λύση» απείλησε.

Και εκεί που φαίνονταν ότι οδεύαμε σε αδιέξοδο ως από μηχανής ο θεός ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Ντε Γκίντος εμφανίστηκε με μια νέα πρόταση «Μήπως να εξετάσουμε τον ρόλο του ΔΝΤ ως συμβούλου όπως στο ισπανικό μοντέλο;» αναρωτήθηκε και χαριτολογώντας κατέληξε «δεν μπορεί να είσαι 50% έγκυος όπως φαίνεται να είναι το ΔΝΤ τώρα».

Στο σημείο εκείνο ο Ντάισελμπλουμ διέκοψε τη συνεδρίαση και όταν οι διαπραγματεύσεις ξανάρχισαν έριξε την πρόταση.

«Θα ζητήσω από το ΔΝΤ να μπει με πρόγραμμα ακόμα και εάν δεν δώσει χρήματα πριν κλείσει το θέμα με το χρέος»

«Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση» αρπάξε την πάσα ο Τόμσεν και συνεχίσε «να πάμε στο ΔΣ με πρόγραμμα και να δώσουμε χρήματα αργότερα».

Κάπου εκεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αντιλήφθηκε την παγίδα που στήνεται. «Εάν αυτή είναι η επιλογή τότε είναι η χειρότερη των χειροτέρων για την Ελλάδα» εξεμάνη και μετά το τέλος νέας διακοπής ενημέρωσε τους ομολόγους του ότι συνομίλησε με τον Πρωθυπουργό ο οποίος εξέφρασε την απογοήτευση του για τις εξελίξεις.

Το έλλειμμα πάντως άλλου σχεδίου στα χέρια της ελληνικής πλευράς ήταν πασιφανές.

Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών από την μια πλευρά προειδοποιούσε ότι σε περίπτωση που συναινούσε «θα δημιουργούσε τεράστια πολιτική κρίση» από την άλλη ενημέρωνε ότι αν αυτή είναι η απόφαση «χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να το σκεφτώ».

Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις είναι λίγο πολύ γνωστές.

Τα μπρος-πίσω των κυβερνητικών στελεχών

Δεν ήταν μόνο το υπουργείο Οικονομικών που εγκλωβίστηκε χωρίς να είναι σε θέση να αντιδράσει, ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας που μετέβαλε στάση διαρκώς.

Στην αρχή φάνηκε να εξετάζει την πρόταση για ΔΝΤ –παρατηρητή και ποσοτικοποίηση των μέτρων μετά το τέλος του προγράμματος το καλοκαίρι του 2018.

Στην συνέχεια επανέρχονταν ζητώντας λύσεις καθαρές από τους εταίρους. Και όλα αυτά την ώρα που φαινόταν να μένει ανεφάρμοστο ακόμα ένα σχέδιο καθαρού διαδρόμου με τσουνάμι επενδύσεων για την πορεία της χώρας.

Από κοντά και η έκθεση της αμερικάνικης τράπεζας Citigroup που αποτίμησε ότι η Ελλάδα βρίσκεται πιο κοντά σε ένα τέταρτο πρόγραμμα διάσωσης (βλ μνημόνιο) μετά το τέλος του προγράμματος το 2018 καθώς η ένταξη της χώρας στο QE είναι αμφίβολη.

Δυσφορία κυβερνητικών βουλευτών

Το Eurogroup της 15ης Ιουνίου περιμένουν εναγωνίως και οι κυβερνητικοί βουλευτές.

Αν και επισήμως δεν υπάρχουν φωνές αντίδρασης η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ βράζει.

Για πρώτη φορά αποδίδονται (σιωπηλώς) ευθύνες στον Πρωθυπουργό αλλά και στον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Αν και ακόμα δεν έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα ανοικτής διαφοροποίησης με την στρατηγική που ακολούθησε η κυβέρνηση, κανείς δεν γνωρίζει για πόσο ακόμα θα υπάρχουν αντοχές στήριξης ακόμα μιας αποτυχίας.

