Αντιμέτωποι με το δίλημμα ενός βασανιστικού θανάτου στα παγωμένα νερά του Αιγαίου ή του ξυλοδαρμού, αν δεν επιβιβαστούν στα ξύλινα σαπιοκάραβα, έρχονται καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες στα τουρκικά παράλια.
Η δολοφονική δράση των κυκλωμάτων, που θησαυρίζουν στο Κουσάντασι από τα φορτία ψυχών που στέλνουν στη φουσκωμένη θάλασσα του χειμώνα, συνεχίζεται ακατάπαυστα και τις ημέρες που οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, πολλαπλασιάζοντας τα δρομολόγια του θανάτου.
Η «βιομηχανία» εκμετάλλευσης των κατατρεγμένων της Ασίας κερδίζει ακόμα και από τις «θηλιές στον λαιμό» των προσφύγων, που δεν είναι άλλες από τα επικίνδυνα σωσίβια τα οποία υποχρεωτικά προμηθεύονται από τους επιτήδειους της γειτονικής χώρας.