Ο Παναθηναϊκός τιμά και εφέτος με θρησκευτική ευλάβεια τη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου ενόψει του μεγάλου τουρνουά στο Καλλιμάρμαρο και ο Βασίλης Σκουντής κατεβάζει από το ράφι κάποιες ξεχωριστές στιγμές του βίου του...

Και είναι το έκτο Τουρνουά στη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου και διεξάγεται στο εμβληματικό πάλαι ποτέ λίκνον του ελληνικού μπάσκετ Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο και θα δώσει παρών ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς (με την Παρτίζαν) και συμμετέχουν επίσης η Μακάμπι (με τον Οντετ Κάτας) και η Εφές τις οποίες οι Πράσινοι έχουν αντιμετωπίσει σε τρεις τελικούς και σε δυο ημιτελικούς της EuroLeague...

Ε μ’ αυτά και μ’ εκείνα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως το Σάββατο μέσα σε ένα πεντάωρο θα αποτυπωθεί η μισή ευκλεής ιστορία του Παναθηναϊκού!!!

Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια και τρεις μήνες από την εκδημία του αρχηγέτη της μπασκετικής δυναστείας και τελευταίου οικουμενικού "Πατριάρχη" των Πράσινων και προφανώς η μνήμη του όχι απλώς διασώζεται, αλλά και τιμάται σε ετήσια βάση, κατά τα πρεπά, όπως λέμε και στην Κρήτη.

Είδα έναν... "Αόρατο"!

Ήμουν νεαρός γαβριάς της δημοσιογραφίας, μόλις που είχα κλείσει τα 15 και θα πήγαινα στη Β’ Λυκείου, όταν τον είδα για πρώτη φορά από κοντά...

Επιτυχία, το δίχως άλλο, διότι κατάφερα να δω έναν... αόρατο!

Α, ναι, αυτό ήταν το παρατσούκλι που του είχαν κολλήσει οι παλιοί στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού: τον κύριο Παύλο τον αποκαλούσαν "Αόρατο", διότι, σε μια εποχή που όλοι συναγελάζονταν μεταξύ τους, ελόγου του είχε μια μαγική ικανότητα να εμφανίζεται ξαφνικά και απροειδοποίητα: πότε με ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα, πότε με μια δήλωση στις εφημερίδες, πότε με ένα μεγάλο πριμ μετά από μια σπουδαία νίκη στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στο βόλεϊ, στο γουότερ πόλο και πάει λέγοντας....

Όσο περνούσε ο καιρός οι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες ήταν πια υποψιασμένοι και κάτι τέτοια βράδια φύλαγαν πάντοτε ένα δίστηλο, κότσαραν τη φωτογραφία του και απλώς περίμεναν το τηλεφώνημα του για τα δέοντα και συνήθη!

Με τα χρόνια αυτή η ρουτίνα εξελίχθηκε σε μια εθιμική και... ρομποτική διαδικασία, που την τηρούσε με θρησκευτική ευλάβεια και δεν παρέκκλινε ποτέ!

Τα 200 εκατομμύρια και μια μακαρονάδα

Ακόμη και μετά το 1987 όταν ανέλαβε την προεδρία του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και αργότερα ως πρόεδρος του ΤΑΚ και ιδιοκτήτης της ΚΑΕ δεν θυμάμαι ποτέ να έβαλε την πιστή και αγαπημένη γραμματέα του, ονόματι Βάσω να τηλεφωνήσει για να βάλει το τυρί στη μακαρονάδα ή οι εντολές του αφορούσαν μονάχα τα ντολμαδάκια και το γαλακτομπούρεκο!

Τι ν’ τούτο το αλαμπουρνέζικο που γράφω;

Απλώς επρόκειτο για την αγαπημένη του έκφραση κάθε φορά που τον ρωτάγαμε εάν όντως ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρθηκε για τον τάδε (όχι παίκτη ή μπασκετμπολίστα, αλλά) "αθλητή" και εάν πράγματι πρόσφερε 200.000.000 δραχμές, λόγου χάρη, για να τον αποκτήσει...

"Παιδί μου, παιδί μου" έκανε τον συνηθισμένο πρόλογο του. "Ναι, δώσαμε 200.000.000 και μια μακαρονάδα" κατέληγε γελώντας και οι δημοσιογράφοι προσέτρεχαν σε μάγισσες και χαρτορίχτρες για να εξηγήσουν τους εκάστοτε χρησμούς της Πυθίας!