Φωτό: Ευρωκίνηση

thetoc.gr

Ακόμα και το 65% του ΣΥΡΙΖΑ τα απορρίπτει, ενώ το 49% των ψηφοφόρων του, πιστεύει ότι δεν θα εφαρμοστούν ποτέ - Το 80% θεωρεί κακή τη νέα συμφωνία κυβέρνησης-δανειστών - Σταθεροποιήθηκε στα χαμηλά ο ΣΥΡΙΖΑ - Κοντά στην αυτοδυναμία η ΝΔ

Ούτε τον εναπομείναντα σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πείθει η κυβέρνηση για τον χαρακτήρα της συμφωνίας που συνήψε µε τους δανειστές όσον αφορά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και μεταξύ αυτών το μεγαλύτερο μέρος όσων ψήφισαν την κυβερνητική παράταξη στις τελευταίες εκλογές θεωρούν κακή τη συμφωνία, χαρακτηρίζουν ασήμαντα τα λεγόμενα αντίμετρα και προεξοφλούν ότι δεν θα εφαρμοστούν, ενώ αναμένουν επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας.Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις ένας στους δέκα Έλληνες εκφράζεται θετικά για τη συμφωνία, όπως προκύπτει από έρευνα που διενήργησε για λογαριασμό του «ΘΕΜΑτος» η εταιρεία Marc και στην οποία επιβεβαιώνεται τόσο το άνετο προβάδισμα που διατηρεί η αξιωματική αντιπολίτευση στην πρόθεση ψήφου όσο και το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός.Ακόμη, σύμφωνα µε τα ευρήματα της μέτρησης, το ποσοστό όσων έχουν πειστεί ότι τα πολυδιαφημισµένα αντίμετρα μπορεί να λειτουργήσουν εξισορροπητικά προς τα σκληρά μέτρα τα οποία ψηφίστηκαν πρόσφατα από το ελληνικό Κοινοβούλιο περιορίζεται στο 15,5%. Και υπολείπεται ακόμη και του ήδη συρρικνωμένου ποσοστού όσων δηλώνουν πρόθεση να ξαναψηφίσουν τα κυβερνητικά κόμματα (15,7% τον ΣΥΡΙΖΑ και 2,4% τους ΑΝ.ΕΛ.).Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη η αρνητική αξιολόγηση που κάνουν οι πολίτες στην έως τώρα πορεία της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Το ποσοστό εκείνων που κρίνουν αρνητικά τις κυβερνητικές επιδόσεις καταγράφεται, όπως και στις αμέσως προηγούμενες έρευνες της Marc, σε πολύ υψηλά επίπεδα: 83,4% τον Δεκέμβριο του 2016, 82,2% τον φετινό Ιανουάριο, 83,2% τον Μάρτιο και 82,4% τον Μάιο. Σημειώνεται ότι περισσότεροι από δύο στους τρεις ψηφοφόρους της κυβερνητικής παράταξης βαθμολογούν αρνητικά την κυβέρνηση που ανέδειξαν µε την ψήφο τους.
Διάχυτη απογοήτευση

