Γιος του καταδικασμένου μέλους «Σ» της 17Ν ένας από τους 7 συλληφθέντες για σειρά από ένοπλες ληστείες στη Πάτρα.
Μια πάρα πολύ μεγάλη και σοβαρή υπόθεση εκτυλίσσεται στην Πάτρα, μετά τη σύλληψη 7 ατόμων, που κατηγορούνται για ληστείες, καθώς ο ένας από αυτούς είναι ο γιος καταδικασμένου μέλους της τρομοκρατικής οργάνωσης της 17 Νοέμβρη.

Επτά άτομα, έξι άνδρες και μία γυναίκα συνελήφθησαν από άνδρες της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Πατρών σε συντονισμένη επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε από τις πρωϊνές ώρες της Τετάρτης.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές οι δύο εκ των συλληφθέντων φέρονται ως εμπλεκόμενοι σε σειρά ληστειών σε υποκαταστήματα τραπεζών και των ΕΛΤΑ, αλλά και σε σούπερ μάρκετ, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια.

Στις έρευνες που ακολούθησαν στα σπίτια των συλληφθέντων εντοπίστηκαν όπλα και πυρομαχικά, περίπου 250 γραμμάρια του ισχυρού εκρηκτικού C4 και ένας πυροκροτητής, υλικά μεταμφιέσεως, ασύρματοι και 2.150 ευρώ.

Εντοπίστηκαν, επίσης, τέσσερα εργαστήρια υδροπονικής κάνναβης και 18 κιλά του ναρκωτικού σε αποξηραμένη μορφή, όπως και ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι θα αποσταλούν για ανάλυση του περιεχομένου τους στη διεύθυνση εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛΑΣ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ένας από τους συλληφθέντες είναι γιος του «Σ» της 17Ν. Ο 57χρονος σήμερα πατέρας του είχε καταδικαστεί σε 17 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή στην οργάνωση, σε ληστεία και έκρηξη.

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/koinonia/415480/patra-gios-tou-katadikasmenou-melous-s-tis-17n-enas-apo-tous-7-syllifthentes-tis-symmorias-gia-listeies-kai-narkotika

Αίτημα για υφ' όρον απόλυση έχει υποβάλει ο αρχιεκτελεστής της «17Ν» Δημήτρης Κουφοντίνας, καθώς έχει συμπληρώσει 19 χρόνια στη φυλακή, σύμφωνα με το MEGA.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει καταδικασθεί 11 φορές ισόβια για πράξεις της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Να σημειωθεί ότι νωρίτερα έγινε γνωστό ότι αποφυλακίστηκε με όρους, την Πέμπτη, ο Ηρακλής Κωστάρης, μέλος της «17 Νοέμβρη», ο οποίος, σύμφωνα με τη δικογραφία, δολοφόνησε τον Παύλο Μπακογιάννη.

Ο Κωστάρης είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη και 23 χρόνια, έχοντας λάβει μέρος και σε αρκετές άλλες κακουργηματικές ενέργειες της «17Ν» -μεταξύ άλλων και σε ληστεία.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, και οι Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, Σάββας Ξηρός και Βασίλης Τζωρτζάτος έχουν το δικαίωμα να κάνουν αίτημα για αποφυλάκιση, πλην του Χριστόδουλου Ξηρού, ο οποίος, λόγω της απόδρασης του 2014, το απώλεσε.

Κουφοντίνας: Μπορεί να κάνει αίτηση απόλυσης τον Σεπτέμβριο
Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Μάρτιο ο Κουφοντίνας είχε κάνει απεργία πείνας, ζητώντας να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό. Τελικά, το αίτημά του δεν έγινε δεκτό και μεταφέρθηκε στις φυλακές Δομοκού.

Τότε, με αφορμή την απεργία πείνας του αρχιεκτελεστή της 17Ν, η γ.γ. Αντιεγκληματικής Πολιτικής, Σοφία Νικολάου, είχε δηλώσει, ότι ο καταδικασθείς μπορεί να κάνει αίτηση απόλυσης τον Σεπτέμβριο. «Το Σεπτέμβριο του 2021 ο Δημήτρης Κουφοντίνας μπορεί να κάνει αίτηση απόλυσης, κατοχυρώνεται το δικαίωμά του, γιατί κάνει απεργία πείνας;», είχε διερωτηθεί, μιλώντας στον ΣΚΑΪ.

Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/ellada/aitima-apofylakisi-katethese-dimitris-koyfontinas

Ο Ιούλιος του 2002 ήταν αναμφίβολα μήνας ιστορικός για την Ελλάδα, καθώς σε μια από τις πιο μεγάλες στιγμές της, η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών πρωταγωνιστεί χάρη στη λύση μιας πολύκροτης και πολύχρονης υπόθεσης. Της περίφημης τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Ρεπορτάζ του Dikaiologitika News στα άδυτα του Εγκληματολογικού της ΕΛΑΣ.

Στην εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη», ιστορία η οποία είχε «στοιχειώσει» κυριολεκτικά την ελληνική κοινωνία και πολιτική ζωή για σχεδόν τρεις δεκαετίες, η ΔΕΕ έπαιξε νευραλγικό ρόλο. Και ήταν 18 χρόνια πριν, εκείνο τον Ιούλιο του 2002, που ξεκίνησαν να γίνονται οι πρώτες συλλήψεις.

Η Υποστράτηγος και Διευθύντρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών της Ελληνικής Αστυνομίας Δρ. Πηνελόπη Μηνιάτη εξιστόρησε στο Dikaiologitika News τις κρίσιμες εκείνες στιγμές.

«Η αντίληψη της μεγάλης σημασίας της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών στην εξιχνίαση εγκλημάτων και μεγάλων υποθέσεων έγινε αναμφισβήτητα το 2002, το λεγόμενο ‘καλοκαίρι της "17 Νοέμβρη"» μας λέει με απόλυτη βεβαιότητα η διευθύντρια της ΔΕΕ, Πηνελόπη Μηνιάτη, εργαζόμενη στη διεύθυνση εδώ και 28 χρόνια.

Όπως προσθέτει η ίδια: «Παρ’ ότι η ΔΕΕ υπάρχει από το 1919, για εμένα ήταν εκείνη η στιγμή που όλοι κατάλαβαν τι μπορούμε να κάνουμε σε μια υπόθεση. Η αποκάλυψη των μελών της οργάνωσης στηρίχθηκε στην εξαιρετική συνεργασία της Αντιτρομοκρατικής με την ΔΕΕ. Η συνεισφορά μας ήταν πολύτιμη σε όλα τα επίπεδα -σε ό,τι είχε κάνει με την γραφολογία, με τα κλειδιά που χρησιμοποιούσαν τα μέλη, τα όπλα τους και φυσικά τα αποτυπώματα. Ήταν τόσο καθοριστικός ο ρόλος μας σε όλα αυτά, που πολλοί εργαζόμενοι της ΔΕΕ είχαμε πάει ως μάρτυρες στη δίκη και καταθέσαμε».

Το καλοκαίρι του 2002 - Οι πρώτες συλλήψεις
Flash back στο καλοκαίρι του 2002: 29 Ιουνίου- συλλαμβάνεται βαριά τραυματισμένος ο Σάββας Ξηρός, έπειτα από πρόωρη έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού που τοποθετούσε στα εκδοτήρια ακτοπλοϊκής εταιρίας στον Πειραιά.

Η βόμβα που κρατούσε ο Ξηρός έχει σκάσει στα ίδια του τα χέρια. Ο δράστης νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό με σοβαρά τραύματα στα μάτια, στο δεξί χέρι και στο θώρακα. Η αντίστροφη μέτρηση για το οριστικό τέλος της οργάνωσης μόλις έχει αρχίσει.

Η κρίσιμη στιγμή της ταυτοποίησης του όπλου
Στο σακίδιο που έχει αφήσει ο Ξηρός σε ένα παγκάκι λίγα μέτρα από τα εκδοτήρια της Minoan Flying Dolphins, βρίσκεται το 38άρι όπλο του αστυνομικού Χρήστου Μάτη, ο οποίος είχε δολοφονηθεί το Δεκέμβριο του 1984 κατά τη διάρκεια ληστείας σε τράπεζα στα Πετράλωνα. Ο Ξηρός αρχίζει να συνδέεται με την οργάνωση.