Αυτή ήταν η πλάκα με τον αοίδιμο Παύλο Γιαννακόπουλο: περισσότερο συνέβαιναν όσα διέψευδε παρά εκείνα που επιβεβαίωνε!

Η αναίδεια και η συγνώμη

Σε πείσμα της ευγένειας και της συστολής μου, το καλοκαίρι του 1998, σε μια εκδήλωση του Δήμου Αθηναίων και μάλιστα μπροστά στον Γιώργο Τρόντζο, υπήρξα τόσο θρασύς και αναιδής, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου...

Τότε βρισκόταν στο προσκήνιο το ενδεχόμενο μεταγραφής του Άγγελου Κορωνιού και επειδή πίστευα ότι σε αυτή την υπόθεση μας παίζει παρολί, τόλμησα να του πω ότι "εκτός από φάρμακα, εμπορεύεσθε και ψέματα"!

Δάγκωσα αμέσως τη γλώσσα μου. Παρακαλούσα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μετάνιωσα και προτού καν αποσώσω την κουβέντα μου, του ζήτησα χίλιες φορές συγνώμη κι ενώ κανονικά θα έπρεπε να νιώσει βαρύτατα προσβεβλημένος και να μου κόψει άπαξ δια παντός την καλημέρα, εκείνος στην κορύφωση της μεγαθυμίας του, μου χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο, ένα φιλικό κτύπημα στον ώμο και μια άμεση συχώρεση...

"Να βάλουμε παλτό και βλέπουμε"

Μερικούς μήνες νωρίτερα, την 1η Νοεμβρίου του 1997 μετά από τον αγώνα Παναθηναϊκός-Λάρισα στο ΟΑΚΑ, τον είχα ρωτήσει για τις φήμες που αφορούσαν τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, περιμένοντας να τις διαψεύσει.

Είχε βάλει τα γέλια και έδωσε μια σιβυλλική απάντηση: "Εγώ διαψεύδω μόνο τα ψέματα και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Τώρα είναι Νοέμβριος, ας περιμένουμε να περάσει ο χειμώνας να βάλουμε κανένα παλτό και βλέπουμε"! 

Παρεμπιπτόντως η εικόνα του με το μπλε παλτό και τη σκούρα γραβάτα, ενώ δίπλα του ο Θανάσης φορούσε ένα καμηλό με μια πολύχρωμη γραβάτα που είχε πάνω της την... Αρτα και τα Γιάννενα βρίσκεται σε περίοπτη θέση της διαχρονικής σημειολογίας του ελληνικού μπάσκετ...

Η βιοπάλη και το πάθος

Ήταν ένας συντηρητικός άνθρωπος παλαιών αρχών ο κύριος Παύλος. Σε μια συνέντευξη μου είχε πει πώς ξυπνούσε κάθε πρωί στις εξήμισι, ξυριζόταν, έκανε τον σταυρό του, έμπαινε στο αυτοκίνητο και χωρίς να τον συνοδεύουν παρατρεχάμενοι τράβαγε για τη... βιοπάλη: ναι για τη βιοπάλη κι ας ήταν πάμπλουτος, διότι δούλευε τόσο πολύ που μπροστά του θα τρόμαζαν και οι μεροκαματιάρηδες!

Τρόμαζαν πάντως με την εργατικότητα, τον ζήλο και τον εθισμό του στο μόχθο οι (640, όπως τους ανέφερε πάντοτε) υπάλληλοι του στη ΒΙΑΝΕΞ και εκείνοι στον Παναθηναϊκό, μάλιστα κάποτε ο Παύλος Κορκίδης και ο Στράτος Κωσταλάς μου αποκάλυψαν κάποτε και όχι χάριν αστεϊσμού πως ούτε χαρτιά υγείας δεν παράγγελναν εάν δεν έβαζε την υπογραφή του ο κύριος Παύλος!

