Η ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος. Η απάντηση της κυβέρνησης Μεταξά στο τελεσίγραφο ήταν αρνητική.
Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της χώρας μας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία.
Ουσιαστικά, την 28η Οκτωβρίου η Ελλάδα γιορτάζει την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου.
Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα το 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.
Κάθε χρόνο, αυτήν την μέρα πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη η στρατιωτική παρέλαση, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου.
Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.
Ακόμα, πραγματοποιούνται επετειακές εκδηλώσεις και αφιερώματα μνήμης, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο, η οποία με τα πατριωτικά της τραγούδια εμψύχωνε τότε τους στρατιώτες μας και μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων στη Βόρεια Ήπειρο.
Η καθιέρωση του εορτασμού της επετείου
Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασµός στις 28 Οκτωβρίου 1941.
Έγιναν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την ηµέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο.
Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΠΕΑΝ και ΕΠΟΝ. Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίοι όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις.
Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν την επέμβαση των καραμπινιέρων.
Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας).
Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.
Επίσημα για πρώτη φορά η επέτειος επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.Το ιστορικό
Ηταν περίπου 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 όταν o Μουσολίνι απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Το τελεσίγραφο δόθηκε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα στην οικία του στην Κηφισσιά , από τον Ιταλό Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.
Ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που κυκλοφόρησαν το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως.».
Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.
Ο πόλεμος
Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.
Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατέκτησε, εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.
Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.
Η Βέμπο τραγουδά
Στίχοι: Γιώργος Θίσβιος
Μουσική: Θεόφραστος Σακελλαρίδης
Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
και τη σκούφια την ψηλή του,
μ' όλα τα φτερά,
και μια νύχτα με φεγγάρι
την Ελλάδα πάει να πάρει,
βρε, το φουκαρά!
Ωωωωωωωωωωωωωχ.
Τον τσολιά μας τον λεβέντη
βρίσκει στα βουνά
και ταράζει τον αφέντη
τον μακαρονά.
Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω.
Αααααααααααααχ.
Ξεκινάει την άλλη μέρα,
μα και πάλι ακούει "Αέρα"
από τον τσολιά,
δρόμο παίρνει και δρομάκι
και πηδάει το ποταμάκι,
ξέρει τη δουλειά.
Ωωωωωωωωωωωωωχ.
Τρώει τις σφαίρες σαν χαλάζι από τον τσολιά,
κι όλο στρατηγούς αλλάζει για να βρει δουλειά.
Αχ, Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,
και στείλε γρήγορα τα μαύρα μου να βάνω.
Αααααααααααααχ.
Στέλνει ο νέος Ναπολέων
μεραρχίες πειναλέων
στο βουνό ψηλά,
για να βρουν τον διάβολό τους
κι ο στρατός μας αιχμαλώτους
τσούρμο κουβαλά.
Ωωωωωωωωωωωωωχ.
Και οι Κένταυροι οι καημένοι,
βρε τι τρομερό,
νηστικοί, ξελιγωμένοι
πέφτουν στο νερό.
Αχ! Γκράτσι, να μη σε δω Γκράτσι,
γιατί σε κάρβουνα αναμμένα έχω κάτσει.
Αααααααααααααχ.
Τρέχουν σαν τρελοί στους βράχους
κι από μας και τους συμμάχους
τρώνε τη κλωτσιά,
και χωρίς πολλές κουβέντες
μπήκαν Έλληνες λεβέντες
μεσ' τη Κορυτσά.
Ωωωωωωωωωωωωωχ.
Μέσα στ' Αργυρόκαστρο εμπήκε το χακί
και σημαία κυματίζει τώρα Ελληνική,
Αχ! Τσιάνο, θα σκοτωθώ Τσιάνο,
γιατί σε λίγο και τα Τίρανα τα χάνω.
Και 'πάθαν οι καημένοι
μεγάλη συμφορά,
κι η Ρώμη περιμένει
κι εκείνη τη σειρά.
Αααααααααααααχ.
«Τα γλυπτά του Παρθενώνα επιβάλλεται να επιστρέψουν στην Ελλάδα, γιατί απλούστατα είναι κλεμμένα».
Αυτό τόνισε ο Αυστραλός νομικός Τζέφρεϊ Ρόμπερτσον, μιλώντας σε ειδική εκπομπή της αυστραλιανής δημόσιας τηλεόρασης του ABC, μετά την επιστροφή του από την Αθήνα.
