Μια 51χρονη γυναίκα, που ήταν τελείως κωφή λόγω κάποιας σπάνιας αυτοάνοσης πάθησης, είναι η πρώτη ασθενής στον κόσμο, που στο εσωτερικό τμήμα του δεξιού της αυτιού (έσω ωτός) πραγματοποιήθηκε με επιτυχία ρομποτική επέμβαση για την τοποθέτηση ενός ηλεκτρονικού κοχλιακού εμφυτεύματος, προκειμένου να βελτιωθεί η ακοή της.

Η γυναίκα είναι πλέον σε θέση να επικοινωνεί σε ένα βαθμό ακόμη και μέσω του τηλεφώνου.

Η κλινική δοκιμή με την βοήθεια ρομπότ έγινε από γιατρούς και βιοϊατρικούς μηχανικούς του Πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία, με επικεφαλής τον καθηγητή Στέφαν Βέμπερ και παρουσιάσθηκε στο περιοδικό ρομποτικής "Science Robotics".

Μεταξύ των ερευνητών ήταν ο ελληνικής καταγωγής δρ Γιώργος Μαντοκούδης, επικεφαλής του Κέντρου Κοχλιακών Εμφυτευμάτων του Ωτορινολαρυγγολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βέρνης.

Το ρομποτικό σύστημα, το οποίο αποδείχθηκε ασφαλές, διαθέτει μια οπτική κάμερα που κατευθύνει το ρομπότ με ακρίβεια της τάξης των 25 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), εξελιγμένους αισθητήρες, καθώς και ένα ρομποτικό βραχίονα υψηλής ακριβείας, της μεγαλύτερης από κάθε άλλη ιατρική ρομποτική συσκευή του είδους της.

Χάρη στο νέο ρομποτικό χειρουργικό σύστημα, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των επεμβάσεων για την εισαγωγή κοχλιακών εμφυτευμάτων, μια διαδικασία πολύ λεπτή, όπου το παραμικρό λάθος μπορεί να κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά στο αυτί του ασθενούς.

Τα κοχλιακά εμφυτεύματα ενεργοποιούν μέσω ηλεκτρισμού τα ακουστικά νεύρα. Κάθε χρόνο γίνονται από γιατρούς περίπου 65.000 επεμβάσεις κοχλιακών εμφυτευμάτων παγκοσμίως, αλλά στο ένα τρίτο των περιπτώσεων (30% έως 35%) οι ασθενείς με το εμφύτευμα δεν βλέπουν σημαντική βελτίωση στην ακοή τους, εν μέρει λόγω προβλημάτων κατά τη χειρουργική διαδικασία. Η ρομποτική επέμβαση ελπίζεται ότι θα βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της εμφύτευσης μελλοντικά.

Στην πρώτη αυτή κλινική δοκιμή, το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας έγινε από τους γιατρούς και το ρομπότ ανέλαβε να κάνει ένα από τα πιο ριψοκίνδυνα στάδια της επέμβασης: να ανοίξει μια μικροσκοπική τρύπα στο οστό του κρανίου που περιβάλλει το αυτί, χωρίς να προκαλέσει τραυματισμό στα νεύρα και στους γειτονικούς ιστούς. Το ρομπότ έκανε το καθήκον του, χωρίς άμεση οπτική καθοδήγηση από τον γιατρό.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι και το τελικό βήμα της επέμβασης, η σύνδεση ενός λεπτού ηλεκτροδίου στον κοχλία, μπορεί να γίνει ρομποτικά.

Οι επιστήμονες συνεργάζονται ήδη με μια εταιρεία ιατρικής ρομποτικής και μια εταιρεία κοχλιακών εμφυτευμάτων για να προωθήσουν εμπορικά το νέο σύστημα στα νοσοκομεία. Στόχος τους είναι να βελτιώσουν περαιτέρω το ρομποτικό σύστημα, ώστε να γίνει πιο αυτόνομο στο μέλλον, καθώς επίσης να κάνει και άλλα πράγματα, όπως η χορήγηση φαρμάκων στο έσω ους.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Την επικείμενη αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών της Ιστορίας ανακοίνωσε, μιλώντας το Σάββατο σε ημερίδα της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου.