μηνιάτη εγκληματολογικο 17Ν

«Ακόμα τότε η "Υποδιεύθυνση Βιολογικών και Βιοχημικών Εξετάσεων & Αναλύσεων DNA", δεν είναι καν κανονικό τμήμα όπως συνέβη αμέσως μετά την υπόθεση» συνεχίζει την αφήγησή της κ κα Μηνιάτη.

«Εκείνες τις ημέρες βρισκόμουν στη Χάγη σε επίσκεψη στην αντίστοιχη Ολλανδική υπηρεσία. Αρχίζω να παίρνω από απόσταση τις πρώτες πληροφορίες, από τους συνεργάτες μου στο τμήμα εξέτασης όπλων της ΔΕΕ. Μου λένε ότι πιθανότατα το όπλο στο σακίδιο του δράστη είναι όπλο της 17 Νοέμβρη. Οι συνάδελφοι από το τμήμα οπλιτικής διερεύνησης αρχίζουν να κάνουν απόξεση στο όπλο και έτσι αρχίζει να γίνεται σιγά-σιγά ταυτοποίηση. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Το νούμερο του όπλου δεν φαινόταν κι η απόξεση ήταν μια χειρουργική διαδικασία, άκρως πρωτοπόρα για εκείνη την εποχή».

Ανάμεσα στα άλλα, η ταυτοποίηση ήταν δύσκολη, γιατί το όπλο ήταν ένα παλιό, δύσχρηστο 38αρι περίστροφο. Στην βάση του, αποκαλύφθηκε ο σειριακός αριθμός 100367. Το ίδιο όπλο είχε χρησιμοποιηθεί σε έξι ενέργειες της «17Ν» και έπειτα -επειδή αποτελούσε πια σήμα κατατεθέν, έμεινε στην άκρη, πάντα όμως θεωρούνταν «στοιχείο κλειδί» στην υπόθεση 17 Νοέμβρη».

Όταν το όπλο ταυτοποιείται, γίνεται αντιληπτό ότι ο άγνωστος βομβιστής έχει σχέση με την οργάνωση που οι αρχές αναζητούν επί 27 χρόνια. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες.

Η μεγάλη στιγμή
οπλο 17Ν εγκληματολογικο

(photo: Eurokinissi / αρχείο)
«Η ταυτοποίηση ήταν ένα σημαντικό βήμα, αλλά δεδομένου ότι το όπλο είναι μεταφερόμενο αντικείμενο χρειαζόμασταν και άλλα πειστήρια» συνεχίζει να μας εξιστορεί η κα Μηνιάτη. «Παίρνουν λοιπόν αίμα από τον Ξηρό και ανοίγουμε την βάση των δεδομένων μας στο εργαστήριο του DNA. Σε εκείνη τη φάση γίνεται η εξής ταυτοποίηση: το γενετικό υλικό που μας έχουν δώσει ταιριάζει με γενετικό υλικό που έχει συλλεχθεί από την επίθεση στην οικία του Γερμανού πρέσβη τον Μάιο του 1999. Η ανάλυση του DNA αποδεικνύει δηλαδή τη συμμετοχή του Ξηρού στην επίθεση με ρουκέτα κατά του Άλμπερτ Κούνα. Με θυμάμαι να κάθομαι μπροστά από την οθόνη και να βλέπω τον ίδιο γενετικό τύπο. Με θυμάμαι να λέω: εδώ έχω ταύτιση! Προσέξτε, δεν λέω: έχω τον δράστη, λέω: έχω ταύτιση. Και είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αντικρίζει και μαθαίνει αυτή την πληροφορία. Είμαι μπροστά από ένα μηχάνημα και συνειδητοποιώ, ότι έχουμε τα χέρια μας ένα μέλος της 17Ν. Απερίγραπτο - αυτές οι στιγμές είναι που σε… εθίζουν σε αυτή τη δουλειά».

