Σύμφωνα με πληροφορίες του Λιμενικού, ανάμεσα στα θύματα της τραγωδίας είναι και έξι παιδιά και ένα βρέφος, που επέβαιναν στο ξύλινο σκάφος το οποίο βυθίστηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στη θαλάσσια περιοχή του Πόρου.

Τρεις από τους επιβαίνοντες του ξύλινου σκάφους, δύο γυναίκες και ένας άνδρας κατάφεραν να κολυμπήσουν και να βγουν σώοι σε παραλία του Αγαθονησίου. Οι σοροί των άτυχων μεταναστών και προσφύγων αλλά και οι τρεις διασωθέντες μεταφέρθηκαν στο Πυθαγόρειο της Σάμου με σκάφος του λιμενικού σώματος.
Με βάση τις τελευταίες πληροφορίες, μεταξύ των θυμάτων είναι δύο γυναίκες, επτά άνδρες και επτά παιδιά (Τέσσερα αγόρια, δύο κορίτσια και ένα βρέφος κορίτσι).Το ξύλινο σκάφος που μετέφερε τους μετανάστες και πρόσφυγες είχε ξεκινήσει από τα τουρκικά παράλια και σε αυτό σύμφωνα με την πρώτη πληροφόρηση επέβαιναν συνολικά 21 άτομα.
Στην επιχείρηση στη θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά του Αγαθονησίου συμμετέχουν δύο πλωτά του Λιμενικού, η κανονιοφόρος «Μαχητής» του πολεμικού ναυτικού, ελικόπτερο της πολεμικής αεροπορίας, σκάφος της frontex και παραπλέοντα πλοία.

Η επιχείρηση έρευνας και διάσωσης είναι άγνωστο αν θα μπορέσει να συνεχιστεί αύριο καθώς σύμφωνα με την ΕΜΥ στις περισσότερες θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου θα επικρατήσουν νότιοι άνεμοι που κατά τόπους θα φθάνουν τα 8 με 9 μποφόρ.

Έχασε το παιδί της την ώρα που το θήλαζε

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή της γυναίκας που επέζησε, μαζί με άλλους δύο άνδρες. Η ίδια κατάφερε να κολυμπήσει και να βγει ζωντανή στην ακτή. «Χάλασε η μηχανή, την ώρα που θήλαζα το μωρό μου. Ανησυχήσαμε και σηκωθήκαμε όρθιοι στη βάρκα. Σε λίγα λεπτά, βρεθήκαμε στο νερό. Το μωρό μου χάθηκε» είπε η γυναίκα, όπως μετέδωσε το δελτίο ειδήσεων του Star.

Συγκλονίζει η μαρτυρία ενός ψαρά: «Είδα να επιπλέει νεκρή μία έγκυος γυναίκα»
Ανατριχιαστική είναι η μαρτυρία ενός ψαρά για το ναυάγιο στο Αγαθονήσι όπως την μεταφέρει ο φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης στο Facebook.

Ο ψαράς ανέφερε ότι: «έφτασα πρώτος στο σημείο και είδα ανθρώπους να τους έχει ξεβράσει η θάλασσα στα βράχια. Παραδίπλα είδα να επιπλέει πνιγμένη μια γυναίκα έγκυος και δίπλα της ήταν κι ένα παιδί. Φορούσαν όλοι τους σωσίβια! Μετέφερα με την βάρκα μου 10 άτομα και τους πήγαινα στο σκάφος του λιμενικού που είχε φτάσει στο σημείο του ναυαγίου. Πνίγηκαν 16 και πρέπει να λείπουν άλλοι 2».

«Ήμουν κάτω στο βυθό και έκλαιγα τρελαινόμουν»

Για την συγκλονιστική εμπειρία που βίωσε στο βυθό, προσπαθώντας να εντοπίσει τα θύματα του ναυαγίου μίλησε ο δύτης Γιάννης Κανέλλης.

«Ήμουν κάτω στο βυθό και έκλαιγα. Δεν μπορώ να σας πω, ειδικά όταν είδα τα παιδιά αυτά, και ένα 10χρονο αγόρι λες και κοιμόταν πάνω στη θάλασσα, ένα κορίτσι 17χρονο… Τι να πω; Τα θυμάμαι και τρελαίνομαι» είπε ο κ. Κανέλλης.