Μίλησε επίσης για τη σταδιακή κατάργηση του βιβλιοκεντρικού πολιτισμού της εκπαίδευσης, εκτός των αλλαγών που θα προκύψουν για το λύκειο και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Το ΙΕΠ θα ανοίξει τη συζήτηση σύντομα για τα προγράμματα σπουδών Ιστορίας», είπε ο κ. Γαβρόγλου και χαρακτήρισε ευκαιρία το να «μιλήσουμε για το πώς θέλουμε να διδάσκεται η Ιστορία».
Ο υπουργός πρόσθεσε ότι «βρισκόμαστε στο τέλος του βιβλιοκεντρικού πολιτισμού μας», με την είσοδο των νέων τεχνολογιών στην καθημερινότητα, αλλά και στο σχολείο. «Το σχολείο και το πανεπιστήμιο είναι θεσμοί μέσα στους οποίους καλλιεργήθηκε ο βιβλιοκεντρικός πολιτισμός», τόνισε και επεσήμανε ότι, αν και η μετάβαση δεν θα γίνει άμεσα, αλλά μέσα σε βάθος λίγων δεκαετιών, οι μεταρρυθμίσεις που θα γίνουν τώρα, θα αποτελέσουν τα πρώτα στάδια της αλλαγής.

Ο κ. Γαβρόγλου επανέλαβε την ανάγκη αλλαγής στο λύκειο, λέγοντας ότι «οι δύο τελευταίες τάξεις του εκφράζουν μια κοινωνική παθογένεια» και την ανάγκη «αποδραματοποίησης» των πανελλαδικών εξετάσεων.

Επίσης, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο υπουργός έθιξε το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, χαρακτηρίζοντάς το «ένα από τα πιο σύνθετα ζητήματα». «Είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε σε αυτό το ζήτημα. Δεν έχουν δικαιώματα οι κλάδοι που δεν είναι διαπλεκόμενοι. Όπου έχουν δοθεί, δόθηκαν με βάση εξουσίες», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Γαβρόγλου προαναγγέλλοντας πρωτοβουλίες και στον τομέα αυτό.

Στην ημερίδα, εξάλλου, μίλησαν ο πρόεδρος του ΙΕΠ, Γεράσιμος Κουζέλης, ο οποίος ανέλυσε τις βασικές αρχές της πρότασης του Ινστιτούτου για τις αλλαγές στο λύκειο, ο Θέμης Κοτσιφάκης, συντονιστής του τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλυσε τις βασικές γραμμές για την αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης και ο Ερρίκος Βεντούρας, καθηγητής του ΤΕΙ Αθήνας, ο οποίος τοποθετήθηκε για ζητήματα λειτουργίας και οργάνωσης των ΤΕΙ.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠE

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα: Έκανε κρύο φοβερό, έπεφτε χιόνι πυκνό και είχε αρχίσει να νυχτώνει· το βράδυ, το τελευταίο βράδυ του χρόνου, πλησίαζε.

Εκανε κρύο φοβερό, έπεφτε χιόνι πυκνό και είχε αρχίσει να νυχτώνει· το βράδυ, το τελευταίο βράδυ του χρόνου, πλησίαζε. Αλλά παρά το κρύο και το σκοτάδι, ένα φτωχό κοριτσάκι, ξεσκούφωτο και ξυπόλυτο, γύριζε στους δρόμους. Όταν έφυγε από το σπίτι της φορούσε παντόφλες, αλλά ήτανε πολύ μεγάλες – αφού ανήκαν στη μητέρα της – και της έφυγαν από τα ποδαράκια κάποια στιγμή που διέσχιζε τρέχοντας το δρόμο για ν’ αποφύγει δυο άμαξες. Η μία παντόφλα χάθηκε, την άλλη την άρπαξε ένα παιδί που ήθελε να την κάνει κούνια για την κούκλα του.