17Ν έρευνες Ιουλιος 2002

Έρευνες για τη 17Ν - Ιούλιος 2002 (photo: Eurokinissi / αρχείο)
Ακολουθεί ένα ντόμινο εξελίξεων: στις 3 Ιουλίου, εντοπίζεται το κρησφύγετο της οργάνωσης στα Κάτω Πατήσια, όπου βρίσκεται μέρος του οπλισμού, η σημαία με το κίτρινο αστέρι και άλλα στοιχεία. Λίγες ημέρες αργότερα αποκαλύπτεται και δεύτερη γιάφκα, στην οδό Δαμάρεως 73, στο Παγκράτι.

Στις 15 Ιουλίου η ΕΛ.ΑΣ ανακοινώνει ότι καταζητείται ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ενώ την επόμενη μέρα συλλαμβάνονται στην Αθήνα ο Χριστόδουλος Ξηρός και στη Θεσσαλονίκη ο αδελφός του Βασίλης αλλά και ο Διονύσης Γεωργιάδης. Στις 17 Ιουλίου 2002 συλλαμβάνεται στους Λειψούς ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, ο φερόμενος ως αρχηγός της οργάνωσης.

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/koinonia/305924/apokalypsi-17-noemvri-etsi-taftopoiithike-o-ksiros-sta-adyta-tou-egklimatologikoy-18-xronia-meta

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών, η οποία από τις 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο.

Ζητούσαν την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.

Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οι 8 καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ περίπου 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Επτά ημέρες μετά τα πρώτα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στις 21 Φεβρουαρίου οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής στην Αθήνα, προβάλλοντας τα συνθήματα «Δημοκρατία», «Κάτω η Χούντα» και «Ζήτω η Ελευθερία». Η αστυνομία επενέβη και πάλι για να καταστείλει την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους.

Η εξέγερση που ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973 επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Το πρωί εκείνης της ημέρας οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου και αποφάσισαν την κήρυξη αποχής από τα μαθήματα, με αίτημα να γίνουν εκλογές για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς.

Ακολούθησαν συνελεύσεις φοιτητών στην Ιατρική και στη Νομική σχολή. Μάλιστα, οι φοιτητές της Νομικής εξέδωσαν ψήφισμα, με το οποίο ζητούσαν την ανάκληση των αποφάσεων της Χούντας για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών, εκδημοκρατισμό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 20% του προϋπολογισμού και ανάκληση του Ν.1347 για την αναγκαστική στράτευση των φοιτητών.

Όσο περνούσε η μέρα άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές στο Πολυτεχνείο, αλλά και άλλοι που πληροφορήθηκαν το νέο. Η αστυνομία αποδείχθηκε ανίκανη να εμποδίσει την προσέλευση του κόσμου. Το απόγευμα πάρθηκε η απόφαση για κατάληψη του Πολυτεχνείου.

Οι πόρτες έκλεισαν και από τότε άρχισε η οργάνωση της εξέγερσης. Το πρώτο βήμα ήταν η εκλογή Συντονιστικής Επιτροπής, στην οποία μετείχαν 22 φοιτητές και 2 εργάτες, με σκοπό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Επιπλέον, δημιουργήθηκαν επιτροπές σε όλες τις σχολές για να οργανώσουν την κατάληψη και την επικοινωνία με την ελληνική κοινωνία.

Για το σκοπό αυτό άρχισε να λειτουργεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός, αρχικά στο κτίριο του Χημικού και αργότερα στο κτίριο των Μηχανολόγων, με εκφωνητές τη Μαρία Δαμανάκη και τον Δημήτρη Παπαχρήστου.

Επιπλέον, στο Πολυτεχνείο εγκαταστάθηκαν πολύγραφοι, που δούλευαν μέρα - νύχτα, για να πληροφορούν τους φοιτητές και τον υπόλοιπο κόσμο για τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και των φοιτητικών συνελεύσεων.

Συγκροτήθηκαν συνεργεία φοιτητών, που έγραφαν συνθήματα σε πλακάτ, σε τοίχους, στα τρόλεϊ, στα λεωφορεία και στα ταξί, για να τα γνωρίσουν όλοι οι Αθηναίοι.

Στο Πολυτεχνείο οργανώθηκε εστιατόριο και νοσοκομείο, ενώ ομάδες φοιτητών ανέλαβαν την περιφρούρηση του χώρου, ξεχωρίζοντας τους ενθουσιώδεις και δημοκράτες Αθηναίους από τους προβοκάτορες.