Δούλευε πολύ, αφοσιωνόταν με πάθος στις επιχειρήσεις του και στον Παναθηναϊκό, που αποτελούσε κιόλας το μοναδικό, αλλά (όπως ο ίδιος αυτοσαρκαζόταν) πανάκριβο χόμπι του. "Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω, δεν πάω στα μπουζούκια, δεν χαρτοπαίζω, αλλά έχω ένα μεγάλο και αθεράπευτο πάθος: τον Παναθηναϊκό" έλεγε και το εννοούσε 

Το πάθος του για τον Παναθηναϊκό υπήρξε όντως αθεράπευτο, αλλά επ’ αυτού έδινε πάντοτε την ίδια αποστομωτική απάντηση: "Θέλω να χαίρομαι και να χαίρονται μαζί μου και οι φίλαθλοι. Αυτοί με στηρίζουν και αξίζουν κάθε θυσία που κάνω".

"Ρίχνω δυο φάσκελα, να πάτε να πνιγείτε"!

Οι θυσίες δεν ήταν μόνο οικονομικές αλλά παντός είδους: κάμποσες φορές μετά από αποτυχίες, κόντεψε να σκάσει από τη στενοχώρια, κυρίως δε μετά την ήττα από τη Στεφανέλ Μιλάνο και τον αποκλεισμό από τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1998, όταν εξαφανίσθηκε για κάμποσες μέρες από προσώπου γης και τότε εξαπέλυσε για πρώτη φορά την απειλή του...

"Ρίχνω δυο φάσκελα, φεύγω και να πάτε να πνιγείτε"!

Εκείνη την εποχή, συμπληρώνοντας μια γεμάτη δεκαετία στην ηγεσία του Παναθηναϊκού, είχε αποκαλύψει ότι μόνο οι μεταγραφές παικτών του είχαν κοστίσει δέκα δισεκατομμύρια δραχμές!

Προσπαθώ να διαιρέσω αυτά τα δέκα δισεκατομμύρια με τις 42.153, 5 δραχμές που (όπως ανέφερε σε μια συνέντευξη μας στο Star Channel) ήταν το αρχικό κεφάλαιο της ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ το 1961 και το κομπιουτεράκι μου παθαίνει τραλαλά!

Η μοιραία 10η Ιουνίου

Δέκα χρόνια αργότερα, στις 10 Ιουνίου του 1971, εξελέγη δια βοής για πρώτη φορά, μέλος του ΔΣ του (ενιαίου και αδιαίρετου, όπως αρεσκόταν να τον αποκαλεί, ακόμη και στην εποχή της μεγάλης κόντρας με τους Βαρδινογιάννηδες) Παναθηναϊκού...

Στις 10 Ιουνίου του 1987, την ώρα του προημιτελικού της Εθνικής με την Ιταλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, πάλι δια βοής και δίκην Μεσσία εξελέγη πρόεδρος του Ερασιτέχνη σε μια ιστορική γενική συνέλευση στον Τάφο του Ινδού.

Και λες και είχε κάνει παραγγελιά στη μοίρα του αυτή την ημερομηνία, τα χαράματα της 10ης Ιουνίου του 2018 έφυγε από τη ζωή, έχοντας προλάβει να δει τον Δημήτρη πρόεδρο (και) του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού!

Ο Μυριούνης από το... περίπτερο!

Όντας ένας άνθρωπος παλαιάς κοπής ο Παύλος Γιαννακόπουλος θεωρούσε υποχρέωση του να ενημερώνει ο ίδιοςτους δημοσιογράφους για τις μεταγραφές, ακόμη κι αν βρισκόταν στον δρόμο, χωρίς εκείνη την εποχή να υπάρχουν κινητά τηλέφωνα, με αποκορύφωμα το περιστατικό που συνέβη ένα καλοκαιρινό βράδυ του 1991...

Τότε που σταμάτησε σε ένα περίπτερο στο Μπραχάμι και άρχισε να τηλεφωνεί στις εφημερίδες λέγοντας "παιδί μου, εδώ Παύλος Γιαννακόπουλος, μόλις αποκτήσαμε τον αθλητή Χρήστο Μυριούνη από τον Κρόνο Αγίου Δημητρίου"!

"Στάσου, καστανάκια"!

Αμ το άλλο;

Καιγόταν το Σύμπαν στη Γλυφάδα τον Μάιο του 1995, μεσούντων των τελικών της Α1 και ο Παύλος κυνηγούσε στο προαύλιο του γηπέδου την κόρη του Στόγιαν Βράνκοβιτς και της φώναζε "στάσου βρε ευλογημένο, να σου δώσω ένα φιλάκι και να σου πάρω καστανάκια"!