Έτσι λοιπόν το κοριτσάκι περπατούσε ξυπόλυτο και τα πόδια του είχανε μελανιάσει από το κρύο. Κρατούσε ένα ματσάκι σπίρτα στο χέρι, και στην τσέπη τής φθαρμένης της ποδιάς είχε κι άλλα. Κανένας δεν είχε αγοράσει ούτ’ ένα σπίρτο όλη την ημέρα, κανένας δεν της είχε δώσει μια δεκάρα. Έτρεμε από το κρύο και την πείνα καθώς σερνόταν εδώ και εκεί – προσωποποίηση της δυστυχίας – το κακόμοιρο το κοριτσάκι.

Νιφάδες χιονιού κάθονταν στα μακριά, ξανθά μαλλιά της, που έπεφταν χυτά σε μπούκλες ως τους ώμους της· αλλά η μικρή δεν σκεφτότανε ούτε την ομορφιά της ούτε το κρύο. Σε όλα τα παράθυρα έλαμπαν φώτα κι η μυρωδιά της ψητής χήνας έβγαινε από μερικά σπίτια: ήτανε παραμονή Πρωτοχρονιάς, κι αυτό μόνο σκεφτότανε το κοριτσάκι.

Σε μια γωνία που σχημάτιζαν δυο σπίτια, επειδή το ένα προεξείχε από το άλλο, το κοριτσάκι κάθισε και ζάρωσε τα ποδαράκια του όσο γινόταν πιο σφιχτά, όμως δεν μπορούσε να τα ζεστάνει. Δεν τολμούσε να γυρίσει στο σπίτι, γιατί δεν είχε πουλήσει ούτε ένα σπίρτο, δεν είχε κερδίσει ούτε μια δεκάρα, και ίσως ο πατέρας της την έδερνε· άλλωστε, η σοφίτα που μένανε δεν ήτανε πιο ζεστή από το δρόμο, και παρ’ όλο που είχανε φράξει πολλές τρύπες στη στέγη με άχυρα και κουρέλια, ο παγωμένος αέρας και το χιόνι έμπαιναν μέσα. Τα χεράκια του κοριτσιού ήτανε ξυλιασμένα· ένα μονάχα σπίρτο αν άναβε, μπορεί και να τα ζέσταινε λιγάκι.

Πήρε ένα από το μάτσο και το ‘τριψε στον τοίχο: μπράβο! Έβγαλε μια φωτεινή, ζεστή φλόγα και η μικρή πλησίασε τα χέρια της. Τότε της φάνηκε σαν να φωτίστηκαν όλα γύρω από τη μαγική φλόγα· και η μικρή νόμισε ότι στ’ αλήθεια καθότανε μπροστά σε μια μεγάλη σιδερένια θερμάστρα με μπρούντζινα στολίδια, που μέσα της κόρωνε η φωτιά. Η μικρή τέντωσε και τα πόδια της για να ζεσταθούν· όμως, τι κρίμα, μέσα σε λίγες στιγμές η φλόγα έσβησε, χάθηκε κι η θερμάστρα, και το κοριτσάκι βρέθηκε πάλι ξυλιασμένο με την κάφτρα του σπίρτου στο χέρι.

Έτριβε και δεύτερο σπίρτο στον τοίχο, που άναψε και λαμποκόπησε, και σ’ όποιο σημείο του τοίχου έπεφτε το φως του, τον έκανε διάφανο σαν πέπλο, έτσι που το κοριτσάκι μπορούσε να δει τι γινότανε μέσα στο σπίτι. Στο τραπέζι ήταν στρωμένο ένα κατάλευκο τραπεζομάντιλο από δαμασκηνό ύφασμα και πάνω του σερβίτσιο πορσελάνινο· η ψητή χήνα, γεμισμένη με μήλα και ξερά δαμάσκηνα, μοσχομύριζε. Αλλά τότε ξαφνικά η χήνα, που είχε ακόμα μπηγμένα στο στήθος της ένα μαχαίρι κι ένα πιρούνι, πήδηξε απ’ την πιατέλα στο πάτωμα και προχώρησε κουνιστή και λυγιστή προς το μέρος του φτωχού κοριτσιού. Όμως εκείνη τη στιγμή έσβησε το σπίρτο και η μικρή βρέθηκε πάλι δίπλα στον χοντρό, κρύο τοίχο.