Ο δύτης εξηγεί ότι το σημείο που βγήκαν τα θύματα ήταν γεμάτο από σπηλιές. «Κακός τόπος δηλαδή και ίσως χτυπούσαν. Είδα μερικούς που τα μούτρα τους, τα χέρια τους ήταν χτυπημένα. Είχαν πολλά χτυπήματα» πρόσθεσε.

«Πήγαινα κοντά τους να τα πιάσω να τα βάλω στην βάρκα πάνω στο σκάφος του λιμενικού. Και έκλαιγα, τρελαινόμουν. Έλεγα: «τι να κάνω τώρα»; Είναι πνιγμένος ο άνθρωπος, ειδικά τα παιδιά. Απίστευτο!», αναφέρει.

Ο κ. Κανέλλης μάλιστα εντόπισε ένα αγοράκι, γιο ενός από τους διασωθέντες του ναυαγίου, ωστόσο δεν μπόρεσε να του το πει. ««Βρήκα ένα νεκρό παιδί αλλά δεν μπόρεσα να το πω στον πατέρα του. Αυτός είχε όπως μου είπε τρία παιδιά η γυναίκα του. Ο άνθρωπος είναι τρελαμένος, όταν γύρισα εγώ το πρώτο που βρήκα ήταν το αγοράκι του, ένα αγοράκι που είχε, τον ρώταγα τι φόραγε μου είπε, εγώ το βρήκα το παιδί δεν του είπα τίποτα του λέω δεν ξέρω δεν το βρήκα γιατί τι να του πεις του ανθρώπου, μετά βρήκα και τη γυναίκα του μετά ένα νεογέννητο το οποίο δεν βρέθηκε τι να του πεις του ανθρώπου τι να του πεις;» ανέφερε μιλώντας στο Star

Η είδηση προκαλεί σοκ. Ένας άνδρας έσφαξε την ίδια του την αδελφή και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Η τραγωδία ήρθε στο φως όταν συγγενείς πήγαν στο σπίτι που έμεναν τα αδέλφια για να δουν τι έχει συμβεί.

Όλα έγιναν στην οδό Πελοπίδος. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο 65χρονος άνδρας υπέφερε από πολύ σοβαρό πρόβλημα στην καρδιά.

Φαίνεται ότι πίστεψε ότι θα πεθάνει. Λέγεται ότι έτρεφε παθολογική αγάπη για την 63χρονη αδελφή του και φοβόταν ότι θα μείνει μόνη της στη ζωή. Έτσι φαίνεται ότι πήρε απόφαση να σκοτώσει την άτυχη γυναίκα και στη συνέχεια να αυτοκτονήσει.

Το τραγικό περιστατικό ήρθε στο φως όταν συγγενείς που ανησυχούσαν καθώς τα αδέλφια δεν έδιναν σημεία ζωής πήγαν στο σπίτι. Εκεί αντίκρισαν τον 65χρονο και την 63χρονη μέσα στα αίματα και κάλεσαν την αστυνομία.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του newsit.gr ήταν οι συγγενείς των δύο αδελφών που ανέφεραν στους αστυνομικούς πως ο ο 65χρονος πρέπει να είναι δράστης και αυτόχειρα καθώς τον τελευταίο καιρό τους έλεγε διαρκώς πως θα πεθάνει και πως δεν ήθελε να αφήσει μόνη της την αδελφή του.

newsit.gr

Η μάνα μου κατέβηκε τρέχοντας από τις σκάλες, ήταν άσπρη σαν το πανί και με έσφιξε στην αγκαλιά της όσο ποτέ άλλοτε. Έκανα χρόνια να την πείσω να ξαναπάω στο γήπεδο».

Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Ο Πέτρος ήταν τυχερός, όμως εκείνο το τραγικό απόγευμα, της 8ης Φεβρουαρίου του 1981, 21 άλλα παιδιά έπεφταν μέσα στην θύρα 7 θύματα της μεγαλύτερης τραγωδίας που έχει ζήσει η Ελλάδα στα γήπεδα.

37 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το έγκλημα που ποτέ δεν τιμωρήθηκε! 37 χρόνια από την ημέρα που ο θρίαμβος μετατράπηκε σε θρήνο και από όταν το «Θρύλε Θεέ μου Ολυμπιακέ» θα συνοδεύεται αιώνια από το σπαρακτικό «Αδέρφια, ζείτε εσείς μας οδηγείτε».

