Το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη εκτός από τους γονείς τους, «σκότωσε» και την αθωότητά τους. Τα παιδιά των θυμάτων εκείνης της επίθεσης στέλνουν ένα εγκάρδιο μήνυμα σε όσους βρέθηκαν στη ίδια θέση μετά την επίθεση της 13ης Νοεμβρίου και συγκινούν.

Όταν έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι η Terrease Aiken, 22 ετών σήμερα, ήταν μόλις 8. Η Juliette Candela ήταν έξι. η Francesca Picerno, 9 και ο Joseph Palombo 12.

Και οι τέσσερις είδαν τους γονείς τους να σκοτώνονται ξανά και ξανά, με τη βοήθεια της τηλεόρασης.
«Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι περνάτε αυτή τη στιγμή, τα συναισθήματα που έχετε μέσα σας» λένε σήμερα στο βίντεο.

«Αλλά δεν θέλετε να ζήσετε τη ζωή σας με μίσος».
«Δεν θέλετε να ζήσετε τη ζωή σας με θυμό... Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν σε εσάς τραγωδία, αλλά ελπίδα».
«Μην ζήσετε τη ζωή σας μέσα στο φόβο», είναι μερικά από τα συγκινητικά μηνύματα.

ethnos.gr

Η λέξη της χρονιάς για το 2015 δεν είναι καν λέξη.

Κάθε χρόνο, η «Oxford Dictionaries» (Λεξικό της Οξφόρδης) – ένας κορυφαίος οργανισμός που ασχολείται με την αγγλική γλώσσα – επιλέγει μια λέξη που έχει έρθει στο προσκήνιο κατά τους τελευταίους 12 μήνες, και την ονομάζει «Λέξη της Χρονιάς». Η λέξη αυτή επιλέγεται πολύ προσεκτικά, με βάση το πόσο συχνά χρησιμοποιείται και τι αποκαλύπτει για την συγκεκριμένη εποχή. Προηγούμενα παραδείγματα είναι οι λέξεις ως «vape», «selfie» και «omnishambles».

Αλλά η λέξη της χρονιάς για το 2015 δεν είναι καν λέξη. Είναι ένα emoji – το «πρόσωπο με δάκρυα χαράς», για να είμαστε ακριβείς σύμφωνα με το mononews.gr.

Ενώ παλαιότερα αντιμετωπίζαμε με περιφρόνηση όταν οι έφηβοι εμφάνιζαν κάτι παρόμοιο, φαίνεται ότι τα emoji έχουν γίνει πια θεσμός. Ακόμα κι αν δεν είναι μια ολοκληρωμένη γλώσσα, είναι – τουλάχιστον – κάτι που οι περισσότεροι χρησιμοποιούμε, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας. Στην πραγματικότητα, περισσότερο από το 80% του συνόλου των ενηλίκων χρηστών smartphone στο Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποιούν τακτικά emoji.

Ωστόσο, η επιλογή της «Oxford Dictionaries» έκανε κάποιες μερίδες ανθρώπων να σηκώσουν ειρωνικά το φρύδι. Γράφοντας στην εφημερίδα «The Guardian», η Hannah Jane Parkinson ονόμασε την απόφαση «γελοία». Για την Parkinson, και είμαι βέβαιη ότι και για πολλούς άλλους κολλημένους με τη γλώσσα, είναι “γελοίο”, επειδή τα emoji δεν είναι καν λέξη. Αυτό είναι ένα κόλπο, θα πουν, που κάποια έξυπνα στελέχη του μάρκετινγκ βασίστηκαν για να αποδείξουν πόσο μοντέρνα είναι η Oxford Dictionaries στην πραγματικότητα.

Τα emoji – που προέρχονται από την Ιαπωνία και σημαίνουν «ο χαρακτήρας της εικόνας» (μια λέξη που μπήκε στο Λεξικό της Οξφόρδης το 2013) – είναι από πολλές απόψεις γλωσσο-πλασμένη. Προφορικά ή γραπτά η γλώσσα μας δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρουμε ένα μήνυμα, να επηρεάσουμε διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές των άλλων, και να θεσπίσουμε τις αλλαγές στην πολιτική και την κοινωνική μας θέση. Χρησιμοποιούμε τη γλώσσα για να προτείνουμε γάμο, να τον τελέσουμε, να μαλώσουμε, να τα ξαναβρούμε, και τέλος για να χωρίσουμε.

Σκεφτείτε μια ασυνήθιστη περίπτωση στις αρχές του χρόνου: ένας 17χρονος Αφρο-Αμερικανός έφηβος δημοσίευσε στο status του στη σελίδα του Facebook, ένα emoji ένοπλο αστυνομικό να σημαδεύει προς την κατεύθυνση ενός άλλου emoji. Αυτό τον έμπλεξε πολύ άσχημα: ο εισαγγελέας της Νέας Υόρκης εξέδωσε ένταλμα σύλληψης, για μια υποτιθέμενη “τρομοκρατική απειλή”, υποστηρίζοντας ότι τα Emojis απειλούν, ή υποκινούν άλλους να προκαλέσουν βλάβη.

Το Δικαστήριο τελικά αρνήθηκε να καταδικάσει τον έφηβο για την πρώτη υποτιθέμενη επίθεση από emoji. Αλλά το θέμα είναι ότι τα emojis, όπως και η γλώσσα, μπορούν να μεταφέρουν ένα μήνυμα και να βοηθήσουν να καθιερωθεί.

Όπως οι πολύτιμες αγγλικές λέξεις μας, τα Emojis αποτελούν ισχυρά εργαλεία της σκέψης και, ενδεχομένως, της πειθούς. Ακριβώς όπως και η γλώσσα, μπορούν και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον κάποιου στο δικαστήριο . Με λίγα λόγια, εκείνοι που απορρίπτουν τη γλώσσα των emoji, δυστυχώς έχουν παρεξηγήσει τον τρόπο που η ανθρώπινη επικοινωνία λειτουργεί στο νέο ψηφιακό κόσμο μας.

Ο Richard Silver είναι ένας έμπειρος φωτογράφος που κατάφερε να αιχμαλωτίσει την απόκοσμη ομορφιά των εκκλησιών της Νέας Υόρκης όπως κανείς άλλος.

Συνδέοντας με άψογο τρόπο μια σειρά από σύνθετες εικόνες που έχουν τραβηχτεί από διάφορες θέσεις, ο Silver δημιούργησε ένα εντυπωσιακό σετ κάθετων πανοραμικών φωτογραφιών που αποκαλύπτουν το εσωτερικό μερικών από τους πιο εντυπωσιακούς καθεδρικούς ναούς της Νέας Υόρκης.

«Βρίσκοντας την τέλεια τοποθεσία στον κεντρικό διάδρομο και φωτογραφίζοντας έπειτα από το στασίδι προς το πίσω μέρος της εκκλησίας, εμφανίζεται μια προοπτική που μόνο η αρχιτεκτονική αυτού του ύφους μπορεί να απεικονίσει», είπε ο Silver στοColossal.