«Στάσου, καστανάκια» δηλαδή, για να παραποιήσω την κινηματογραφική ατάκα "Στάσου, μύγδαλα" του Γιάννη Βόγλη προς την Αν Λόνμπεργκ...

Έγραψα για την κόρη του Βράνκοβιτς και θυμήθηκα άλλη μια σπαρταριστή ιστορία όχι με την κόρη του, αλλά με τον ίδιο...

Κυνηγώντας τον Στόικο στην ταράτσα!

Το καλοκαίρι του 1996, μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στην οποία έβαλε όσο κανείς άλλος το χέρι του, ο Στόικο αποφάσισε με πόνο ψυχής να φύγει από τον Παναθηναϊκό για να επιστρέψει στο ΝΒΑ, με τη φανέλα των Μινεσότα Τίμπεργουλβς.

Στις 28 Αυγούστου, ημέρα Τετάρτη, ντάλα μεσημέρι, ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφυγε άρον άρον από το γραφείο του και πήγε τρέχοντας στο σπίτι του Βράνκοβιτς στην Εκάλη 

Τον βρήκε να φτιάχνει τις βαλίτσες του επί δυο ώρες προσπαθούσε να τον μεταπείσει ώστε να παραμείνει. Έφτασε να του προσφέρει πέντε εκατομμύρια δολάρια για νέο διετές συμβόλαιο, όντας υπερκινητικός τον τραβολόγαγε σε όλο το σπίτι ανέβηκαν ακόμα και στην ταράτσα της μονοκατοικίας (!), αλλά τζίφος: ο Κροάτης σέντερ δεν υπαναχώρησε και όταν χαιρετήθηκαν τους πήραν και τους δυο τα ζουμιά.

ένα ίδιο βράδυ πριν από δέκα χρόνια κόντεψαν να πλακωθούν ο Θανάσης και ο Παύλος!

Το τρακάρισμα με τον Θανάση

Το ημερολόγιο έγραφε 22 Δεκεμβρίου του 2010 και οι Πράσινοι αντιμετώπιζαν την Ολίμπια Μιλάνο στο ΟΑΚΑ, όπου μάλιστα τη συνέτριψαν με 93-62 και έκαναν άλλο ένα (πρόωρο τότε, αλλά ουσιαστικό) βήμα για να διανύσουν όλο το δρόμο προς το θρόνο στη Βαρκελώνη…

Βγήκαν λοιπόν μεσ’ στην καλή χαρά -ή μάλλον "έμπλεοι υπερηφάνειας", όπως συνήθιζε να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις ο Θανάσης- τα δυο αδέρφια από το γήπεδο και πήγαν να πάρουν τα αυτοκίνητα τους για να γυρίσουν ο καθένας στο σπίτι του και να σηκωθούν αξημέρωτα το επόμενο πρωί για να πάνε στη δουλειά τους…

Μπήκε ο Θανάσης στη Jaguar, έκανε όπισθεν και ύστερα έβαλε πρώτη για να κατευθυνθεί προς τα εμπρός και να φύγει…

Την ίδια στιγμή στο διπλανό διάζωμα των χώρων στάθμευσης έξω από το κλειστό γήπεδο, με διαφορά ελάχιστων δευτερολέπτων, έκανε τις ίδιες κινήσεις ο Παύλος.

Πρώτα όπισθεν και ύστερα πρώτη…

"Στραβός είσαι;", "Κάνε μου δήλωση"!

Αυτό ήταν το πρόβλημα: τα ελάχιστα δευτερόλεπτα στη διαφορά φάσης, διότι ο Παύλος έβαζε την όπισθεν όταν ο Θανάσης είχε ήδη ρίξει την πρώτη και τότε συντελέσθηκε το μοιραίο τρακάρισμα!

Ακούστηκε το μπαμ, μαζεύτηκαν οι παρατυχόντες, βγήκαμε έξω οι δημοσιογράφοι που περιμέναμε τη συνέντευξη Τύπου του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του Πιέρο Μπούκι και τι να δούμε…

Τι να δούμε και τι να ακούσουμε

Είχε βγει έξω ο Παύλος εκνευρισμένος και φώναζε "βρε άνθρωπε του θεού, νύχτα το πήρες το δίπλωμα; Στραβός είσαι;".