Η διάχυτη απογοήτευση της κοινής γνώμης που καταγράφεται στην έρευνα και δείχνει να επηρεάζει πρωτίστως όσους είχαν πιστέψει προεκλογικά τις κυβερνητικές διακηρύξεις αποτυπώνεται εναργέστερα στις απαντήσεις για τη νέα συμφωνία µε τους εταίρους και δανειστές. «Κακή» και «µάλλον κακή» τη θεωρούν το 71,6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 80,4% των ανδρών, το 78,2% των γυναικών, το 81,6% όσων είναι στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 18 και 44 ετών και το 77,9% όσων είναι άνω των 45 χρόνων.Σε ό,τι αφορά τα αντίμετρα, «ασήμαντα μπροστά στα σκληρά μέτρα που ψηφίστηκαν» τα θεωρεί το 65,2% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ποσοστό που ανεβαίνει στο 86,4%
μεταξύ όσων ψήφισαν Ν.∆. και φτάνει στο 75,8% για τους όσους είχαν επιλέξει άλλο κόμμα. Αντιθέτως, «σημαντικά και θα βοηθήσουν την οικονομία και τα ελληνικά νοικοκυριά» πιστεύει για τα αντίμετρα το 24,3% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 4,8% των Νεοδημοκρατών και το 17% από όσους επέλεξαν κάποιο από τα άλλα κόμματα. Οι πολίτες επιπλέον, σε ποσοστό 57,8%, εκτιμούν ότι τα αντίμετρα δεν θα εφαρμοστούν, εκτίμηση που συμμερίζονται και οι
μισοί από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.Δύσθυμη μοιάζει να είναι η κοινή γνώμη και για τα αποτελέσµατα που θα επιφέρει η υλοποίηση της συμφωνίας. Μόλις το 12% του συνόλου και μεταξύ αυτών µόνο το 20,4% των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ περιμένει βελτίωση της οικονομίας και της κατάστασης στην αγορά. Αντιθέτως, το 72% και ανάμεσά τους το 59,8% όσων ψήφισαν το μεγαλύτερο κυβερνητικό κόμμα αναμένει επιδείνωση, ενώ το 13% του συνόλου και το 15,7% των Συριζαίων δεν βλέπουν καμία διαφορά.Διχασμένοι από την άλλη, εμφανίζονται οι πολίτες όταν καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα αν η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση θα έφερνε καλύτερη συμφωνία. Πλειοψηφικά σε ποσοστό 42,4% οι ερωτώμενοι εκφράζουν την εκτίμηση ότι θα ήταν «περίπου ίδια» η συμφωνία που θα συνομολογούνταν αν ήταν στην εξουσία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.Ενώ ισομερώς κατανέμονται οι υπόλοιποι: το 26,1% πιστεύει ότι οι «γαλάζιοι» αξιωματούχοι θα υπέγραφαν καλύτερη συμφωνία και το 26,2% χειρότερη. Μεγαλύτερους δισταγμούς απέναντι στη Ν.∆. φαίνεται να έχουν οι νεότερες ηλικίες το 21,6% που είναι κάτω των 45 ετών περιμένει καλύτερη συμφωνία, καθώς και οι γυναίκες,το ποσοστό των οποίων µε θετική προαίρεση για την αξιωματική αντιπολίτευση φτάνει στο 21,6%.
Παγιώνεται η διαφορά

Παγιωμένο εμφανίζεται το δημοσκοπικό πολιτικό σκηνικό και μαζί του το double score στην πρόθεση ψήφου που καταγράφει τους τελευταίους έξι μήνες η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία παραμένει σταθερά σε ρότα αυτοδυναμίας. Και εφόσον επιβεβαιωθούν στην κάλπη οι επιδόσεις που αποτυπώνονται στην έρευνα της Marc, η Νέα Δημοκρατία θα διαθέτει στην επόμενη κοινοβουλευτική σύνθεση άνετη αυτοδύναμη πλειοψηφία.Με αναγωγή επί των εγκύρων η Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει καλύτερες επιδόσεις στον ανδρικό πληθυσμό (29%) και χειρότερες στις νεότερες ηλικίες (24,3%), φτάνει σε ποσοστό 32,3%, το οποίο µε αναλογική κατανομή των αναποφάσιστων εξασφαλίζει 164 έδρες. Αντιστοίχως, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι μισοί ψηφοφόροι του οποίου δηλώνουν κεντρώοι και κεντροαριστεροί, µε την αναγωγή ανεβαίνει στο 15,7%, που του δίνει 55 έδρες.Σημαντική συµβολή στο «γαλάζιο» προβάδισμα έχει η υψηλή συσπείρωση των ψηφοφόρων της αξιωματικής αντιπολίτευσης που φτάνει στο 78,9%, τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπεται από δύο στους τρεις ψηφοφόρους του και η συσπείρωσή του παραμένει καθηλωμένη στο 33,3%.Ούριο άνεμο στα πανιά της Ν.∆. φαίνεται να δίνει και η σαφής υπεροχή που έχει ο πρόεδρός της στο κλασικό δημοσκοπικό ερώτημα για το ποιος θεωρείται από τους πολίτες ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτιμάται από το 35,6% του συνόλου των ερωτηθέντων και ανάμεσά τους από το 17,9% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας περιορίζεται στο 19,5%, αφού τον προτιμά µόνο το 40,5% όσων έδωσαν ψήφο στο κόμμα του κατά τις προηγούμενες εκλογές. Ωστόσο, το 44,9% του συνόλου και το 41,6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν «κανέναν ιδιαίτερα».Παρά την έντονη δυσαρέσκεια για την κυβερνητική πολιτική, αλλά και την προτίμηση που δείχνουν στη Ν.∆. και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι πολίτες τοποθετούνται µάλλον επιφυλακτικά στην προοπτική να στηθούν πρόωρες κάλπες.

