Μια νέα έρευνα σε ποντίκια-πειραματόζωα υποδεικνύει ότι μπορεί να είναι εφικτό να ανιχνευθούν τα πρώτα στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ από την οσμή των ούρων.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι διαπιστώσεις της νέας μελέτης για το Αλτσχάιμερ θα οδηγήσουν σε μια μη επεμβατική εξέταση ούρων που θα εντοπίζει την καταστροφική αυτή νόσο του εγκεφάλου προτού να κάνει μεγάλη ζημιά.

Ο δρ Bruce Kimball, εκ των επικεφαλής της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Scientific Reports, ανέφερε ότι μέχρι πρότινος οι έρευνες επικεντρώνονταν στην οσμή του σώματος γενικότερα, όταν αυτή προέρχεται από παράγοντες που ξεκινούν εκτός του σώματος, όπως ιοί και εμβόλια.

Και διευκρινίζει: “Τώρα έχουμε απόδειξη ότι η 'υπογραφή' ορισμένων οσμών μπορεί να μεταβάλλεται από αλλαγές στην εξέλιξη της νόσου του Αλτσχάιμερ στον εγκέφαλο. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να έχει συνέπειες και για άλλες νευρολογικές ασθένειες”.

Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί θεραπεία που να σταματάει ή να αντιστρέφει την εξέλιξη του Αλτσχάιμερ, η πρώιμη, ακριβής διάγνωση της νόσου παρέχει σε γιατρούς και ασθενείς τον χρόνο να βρουν μια θεραπεία που να προσφέρει την καλύτερη ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμα κάποιο οριστικό διαγνωστικό τεστ για αυτή την πιο κοινή μορφή άνοιας, ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι η αυξημένη συσσώρευση αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο.

Πώς στην έρευνα με τα ποντίκια, εκείνα με Αλτσχάιμερ είχαν σαφώς διαφορετική υπογραφή οσμής ούρων

Για τις ανάγκες της έρευνας, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις ποντικιών τα οποία εκτρέφονται ειδικά για να αναπτύξουν αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλο, παρόμοιες με εκείνες που επηρεάζουν τον άνθρωπο. Για να το πετύχουν αυτό, οι ερευνητές εισάγουν ανθρώπινα γονίδια στο γονιδίωμα των ποντικιών και στη συνέχεια, ενεργοποιούν αυτά τα γονίδια με ειδικές φαρμακευτικές ουσίες. Τα γονίδια επιφέρουν μεταλλάξεις που κάνουν τα κύτταρα του εγκεφάλου των ποντικών να παράγουν υπερβολικές ποσότητες πρόδρομης πρωτεΐνης του αμυλοειδούς.

Η περίσσεια αυτής της πρωτεΐνης αμυλοειδούς σχηματίζει πλάκες που φράζουν ουσιαστικά τον εγκέφαλο στα ποντίκια με παρόμοιο τρόπο με εκείνον που συμβαίνει στους ανθρώπους με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Τα ποντίκια αναπτύσσουν παρόμοια συμπτώματα συμπεριφοράς και ψυχικής φθοράς. Αυτοί οι τύποι των ποντικών είναι γνωστοί ως “ποντίκια ΑΡΡ”.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τρεις διαφορετικές “ποικιλίες” ποντικών APP. Εφαρμόζοντας συμπεριφορικές και χημικές αναλύσεις διαπίστωσαν ότι κάθε “ποικιλία” των ποντικιών ΑΡΡ είχε διαφορετικές υπογραφές οσμής ούρων, οι οποίες ήταν σαφώς διαφορετικές από εκείνες των υγιών ποντικών.

Οι διαφορές αυτές δεν οφείλονταν σε διαφορετικές χημικές ενώσεις, αλλά σε διαφορές στις συγκεντρώσεις των ίδιων ενώσεων. Οι διαφορές στην οσμή των ούρων δεν διέφεραν πολύ με την ηλικία και εντοπίστηκαν πολύ πριν ανιχνευθούν οι πρώτες συσσωρεύσεις αμυλοειδούς πλάκας στους εγκεφάλους των ποντικών ΑΡΡ, λένε οι ερευνητές.

Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για την κατάρτιση ενός τεστ οσμής ούρων, το οποίο θα προβλέπει πολύ νωρίτερα τα πρώτα στάδια εξέλιξης της νόσου του Πάρκινσον.

http://www.medicalnewstoday.com

Έρευνα - απάντηση σε όσους στον περίγυρο σε πιέζουν να κάνεις παιδιά "όσο είναι νωρίς".

Σύμφωνα με το ladylike.gr αν είσαι πριν τα -άντα και ανύπαντρη, το πιο πιθανό είναι να έχεις βαρεθεί να ακούς την πολύ εκνευριστική ρητορική ερώτηση: "εσύ πότε θα κάνεις παιδιά;". Επίσης σίγουρα, έχεις βαρεθεί να απαντάς "α παράτα μας".

Τώρα, όμως, η επιστήμη σου δείχνει τον τρόπο να απαντήσεις πιο ευγευνικά. Για την ακρίβεια, να βάλεις στη θέση τους όσους σου προκαλούν πονοκέφαλο και θέλουν να σε αγχώσουν με το θέμα της μητρότητας.

Τα νέα έρχονται από το Boston University School of Medicine, όπου έγινε μια έρευνα σχετικά με τη μακροζωία και τη χρονική περίοδο που μια γυναίκα γίνεται μητέρα. Όπως προέκυψε, γυναίκες που μπορούν να κάνουν παιδιά μετά τα 33 έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να φτάσουν τα βαθιά γεράματα συγκριτικά με εκείνες που έκαναν το τελευταίο τους παιδί πριν τα 30.

Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι οι γυναίκες που κάνουν παιδιά σε νεαρή ηλικία θα πεθάνουν μικρότερες. Απλά, οι γυναίκες που μπορούν να τεκνοποιήσουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, μάλλον έχουν σώμα στο οποίο ο χρόνος κυλά πιο αργά. Θέμα γονιδίων!

Όπως και να' χει, εσύ μπορεί να απαντάς πια: "Αν κάνω παιδιά μετά τα 30 μπορεί να ζήσω παραπάνω" εξηγώντας την έρευνα που διάβασες.

Κάποιοι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε αυτισμό, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Cerebral Cortex και η οποία μεταξύ άλλων έδειξε η ασθένεια αυτή είναι πολύ πιο διαδεδομένη σε εκείνα τα μωρά που γεννιούνται πολύ πρόωρα.

Ολοένα και περισσότερα νεογνά επιβιώνουν σε πολύ πρώιμες περιόδους κύησης, χάρη στις προόδους που έχουν σημειωθεί στις βρεφικές μονάδες εντατικής θεραπείας κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Ωστόσο, τα μωρά που γεννιούνται περισσότερο από 13 εβδομάδες πρόωρα διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο εγκεφαλικής βλάβης, κάποιας διαταραχής εντός του φάσματος του αυτισμού, διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ, αλλά και κίνδυνο για μαθησιακές δυσκολίες.

Αυτά τα μωρά εκτίθενται σε διάφορους παράγοντες αύξησης του στρες στον οργανισμό τους κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολύ κρίσιμης για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, και είναι πιθανό ότι αυτό το γεγονός παίζει καθοριστικό ρόλο στον αυτισμό.

Για τις ανάγκες της έρευνας, επιστήμονες από το Ινστιτούτο Karolinska στο ομώνυμο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Σουηδίας εξέτασαν τις περιπτώσεις 100 νεογνών που είχαν γεννηθεί πολύ πρόωρα, δηλαδή πριν από την 27η εβδομάδα κύησης, ή αλλιώς, στην αρχή του 3ου τριμήνου.

Με άδεια των γονέων των παιδιών, οι ερευνητές κατέγραψαν μέσω μαγνητικών τομογραφιών την εγκεφαλική ανάπτυξη των νεογνών, τα οποία συνέχισαν να παρακολουθούν για τυχόν συμπτώματα αυτισμού μέχρι και την ηλικία των 6 ετών.