Η πρώτη αντίδραση του δικτατορικού καθεστώτος ήταν να στείλει μυστικούς πράκτορες να ανακατευθούν στο πλήθος που συνέρρεε στο Πολυτεχνείο και να ακροβολήσει σκοπευτές στα γύρω κτίρια.

Στις 16 Νοεμβρίου μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους που ήταν συγκεντρωμένο έξω από το Πολυτεχνείο, με γκλομπς, δακρυγόνα και σφαίρες ντουμ-ντουμ. Οι περισσότεροι διαλύθηκαν. Όσοι έμειναν έστησαν οδοφράγματα ανατρέποντας τρόλεϊ και συγκεντρώνοντας υλικά από νεοανεγειρόμενες οικοδομές, και άναψαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα. Αργότερα, η αστυνομία έκανε χρήση όπλων, χωρίς όμως να πετύχει το στόχο της, την καταστολή της εξέγερσης.

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, όταν διαπίστωσε ότι η αστυνομία αδυνατούσε να εισέλθει στο Πολυτεχνείο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το στρατό. Κοντά στο σταθμό Λαρίσης συγκεντρώθηκαν τρεις μοίρες ΛΟΚ και μία μοίρα αλεξιπτωτιστών από τη Θεσσαλονίκη. Τρία άρματα μάχης κατέβηκαν από του Γουδή προς το Πολυτεχνείο. Τα δύο στάθμευσαν στις οδούς Τοσίτσα και Στουρνάρα, αποκλείοντας τις πλαϊνές πύλες του ιδρύματος και το άλλο έλαβε θέση απέναντι από την κεντρική πύλη. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ζήτησε διαπραγματεύσεις, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε.

Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου το άρμα που βρισκόταν απέναντι από την κεντρική πύλη έλαβε εντολή να εισβάλλει. Έπεσε πάνω στην πύλη και την έριξε, παρασέρνοντας στο διάβα του μία κοπέλα που ήταν σκαρφαλωμένη στον περίβολο κρατώντας την ελληνική σημαία.

Οι μοίρες των ΛΟΚ, μαζί με ομάδες -μυστικών και μη- αστυνομικών, εισέβαλαν στο Πολυτεχνείο και κυνήγησαν τους φοιτητές, οι οποίοι πηδώντας από τα κάγκελα προσπάθησαν να διαφύγουν στους γύρω δρόμους. Τους κυνηγούσαν αστυνομικοί, πεζοναύτες, ΕΣΑτζήδες. Αρκετοί σώθηκαν βρίσκοντας άσυλο στις γύρω πολυκατοικίες, πολλοί συνελήφθησαν κα μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια και στην ΕΣΑ.

Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας, στις 17 Νοεμβρίου συνελήφθησαν 840 άτομα. Όμως, μετά τη Μεταπολίτευση, αξιωματικοί της Αστυνομίας, ανακρινόμενοι, ανέφεραν ότι οι συλληφθέντες ξεπέρασαν τα 2.400 άτομα. Οι νεκροί επισήμως ανήλθαν σε 34 άτομα. Στην ανάκριση που διενεργήθηκε το φθινόπωρο του 1975 εναντίον των πρωταιτίων της καταστολής εντοπίστηκαν 21 περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού.

Ωστόσο, τα θύματα πρέπει να ήταν πολύ περισσότερα, διότι πολλοί βαριά τραυματισμένοι, προκειμένου να διαφύγουν τη σύλληψη, αρνήθηκαν να διακομιστούν σε νοσοκομείο.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο, αλλά στις 25 Νοεμβρίου ανατράπηκε με πραξικόπημα.

Πρόεδρος ορίστηκε ο αντιστράτηγος Φαίδων Γκιζίκης και πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης ο Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος. Όμως ο ισχυρός άνδρας του νέου καθεστώτος ήταν ο διοικητής της Στρατιωτικής Αστυνομίας, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, που επέβαλλε ένα καθεστώς σκληρότερο από εκείνο του Παπαδόπουλου.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Ο Γκιζίκης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ' Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

sansimera.gr