Στο αμέσως επόμενο κλικ βγήκε ο Θανάσης και τότε συνειδητοποίησαν και οι δυο-μαζί τους και οι αυτόπτες μάρτυρες-ότι είχαν τρακάρει μεταξύ τους!

Έβαλαν τα γέλια και ο Θανάσης φώναξε "εσύ φταις, να μού κάνεις δήλωση στην ασφάλεια"!

Για την ιστορία του συμβάντος, η εξακοσάρα Mercedes του Παύλου βγήκε αλώβητη, ενώ ο Θανάσης έβλεπε ένα βαθούλωμα πάνω στο δεξιό φτερό της Jaguar…

Τα 200 ευρώ στον ταξιτζή

Μια άλλη ιστορία που επίσης έχει σχέση με αυτοκίνητα είχε εκτυλιχθεί τρία χρόνια νωρίτερα στη Ρόδο, όπου βρέθηκαν για να παρακολουθήσουν τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Κολοσσό…

Πήραν λοιπόν μαζί ένα ταξί από το ξενοδοχείο με προορισμό το Βενετόκλειο και η διαδρομή κόστισε δέκα ευρώ. Βγάζει ο Παύλος ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ, πληρώνει την κούρσα και λέει στον ταξιτζή να κρατήσει τα ρέστα.,..

Δαγκώθηκε τότε ο Θανάσης. Δεν ήθελε να εκτεθεί. Περίμενε λοιπόν να βγει ο Παύλος και αμέσως έβγαλε κι ελόγου του ένα κατοστάρικο από την τσέπη και το έδωσε στον ταξιτζή. "Μα με πλήρωσε και μάλιστα με το παραπάνω ο αδερφός σας" είπε αμήχανα αυτός.

"Δεν πειράζει. Πάρε κι από μένα να πάρεις δώρο στα παιδάκια σου"!

Πάλι καλά που δεν του είπε να πάρει.. καστανάκια!

"Παύλο θεέ, πάρε την ΠΑΕ"...

Είχαν το χάζι τους οι αντιδράσεις του Παύλου και του Θανάση (τους οποίους πολλοί αποκαλούσαν χάριν συντομίας "Παυλοθανάσηδες") κάθε φορά που οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ φώναζαν εν χορώ "Παύλο Θεέ, πάρε την ΠΑΕ".

Τότε ο πολύ πιο συγκρατημένος Παύλος, για να μη φέρνει σε δύσκολη θέση τους Βαρδινογιάννηδες έκανε νεύματα με τα χέρια του προς τα κάτω, ενώ την ίδια στιγμή μερικές θέσεις παραδίπλα ο Θανάσης τα κούναγε προς τα πάνω για να ανέβουν τα ντεσιμπέλ!

Και όμως το περίφημο σύνθημα κάποτε ακούστηκε και για τον "Τυφώνα"!

...και "Θανάση θεέ, πάρε την ΠΑΕ"!

Στις 17 Δεκεμβρίου του 2006, στη διάρκεια του αγώνα Μαρούσι-Παναθηναϊκός στον Άγιο Θωμά και ενώ είχε προηγηθεί η ήττα της ποδοσφαιρικής ομάδας στην Κέρκυρα με 3-1 οι φίλαθλοι αποφάσισαν ν’ αλλάξουν τροπάριο.

Τον είδαν φαρμακωμένο από το χουνέρι στο νησί των Φαιάκων, ζοριζόταν κιόλας ο Παναθηναϊκός από το Μαρούσι (σκορ 60-66) και του αφιέρωσαν μια μεταλλαγμένη εκδοχή του συνθήματος: "Θανάση θεέ, πάρε την ΠΑΕ"!

Πέρασαν, λοιπόν, έξι χρόνια από εκείνο το κυριακάτικο πρωινό που ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφυγε από τη ζωή...

Λείπει λοιπόν έξι χρόνια, αλλά είναι ωσεί... απών!