Διαπίστωσαν ότι σχεδόν το 30% των παιδιών που γεννιούνται πολύ πρόωρα εκδηλώνουν αυτισμό σε σύγκριση με το μόλις 1% εκείνων που γεννιούνται μετά από πλήρη κύηση, κάτι που δείχνει ότι το σωματικό βάρος κατά τη γέννηση και οι τυχόν άλλες επιπλοκές αυξάνουν την πιθανότητα αυτισμού.

Επιπλέον, μεταξύ των παιδιών που γεννήθηκαν πρόωρα, εκείνα που εμφάνισαν αυτισμό ήταν πιο πιθανό να είχαν επιπλοκές, όπως κάποια χειρουργική επέμβαση, κατά τη νεογνική περίοδο.

Πολύ πριν τα πρώτα σημάδια αυτισμού εμφανιστούν, κατά τη νεογνική περίοδο, υπήρχαν παρατηρήσιμες διαφορές μεταξύ των εγκεφάλων των εξαιρετικά πρόωρων μωρών, που αργότερα ανέπτυξαν αυτισμό, και εκείνων που δεν ανέπτυξαν.

Μεταξύ των μωρών που όντως εκδήλωσαν αυτισμό μέχρι και τα 6 χρόνια της ζωής τους, παρατηρήθηκε μειωμένη ανάπτυξη στα τμήματα του εγκεφάλου τους που εμπλέκονται στην κοινωνική επαφή, την συναισθηματική νοημοσύνη και την εκμάθηση της γλώσσας. Όλες αυτές οι λειτουργίες είναι εξασθενημένες σε παιδιά με αυτισμό.

Η επικεφαλής της έρευνας, δρ Ulrika Aden, είπε σχετικά: “Η μελέτη μας δείχνει ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν προκαλέσουν αυτισμό. Ο εγκέφαλος αναπτύσσεται καλύτερα στην μήτρα και, εάν το παιδί εκτεθεί πολύ νωρίς σε ένα περιβάλλον εκτός της μήτρας, μπορεί να υπάρξει διατάραξη στην οργάνωση και ανάπτυξη του εγκεφάλου του. Με τις νέες θεραπευτικές αγωγές για την καλύτερη ανάπτυξη αυτών των βρεφών και την μείωση του στρες στον οργανισμό τους, ίσως μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης αυτισμού”.

http://www.medicalnewstoday.com

Αποτελέσματα ερευνών για τις δυτικές κοινωνίες, δείχνουν ότι εκείνοι που χωρίζουν νωρίτερα είναι γυναίκες οι οποίες εργάζονται έξω από το σπίτι,

έχουν πιο αξιόλογες θέσεις εργασίας με την προοπτική να εργάζονται καθόλη τη διάρκεια του έγγαμου βίου, και των οποίων ο πατέρας είχε ένα υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Ωστόσο, υπάρχουν και έρευνες οι οποίες υποστηρίζουν ότι οι ευνοϊκές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες μειώνουν την πιθανότητα του διαζυγίου. Φαίνεται επίσης, ότι η χρονική στιγμή του διαζυγίου επηρεάζεται από την παρουσία παιδιών. Όσοι παντρεύτηκαν σε νεαρότερες ηλικίες χώρισαν νωρίτερα, ενώ τα ζευγάρια με παιδιά καθυστέρησαν το διαζύγιο περισσότερο από τα ζευγάρια που δεν είχαν παιδιά. Σχετικά με το θρησκευτικό προσανατολισμό, φάνηκε ότι καθολικές γυναίκες καθυστερούν περισσότερο το διαζύγιο από τις μη-καθολικές συζύγους. Όσον αφορά τη σεξουαλική ικανοποίηση, οι άνδρες με χαμηλότερα ποσοστά ικανοποίησης, χωρίζουν νωρίτερα. Επιπλέον, το διαζύγιο αναβάλλεται για περισσότερο χρόνο από άνδρες συζύγους με παραδοσιακές αξίες και από γυναίκες που έχουν υψηλότερα σκορ στην ισότητα. Αντίθετα, γυναίκες που υιοθετούν πιο μοντέρνες αντιλήψεις, φαίνεται να χωρίζουν νωρίτερα από ό, τι οι γυναίκες με χαμηλότερο σκορ στις ίδιες αντιλήψεις.