 

 

protothema.gr

Απεβίωσε σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σε ανακοίνωσή της, η οικογένειά του αναφέρει: «Σήμερα στη 01:00 ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν».

Ο Κ. Μητσοτάκης σημάδεψε ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου καθώς στο σχεδόν έναν αιώνα που έζησε, συμμετείχε σε σπουδαία γεγονότα που άλλαξαν προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο τη χώρα.

Από τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση, στην εκλογή του για πρώτη φορά βουλευτής, μόλις 28 ετών, στην ανάληψη κυβερνητικού αξιώματος το 1951 και στη μαύρη δεκαετίας για τη χώρα με την Αποστασία και τη Χούντα των Συνταγματαρχών.

Μια ιστορική φωτογραφία. Παιδί ακόμη με τον θείο του Ελευθέριο Βενιζέλο

Και βεβαίως στα τελευταία χρόνιας της δεκαετίας του 1980 όπου κατάφερε να εκλεγεί για πρώτη και τελευταία φορά πρωθυπουργός το 1990 αλλά παρέμεινε στο Μαξίμου μόλις 3 χρόνια.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γιος του πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1884-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη και μικρανηψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18/10/1918 στα Χανιά. Ο παππούς του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν επίσης πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος των ''Ξυπόλητων'' (Φιλελευθέρων).

]Στην εκλογή του ως πρόεδρος της ΝΔΣπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.
Το 1941, πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου. Το διάστημα 1942-1944, άσκησε τη δικηγορία στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων. Λόγω της δράσης του συνελήφθη δύο φορές από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε σε θάνατο. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε με τα μετάλλια Εθνικής Αντιστάσεως από την Ελλάδα και τη Βρετανία.
Το 1945, επανέκδοσε την ημερήσια εφημερίδα ''Κήρυξ Χανίων'', η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Το 1946, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με τους ''Βενιζελικούς Φιλελεύθερους'' των οποίων ηγείτο ο Σοφοκλής Βενιζέλος.
Το 1951, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.
Το 1961, εξελέγη βουλευτής με το νεοσύστατο κόμμα της "Ένωσης Κέντρου" που είχε ιδρύσει ο Γεώργιος Παπανδρέου και συμμετείχε στον ''ανένδοτο αγώνα'' κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Με τον Γεώργιο ΠαπανδρέουΤο 1964, πρωταγωνίστησε στις ενδοκομματικές διενέξεις που συγκλόνισαν την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου έτους ήρθε σε ρήξη με τον συνάδελφό του αναπληρωτή υπουργό Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία οξύνθηκε με την αμφιλεγόμενη αποκάλυψη μυστικής οργάνωσης στο στρατό (υπόθεση ''Ασπίδα'') και είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή απομάκρυνση από την κυβέρνηση, του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τα Ιουλιανά