Δηλαδή παρών!

https://www.sport24.gr/sthles/paylos-giannakopoylos-o-koryfaios-o-igetis-o-anthropos-oi-anekdotes-istories-apo-ti-mythistorimatiki-zoi-toy.10381368.html?utm_source=browser&utm_medium=push-notification&utm_campaign=cleverpush#?cleverPushBounceUrl=https%3A%2F%2Fwww.sport24.gr%2Flatest%2F&cleverPushNotificationId=ryCCzHGqjSZNMN7Ta

Πολλές φορές στη ζωή μας αντιλαμβανόμαστε ότι περιτριγυρζόμαστε από αχάριστους ανθρώπους. Η αίσθηση ότι οι άλλοι είναι αχάριστοι απέναντί μας είναι πραγματικά απεχθής και πολλές φορές μας οδηγεί σε καυγάδες και βαθιά αναστάτωση τόσο με τους άλλους όσο και με τον εαυτό μας.

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά του αχάριστου ανθρώπου;

Ο αχάριστος άνθρωπος συνεχώς παραπονιέται για τη δουλειά του, το σπίτι του, την πόλη του, την οικονομική του κατάσταση και τη ζωή του. Πάντα θα βρει κάτι άσχημο και δυσάρεστο να εστιάσει την προσοχή του. Πιστεύει πως είναι άτυχος και όλα πάνε άσχημα στη ζωή του. Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, ούτε ικανοποιημένος γιατί πάντα θα βρει κάτι που να μη του αρέσει ή να του λείπει. Θεωρεί τους γύρω του υπεύθυνους για τη δυστυχία του και πιστεύει πως είναι το θύμα μίας περίστασης όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Τα συναισθήματα που εκφράζει συνεχώς είναι αρνητικά. Κατά συνέπεια βιώνει χαμηλή ικανοποίηση από τη ζωή του, χαμηλή ποιότητα ζωής, αυξημένα ψυχοσωματικά προβλήματα (πονοκέφαλοι, έλκος, μυαλγίες, σπαστική κολίτιδα, οσφυαλγία) και μεγαλύτερη επιρρέπεια στις σωματικές παθήσεις.

Ας δούμε λοιπόν 3 αποτελεσματικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουμε αυτό το είδος ανθρώπου.

1. Μιλήστε τους για τα συναισθήματά σας

Μοιραστείτε μαζί τους το πως σας κάνουν να αισθάνεστε. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι θα υπεραμυνθών των επιλογών τους και της αυτοέκφρασής τους, γι αυτό δεν υπάρχει λόγος να λογομαχήσετε. Εσείς, το μόνο που κάνετε είναι να τους εκμυστηρεύεστε τα δικά σας συναισθήματα. Όσο λοιπόν κι αν υπερμαυνθούν, η πιθανότητα να αλλάξουν τη στάση τους στο μέλλον, είναι πολύ μεγάλη.

2. Απαιτήστε την ανταπόδοσή τους

Εάν αισθάνεστε ότι οι άλλοι είναι αχάριστοι μαζί σας, τότε το πιο πιθανό είναι οτι νιώθετε πως οι άλλοι δεν κάνουν αρκετά για εσάς, ή δεν νιώθουν έτσι όπως θα θέλατε εσείς να νιώθουν. Επειδή όμως δεν μπορείτε να παρέμβετε στα συναισθήματά τους, αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να απαιτήσετε ανοικτά αυτό που θέλετε. Εξηγήστε τους δηλαδή ότι δεν είστε δεδομένοι και ότι δεν τους προσφέρετε κάτι ανιδιοτελώς. Και επειδή κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται στο μυαλό μας για να κατανοεί πως σκεφτόμαστε, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να ζητήσετε ευθέως αυτό που θα θέλατε ως αντάλλαγμα για όσα τους προσφέρετε.

3. Σταματήστε να προσφέρετε

Είναι απλό, εφόσον προσφέρετε κάτι για το οποίο περιμένετε ένα αντάλλαγμα το οποίο δεν λαμβάνετε, σταματήστε να το προσφέρετε. Το πιο πιθανό είναι ότι θα εκτιμηθεί εκ των υστέρων ή και δεν θα εκτιμηθεί ποτέ. Δεν υπάρχει όμως απολύτως κανένας λόγος να συνεχίσετε να χάνετε την ενέργειά σας. Είναι σαν να δίνετε 2 ευρώ για να αγοράσετε 1 κιλό ροδάκινα και ο μανάβης σας δίνει ένα ή καθόλου ροδάκινα. Για πόσο καιρό θα συνεχίσετε να πληρώνετε; Απλά επισκεφθείτε ένα άλλο μανάβικο…