«Τα γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα, γιατί απλούστατα είναι κλεμμένα»
Ο κ. Ρόμπερτσον είπε πως ο Λόρδος Έλγιν ήταν ένας χρεοκοπημένος διπλωμάτης που έκλεψε τα γλυπτά για να αποκτήσει χρήματα.
«Δεν είχε κανένα νομικό δικαίωμα, ούτε άδεια να τα αφαιρέσει από την Ακρόπολη και να τα μεταφέρει στην χώρα του, καταστρέφοντας μάλιστα αρκετά» είπε ο Αυστραλός νομικός.
Σε παρατήρηση της δημοσιογράφου Έμα Αμπερίτσι ότι το Βρετανικό Μουσείου αρνείται να επιστρέψει τα Γλυπτά και ότι το ίδιο δηλώνει ο Βρετανός πρωθυπουργός αλλά και ο δήμαρχος του Λονδίνου, ο κ. Ρόμπερτσον είπε:
«Ναι αλλά το 88% των Βρετανών είναι υπέρ της επιστροφής τους και αυτό είναι σημαντικό», είπε και πρόσθεσε ότι υπάρχει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αναγνωρίζουν πως υπάρχει θέμα.
«Η Ουνέσκο έδωσε προθεσμία έξι μηνών στη Βρετανία να διαπραγματευτεί με την Ελλάδα. Αν δεν το κάνει η δικαστική προσφυγή είναι πιθανή» είπε.
Ο κ. Ρόμπερτσον είπε ότι η κα Αλαμαντίν Κλούνεϊ ασχολείται εδώ και τρία χρόνια με το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών.
«Τότε με πλησίασε η ελληνική κυβέρνηση και ζήτησε την άποψή μου και εγώ της ζήτησα να καταθέσει και την δική της» είπε και πρόσθεσε: «Ήταν συμπτωματικό ότι παντρεύτηκε πρόσφατα. Δεν επιδιώξαμε το ταξίδι αυτή την εποχή για μεγαλύτερη δημοσιότητα. Ήταν συμπτωματικό και δεν επιδιώξαμε όλη αυτή τη δημοσιότητα».
Η γενοκτονία των Αρμενίων
Ο κ. Ρόμπερτσον στην ίδια συνέντευξη αναφέρθηκε και στο τελευταίο του βιβλίο με θέμα τη Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915.
Μάλιστα, ο Αυστραλός νομικός επιτέθηκε και στην υπουργό Εξωτερικών της χώρας Τζούλι Μπίσοπ η οποία, όπως είπε, έστειλε επιστολή στην Τουρκική κυβέρνηση για να διευκρινίσει ότι η Αυστραλία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Σημειώνεται ότι η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση όντως επισήμως δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία αν και την αναγνωρίζουν οι πολιτείες της Νέας Νότιας Ουαλίας και της Νότιας Αυστραλίας.
Και δεδομένου ότι το 2015 θα τιμηθούν τα εκατό χρόνια από την απόβαση των Αυστραλών στην Καλλίπολη, με την συμμετοχή πολλών χιλιάδων Αυστραλών, η κα Μπίσοπ θέλησε να καθησυχάσει την Άγκυρα.
Ο κ. Ρόμπερτσον την επικρίνει όμως και σημειώνει ότι η σφαγή των Αρμενίων σηματοδοτήθηκε μετά την απόβαση στην Καλλίπολη.
Ασκεί κριτική και στον Αυστραλό πρωθυπουργό, Τόνι Άμποτ, σημειώνοντας πως όταν ήταν στην αντιπολίτευση ασκούσε κριτική στην Τουρκία για τη Γενοκτονία των Αρμενίων αλλά ως πρωθυπουργός δεν την αναγνωρίζει.
Ο Τζέφρι Ρόμπερτσον γεννήθηκε στο Σίδνεϊ όπου και σπούδασε νομικά στο Σίδνεϊ και το 1970 ταξίδεψε με υποτροφία στη Βρετανία, ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Οξφόρδη.
«Η δικαιοσύνη», λέει ο ίδιος, «είναι το σπουδαιότερο ΠΑΙΧΝΊΔΙ διότι προσφέρει τη δυνατότητα της νίκης επί των ισχυρότατων και εναντίον του ίδιου του κράτους». Τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες είναι ο κατεξοχήν τομέας του.