Το 1965, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα "Ιουλιανά" που οδήγησαν στην απομάκρυνση της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και στο σχηματισμό αλλεπάλληλων κυβερνήσεων από πρώην στελέχη της Ένωσης Κέντρου που αποχώρησαν από το κόμμα.Τα γεγονότα έχουν τον γενικό χαρακτηρισμό Ιουλιανά ή Αποστασία και αναφέρονται στις αιτίες παραίτησης της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965. Η κρίση που είχε δημιουργηθεί μεταξύ του τότε Βασιλιά και του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε φαινομενική αφορμή την αποπομπή του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Πέτρου Γαρουφαλιά και ειδικότερα το πρόσωπο που θα τον αντικαθιστούσε στη συνέχεια στο υπουργείο. Μετά την παραίτηση Παπανδρέου και παρά την προσπάθεια που κατέβαλε προηγουμένως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για να την αποτρέψει, αναγκάστηκε στη συνέχεια να συνταχθεί με κάποια στελέχη της Ένωσης Κέντρου, όπου και σχημάτισαν την ομάδα των λεγομένων αποστατών η οποία και έδιδε ψήφο εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Συμμετείχε στις κυβερνήσεις των Γ. Αθανασιάδη - Νόβα και Στ. Στεφανόπουλουως υπουργός Συντονισμού ενώ αρνήθηκε τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Ηλία Τσιριμώκου. Την 1η Οκτωβρίου του 1965, από τα Χανιά, προανήγγειλε την ίδρυση νέου κεντρώου κόμματος, του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (ΦΙΔΗΚ). Εξαιτίας του γεγονότος αυτού, χαρακτηρίστηκε από το συμπολιτευόμενο τύπο του Γ. Παπανδρέου ως αποστάτης και προδότης.

Σε συνέντευξή του το 2001 ο Κ. Μητσοτάκης σχολίασε για την κίνηση της «Αποστασίας» από την ΕΚ:

«Έχω μετανιώσει, γιατί θα μπορούσα εκείνη την ώρα να δείξω λιγότερη ευαισθησία απέναντι των εξελίξεων και αντί να πάω να ορκιστώ, να πάω στο Καστρί και να κοιτάξω να συμφιλιώσω και πάλι τον Βασιλέα με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ίσως μπροστά στο φάσμα του απειλουμένου εμφυλίου πολέμου να ήσαν σοβαρότεροι και οι δύο.

Διότι και η μια μεριά και η άλλη είχε άδικο. Κατά τη δική μου αντίληψη και το είχα πει τότε εις τον Γέρο, ότι επιτέλους ο Κωνσταντίνος, ο τότε Βασιλεύς ήτο νέος, άπειρος, υφίστατο και κακές επιρροές, σίγουρα υφίστατο κακές επιρροές γύρω του, δεν αναφέρομαι κατ' ανάγκη στη Βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία κι αυτή είχε ορισμένες φορές ακραίες θέσεις, είχε πολλά προσόντα, αλλά είχε και αδυναμίες που οφείλονται ίσως στην καταγωγή της και στην ψυχολογία την οικογενειακή, αλλά αναφέρομαι και σε πολλούς άλλους, είχε αδυναμίες, είχε ο Βασιλεύς άδικο.

Αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν ένας ώριμος πολιτικός, ο οποίος θα έπρεπε εκείνη την ώρα να δείξει περισσότερη λογική και να παραδεχθεί ότι χρειαζόταν μια μικρή υποχώρηση. Σας είπα, ότι αναγκάστηκε στη συνέχεια να κάνει πολύ μεγαλύτερη για να αποφύγει.»