Άναψε τρίτο σπίρτο. Πάλι άστραψε η φλόγα, κι αυτή τη φορά βρέθηκε κάτω από ένα πανέμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο, πολύ μεγαλύτερο και πολύ πλουσιότερο από εκείνο που είχε δει ανήμερα τα Χριστούγεννα μεσ’ από τις γυάλινες πόρτες στο σπίτι του πλούσιου εμπόρου. Εκατοντάδες κεράκια φώτιζαν τα πράσινα κλαδιά του, όπου ήτανε κρεμασμένες μικροσκοπικές κούκλες, απ’ αυτές που βλέπουμε στις βιτρίνες των καλών καταστημάτων. Η μικρή τέντωσε τα χέρια της να τις αγγίξει, αλλά εκείνη τη στιγμή το σπίρτο έσβησε· όμως τα χριστουγεννιάτικα κεράκια ανέβηκαν ψηλά, πολύ ψηλά, η μικρή τα έβλεπε σαν να ήταν αστέρια στον ουρανό. Κι έν’ απ’ τ΄αστέρια έπεσε, αφήνοντας πίσω του μια φωτεινή ουρά.

«Κάποιος πεθαίνει ετούτη τη στιγμή», είπε το κοριτσάκι· αυτό της το είχε μάθει η γιαγιά της – ο μοναδικός άνθρωπος που της είχε φερθεί καλά, αλλά τώρα ήτανε πεθαμένη -, ότι δηλαδή, όποτε πέφτει έν’ αστέρι στη γη, κάποια ψυχή ανεβαίνει στο Θεό.

Έτριψε κι άλλο σπίρτο στον τοίχο, κι όταν άναψε, είδε να στέκεται μπροστά της η αγαπημένη της γιαγιά, ευγενική και τρυφερή όπως πάντα, αλλά και γελαστή και χαρούμενη όσο δεν την είχε ξαναδεί ποτέ της.

«Γιαγιάκα μου!» φώναξε η μικρή. «Αχ, πάρε με μαζί σου! Ξέρω ότι θα χαθείς κι εσύ μόλις σβήσει το σπίρτο, όπως χάθηκε η ζεστή φωτιά στη σόμπα και το υπέροχο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι και το πανέμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο!» Κι άρπαξε όλα τα υπόλοιπα σπίρτα και τ’ άναψε για να μη χαθεί η γιαγιά της. Και τα σπίρτα έκαναν μια μεγάλη φλόγα και τα φώτισαν όλα γύρω σαν να ήτανε μέρα-μεσημέρι. Ποτέ η γιαγιά της δεν είχε παρουσιαστεί τόσο ψηλή και καλοντυμένη, τόσο ωραία κι ευγενική· πήρε το κοριτσάκι στην αγκαλιά της και πετάξανε μαζί, χαρούμενες κι οι δύο, ψηλά, πολύ ψηλά, εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε κρύο ούτε πείνα ούτε βάσανα: στον Παράδεισο.

Το άλλο πρωί βρέθηκε το κοριτσάκι κουρνιασμένο στη γωνία. Τα μάγουλά της ήταν ρόδινα, τα χείλη της χαμογελαστά· αλλά το κρύο της τελευταίας νύχτας του παλιού χρόνου είχε ξυλιάσει το κορμάκι της. Ο ήλιος της Πρωτοχρονιάς έλαμψε πάνω από το άψυχο παιδί, που έγερνε στον τοίχο μ’ ένα μάτσο καμένα σπίρτα στην αγκαλιά του. «Προσπαθούσε να ζεσταθεί το κακόμοιρο!» έλεγε ο κόσμος. Αλλά κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τα υπέροχα πράγματα που είχε δει, ούτε ότι εκείνη την ώρα κάπου πολύ ψηλά η μικρή και η γιαγιά της χαιρόντουσαν την ωραιότερη Πρωτοχρονιά τους.

http://www.womantoc.gr/

Τελετή μνήμης

Ομπάμα: οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να πολεμούν αδυσώπητα τις τρομοκρατικές οργανώσεις