Ο Πέτρος είναι σήμερα 46 ετών και όσες φορές και αν έχουμε συζητήσει για το συγκεκριμένο θέμα πάντα είναι κουμπωμένος και λέει ελάχιστα πράγματα. Από τότε κάθε χρόνο δίνει το παρών στο ετήσιο μνημόσυνο που κάνει ο Ολυμπιακός για τα θύματα της θύρας 7 και βροντοφωνάζει και αυτός το… Αθάνατος σε κάθε όνομα που ακούγεται. Δεν θέλει όμως να μιλάει, θα ήθελε και να μην θυμάται αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει όσα χρόνια και αν περάσουν…

Τον ξαναρωτήσαμε για εκείνο το απόγευμα και το πότε κατάλαβε το τι είχε συμβεί: «Πριν φτάσω στο σπίτι μου στην Καλλιθέα δεν ήξερα τίποτα. Ούτε εγώ, ούτε και ο πατέρας μου που είχαμε πάει μαζί στο γήπεδο δεν καταλάβαμε ότι συνέβαινε κάτι κακό. Γυρνούσαμε στο σπίτι με τα πόδια και βλέπαμε κάποια ασθενοφόρα αλλά δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε το τι είχε γίνει. Οταν έφτασα μου το είπε ένας φίλος μου τι έγινε γιατί είχαν ξεκινήσει και το έλεγαν στα ραδιόφωνα. Ενοιωσα σαν χαμένος. Η μάνα μου με είχε αγκαλιά και έκλαιγε και αυτή την εικόνα δεν πρόκειται αν την ξεχάσω ποτέ. Δεν θέλω να μιλάω πολύ για αυτό αν και ποτέ δεν το έχω βγάλει από το μυαλό μου. Αυτό το κακό να μην ξαναγίνει ποτέ».

Δεν είχε όρεξη για περισσότερα λόγια! Δεν είπε καν ότι μπορεί να μην χάνει κανένα παιχνίδι του Ολυμπιακού όλο τον χρόνο εκτός από τα ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ποτέ από εκείνη την ημέρα δεν έχει πάει στο γήπεδο, δεν έχει ανοίξει τηλεόραση ή ραδιόφωνο όταν παίζουν οι δύο ομάδες. Ποτέ, όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί πάντα έχει τον φόβο ότι μπορεί να ξανασυμβεί το κακό.

Το ντέρμπι, ο θρίαμβος και η συμφορά

Η 8η Φεβρουαρίου του 1981 ήταν μία ηλιόλουστη ημέρα και το ραντεβού όλων είχε δοθεί από νωρίς στο γήπεδο Καραϊσκάκη καθώς στις 15:15 θα άρχιζε το μεγάλο ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Ηταν η 20η αγωνιστική του πρωταθλήματος και οι Σαργκάνης, Κυράστας, Βαμβακούλας, Παπαδόπουλος, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκης, Περσίας, Νικολούδης, Αναστόπουλος, Ορφανός και Γαλάκος όταν μπήκαν στο γήπεδο γνώρισαν την αποθέωση από τον κόσμο που είχε κατακλύσει το φαληρικό γήπεδο.

Και το πάρτι μόλις είχε αρχίσει: 1-0 ο Γαλάκος, 2-0 ο Γαλάκος, 3-0 ο Κουσουλάκης, 4-0 ο Ορφανός, 5-0 ο Βαμβακούλας, 6-0 ο Γαλάκος. Ολυμπιακός-ΑΕΚ 6-0 και ο κόσμος παραληρούσε στις εξέδρες. Το «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, ακούγονταν σε όλο τον Πειραιά και τίποτα δεν φανέρωνε το καρτέρι που είχε στήσει ο… χάρος.

Λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας πολλοί οπαδοί από αυτούς που ήταν στην θύρα 7 σηκώθηκαν από την θέση τους και θέλησαν να τρέξουν έξω από το γήπεδο για να πάνε κοντά στα ινδάλματά τους και να τους αποθεώσουν για το κατόρθωμά τους. Αυτή ήταν και η μοιραία απόφαση.