Την 21η Απριλίου 1967, συνελήφθη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κρατήθηκε σε καθεστώς περιορισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου 1967 και ύστερα διέφυγε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε περίπου πεντέμισυ χρόνια συμμετέχοντας ενεργά στη δράση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Το 1973, επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου συνελήφθη και πάλι για να ελευθερωθεί τελικά τον Ιούλιο του 1974, όταν ανατράπηκε η δικτατορία.
Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, συμμετείχε ως ανεξάρτητος υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συνδυασμού Νομού Χανίων, αλλά αν και πήρε 11.322 ψήφους, δεν εξελέγη βουλευτής, παρότι κατετάγη δεύτερος σε αριθμό ψήφων στο νομό.
Το 1977, συμμετείχε στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου και εξελέγη στην περιφέρεια Χανίων ως αρχηγός του νεοσυσταθέντος από τον ίδιο κόμματος Νεοφιλελευθέρων.
Το 1978, προσχώρησε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1984, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με 70 ψήφους έναντι 42 του δεύτερου υποψήφιου Κωστή Στεφανόπουλου.
Στις εκλογές του Ιουνίου 1985, μετείχε ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,84% και 126 έδρες.
Το Σεπτέμβριο του 1987, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Έωσης Δημοκρατικών Κομμάτων (IDU), θέση στην οποία επαναεξελέγη το 1989 και το 1992.
Το 1989, μετείχε για δεύτερη φορά στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Ιουνίου, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε πρώτο κόμμα συγκεντρώνοντας τη σχετική πλειοψηφία με ποσοστό 44,25% και 145 έδρες.

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του εκλέγεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία λόγω του εκλογικού συστήματος, το οποίο είχε αλλάξει προς το αναλογικότερο με πρωτοβουλία της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Ο λόγος ήταν ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, τυχόν ποινικές ευθύνες Υπουργών της προηγούμενης Κυβέρνησης Παπανδρέου θα έπρεπε να διερευνηθούν και, αν διαπιστωθούν, να διωχθούν από την αμέσως επόμενη Βουλή, αλλιώς θα παραγράφονταν. Για να διευκολυνθεί ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης δέχεται να μην είναι ίδιος πρωθυπουργός και προτείνει στη θέση αυτή τον βουλευτή Αθηνών, Τζανή Τζαννετάκη. Η Κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η ευρύτερη Αριστερά. Κατά τη βουλευτική αυτή περίοδο αποφασίστηκε η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά και το σκάνδαλο του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού.
Στις 20 Ιουνίου 1989 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του ανέθεσε την πρώτη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση, την οποία όμως παρέδωσε αφού οι προσπάθειες που κατέβαλε στο τριήμερο που ορίζει το Σύνταγμα απέβησαν άκαρπες.

Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται ξανά πρώτο κόμμα, με το αυξημένο ποσοστό 46,19%, αυτή τη φορά, χωρίς όμως και πάλι να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον καθηγητή και παλαιό Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα.

Στις 11 Απριλίου 1990, ενώ είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 στις οποίες το κόμμα του δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία, κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού στις τρίτες κατά σειράν εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, η ΝΔ συγκέντρωσε 150 έδρες (ποσοστό 46,88%) και έλαβε την υποστήριξη του Θ. Κατσίκη μοναδικού βουλευτή της ΔΗΑΝΑ.
Στις 12 Ιουλίου 1991, πρότεινε την σταδιακή απομάκρυνση των επιθετικών όπλων από τις περιοχές της ελληνικής Θράκης, της ευρωπαϊκής Τουρκίας και της νότιας Βουλγαρίας. Η πρόταση αυτή, η οποία ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν από το ταξίδι του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους στην Αθήνα, έγινε αμέσως αποδεκτή από τη Βουλγαρία, αλλά δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από την Τουρκία.
Το διήμερο 1-2 Μαϊου 1993, υπήρξε ο οικοδεσπότης πρωθυπουργός της Διάσκεψης των Αθηνών, η οποία εγκωμιάστηκε ως επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη γιουγκοσλαβική κρίση, αφού, κατά τη διάρκειά της, ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραντζιτς, επείσθη να υπογράψει υπό όρους το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Οουεν. Η υπογραφή του Σέρβου ηγέτη, έγινε δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη, ως το πρώτο σημαντικό βήμα για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία, αλλά λίγες μέρες αργότερα, το αυτοανακηρυχθέν κοινοβούλιο των Σέρβων της Βοσνίας, απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το ειρηνευτικό σχέδιο και παρέπεμψε την έγκρισή του σε δημοψήφισμα.