Στην Ελλάδα, οι πιο πιθανές ηλικίες για διαζύγιο είναι μεταξύ 45-65 έτη και εμφανίζονται σε γάμους με διάρκεια πάνω από τα δέκα έτη. Επίσης, περίπου το 20% των διαζευγμένων ανδρών, προχωρά σε νέο γάμο και στη δημιουργία νέας οικογένειας. Οι κύριοι λόγοι που οδηγούν τα ζευγάρια στο διαζύγιο περιλαμβάνουν τη διάψευση των προσδοκιών από το έτερον ήμισυ, την ανδρική απιστία, την ανία και τη ζήλια.

Οι επιπτώσεις του διαζυγίου

Μία έρευνα στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 6,5 εκατομμύρια άνθρωποι, από 11 διαφορετικές χώρες και πάνω από 755.000 διαζύγια, αποκάλυψε σημαντική αύξηση του κινδύνου για πρόωρο θάνατο μεταξύ χωρισμένων / διαζευγμένων ενηλίκων σε σχέση με παντρεμένους ενήλικες. Οι άνδρες και οι νεότεροι ενήλικες αποδεικνύεται ότι έχουν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο για πρόωρο θάνατο μετά από χωρισμό/ διαζύγιο από ό, τι οι γυναίκες και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Η συγκεκριμένη μελέτη επιχειρεί να αιτιολογήσει τα αποτελέσματα μέσω τεσσάρων πιθανών μηχανισμών δράσης: την κοινωνική επιλογή, τη διατάραξη των πόρων, τις αλλαγές στις συμπεριφορές υγείας, και το χρόνιο και ψυχολογικό distress.

Επιπλέον, το διαζύγιο μπορεί να αυξήσει τη μοναξιά και να μειώσει την ψυχολογική ευεξία. Και τα δύο αυτά, μπορεί να παίξουν ένα ρόλο διαμεσολαβητή που συνδέει το διαζύγιο με ενδεχόμενες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία.

Όσον αφορά στις μελλοντικές επιδράσεις του διαζυγίου στα παιδιά, τα δεδομένα δείχνουν ότι οι γυναίκες και οι άνδρες που προέρχονται από διαζευγμένες οικογένειες είναι πιο συχνά διαζευγμένοι οι ίδιοι ή σε διάσταση κατά την ηλικία των 32 ετών από ό, τι εκείνοι που προέρχονται από μη διαζευγμένες οικογένειες. Ωστόσο, το διαζύγιο γονέων σχετίζεται με φτωχότερη ποιότητα στενού δεσμού μόνο για τις γυναίκες. Οι γυναίκες από διαζευγμένες οικογένειες εμφανίζουν επίσης φτωχότερες σχέσεις με τον πατέρα και τη μητέρα τους κατά την εφηβεία, και χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και ικανοποίηση από την κοινωνική υποστήριξη κατά την ενήλικη ζωή από ό, τι οι γυναίκες που προέρχονταν από μη χωρισμένους γονείς. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν φαίνεται να υπάρχουν στους άνδρες. Ο αντίκτυπος του γονικού διαζυγίου στην ποιότητα του μελλοντικού στενού δεσμού και στην ανάπτυξη των ψυχοκοινωνικών δεξιοτήτων για τις γυναίκες, εν μέρει σχετίζεται με τη σχέση μητέρας-κόρης, την αυτοεκτίμηση, και την ικανοποίηση από την κοινωνική υποστήριξη.

Φαίνεται επίσης, ότι ο πρόσφατος χωρισμός/διαζύγιο συνδέεται και με αυξημένο κίνδυνο τροχαίου ατυχήματος. Έχει παρατηρηθεί ότι τα τελευταία χρόνια, τα τροχαία ατυχήματα αυξάνονται σταδιακά, ιδιαίτερα εκείνα που προκαλούνται από την καθημερινή, συναισθηματική αναστάτωση των οδηγών, τα οποία σχετίζονται κυρίως με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ως μέσο ψυχολογικής αποφόρτισης.

boro.gr