Κάποιος από όλους αυτούς που έτρεχαν χαρούμενοι, πάτησε κάποιο μαξιλαράκι και γλίστρησε στα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην έξοδο. Το καταραμένο τουρνικέ ήταν στην θέση του ενώ θα έπρεπε να είχε αφαιρεθεί και η πόρτα κατά άλλους ήταν κλειστή και κατά άλλους μισόκλειστη. Τα σκαλιά γλιστρούσαν, ο ένας έπεφτε πάνω στον άλλον και κανείς δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Στο τέλος της σκάλας ποδοπατημένοι άνθρωποι, στην αρχή της πολλοί άλλοι που χωρίς να ξέρουν τι είχε συμβεί έσπρωχναν για να κατέβουν.

Το έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο

37 χρόνια μετά και το έγκλημα παραμένει ατιμώρητο! 37 χρόνια μετά και τα γιατί των οικογενειών ακούγονται σαν μαχαιριά στην καρδιά αλλά κανείς δεν δίνει πειστικές απαντήσεις. 37 χρόνια μετά, αλλά κανείς δεν ξέχασε και κάθε χρόνο τέτοια ημέρα ο μόνιμος πόνος και το πένθος των συγγενών συγκλονίζει και όλους τους άλλους που μπορεί να μην θρηνούν για δικό τους άνθρωπο αλλά ανεξαρτήτων ομάδων αποτίουν φόρο τιμής στα αδικοχαμένα παιδιά.

Η τότε κυβέρνηση στάθηκε στο πλευρό των οικογενειών μόνο ως φυσική παρουσία, με την επίσκεψη κυβερνητικών στελεχών στα νοσοκομεία που νοσηλεύονταν οι τραυματίες αλλά και στις κηδείες των θυμάτων. Ουσιαστική παρέμβαση όμως δεν είχε. Δεν αποδόθηκαν ποτέ οι ευθύνες στους αρμόδιους, η δικαιοσύνη δεν έλαβε ποτέ επίσημη θέση και άφησε τις οικογένειες των θυμάτων με πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Από την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1981–82, στα περισσότερα γήπεδα μειώθηκε η χωρητικότητα και δεν τυπωνόταν το μάξιμουμ των εισιτηρίων που ως τότε είχαν το δικαίωμα να εκδώσουν οι ΠΑΕ για λόγους ασφαλείας.

Επίσης αποφασίστηκε οι θύρες όλων των γηπέδων που διεξάγονται ποδοσφαιρικοί αγώνες, ανοίγουν υποχρεωτικά τουλάχιστον 15 με 20 λεπτά πριν τη λήξη τους, προκειμένου να ελαχιστοποιείται το δυνατόν ο συνωστισμός κατά την μαζική έξοδο των φιλάθλων.

Το χρονικό της τραγωδίας

16:58 Κάτω από απροσδιόριστες συνθήκες γίνεται το κακό. Κάποιος γλίστρησε, κάποιος σπρώχτηκε και ακολούθησε χαλασμός. Ουρλιαχτά, κραυγές πόνου και απόγνωσης συνθέτουν το παζλ της καταστροφής που θα ακολουθήσει.

17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.

17:15 Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στον Τζάνειο νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.

17:30 Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.

17:50 Τα τηλεοπτικά δίκτυα (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.

18:20 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.

18:30 Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Εκατοντάδες αστυνομικοί προσφέρουν αίμα.

18:50 Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της Α.Ε.Κ.

19:00 Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.

19:15 Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από τον Τζάνειο και με αγωνία ζητούν να μάθουν τα ονόματα νεκρών και τραυματιών.

19:30 Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών, ενώ δεκάδες γυναίκες λιποθυμούν από την αγωνία.

19:40 Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.

19:45 Χρειάζεται να μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.

20:00 Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 21.

20:15 Οι αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην ΘΥΡΑ 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού γεγονότος.

20:30 Στο Τζάνειο φτάνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης ενώ σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν.

20:50 Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, ενώ παράλληλα σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.

21:15 Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζεται με την παρουσία τους η κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων, ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γινόντουσαν και από τα τηλεοπτικά δίκτυα.

22:00 Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά – σιγά από τα δύο νοσοκομεία…

Τα ονόματα των 21 θυμάτων:

Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Πούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών)

Ο χρόνος σταμάτησε για πάντα στις 3:04, στις 6 Φεβρουαρίου του 1958 για 23 ανθρώπους, στην αεροπορική τραγωδία που ξεκλήρισε μία ομάδα, αλλά «γέννησε» έναν θρύλο που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Η αναπαράσταση της μοιραίας πτήσης από την ταινία United ίσως να μην αποτυπώνει επακριβώς όσα είχαν συμβεί εκείνη τη μαύρη μέρα...