Στις 30 Ιουνίου 1993, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε πολιτικό σχήμα με την ονομασία «Πολιτική Άνοιξη» και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προέτρεψε τους προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές της ΝΔ να ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με την άρση της εμπιστοσύνης των βουλευτών Ηλείας, Στέφανου Β. Στεφανόπουλου και Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Σύμφωνα πάντως με τον ίδιον τον κ. Μητσοτάκη η κυβέρνηση της Ν. Δ. ανετράπη διότι αρνήθηκε να δώσει τις ψηφιακές παροχές στην κοινοπραξία Siemens – Intracom.
Στις 11 Οκτωβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, υπέβαλε την παραίτησή του
στον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στις 26 Οκτωβρίου 1993, παραιτήθηκε και από πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και στις 3 Νοεμβρίου, ύστερα από πρόταση του νέου προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Εβερτ και ομόφωνη απόφαση της
Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος.

Πολιτική δράση μετά το 1993

Στις 11 Ιανουαρίου 1994 η νέα κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ προτείνει την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την πώληση της ΑΓΕΤ, η οποία εξελίσσεται σε προανακριτική. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους παραπέμπονται στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ανδρέας Ανδριανόπουλος και Ι. Παλαιοκρασσάς. Στις 12 Ιανουαρίου 1994 συστήνεται, έπειτα από πρόταση του ΠΑΣΟΚ, προανακριτική για τις τηλεφωνικές υποκλοπές με κατηγορούμενους τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και Ντόρα Μπακογιάννη, οι οποίοι τελικώς παραπέμφθηκαν στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Τον Ιανουάριο του 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε την αναστολή των διώξεων για τα πολιτικά πρόσωπα, γεγονός που επέφερε την έντονη αντίδραση του τότε αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ καθώς κύριος κατηγορούμενος ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τελικώς η βουλή, με μυστική ψηφοφορία, ψήφισε κατά της παραπομπής πολιτικών προσώπων. Κατά τον Μητσοτάκη η κίνηση αυτή έγινε γιατί η κυβέρνηση Παπανδρέου φοβήθηκε την έκβαση στο Ειδικό Δικαστήριο.
Στις 5 Μαϊου 1994, 42 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν στη Βουλή πρόταση κατηγορίας εναντίον του, για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, ενώ στις 19 Μαΐου η Βουλή αποφάσισε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την ίδια υπόθεση. Στις 16 Ιουνίου η Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για το θέμα των υποκλοπών και στις 15 Σεπτεμβρίου αποφάσισε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση της ΑΓΕΤ. Υπέρ της παραπομπής για την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε απιστία ψήφισαν μόνον οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ για τις τρεις άλλες κατηγορίες (παθητική δωροδοκία, παράβαση καθήκοντος και παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών) ψήφισαν υπέρ της παραπομπής και οι βουλευτές της Πολιτικής Ανοιξης (ΠΟΛΑΝ).
Στις 16 Ιανουαρίου 1995 η Βουλή, μετά από παρέμβαση του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε "ταπεινωτική υποχώρηση" ζητώντας να δικαστεί για να "λάμψει η αλήθεια", αποφάσισε την αναστολή της δίωξης για τις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των υποκλοπών.
Τον Ιούνιο του 1997, τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας ''Ιπεκτσί'' για τη δραστηριότητά του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία.
Τον Ιανουάριο του 2004, μετά από 58 χρόνια παρουσίας στη Βουλή, ανακοίνωσε την απόφασή του να τερματίσει την κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία και δήλωσε ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική.
Τον Οκτώβριο του 2005, ιδρύθηκε προς τιμήν του έδρα Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ του Σαν Φραντσίσκο των ΗΠΑ.
Συνέγραψε τον πρόλογο της συλλογικής έκδοσης του βιβλίου "Μπροστά από την εποχή της η κυβέρνηση
της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993", της οποίας υπήρξε πρωθυπουργός, εκδ. Εστία, 2013.
Παντρεύτηκε την Μαρίκα Γιαννούκου (1930-2012), με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιο, τον σημερινό πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο.