Τώρα… εάν θέλετε πραγματικά να απαλλαγείτε από τους αχάριστους ανθρώπους και είστε έτοιμοι να διαβάσετε κάποιες σκληρές αλήθειες, διαβάστε και τους υπόλοιπους τρεις τρόπους

1. Αναπτύξτε τη δική σας ευγνωμοσύνη

Εάν παρατηρείτε συχνά ότι περιτριγυρίζεστε από αχάριστους ανθρώπους, τότε είναι πιθανό ότι ούτε κι εσείς έχετε ευγνωμοσύνη. Διότι πολύ απλά όταν βρισκόσαστε στο συναίσθημα της ευγνωμοσύνης, είστε ανίκανοι να διακρίνετε συχνά την αχαριστία. Άρα, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να καλλιεργήσετε τη δική σας ευγνωμοσύνη για όσα καλά έχετε στη ζωή σας και πάνω απ’ όλα για αυτό που είστε. Θα παρατηρήσετε ότι ως εκ θαύματος, καθώς θα αυξάνεται η δική σας ευγνωμοσύνη, θα συμβαίνει το ίδιο και στους άλλους. Δοκιμάστε το και θα εκπλαγείτε.

2. Ξεκαθαρίστε την ιδιοτέλεια ή την ανιδιοτέλεια της προσφοράς σας

Το να ζητάτε αντάλλαγμα για αυτό που προσφέρετε είναι απόλυτα λογικό και θεμιτό. Το να ζητάτε αντάλλαγμα για κάτι που το προσφέρεται με το περιτύλιγμα της ανιδιοτελούς αγάπης όμως δεν είναι ούτε λογικό, ούτε θεμιτό. Η ανιδιοτελής προσφορά είναι πραγματικά πολύ σπάνια. Σε όλους μας αρέσει να είμαστε ως έναν βαθμό “Μητέρα Τερέζα”, αλλά κάποια στιγμή χρειάζεται πραγματικά να αναρωτηθείτε… Θέλετε να είστε “Μητέρα Τερέζα” ή απλά εσείς; Όποια κι αν είναι η απάντηση είναι εξίσου σεβαστή, όμως θα πρέπει αυτό να είναι ξεκάθαρο και μέσα σας και στους άλλους. Είναι γεγονός ότι κανένας άνθρωπος δεν πιστεύει ότι είναι αχάριστος, αλλά λίγο πολύ, όλοι είμαστε ως έναν βαθμό. Εάν η προσφορά σας είναι ανιδιοτελής, τότε δεν σας αφορά τι σκέφτεται και πράττει ο άλλος. Εάν η προσφορά σας έχει σκοπό το αντάλλαγμα, τότε θα πρέπει να το αξιώσετε και να το διεκδικήσετε ή πιο απλά να το θέσετε ως προϋπόθεση. Οι ανθρώπινες σχέσεις θα ήταν πραγματικά πολύ καλύτερες εάν είμαστε ειλικρινείς, ξεκάθαροι και απλά ζητούσαμε αυτό που θέλουμε από τους άλλους, αντί να περιμένουμε να το σκεφτούν οι άλλοι για εμάς.

3. Αγαπήστε τον εαυτό σας

Κάθε φορά που αισθάνεστε ότι κάποιος σας φέρεται αχάριστα, αναπτύσσονται διάφορα αρνητικά συναισθήματα μέσα σας, όπως θυμός, απογοήτευση και άλλα. Όμως υπάρχει μια μαγική ερώτηση που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας, η οποία θα σας κάνει να δείτε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση: “Τι δεν μου προσφέρει αυτός ο άνθρωπος που θα μπορούσα να το προσφέρω εγώ στον εαυτό μου και δεν το κάνω;” Εάν κάνετε αυτή την ερώτηση με ειλικρίνεια στον εαυτό σας, θα λάβετε κάποιες καταιγιστικές απαντήσεις που θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή σας. Η συντριπτική πλειοψηφία των πραγμάτων που περιμένουμε από τους άλλους, είναι αυτά τα οποία δεν δίνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

http://www.elpa.gr/