Έχει εμφανιστεί ως δικηγόρος περισσότερες φορές από όσες μπορεί να μετρήσει κανείς στο Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Διετέλεσε επί πενταετία δικαστής στο Ειδικό Δικαστήριο του ΟΗΕ για τη Σιέρα Λεόνε.
ethnos.gr
“Θέλεις αγόρι ή κορίτσι. Αν δεν σου αρέσει σου φέρνω άμεσα άλλο”.
Αυτό είπε μέλος κυκλώματος σε αστυνομικούς, που παρίσταναν το ζευγάρι. Τι συμβαίνει με τις παράνομες αγοραπωλησίες βρεφών
Ανθεί η αγορά βρεφών στην Ελλάδα, με τα κυκλώματα, που ελέγχονται κυρίως από Βούλγαρους υπηκόους, να κάνουν χρυσές δουλειές.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της “Καθημερινής της Κυριακής”, τα μέλη των συμμοριών εντοπίζουν εγκύους στη Βουλγαρία, τις οποίες μεταφέρουν στην Ελλάδα. Σε κάποιες περιπτώσεις τις πείθούν να πουλήσουν το μωρό που θα γεννήσουν έναντι 3.000 ευρώ και πάνω. Για όσο διάστημα παραμένουν οι γυναίκες στην Ελλάδα, “φιλοξενούνται” σε διαμερίσματα μισθωμένα από το κύκλωμα και γεννούν σε δημόσια νοσοκομεία, όπου ο έλεγχος είναι πλημμελής.
Δηλώνουν τη γέννηση του παιδιού στα κατά τόπους ληξιαρχεία, δίνοντας όμως ελλιπή ή ανακριβή στοιχεία για την τατυτότητα, τον τόπο διαμονής κλπ.
Ρόλο συνεργών παίζουν δικηγόροι και συμβολαιογράφοι, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη διεκπεραίωση των γραφειοκρατικώνδιαδικασιών: Η φυσική μητέρα συντάσσει ενώπιον συμβολαιογράφου πληρεξούσιο με το οποίο εξουσιοδοτεί δικηγόρο να παραστεί αντ’ αυτής στο δικαστήριο (Πρωτοδικείο), που θα επικυρώσει την υιοθεσία. Η συναινετική υθοθεσία είναι νόμιμη υπό την προϋπόθεση ότι δεν “παρεμβάλλεται χρήμα”. Αλλιώς διώκεται ως κακούργημα.
Όπως αναφέρει η “Καθημερινή της Κυριακής”, από έγγραφα που κατασχέθηκαν σε πρόφατες αστυνομικές έρευνες, προκύπτει ότι τους τελευταίους μήνες έχουν ολοκληρωθεί δεκάδες παράνομες αγοραπωλησίες βρεφών σε Τρίκαλα, Βόλο, Σέρρρες, Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα.
Για παράδειγμα στα τέλη Σεπτεμβρίου ένας 45χρονος Βούλγαρος, αποκάλυψε εν αγνοία του, σε αστυνομικούς της Ασφάλειας Τρικάλων, που παρίσταναν το άτεκνο ζευγάρι, ότι τα τελευταία χρόνια, έχει πουλήσει εκατό “κομμάτια”.
Ο 45χρονος γνωστός και ως “Αλέκος”, είχε ρωτήσει τους αστυνομικούς: “θέλεις αγόρι ή κορίτσι. Αν δεν σου αρέσει μπορώ να σου φέρω άμεσα άλλο”.
Τελικά τους έφερε ένα όμορφο αγοράκι, που είχε γεννηθεί λίγες μέρες νωρίτερα στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης. Η φυσική του μητέρα θα εισέπραττε 7.000 ευρώ και εκείνος 3.000.
Στην παράνομη “αγορά” βρεφών η τιμή ενός νεογέννητου κυμαίνετια από 7.000 έως 20.000 ευρώ. Φθηνότερα κοστιζουν τα μελαχρινά βρέφη και πιο ακριβά τα ξανθά ή ανοικτόχρωμα. Η τελική τιμή ενός νεογνούεπηρεάζεται επίσης από τον χρόνο παράδοσής του: Τα ετοιμοπαράδοτα βρέφη κοστίζουν ακριβότερα, ενώ θεωρείται πλεονέκτημα να έχουν γεννηθεί πριν από 3 έως 5 μέρες και κυρίως να μην έχουν “σαραντίσει”.
(Πηγή: Καθημερινή της Κυριακής)