Η αποστολή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επέστρεφε στην Αγγλία από το Βελιγράδι με το εισιτήριο της πρόκρισης στα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μετά το 3-3 απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα σε συνδυασμό με τη νίκη της με 2-1 στον πρώτο αγώνα. Το δικινητήριο αεροπλάνο τύπου «Ελίζαμπεθ», μήκους 25 μέτρων και βάρους 24 τόνων, σταμάτησε στο χιονισμένο Μόναχο για ανεφοδιασμό.

Ο πιλότος Τζέιμς Θέιν απέτυχε δύο φορές να σηκώσει το αεροπλάνο από τον παγωμένο αεροδιάδρομο στις 2.19 μ.μ. και 2.34 μ.μ., λόγω προβλήματος στους κινητήρες. Οι επιβαίνοντες αποβιβάστηκαν για να επιστρέψουν λίγη ώρα μετά για τη νέα προσπάθεια απογείωσης. Το αεροπλάνο σηκώθηκε, αλλά έπεσε σχεδόν αμέσως και μετά από μία τρελή πορεία σταμάτησε στην προστατευτική περίμετρο και σε σπίτια, τυλίχθηκε στις φλόγες και ο απολογισμός ήταν τραγικός.

Νεκροί ανασύρθηκαν 7 παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: ο αριστερός μπακ και αρχηγός Ρότζερ Μπερν (με 33 συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας), ο αναπληρωματικός στην ίδια θέση Τζεφ Μπεντ, ο δεξιός μέσος Έντι Κόλμαν, ο κεντρικός αμυντικός Μαρκ Τζόουνς, ο αριστερός Ντέιβιντ Πεγκ (1 φορά διεθνής με την Αγγλία) και οι μεσοεπιθετικοί Τόμι Τέιλορ, Λάιαμ «Μπίλι» Γουίλαν (4 φορές διεθνής με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας).

Επίσης, νεκροί βρέθηκαν ο γραμματέας του συλλόγου Γουόλτερ Κρίκμερ, οι προπονητές Μπερτ Γουόλι και Τομ Κάρι, καθώς και 8 δημοσιογράφοι που ταξίδευαν με την ομάδα, μεταξύ των οποίων η παλιά δόξα της Μάντσεστερ Σίτι και της Εθνικής Αγγλίας Φρανκ Σουίφτ.

Δύο εβδομάδες μετά υπέκυψε στα τραύματά του και ο Ντάνκαν Έντουαρντς, ο πιο χαρισματικός νέος παίκτης στην Αγγλία, μόλις 21 ετών, που έκανε το ντεμπούτο του με την κόκκινη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ηλικία 16 ετών και πρόλαβε να αγωνιστεί σε 175 αγώνες (21 γκολ), από το 1952 ως το 1958, ενώ στην εθνική Αγγλίας, είχε 18 συμμετοχές.

Οι επιζήσαντες Τσάρλτον, Βάιολετ, Μόργκανς, Φουλκς και Γκρεγκ συνέχισαν να αγωνίζονται και μαζί με τους παίκτες που προωθήθηκαν από την ομάδα των νέων έφτασαν ως το τελικό του κυπέλλου Αγγλίας 1958 μετά από μερικούς μήνες. Εκεί ηττήθηκαν από την Μπόλτον με 2-0.

Ο Ματ Μπάσμπι, προπονητής της ομάδας, στάθηκε τυχερός, αφού μετά από 63 μέρες νοσηλείας κέρδισε τη μάχη και επέστρεψε γρήγορα στις επάλξεις. Μάλιστα ήταν ο ίδιος που δέκα χρόνια μετά, το 1968, οδήγησε τη Μαν. Γιουνάιτεντ στην κορυφή της Ευρώπης με τη νίκη 4-1 επί της Μπενφίκα στον τελικό του Γουέμπλεϊ. Και ήταν μόνο η αρχή, αφού οι «κόκκινοι διάβολοι» κυριάρχησαν τα επόμενα χρόνια εντός κι εκτός συνόρων, ενώ μετά την περίοδο κάμψης των τελευταίων ετών προσπαθούν και πάλι να επιστρέψουν στην ελίτ, σε Αγγλία και Ευρώπη. Και σίγουρα οι «αιώνιοι μπέμπηδες» θα χαμογελούν βλέποντας από εκεί ψηλά τους κληρονόμους τους να συνεχίζουν το έργο τους.