 
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ
ΑΞΙΩΜΑ - ΘΕΣΗ ΑΠΟ ΕΩΣ *
-----------------------------------------------------------------------------
Υφυπουργός Οικονομικών 01/02/1951 27/10/1951 Β
Υπουργός Συγκοινωνιών & Δημοσίων Εργων 04/09/1951 27/10/1951 Β
Υπουργός Οικονομικών 08/11/1963 31/12/1963 Β
Υπουργός Οικονομικών 19/02/1964 15/07/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 15/07/1965 20/08/1965 Β
Υπουργός Συντονισμού 17/09/1965 22/12/1966 Β
Υπουργός Συντονισμού 10/05/1978 10/05/1980 Β
Υπουργός Εξωτερικών 10/05/1980 17/09/1981 Β
Υπουργός Εξωτερικών 17/09/1981 21/10/1981 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 11/04/1990 08/08/1991 Β
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας 11/04/1990 01/10/1990 Β
Υπουργός Εθνικής Οικονομίας 01/10/1990 08/08/1991 Β
Πρόεδρος Κυβέρνησης 08/08/1991 12/10/1993 Β
Υπουργός Αιγαίου 08/08/1991 03/12/1992 Β
Υπουργός Εξωτερικών 14/04/1992 07/08/1992 Β
Υπουργός Αιγαίου 03/12/1992 12/10/1993 Β
 
ΕΚΛΟΓΕΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΕΚΛ.ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Ε Κ Μ Α
-----------------------------------------------------------------------------
31/03/1946 Εθνική Πολιτική Ενωσις Χανίων Ν
(Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων)
05/03/1950 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν
09/09/1951 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν
16/11/1952 ΕΠΕΚ/Φιλελεύθεροι Χανίων Ν μ
(Κόμμα Φιλελευθέρων)
19/02/1956 Δημοκρατική Ενωσις Χανίων Ν
(Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωσις)
11/05/1958 Κόμμα Φιλελευθέρων Χανίων Ν μ
29/10/1961 Ενωσις Κέντρου/Κόμμα Προοδευτικών Χανίων Ν
(Ενωσις Κέντρου)
03/11/1963 Ενωσις Κέντρου Χανίων Ν
16/02/1964 Ενωσις Κέντρου Χανίων Ν μ
17/11/1974 Δημοκρατικός Συνδυασμός Νομού Χανίων Χανίων Ο
(Ανεξάρτητος)
20/11/1977 Κόμμα Νεοφιλελευθέρων Χανίων Ν Α μ
*ΝΔ
18/10/1981 ΝΔ Χανίων Ν Α
02/06/1985 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
18/06/1989 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
05/11/1989 ΝΔ Α' Θεσσαλονίκης Ν Α
08/04/1990 ΝΔ Β' Αθήνας Ν Α
10/10/1993 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
22/09/1996 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
09/04/2000 ΝΔ Β' Αθήνας Ν
 
Σημ.: στις 31 Mαρτίου 1955 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 26 Απριλίου
1955 προσχώρησε στη ''Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ενωση''.
Στις 3 Φεβρουαρίου 1960 προσχώρησε στην ''Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας'' και
στις 13 Φεβρουαρίου 1961 προσχώρησε στο ''Δημοκρατικόν Κέντρον-ΑΦΕ'' (Αγροτική
Φιλελευθέρα Ενωσις.''
Στις 13 Νοεμβρίου 1965 κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας και στις 24 Ιανουαρίου
1966 προσχώρησε στο ''Φιλελεύθερον Δημοκρατικόν Κέντρον'' (ΦΙΔΗΚ).
Στις 16 Μαϊου 1978, δήλωσε στη Βουλή, μαζί με τον Παύλο Βαρδινογιάννη, ότι
των κόμμα των Νεοφιλελευθέρων συγχωνεύθηκε με τη ΝΔ.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Β = Βουλευτής , Ε = Εξωκοινοβουλευτικός.
Ε: Ν = Εξελέγη , Ο = Δεν εξελέγη. Κ : Κατανομή π.χ. Α, Β.
Μ: μ = Μεταβολή, * = Αντικατάσταση.

Πηγή: ΑΠΕ