Τα 23 θύματα της τραγωδίας

- Ρότζερ Μπερν , 29 ετών, γεννήθηκε στο Μάντσεστερ, αποτεφρώθηκε μετά το δυστύχημα

- Τζοφ Μπεντ, 25 ετών, ενταφιάστηκε στην εκκλησία του Αγ. Ιωάννη, στο «Irlam o'the Heights», Μάντσεστερ

- Έντι Κόλμαν, 21 ετών, γεννήθηκε στο Σάλφορντ, ενταφιάστηκε στο «Weaste» του Σάλφορντ

- Ντάνκαν Έντουαρντς, 21 ετών, γεννήθηκε στο Ντάντλει, ενταφιάστηκε στο Ντάντλει

- Μαρκ Τζόουνς, 24 ετών, γεννήθηκε στο Μπάρνσλει, ενταφιάστηκε στο Wombwell του Μπάρνσλει

- Ντέιβιντ Πέγκ, ετών 22, γεννήθηκε στο Ντονκάστερ, ενταφιάστηκε στο Ρεντχάουζ του Ντονκάστερ

- Τόμι Τέιλορ, 26 ετών, γεννήθηκε στο Μπάρνσλει, ενταφιάστηκε στο Monk Breton, του Μπάρνσλει

- Λάιαμ «Μπίλι» Γουίλαν, 22 ετών, ενταφιάστηκε στο Glasnevin του Δουβλίνου

- Γουόλτερ Κρίκμερ, γραμματέας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

- Μπερτ Γουόλι, μέλος του προπονητικού τιμ, παλιός αριστερός μπακ της Μαν. Γιουν. , υπεύθυνος των ομάδων νέων

- Τομ Κάρι, γυμναστής

- Αλφ Κλαρκ, δημοσιογράφος

- Ντον Ντέιβις, δημοσιογράφος

- Τζορτζ Φόλοους, δημοσιογράφος

- Τομ Τζάκσον, δημοσιογράφος

- Άρτσι Λέντβρουκ, δημοσιογράφος

- Χένρι Ρόουζ, δημοσιογράφος

- Έρικ Τόμπσον, δημοσιογράφος

- Φρανκ Σουίφτ, δημοσιογράφος, παλιός τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Σίτι και διεθνής με την εθνική Αγγλίας

- Κένεθ Ρέιμεντ, συγκυβερνήτης του αεροπλάνου

- Μπέλα Μίκλος, ταξιδιωτικός πράκτορας

- Γουίλι Σάτινοφ, φίλαθλος

- Τομ Κέιμπλ, αεροσυνοδός

Οι 20 διασωθέντες

- Ματ Μπάσμπι, προπονητής της Μάντσεστερ Γιουν.

- Τζόνι Μπέρι, παίκτης

- Τζάκι Μπλαντσφλάουερ, παίκτης

- Μπόμπι Τσάρλτον, παίκτης

- Μπιλ Φουλκς, παίκτης

- Χάρι Γκρεγκ, παίκτης (τερματοφύλακας)

- Κεν Μόργκανς, παίκτης

- Άλμπερτ Σκάνλον, παίκτης

- Ντένις Βάιολετ, παίκτης

- Ρέι Γούντ, παίκτης

- Φράνκ Τέιλορ, δημοσιογράφος

- Πίτερ Χάουαρντ, φωτογράφος

- Τεντ Έλυαρντ, φωτογράφος

- Βέρα Λούκιτς και - η κόρη της, επιβάτες του αεροπλάνου, διασωθείσες από τον παίκτη Χάρι Γκρεγκ

- Μίκλος, σύζυγος του ταξιδιωτικού πράκτορα που οργάνωσε το ταξίδι και σκοτώθηκε στο δυστύχημα

- Ν. Τομάσεβιτς, επιβάτης

- Τζέιμς Θέιν, πιλότος, κυβερνήτης του αεροπλάνου

- Ροζμαρι Σέβερτον, αεροσυνοδός

- Μάργκαρετ Μπέλις, αεροσυνοδός